ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Forensic Autopsy of Love นิติเวชชันสูตรแห่งรัก: คดี ๑ สาวโรงแรม
โรแรม CY
เ้าวันหนึ่
มาร์ หรือ พันำรวเอ มาร์ ้วน ายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลา อายุ 30 ปี เินออมาาโรแรม้วยใบหน้าอารม์ี พร้อมับับรถไปสถานที่ทำานอนามปิเหมือนทุวัน
และในเวลาเียวันนั้นแม่บ้านที่ำลัทำานามปิ ็เินมาถึห้อ306 แม่บ้าน็เปิ็ประูเ้ามาให้ห้อ พร้อมับเปิไฟ เมื่อเธอเห็นภาพหิสาวนอนว่ำหน้าโยไม่ใส่เสื้อผ้าลบนเียอยู่ แม่บ้าน็ใร้อรี๊้วยวามใออมานัลั่นห้อเลย
“รี๊” แม่บ้านสาวร้อออมา้วยวามใ แล้ววิ่ออาห้อไปวาม็อและสิแ
เมื่อไ้รับแ้เหุำรวและนิิเว็รีบเินทามาที่สถานที่เิเหุทันที แบมแบม หรือ อเอร์ ัน์พิมุ์ ภูวุล แพทย์นิิเว ็รีบเินเ้าไปูสถานที่เิเหุและศพ แ่แบมแบม้อะัไป เมื่อพบว่านที่เสียีวิือนทีุ่้นเยี แบมแบมหันไปมอหน้าเบี หรือ ร้อยำรวเอ แบอม อิม ที่ยืนอยู่้าๆทันที
้านมาร์ที่นัู่แฟ้มี่าๆอยู่ ็เยหน้าึ้นมา็พบว่าไม่เห็นใรเลย มาร์็ะโนถามำรวรุ่นน้อที่เ้ามาใหม่ว่า
“ไปไหนนันหม” มาร์ถามำรวรุ่นน้อ
“ไปสถานที่เิเหุรับ” ำรวรุ่นน้ออบลับมาร์
“ทำไมไม่มีใรบอเลย” มาร์พูึ้นมา้วยวามแปลใที่ไม่มีใรบอน
มาร์รีบว้าุแรถออไปาสำนัาน แล้วับรถไปสถานที่เิเหุทันที
โรแรม
แบมแบมที่ไ้สิแล้วน็รีบใสถุมือ พร้อมับรีบรวสอบศพทันที แล้วพูึ้นมาว่า
“เสียีวิมา 3-4 ั่วโมแล้ว าาอาาศหายใ” แบมแบมพู พร้อมับมอหาอที่ใ่รัอหิสาว
“แ็สัน ยูยอม ไปสอบถามรอบๆว่ามีใรไ้ยินหรือเห็นอะไรผิปิไหม” เบีพูับแ็สันและยูยอม
“รับ/รับ” แ็สัน หรือ ร้อยำรวรี แ็สัน หวัและยูยอม หรือ สิบำรวเอ ยูยอม ิมอบลับเบี แล้วเินออาห้อไป
“ินยอรวสอบวรปิรอบๆโรแรมหน่อยว่าเธอมาับใร” เบีพูับินยอ หรือ ร้อยำรวโท ินยอ ปาร์ ที่ยืนอยู่้าๆ
“อืม” ินยออบลับเบี แล้วเินออาห้อไป
แบมแบมเินไปหยิบผ้านหนูผ้าที่อยู่ให้ถัยะึ้นมา พร้อมับเอาไปเทียบบริเวรอยรัออหิสาว แบมแบม็พูึ้นมาว่า
“ผ้าที่ใ้รัอเธอ” แบมแบมพูึ้นมา
“…” เบียืนนิ่เียบมอแบมแบม
“โเฟ เอาถุใส่หลัานมา” แบมแบมพูับโเฟที่เป็นผู้่วยอน
“รับ” โเฟอบลับแบมแบม พร้อมับส่ถุให้ับแบมแบม
แล้วแบมแบม็รวสอบร่าอเธอ่อไป แล้วแบมแบม็พูึ้นมาว่า
