คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เลขาที่รัก ตอนที่ ๗
1 เือน่อมา
บริษัท TUAN รุ๊ป
ห้อทำานอมาร์
ผ่านมาว่าหนึ่เือนแล้วับาราไปอมาร์ี้น้อสาวสุที่รัอน ทำให้มาร์มีใบหน้าโทรมและผอมลอย่ามาเพราะไม่ยอมทานอะไรเลยและทำานอย่าหนัลอหนึ่เือน นถึอนนี้็เที่ยแล้ว มาร์็ยัไม่ยอมพัทาน้าวเลย แถมยัเ็นอเอสารบนโ๊ะทำานไป้วย พร้อมับหยิบโทรศัพท์หาแบมแบมหลายสายแล้ว แ่แบมแบมไม่รับ มาร์็เลยเินออไปู้วยวามเป็นห่ว แล้วเอาสมุเอสารบนโ๊ะไป้วย
แบมแบมที่ำลันั่อ่านเอสารอยู่หน้าห้อทำานอมาร์ในมือนอย่าเหม่อลอย นไม่ไ้ยินสายโทรศัพท์บนโ๊ะ เลยทำให้มาร์ที่โทรมาหาแบมแบมหลายรอบแล้ว แ่แบมแบมไม่ยอมรับสาย เลยทำให้มาร์้อเินออมาูแบมแบม พร้อมับเอสารในมือ
เมื่อมาถึโ๊ะแบมแบม มาร์็เรียแบมแบม้วยวามเป็นห่วที่เห็นแบมแบมนั่อย่าเหม่อลอย
“แบม” มาร์เรียแบมแบม้วยวามอ่อนโยนและเป็นห่ว แ่ไม่มีเสียอบลับใๆาแบมแบม
“…” แบมแบมนั่อย่าเหม่อลอย นไม่รู้เลยว่ามาร์เรียัวเอ
“แบมแบม!!!” มาร์เรียแบมแบมอย่าเสียัทำให้แบมแบมสะุ้
“พี่มาร์ เอ่อ ท่านประธาน” แบมแบมสะุ้ับเสียเรียอมาร์ แล้วรีบยืนึ้น้วยวามใ และรีบเ็บเอสารในมือนใส่ลิ้นัใ้โ๊ะทันที
“แบม เป็นไรเปล่า” มาร์ถามแบมแบม้วยวามเป็นห่ว
“เปล่ารับ ท่านประธาน” แบมแบมอบมาร์ พร้อมับส่ายหน้าไป้วย
“แบม่วยเอาเอสารไปให้ฝ่ายบัีหน่อย” มาร์ที่เห็นแบมแบมไม่บอว่าเป็นอะไร น็เลยเปลี่ยนเรื่อานพูับแบมแบมแทน ่อให้นบัับให้แบมแบมบอ ถ้าแบมแบมไม่อยาบอน็ไม่มีทารู้อยู่ี แล้วส่สมุเอสารที่นถืออยู่ให้ับแบมแบม
“ไ้รับ ท่านประธาน” แบมแบมหยิบสมุเอสารามือมาร์ แล้วเินไปที่ลิฟท์ทันที
“แบม เี๋ยว่อน….” มาร์ที่นึไ้ว่านะเอาเอสารเี่ยวับบอฝ่ายออแบบ ็เลยเรียแบมแบม แ่ไม่ทันเมื่อแบมแบมเินเ้าลิฟท์ไปแล้ว
เมืี่อเรียแบมแบมไม่ทัน มาร์็เินไปหาเอสารเอที่โ๊ะอแบมแบม หาไปไ้สัพั็ไม่เอ มาร์็เลยเปิลิ้นัอแบมแบมออมา นเอสารที่แบมแบมอ่านไว้ลมา ทำให้มาร์สสัย็เลยหยิบึ้นมาอ่าน เมื่ออ่านบทำให้มาร์็อและใอย่ามา ไปพร้อมับวามื่นเ้นและีใไป้วย แล้วเินถือเอาสารอแบมแบมเ้าไปในห้อทำานอนอย่าเหม่อลอย
ผ่านไป 30 นาที
มาร์ที่นั่อยู่บนเ้าอี้ที่ห้อทำานอน ูล้อวรปิรโ๊ะทำานอแบมแบม เมื่อเห็นว่าแบมแบมเินมาถึโ๊ะทำานแล้ว มาร์็โทรหาแบมแบมทันที
