คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เราใส่หน้ากากคุยกันไหม ๑
วันันทร์
๑๘.๐๐น.
เ้าายสายหมอ : หวัี เ้าหิ
เ้าหิผมหอม : หวัี่ะ เ้าาย
เ้าายสายหมอ : ทำไรอยู่
เ้าหิผมหอม : ทำารบ้านอยู่
เ้าายสายหมอ : ใล้เสร็ยั
เ้าหิผมหอม : ใล้แล้ว
เ้าายสายหมอ : อีห้านาทีทัมาใหม่นะ
ไม่วนล่ะ
เ้าหิผมหอม : อือ
๑๘.๑๐ น.
เ้าายสายหมอ : เสร็ยั
เ้าหิผมหอม : ยัเลย
เ้าายสายหมอ : ้า! ไหนบอเหลือ้อเียว
เ้าหิผมหอม : ้อเียวแ่มันยาหนิ
เ้าายสายหมอ : ยานาไหน เอามาูสิ
เ้าหิผมหอม : ะสอนให้เหรอ ัวเ่หรือไ
เ้าายสายหมอ : เอ้า!พูอย่านี้็ูถูันนะิ ลออ่านโทย์มาสิ
เ้าหิผมหอม : ไ้ๆ ฟันะ.........
เ้าายสายหมอ : อ่านใหม่ไม่เ้าใ
พิมพ์มา็ไ้
เ้าหิผมหอม : รอแป๊บนะ
เ้าายสายหมอ : ให้ไว!
เ้าหิผมหอม : ใเย็นสิ
วันอัาร
๑๘.๐๐ น.
เ้าายสายหมอ : หวัี เ้าหิ วันนี้ทำารบ้านเสร็ยั
เ้าหิผมหอม : หวัี ยัไม่เสร็เลย
เ้าายสายหมอ : ทำไม่ถูอีแล้ว?
เ้าหิผมหอม : อือ ไม่เ้าใสอ้อ
เ้าายสายหมอ : เมื่อวานที่สอนให้ไปทำถูมั้ย
เ้าหิผมหอม : อือ ถู
เ้าายสายหมอ : บอโทย์มา
เ้าหิผมหอม : ...............
เ้าายสายหมอ : ...............
เ้าายสายหมอ : เ้าใหรือยั
เ้าหิผมหอม : ็พอเ้าใ
เ้าายสายหมอ : ลอทำูนะ ไม่วนล่ะ
เ้าหิผมหอม : อบในะ บาย
เ้าายสายหมอ : อือ บาย
วันพุธ
๑๘.๐๐ น.
เ้าายสายหมอ : หวัีเ้าหิ วันนี้มีารบ้านไหม
เ้าหิผมหอม : หวัีเ้าาย มีารบ้านหลาย้อ
เ้าายสายหมอ : ทำไ้หรือเปล่า
เ้าหิผมหอม : เหลืออี้อ
เ้าายสายหมอ : ทำไ้มั้ย
เ้าหิผมหอม : อือ ้อนี้ยามา
เ้าายสายหมอ : อยู่ในห้อเรียนแสว่าไม่ฟัรูอธิบายเลยสิท่า
เ้าหิผมหอม : เ้าฟันะ
เ้าายสายหมอ : ฟัแล้วทำไมทำไม่ไ้
เ้าหิผมหอม : เ้าลอทำแล้ว อนอยู่ในห้อเรียนเ้าทำไ้นะ
เ้าายสายหมอ : แล้ว? อนนี้...
เ้าหิผมหอม : เ้าลืม >_<
เ้าายสายหมอ : ั้ใเรียนหน่อยสิ
เ้าหิผมหอม : เ้า็ั้ในะ ไม่ไ้เเร
เ้าายสายหมอ : ้อั้ใให้มาว่านี้
เ้าหิผมหอม : เพ่ะเ้าาย ะสอนไ้ยั
เ้าายสายหมอ : โทย์มา
เ้าหิผมหอม : .............
