คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : เลขาที่รัก ตอนที่ ๓๓
้านแบมแบมที่ำลัเินเล่นับไบรอันอยู่บริเวสวนสาธาระอทะเลสาบเนีวาที่มีบรรยาาศลมเย็นสบาย มีผู้นพาันมาท่อเที่ยวันมามาย มีนมาเล่นไวโอลิน เล่นเปียโน ร้อเพล เ็มไป้วยเสียเพลที่ไพเราะาไบรอัน็พูับแบมแบมึ้นว่า
"ุแบมรับ" ไบรอันเรียแบมแบม้วยน้ำเสียที่ริัและริใ แ่็เ็มไป้วยวามอบอุ่นที่นมีให้ับแบมแบมเพียแ่นเียว
"รับ" แบมแบมอบับไบรอัน พร้อมับมอทะเลสาบที่เ็มไป้วยบรรยาาศีๆ
"ุแบมให้โอาสผมไ้ไหมรับ" ไบรอันพูับแบมแบม้วยวามริใอนที่มีให้ับแบมลอมา ที่นัสินใสารภาพรัับแบมแบม เพราะว่านรัแบมแบมมาริๆ และนรออยแบมแบมมาลอ 5 ปีแล้ว
"..." แบมแบมหยุเิน แล้วมอหน้าไบรอันอย่าอึ้ะลึไปเลยที่ไ้ยินำพูอไบรอัน
"ให้โอาสผมไู้แลุแบมไ้ไหมรับ ุแบม็รู้ใ่ไหมรับว่าผมิอย่าไรับุแบม" ไบรอันพูับแบมแบม พร้อมับส่รอยยิ้มอันแสนอบอุ่นอนให้ับแบมแบม้วยวามรัและวามริใอน
"เอ่อ... ือว่าแบ.." แบมแบมยัพูไม่ทันบี ไบรอัน็พูึ้นมาว่า
"ผมรัุแบมรับ" ไบรอันบอรัแบมแบมอย่าริใและริั
"..." แบมแบมมอหน้าไบรอันอย่าเียบไปเลย เมื่อไ้ยินำพูอเา
"ุแบมอย่าพึ่ปิเสธผมเลยนะรับ ผมแ่อยาบอใหุ้แบมรู้ไว้ ว่าผมรอุแบมไ้เสมอ ไม่ว่าะนานแ่ไหนรับ แุ่แบมลอให้โอาสผมบ้านะรับ" ไบรอันพูับแบมแบม้วยรอยยิ้มอย่าอ่อนโยนและเ็มไป้วยรั วามอบอุ่นที่มีมอบให้ับแบมแบมเพียนเียว
บำพูอไบรอัน แบมแบม็ไม่ไ้อบอะไรไบรอันอีเลย เมื่อไบรอันเห็นแบมแบมเียบไป น็เินามแบมแบม พร้อมับไปส่แบมแบมที่บ้าน
เมื่อไบรอันมาส่แบมแบมถึหน้าบ้านแล้วลับไปทันที แบมแบมเินเ้ามาในบ้าน พร้อมับมอหาลูๆไป้วย
"ลูๆไปไหน ยอม" แบมแบมถามยูยอม ที่นั่อยู่ับมาร์ี้
"อยู่ร้านไอศรีม" ยูยอมอบลับแบมแบม
"อะไรนะ!!!!! ทำไมปล่อยให้เ็ๆไปันเอ ยอม" แบมแบมะโนถามยูยอม้วยวามเป็นห่วลูๆ
ระหว่าที่แบมแบมพูับยูยอมอยู่นั้น ารั็เินเ้ามาในบ้าน พร้อมับมายรั มายเลิฟ มายฮาร์ท้วยใบหน้าที่มีวามสุ ถึับสะุ้เฮือให่ เมื่อเห็นสายาเียวปั๊อผู้เป็นแม่มอมา
"ารัทำไมลู พาน้อไปเอ หา!!!!!" แบมแบมวาใส่ารัอย่าเสียั้วยวามเป็นห่ว ทำให้ารัถึับสะุ้ ร้อไห้ออมาอย่าใ
"ฮึ แ" ารัร้อไห้ออมาอย่าใับเสียุๆอผู้เป็นแม่
"ฮื ฮืออออ" มายรั มายเลิฟ มายฮาร์ท ็ร้อไห้ออมาอย่าใ เมื่อเห็นพี่สาวถูแมุ่