ริ๊
เสียโทรศัพท์บนโ๊ะทำานอแบมแบม็ัึ้น แบมแบมหยิบโทรศัพท์ึ้นมา
“สวัสีรับ” แบมแบมรับสาย
“(แบม เ้ามาพบผมหน่อย แล้วล็อประู้วย)” มาร์พูับแบมแบม แล้ววาสารทันที ไม่รอให้แบมแบมพูอะไรเลย
แบมแบมมอสายโทรศัพท์อมาร์อย่า แล้วเ็บโทรศัพท์ เินไปที่ห้ออมาร์ พร้อมับเาะประูห้อ
๊อ ๊อ
“ออนุารับ ท่านประธาน” แบมแบมพูับมาร์
“เ้ามา” มาร์พูับแบมแบม้วยเสียเย็น
เสียเย็นๆอมาร์ ทำให้แบมแบมนลุ รีบเปิประูเ้าไป แล้วล็อประูไป้วย พร้อมับรีบเินไปหามาร์ที่โ๊ะ แล้วยืนร้ามับโ๊ะทำานอมาร์ทันที
“ท่านประธาน เรียผมมา มีอะไรหรือเปล่ารับ” แบมแบมพูับมาร์
“แบม เินมานี่” มาร์พูสั่แบมแบม
“รับ?” แบมแบมมอมาร์อย่า
“พี่ บอให้ เินมานี่” มาร์พูับแบมแบมอย่าโมโห
บำพูอมาร์ แบมแบม็รีบเินอ้อมโ๊ะ ไปยืนอยู่รหน้าอมาร์ แล้วแบมแบม็ร้อออมาอย่าใ เมื่อถูมาร์ึัวเอให้หน้าั แล้วรีบโอบอมาร์ทันที
“อ๊ะ ทำอะไรรับ พี่มาร์!!!” แบมแบมร้อออมาอย่าใ พร้อมับโอบอมาร์ไป้วย
“แบม ไม่ิะบอพี่หน่อยเหรอ” มาร์พูับแบมแบม ทำให้แบมแบมอย่ามา
“บอ บออะไรรับ?” แบมแบมมอหน้ามาร์อย่า
“…” มาร์ไม่อบแบมแบม แ่สายานมอไปที่เอสารบนโ๊ะแทน
แบมแบมที่เห็นว่ามาร์ไม่อบน ็มอามาอมาร์ไปหยุที่เอสารอนเอที่วาอยู่บนโ๊ะ ทำให้แบมแบมเบิาโพล้วยวามใ
“พี่มาร์ ฮึ ฮืออออ” แบมแบมใและแล้ว นร้อไห้ออมา
“แบม ไม่เอาน่า ไม่ร้อ พี่ยัไม่ไ้ว่าไรแบมเลยนะ” มาร์ทั้อทั้ปลอบและลูบหัวแบมแบมไป้วย เพื่อให้แบมแบมหยุร้อไห้
“ฮึ” แบมแบมหยุร้อไห้บอมาร์ แ่็มีสะอื้นอยู่บ้า
“แบมเื่อใพี่ไหม” มาร์พูับแบมแบม้วยน้ำเสียที่อ่อนโยนและหนัแน่นและมั่ั่
“รับ แบมเื่อใพี่มาร์" แบมแบมพูับมาร์อย่ามั่นใ
บำพูอแบมแบม มาร์็ึหน้าอแบมแบมเ้ามาใล้ๆหน้าน แล้ว็ูบแบมแบมอย่าูื่มทันที
1 สัปาห์่อมา
ายหาส่วนัวแห่หนึ่ในเาะเู ัหวัเู
มาร์ับรถมาอหน้าายหาส่วนัว ในยามที่พระอาทิย์ำลัึ้น แล้วหันไปมอแบมแบม้วยวามรัทั้หมที่นมีให้ับแบมแบมแ่นเียวที่ำลัหลับสบายอยู่้าๆนับ พร้อมับยื่นใบหน้านไปหอมหน้าผาอนรัไป้วย ถึารเริ่ม้นวามรัอนับแบมแบมไม่ีเท่าไหร่นะ แ่็ปิเสธไม่ไ้ว่าหัวใอนมอบให้ับแบมแบมเพียนเียวและลอไป