“เธอโนล่วละเมิทาเพศ” แบมแบมพูึ้นมา
“…” เบีมอแบมแบมที่ำลัรวสอบร่าเหยื่ออยู่
“โเฟ ถ่ายภาพไป้วยนะ” แบมแบมพูับโเฟ
“รับ พี่แบม” โเฟอบลับแบมแบม พร้อมับถ่ายรูปไป้วย
“เธอเสียีวิาารโนรัออย่าเียวเหรอ” เบีถามแบมแบม
“แบมยับอละเอียไม่ไ้ ้อเอาศพเธอไปันสูร่อน” แบมแบมพูับเบี
แบมแบมและเบีที่ไ้ยินเสียา้านอ แบมแบมรู้ว่ามาร์มา น็รีบเอาผ้ามาลุมร่าอหิสาวไว้
้านมาร์ที่เินเ้ามานใล้ะถึห้อแล้ว ทำให้แ็สันและยูยอมที่ำลัสอบถามนที่อยู่ห้อ 308 อยู่ เห็นมาร์เินมาแ็สันและยูยอม็รีบเ้าไปห้ามมาร์และันไม่ให้มาร์เ้าไปในห้อเิเหุ แล้วมาร์็พูึ้นมาว่า
“มีเหุารรมทำไม นายไม่บอั้นล่ะ หลบไป ั้นะเ้าไป้าใน” มาร์พู พร้อมับันให้แ็สันและยูยอมให้หลบไป
“ไม่ไ้รับ พี่มาร์” ยูยอมพูับมาร์้วยใบหน้าเรีย
“เ้าไม่ไ้ มาร์” แ็สันพูับมาร์
“หลบไป!!!” มาร์โวยวายใส่แ็สันและยูยอม้วยวามสสัยที่แ็สันและยูยอมไม่ยอมให้นเ้าไป้าใน พร้อมับใ้แรทั้หมที่นมีันให้แ็สันและยูยอมให้หลบไป
มาร์ที่เ้ามาในห้อไ้แล้ว ็มอหน้าเบี พร้อมับมอไปที่ไปที่ศพที่ถูผ้าลุมไว้ มาร์็ถามแบมแบมว่า
“เิอะไรึ้น แบม” มาร์ถามแบมแบม
“เธอถูนรัอนาอาาศหายใ” แบมแบมอบลับมาร์
“เธอือใร เบี” มาร์ถามเบี
“ือ...” เบีถึับพูไม่ออ เมื่อไ้ยินำถามอมาร์
มาร์เินเ้าไปใล้ๆศพ พร้อมับเอื้อมมือไปับผ้า เมื่อะเปิูศพ แบมแบมร้อห้ามมาร์
“พี่มาร์ อย่า!!!” แบมแบมร้อห้ามมาร์
“…” มาร์หันไปมอแบมแบม้วยวามสสัย พร้อมับเปิผ้าลุมออ
ทำให้มาร์เห็นร่าอหิสาว มาร์ถึับุเ่าน้ำาไหลออมา นะเ้าไปอศพ เบีที่เห็นมาร์ะเ้าไปอศพ เบีรีบเ้ามาับมาร์ไว้ เสียร้อไห้แทบาใอมาร์ ทำให้แบมแบมถึับหันหน้าหนีไป้วยน้ำาลอ แ็สันและยูยอม็หันหน้าหนีไปอีทา้วยวามสสารมาร์
“ฮึ ไม่นะ เนนี่ ฮืออออออ!!!!” มาร์โวยวายร้อไห้แทบาใ เมื่อไ้เห็นร่าอแฟนสาว
“เฟ เอาศพไปที่สำนัาน!!!” แบมแบมะโนบอโเฟ้วยน้ำาลอ
สำนัาน ห้อันสูรศพ
แบมแบมผ่าร่าอหิสาว พร้อมับเอาหัวใและับให้โเฟเอาไปรวสอบหาสาร่าๆ พร้อมับูามร่าายอหิสาวไป้วย
หลายั่วโมผ่านไป
แบมแบมที่รวสอบร่าอหิสาวเรียบร้อยแล้ว แบมแบม็เินเ้ามาในห้อประุมที่ประอบไป้วย มาร์ ที่เป็นหัวหน้าทีม เบี แ็สัน ยูยอมและินยอที่นัู่ล้อวรปิอโรแรมอยู่ แบมแบม็พูึ้นมาว่า
