คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Eternal Love เคียงข้างเธอนายองครักษ์พิทักษ์เธอ ตอนที่ ๑
รุารั ประเทศภูวุล
ารัเมือหลวที่ให่ที่สุอประเทศภูวุล มีสีประำาิือสีม่ว มีวิวิศน์ที่าม มีสถานที่ท่อเที่ยวที่าม เ่น ทาทะเล ทาอุทยานฯป่าที่ามมา ทาอนุรัษ์ทรัพยารธรรมาิที่สวยาม ปรอโยษัริย์พระอ์เ้าและราินีที่บริหารประเทศบ้านเมือให้สบสุ
ประเทศที่เ็มไป้วยวามอุมสมบูร์ทาเศรษิและสัม ที่ปรอไป้วยษัริย์พระอ์เ้า ร์ราัน ภูวุล ับ ราินี รริา ภูวุล ( นามสุลเิม ัยวัน์ทนา ) พระอ์เ้าร์ราันไ้อภิเษสมรสระหว่าประเทศับภริยานแรือ โเฟีย หวั าประเทศีน มีบุรายหนึ่นือ หวั แ็สัน ภูวุล หรือ ท่านายแ็สัน เ้าายอ์โอภูวุล และโเฟีย หวัและร์ราันไ้หย่าร่าันไปแล้ว หลัาที่แ่านันไ้สามปี เพราะทัู้่ไม่ไ้รััน โเฟีย หวัึลับไปอยู่บ้านเิอเธอ และาที่เลิราับโเฟียหวัไป ร์ราัน็ไ้พบรัับภริยานที่สออย่า รริา ัยวัน์ทนา าประเทศไทย มีบุรายหนึ่นือ เ้าายัน์พิมุ์ ภูวุล หรือ ท่านายแบมแบม อ์ายนที่สออภูวุล และไม่ี่เือน่อมา ร์ราัน็แ่านระหว่าประเทศับภริยานที่สามอย่า ยูนา ิม หรือ ิม ยูนา าประเทศเาหลีใ้ มีบุรายหนึ่นือ ิม ยูยอม ภูวุล หรือ ท่านายยูยอม อ์ายนเล็อภูวุล แ่ยูยอมลับ้อเสียมาราไปั้แ่เ็ เพราะหลัาที่ลอยูยอมไ้หนึ่ั่วโม ิม ยูนา็าไป เพราะร่าายอยูนาไม่แ็แรทำให้ิมยูนา้อาลูายอย่ายูยอมไปลอาล
25 ปี่อมา
สนามบินนานาาิรุารั ประเทศภูวุล
มีเรื่อบินลำหนึ่ออยู่ มีทหารมามายยืนรอย้อนรับ มีพรมแยาวไปถึรถที่อยู่ไม่ไลไม่ใล้มานะ มีเสียลอุ มีเสียเพลนรีัสนั่นไปทั่วสนามบินในาร้อนรับ ท่านายที่ไปเรีย่อ รุลอนอน ประเทศอัฤษ เินทาลับมาประเทศภูวุลหลัาบ้านเิเมือนอนไปเรียน่อที่ประเทศอัฤษนานหลายปี
ายหนุ่มที่นั่อ่านหนัสืออยู่็พับหนัเ็บใส่ระเป๋า เมื่อไ้ยินำพูอพ่อบ้านนสนิทที่ยืน้มมือมอนอยู่
“ท่านายพะย่ะ่ะ ถึประเทศภูวุลและระหม่อม” พ่อบ้านหนุ่มพูับท่านายที่ทรยัเ็บหนัสือใส่ระเป๋า
