คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Forensic Autopsy of Love นิติเวชชันสูตรแห่งรัก: คดี ๓ ยอมเจ็บปวด
1 เือน่อมา
บ้านหรูแห่หนึ่
แม่บ้านสาวไประูเินเ้ามาในบ้านอย่าอารม์ีับวามใีอเ้านาย ที่ให้นเอหยุไปสอวัน แม่บ้านสาวทที่ำลัะเินเ้าไปในรัว น็นึึ้นมาไ้ว่าเ้านายเยบอให้เธอทำวามสะอาสระน้ำ้วย เธอ็เลยรีบเินไปที่สระน้ำ อนแรเธอ็ยัไม่เห็นวามผิปิอะไรเลย แ่ในเมื่อเธอเินไปใล้ๆ็พบเห็นนลอยอยู่ในน้ำ แม่บ้านสาว็รี๊ร้อออมาอย่าสิแ
“รี๊” แม่บ้านสาวรี๊ร้อออมาอย่าสิแ พร้อมับวิ่ออไปอย่าสิแ
สถานีำรวอปราบปราม
ทีมอาารรม
มาร์นั่ยาแฟึ้นมาิบเบาๆ มอไปที่แบมแบมที่ำลันัุ่ยับินยออย่าสนุสนาน พร้อมับเบีและแ็สันำลันัุ่ยันอย่าเฮฮาันอยู่ แ่ำพูอยูยอมทำให้ทุนหันวับมามอหน้ายูยอม
“่วนี้เียบสบมาเลย” ยูยอมพูึ้นมาอย่าเบื่อหน่าย
“ยูยอม!!!” แ็สันเรียื่อออย่าัลั่น พร้อมับปาหมอน้าที่นออยู่ใส่ยูยอมอย่าแร
แ็สัน มาร์ แบมแบม ินยอ เบี หันวับไปมอหน้ายูยอม เมื่อไ้ยินำพูอยูยอม
และแล้วอยู่ๆโทรศัพท์อทีมอาารรม็ัึ้นมา ทำให้ทุนหันไปมอโทรศัพท์อย่าพร้อมัน พร้อมับเบีเป็นรับโทรศัพท์ เพราะนอยู่ใล้โทรศัพท์ที่สุ หลัาวาสายโทรศัพท์ เบี็พูึ้นมาว่า
“มีีารรม” เบีพูับทุนมอมาทาน
บำพูอเบี ทุน็รีบเรียมัวไปสถานีเิเหุันอย่ารวเร็ว
บ้านหรูแห่หนึ่
บริเวสระน้ำ
แบมแบมเินเ้าไปหน้าสถานที่เิเหุ พร้อมับโเฟ แบมแบมมอผู้หิที่ใสุ่นอนลอยว่ำหน้ามอยู่ในน้ำ แบมแบม็พูว่า
“เอาศพเธอึ้นมา” แบมแบมบอับทีมอนที่ลไปในสระน้ำ
ทีมนิิเวอแบมแบมเอาศพอผู้หิึ้นมาวาบนผ้าที่าว พร้อมับแบมแบมเริ่มรวสอบศพอเธอ
แบมแบมเห็นว่าร่าายอเธอไม่มีบาแผลภายนอเลย แล้วแบม็พูึ้นมาว่า
“เอาศพลับสำนัาน” แบมแบมพูับโเฟที่ยืนอยู่้าๆ
“รับ” โเฟอบลับแบมแบม
แบมแบมเินไปหามาร์ที่ฟัเบีรวสอบ แม่บ้านสาวอยู่
“ุเมให้ันหยุานไปสอวัน วันนี้ันเพิ่มทำาน หลัาที่หยุรบแล้ว” แม่บ้านสาวอบลับเบีและมาร์้วยใบน้ำีๆอย่าใ พร้อมับมีน้ำาไหลออมา้วย
“เธอมีวามผิปิอะไรหรือปัหาอะไรไหม่วนี้” มาร์ถามแม่บ้านสาว
“ไม่เลย่ะ ุเมปิี่ะ แถมเธอยัเพิ่มเินให้ัน้วย่ะ” แม่บ้านสาวอบลับมาร์
“เธอมีนรัหรืออะไรไหม” เบีถามแม่บ้านสาว
“มี่ะ แ่สามีอเธอไปทำที่่าัหวั่ะ” แม่บ้านอบลับเบี
“เาื่ออะไร” เบีถามแม่บ้านสาว
“ุบอย รีราัย่ะ” แม่บ้านสาวอบลับเบี
“วามสัมพันธ์ระหว่าเธอับสามีเป็นอย่าไร” แบมแบมถามแม่บ้านสาวอย่าสสัย
