คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Forensic Autopsy of Love นิติเวชชันสูตรแห่งรัก: คดี ๘ ระเบิดแห่งการแก้แค้น 💣
เ้าวัน่อมา
อนโ
มาร์เินออมาาอนโ เินรไปที่หน้าห้ออแบมแบม แล้วเาะประู
๊อ ๊อ
แบมเปิประูออมา เมื่อไ้ยินเสียเาะประู มาร์ที่เห็นแบมแบมเปิ ประูออมา มาร์็พูึ้นมาว่า
“อรุสวัสิ์รับ แบม” มาร์ทัทายแบมแบม้วยรอยยิ้มหวาน
“อรุสวัสิ์รับ พี่มาร์” แบมแบมอบลับมาร์้วยรอยยิ้ม
แล้วมาร์และแบมแบม็เินออาอนโ รไปยัลานอรถ เมื่อมาร์และแบมแบมึ้นรถแล้ว มาร์็ับรถออมา เพื่อไปสถานีอปราบปราม
ระหว่าทาที่มาร์ับรถไปเรื่อยๆ นถึถนนเพรเษม ็มีเสียัสนั่นึ้นมา ทำให้มาร์รีบอรถึแบมแบมเ้ามาออย่าแน่น
เมื่อเสียเียบไป มาร์และแบมแบม็เยหน้าึ้นไปมอรอบๆถนนว่าเิอะไรึ้น
เมื่อเห็นสิ่ที่เิึ้น มาร์็รีบเปิเสียไเรน เพราะบนถนนมีรถันหนึ่เิระเบิึ้นมา แล้วมาร์และแบมแบม็รีบลารถ วิ่ไปอีถนนฝั่
แบมแบมรีบเ้าไป่วยนเ็บ มาร์รีบันนที่มุไปอยู่ในออไปาบริเวนี้ทันที พร้อมับโทรเรียทีมอนและรถพยาบาลทันที
เมื่อไม่นานนะำรวและรถพยาบาล็มาพานเ็บไปโรพยาบาล พร้อมับเบี ินยอ แ็สัน ยูยอมรีบมาที่เิเหุทันที พร้อมับทีมู้ระเบิมาที่เิเหุ้วย แล้วทีมู้ระเบิรีบรวสอบรอบๆรถที่ระเบิ แล้วพูับมาร์ว่า
“ไม่มีระเบิแล้วรับ” ทีมู้ระเบิพูับมาร์ แล้วเินออไป
“เป็นอุบัิเหุเหรอ” ยูยอมพูึ้นมา้วยวามสสัย
แบมแบมเินไปูรอบๆรถ แล้วเินไป้านับที่ประูที่โนระเบิพัเปิอยู่ พร้อมับโเฟวิ่เ้ามาหาแบมแบม พร้อมับมีล้อล้อออยู่ แล้วส่ถุมือให้ับแบมแบม
แบมแบมรับถุมือมาาโเฟ พร้อมับใส่ถุมือไป้วย แล้วแบมแบม็พูึ้นมาว่า หลัาที่เห็นอะไรบ้าอย่าในมืออนับรถ
“ารรม” แบมแบมพูึ้นมา พร้อมับวาที่รีโมทอันเล็ๆที่มีปุ่มบนฝ่ามืออนับให้มาร์ เบี ินยอ แ็สัน ยูยอมู
แบมแบมมอไปรอบๆไปถนน ที่มีนมามายยืนมุู ยืนุยถึเหุาร์นี้อยู่ แล้วแบมแบมมอไปทั่วๆไปรอบๆึสู
และแล้วแบมแบม็เห็นนนหนึ่ใสุ่ที่ำ ใส่หมวสีำ ใส่แมส์อยู่ แบมแบม็พยายามมอ้วยวามสสัยว่าทำไมนนนี้ถึไปอยู่ที่บนึร้าๆแบบนั้น
