ตอนที่ 19 : -Nineteen-
ยามเย็นผ่านไปยามราตรีก็เข้ามาแทนที่ ร่างสองร่างที่ตอนนี้ต่างพานั่งจับมือของกันและกันโดยมีร่างของมิซึกิเอาหัวไปตั้งอยู่บนบ่าของฮิบาริ และฮิบาริเองก็เอาหัวของเขาเองวางอยู่บนหัวของมิซึกิเหมือนกัน
ตั้งแต่ที่มิซึกิกลับมาเจอกับฮิบาริที่กลับมาจากอิตาลี ทั้งสองก็ยังอยู่แบบนี่ตลอดจนเวลาล่วงเลยมาถึงยามค่ำคืนแล้วก็ยังไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเลย
"กลับมาทั้งทีจะให้นั่งแบบไปตลอดหรอเคียวคุง" มิซึกิพูดออกไปหลังจากที่ทั้งสองคนเงียบกันนานมาก
"........."
"รีบอร์นคงส่งนายกลับมาสินะ"
"รวมถึงซาวาดะ สึนะโยชิด้วย"
"งั้นหรอ…แต่ฉันไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย เจ้าพวกนั้นเป็นห่วงเกินไปแล้ว"
"แน่ใจแล้วหรอ" ฮิบาริพูดแบบนั้นพร้อมจ้องไปที่ดวงตาสีฟ้าครามอย่างนิ่งๆ มิซึกิเองก็เช่นกัน ทั้งสองจ้องตั้งอย่างไม่กระพริบตาแต่อย่าง ไม่นานนักมิซึกิก็ต้องยอมแพ้ไปในที่สุด
"ดูฉันออกอีกแหละเคียวคุง"
"ผมรู้จักเธอมากี่ปีแล้วมิซึกิ แค่มองประเดียวผมก็มองแล้วล่ะ"
"นั้นสินะ คงมีแค่เคียวคุงเท่านั้นสินะที่เข้าใจฉันที่สุด" มิซึกิพูดพร้อมซบไหล่ของฮิบาริแล้วจับมือแกร่งนั้น
"ผมว่าคุณเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนอยู่"
"เคียวคุงมานอนด้วยกันสิ" มิซึกิพูดพร้อมทำสีหน้าอ้อนใส่ฮิบาริ แต่มีหรือที่ฮิบาริจะทนไหวได้
"อย่าทำแบบนี้ให้ใครล่ะ"
"คนที่ฉันจะทำแบบนี้ได้มีแค่เคียวคุงคนเดียวนั้นแหละ งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะนะ" ว่าจบมิซึกิก็ลุกออกจากโซฟาแล้วเข้าไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำแล้วเข้านอนพร้อมฮิบาริ
ฮิบาริที่เห็นร่างบางหายไปในห้องแล้วก็หันไปสนใจรูปถ่ายที่คุซาคาเบะมักส่งมาให้เขาเสมอ เพื่อดูความเคลื่อนไหวของคนที่เข้ามายุางกับคนของเขาโดยตรง พอมองรูปพวกนี้แล้วฮิบาริแทบอยากจะกำจัดมันให้สิ้นซาก ข้อหาที่บังอาจมายุ่งรุกรานคนของเขา
พอรู้สึกแบบนั้นแล้วฮิบาริแทบจะคิดจะไปจู่โจมอีกฝ่ายให้รู้แล้วรู้รอดเลย ถ้าไม่ติดที่ว่ารีบอร์นขอไว้หรอกนะ
"พวกสัตว์กินพืชชั้นต่ำแบบพวกคุณ ถ้าริอาจมายุ่งกับดอกไม้ของผมเมื่อไหร่ วันนั้นก็จะเป็นวันตายของพวกคุณ"
| เช้าวันรุ่งขึ้น |
เช้าอีกวันที่แสนจะวุ่นวายเริ่มอีกครั้งนึง ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะค่อนข้างจะเงียบสงบ แต่จะไม่ใช่แบบนั้นอีกแล้วก็เพราะว่า….
"เอาจริงดิ"??
"กรรมการกลับมาแล้วอ่ะแก"??
"ฮิบาริกลับมาแล้วว่ะแก"??
"อ่าาแย่แน่ๆ เลยอ่ะ ปีศาจกลับมาแล้วอ่ะ"??
"นี้มันหายนะกลับมาอีกครั้งแล้ว"??
