คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตรวจสอบเลือด
เปรี้ย!!
สายฟ้าผ่าึ้นเหนือบริเวฤหาสน์ร้าแห่หนึ่ เมสีำทะมึนปลุมไปทั่วหมู่บ้าน็อริส์ โฮลโล่ ราวับทะเลลั่ สายฝนระหน่ำลมาอย่าหนั เสียฟ้าผ่า ฟ้าร้อนเหมือนท้อฟ้าะแออเป็นเสี่ยๆ ทว่าเหุาร์ัล่าวมิมีทีท่าว่าะหยุลภายใน่ำืนนี้เลยแม้แ่น้อย
พรึ่บ!!
"แ" เิแสสว่าวาบึ้นในห้อแห่หนึ่ภายในฤหาสน์ร้า ามมา้วยเสียอเ็ทารร้อแ่ับสายฝน
"เ็นนี้เป็นใรันมอนโร" ีร่าเอลฟ์สาวประำบ้านระิบถามนรัอย่าประหลาใ ใบหน้า้มหน้ามอเ็ทารบนเียเปื้อนฝุ่น
"้าไม่ทราบเ่นันีร่า" มอนโรเอลฟ์หนุ่มประำบ้านเอ่ยอบนรัอย่ารุ่นิ หน้าผาย่นนึ้นเป็นร่อพยายามบิว่าเ็นนี้มาไ้อย่าไร
"พวท่านูสิ มีอเอสารอยู่รนี้้วยอรับ" เอลฟ์ประำบ้านอีนหนึ่นามว่า รูส มอสำรวไปรอบๆ บริเวห้อนอน ่อนที่สายาะไปสะุเ้าับอเอสารบาอย่าที่อยู่้าเีย
"ไหนอ้าูหน่อยสิ" มอนโรรับอเอสารมาเปิู ึพบว่ามีเอสารหลายบับรวมถึอหมายถูบรรุอยู่้านใน มอนโรับีร่าเปิอ่านเอสารทุบับอย่าละเอีย
"ไม่น่าเื่อเลยมอนโร นี่มันนานมาแล้วที่ระูลอนายท่านไม่มีทายาท" ีร่าสบาับมอนโรรู่เียว แนบา็โอบอุ้มเ็ทารึ้นมาล่อมนอน
"นั่นสิีร่า เป็นเรื่อน่ายินีที่ระูลเพฟเวอเรลล์มีทายาทเิึ้นมา" มอนโรมอเ็ทารในอ้อมแน ีร่ายยิ้มเล็น้อย เ็บเอสารทุอย่าืนที่เิม
"ยินี้อนรับสู่ฤหาสน์เพฟเวอเรลล์นะอรับ" รูสล่าวับนายน้อยอนเบาๆ
"รูสเ้าไปแแให้ทุนทราบะ ัารทำวามสะอาทุอทุมุมให้สะอาเอี่ยมแ่ที่นี่ใหม่เี๋ยวนี้" รูสพยัหน้าอย่าื่นเ้น่อนะหายัวออไป้านนอ
"เรา้อแ้พ่อบ้านนเ่าใ่ไหมมอนโร ลำพัพวเราัารธุระสำั่าๆ ในอนาไม่ไ้แน่ๆ " ีร่าเยมอหน้ามอนโรสลับับเ็ทาร
"้าะรีบัารเรื่อนี้เอไปพัผ่อนเถอะ" ีร่าพยัหน้าเบาๆ และนำเ็ทารไปนอนับนในืนนี้
5 ปีผ่านไป~
ฤหาสน์เพฟเวอเรลล์
"นายน้อยื่นเถอะอรับ" นาธานพ่อบ้านหนุ่มปลุนายน้อยในยามเ้ารู่ ร่าสูโปร่หันัวเินไปทาหน้า่าเพื่อึผ้าม่านออให้แสแรอผ่านเ้ามา
"อื้อ~ ผมื่นแล้วรับ" นิโลลุึ้นบิายเล็น้อย ะพริบา้าๆ เพื่อรับแสแ หันไปมอรอบห้ออนที่แ่โทนสีำ ึ่ำแพห้อเป็นสีเทาที่มอแล้วสบายาสำหรับนิโล
