[FIC PRODUCE101 #มินอุน] PONYO’s SENIOR #น้องโปเนียวกับพี่ปาก้า

ตอนที่ 1 : #น้องโปเนียวกับพี่ปาก้า 1st

บทรักบทที่ 1

น้องโปเนียวกับพี่ปาก้า 1st

โรงเรียนมัธยมปลายแดฮัน

        ตอนนี้สายตาของเซอุน หรือจองเซอุน จ้องมองไปยังป้ายโรงเรียนอย่างไม่วางตา อยู่ดีๆเชื่อไหมล่ะครับน้ำตาผมแทบจะไหลเป็นสาย เฮ้ย!! กว่าผมจะเข้าที่นี่ได้ไม่ใช่ง่ายๆนะครับ รู้ป่ะผมต้องอดหลับอดนอนแค่ไหนอ่ะกว่าจะเข้าที่นี่ได้

        อยู่ดีๆก็ต้องมาฟังเรื่องของผมล่ะ งั้นผมขอแนะนำตัวก่อนล่ะกัน ผม จองเซอุน หนุ่มหล่อจากแดนปูซาน เอาจริงๆนะครับตอนแรกผมไม่ค่อยเชื่อหรอกไอ่คำพูดที่ว่า

        หนุ่มปูซานน่ะหล่อ

        แต่เพราะผมเป็นหนุ่มปูซานไงผมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องจริง อ่ะๆของที่วางอยู่ในมือโปรดวางลงก่อนนะครับ ผมไม่ได้หลงตัวเองนะเว้ยเพราะมันคือเรื่องจริง ฮ่าๆๆ

        ผมว่าก่อนที่จะมีอะไรมากระทบใบหน้าอันแสนหล่อนี้ได้ผมว่าผมควรจะหยุดช่วงพรีเซนต์ตัวเองก่อน ถึงแม้ที่ผมพูดมามันจะเป็นความจริงก็เถอะ

        “นายๆ”

        ยืนหล่ออยู่ดีไม่ว่าดีก็มีคนมาสะกิดหลังผม ขนาดเสียงยังหวานขนาดนี้ผมว่าหน้าตาขอเขาก็คงจะหวานแน่ๆอ่ะ เฮ้อเพลียใจเสียเหลือเกินเปิดเทอมวันแรกก็มีคนมาจีบล่ะ

        จองเซอุนเพลีย

        “มีอะไรหรอครับ”

        ว่าแล้วก็หันไปทำหน้าหล่อๆเสียงเข้มหน่อย ถึงแม้ผมจะเป็นคนหน้าง่วง แต่ระวังโดนสอยร่วงไปอยู่ใต้ร่างผมนะครับ ฮ่าๆๆ

        “คือว่า.....”

        ดูเหมือนคนตรงหน้าผมจะหน้าแดงขึ้นมาเสียดื้อๆ อ่าสงสัยหลงในใบหน้าที่พระเจ้าสรรสร้างลงมาในตัวของจองเซอุนผู้นี้ ก็คนมันหล่ออ่ะนะ

        “นายไม่ได้รูดซิปอ่ะ เป็นโรคจิตอ่อ”

        เธอว่าเสร็จก็เดินออกไปเลย ผมก็ก้มมองลงไปที่กางเกงสิครับ

        ชัด ชัด เรื่องจริงชัดๆ ชัดเจนกว่านี้ไม่มีล่ะพี่น้องเอ้ย

        ผมนี่รีบรูดซิปพร้อมวิ่งหนีทันที ใครจะอยู่ให้คนมองอย่างเหยียดๆล่ะคร๊าบ ถึงผมจะมั่นหน้ามั่นโหนกขนาดไหน แต่จองเซอุนผู้นี้ก็มียางอายนะครับ

        หมดกั๊นนน ภาพรักหนุ่มหล่อสุดคูลของกู

................................................................