แ่นที่ใสุ่ำ ใส่หมว ใส่แมส์ ใส่ถุมือสีำอยู่็ยมือึ้นมา ทำท่าเหมือนอะไรอยู่ แบมแบมที่เห็นแบบนี้็ะโนึ้นมาว่า
“หาที่หลบ!!!!” แบมแบมะโนึ้นมา้วยวามใ
เสียอแบมแบม ทำให้มาร์ที่อยู่ใล้แบมแบมมมาที่สุ มาร์รีบึแบมแบมเ้ามาหลบที่ประูรถทันที ทุนที่ไ้ยินเสียแบมแบม็รีบพาันหาที่หลบ่อนทันที นที่ใสุ่ำ ใส่หมว ใส่แมส์ ใส่ถุำเห็นแบบนั้น ็ระเบิหัวเราะออมาอย่าสะใที่เห็นสิ่ที่เิึ้น
แบมแบมที่หลบอยู่ เห็นว่าไม่มีอะไรเิึ้นแล้ว แบมแบม็เยหน้าไปมอที่ึที่นนนั้นอยู่ แบมแบม็เห็นว่าไม่มีนอยู่แล้ว
แบมแบม็รีบวิ่ไปที่ึนั้นทันที พร้อมับมาร์ เบี ินยอ แ็สัน ยูยอม็วิ่ามแบมแบมไป้วย
บนึสูร้าๆ
แบมแบม มาร์ เบี ินยอ แ็สัน ยูยอมที่ึ้นมาบนึ็มอไปรอบๆึ ็ไม่เอนนนั้นแล้ว
เบี็เห็นปุ่มรถบัับวาอยู่บนอบึ เบีหยิบึ้นมา แล้วเรียแบมแบม
“แบม” เบีเรียแบมแบม
แบมแบมเินมาหาเบี แล้วหยิบปุ่มอเล่นึ้นมาู พร้อมับมาร์ ินยอ แ็สัน ยูยอม็มาู้วย มาร์็พูึ้นมาว่า
“ินยอรวสอบล้อวรปิ” มาร์พูับินยอ
“รับ” ินยออบลับมาร์ แล้วเินออไป
สำนัานอปราบปราม
ห้อันสูร
แบมแบมพลิรวสอบศพทันที พร้อมับมีโเฟอย่วยเหลืออยู่้าๆ แล้วโเฟ็ถ่ายรูปไป้วย
แบมแบมัเศษเสื้อที่ไหม้ออไป ทำให้แบมแบมเห็นระเบิที่พัแล้วรัอยู่หน้าออเหยื่อ แบมแบมอยๆเอาระเบิพัๆออมา แล้วส่ไปให้โเฟ แล้วแบมแบม็เ้าไปสำรวศพ่อ
ห้อประุม
แบมแบมเินเ้ามาในห้อประุมที่มีมาร์ เบี ินยอ แ็สัน ยูยอมนั่อยู่ แบมแบม็พูึ้นมาว่า
“เหยื่อเป็นเพศายอายุ 30-45 ปี ไม่พูสารใๆในร่าาย มีแอลอฮอล์อยู่ในระับ 50% ร่าายอเาือปิทุอย่า” แบมแบมพูึ้นมา
“ไม่มีอะไรผิปิเลยเหรอ” ยูยอมถามแบบแบมถาม้วยวามสสัย
“เหยื่อเสียีวิ เพราะถูบัับให้ปุ่มสีเียวับสีแว่าะอยู่หรือะาย แ่นร้ายไม่้อารให้เหยื่อมีีวิอยู่ ทั้สอปุ่มเป็นระเบิทั้หม” แบมแบมพู แล้วพูึ้นมาอีรั้ว่า
“หู้าวาอเหยื่อมีหูฟับลูทูธไร้สายอยู่ เพราะนร้ายอยบัับให้เหยื่อทำามที่ัวเอ้อาร” แบมแบม