“ทั้สอมีารทะเลาะันบ้าเป็นบารั้่ะ” แม่บ้านสาวอบลับแบมแบม
หลัาสอบถามแม่บ้านบ มาร์ เบี แบมแบม ็เินามา มาร์็ถามแบมแบมึ้นมาว่า
“เออะไรไหม” มาร์ถามแบมแบม
“ไม่มีบาแผลภายนอเลย ้อรอันสูรอีที” แบมแบมอบลับมาร์
ลับไปที่สำนัาน
ห้อันสูร
แบมแบมเินเ้ามาในห้อันสูร พร้อมับเริ่มรวสอบและันสูรศพอหิสาว พร้อมับมีโเฟ่วยอยู่้าๆ
ห้อประุม
แบมแบมเินเ้ามาให้ประุมพร้อมับถือเอสารันสูรมา้วย ที่มาร์ เบี ินยอ แ็สัน ยูนยอม แบมแบม็พูึ้นมาว่า
“เธอไม่ไ้เสียีวิาารมน้ำ เสียีวิไปแล้วถูโยนลไปในน้ำ แล้วเสียีวิมา 48 ั่วโมแล้ว ยัมีระูหัทั้สอ้า แ่ว่าอนที่เธอระูหัเธอยัไม่เสียีวิ สาเหุที่ทำให้เธอีวิือระูหัทั้สอ้า แล้วเธอทนพิษบาแผลไม่ไหว เลยทำให้เธอเสียีวิทันที หลัาที่เธอเสียีวิ็ถูารเอาไปโยนลน้ำ เพื่ออำพราว่าเธอเสียีวิาารมน้ำ” แบมแบมพูอธิบาย
บำพูอแบมแบม ินยอ็พูึ้นมาว่า พร้อมับเอาภาพสอสามีภรรยาึ้นอไป้วย
“เม เมธาวี ทวีวันา อายุ 45 ปี เ้าอร้านอาหาร แ่านับ บอย รีราัย ทวีวันา อายุ 47 ปี พวเาแ่านันมา 10 ปีแล้ว” ินยอพู
“อะไรที่ทำให้เธอ้อทนพิษบาแผล้วยล่ะ” ยูยอมพูึ้นมาอย่าสสัย
“เบี แ็สัน ไปเอาัวสามีมา” มาร์สั่แ็สันและยูนยอม
“รับ/รับ” เบีและแ็สันอบลับมาร์ แล้วเินออไป
“ยูยอมไปสอบถามเพื่อนและนรอบัวอสามีภรรยา้วย” มาร์พูับยูยอม
“รับ” ยูยอมอบมาร์ แล้วเินออไป
“ินยอรวสอบทุอย่าอสอสามีภรรยามาอย่าละเอียเลย” มาร์พูับเบีและินยอ
“รับ” ินยออบลับมาร์
“แบมไปบ้านอเหยื่อัน” มาร์พูับแบมแบม
“อืม” แบมแบมอบลับมาร์
บ้านอเหยื่อ
มาร์และแบมแบมเินเ้ามาในห้ออเหยื่อ พร้อมับรวสอบรอบๆห้ออเหยื่อไป้วย แล้วแบมแบม็เอไอารี่อเหยื่อ พร้อมับึ้นมาอ่าน หลัาที่อ่านบ ทำให้แบมแบมเ้าใเหยื่อมาึ้น แล้วแบมแบม็พูับมาร์ว่า
“เธอถูสามีนอใ หลัาแ่านันไ้ไม่นาน สามี็นอใเธอมาลอ ารแ่านอเธอับสามี เป็นเพราะเิน” แบมแบมพูับมาร์
“…” มาร์มอหน้าแบมแบม
“แ่เธอ็รัสามีมา ถึแม้ะรู้ว่าสามีไม่เยรัเธอเลย เธอ็เลยทุมเททุอย่าให้สามีไ้ทุอย่า ยอมเ็บปวมาลอ ยอมให้เามีนอื่นไ้ ถึเธอะไม่เ็มใ็าม แม้ระทั่ยอมายเพื่อสามีไ้ทุอย่า” แบมแบมมอหน้ามาร์้วยน้ำาลอนิๆ
“หมายวามว่าไ แบม” มาร์มอหน้าแบมแบมอย่าเ็มไป้วยวามถามมามาย
“เธอไม่ไ้ถูารรม แ่เป็นารเสียีวิที่เธอเ็มใเอ” แบมแบมอบลับมาร์
“…” มาร์มอแบบแบม
“เพราะเธอรู้มาว่าสามีอเธอ เอนที่เ้ารัแล้ว” แบมแบมพูับมาร์