        เชื่อจองเซอุนเถอะครับว่า ไม่มีใครในโลกนี้หล่อและแสนดีเท่าผมอีกแล้ว ทำไมน่ะหรอครับ

        รู้แค่ว่าผมหล่อก็พอ ฮ่าๆๆๆๆ

        “เป็นอะไรของมึงครับ จองเซอุน”

        เสียงไอฮยอนบินเพื่อนรักปานจะฉีกก้นดมมองผมด้วยสายตาที่รังเกียจเต็มที่

        คืองี้ครับไอฮยอนบิน หรือคุณชายควอนฮยอนบินนี่เป็นลูกของเพื่อนแม่ผม มันอ่ะโคตรสูงอย่างกับกินเสาไฟฟ้าเป็นอาหาร เดี๋ยวผมเปรียบเทียบง่ายๆ คือผมสูง 178 แต่พอยืนข้างมันผมเหมือนมนุษย์ฮอบบิทอ่ะเอาจริงๆ

        มนุษย์ฮอบบิทเลยนะโว้ยย จองเซอุนผู้นี้รับบ่ด้ายยยย

        “เป็นคนหล่อครับคุณควอน”

        พอผมว่าเสร็จรู้ไหมครับมันทำหน้าเอือมใส่ผม นี่คือคุณมึงอยากมีเรื่องกับผมใช่ป่ะ ไม่ได้ล่ะต้องให้มันรู้จักซองเซอุนคนจริงปีนี้เสียหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าจองเซอุนหล่อแต่ไม่จริง

        “มองกูแบบนี้ไปต่อยกับกูตัวๆเลยไหม ไอควอน”

        “...................”

        มันเงียบใส่ผมคร๊าบ ท่านผู้ช๊มมม แล้วมันก็จัดการอ่านหนังสือในมือต่อโว้ยจองเซอุนแทบจะจับไข้ ให้ตายเถอะเคยมีใครบอกมันไหมครับว่าท่าทางอย่างมันน่ะ กวนตีน

        ไม่หล่อเสือกกวนตีน เดี๋ยวบับใส่แม่ม

        กริ๊งงงงงงงงงงงง

        เหมือนเสียงกริ่งจากสวรรค์ที่ทำให้จองเซอุนผู้นี้มีชีวิตชีวาอีกครั้ง คนในห้องเริ่มที่จะลุกขึ้นเพื่อลงไปโรงอาหาร ส่วนผมจะเหลือเหรอครับ ทันทีที่เสียงกริ่งดังเซอุนผู้นี้จะการลากเพื่อนควอนลงมาด้วยความเร็วสูงตั้งแต่เสียงกริ่งดังตั้งแต่โน๊ตตัวแรก

        มองผมแบบนั้นคิดว่าผมเป็นพวกโง่เง่าเต่าตุ่นหรืออย่างไร แต่ที่คุณิดนั่นถูกต้องครับ ฮ่าๆๆๆๆ

        “มึงจะรีบไรนักหนาว้ะไออุน อาหารไม่หายไปไหนหรอก”

        ไอฮยอนบินมันว่าพลาง ก้มหน้าอ่านหนังสือเล่มหนาของมันต่อ  คิดว่าไอฮยอนบินมันเป็นเด็กเรียนหรอครับ

        ผมบอกเลยว่าคุณนั้นคิดผิด!!!

        ไอที่มันอ่านอยู่น่ะเป็นนิยายเรทอาร์ 20+ แต่มันไม่อยากให้คนอื่นรู้ไงเลยเอากระดาษสีมาเปลี่ยนเป็นหน้าปก พร้อมเขียนด้วยลายมือที่สวยงามดั่งไก่เขี่ยว่า

        ไขว่คว้าฝัน สมุดของนายควอน

        ถุย!! อยากจะถุยน้ำลายสักสองสามทีก่อนรับประทานอาหารเที่ยง แต่ก็กลัวว่ากลุ่มผู้หญิงแถวหน้าเค้าจะรังเกียจผมเสียก่อน แค่เมื่อเช้าก็อายมากเกินพอล่ะครับ

        “ก็กูหิว ไม่ได้อิ่มทิปอ่านหนังสือเล่นแบบมึงนี่ อย่าต้องให้กูประกาศว่าที่คุณมึงอ่านนั้นมันหนังสือเรทอาร์ 20+”

        พอมันได้ยินก็คิ้วกระตุกๆเล็กน้อยพอเป็นพิธี เอ้าเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้างานแต่งได้ครับ

        เฮ้ย!! ไม่ใช่ แหมผมว่าผมยังหล่อไม่พอยังตลกอีกนะเนี่ยตรงกับสโลแกนที่พี่ซองอู เทรนเนอร์ประจำตัวเรื่องพวกนี้จริงๆที่ว่า

        คนตลกมักหน้าตาดี อย่างเช่นกูเป็นต้น

        แต่ผมว่าคงต้องเปลี่ยนจากเช่นไอพี่ซองอูมันเป็นผมแทนนะครับ ทำไมน่ะหรอครับก็ผมหล่อกว่าพี่มันไง

.....................................................