"ี้ เอาไม้มา!!" แบมแบมหันไปพูับมาร์ี้
"แบม ี้ว่า ใเย็นๆ ่อนีว่านะ" มาร์ี้พยายามพูับแบมแบมให้ใเย็นๆ
ในเวลานี้ทั้มาร์ี้และยูยอม็ไม่สามารถทำให้อารม์อแบมแบมเย็นลไ้เลย
เมื่อเห็นว่ามาร์ี้ไม่ยอมทำามที่นบอ แบมแบม็ัสินใเินไปหยิบไม้เอ
"หันหลัไป ออ้วย" แบมแบมพูับารั้วยน้ำเสียุๆ
เมื่อมายรั มายเลิฟ มายฮาร์ท เห็นพี่สาวะโนี น้อๆทั้สามวิ่เ้าไปอพี่สาวอย่าแน่นเลย
"มายรั มายเลิฟ มายฮาร์ทหลบไปเี๋ยวนี้" แบมแบมวาใส่ลูาย
แ่เ็ทั้สามนอพี่สาวอย่าแน่นเลย ทำให้แบมแบมโมโหหนัว่าเิมอี
"นั้น็โนไปทั้หมนั้นล่ะ" แบมแบมพูึ้นมาอย่าโมโห
แบมแบมถึับน้ำาลอเบ้าเลย พร้อมับยมือสั่นๆที่ถือไม้ไว้ ะที่ำลัะีลมา อยู่ๆ็มีนมาับมืออนไว้
"ถ้าแบมะีลู แบม้อีพี่่อน"
"พี่มาร์!!!" แบมแบมเรียื่อมาร์อย่าใ
เมื่อไ้สิ แบมแบมพยายามที่ะสะบัมือนให้หลุะมืออมาร์ แ่มาร์ลับึแบมแบมเ้ามาอ ทำให้แบมแบมทั้ิ้นทั้ันทั้ผลั เพื่อให้นหลุออาอ้อมออมาร์ แ่มาร์ลับอรัแบมแบมอย่าแน่นมา้วยวามรัและิถึสุหัวใ
"มาร์ี้พาเ็ๆออไป่อน" มาร์พูับมาร์ี้
บำพูอมาร์ มาร์ี้และยูยอม็รีบพาเ็ๆออไปาบริเวนี้ทันที
"ปล่อย แบมบอให้ปล่อย" แบมแบมพูับมาร์
"พี่ไม่ปล่อย ยัไพี่็ไม่มีวันปล่อยแบมไปอีแล้ว" มาร์พูับแบมแบม้วยน้ำเสียอ้อนวอน
"แบมไม่ไ้รัพี่มาร์แล้ว" แบมแบมพูับมาร์
"ไม่ริ แบม" มาร์ผลัออาแบมแบม้วยน้ำาลอเบ้า
"ริ พี่มาร์ ปล่อยแบม ปล่อย!!!!" แบมแบมพูับมาร์้วยน้ำาลอ พร้อมับใ้แรทั้หมที่นมีสะบัแนนทั้สอ้าในออามืออมาร์ แล้ววิ่ึ้นห้อไป
"แบม แบม ไม่ริใ่ไหม แบม ฮึ ฮืออออ" มาร์วิ่ามแบมแบมไป็ร้อไห้ไป
เมื่อเ้ามาในห้อแบมแบม็เ่าทรุร้อไห้ออมา้วยวามไม่ทันทั้ัวที่ไ้เอมาร์ในเวลานี้
ส่วนมาร์็เาะประูห้ออแบมแบมไปหลายทีหลายรอบ แ่แบมแบมไม่เปิให้มาร์เลย สุท้ายมาร์็ุเ่าร้อไห้ออมาหน้าประูห้ออแบมแบม้วยวามเสียใและเ็บปว
นเวลาไ้ผ่านพ้นไปเรื่อยๆและเ้าสู่่วเ้าวันใหม่
แบมแบม็นอนหลับอยู่บนเียทั้น้ำา ส่วนมาร์็นั่อเ่าัวเออยู่หน้าห้ออแบมแบมทั้ืนไม่หลับไม่นอนเลย
"พี่มาร์" มาร์ี้เินเ้ามาเรียพี่ายที่นั่อยู่หน้าห้ออแบมแบม้วยวามเป็นห่ว
"อืมมม" มาร์มอน้อสาวที่เ้ามาเรียน และมีาบวมๆทั้สอ้าที่ผ่านารร้อไห้มาอย่าหนั
"พี่มาร์ลุเถอะ่ะ" มาร์ี้พูับมาร์้วยวามเป็นห่ว พี่ายอนนั่แบบนี้มาทั้ืนแล้ว