"ระผมเรียมน้ำให้เรียบร้อยแล้วอรับ" พ่อบ้านโ้ศีรษะให้เล็น้อย ัที่นอนให้เป็นระเบียบ่อนะนำเสื้อผ้ามาว่าบนเียนอน
"รับ" นิโลหย่อนาลบนพื้นห้อนอน ่อยๆ ้าวเท้าเินไปยัห้อน้ำส่วนัว ถอเสื้อผ้าออแลยาเ้าไปในอ่าอาบน้ำนั่ลแ่น้ำสัพั ใ้เวลาอาบน้ำไม่นานนิโล็ออมาแ่ัวนเสร็ เ็เสื้อผ้าเล็น้อย เปิประูห้อแลเินลไป้าล่า
นิโล้าวาเรียวเล็ลบันไ้าๆ เมื่อถึ้านล่า็เปลี่ยนเส้นทาเินไปยัสวน้านหลั หยุยืนสูลิ่นอไม้นานาพันธุ์เ้าปอ ึมับบรรยาาศสัพั็เินย้อนลับเ้ามา้านในรไปยัโ๊ะอาหาร
"หลับสบายไหมเ้าะ" ีร่าเสิร์ฟอาหารเ้าให้นิโล ลิ่นหอมๆ วนให้น่ารับประทานมาเลยทีเียว
"รับ อาหารน่าทานมา" นิโลส่ยิ้มหวานๆ ให้ับีร่าแล้วลมือทานอาหาร
"ีร่าไปามนาธานให้ผมหน่อยนะรับ" นิโลเยมอีร่าเพียเล็น้อยเพราะสนใอาหารรหน้ามาว่า
"ไ้เ้า่ะ" ีร่าอบรับ แลหายัวไปทันที ผ่านไปสัพันาธาน็เินเ้ามา
"นายน้อยมีเรื่ออะไรให้ระผมรับใ้หรืออรับ" นาธานเอ่ยถาม้วยวามสสัยแ่ใบหน้าเือไป้วยรอยยิ้มบาๆ
"พาผมไปธนาารริอส์หน่อยรับ" นิโลอบ้วยสีหน้าเรียบเย
"ไ้อรับ ระผมอเรียมัวสัรู่" ล่าวบนาธาน็เินาไปทันที
ธนาารริอส์
"สวัสีอรับ นายน้อยระผม้อารรวสอบสิทธิ์อน" พ่อบ้านเอ่ยับหัวหน้า๊อบลิน้วยน้ำเสียสุภาพ
"แน่นอน ถ้านายน้อยอุมีสิทธิ์" นัยน์าสีแสอนิโล้อมอ๊อบลินที่เอ่ยับน้วยน้ำเสียเย้ยหยัน
"เิทานี้อรับ" ๊อบลินอีนเินเ้ามาหาแล้วนำพวเราไปที่ห้อรับรอ มือหยิบยื่นระาษรวสอบเลือให้แ่พ่อบ้านถือไว้ แลหยิบมีสั้นออมาหนึ่เล่ม
"อมือ ุ้อใ้เลือ 7 หยในารรวสอบ" นิโลยื่นแนไปรหน้า๊อบลิน ๊อบลินับนิ้วี้อนิโลหลวมๆ ใ้ปลายมีรีลไปเพียเล็น้อย เฝ้ามอเลือหยลไปบนระาษนรบทุหย
"นี้ืนแผนพัระูลอุ" ๊อบลินเ็บมี่อนะหยิบเอสารออมา
"สีแือผู้ที่เสียีวิไปแล้ว สีำือผู้ที่ยัมีีวิอยู่" นิโลพยัหน้าเบาๆ าลมสวยไล่วาสายาูรายื่อ่าๆ
"ุนิโล เพฟเวอเรลล์ มีสิทธิ์ในู้นิรภัย ระูลเพฟเวอเรลล์ ระูลสลิธีริน แลระูล๊อนท์ ระผมอัารเอสารสัพัเินั่รอ่อน" ๊อบลินพูบ็เินออไปัารเอสาร
ผ่านไปั่วโมว่า๊อบลินนเิม็เินลับมาพร้อมเอสาร นิโลึให้๊อบลินพาไปยัู้นิรภัยอน่อนะนำเินออมาส่วนหนึ่แล้วออมาาธนาาร
.
.