        และแล้วเวลาก็ล่วงเลยแล้วล่วงเลยเล่าจนมาถึงเวลาเลิกเรียน ผมนี่แทบจะดีใจจุดพลุฉลองว่าเลิกเรียนแล้ว ก็มันโคตรจะน่าเบื่อเลยล่ะครับไอวันนี้อ่ะ คือเข้าใจป่ะครับว่าเปิดเรียนวันแรกแล้วไอเปิดเรียนวันแรกนี่แหล่ะคือมันว่างทั้งวันไงครับ ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะเล่นโทรศัพท์เคสโปเนียวคู่ใจของผมเล่นไปทั้งวัน

        ส่วนไอฮยอนบินมันก็อ่านหนังสือเรทอาร์ของมันไป จนบางทีมันก็บอกว่าขอไปห้องน้ำ

        ผมรู้นะว่ามันไปทำอะไร แหมกลับมานี่กล้ามแขนขวาขึ้นเป็นมัดเลยเชียว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไปทำภารกิจโลกสวยด้วยมือเรามา

        ช่างเรื่องไอฮยอนบินไปก่อนเถอะครับ เรื่องนี้จองเซอุนเป็นตัวเอกสนใจเรื่องผมก่อน คืองี้อาจจะสงสัยใช่ป่ะว่าทำไมผมถึงบอกว่าจุดพลุฉลองแต่มันทำไม่ได้ไงครับ คือกำลังจะลุกจากที่เพื่อกับบ้านไปหาน้องเกาตี้ที่รัก ก็มีรู่นพี่หน้าโหดที่ผมมารู้ชื่อทีหลังว่า ชื่อ คังดงโฮ มาบอกให้พวกเราไปรวมตัวกันที่ห้องประชุมของโรงเรียนเพราะจะคุยเรื่องสายรหัส

        การกลับไปหาน้องเกาตี้ก็เป็นอันต้องเก็บพับไปอย่างน่าเสียดาย อุตส่าห์คิดว่าจะไปดีดกีตาร์เล่นที่สวนสาธารณะโชว์หน้าหล่อๆสักหน่อย

        “น้องที่มาถึงแล้วนั่งเป็นแถวเลยนะค้ะ ไม่งั้นพี่จับกินตัวนะเค้อะ”

        ถ้าใครมาได้ยินอาจจะไม่อยากนั่งให้เรียบร้อยก็ได้ แต่พอเห็นหน้าคนพูดบอกกลับเสียงที่ทุ้มที่ดัดจนแหลมเป็นต้องอันต้องนั่งให้เรียบร้อยโดยเร็วพลัน ไม่เว้นแม่ช้แต่ไอฮยอนบินที่ปกติมันเป็นคนเชื่องช้า แต่บัดนี้มันกลับเหมือนพึ่งพี้กัญชามา ทำตัวเร็วยิงกว่ารถสปอร์ต

        “ไมมึรีบงี้ว้ะ โอกาสมึงมาถึงล่ะนะโว้ย”

        “ถึงพระบิดามึงสิครับ เห็นกูแบบนี้กูก็เลือกนะ....เหี้ย!!”

        “อะไรของมะ..มึง”

        ตอนแรกก็คิดว่าไอฮยอนบินมันตกใจอะไร แต่ตอนนี้ผมรู้ล่ะก็ไอพี่คนนั้นหันหน้ามาทางนี้อ่ะดิ

        “ไม่ต้องแย่งเจ้ก็ได้หนุ่มๆ ยังไงก็เป็นของเจ้อยู่แล้ว โฮ๊ะๆๆๆ”

        นางว่าเสร็จก็เดินหัวเราะอย่างนางร้ายละครหลังข่าว คือพี่ครับหัวเราะเป็นนางร้ายไม่ใช่ว่าพี่จะสวยขึ้นนะครับ

        “เอ้า!! เงียบ”

        เสียงเย็นตรงหน้าทำให้ผมที่กำลังมองเจ้คนเมื่อกี้อยู่ต้องกลับมามีสมาธิทันที

ไม่ได้กลัวนะครับแค่เกรงใจพี่เค้า

        “วันนี้พี่ก็แค่จะให้น้องๆจับสายรหัสแค่นั้น แล้วก็ต้องหาให้เจอภายในสองสัปดาห์นะครับ ไม่งั้นเราจะมีบทลงโทษ น้องคนแรกลุกขึ้นมาเลยครับ”