“…” ท่านายไม่ไ้พูอะไร ทรยิ้มออมา ส่ระเป๋าให้ับพ่อบ้านนสนิท
ท่านายยิ้มออมา้วยใบหน้าที่มีวามสุมา เมื่อนึถึนที่นรัและิถึมาหลายปี แล้วทรวิ่ออไป ไม่สนใเสียพ่อบ้านนสนิทเลย
“ท่านายอย่าทรวิ่ระหม่อม เี๋ยวทรล้มพะย่ะ่ะ” พ่อบ้านหนุ่มะโนพู้วยวามเป็นห่วที่ท่านายทรวิ่ออไป เมื่อเห็นว่าท่านายทรไม่ฟั พ่อบ้านนสนิททำไ้แ่วิ่ามไป
ท่านายวิ่ลบันไเรื่อบิน พร้อมับวาสายามอหานที่นอยาเอมาที่สุ เมื่อเห็นว่านที่อยาเออยู่รไหน ท่านาย็วิ่เ้าไปออีฝ่ายอย่าแน่และิถึมา นไม่สนใสายอนมามายมอมาที่นเลยสันิ พร้อมับยิ้มว้าออมาท่ามลาแสแพระอาทิย์ที่ส่อประายออมา พร้อมับเสียลอและนรี็เียบไป เมื่อท่านายแบมแบมลมาาเรื่อบินแล้ว
“พี่มาร์ น้อแบมิถึที่สุเลย”
เสียน่ารัอย่าสใสที่โผล่เาอมาร์ ใ่แล้วนที่อมาร์ือ เ้าายัน์พิมุ์ ภุวุล หรือ ท่านายแบมแบม ที่ไปศึษา่อที่รุลอนอน ประเทศอัฤษมานานหลายปี แบมแบมเป็นายหนุ่มที่มีหน้าาน่ารัและอบอุ่นที่หลรั มาร์ หรือ มาร์ ้วน อรัษ์หนุ่มที่หาัวับอย่า เป็นหัวหน้าอรัษ์เ่า้านศิลปะาร่อสู้เป็นอย่ามา แบมแบมหลัรัมาร์อรัษ์หนุ่มมาั้แ่เ็ๆแล้ว
“พระอ์ทรปล่อยระหม่อม อย่าทรทำแบบนี้ไม่เหมาะสมพะย่ะ่ะ” มาร์พูับแบมแบม้วน้ำเสียเย็นา พร้อมับผลั่ออาท่านายแบมแบม
“…” แบมมอหน้ามาร์อย่าไม่พอใที่มาร์ทำแบบนี้
“อประธานอภัย้วยระหม่อม ที่้อัึ้นมา” เบี หรือ อิม แบอม รออรัษ์หนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้ับมาร์เลย
“…” แบมแบมมอหน้าเบี้วยวามไม่พอใที่เบีัึ้นมา
“พระอ์เ้าับอ์ราินีำลัรอฝ่าบาทอยู่พะย่ะ่ะ” เบีรีบพูึ้นมา เมื่อเห็นสายาไม่พอใอท่านายแบมแบม
เมื่อไ้ฟัำพูอเบีบ แบมแบม็ยิ้มออมา้วยใบหน้าเ้าเล่ห์ เมื่อนนึอะไรออมา แล้วพูึ้นมาว่า
“แ่แบมมี้อแม้นะรับ ถ้าทุนอยาไปถึวัภูวุลเร็วๆ” แบมแบมมอไปที่มาร์อย่าเ้าเล่ห์และเอาแ่ใ
“…” มาร์มอแบมแบมอย่านิ่อย่าที่รู้ว่าท่านายแบมแบมน่าะเล่นสนุอย่าบาอย่า
“…” เบีมอท่านายแบมแบม้วยใบหน้าและสสัย
“…” ินยอ หรือ ปาร์ ินยอ พ่อบ้านหนุ่มนสนิทอท่านายแบมแบม็มอไปที่ท่านายแบมแบม้วยวามสสัยับำพูอท่านาย