เ้าายสายหมอ : ราวหลั้อวีีโอลอันแล้วนะ
ถ้าะให้สอนารบ้าน
เ้าหิผมหอม : ทำไมอ่ะ
เ้าายสายหมอ : เ้าหิสมอทึบ สอนยา
้อเียนให้เห็นภาพ
เ้าหิผมหอม : ว่าเ้าสมอทึบเหรอ
เ้าไม่ไ้สมอทึบนะ
เ้าายสายหมอ : ็โทย์้อเียวสอนั้นาน
เ้าหิผมหอม : ็ไม่รู้ว่าแ่ละั้นอนเเอาัวเลมาาไหนนี่
เียนเ็มไปหม
เ้าายสายหมอ : นั่นแหละึ้อวีีโอลอะไ้เียนให้เห็นๆว่าเอามาาไหน
เ้าหิผมหอม : แ่เ้าไม่อยาให้ัวเห็นหน้าเ้าหนิ
เ้าายสายหมอ : ี้เหร่นาไหนเียว
ถึไม่ยอมให้เห็นหน้า
เ้าหิผมหอม : สวยมาัหา
เ้าายสายหมอ : ึ้โม้!
เ้าหิผมหอม : ริๆนะ ถ้าัวเห็นหน้าเ้าแล้วะหลุมรันถอนัวไม่ึ้น
เ้าายสายหมอ : นานั้นแลย?
เ้าหิผมหอม : ใ่!นานั้นแหละ
เ้าายสายหมอ : ั้นมาใส่หน้าาุยันไหม
เ้าหิผมหอม : ไ้ น่าสนุี
เ้าายสายหมอ : เอาามนี้นะ
พรุ่นี้หาหน้าามาใส่ลอหาัน
เ้าหิผมหอม : ไ้่ะ อบุนะที่สอนารบ้าน
พรุ่นี้เอัน บาย
เ้าายสายหมอ : บาย
วันพฤหัสบี
๑๘.๐๐ น.
เ้าายสายหมอ : หวัีเ้าหิ
เ้าหิผมหอม : หวัี่ะ
เ้าายสายหมอ : วันนี้มีารบ้านไหม
เ้าหิผมหอม : มีหลาย้อ้วย
เ้าายสายหมอ : ทำไม่ถูเลยเหรอ
เ้าหิผมหอม : ยัไม่ไ้ทำ เ้ารอัวอยู่
เ้าายสายหมอ : ะให้สอนให้อีเหรอ
เ้าหิผมหอม : อือ
เ้าายสายหมอ : แสว่าไม่ั้ใเรียนอีแล้ว
เ้าหิผมหอม : ไม่ไ้เ้าเรียนัหาล่ะ
เพื่อนารบ้านไว้ให้
เ้าายสายหมอ : ทำไม?
เ้าหิผมหอม : ็มัวไปหาหน้าามาใส่นะสิ
เ้าายสายหมอ : ั้นใส่เลย
เ้าหิผมหอม : ใส่แล้ว
เ้าายสายหมอ : เปิล้อสิ ะสอนให้
เ้าหิผมหอม : เปิแล้ว หวัี
(โบมือทัทาย)
เ้าายสายหมอ : ....... (มอที่หน้าออึ้)
เ้าหิผมหอม : อึ้ไปเลยเห็นมั้ย
็เือนแล้วว่าให้ระวัไม่อย่านั้นะหลุมรั
เ้าายสายหมอ : นั่นอริหรือเปล่า
เ้าหิผมหอม : อะไร?
