ตอนที่ 6 : -Six-
|ย้อนกลับไปตอนที่พวกอาคาชิมาถึงโรงเรียนนามิโมริ|
ก่อนที่พวกอาคาชิจะมาถึงเมืองนามิโมริทางสมาคมก็ได้จัดสรรหารถโดยสารไว้ให้พวกเขา โดยจุดหมายปลายทางที่จะเริ่มก็เริ่มจากราคุซัน โยเซ็น โทโอ ชูโตคุ ไคโจว และเซนต์รินตามลำดับกันไป
เท่าที่ได้หาข้อมูลมาเมืองนามิโมรินั้นเป็นเมืองขึ้นขค้นชื่อเรื่องศูนย์การค้าต่างๆ และยังเป็นเมืองที่เงียบสงบเต็มไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติเป็นอย่างมากที่เดียว
"อีกเดี๋ยวก็จะถึงโรงเรียนนามิโมริแล้วครับ ทุกคนกรุณาเก็บสัมภาระและเจ้าของให้เรียบร้อยด้วยนะครับ" คนขับรถของสมาคมได้พูดกระจายเสียงถึงจุดหมายปลายทางที่จะถึงในไม่อีกนาทีข้างหน้านี้
ทุกคนที่ต่างได้ยินแบบนั้นก็แยกย้ายกันไปเก็บเข้าของที่ตั้งวางอยู่ในรถเก็บใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย จนกระทั่งรถจอดถึงที่หมายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็พากันลุกขึ้นมาก่อนจะขนสัมภาระของแต่ละคนมีลงจากรถแล้วมองไปสถานที่ตรงหน้าคือ โรงเรียนนามิโมริ
"ที่นี้สินะโรงเรียนนามิโมริน่ะ" คาลงมาเป็นคนแรกเดินตรงเข้าไปภายในโรงเรียนแล้วมองบรรยากาศโรงเรียน
"ก็สวยดีนะนายว่าไว้ไทกะ" ฮิมุโระ ทัตสึยะลงต่อจากคางามิแล้วก็เป็นมุราซากิบาระที่สนใจขนมอยู่
"อ่า...แล้วพวกนายน่ะชักช้าอยู่ได้นะ" หลังจากที่คางามิออกความเห็นกันฮิมุโระเสร็จก็หันไปมองคนอื่นๆ ที่ยังไม่เสร็จจากเก็บของที
"ห๊าา~เงียบปากไปซะเจ้าบ้าคางามิ" อาโอมิเนะที่กำลังเดินมาก็เริ่มกัดกับคางามิอีกครั้ง
"พอเถอะฮะอย่าเพิ่งกัดกันเลยให้เกียรติสถานที่หน่อยสิฮะ" คิเสะเจ้าไปห้ามปรามอาโอมิเนะและคางามิที่กำลังจะกัดกัน
"เงียบไปเลยคิเสะ×2" เพียงแค่ประโยคนี้คิเสะถึงกับนอยไปเลย
สักพักทุกคนพากันก็ขนของดข้ามาในตัวโรงเรียนนามิโมริเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็ได้คนเดินมาที่ที่พวกเขาอยู่กัน เป็นผู้ร่างสูงที่ทรงผมประหลาดๆ (มั้ง)แล้วใส่ชุดที่คาดว่าเป็นชุดนักเรียนของที่นี้เดินมาก่อนเอ่ยคำทักทายออกมา
"สวัสดีครับพวกคุณคงเป็นคนจะมาเก็บตัวที่นี้สินะครับ"
"ใช่ค่ะ แล้วคุณคือ…" โมโมอิชั่งใจเลยถามชายที่มีทรงผมประหลาดๆ
"อ่อผมชื่อว่าคุณซาคาเบะ เท็ตสึยะครับ"