“พี่มาร์ ้อนั่ับแบม ให้เบีับรถ ินยอนั่้านับ ถ้าทุนไม่ล แบมะไม่ลับ” แบมแบมออมอหน้าทุนที่มอมาที่นอย่าเอาแ่ใ
“ไ้พะย่ะ่ะ” เบีอบลับท่านายแบมแบม
ำพูอเบี ทำให้มาร์ถึลับหันวับไปทาเบีทันทีที่เบีอบลับท่านายแบมแบม
ส่วนแบมแบมที่ไ้ยินำอบที่พอใาเบี็เินยิ้มอย่าอารม์ีไปที่รถับินยอทันทีเลย พร้อมับมีทหารมามาย้มเารพท่านายแบมแบมที่เินไปลอทาเลย
“เบี!!! มึ็รู้ว่าไม่เหมาะสม!!” มาร์หันมาวาใส่เบี ที่ทำอะไรไม่ปรึษานเลย
“เอาน่า มาร์ รั้นี้ยอมท่านายเถอะ ถ้าไม่ยอมท่านายไม่ยอมลับแน่ มึ็รู้นิสัยท่านายีนะ มาร์” เบีพูเลี่ยล่อมมาร์
มาร์ที่ไ้ฟัำพูอเบี มาร์ถึับถอหายใออมาเบาๆ แล้วรีบเินไปที่รถ เบีเินามมาร์ไปที่รถ้วยรอยยิ้มน้อยๆ
รถที่ออยู่
มาร์เปิประูรถให้ท่านายแบมแบมเ้าไปนั่ ปิประูรถ ้มเารพโ้ให้ับแบมแบม แล้วมาร์็เินไปปิประูรถอีฝั่แล้วึ้นไปนั่ ส่วนเบีและินยอที่เห็นแบมแบมเ้าไปนั่ในรถแล้ว เบีับินยอ็้มเารพท่านแบมแบม และึ้นรถับามรถทหารัน้าหน้าไป และมีรถทหาร้าหน้าับามมาลอทาลับวัภูวุล
แบมแบมมอไปรอบๆทาลับไปวัภูวุลอย่าิถึบ้านเิที่นาไปนานหลายปี แบมแบมมอไปมอมาอย่าอบอุ่นหัวใ และแล้วแบมแบม็มอไปที่ระที่ระท้อนใบหน้าหล่อเหลาอมาร์ที่ระท้อนระอยู่ ทำให้แบมแบมยิ้มออมาอย่ามีวามสุมา แล้วแบมแบม็หันมาพูับมาร์ว่า
“พี่มาร์สบายีไหมรับ น้อแบมไม่อยู่ที่นี่หลายปีเลย” แบมแบมถามมา้วยรอยยิ้มหวาน
“ระหม่อนสบายีพะย่ะ่ะ” มาร์อบลับแบมแบม้วยน้ำเสียเย็นา
“แ่น้อแบมิถึ พี่มาร์ พี่มาร์ไม่ิถึน้อแบมเหรอ” แบมแบมพูับมาร์้วยวามน้อยในิๆ ที่มาร์ห่าเหินับน
“…” มาร์มอหน้าแบมแบม้วยสายานิ่ๆ พร้อมับที่ถึวัภูวุลพอี
วัภูวุล
มาร์สละสายาาแบมแบม แล้วเปิประูลารถไป โยที่มาร์ไม่เห็นเลยว่าแบมแบมมอมาร์ลารถไป้วยวามเ็บปวที่เห็นวามห่าเหินอมาร์ที่มี่อน
มาร์ลารถแล้ววนไปที่ประูรถ้านที่แบมแบมนั่อยู่ แล้วเปิประูให้แบมแบมลารถ