“เนนี่ ิม เธอเสียีวิาาราอาาศหายใ ไม่มีสารพิษใใในร่าายอเธอ และในสถานที่เิเหุไม่มีลายนิ้วมือใใอารเลย” แบมแบมพูับทุนที่มอมาที่น
“เธอโนล่วละเมิทาเพศไหม” เบีถามแบมแบม
“เธอไม่ไ้โนล่วละเมิทาเพศ แ่เป็นารมีเพศสัมพันธ์แบบสมยอม” แบมแบมอบลับเบี
“เธอนอใพี่มาร์เหรอ!!” ยูยอมเอ่ยปาึ้นมา้วยวามใ
“แล้วอสุิในร่าายอเธอรับใรไหม” มาร์ถามแบมแบม
“ไม่รับ ไม่รับใรในาน้อมูลเลย” แบมแบมอบลับมาร์
“…” ทุนถึับนั่เียบไป เมื่อไ้ยินำพูอแบมแบม
“ารสู 170-180 เนิเมร อายุระหว่า 25-35 ปี และไม่เย่อเหุารรมใใมา่อน เนนี่เป็นเหยื่อรายแรอเา เรา้อรีบับเาให้ไ้ไม่อย่านั้นเ้าะ้อ่อเหุอี ารมาารอบรัวมีานะี เหยื่ออาะล้ายับแม่ แฟนหรือภรรยาอเา เลยทำให้เา่อเหุแบบนี้” แบมแบมอธิบายเี่ยวับาร
“แบมะบอว่า เาะเป็นาร่อเนื่อเหรอ” ยูยอมถามแบมแบม้วยวามใ
“ใ่” แบมแบมอบลับยูยอม
บำพูอแบมแบม ินยอ็พูึ้นมาว่า
“เอเนนี่แล้วรับ” ินยอพูึ้นมา
“เอาึ้นอเลย ินยอ” เบีพูับินยอ
แล้วทุน็มอไปที่อ็เห็น เนนี่เินเ้ามาในโรแรมนเียว แล้วรไปที่ลิฟ์ ไปั้นที่ 15
“แ่นี้เหรอ ินยอ” แ็สันถามินยอ
“มีแ่ล้อทาเ้าและลิฟ์เท่านั้นที่ับภาพที่เนนี่ยัมีีวิอยู่ไ้ เพราะว่าั้น 15 ไม่ล้อวรปิเลย” ินยอพูับทุนที่มอมาที่น แล้วพูับเบีว่า
“บี ผมอุยอะไร้วยหน่อย” ินยอพูับเบี
“…” เบีสบาับินยอ พร้อมับมอหน้าเรียๆอินยอ
เบีและินยอออไปสัพัหนึ่ เบี็ลับเ้ามาในห้อ แล้วรไปหามาร์ พูึ้นมาว่า
“มาร์” เบีเรียมาร์ พร้อมับับมือมาร์ใสุ่แมือ
ารระทำอเบี ทำให้ทุนที่ำลัุยเรื่อีอยู่ใมา แบมแบม็โวยวายึ้นมาว่า
“พี่ ทำไรนะ พี่บี ปล่อยพี่มาร์” แบมแบมพูับเบี พร้อมับอแนมาร์ไว้อย่าแน่น
“นั้นสิ ทำไร เบี” แ็สันถามเบีที่เห็นเบีทำแบบนี้
“ินยอเอาึ้นอเลย” เบีพูับินยอ
ทุนหันไปมอลิปที่ินยอเปิึ้นมา เป็นภาพที่มาร์เินเ้าโรแรม แล้วึ้นไปั้นที่ 15 และออมาาโรแรม่วเ้า เมื่อูลิปวิีโอบ ทุน็หันไปมอหน้ามาร์ทันที
“แบมไม่เื่อว่า พี่มาร์ะเป็นนทำ” แบมแบมพูึ้นมา้วยน้ำาลอ
“เบอร์สุท้ายที่เนนี่โทรออเป็นเบอร์อนาย มาร์” เบีพูับมาร์
“พี่มาร์ะทำแบบนี้ทำไม ไม่มีเหุผลที่พี่มาร์ะ้อทำร้ายุเนนี่้วย” แบมแบมพูับเบี้วยน้ำาลอ
“พี่้อทำามหน้าที่” เบีอบแบมแบม้วยวามเรีย เพราะมาร์เป็นเพื่อนสนิทที่นรัมาเหมือนัน