"นายน้อย้อารไปที่ไหนอีหรือไม่อรับ" นิโลพยัหน้ารัวๆ
"ผมอยาไปื้อไม้ายสิทธิ์แล้วไปรอน็อเทิร์นรับ" นัยน์าสีเียวรามอ่อนไหววูบามเบิโพล มิิมิฝันว่านายน้อยอนอยาะไปที่อันรายเ่นนั้น
"รอนั่นอันรายนะอรับนายน้อย" พ่อบ้านล่าวเือนนายน้อย้วยน้ำเสียื่นระหน
"ผมอยาไ้หนัสือาที่นั่น อย่าห้ามผมเลยยัไผม็ะไปอยู่ี" พ่อบ้านถอนหายใหนัๆ เพราะรู้ีว่านายน้อยนพูำไหนำนั้นึัสินใพาไปื้อไม้ายสิทธิ์ทันที
"แน่ใแล้วนะอรับนายน้อย" พ่อบ้านถามย้ำรั้สุท้าย หลัาื้อไม้ายสิทธิ์เสร็็เินรมาทาเ้ารออีแห่ทันที
"อืม อย่าถามมานัเลยามผมมา" นิโลเินนำพ่อบ้านไปเรื่อย ๆ ผ่านร้านายสัว์มีพิษ , ร้านเบอร์เ็นและเบิร์ส์ รวมถึร้านอื่น ๆ นมาถึร้านหนัสือเ่าๆ สภาพโทรมๆ ใล้พัเ็มที นิโลรีบเปิประูเ้าไปในร้าน้วยวามื่นเ้น
ริ่~
นิโลไล่สายามอหนัสือในั้น่าๆ นัยน์าเป็นประายแ่าาอนที่อยู่ในธนาาร นิโลเินูหนัสือไปเรื่อย ๆ ็เริ่มหยิบหนัสือออมาสี่ห้าเล่มให้พ่อบ้านนำไป่ายเิน ราาหนัสือทุเล่ม่าถูแสนถูเป็นที่พึพอใอนิโลอย่ามา
"ลับฤหาสน์ันเถอะอรับนายน้อย" นิโลพยัหน้า่อนที่ทัู้่ะหายัวลับไปที่ฤหาสน์ทันที
"ผมะอ่านหนัสือในห้อสมุอนเย็นอุปอุ่นๆ ับพายไ่็พอนะรับ" นิโลเอ่ยบ็เินรไปที่ห้อสมุทันที
ลอทั้บ่ายผมหมมุ่นอยู่ับอหนัสือมามาย หนัสือส่วนให่ที่ผมอ่านส่วนมาเี่ยว้อับศาสร์มื าถา สมุนไพร แลหนัสือุแย่อยอโโลมอน เป็นำราเวทมนร์ที่เี่ยวับปีศาวิทยา ทุนน่าะเยไ้ยินเรื่อปีศาเ็สิบสอนแห่โโลมอน หนัสือเล่มนี้สอนแลบอวิธีวบุมปีศา่าๆ เอาไว้ มีปีศาบานที่ผมอยาะอัเิมา ไว้อนแปวบผมะลออัเิปีศานนั้นมา
ผมมิใ่พ่อมแสแล้ว็มิใ่พ่อมมื ผมเป็นลา่อทุฝ่ายมิเลือ้าแลมิมีวันเลือ้าเ็า ทุนมิอยาเห็นผมใร้ายหรอใ่ไหมรับ ผมำลัิว่าวระไปพาแฮร์รี่มาอยู่ับผมอนนี้เลยีไหมหรือรอเวลาไป่อน ผมพึ่ห้าวบะทำอะไร็้อิีๆ เอาเป็นว่าผมวาแผนไว้่อนเมื่อถึเวลา่อยลมือีว่า
๊อๆ
"อาหารเย็นอรับนายน้อย" นาธานนำุปเห็ร้อนๆ ับพายไ่สอิ้น มาวาไว้บนโ๊ะอ่านหนัสือในบริเวที่ว่าอยู่
"อบุรับ" ผมมออาหารรหน้า่อนะลมือทานมันนหม หลัทานอาหารเสร็่ำๆ ผม็ลับึ้นห้อนอนอ่านหนัสือ่อสัพั็หลับลไปในที่สุ
รูปประอบ
นิโลอน 5 วบ
หนัสือุแย่อยอโโลมอน
เรเป็นมิรน่ารัมาๆ ใรเห็น้วยบ้ารับ?
ความคิดเห็น