มาร์หยัหน้าเบาๆับำพูอน้อสาว แล้วเินามมาร์ี้ไปห้อรับแที่อยู่อีมุนหนึ่ไม่ไลาห้ออแบมแบมมานะ
ห้อรัว
ยูยอมยืนทำอาหารเ้าให้ารั มายรั มายเลิฟ มายฮาร์ท พร้อมับมาร์ี้ที่ป้อน้าวให้ับยูริอยู่ ็หันไปมอมาร์ที่เินเ้ามาในรัว้วยรอยยิ้ม
"อรุสวัสิ์รับ พี่มาร์" ยูยอมพูับมาร์้วยรอยยิ้ม
มาร์หยัหน้าเบาๆับำพูอยูยอมและูบหน้าผาอลูสาวเบาๆ พร้อมับหยิบระาษทิูเ็ปาให้ลูายมายรั มายเลิฟ มายฮาร์ท พร้อมับหันไปมอใบหน้าที่น่ารัอสาวน้อยที่นั่ิน้าวแว่าไปมาอยู่บนเ้าอี้สำหรับเ็เล็อยู่
"เ็นนี้..." มาร์ยัไม่ทันไ้ถามบี ยูยอม็พูึ้นมาว่า
"พี่มาร์ ผมอุย้วยหน่อยรับ" ยูยอมรู้ว่ามาร์ะพูอะไร น็เลยพูึ้นมา พร้อมับถอพาันเปื้อนออ
ส่วนมาร์ี้็มมอมาร์และยูยอมที่เินออาบ้านไป้วยวามเป็นห่วยูยอม
สวนหลับ้านที่มีอไม้หลาหลายนิเ็มไปหม
สอหนุ่มอย่ามาร์และยูยอม็พาันยืนเียบๆัน ในบรรยาาศที่มีวิวลมเย็นสบายและท้อฟ้าสใส สุท้ายยูยอม็เป็นฝ่ายพูับมาร์ึ้นมา่อนว่า
"พี่มาร์รับ ผมออนุาูแลมาร์ี้ับยูริไ้ไหมรับ" ยูยอมพูับมาร์
"เธอไม่ใ่ลูสาวอนายใ่ไหม" มาร์ถามยูยอม เพราะมาร์รู้ว่าหลานสาวอนไม่ใ่ลูอยูยอม
"ไม่รับ เธอเป็นลูอผม ไม่ว่าอย่าไรเธอ็เป็นลูสาวอผมลอไป" ยูยอมอบลับมาร์้วยน้ำเสียริั
"ทำแบบนี้ทำไม เธอเป็นลูสาวอริวิับมาร์ี้ นายไม่ใ่พ่อที่แท้ริอเธอ" มาร์มอหน้ายูยอม
"ไม่ว่านอื่นะมอมาอย่าไร ผมไม่สนใหรอนะรับ เพราะสำหรับผม เธอ็ือ ลูสาวที่ผมรัที่สุ" ยูยอมอบลับมาร์้วยวามริั
"แ่ลูเหรอ แล้วมาร์ี้ล่ะ นายิอย่าไรับเธอ" มาร์ถามยูยอม พร้อมับมอหน้ายูยอมไป้วย
"ผมรัมาร์ี้ ผมรัเธอ ผมรัมาั้แ่วันแรที่เรารู้ััน และรัมาลอรับ" ยูยอมอบลับมาร์้วยน้ำเสียริใและริั
"แน่ใใ่ไหม นายไม่เสียใใ่ไหม ที่ัสินใทำแบบนี้" มาร์ถามยูยอม้วยน้ำเสียที่ริั
"รับ ผมรัมาร์ี้และรัยูริมา ผมไม่เสียใที่ทำแบบนี้รับ" ยูยอมอบลับมาร์้วยวามริใ
"ูแลมาร์ี้ับยูริให้ียูยอม ั้นหวัว่าั้นะัสินใไม่ผินะ ที่ฝามาร์ี้และยูริให้นายูแล ถ้าวันไหนที่นายไม่้อารน้อสาวและหลานสาวอั้นแล้ว นายอย่าบอพวเานะ นายมาบอั้น ั้นะพาพวเามาานายเอและนายะไม่มีวันไ้เห็นพวเาอีลอไป" มาร์พูับยูยอม
"มันะไม่มีวันนั้นรับ พี่มาร์ ผมะไม่สัา แ่ผมะทำให้พี่เห็นเอว่า ผมะไม่มีวันที่ะทำร้ายมาร์ี้ับยูริเ็ารับ" ยูยอมพูับมาร์้วยน้ำเสียริใและริั