"เท็ตสึยะหรออุ๊ป.." พอคางามิได้ยินชื่อของคนตรงหน้าก็เผลอพลั้งปากไปก่อนจะเงียบไปโดยอาคาชิ
"ครับมีอะไรหรือเปล่าครับ"
"อ่อไม่มีอะไรค่ะ แล้วคุณคุซาคาเบะมาทำอะไรที่โรงเรียนในวันหยุดแบบนี้ล่ะค่ะ" ฟุริฮาตะถาคนตรงหน้าที่มาโรงเรียนในวันหยุดแบบนี้
"อ่อผมน่ะเป็นรองกรรมการคุมกฏระเบียบน่ะครับ"
"รองกรรมการคุมกฎระเบียบหรอ×10" ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็ต่างอุทานพร้อมกัน แล้วก็งงด้วย
"ครับอาจจะงงๆ สินะครับ ก็คล้ายไปกับประธานนักเรียนกับรองประธานนักเรียนน่ะครับ แต่เราก็อยากให้นักเรียนของเรานั้นเคร่งครัดกับกฎระเบียบของโรงเรียนเลยต้องเป็นกรรมการคุมกฎระเบียบน่ะครับ"
"แล้วกรรมคุมกฎระเบียบล่ะฮะเขาไปไหน" คิเสะถามคุซาคาเบะถึงคนที่เป็นกรรการคุมกฎระเบียบ
"ถ้าเขาล่ะก็ตอนนี้กำลังรอพวกคุณอยู่ที่โรงยิมหลังโรงเรียนน่ะครับ มาครับเชิญทางนี้ครับ" ว่าจบคุซาคาเบะก็นำทางพาพวกอาคาชิไปโรงยิมหลังโรงเรียน
แล้วทางที่ไปนั้นเป็นทางอีกฝั่งหนึ่งที่เป็นทางโล่งโปร่งสามารถเห็นวิวของสนามกีฬาได้ทันที แถมรอบๆ ทางมาพุ่มหญ้าเต็มไปหมดทำให้รอบๆ ทางนั้นดูสวยงามมากๆ ในสายตาพวกเขาแล้ว แต่แล้วคุซาคเบะที่เป็นไกด์นำทางนั้นกลับนึกอะไรบางอย่างออก
"อ่ะจริงด้วยลืมซะสนิทเลย"
"มีอะไรหรอค่ะคุณครูซาคาเบะ" โมโมอิถามคนที่นำทางพวกเขาที่จู่ๆ ก็หยุดระหว่างทาง
"พอดีผมต้องไปทำธุระอย่างอื่นด้วยสิครับ ถ้าทำล่ะก็แย่แน่ๆ เลย" คุซาคาเบะพูดออกมาด้วยสีหน้าที่วิตกกังวล
"ถ้าอย่างนั้นคุณก็รีบไปเถอะ ถ้าไม่รีบไปก็แย่แน่" คางามิบอก
"จะดีหรอครับ"
"ไม่เป็นไรฮะพวกเราไปกันต่อเองได้เชื่อพวกเราเถอะฮะ"
"ถ้างั้นต้องขอบคุณและขอโทษที่ไม่ทำหน้าที่ให้ดีนะครับ" คุซาคาเบะกล่าวคำขอโทษอย่างสำนึกผิด
"ไม่เป็นไรคุณคุซาคาเบะบอกทางให้พวกเราเถอะ พวกเราจะไปกันต่อเอง" มิโดริมะบอกคุซาคาเบะที่ตอนนี้มีสีหน้าที่เร่งรีบ
"ถ้าเดินต่อไปอีกหน่อยแล้วเลี้ยวขวาก็ถึงโรงยิมฟลังโรงเรียนปล้วล่ะครับ งั้นขอตัวครับ" พูดจบคุซาเบะก็รีบวิ่งออกไปทันที
"เป็นคนที่แปลกจริงๆ" มิโดริมะพูด
"นั้นสิ ฉันว่าเราไปต่อกันเถอะใหล้ถึงแล้ว" อาคาชิพูดจบก็เดินออกตัวนำทุกคนไป
แต่ในระหว่างนั้นเองทุกคนที่กำลังเดินกันอยู่ก็หยุดชะงักลงไปในระหว่างทาง เพราะจู่ๆ ก็มีเสียงบรรเลงเพลงที่ดังมาจากทางที่ทุกคนกำลังจะไป