เ้าายสายหมอ : ผมนะ
เ้าหิผมหอม : อ๋อ อริสิ นี่ไ
(ึผมใหู้)
เ้าายสายหมอ : มิน่าถึื่อ เ้าหิผมหอม
เ้าหิผมหอม : หอมรินะ ไม่เื่อมามูไ้
เ้าายสายหมอ : อืม ว่าๆะไปพิสูน์ว่าหอมอย่าทีุ่ยหรือเปล่า
เ้าหิผมหอม : พบันเมื่อไหร ะให้มว่าหอมริ
ไม่ไ้โม้
เ้าายสายหมอ : สระผม้วยนะเวลาะเอัน
เ้าหิผมหอม : ะไม่สระผมสัเ็วันัหา555
เ้าายสายหมอ : เอาโทย์มา ะอธิบายให้เ้าใ
ั้ใฟัให้ีล่ะ
เ้าหิผมหอม : เ้า่ะ
วันศุร์
๑๘.๐๐ น.
เ้าายสายหมอ : หวัีเ้าหิ ทำไรอยู่
เ้าหิผมหอม : เป่าผมอยู่ ใล้เสร็แล้ว
เ้าายสายหมอ : เปิล้อสิ
เ้าหิผมหอม : เปิทำไม วันนี้ไม่มีารบ้าน
เ้าายสายหมอ : แล้ว?
เ้าหิผมหอม : ไม่้อสอนไ
็ไม่้อเปิล้อ
เ้าายสายหมอ : ใส่หน้าารอแล้วนี่ เปิเถอะ
เ้าหิผมหอม : ไ้ รอ่อนนะ ใส่หน้าา่อน
เ้าายสายหมอ : ให้ไว!
เ้าหิผมหอม : หวัี (โบมือทัทาย)
เ้าายสายหมอ : ................ (มอนิ่)
เ้าหิผมหอม : เฮ้! พี่มอไม่เห็นเ้าเหรอ
(โบมือทัทายอีรั้)
เ้าายสายหมอ : อ๋อ...ภาพมันเบลอนะ (อบแบบๆ)
เ้าหิผมหอม : ัยั
เ้าายสายหมอ :อือ (สายา้อนในอที่เส้นผมโบสบัไปมาามแรเหวี่ยอเ้าอ)
เ้าหิผมหอม : พี่เป็นอะไรวันนีู้เบลอๆ
เ้าายสายหมอ : เ้าหิไว้ผมยาวมาี่ปีแล้ว
เ้าหิผมหอม : ็ไว้มาั้แ่เ็ๆโน่นแหละ
เ้าายสายหมอ : ไม่เยัเลยเหรอ
เ้าหิผมหอม : ็ัปลายบ้าไม่ให้ยาวมาไปว่านี้
เ้าายสายหมอ : แล้วอนสระผม ลำบาไหม
เ้าหิผมหอม : ็ไม่นะ
แ่เวลาเป่าให้มันแห้้อใ้เวลาหน่อย
เ้าายสายหมอ : เวลาไปโรเรียนทำยัไเหรอ
เ้าหิผมหอม : ็ถัเปียสอ้าผูโบว์
เ้าายสายหมอ : ใรถัเปียให้
เ้าหิผมหอม : ถัเอสิ ใระถัให้ล่ะ
เ้าายสายหมอ : เ่! วันหลัสอนพี่ถัเปียหน่อยิ
เ้าหิผมหอม : อยาถัเปียเป็นนี่เอ ถึไ้ถามเรื่อผม
ะไว้ผมยาวบ้าเหรอ
เ้าายสายหมอ : ไม่ไ้อยาไว้ผมยาว
แ่อบนผมยาวัหา
เ้าหิผมหอม : ไ้สิ เี๋ยวราวหลัสอนให้
เอาเือมา้วยนะสามเส้นใ้แทนเส้นผม
เ้าายสายหมอ : ไ้ ห้ามลืมนะ
เ้าหิผมหอม : ไม่ลืมหรอน่า
ะฝึไว้ถัให้แฟนเหรอพี่ 555
เ้าายสายหมอ : อือ
เ้าหิผมหอม : ริิ๊ ว้าวๆๆโรโรแมนิเลยพี่อ่ะ
เี๋ยวะสอนให้นะ
เ้าายสายหมอ : แล้วอนสระผมล่ะ ยามั้ย
เ้าหิผมหอม : ็ไม่ยานะ
เพียแ่นานหน่อยเท่านั้นเอ
เ้าายสายหมอ : ั้นสอสระผมและเป่าผม้วยไ้หรือเปล่า
เ้าหิผมหอม : 555 ไ้ๆ แสว่าอบผู้หิผมยาวริๆสินะ
เ้าายสายหมอ : อือ อบมา
เ้าหิผมหอม : พี่นี่น่ารัุ ผู้หินไหนไ้เป็นแฟนรัายเลย
เ้าายสายหมอ : พี่็ว่าอย่านั้นแหละ
เ้าหิผมหอม : เี๋ยวะสอนถัเปียหลายๆแบบเลย
อบแทนที่พี่สอนารบ้านให้เ้าแล้วัน
เ้าายสายหมอ : อบในะ ั้นวันนีุ้ยันแ่นี้่อนนะ
ไปพัผ่อนไ้
เ้าหิผมหอม : อือ แล้วเอันใหม่นะะ บาย!