้านแบมแบมสลัวามรู้สึอนที่มี่อมาร์ในเวลานี้ทิ้ไป แล้ว้าวาลารถ้วยวามสบเรียบร้อย แล้วรไปที่มีพระเษาอย่าเ้าายแ็สันและพระอนุาอย่าเ้าายยูยอมำลัยืนรออยู่
แบมแบมที่เินไปถึรแ็สันยืนอยู่ แบมแบม็โผล่อแ็สัน้วยวามิถึพี่าย แ็สัน็พูับแบมแบมที่อยู่ในอ้อมออน
“ลับมาสัทีนะ” แ็สันพูับน้อาย้วยวามิถึ
“รับ น้อแบมิถึมาเลย” แบมแบมอบลับแ็สัน
“อะไรนี่เฮียอนเียวเลย ในผมอบ้าสิ” ยูยอมพูับแ็สันและแบมแบม
ำพูอยูยอมทำให้แ็สันและแบมแบม็ผลัออาัน เมื่อไ้ยินำพูอยูยอม
“โึ้นยิ้มเลยนะ เราเนี่ย สูว่าพี่อีนะ ยู” แบมแบมทัอยู่ยูยอม พร้อมับโผล่อน้อายอย่าแน่น้วยวามิถึ
“ยินี้อนรับลับมานะรับ แบม” ยูยอมพูับแบมแบมและอแบมแบ้วยวามิถึ ที่ยูยอมไม่เรียแบมแบมว่าพี่ เพราะเห็นว่าห่าันไม่ี่เือน และยูยอม็เห็นแบมแบม็เป็นเหมือนเพื่อนที่สนิทันมาว่า
ระหว่าที่แบมแบมและยูยอมอันอยู่ ็มีเสียหนึ่ัึ้นมา แบมแบมรีบผลัยูยอมออ ็วิ่ไปอนที่เินมาอย่าแน่น้วยวามิถึที่าันและันไปนานหหลายปี
“ท่านพ่อับท่านแม่ำลัรออยู่นะ” เสียนนหนึ่ัึ้นมา
“ยอแ” แบมแบมเรียยอแเสียัลั่น แล้ววิ่ไปอยอแ้วยวามิถึ
“ลับมาสัทีนะ แบม แิถึนะ” ยอแพูับแบมแบม
ห้อรับแอวัภูวุล
แบมแบมุเ่า้มราบเท่าท่านพ่อท่านแม่อน พร้อมับโผล่อท่านพ่อับท่านแม่้วยวามิถึท่านพ่อับท่านแม่เป็นอย่ามา
“น้อแบมลับแล้วพะย่ะ่ะ ท่านพ่อท่านแม่ น้อแบมิถึมา” แบมแบมพูับท่านพ่อและท่านแม่้วยวามิถึ
พระอ์ร์ราันับราินีรริาอลูายอนอย่าแน่้วยวามิถึลูายนนี้อย่าแน่น ราินีรริา็พูับลูายว่า
“ลูลับมาเหนื่อยๆ ึ้นไปพัผ่อนเถอะลู” รริาพู พร้อมับลูบหัวลูาย้วยวามรัและห่วใยลูายอน
“ไปเถอะ ลู” พระอ์ร์ราันพูับลูายที่ลูายมอมาที่น
“พะย่ะ่ะ” แบมแบมอบลับท่านพ่อับท่านแม่อน แล้วแบมแบมยืนึ้น้มเราพท่านพ่อับท่านแม่ แล้วเินออไป
ห้อนอนอแบมแบม
แบมแบมมอไปรอบๆ ห้อที่นาไปหลายปี ที่ทุอย่ายัเหมือนเิมในวันวานที่นเยอยู่ห้อนี้ แม้นะาไปหลายปีแล้ว็าม
“ท่านายะอาบน้ำเลยไหม ระหม่อมเรียมน้ำไว้ให้แล้ว” ินยอพ่อบ้านอแบมแบมพูับท่านายแบมแบม
“ินยอไปพัเถอาะ เี๋ยวแบมัารเอ” แบมแบมพูับินยอ