มาร์ที่นั่มอหน้าแบมแบมอย่ามีวามสุ นพอใแล้ว็เรียให้แบมแบมื่น เมื่อเห็นว่าพระอาทิย์ใล้ะส่อแสสว่าเ็มที่แล้ว
“แบม ื่นไ้แล้วรับ” มาร์ที่มอหน้าแบมแบมอย่ามีวามสุแล้ว ็เรียให้แบมแบมื่น
“ฮืออออ” แบมแบมร้อออมาอย่า่วๆ แล้ว็ลืมามอมาร์ที่ส่รอยยิ้มอย่าหล่อๆในยามเ้ามาให้น พร้อมับที่มีมืออมาร์ลูบหัวนไป้วย
แล้วแบมแบม็หลบสายาอมาร์อย่าเินๆ ไปมอบรรยาาศรอบๆ ็พบว่าเป็นทะเล ทำให้แบมแบมเบิาโพล้วยวามีใ แล้วเปิประูรถวิ่ออไป แ่แล้วเสียอมาร์็ะโนมา
“แบม!!! อย่าวิ่!!!” มาร์ะโนพูับแบมแบม้วยวามเป็นห่วที่เห็นนรัวิ่ออไปแบบนั้น นลัวว่านรัะเ็บัว
ส่วนแบมแบมที่ไ้ยินเสียอมาร์ ็่อยๆเินแทน ้วยใบหน้าที่มีวามสุ พร้อมับาแนเยหน้าหลับารับลมเย็นๆ
นผ่านไปสัพัมาร์เินเ้ามาอแบมแบมทา้านหลั แบมแบมลืมามอ็พบว่ามี่ออุหลาบาว่อให่ที่อยู่รหน้าน แบมแบม็รับ่ออุหลาบาวมาอไว้อย่าแน่น้วยรอยยิ้มที่มีวามสุ แล้วหันัวลับมาหาเ้าอ่ออุหลาบาวนี้ ็พบว่ามาร์นัุ่เ่า แล้วมีแหวนเินที่สวยามหรูหรา 2 ว เ่น วให่ 1 ว และวเล็ 1 ว ทำให้แบมแบมถึับน้ำาลอเบ้าออมา
"WILL YOU MARRY ME” มาร์พูับแบมแบม้วยใบหน้าที่มีวามวามสุ
“ฮืออออ” แบมแบมร้อไห้ออมาทั้น้ำา้วยวามีใและื่นเ้น
“แบม พี่อโทษที่ทำไ้แ่นี้ ไม่มีานแ่ให่ๆ มีแ่เราสอนแบบนี้ มีบรรยาาศท้อฟ้าที่เป็นพยานว่าหัวใและวามรัอพี่ะอยู่ับแบมนเียวลอไปนะ ถึวามรัอเราะเริ่ม้นไม่ีนะ พี่รู้มาลอว่าสิ่ที่พี่ทำที่ผ่านมามันผิ แ่พี่็ไม่สามารถห้ามหัวใัวเอไ้เลยสัรั้ พี่ไม่สัาว่าะรัและอยู่ับแบมลอไปนะ แ่อให้แบมูารระทำอพี่นะ ว่าทั้ัวและหัวใทั้หมอพี่ะมอบให้ับแบมนเียวนะรับ พี่รัแบม แ่านับพี่นะรับ แบม” มาร์พูับแบมแบม้วยใบหน้าที่มีวามสุและรอยยิ้มที่มีวามสุ
“ฮึ รับ ฮึ แบมล ฮือออ" แบมแบมทั้ร้อไห้และหยัหน้าทั้น้ำา พร้อมับยื่นมือ้ายออไปรหน้ามาร์
มาร์ที่เห็นแบมยื่นมือ้ายมารหน้าน มาร์็ยิ้มว้าออมา้วยใบหน้าที่มีวามสุและน้ำาลอนิๆ แล้วรีบหยิบแหวนวเล็สวมใส่นิ้วนา้า้ายอแบมแบม้วยวามีใ แล้วรีบยืนึ้นึแบมแบมเ้ามาออย่ามีวามสุ พร้อมับผลั่แบมแบมออแล้วูบหน้าผาอแบมแบม แล้วเลื่อนหน้านมาที่ริมฝีปาอแบมแบมแล้วูบลไปอย่าอ่อนโยน พร้อมับส่ลิ้นไปในปาอแบมแบมแล้วูบอย่าูื่ม แล้วมีแบมแบมูบมาร์ลับอย่าูื่มเ่นัน