"ยินี้อนรับสู่รอบรัว้วนนะ ยูยอม" มาร์พูับยูยอม้วยรอยยิ้มบาๆ ที่เห็นวามริใและวามริัาผู้ายนนี้ที่มีให้น้อสาวและหลานสาวอน และไ้เห็นแววาอผู้ายที่มอผู้หิที่เารัอย่าสุหัวใ เหมือนับที่นมีให้ับแบมแบม
"อบุรับ พี่มาร์" ยูยอมพูับมาร์้วยรอยยิ้มแห่วามีใ
บำพูอยูยอม มาร์็บบ่ายูยอมเบาๆ้วยรอยยิ้ม พร้อมทั้ออยูยอมเินเ้าไปในบ้านัน
เมื่อเ้ามาในบ้าน
มาร์เินเ้าไปหามาร์ี้ แล้วึน้อสาวเ้ามาอ พร้อมับลูบหัวน้อสาวเบาๆ แล้วถามน้อสาวว่า
"ที่ผ่านมาเหนื่อยมาเลยใ่ไหม พี่อโทษนะ ที่ไม่ไ้ทำอะไรให้น้อบ้าเลย แ่พี่ีในะ ที่น้อมีนที่รัน้อและอยู่้าๆน้อในแบบที่พี่ทำไม่ไ้ และพี่็ีในะ ที่น้อผ่าน่วเวลา่าๆมาไ้ ทำให้พี่เห็นว่าน้อสาวนนี้อพี่โึ้นมาแ่ไหนและแ็แร่มาแ่ไหน อบุนะ ที่เิบโมาอย่าีนะ มาร์ี้" มาร์พูับมาร์ี้ที่ร้อไห้อยู่ในอ้อมออน
"ฮึ" มาร์ี้ร้อไห้ออมาเมื่อไ้ยินำพูอพี่าย
"ผู้ายนนี้เป็นนีมาริๆ อย่าปล่อยให้หลุมือไปนะ" มาร์พูับมาร์ี้ พร้อมับผลัน้อสาวให้ออาอ้อมออน แล้วับมือมาร์ี้และยูยอมให้มาับันไว
"่ะ ฮึ" มาร์ี้อบรับำพูอพี่าย
"ยูยอม อบุที่นายเ้ามาในีวิอมาร์ี้ และทำให้เธอมีวามสุอีรั้นะ รัและูแลเธอให้ีลอไปนะ" มาร์พูับยูยอม
"มาร์ี้รู้ไหม น้อโีแ่ไหนที่ไ้เอวามรัที่ีนะ พี่ีใที่น้อไ้เอนีๆเ้ามาูแลน้อ ไม่ว่าน้อ้อเอับอะไรในอนา พี่ายนนี้ะอยู่้าๆน้อเสมอและเป็นำลัใให้น้อเสมอนะ และพี่หวัว่าีวิอน้อะมีแ่วามสุแบบนี้ลอไปนะ"
บำพูอมาร์ มาร์ี้็น้ำาไหลออมาอย่าหนั พร้อมับโผล่อพี่ายอย่าแน่น้วยวามรั ารระทำอสอพี่น้อทำให้ยูยอมยิ้มออมา้วยใบหน้าที่มีวามสุที่ไม่ไ้เห็นวามรัแบบนี้อพี่ายอย่ามาร์มีให้ับน้อสาวอย่ามาร์ี้มานานแล้ว
ะที่มาร์ี้และมาร์อันอยู่นั้น โยที่มาร์ ยูยอม และมาร์ี้ไม่เห็นเลยว่าแบมแบำลัยืน้วยน้ำาลอที่มีวามสุเห็นบรรยาาศวามรัอสอพี่น้ออยู่มุมหนึ่อย่าเียบๆ
เมื่อเวลายามบ่ายมาถึ
แบมแบม็เินเ้าไปหาลูๆอน ที่ำลันั่ทำารบ้านและเล่นันอยู่ แบมแบมเินไปหาารัที่ำลันั่ทำารบ้านอยู่้าๆมาร์ พร้อมับหอมแ้มลูสาวเบาๆ แล้วพูับลูสาวว่า
“ารั เมื่อืนม๊าอโทษนะลู ถ้าหนูเป็นอะไรไป ม๊าะอยู่อย่าไร” แบมแบมพูับารัอย่ารู้สึผิที่นุลูไปเมื่อืน
“ไม่เป็นไร่ะ หนู็อโทษนะะ ที่ทำให้ม๊าเป็นห่ว” ารัพูับแบมแบม้วยรอยยิ้มอย่าน่ารัสใส พร้อมับอแบมแบมอย่าแน่น