รวมถึงอะไรอีกหลายอย่างมากมายที่ได้มีการกระจายข่าวคราวขึ้นมาจากคนในโรเรียนนามิโมริ แน่นอนว่ารวมถึงพวกอาคาชิด้วยที่ได้ยินข่าวลือแบบนี้
"จริงหรอว่ะนั้นที่ว่าเจ้าฮิบาริอะไรนั่นกลับมาแล้วนะ" อาโอมิเนะถาม
"ผมก็ไม่รู้เหมือนหรอฮะอาโอมิเนจจิ"
"แต่ว่ามันก็เป็นไปได้ค่ะทุกคน" ฟุริฮาตะพูดออกมา
"หมายความว่าไงโควคิ" อาคาชิถามด้วยความสงสัย
"เพราะตอนนี้คนที่พวกเขาพูดถึงน่ะใช่คนที่มาพร้อมกับคุณอิบุกิรึเปล่าค่ะ" ว่าจบทุกคนต่างก็หันไปมองที่หน้าประตูโรงเรียนกันหมดก็ได้เห็นบุคคลที่ว่ามากำลังเดินเข้ามาภายในโรงเรียนนามิโมริพร้อมกับร่างบางที่ทำหน้าที่ดูแลพวกเขาด้วย
"ไปทักทายพวกเขาหน่อยไหมค่ะ" ฟุริฮาตะพูดพร้อมออกตัวแล้วมุ่งไปหามิซึกิเลย แน่นอนว่าคนที่เหลือเองก็ไปด้วยเช่นกัน
"อิบุกิจัง" ฟุริฮาตะไปหาร่างบางที่ตอนนี้เข้ามาภายในโรงเรียนเพื่อที่จะทักทายเธอ
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณฟุริฮาตะ" มิซึกิเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่าย
"วันนี้มาแปลกนะคะที่มากับคนอื่นที่ไม่ใช่คุณคุซาคาเบะ" ฟุริฮาตะพูดพร้อมมองคนข้างๆ อิบุกิอย่างฮิบาริด้วยสายตาแปลกๆ
"จะเป็นคุณคุซาคาเบะหรือคนอื่นมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะรไกับคุณนิค่ะ คุณฟุริฮาตะ" มิซึกิเอ่ยออกโดยไม่ได้แยแสคนตรงหน้าจนฟุริฮาตะเองกับนิ่งไปเลย
"เออ...ผมว่าอิบุกิจังกับฟุริฮาตะคุงอย่าทะเลาะกันเลยนะฮะ" คิเสะที่เห็นท่าไม่ดีเลยเข้าไปห้ามปรามให้สองสาวนั้นสงบศึกประสาทตาก่อน
"ฉันก็เห็นด้วยอีกแรงนะ" ฮิมุโร่เองก็เข้าไปสมทบด้วยอีกแรง แต่มีหรือที่คนอย่างฟุริฮาตะจะยอมน่ะ
"แล้วคนที่อยู่ข้างๆ คุณอิบุกิน่ะไม่คิดที่จะมาแนะนำตัวเลยหรอค่ะ" ฟุริฮาตะเลยไปเจาะจงที่ฮิบาริที่เงียบอยู่นานสองนาน
"...."
"นิ่งเงียบแบบนี้มันวอนหาเรื่องนี้ว่ะ" คางามิที่เริ่มหัวร้อนกับความนิ่งเงียยของฮิบาริเลยจะเข้าไปหาเรื่องท่ามกลางฝูงชนที่มองเหตุการณ์ด้วยความกลัว
แต่ว่ากลัวอะไรล่ะระหว่างคางามิต่อยฮิบาริ หรือฮิบาริต่อยคางามิ แน่นอนสิคำตอบมันก็เฉลยแล้ว
ฮิบาริเลยจัดการเอาทอนฟาอาวุธคู่ใจเข้าต่อยที่ท้องคางามิให้จุกจนกระเด็นไปทางต้นไม้เข้า เหล่ารุ่นปาฏิหาริย์เองที่เห็นเหตุการณ์นี้จึงพากันช็อกกันไปหมดแน่นอนว่าไม่ใช่พวกเขาอย่างเดียว ทุกคนในโรงเรียนนามิโมริทั้งหมดทุกคนด้วย
"ทะ...ทำ...ทำอะไรของแกน่ะ!!" อาโอมิเนะที่เห็นแบบนั้นก็อึ้งและกลัวปะปนไปหมด
"อุตส่าห์เงียบมาตั้งนานแล้ว"
"....."
"พวกสัตว์กินพืช"
__________________
แฮ่~~ขอโทดนะ
ที่หายไปนาน(มากกกก)เลย
ไม่ใช่อะไรหรอกนะเพราะไรท์เองก็เรียน
หนักมากยิ่งเป็นปีสุดท้ายก็ยิ่งต้องพยายาม
ให้มากขึ้นอีก มันก็เลยไม่มีเวลา
มาแต่งน้องครกเลย
แต่ก็จะพยายามมาแต่งต่อให้นะ
บาย~~~
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ต่อเถอะนะ อย่าปล่อยให้ค้างงี้ดิ๊๊๊๊๊๊๊๊