นเวลาผ่านไปสัพัแบมแบม็ร้อออมาแทบะหมหายใ เลยทำให้มาร์้อผลั่ริมปานทีู่บแบมแบมอออย่าเสียาย เมื่อแบมแบมรู้สึีึ้นแล้ว แบมแบม็พูับมาร์้วยน้ำาลอเบ้า
“พี่มาร์ อบุรับ สำหรับทุอย่าที่พี่ทำให้แบม แบมอโทษที่แบมเยมอบวามเ็บปวให้ับพี่ และอบุที่พี่ยัรอแบมเสมอ แ่นี้แบม็มีวามสุแล้วรับ แบมรัพี่มาร์รับ” แบมแบมพูับมาร์้วยรอยยิ้มที่มีวามสุ
บำพูอแบมแบมทำให้มาร์ถึับร้อไห้ทั้น้ำาเลย ที่ไ้ยินำว่ารัรั้แราปาอแบมแบม ส่วนแบมแบม็หยิบแหวนวให่ที่อยู่ในล้อที่มาร์ถืออยู่มาสวมใส่ในนิ้วนา้ายอมาร์ เมื่อสวมเสร็แบมแบม็เอามือแนทั้สอ้าล้ออมาร์ พร้อมับมีอุหลาบ่อให่ถืออยู่รหลัออมาร์้วย แล้วมีมาร์โอบเอวอแบมแบม แบมแบม็ยื่นหน้าูบริมปาอมาร์ พร้อมับเลื่อนหน้านมาูบปลายาอมาร์ แล้วผลั่หน้าออมายิ้มให้ับมาร์้วยทั้น้ำาลอเบ้า้วยใบหน้าที่มีวามสุ
นเวลาผ่านไปสัพัมาร์็ับมือแบมแบม้วยรอยยิ้มเินรไปที่ระโปรหลัรถ แล้วบอให้แบมแบมเปิ
“แบมเปิเลย” มาร์พูับแบมแบม้วยรอยยิ้ม พร้อมับเอามือทั้สอ้าใส่ระเป๋าาเไป้วย
“…” แบมแบมมอหน้ามาร์้วยวามสสัย แล้วเอื้อมมือไปเปิระโปรหลัรถ
เมื่อระโปรหลัรถเปิออ ็พบว่ามีอุหลาบสีแเ็มระโปรเลย พร้อมับมีรูปู่อนับมาร์ิับอุหลาบ เ็มไปหม แล้วรลามีโ๊ะเล็ๆั้อยู่ บนโ๊ะมีเอสารทะเบียนสมรสสอใบวาอยู่้วย พร้อมมีลายเ็นอมาร์อยู่ในเอสาร้วย
“พี่มาร์" แบมแบมเยหน้ามอมาร์ทั้น้ำา
“แบมรับ ให้เียริทะเบียนสมรสับพี่ไ้ไหมรับ ให้พี่เป็นนูแลแบมลอไปไ้ไหม” มาร์ับมืออแบมแบมึ้นมา แล้ว็พูับแบมแบม้วยรอยยิ้ม เพราะว่าทะเบียนสมรสนี้ นัารมาั้แ่ 4 ปีทีแล้ว ที่นรู้ัวว่ารัแบมแบม แล้วน็รอ รอมาลอว่าะถึวันที่ะมีลายเ็นอแบมแบมมาอยู่ในทะเบียนสมรสนี้
“ฮึ แบมล ฮึ” แบมแบมร้อออมาอย่าีใมาทั้น้ำา พร้อมับเ็นื่อนลในเอสารทะเบียนสมรส้วย
“อบุนะ แบม ฮึ” มาร์ีใมาที่แบมแบมล น็ร้อออมาอย่าีใ แล้วึแบมแบมเ้ามาอทั้น้ำา
มาร์และแบมแบมอันอย่ามีวามสุ นเวลาแเริ่มร้อนมาึ้นแล้ว มาร์ับแบมแบม็ผลั่ออาอ้อมออันละัน แล้ว็่วยันเ็บอหลัระโปรรถ เมื่อเ็บอันเรียบร้อยแล้ว มาร์็ับรถพาแบมแบมไปสนามบินอินอน
สนามบินอินอน
เมื่อถึสนามบินแล้ว มาร์ับแบมแบม็พาันไป เ็อิน โหลระเป๋า นใล้ะไ้เวลาึ้นเรื่อแล้ว มาร์ับแบมแบม็เินรไปที่ประาสัมพันธ์อสนามบิน