        สิ้นเสียงพี่เค้าก็เริ่มการจับสายรหัสทันที คือบางทีผมก็อยากจะถามไถ่พี่เค้านะครับว่าจะรีบไปล่ควายที่ไหนหรือเปล่าพูดเร็วขนาดนั้น คืออยากเป็นแรปเปอร์หรือว่าอะไร

        รอไม่นานผมก็ได้ออกมาจับสายรหัสครับตแนนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอนะครับ ก็แค่ออกไปจับกระดาษแล้วมานั่งที่เดิมโดยที่ห้ามเปิดก่อนเพราะจะให้เปิดพร้อมกัน

        ก็....อืม

        “เอาล่ะครับ เปิดกระดาษได้”

        พี่ที่อยู่ด้านหน้าสั่ง ไอผมก็จัดการคลี่ออกดูก่อนที่จะตกใจกับรหัสที่ใบ้มา เชื่อไหมล่ะครับว่าพอเห็นไอคำใบ้เนี่ยใบหน้าอันหล่อเหลาปานเทพบุตรแทบจะจุติเนี่ยหงิกงอไปอย่างอัตโนมัติเหมือนกลไกธรรมชาติ รู้ไหมครับว่าไอคำใบ้มันเขีนยว่าอะไร

        พี่หล่อ

        เหอะ!!  ให้ทายไหมล่ะครับว่าไอพี่เจ้าของรหัสนี่ต้องเป็นคนที่หลงตัวเองขั้นสุด ถ้าไม่หล่อมากจนชะนีถวายมดลูกหรือเหล่าเก้งกวางน้อยถวายตัวให้ ก็ต้องเป็นคนหน้าเหี้ยแน่ๆ

        และแน่นอนตัวจองเซอุนผู้นี้ต้องคิดว่าเป็นอย่างที่สองแน่นอน ทำไมน่ะหรอครับ

        ก็ในโลกนี้ไม่มีใครหล่อกว่า จองเซอุนผู้นี้แล้วไงครับ ฮ่าๆๆๆๆ

        พอๆหมดช่วงหลงตัวเองชั่วคราวตอนนี้ผมต้องเดินไปถามเพื่อนรักเพื่อนแค้นของผมก่อน แต่เม่าที่ผมสังเกตด้วยดวงตาที่คมเหมือนโปเนียวแล้วนั้น มันต้องดีใจหรือไม่ต้องรู้แล้วแน่นอนถึงได้ยิ้มออกนอกหน้าแบบนั้น

        หมั่นไส้

        ว่าแล้วขอตบหัวมันสักทีเถอะ ลำไยเป็นที่สุด

        ผลั่ววว

        เสียงดังสนั่นหวั่นไหวสะท้านปฐพี อ่าแรงผมยังไม่จางหายไปสินะ เฮ้อ!! นอกจากจะหล่อ ตลก ยังมือหนักอีก เกือบครบสูตรคนหล่อที่เพอร์เฟ็ค แต่ขาดแค่สองอย่างคือ สมองแล้วก็เงิน ฮ่าๆๆๆ

        เห็นไหมผมตลกขนาดไหนบลัฟตัวเองก็เป็น ถ้าหลงรักผมไปเจอกันที่หอชมพูพริ้งชั้นห้าห้องห้าศูนย์สองนะครับ ผมจะนอนแผ่หลากลางเตียงต้อนรับเลยครับ

        “มึงตบหัวกูทำไมเนี่ย!!”

        “หมั่นไส้”

        “หมั้นไส้พ่องงง”

        “เห็นยืนยิ้มหน้าระรื่นไง รู้หรอว่าพี่รหัสเป็นใคร”

        มันพยักหน้าให้ก่อนที่ไอฮยอนบินมันจะคลี่ให้ผมดูชัดๆ ไอผมเห็นก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ

        พี่ชื่อมินฮยอน หาเอาขี้เกียจใบ้

        นั้นแหล่ะครับคำใบ้มัน ลองมาเทียบกับคำใบ้ผมดิ

ใยสวรรค์ถึงทำกับคนหล่อเยี่ยงงี้ได้ ทำไมของไอฮยอนบินถึงง๊ายง่าย แต่ของผมกับยากบรม

        เอาเถอะแต่ผมขอสาบานไว้เลยว่าถ้าเจอพี่รหัสบ้านี่เมื่อไหร่จะสวดยับเลยคอยดู

        แม่มคิดแล้วหิว ไปกินบิงซูดีฟ่า

TBC.