๑๘.๐๐ น.
เ้าายสายหมอ : หวัีเ้าหิ
เ้าหิผมหอม : อือ หวัี
เ้าายสายหมอ : ยุ่อยู่เหรอ
เ้าหิผมหอม : ำลัเ้าเล่มรายานนะ
เ้าายสายหมอ : ุยันไ้ไหม
เ้าหิผมหอม : ไ้แ่อีแป๊บหนึ่นะ ่อยทัมาใหม่
เ้าายสายหมอ : ไม่อยาวาอ่ะ เปิล้อทิ้ไว้ไ้มั้ย
เ้าหิผมหอม : ทำไม ไม่เื่อเหรอ
เ้าายสายหมอ : เื่อ
แ่อยานั่มอว่าทำอะไรบ้า
เ้าหิผมหอม : ัวะวนเ้านะสิ
เ้าายสายหมอ : พี่ไม่วน สัา
พอีพี่ว่าไม่มีไรทำเปิล้อหน่อยนะ นะรับ
เ้าหิผมหอม : เฮ้! ัวะมาอ้อนเ้าเพื่อ....
เ้าายสายหมอ : น่านะ เปิล้อหน่อยนะ
อยาเห็น
เ้าหิผมหอม : ไ้ แป๊บนะใส่หน้าา่อน
เ้าายสายหมอ : ไม่ใส่หน้าาไ้ไหม
เ้าหิผมหอม : ไม่ไ้
ถ้าไม่ใส่็ไม่เปิล้อ
เ้าายสายหมอ : ั้นใส่เร็ว
เ้าหิผมหอม : ไ ิว่าเราโหเหรอ
นี่ไรายาน
เ้าายสายหมอ : ทำไมวันนี้ไม่แะผมล่ะ
เ้าหิผมหอม : อ๋อ เ้ายัไม่ไ้สระผม
เ้าายผมหอม : ถ้าอย่านั้นวันนื้ไม่ใ่เ้าหิผมหอมนะิ
เ้าหิผมหอม : ยัหอมอยู่เนี่ย
(เอาผมเปียมามใหู้) ห้อม หอม
เ้าายสายหมอ : ถ้าหอม็แะผมออไ้แล้ว
เ้าหิผมหอม : ไม่เอา มันรำาะทำาน
เ้าายสายหมอ : นิเียวเอ แะเถอะนะ
เ้าหิผมหอม : (มอ้อนใส่นหน้าอ) ัวยุ่อะไรับผมเ้าเนี่ย
เ้าายสายหมอ : ็อบ...อบมอเวลาเ้าหิปล่อยผมยาว
แะผมออเถอะนะ
เ้าหิผมหอม :(หัวเราะ) พี่นี่นะ สสัยอบผู้หิผมยาวริๆแหละ(พูพราเอามือไปึหนัยาที่รัผมเปียเอาไว้
ปล่อยผมให้สะยายเ็มหลัพราเอานิ้วมือสาแล้วสบัผมไปมาให้ผมทิ้ัว
อีฝ่าย้อมอไม่วาา)
เ้าายสายหมอ : อืม อบิ อบมา้วย
(พูเหมือนละเมอ)
เ้าหิผมหอม : ถ้าอย่านั้นเ้าออวยพรให้พี่หาผู้หิผมยาวอย่าที่อบให้เอเร็วๆนะ
เ้าายสายหมอ : ไม่้อหาที่ไหนแล้ว
เ้าหิผมหอม : อ้าว! ทำไมอ่ะ หรือว่าเอแล้ว
เ้าายสายหมอ : อืม เอแล้ว