ประาสัมพันธ์อสนามบินอินอน
มาร์เรียประาสัมพันธ์สาว พร้อมับวาุแรถและนามบัร วารหน้าประาสัมพันธ์้วย
“อโทษ้วยนะรับ เี๋ยว 1 ั่วโม ุ่วยโทรหาเบอร์นี้มาเอารถลับ้วยนะรับ” มาร์พูับประาสัมพันธ์สาว
“่ะ” ประาสัมพันธ์สาวรับำอมาร์
เมื่อัารที่ประาสัมพันธ์เสร็เรียบร้อยแล้ว มาร์ับแบแบม็เินับมือพาันึ้นเรื่อไปุหมายปลายทาัน
บริษัท TUAN รุ๊ป
ยูยอมที่ำลันั่เล่นโทรศัพท์มาเือบสอั่วโมแล้วอยู่บนโ๊ะเลาอแบมแบมอยู่ ็เยหน้ามอใรสันที่เินมาหยุรหน้าน ็พบว่าเป็น เบี ินยอ แ็สัน และ ยอแ
“ยู ทำไมนั่อยู่รนี้ล่ะ แบมแบมไปไหน” ินยอถามยูยอม พร้อม็มอไปรอบๆโ๊ะทำานอแบมแบม็พบว่าบนโ๊ะแบมแบมไม่มีอะไรวาเลยสัอย่า
“ไม่รู้ ผมมาั้แ่ 08:30 น. แล้ว็นั่อยู่รนี้ ยัไม่เห็นพี่มาร์ับแบมแบมเลย" ยูยอมพูับทุนที่ำลัมอมา
“นี่มันเลยเวลาทำานแล้วนะ 10:00 น. แล้ว้วย ปิเวลาเ้าทำานือ 08:30 น.นะ” ยอเ็เอ๋ยึ้นมา เมื่อยูยอมพูบ
“แล้วที่สำัมาร์ับแบมแบม็ไม่เยเ้าานสายเลยสัรั้” แ็สันพูึ้นมาอย่าสสัยว่ามาร์ับแบมแบมไปไหนัน
“…” เบีไม่พูอะไรเลย แ่หยิบโทรศัพท์โทรหามาร์ สรุปว่ามาร์ไม่รับสาย เบบี็เลยเปลี่ยนเบอร์โทรหาแบมแบม สรุปว่าแบมแบมไม่รับสาย แถมโทรศัพท์อมาร์และแบมแบมปิเรื่อ้วย
ทำให้ทั้ 5 น มอหน้าันและันอย่าเป็นห่วมาร์และแบมแบม แล้วพาันเินเ้าไปในห้อทำานอมาร์ แล้วพบว่าบนโ๊ะทำานอมาร์ไม่มีอะไรวาไว้เลย มีแ่ล่อสีน้ำาลล่อเียววาอยู่เท่านั้น
เบีรับเปิล่อออทันที ็พบว่ามีแผ่นีีอยู่ 3 แผ่น แผ่นที่หนึ่ถึ เบี ินยอ แ็สัน ยอแ และยูยอม แผ่นที่สอถึ ป๊าและม๊าอมาร์ แผ่นที่สามถึ ม๊าอแบมแบม แล้วในล่อยัมีุแฤหาสน์ ีย์าร์ ุแรถ อี้วย ทำให้ทั้หมที่เห็นอในล่อนี้พาันมอหน้าันละันอย่าไม่สบายใ นเวลาผ่านไปสัพัเบี็ส่แผ่นีีที่มีื่อนและอีสี่นให้ับยูยอม แล้วพาับเินไปนั่ที่โฟาัน ยูยอม็เินไปเอาแผ่นีีใส่เรื่อเล่นีวีีที่ิอยู่ับโทรทัศน์ เมื่อยูยอมใส่เสร็เรียบร้อยแล้ว ภาพให้โทรทัศน์็ึ้นมา มีมาร์และแบมแบมนั่อยู่้าๆ