“…” แ็สันมอหน้าเบี้วยวามอึ้ไปับารระทำอนร้าย
“…” เบีมอหน้าแ็สัน้วยวามอึ้ไปเลยที่ไ้ยินำพูอแบมแบม
แ็สันและเบีมอหน้าันและัน้วยวามอึ้ับำพูอแบมแบม แล้วินยอ็พูึ้น เมื่อรู้ว่าเหยื่อือใร
“ินนัย เษรสร อายุ 35 ปี อาีพทหารบ” ินยอพู พร้อมับเอารูปและประวัิอเหยื่อึ้นอโปรเเอร์
ระหว่าที่ทุนำลัุยและสืบสวนีอยู่นั้น ็มีำรววิ่หน้าื่นเ้ามาให้ห้อประุม แล้วพูึ้นมาว่า
“เิระเบิที่ลานอรถโรแรมที่ถนนพระรามสอรับ” ำรวหนุ่มพูึ้นมา
ทุนที่ไ้ยินมอหน้าัน แล้วรีบไปที่เิเหุทันที
ลานอรถ
แบมแบมเินเ้าไปสำรวศพที่นอนหายอยู่บนพื้น ร่าายเ็มไป้วยรอยเลือและรอยไหม้ นทำให้ไม่เห็นว่าหน้าาเหยื่อเป็นใร แบมแบมสำรวศพ แล้วพูึ้นมาว่า
“เสียีวิ เวลา 11:00 น.” แบมแบมพู พร้อมับูนาฬิาอเหยื่อที่หยุเินไปแล้ว
“โทรศัพท์ระเบิเหรอ” แ็สันถามึ้นมา้วยวามสสัย พร้อมับหยิบโทรศัพท์อเหยื่อที่อยู่ในถุเ็บหลัานึ้นมาู
“โทรศัพท์ูปิี ไม่พัเลย” มาร์พูึ้้นมา เมื่อเห็นโทรศัพท์ที่แ็สันถืออยู่
“นั้นสิ” เบีพูึ้นมาอย่าเห็น้วยับำพูอมาร์ พร้อมับมอโทรศัพท์ในมืออแ็สันไป้วย
“เศษเหล็” แบมแบมพูึ้นมา พร้อมับเอาีมีบเศษเหล็ที่เล็ๆอยู่บนศพึ้นมาู
แบมแบมสำรวเศษเหล็ แบมแบม็เห็นัวเลบนเศษเหล็ แบมแบม็พูับโเฟว่า
“เฟ ิ่อทีมระเบิ” แบมแบมพูับโเฟ พร้อมับส่เศษระเบิส่ถุเ็บหลัาน แล้วส่ให้ับโเฟ
“รับ” โเฟอบลับแบมแบม พร้อมับเินออไปทำามที่แบมแบมบอ
“พี่มาร์ ผมเอ…” ินยอพู พร้อมับวิ่เ้ามาหามาร์ เมื่อนไ้เออะไรบ้าอย่าาล้อวรปิ
มาร์ที่เห็นินยอวิ่มา พร้อมับเปิอมไว้ มาร์รีบปิอมทันที แล้วมอไปรอบๆลานอรถ เพราะว่าลานอรถเ็มไป้วยผู้นมามายมามุูที่เิเหุ แล้วมาร์็พูึ้นมาว่า
“ไวุ้ยที่สำนัาน” มาร์พูับินยอ แล้วส่สายาบอับทีมอนไป้วย
สำนัานอปราบปราม
ห้อันสูรพลิศพ
แบมแบมสำรวศพ พร้อมับ่อยๆเอาีมีบเอาเศษระเบิออาร่าายอเหยื่อ พร้อมับโเฟถือถาให้แบมแบมเอาเศษระเบิใส่ถาอยู่้าๆ แล้วรวสอบศพที่ไหม้ไป้วย
แบมแบมสำรวศพ ถอุและถุมือเสร็เรีบบร้อยแล้ว โเฟ็พูึ้นว่ามา
