ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : กลับเกาหลี
บ้านพัาอาาศ ห้ออินยอ
ยามเ้ารู่ มีนสอนที่นอนหลับไป้วยวามเหนื่อยาบนรั เมื่อืน แ่มีนหนึ่ที่รู้สึัว่อน
"ฮึ โอ๊ยยย ฮือออ" ินยอที่หลับไปหลายั่วโม ็ื่นึ้นมา้วยวามเ็บปวัวไปหม
ินยอเสียใมา แ่มันือรั้แรอน ที่เป็นอเบี ไม่ใ่มาร์ ลึๆแล้วินยออยาให้รั้แรอนเป็นอมาร์ ที่ไม่ใ่เบี เลยทำให้ินยอเสียใมาสุๆ เลยนอนร้อไห้แบบไม่ให้เสียออมาเพราะน ไม่พร้อมที่ะเอนที่นอนหลับอนอยู่อย่าเบี
"อืม" เบีที่รู้สึัว เพราะัวสั่นๆอินยอ เลยทำให้นื่น เพราะเบีเป็นนที่มีวามสัมผัสวามรู้สึเร็ว
"ินยอร้อไห้ทำไหม!!!" เบีถาม้วยวามใที่เห็นินยอร้อไห้
"ฮึ ออไป ฮือออ" ินยอที่ยัไม่พร้อมเอหน้าเอเบี นเลยไล่เบีออาห้อ แ่้วยเหมือนเบีไม่ยอมไป
"ินยอ หยุร้อเถอาะ บีะรับผิอบทุอย่าเลยนะ" เบีที่ใ่ำพูีๆับินยอ เพราะนไม่อยาเ็บปวอี นอยาให้ินยอยอมให้นรับผิอบทุอย่า และอยาให้ินยอรันบ้า
"ไม่ เรื่อเมื่อืน มันืือวามเมา เราเมา้วยันทัู้่ ลืมๆมันไปเถอาะ เบีี ั้นไม่้อารวามรับผิอบานาย" ินยอที่หยุร้อไห้แล้ว ร้อไปไม่็ไม่ทำให้สิ่ที่เสียไปลับืนมาไ้หรอ ินยอเลยพูับเบี้วยวามเย็นา เพราะนไม่้อารวามรับผิอบานที่นไม่ไ้รัอย่าเบี แล้วอีอย่าน็เป็นผู้ายมันไม่เสียหายอะไร
"ถ้าั้น บอว่าเรื่อเมื่อืนั้นั้ใล่ะ ินยอ" เบีบอินยอ้วยวามไม่พอใสุๆ
"เบี!!!!!" ินยอะโนใส่เบี้วยวามใ
"อย่าน้อย็ทำให้นายมาเป็น เมีย ทา พฤินัย อั้นไ้็แล้วันินยอ อย่าน้อยั้นไ้แ่ัวไม่ไ้หัวใอนาย็ยัี" เมื่อเบีพูบ้วยวามเ็บปว แล้วน็เินออาห้อไปทันที
ส่วนินยอเมื่อเห็นเบีออาออไปแล้ว นเลยนอนร้อไห้้วยวามเ็บปวในำพูอเบี
สนามบินภูเ็
เมื่อถึเวลาลับเาหลี ทุน็เินทาาบ้านพัาอาาศมาสนามบิน ็มีแฟนๆมาส่นะ แฟนลับที่รู้ว่าศิลปินมาันส่วนน พวเาเลยไม่เามายุ่ พวเาเลยแอบิามอย่าห่าๆ เพื่อให้วามเป็นส่วนัวับศิลปินที่นรั ูเหมือนนที่ไม่อยาลับือ.....
"ือออ แบมไม่ลับเลย ฮยอ" แบมแบมที่ทำหน้าอแ เพราะนไม่อยาลับที่นี่อาาศีมา
"แบม ไม่เอาไม่อแสิรับ ถ้าแบมอยามาเมื่อไรบอฮยอนะรับ ฮยอะพามาเที่ยวอีนะ ฮยอรวยฮยอพาแบมมาทั้ีวิยัไ้เลย" มาร์ที่เห็นแบมแบมอแนเลยปลอบแบมแบม เพราะนรู้ว่านท้ออารม์แปรปรวน่าย
"ริๆๆๆๆนะรับ มาร์ฮยอ้อพาผมมาอีนะรับ" แบมีใมาที่ะไ้มาเที่ยวอี นเลยหยุอแทันที
"ินยอฮยอ ทำหน้าีๆ ไม่สบายหรือป่าว ฮยอ" ยูยอมที่ยืนอยู่ใล้ินยอนเลยเห็นอาารผิปิอินยอ
"ป่าวหรอ สสัยเมื่อืนฮยอะื่มเยอาะไปหน่อย" ที่ินยอหน้าีๆ เพราะนเ็บไปทั้ัว และที่สำันเริ่มปวท้อึ้นมาแล้ว เพราะเมื่อืนเบีรุนแรับนมา บวับเป็นรั้แรอนอี้วย
"ไหวมั้ย ินยอ" แ็สันถาม้วยวามเป็นห่ว เพราะนไ้ยินที่ยูยอมพูับินยอ
"ไหว ไม่้อห่วหรอแ็สัน" นไม่อยาให้ทุนเป็นห่ว นเลยบอให้ทุนสบายใ แ่ริๆนไม่ไหวสุๆ
"ินยอยอ ินยาหน่อยนะรับ ูเหมือนฮยอะไม่่อยไหวแล้วนะรับ" ยอแรีบหยิบยาแ้ไ้ับยาแ้อัเสบและน้ำให้ินยอินทันที เมื่อเห็นใบหน้าีๆสุๆอินยอ ยอแเป็นนที่ป่วย่ายนเลย้อพยาิัวอยู่เสมอ
"ไปันเถอะ เรื่อะออแล้ว" เบีที่เห็นินยอินยาแล้ว นเลยบอให้ทุนึ้นเรื่อ เพราะนอยาให้ินยอพัผ่อน นเป็นห่วินยอ
เมื่อเบีพูบ ทุน็เินึ้้นเรื่อลับเาหลีทันที เพราะพรุ่นี้ทุนมีานรออยู่ทันที ที่นลับถึเาหลี
เป็นไันบ้าะ สนุันมัั้ยะ ถึอนที่ 10 แล้ว อมเม้นท์ันบ้านะะ ถึอว่าเป็นำลัใให้เราแ่อน่อไปนะะ อบุะ เป็นำลัใให้เรา้วยนะะ ❤️
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น