“พี่มาร์ พี่ปิเสธสิ พี่พูออมาสิว่าพี่ไม่ไ้ทำ” แบมแบมพูับมาร์้วยน้ำาลอเบ้า
“…” มาร์ไม่พูอะไรเลย เอาแ่เียบ
เบีพามาร์ออไปาห้อ เพื่อรไปที่ห้อสอบสวน แบมแบม็พูึ้นมาว่า
“แบมเื่อใพี่ ว่าพี่ไม่ไ้ทำ เพราะพี่มาร์ที่แบมรู้ัไม่ใ่นแบบนั้น แบม้อเอาหลัานมายืนยันวามบริสุทธิ์อพี่ให้ไ้” แบมแบมพูับมาร์ที่เบีพาเินออาห้อ พร้อมับยมือปาน้ำาออาแ้มน แล้วเินออาห้อไป
แบมแบมเินเ้าไปหาโเฟที่ำลัพิมพ์านในอมพิวเอร์อยู่ แบมแบมพูับโเฟว่า
“ไปสถานที่เิเหุัน” แบมแบมพูับโเฟ
“รับ” โเฟอบลับแบมแบม พร้อมับว้าอุปร์ที่อยู่้าๆไป้วย
โรแรม cy
แบมแบมเินเ้ามาในโรแรม แ่็ถูพนัานห้ามไม่ให้ึ้นไป เพราะไม่มีใบ้น
“ทำไีรับ พี่แบม” โเฟถามแบมแบม
แบมแบมถึับเินไปเินมา้วยวามเรียที่ึ้นไปสถานที่เิเหุไม่ไ้ แ่แล้วเสียหนึ่ัึ้นมา ทำให้แบมแบมีใมา
“แบม!!!” ยอแเรียแบมแบม พร้อมับเินเ้ามาหาแบมแบม
แบมแบมอยอแอย่าแน่น้วยวามีใ ที่ยอแมาไ้ัหวะพอีเลย
“แ ่วยแบม้วย” แบมแบมพูับยอแ
“ไ้ แ อนุา” ยอแพูับแบมแบม
“อบุในะ แ” แบมแบมพูับยอแ
“พวุ้อให้วามร่วมมือับำรวอย่าเ็มที่เ้าใไหม” ยอแพูับพนัานที่ยืนอยู่ไม่ไล
แบมแบมและโเฟเ้ามาสถานที่เิเหุ ส่วนยอแไปประุมับผู้บริหาร
แบมแบมรวสอบรอบๆห้อใหม่อีรั้ พยายามหาหลัานที่ไ้มอ้ามไปเหรอเปล่า ส่วนโเฟ็เินเ้าไปหาหลัานในู้เสื้อผ้า
แบมแบมที่เินไปที่ห้อน้ำ พร้อมๆับมอไปรอบไปห้อน้ำ แล้วหยิบแว่นยายึ้นส่อไปรอบๆห้อน้ำ แ่แล้วแบมแบม็เอหลัานบ้าอย่า็ือ เส้นผมสีน้ำาลเ้มเล็ๆบาๆที่ร่วอยู่รท่อระบายน้ำ แบมแบมใ้ีมหนีบผมึ้นมาใส่ถุเ็บหลัาน้วยวามีใ
“เออะไรไหม เฟ” แบมแบมถามโเฟ
“ไม่รับ ารรอบอบมาเลยรับ ผมหาอะไรไม่เอเลย” โเฟอบลับแบมแบม
“ไม่มีารที่ไหน สมบูร์แบบหรอนะ เราเป็นแพทย์นิิเว้อหาหลัานให้เ็มที่ ถึเราะปป้อทุนไม่ไ้ เรา็้อทำให้ีที่สุ เพื่อที่ะไม่มีเหยื่อเพิ่มึ้นอี” แบมแบมอบลับโเฟ พร้อมับเินออาห้อไป
ห้อพิสูน์หลัาน
แบมแบมเอาเส้นผมที่นเ็บมาไ้ไปรวสอบ พร้อมับเอาเส้นผมไปรวหาีเอ็นเอในาน้อมูลไป้วย
ห้อสอบสวน
เบีและแ็สันรู้สึันไม่น้อยเลยที่้อมาสอบสวนหัวหน้าทีมและเพื่อนสนิทอนอย่ามาร์ แ็สันพูับมาร์ว่า
“มาร์ ทำไมนายถึไปอยู่ที่นั่นไ้ล่ะ” แ็สันถามมาร์
“…” มาร์เอาแ่นั่เียบไม่อบอะไรเลย