“พี่แบมรับ นี่้อมูลเี่ยวับโรนรับ” โเฟพูับแบมแบม
“อบในะ” แบมแบมรับเอสาระโเฟึ้นมาอ่าน แล้วเินออาห้อันสูรไป
ห้อประุม
แบมแบมเินถือเอสารเามาให้ห้อประุม พร้อมับูวีีโอที่ินยอเอมาบนอโปรเเอร
ายหนุ่มที่ำลัุยโทรศัพท์อยู่ ะที่ำลัเินเ้าหน้าโรแรม ายหนุ่ม็เยหน้ามอไปที่ท้อฟ้า ็เห็นอะไรำๆวิ่มา ายหนุ่มยัไม่ทันะร้อเลย อะไรำๆที่วิ่มา็ระเบิใส่ายหนุ่มทันที
แบมแบมทีู่ลิปบ็พูึ้นว่า แบมแบม็พูึ้นมาอย่าที่เ้าใบ้าอย่า
“โรนเป็นโรนที่ิระเบิ นร้ายเป็นัแบบเอ สามารถวิ่ไ้ 100 เมร เป็นโรนที่มีนบัับ เมื่อโรนวิ่มารหน้าเหยื่อ นร้าย็ปุ่มระเบิทันที” แบมแบมพูึ้นมา
“แบมะบอว่านร้ายอยู่ในที่เิเหุ เพื่ออยบัับโรน้วยใ่ไหม” มาร์ถามแบมแบม
“ใ่ นร้ายเป็นนลาและมั่นใให้ัวเอ ว่าะไม่มีใรับนไ้” แบมแบมอบลับมาร์ แล้วพูึ้นมาอย่าวิเราะห์นร้ายไป้วย
“เหยื่อไ้ื่มแฮลอฮอล์ไหม” เบีถามแบมแบม เพราะเหยื่อรายแรมีแอลอฮอล์
“ไม่ เหยื่อไม่แอลอฮอล์ใใเลย เหยื่อเป็นเพศาย อายุ 25-30 ปี เสียีวิเวลา 11:00 น. เพราะระเบิ” แบมแบมอบลับเบี แล้วพูถึผลันสูรอน
“นราวิทย์ วิเศษพษ์ อายุ 29 ปี อาีพทหารอาาศ” ินยอพูึ้นมา พร้อมับเอาประวัิอเหยื่อึ้นอโปรเเอร์
“ูนี่สิ เป็นที่เิเหุแรรับ” ินยอพูึ้นมา พร้อมับเอาลิปึ้นอโปรเเอร์
ายหนุ่มอรถรล้อวรปิ พร้อมับรถมีระเปิอยู่ พร้อมับสายามออไปที่ล้อวรปิ ในมือยัถือรีโมทอยู่้วย เมื่อเาึระรถปิ รถ็ระเบิทันที
“สายาอเา เ็มไป้วยวามลัวมา ที่้อทำามที่นร้ายบอ และนร้ายอยวบุมล้อวรปิอยู่” แบมแบมพูึ้นมาทีู่วีีโอบล
“อะไรนะ แบม!!” มาร์ถามแบมแบมอย่าใ
“นร้ายวบุมล้อวรรปิ!!!” แ็สันถามึ้นมาอย่าใ
“แล้วนร้ายทำแบบนี้ไ้ไ!!” เบีพูึ้นมาอย่าสสัย
“นร้ายไม่หยุ ะมีระเบิรั้่อไป” แบมแบมพูึ้นมา พร้อมับมอไปที่วิีโอที่เล่นอยู่
“อะไรนะ!!!” ยูยอมพูึ้นมาอย่าใ
“ิน!! ยายไปรระโปรหลัรถ อะไรที่วิ่เ้าไปในระโปรหลัรถ” แบมแบมพูับินยอที่เห็นอะไรแว๊บๆบ้าอย่าในวีีโอ พร้อมับมอวีีโอไป้วย
“รถบัับ” ยูยอมพูึ้นมา เมื่อเห็นลิปัึ้น