"สวัสีพวนายสบายีนะ นานแ่ไหนแล้ว ที่เราไม่ไ้เอัน หวัว่าพวนายะสบายีนะ เบี แ็สัน ั้นแ่ั้ให้พวนายเป็นประธานบริษัท TUAN รุ๊ป สาาทั้หมในเาหลีแทนั้นนะ แล้วให้ยูยอมเป็นรอประธานบริษัทแทนพวนายนะ ส่วนฤหาสน์ั้นยให้เป็นอวัวันแ่านอเบีับินยอนะ พร้อมับรถสปอร์สีาวที่ั้นับอยู่ทุวันนี้ให้นายเบีนะ อนโอั้นที่ใล้ับบริษัทและอพาร์ทเม้นท์ที่ปูานั้นยให้เป็นอวัวันแ่านอแ็สันและยอแ พร้อมับรถบิ๊ไบ์สีำ บ้านพัาอาาศ 3 หลั ที่าพยอ ส่วนรถูเปอร์าร์และรถบิ๊ไบ์สีแ ั้นยให้ับนายนะ ยูยอม ส่วนหุ้นบริษัทที่ั้นมี 100 % ให้ับพวนายทั้ 5 น นละ 20 % นะ" มาร์พูออมาอย่ามั่นใและัสินใีแล้ว เพราะว่าทุสิ่ทุอย่ามาร์เรียมไว้ไ้ 1 สัปาห์แล้ว พร้อมๆับที่มาร์พบเอสารใบนั้นอแบมแบม้วย โยไม่ให้ใรรู้เลย มีแ่แบมแบมเท่านั้นที่รู้เรื่อนี้
“ยู อนโอแบม แบมให้ยูนะ ินแยูอบุที่เป็นเพื่อนที่ีอแบมมาลอนะ แบมรัินแยูนะ” แบมแบมพูทั้น้ำาลอเบ้า
"อบุที่พวนายเป็นเพื่อน เป็นน้อที่ีมาลอนะ อบุที่พวนายอยอยู่้าๆั้นเสมอนะ พวนายไม่้อามหาั้นและแบมนะ อให้พวนายูแลัวเอ้วยนะ” มาร์พูบทั้รอยยิ้ม
ภาพในโทรทัศน์็บไป ินยอและยอแอันร้อไห้ ยูยอมนั่อเ่ารัอไห้ เบี้มหน้า้มาร้อไห้ แ็สันปิหน้าปิร้อไห้ นเวลาผ่านไปไ้ั่วโมหนึ่ โทรศัพท์อเบี็ัึ้น
“ฮัลโหลรับ” เบีรับสาย้วยสายาแาารร้อไห้อย่าหนั นไม่ไู้เบอร์เลยว่าใรโทรมา
“(สวัสี่ะ ั้นโทรมาาสนามบินอินอน่ะ พอีว่าผู้โยสารบอให้ั้นโทรหาุให้มาเอารถ่ะ)" ประาสัมพันธ์สาวพูับเบี
“รับ รึ่ั่วโมผมะไปเอารับ” เบีอบรับประาสัมพันธ์สาว โยที่ไม่ถามว่าเป็นใรเอารถมาฝาไว้ เพราะเบีมั่นใว่านที่ฝาไว้็ือมาร์และแบมแบมแน่นอน
“เบี ใรโทรมา” แ็สันถามเบี
“สนามบินอินอน โทรให้ไปเอารถอมาร์” เบีอบแ็สัน
“แล้วใระโทรหา ป๊าอพี่มาร์ล่ะ” ยูยอมถามึ้นมา
“…” เบีไม่พูอะไร แล้วหยิบโทรศัพท์โทรหาป๊าอมาร์
“(ฮัลโหล)” ป๊าเรย์มอน์พูับนในสาย ้วยเสียน่าลัว
“…” เบีไม่พูับป๊าเรย์มอน์ ลับเอาโทรศัพท์นใส่มืออแ็สัน ทำให้แ็สัน้อมอหน้าเบีอย่าาโเลย เพระไ้ยินเสียหน้าลัวอป๊าเรย์มอน์
“(ฮัลโหล ใร)” ป๊าเรย์มอน์พูับนในสายอย่า ไม่พอใ โทรมาแล้วไม่พู
“เอ่อ… สวัสีรับ ผม แ็สันรับ” แ็สันพูับป๊าเรย์มอน์้วยเสียสั่นๆ
“(แ็สันหรอ มีไร ล่ะ)” ป๊าเรย์มอน์พูับแ็สัน
“ือว่า… มาร์หายไปรับ” แ็สันพูับป๊าเรย์มอน์
“(มาร์หายไปไหน ฮึ..(ที่รัุใเย็นๆ่อน ไปเรียเรื่อบินส่วนัวเร็ว ั้นะไปเาหลี)” เสียม๊าอรีนัเ้ามาในสาย ่อนที่ป๊าเรย์มอน์ะปลอบม๊าอรีน พร้อมับสั่ลูน้อ แล้วสาย็ถูัไป