"ทุกคนได้ยินเหมือนกันใช่ไหมฮะ" คิเสะถามทุกคนที่จู่ๆ ก็หยุดพร้อมๆ กันกับเขาด้วย
"เสียงเปียโนนิ แถมดังมาจากทางที่พวกเรากำลังจะไปด้วยสิ" ทาคาโอะพูดถึงเสียงที่พวกเขาได้ยินกัน
"ไปกันเถอะ" ว่าจบอาคาชิก็ออกตัวเดินไปตามเสียงที่ได้ยิน เพราะเสียงที่ได้ยินนั้นมันเป็นสถานที่ที่พวกเขาต่างต้องไปกัน
แต่ถึงแม้พวกเขาจะเดินต่อไปอีกเท่าไหร่เสียงเปียโนเองก็เริ่มดังก้องกังวาลไปทั่วรอบทิศมากขึ้น แล้วจากนั้นเองพวกเขาก็ถึงโรงยิมหลังโรงเรียน แต่เสียงของเปียโนที่ดังสนั่นอยู่นั้นใครกันที่เป็นเล่น พวกอาคาชิต่างพากันมิงหน้ากันแล้วจากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปในนั้นทันที
ทุกคนต่างมองดูรอบๆ ภายในยิมที่กว้างขว้างมากก่อนจะไปสะดุดตากับหญิงสาวผมสีไข่มุกคนหนึ่งที่เป็นคนบรรเลงเสียงนี้ แต่พอได้มาเห็นจริงๆ เสียงที่บรรเลงอยู่นั้นเป็นเพลงจังหวะช้า แต่ก็ซ่อนความละมุนเอาไว้อยู่ในเพลงที่ร่างบางบรรเลงไว้ด้วย แล้วสักพักเพลงนั้นก็จบลงในทันที แล้วทุกคนต่างก็พากันตบมือในกับเธอก่อนที่จะตกใจคนที่เข้ามาในอาณาเขตของเธอนั้นเอง
|ปัจจุบัน|
"ว่าไงค่ะ เล่นต่อยกับคนที่พึ่งจะรู้จักแล้วยังเป็นผู้หญิงด้วยสิค่ะ" ว่าจบมิซึกิก็ยังคงปล่อยจิตสังหารออกมาโดยไม่หยุดไม่ยั้งมือ แล้วคงยังมองพวกอาคาชิอยู่แบบนั้นอยู่ สายตาที่พร้อมที่จะฆ่าพวกเขาได้ทุกเมื่อ
"ทางเราต้องขอโทษคนของเราด้วยที่คุมอารมณ์ไม่ได้" อาคาชิกล่าวขอโทษคนตรงหน้าที่มองพวกเขาอยู่
"อาคาชิ!! จะไปขอโทษยัยนั้นทำไมล่ะ" อาโอมิเนะพูดพร้อมชี้ไปที่มิซึกิด้วยความโมโห
"แต่คนที่เริ่มก่อนก็คือนายนะ อาโอมิเนะ ขอโทษเธอซะเรื่องจะได้จบไป" อาคาชิพูดพร้อมใช้เนตรจักรพรรดิมองไปที่อาโอมิเนะ
"ชิ...ขอโทษ"
"ถึงจะเป็นการขอโทษที่ไม่เต็มใจซะเท่าไหร่ แต่ก็ยกโทษก็แล้วกันค่ะคุณอาโอมิเนะ ไดกิ" มิซึกิพูดแลเวคอยๆ ลุกขึ้นแล้วสะบัดกระโปรงนิดหน่อย แต่ว่ามิซึกิกลับพูดชื่อของอาโอมิเนะออกมาด้วยน่ะสิ ทำให้พวกอาคาชิกลับไปมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัย
"ทำไมอิบุกิจังถึงได้รู้ชื่อของอาโอมิเนะคุงล่ะ" ฟุริฮาตะพูดกับมิซึกิที่พูดชื่อของอาโอมิเนะออกมา พอพูดแบบนั้นออกมามิซึกิก็ไม่ยอมตอบอะไรแค่ทำหน้ายิ้มออกมาเท่านั้น