“รีโมทรถบัับบนาฟ้า” เบีพูอมาอย่าเบิาโพรอย่าใที่เ้าใอะไรบ้า
“ผมเออะไรบ้าอย่าในโทรศัพท์อเหยื่อทีุ่ยับเพื่อนรับ เป็นำพูสุท้าย่อนที่เหยื่อะโนระเบิรับ” ินยอพูึ้นมา พร้อมับเอาลิปเสียที่บันทึไว้ึ้นอ
“ยูเอฟโอ เห็นยูเอฟโอโผล่มา้วย… ปั” เหยื่อพูึ้นมา พร้อมับเสียระเบิัึ้นมา
ทุนที่ฟัอยู่ถึับอึ้ไป มาร์็ถามแบมแบมึ้นมาว่า
“มีอะไรที่เ้าถึนร้ายบ้าไหม” มาร์ถามแบบแบม ้วยวามเรีย
“ไม่เอเลย นร้ายูระวััวมา ไม่พบีเอ็นเอหรืออะไรบนัวเหยื่อเลย นร้ายเป็นทีู่ลามาและอัริยะมา เาูเป็นที่สนุและอบเอานะมา และแบมมั่นใว่านที่แบมเห็นบนาฟ้าเมื่อเ้า เป็นนร้ายแน่นอน” แบมแบมพูอบลับมาร์ แล้วหันไปพูับินยอ
“ิน แ้ำรวทุพื้นที่ ว่าถ้ามีระเบิที่ไหน แ้มาทาเรา แบมิว่าะมีระเบิรั้่อไป” แบมแบมพูับินยอ้วยวามเรีย
ทุนถึับอึ้ไป้วยวามเรีย เมื่อไ้ยินำพูอแแบมแบม
เอสารอบนโ๊ะมามายในเวลานี้ มาร์ แบมแบม ินยอ เบี แ็สัน ยูยอม็พาันหา้อมูลเี่ยวับีนะ นไม่รู้ว่าว่าเวลาผ่านันไปนานมาเท่าไหร่แล้ว มาร์ที่ำลัยแ้วาแฟึ้นมาิน มาร์็รู้สึว่าาแฟหมแล้ว มาร์็ย้อมือที่ใส่นาฬิาอยู่ึ้นมาูเวลา ็เห็นว่าเวลานี้ึแล้ว ทุนูเหนื่อยันมามาแล้ว มาร์็พูึ้นมาว่า
“23:00 น. ทุนลับไปพั่อนรับ พรุ่นี้่อยมาทำใหม่” มาร์พูึ้นมา เมื่อเห็นว่าเวลาึมาแล้ว
ทุนที่ไ้ยินำพูอมาร์ ็พาันแยย้ายันลับบ้าน มาร์ที่เินไปึ้นรถ พร้อมับแบมแบม แล้วับออไป
ระหว่าที่รถอิไฟแแอยู่ มาร์มอแบมแบมที่นั่มอไป้านอระอย่าเียบๆ มาร์็พูึ้นมาว่า
“แบม รอพี่หน่อยนะ แล้วพี่ะเล่าทุอย่าให้ แบมฟั” มาร์พูับแบมแบม้วยสายาที่อบอุ่นและอ่อนโยน
“รับ แบมรอไ้ นานแ่ไหน แบม็รอไ้” แบมแบมอบลับมาร์้วยรอยยิ้ม
“ไม่นานหรอ พี่ะไม่ทำให้แบมรอนานนะ” มาร์พูับแบมแบม
มาร์พูับแบมแบม พร้อมับเอื้อมมือไปลูบหัวแบมแบมอย่าอ่อนโยน นผ่านไปสัพัไฟเียว็มา มาร์็ับรถลับอนโเหมือนที่เยเป็นมาลอ
30.06.2024
เป็นำลัใให้ับเรา้วยนะะ ♥️
โปรรออยและิามอน่อไป้วยนะะ ➡️
ความคิดเห็น