“ นั้นเราไปสนามบินันเถอาะ” ินยอที่เห็นว่าสายวาไปแล้ว น็เอ๋ยึ้นมา
ผ่านมาเือบ 5 ั่วโมแล้ว ที่เบีไปเอารถอมาร์ลับมา อนนี้ทุน็นั่อยู่ที่บริษัทห้อทำานัน ่าน่านั่ิอะไรันอย่าเหม่อลอย
ปั ปั
เสียเปิประูทำให้ทุนที่นั่ันอย่าเหม่อลอย สะุ้ัน อย่าแร พร้อมับหันไปมอประู็พบว่าเป็นป๊าเรย์มอน์ับม๊าอรีนและโอี้น้อายอมาร์
“สวัสีรับ” ทุยืนึ้นทัทายป๊าเรย์มอน์ับม๊าอรีน
“มาร์ หายไปไหน” ป๊าเรย์มอน์พูับ ทุน
“พวเราไม่รู้รับ ว่ามาร์หายไปไหน แ่มาร์ฝานี่ไว้ให้ป๊าับม๊ารับ” เบีพูับป๊าเรย์มอน์ พร้อมับส่แผ่นีีให้ยูยอมไปเปิ
“สวัสีรับป๊าม๊า ผมอโทษสำหรับทุสิ่ทุอย่าที่ผมทำลไป โยเพาะเรื่ออมาร์ี้ ผมไม่ไ้ั้ใที่ะทำให้น้อเสียใ แ่มันเป็นเพราะว่าผมรัแบม ผมรู้ว่าผมเห็นแ่ัวที่ผมทำแบบนี้ับน้อ ทั้ที่ผมรู้ว่าแบมับน้อเป็นนรััน ผม็ยัไม่ยอมหยุและไม่ยอมปล่อยแบมไป ถ้าผมย้อนเวลาลับไปไ้ผมไม่เสียใเลยที่ทำแบบนี้ เพราะทำให้ผมไ้หัวใอแบมมา ผมไม่ล้าพอที่ะบอวามริับน้อว่าผมรัแบมมาแ่ไหน และผมไม่ล้าพอที่ะทำลายหัวใอน้อและผมไม่อยาเห็นน้อเสียใ สุท้ายผม็ทำลายหัวใอน้อและทำให้น้อเสียใ้วยมืออผมเออยู่ี ทุรั้ที่ผมิว่าผมะหยุรัแบมหรือปล่อยแบมไป หัวใผมมันเ็บปวนแทบะายเลย สุท้ายผม็ปิน้อมาลอ 4 ปี ป๊าม๊ารับ ถ้านที่ผิเรื่อนี้ือผมเอ ผมอโทษรับ ป๊า ม๊า ผมอโทษ ผมรัป๊าม๊านะรับ ผมอให้ป๊าับม๊าไม่้อามหาผมนะรับ ป๊ารับผมมีเรื่ออยาอร้อรับ ู้เฟและเอสารรถ ผมอให้ป๊าัารให้ผมหน่อยนะรับ ่วยเอาไปให้ม๊าอแบมแบมนะรับ ผมอยาให้ม๊าอแบมแบมเป็นสินสอที่ผมสู่อแบมแบมรับ”
มาร์พูบ ภาพในโทรทัศน์็ับไป
“ฮึ มาร์ ฮือออ” ม๊าอรีนร้อไห้อย่าหหนัอยู่ในอ้อมออโอี้
“เรียมัว เราะเินทาไปประเทศไทยัน” บำพูอป๊าเรย์ม่อน์ทุน็พาันเินออาบริษัทไปเอาอที่อนโอมาร์นเสร็เรียบร้อย แล้วรไปที่สนามบินัน่อเลย
ประเทศไทย
เมื่อถึประเทศไทยแล้ว ป๊าเรย์มอน์็พาทุนไปัเรื่อรถ พอเสร็ แล้ว็ับรมาที่บ้านอแบมแบมเลย
ริ๊
เสียริ๊ประูบ้านอแบมแบมัึ้น นที่มาเป็นประือเบียร์พี่ายอแบมแบม ็มอหน้าทุน้วยวามสสัยว่ามาทำไมัน แล้วหันไปมอ้านหลัอป๊าเรย์ับม๊าอรีน พบว่ามีรถสปอร์สีแ 1 ัน ที่เบีเป็นนับ ่อ้วยรถูเปอร์าร์สีาว 1 ัน โอี้เป็นนับ รถมินิสีาว 1 ัน ยูยอมเป็นนับ และรถู้สำหรับรอบรัวสีำ แ็สันเป็นนับ