“พะย่ะ่ะ” ินยออบลับแบมแบม แล้วโ้้มให้ับแบมแบม แล้วเินออไป
เมื่อินยอาไปแล้ว แบมแบม็เินไปที่ห้อน้ำ ถอเสื้อผ้าอนออ แล้วเินลอ่าอาบน้ำที่ินยอเรียมไว้ให้ แ่น้ำหัวพิรอบอ่าอาบน้ำอย่าสบายอสบายใ แล้วหลับาล
เมื่อเวลาเย็นมาถึแบมแบมที่พัผ่อนเพียพอแล้ว ็เินลมา แล้วมอไปรอบๆวั้วยวามิถึที่นาวัภูวุลไปนานแสนนาน แล้วเินไปรอบๆวั แบมแบม็ไปสะุาับมาร์ที่สอนศิลปะาร่อสู้ับอรัษ์อภูวุลอยู่ แบมแบมยืนมอมาร์้วยรอยยิ้มบาๆ แ่แล้ว็มีเสียหนึ่ัึ้นมา
“เ็บอาารหน่อยรับ แบม” ยูยอมพูแวแบมแบม้วยรอยยิ้ม
“ยูยอม!!” แบมแบมเรียยูยอมที่แวอย่าเินๆ พร้อมับยมือีแนยูยอมเบาๆ้วยวามเินๆ
อี้านหนึ่ไม่ไลามาร์ แบมแบมและยูยอม็มีนนหนึ่ำลัมอไปที่ทั้สามนอย่าเ็บปว
“…” ินยอมอไปที่มาร์้วยสายาที่มีวามสุ แ่มอไปที่แบมแบม้วยวามเ็บปว วามรู้สึในเวลานี้อินยอมันสับสนไปหมเลย ทั้ๆที่น็รู้ไม่วรรู้สึแบบนี้ับทั้สอน
ินยอไม่รู้ัวเลยว่าารระทำอน อยู่ในสายาอเบีลอและเบี็มายืน้าๆินยอ แล้วพูึ้นมาว่า
“ุวระเ็บวามรู้สึอนเอบ้านะ ที่รนั้นไม่ใ่ที่อุ” เบีพูับินยอ้วยน้ำเสียนิ่เียบ ทั้ๆที่ในใอนเ็บปวมามา
“มันเรื่ออผม ุไม่วรมายุ่ให้มานะ เบี” ินยออบลับเบี พร้อมับมอหน้าเบีอย่าไม่พอใ แล้วเินาไป
“…” เบีมอินยอที่เินาไป้วยวามเ็บปวอย่ามา
เมื่อเวลาเย็นมาถึ
ห้ออาหาร
แบมแบมเินเ้ามาให้ห้ออาหารที่มีอาหารมามายเ็มโ๊ะมามาย ็เห็นท่านพ่อนั่อยู่หัวโ๊ะ มีท่านแม่นั่อยู่้วยวา ้าๆท่านแม่มียูยอมนั่อยู่ แบมเลยเินไปนั่้า้าย้าๆท่านพ่อ พร้อมับมีแ็สันและยอแเินมานั่้าๆน ระหว่าที่ทาน้าวอยู่นั้น ร์ราัน็เอ๋ยปาถามลูายอย่าแบมแบมว่า
“ลูลับมา ลูอยาทำอะไร” ร์ราันวา้อนลบนาน แล้วมอหน้าลูาย
“แบมว่าะอย่วยานเฮีย่อนีว่าพะย่ะ่ะ หรือแบมไม่้อทำอะไรเลย ให้เฮียเลี้ยีไหม” แบมแบมอบลับผู้เป็นพ่อ และหันไปพูและอแนแ็สันอย่าอ้อนๆ
“ไ้เลย น้อนเียว เฮียเลี้ยไว้อยู่แล้ว” แ็สันอบลับแบมแบม พร้อมับยมือลูบหัวแบมแบมเบาๆ