เ้าหิผมหอม : ว้าว! โีเป็นบ้าเลยนะไ้เอนที่รับใ
เ้าายสายหมอ : (พยัหน้า) ใ่โีที่สุ
เ้าหิผมหอม : ถ้าเอันแนะนำให้รู้ับ้านะ
เ้าายสายหมอ : แนะนำทำไม
เ้าหิ็รู้ัเธออยู่แล้ว
เ้าหิผมหอม : ใร่ะ
เ้าไม่รู้ัผู้หิผมยาวสัน
เ้าายสายหมอ : อยารู้ัริอ่ะ
เ้าหิผมหอม : อือ ริสิ
เ้าายสายหมอ : ั้นลับไปส่อระไป๊
เห็นแล้ว็ทำวามรู้ัเสีย้วยนะ
เ้าหิผมหอม : ??????
เ้าายสายหมอ : วันนี้พี่ไม่วนแล้วเอันพรุ่นี้นะ
อย่าลืมสระผม้วยนะ บาย
๑๘.๐๐ น.
เ้าายสายหมอ : หวัีเ้าหิ เปิล้อเร็ว
เ้าหิผมหอม : หวัี วันนี้เ้าไม่อยาเปิล้ออ่ะ
เ้าายสายหมอ : ทำไมล่ะ เปิเถอะ นะ
เ้าหิผมหอม : วันนี้ัวไม่้อสอนารบ้าน
เ้าทำเสร็แล้ว
เ้าายสายหมอ : ทำารบ้านเสร็แล้ว
็ะไมุ่ยับพี่อีแล้วเหรอ
เ้าหิผมหอม : ุยสิ่ะ
แ่ว่าไม่้ออล็ไ้ พิมพ์้อวามเหมือนเมื่อ่อนไ
เ้าายสายหมอ : ี้เียพิมพ์ เปิเถอะนะ พี่อยาเห็นหน้าเ้าหิ
เ้าหิผมหอม : เป็นไรน่า..เี๋ยวนี้อบให้เปิล้อุย
อบหน้าาเ้าเหรอ
เ้าายสายหมอ : อืม อบหน้าา.....อบทุอย่า
เปิไ้ยั
เ้าหิผมหอม : ็ไ้ แป๊บเียวนะ
เพราะรีบไปทำวามสะอาห้อนอน
เ้าายสายหมอ : ไ้ นิหนึ่็ยัี
เ้าหิผมหอม : ท่าทาเหมือนะาใอย่านั้นแหละ
(เปิล้อ โบมือทัทาย)
เ้าายสายหมอ : าใแน่ถ้าไม่ไ้เห็น...
เ้าหิผมหอม : เป็นไรมาไหมเนี่ย ัวอ่ะ
เ้าายสายหมอ : อืม เป็นมา (พยัหน้ายอมรับ้อมอนในอสี่เหลี่ยมไม่ระพริบา)
เ้าหิผมหอม : แ่นี่นะ ้อไปแล้ว
เ้าายสายหมอ : สระผมยัวันนี้
เ้าหิผมหอม : (เอาเส้นผมมามใหู้)
สระแล้วหอมอยูเนี่ย
เ้าายสายหมอ : ไปเถอะ
ะไปทำวามสะอาห้อนอนไม่ใ่เหรอ บาย
เ้าหิผมหอม : (ทำหน้า) อือ บาย
-----------------------------------------------------------------------------------
อให้มีวามสุับนิยายนะะ
ความคิดเห็น