“เอ่อ…เิรับ” เบียร์ถึับพูไม่ออเลย เมื่อเห็นรถที่ออยู่
บำพูอเบียร์ทุน็พาันเินเ้าไปในบ้านอแบมแบมัน แล้วรไปที่ห้อรับแ ็พบว่าม๊าอแบมแบมำลันัุ่ยับเบบี้อยู่
“สวัสีรับ” เบี ินยอ แ็สัน ยอแ และ ยูยอมทัทายม๊าอแบมแบม
เมื่อทัทายันเสร็เรียบร้อยแล้ว ทุน็พาันไปนั่ัน
“มีไรันหรือป่าว่ะ แล้วแบมแบมไปไหน่แล้วแบมแบมไปไหน่ะ” ม๊าุ๋มที่เห็นทุนนั่เรียบร้อยแล้ว น็เอ๋ยึ้นมา
บำพูอม๊าุ๋ม ทุน็หันไปมอเบีที่ส่แผ่นีีไปให้แบ์พี่ายอแบมแบมให้เอาไปเปิ
“สวัสีรับ ม๊า ผมมาร์ รถู้สีำผมมอบให้ับม๊านะรับ รถสปอร์ผมให้เบียร์ รถูเปอร์าร์ผมให้แบ์ รถมินิผมให้เบบี้ เินส 20 ล้าน ทอ 10 ล้าน และ เรื่อเพร 5 ล้าน ผมมอบให้ม๊าเป็นสินสอที่ผมสู่อแบมแบมรับ ส่วนรถทั้ 4 ัน ผมโอนเป็นื่ออม๊า เบียร์ แบ์ เบบี้ เป็นเ้ารถทั้หมแล้วรับ ผมอโทษรับ ที่ผม้อทำแบบนี้ ผมรัแบมแบม ผมสัาว่าผมะูแลแบมแบมให้ีที่สุรับ” มาร์พูบ แบมแบมที่นั่้าๆมาร์็เอ๋ยึ้นมา
“ฮึ แบมอโทษรับ ม๊า แบมรัม๊ารับ ฮือออ” แบมแบมร้อไห้บออมาร์
บำพูอแบมแบม ภาพในอ็ับไป
“ฮึ เิอะไรึ้น ฮึ แบมแบมับมาร์ ฮึ นที่แบมบ้วยือ มาร์ี้ไม่ใ่หรอ ฮืออ" ม๊าุ๋มถามทุน้วยวาม็อ
“เอ่อ…” เบีเอ๋ยึ้นพร้อมับแ็สัน สุท้ายนที่เล่าวามริให้ม๊าุ๋มฟั็ือเบีและแ็สัน
เมื่อเล่าทุอย่าที่เิึ้นบแล้ว เบีับแ็สันยเินส 20 ล้าน วาบนโ๊ะ พร้อมับินยอยเรื่อเพร 10 ล้าน วาบนโ๊ะ แล้วยอแยทอ 5 ล้าน วาบนโ๊ะ รหน้าอม๊าุ๋ม พร้อมับมีเบี แ็สัน ยูยอม โอี้วาุแรถวาบนโ๊ะ้วย
“ั้นอโทษแทนมาร์้วย” ป๊าเรย์มอน์พูับม๊าุ๋มที่ร้อไห้อย่าหนั
“ฮึ ฮือออออ” ม๊าุ๋มร้อไห้อย่าหนั ับสิ่ที่ลูายอเธอทำแบบนี้
“เราะทำามที่มาร์อ เราะไม่ามหาพวเา” ม๊าอรีนพูอย่าเ็บปว ไม่ใ่ไม่รัและไม่เป็นห่วลู เพราะรัและเป็นห่ว เธอึยอมทำามำอร้ออลูายที่เธอรั
“ฮึ ฮือออ” ม๊าุ๋มร้อไห้อย่าเ็ปว
นเวลาผ่านไปสัพั ทุน็พาันเินออาบ้านอแบมแบม พาันไปสนามบินเพื่อที่ลับที่พััน
23/11/2020
เป็นำลัใให้เรา้วยนะะ ❤
อนนี้เป็นอนที่แ่ยามาสำหรับไรท์เลย่ะ
อนหน้ารู้แน่นอน่ะ ว่ามาร์แบมไปไหนัน แล้วเอสารอแบมแบมที่มาร์เห็นืออะไร ❓
อ่านนิยายบแล้ว็อย่าลืมไปปั่นวินัน่อนะะ
โปริามอน่อไป ➡
ความคิดเห็น