แบมแบมและารั็อันอย่าพอใแล้ว แบมแบม็เินไปหาลูายที่ำลัปั้นินน้ำมันเล่นับยูยอม พร้อมับลูบหัวลูายเบาๆ แล้วพูับลูายว่า
“มายรั มายเลิฟ มายฮาร์ท เรื่อเมื่อืนม๊าอโทษนะลู ที่ทำให้ลูๆใัน” แบมแบมพูับลูายทั้สามอย่ารู้สึผิ ที่ทำให้ลูๆร้อไห้
“…” มายรั มายเลิฟ มายฮาร์ท ไม่พูอะไรเลย แ่เินเ้าไปอผู้เป็นแม่ พร้อมับแย่หอมแ้มผู้เป็นแม่ันยให่เลย นทำให้แบมแบมถึับหัวเราะออมาับวามน่ารัอลูายทั้สามน
แล้วแบมแบม็หันไปพูับมาร์ี้ที่ำลัูลูสาวหลับอยู่ว่า
"ี้ แบมไปที่ร้านนะ" แบมแบมบอับมาร์ี้ พร้อมับไม่สนใใยีอะไรมาร์เลย ที่มอนอยู่เลย
ารระทำอแบมแบมและลูายลูสาวอยู่ในสายาอมาร์ทั้หม และารระทำทั้หมอแบมแบม็อยู่ในสายาอมาร์ลอเวลาเ่นัน
"แบม พี่อุย้วยหน่อย" มาร์พูับแบมแบมที่ำลัเินออไป
แบมแบมไม่สนใในำพูอมาร์ พร้อมับเินออไปทันที ส่วนมาร์็วิ่ามแบมแบมออมา พร้อมับเรียแบมแบมไป้วย
"แบม แบมแบม!!!!" มาร์เรียแบมแบม
แ่แบมแบมไม่สนใมาร์ พร้อมับึ้นรถแล้วับออไปทันที ทำให้มาร์ไ้แ่ยืนมอแบมแบมับรถออไป้วยใบหน้าเศร้าๆ แล้วหันไปมอยูยอมที่เรียน
"พี่มาร์!!!" ยูยอมเรียมาร์ พร้อมับโยนุแรถสปอร์ันที่แอนให้ับมาร์
"อบในะ ยูยอม" มาร์พูับยูยอม้วยรอยยิ้ม พร้อมับมอุแรถในมือน วิ่ไปึ้นรถ ับามแบมแบมออไปทันที
ร้าน Be love
แบมแบมที่ำลัเปิประูเ้าไปในร้าน อยู่ๆ็มีผู้ายมาปิาแบมแบมไว้
"สวัสีรับ ุแบม" ไบรอันพูับแบมแบม
"ุไบรอันแล้แบม" แบมแบมพูับไบรอัน้วยรอยยิ้ม พร้อมับับมือไบรอันให้ออาหน้าน
"ผมแล้ เพราะผมรัุแบมไรับ" ไบรอันพูับแบมแบม้วยรอยยิ้มหวานอย่าอบอุ่น
"ุไบรอันพูอะไรรับ นเยอะแยะ" แบมแบมอบลับไบรอัน
บำพูอแบมแบม แบมแบมับไบรอัน็เินเ้าร้านไป
ส่วนมาร์ที่ับรถามแบมแบมมา ็เห็นเหุาร์ทั้หม มาร์หึ หว โมโหและไม่พอใอย่ามา ที่เห็นแบมแบมสนิทและยิ้มหวานในผู้ายนอื่น แ่ทำอะไรไม่ไ้ ทำไ้แ่นั่ำมือทั้สอ้าอนำพวมาลัยรถอย่าแน่น แล้วับรถออไปทันที ที่เห็นทั้สอนเ้าร้านไปแล้ว
ในเวลานี้อารม์อมาร์ือไม่ีเลย โมโหอย่ามาเลย มาร์ึับรถไปที่สวนสาธาระ เพื่อสบสิอารม์อนให้ี ะไ้ไม่ไปทำร้ายนที่มายุ่ับแบมแบม นทำให้แบมแบมโรธนไปมาว่านี้อี
แ่นะไม่มีวันยอมให้ผู้ายนไหนมาแย่แบมไปานเ็า นะทำให้แบมแบมลับมาอยู่ับนอีรั้ให้ไ้
19/05/2023
เป็นำลัใให้ับเรา้วยนะะ ❤️
โปริามอน่อไป ➡️
ความคิดเห็น