“นายไ้ทำมันไหม” เบีถามมาร์ที่เอาแ่เียบ
“…” มาร์นั่นิ่เย
“เนนี่ไ้พูอะไรับนายบ้า” เบีถามมาร์
“…” มาร์นั่เียบๆ ไม่พูอะไรอี
“มาร์!!! ถ้านายเอาแ่เียบ พวเรา็่วยนายไม่ไ้นะ!!!” เบีพูึ้นมาอย่าโมโหและทนไม่ไหวแล้วที่มาร์เอาแ่เียบแบบนี้
“ั้นทำเอ!!!” มาร์ะโนใส่เบี
ำพูอมาร์ทำให้เบีโมโหหนัมา เบีพุ่ไประาอเสื้อมาร์ แล้วพูึ้นมาว่า
“ูไม่เื่อว่ามึะทำมาร์!!! พูวามริับูมา!!!” เบีวาใส่มาร์้วยวามโมโหมา
“บี มึใเย็นๆ!!!” แ็สันพูับเบี พร้อมับับแนเบีอย่าแน่นอย่าลัวว่าเบีะทำร้ายมาร์
บำพูอแ็สัน เบี็ปล่อยมือออาอเสื้ออมาร์ แล้วเินออาห้อสอบสวนไป้วยอารม์โมโหมา แ็สัน็รีบามเบีออมา
“เบี” ินยอเรียเอบี เมื่อเห็นว่าเบีน้ำาลอ พร้อมับึเบีเ้ามาอ
“บีลัวอ่ะ ิน ลัวว่าะ้อเสียเพื่อนสนิทอย่ามาร์ไป” เบีพูับินยอ้วยวามลัว
“ินยอ รวสอบประวัิอมาร์และเนนี่ให้หม ว่าสอนมีปัหาอะไรันหรือเปล่า แล้ว็รวสอบ้วยนะว่ามาร์ำลัปิบัอะไรอยู่” แ็สันพูับินยอที่ำลัอเบีอยู่
แ็สัน็ลัวเหมือนันว่าะ้อเสียมาร์ไป แ็สันเลยพยายามที่ะเ้มแ็และทำหน้าที่อนให้เ็มที่ เวลานี้มาร์และเบีที่ำลัลำบามา แ็สันะมาล้มไปอีนไม่ไ้
“รับ” ินยออบลับแ็สัน
“ยูยอมไปสอบถามรอบรัวอเหยื่อและเพื่อนสนิทอเหยื่อัน” แ็สันพูยูยอม
“รับ” ยูยอมอบลับแ็สัน
แล้วแ็สันและยูยอม็เินออาสำนัานไป และับรถไปที่บ้านอเหยื่อ
บ้านอเนนี่
แ็สันและยูยอมนั่ลร้ามับพ่อแม่และน้อายอเนนี่ แล้วยูยอม็ถามรอบรัวอเนนี่ว่า
“เนนี่ไ้มีปัหาอะไรับใรหรือไม่” ยูยอมถามรอบรัวอเนนี่
“ไม่่ะ เนนีู่ปิมาเลย่ะ” แม่อเนนี่อบลับยูยอม พร้อมับยผ้าเ็หน้าับน้ำาที่ไหลออมาไป้วย
“ุพอะรู้วามสัมพันธ์ระหว่ามาร์ับเนนี่ไหม” แ็สันถามรอบรัวอเนนี่
“รู้” พ่ออเนนี่อบลับแ็สัน
“หรือว่า…” น้อายอเนนี่ทำหน้าใ พูึ้นมาอย่าที่นึอะไรบ้าอย่าออ
“มีอะไร” ยูยอมถามน้อายอเนนี่
“มีวันวันหนึ่รับ ที่ผมลับมาาบ้านเพื่อน ผมเห็นมีผู้ายนหนึ่ำลัทะเลาะับพี่เนนี่อยู่ที่สวน แ่รนั้นมันมืมา ผมไม่ไ้ยินว่าเาุยอะไรัน ผมมอเห็นหน้าผู้ายนนั้นไม่ัรับ แ่ว่านนั้นล้ายับพี่มาร์มาเลยรับ” น้อายอเนนี่บอับแ็สันละยูยอม
“วันนั้นเป็นวันอะไร” แ็สันถามน้อายอเนนี่
“ผมำไม่ไ้รับ” น้อายอเนนี่อบลับแ็สัน
“นาย้อนึให้ออ เรื่อนี้สำัมานะ” ยูยอมพูับน้อายอเนนี่