"นี้! เขาถามทำไมไม่ตอบ" คางามิเริ่มไม่ไว้กับคนตรงหน้าเลยตวาดให้เธอกลัว
"ก็ไม่อยากตอบนิค่ะ ทำไมฉันถึงต้องพูดด้วยล่ะค่ะคุณคางามิ ไทกะ"
"ไม่เพียงแค่ชื่อของอาโอมิเนะ ชื่อของคางามิเองก็ด้วย คุณเป็นใครกันแน่คุณอิบุกิ" ฮิมุโระถามร่างบางที่ตอนนี้ยังคงยืนอยู่ที่เดิมอยู่
"ฉันจะบอกได้ก็ต่อเมื่อถึงห้องกรรมการคุมกฎเท่านั้น ตามมาสิค่ะ" ว่าจบมิซึกิก็เอาตัวนำทางให้พวกเขาต่อ
เพียงแต่ตอนนี้ไม่มีเสียงพูดเสียงคุยเล็ดลอดออกก็เท่านั้นเอง ทำให้ตลอดทางนั้นช่างเงียบสงบเลยล่ะ
แต่ว่าอาคาชิกลับไม่ได้คิดแบบนั้น เขามองไปที่ร่างบางที่นำทางให้กับพวกเขาพร้อมคิดในหัวเต็มไปหมดเกี่ยวกับมิซึกิ ไม่ว่าจะท่าทางที่แสดงออกมา นิสัย สีหน้า รวมถึงความสามารถเห็นทีต้องสืบประวัติของเธอแล้วล่ะ พอคิดแบบนั้นได้ก็มีเสียงเรียกเขาออกจากห้วงความคิดในทันที
"ถึงแล้วค่ะ เชิญค่ะ" ว่าจบมิซึกิก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทันทีทำไมตอนนี้พวกอาคาชิได้เห็นภายในห้องกรรมการคุมกฎแล้ว
ภายในห้องนั้นมีความเป็นโมเดิร์นอยู่บ้าง แล้วรอบข้างก็มีทั้งชั้นวางเอกสารและชั้นวางหนังสืออยู่สองสามที่ พอเดินเข้าไปก็จะมีโซฟาหนังสีดำยาวพร้อมโต๊ะไม้ตั้งวางอยู่กลางห้อง ถัดไปอีกก็มีโต๊ะทำงานที่มีป้ายเขียนว่ากรรมการคุมกฎระเบียบว่าอยู่บนโต๊ะที่บอกระบุได้ว่านั่นเป็นโต๊ะของฮิบาริ เคียวยะคนนั้น เพียงแต่ว่าเก้าอี้ทำงานนั้นยังคงหันหลังให้กับพวกเขาอยู่ ในตอนนั้นเองมิซึกินั้นก็ได้ทำบางอย่างที่ทำให้พวกเขาต้องพากันสงสัยกันหมด
"อิบุกิจังจะทำอะไรล่ะนั้นน่ะ" ทาคาโอะถามร่างบางที่กำลังไปที่โต๊ะกรรมการคุมกฎ
"ฉันก็จะไปนั่งไงค่ะ ทำไมหรอค่ะ"
"แล้วไหนคนชื่อฮิบาริอะไรนั้นล่ะ ไปไหนแล้วล่ะห้ะ" คางามิถามคนตรงหน้าที่ตอนนี้เข้าไปนั่งที่เก้าอี้กรรมการคุมกฎแล้ว
"ตอนนี้เคียวคุงมีธุระที่ต้องทำอยู่ต่างประเทศ ทำให้ตอนนี้เคียวคุงไม่ว่างมาอยู่ดูแลพวกคุณหรอกค่ะ"
_______________
แล้วใครสงสัยว่าทำไมไรท์ลบการแจ้งออก
เพราะว่าไรท์น่ะเป็นคนเจ้าระเบียบนิดนิ๊ดน่ะ
เลขต้องตรงเรียงเท่านั้นแฮะๆๆ
สำหรับตอนต่อไป
ไรท์ก็จะลงประวัติของน้องครกด้วยล่ะ
รอกันได้เลยแล้วเจอกัน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รออยู่นะคาาาาาาาาาาาาาาาาา