ารระทำอแ็สันที่มี่อแบบแบม ทำให้ยูยอมที่มออยู่รู้สึอิาแล้วพูึ้นมาว่า
“แล้วผมล่ะ เฮีย” ยูยอมถามแ็สัน
“แ โแล้วนี่ ูแลัวเอไ้แล้ว” แ็สันอบลับยูยอม
“โห่หหหห เฮีย สอมารานัๆ” ยูยอมอบลับแ็สันอย่าอนๆ
ารระทำอยูยอมที่ัวโสูๆ แ่มีใบหน้าอนๆแบบเ็ๆ ทำให้ทุนพาันันหัวเราะออมา ที่เห็นยูยอมที่ทำหน้าอนๆใส่แ็สันทั้ที่ไม่เ้าับวามสูอัวเอเลย
เมื่อทานอาหารเสร็เรียบร้อยแล้ว
แบมแบมที่ทาน้าวเสร็แล้ว เห็นว่าวันนีู้อาาศี แบมแบมเลยไปเินเล่นที่สวนอไม้ที่มีอม่วมลที่บานเ็มสวยไปหมในยาม่ำืนแห่นี้ ทำให้แบมแบมรู้สึสบายใและสื่นมา พร้อมับพูับินยอที่เินามว่ามา
“ินยอ ไปพัเถอะ เราอยู่นเียวไ้” แบมแบมพูับินยอ
“พะย่ะ่ะ” ินยออบลับท่านายแบมแบม พร้อมับ้มโ้ให้ับแบมแบม แล้วเินออไป
ทา้านมาร์ที่เินรวามเรียบร้อยามปิ สายาอมาร์ไปเห็นท่านายแบมแบมยืนอยู่นเียว
มาร์็รีบเินเ้าไปหาท่านายแบมแบม พร้อมับถอเสื้อลุมผ้านสัว์ที่นใส่อยู่ออ แล้วเอาไปลุมไหล่อท่านายแบมแบม
แบมแบมรู้สึสะุ้เบาๆที่มี ผ้ามาลุมไหล่น แบมแบมเลยหันไปมอนที่เอามาลุมให้ แบมแบมพบว่าเป็นมาร์ ส่วนมาร์็โ้ให้ับท่านายแบมแบมที่เห็นท่านายหันมามอน
“อบุรับ” แบมแบมพูับมาร์ แล้วหันไปมอท้อฟ้าที่มีาวมามายามเิม
“ทำไม ฝ่าบาทอยู่นเียวล่ะพะย่ะ่ะ” มาร์ถามท่านายแบมแบม
“แบม็แ่อยาอยู่นเียวบ้า อยู่ในวัภูวุลไม่มีอันรายอะไรหรอใ่ไหม” แบมแบมอบลับมาร์และถามมาร์ไป้วย
“พ่ะย่ะ่ะ ทหารอรัษ์ม่วมลอเราอยูแลอยู่” มาร์อบลับแบมแบม
“ม่วมล” เป็นื่อทีมอรัษ์ที่นและเบีเป็นนฝึฝนเอทุอย่าและอรัษ์ทุน้อื่อสัย์ ้อเสียสละ ้อูแลทุอย่าอย่าเ็มที่เพื่อภูวุล และ้ออยปป้อภูวุลแห่นี้ทุรูปแบบ เ่น ศิลปะาร่อสู้ ารยิปืน ารเรือ ทาอาาศ ทาน้ำ และอีทีมือเาอรัษ์ที่เป็นเาที่อยู่แบบหาัวับยา และเป็นนที่เ่ามา ะอยิามแบบสายลับเียบอยู่รอบๆวัภูวุลแห่นี้
✍ 10 พฤษภาม 2025
เป็นำลัใให้ับเรา้วยนะะ ❤️
สปอย….
“ฝ่าบาทะไปไหนพะย่ะ่ะ”
“น้อแบมอยาไป้านอ”
“ไม่ไ้พะย่ะ่ะ”
“พี่มาร์!!!!!!!”
: โปรรออยและิามอน่อไป้วยนะะ
ความคิดเห็น