“น่าะรับวันอัาร ที่ 19 เือนนี้นะรับ” น้อายอเนนี่อบลับยูยอมอย่าที่่อยๆนึวันออมา
“มั่นใใ่ไหม” แ็สันถามลับน้อายอเนนี่
“รับ” น้อายอเนนี่อบลับแ็สัน
“ำไ้ไหมว่าอนนั้นเป็นเวลาี่โม” ยูยอมถามน้อายอเนนี่
“น่าะ 21 นาฬิารับ” น้อายเนนี่อบลับยูยอม
ยูยอมรีบลุให้ห่าาทุน แล้วหยิบโทรศัพท์หาินยอ แล้วพูับินยอ
“พี่รวสอบล้อในวันที่ 19 เวลา 21 นาฬิา บ้านอเนนี่” ยูยอมพูับินยอ
“เ้าใแล้ว” ินยออบลับินยอ แล้ววาสายไป
สำนัาน
แ็สันและยูยอมเินเ้ามาในห้อประุม็พบับินยอที่ำลันั่หา้อมูลในโน๊บุ๊อยู่ เบี แล้วแ็สันและยูยอม็เินไปนั่ สัพัแบมแบม็เินเ้ามา แล้วแ็สัน็ถามินยอึ้นมา
“เออะไรอมาร์ับเนนี่ไหม แ็สันถามินยอ
“อพี่มาร์สะอามา ไม่พบอะไรเลย แ่พบอุเนนี่ที่ยูยอมบอมา เอภาพที่น้อายอเนนี่พูถึ” ินยอพู พร้อมับเอาภาพึ้นอ
มีผู้ายนหนึ่ำลัทะเลาะับเนนี่อยู่ แ่รนั้นมี้นไม้บัอยู่ นไม่สามารถเห็นหน้าอผู้ายทีุ่ยันเนนี่ไ้ เห็นเพียแ่ว่าเนนีุ่ยันผู้ายนหนึ่ แล้วเินเ้าบ้านไป แล้วผู้าย็ับรถฟอร์ูนาไป
“รวรถผู้ายนนั้น” เบีพูับินยอ
“ไม่พบื่อผู้ใ้รถ าว่าน่าะใ้ทะเบียนปลอม” ินยออบลับเบี
“แ่ว่าผู้ายล้ายับพี่มาร์มาเลยนะ” ยูยอมพูึ้นมา แล้วาทีู่ลิป
“พี่บี แบมอพบพี่มาร์” แบมแบมพูับเบี
ห้อสอบสวน
แบมแบมเินไปนั่ร้ามับมาร์ แบมแบม้วยมาร์้วยวามเป็นห่ว แบมแบม็ถามมาร์ว่า
“พี่มาร์ พี่รู้ใ่ไหมว่าใรเป็นนอยู่ับุเนนี่” แบมแบมถามมาร์ พร้อมับเปิลิปให้มาร์ู
“นี่มัน” มาร์ที่เห็นลิปถึับอึ้ไป
“ใร พี่มาร์” แบมแบมถามมาร์
“ผมเอ” มาร์อบลับแบมแบม้วยน้ำเสียเียบๆ
“แบมรู้ว่าผู้ายนนี้ไม่ใ่พี่ แบมรู้ัพี่ีพี่มาร์” แบมแบมอบลับมาร์
“เป็นพี่เอแบม พี่เป็นนทำ!!!” มาร์อบลับแบมแบม
“ไม่รับ นนั้นไม่ใ่พี่ พี่ำลัปป้อใรอยู่ันแน่ พี่มาร์!!!” แบมแบมอบลับมาร์้วยวามโรธ
“็พี่บอว่า พี่เป็นนทำไแบม!!!” มาร์อบลับแบมแบม
“…” แบมแบมถึับเียบไป้วยน้ำาลอ แล้วโยนเอสารไปรหน้ามาร์อย่าแร
มาร์หยิบเอสารที่แบมแบมโยนมาึ้นมาู ทำให้มาร์ถึับอึ้ไป
04.01.2024
เป็นำลัใให้เรา้วยนะะ ❤️
โปริามอน่อไปและรอิาม่อไป้วยนะะ ➡️
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
5ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
5ความคิดเห็น