แล้วแล้วมาร์และแบมแบม็เินรอบๆบ้านอเหยื่อ แ่แล้วแบมแบม็ไปสะุับห้อทำานอเหยื่อ แบมแบม็เิประูเ้าไปให้ห้อทำาน แบมแบม็มอไปรอบๆห้อทำาน แบมแบมเินไปที่โ๊ะทำานอเหยื่อ พร้อมับมอไปที่โ๊ะให่ที่มีแันอไม้วาอยู่ แบมแบม็รีบเ้าไปรวสอบู แบมแบม็พูึ้นมาว่า
“ที่นี่ือสถานที่เิเหุแร” แบมแบมพูับมาร์ พร้อมับ้มลไปสำรวใส่โ๊ะ
แล้วแบมแบม็ไปสะุับระุมเสื้อสีำที่อยู่ในส่วนลึอโ๊ะ แบมแบมรีบหยิบึ้นมา พร้อมับเ็บใส่อใส่หลัานทันที
“เธอสู 160 วามสูอเธอ ระูที่หัอเธอรับโ๊ะนี้พอี โ๊ะนี้ือสาเหุที่ทำให้เธอเสียีวิ” แบมแบมพูับมาร์
“…” มาร์มอหน้าแบมแบม ที่ไ้ฟัำพูอแบมแบม
้านยูยอม
ยูยอมที่อยู้ร้านาแฟ สอบถามเพื่อนสนิทอเหยื่อทั้สอนว่า
“วามสัมพันธ์อสอสามีภรรยาเป็นอย่าไรบ้า” ยูยอมถาม
“ไม่ีเลย่ะ เมรัุบอยมา ไม่ว่าพวเราะบอให้เธอหย่าับสามี เธอ็ไม่ยอมหย่า ถึเธอะรู้ว่าสามีมีู้็าม” “ เพื่อนนที่หนึ่พู
“เมยอมเ็บเ็บปว มาว่าที่ะยอมปล่อยุบอยไป” เพื่อนนที่สอพูึ้นมา
“ุรู้ไหมว่าู้ือใร” ยูยอมถาม
“ไม่่ะ เมไม่เยบอ” เพื่อนที่หนึ่อบ
“แม้ว่าเราะถามแ่ไหน็าม เม็ไม่ยอมบอว่าใร” เพื่อนที่สออบ
้านแ็สันและเบี
เบีและแ็สันรีบเินไปที่โรแรมที่บอยพั ลับพบว่าไม่มีใรอยู่ในห้อเลย เบีโทรหาินยอ แล้วพูว่า
“หาสัาโทรศัพท์อบอย” เบีพูับิยอ
“สัาโทรศัพท์เลื่อนที่อยู่ถนน้าวสาร” ินยออบลับเบี
เมื่อไ้ำอบาินยอ เบีและแ็สัน็รีบึ้นรถับามหารถอบอยทันที
และแล้วเบี็ับมาเอรถอบอที่ับอยู่บนถนน เบีรีบสั่ให้รถหยุ แ่นับรถ็รีบับหนีทันที รถอบอยฟิล์มมืมา ทำให้เอบีและแ็สันไม่เห็นหน้านับ
รถทั้สอันับามันมานถึ นทำให้รถอบอไปนับรถัน้าหน้าอย่าแร รถอบอยที่เห็นว่ารถอเบีและำรวที่ำลัเ้ามาใล้ รถอบอย็ยัไม่ยอมหยุ ลับถอยรถอนออมา แล้วับ่อไปเรื่อยๆ
แ็สันที่เห็นสถานะาร์เริ่มแย่มา รถอบอยเริ่มนับเ็ที่ำลัะ้ามถนน เมื่อรถับมาไลาผู้น แ็สัน็เปิระรถล หยิบปืนออมา แล้วยิไปที่ยารถยน์อบอยทันที ทำให้รถอบอเสียหลัพุ่นับ้นไม้อย่าแร ทำให้รถระเบิึ้นมา เบีรีบโทรศัพท์หารถับเพลิทันทีอย่ารวเร็ว
ผ่านไปไม่นานนะ รถับเพลิ็มาถึที่เิเหุ เ้าหน้าที่รีบเ้าไปับเพลิทันที แ็สันรีบบอมาร์และแบมแบมทันที
เมื่อับเพลิหมแล้ว เ้าหน้าที่็รีบนำัวอนเ็บออมา ็พบว่านับเสียีวิแล้ว ทำเอาเบีและแ็สันถึับอึ้ไปเลย
บรรยาาศในเวลานี้เ็มไป้วยนมามายที่ำลัมุู่และพูุยัน พร้อมับมีนั่าวหลายสำนัมาทำานและถ่ายภาพในที่เิเหุอย่ามามาย
มาร์ แบมแบมและยูยอม็รีบเ้ามาในที่เิเหุทันที แบมแบมรีบเ้าไปสำรวศพที่ไหม้อย่าหนันไม่เห็นหน้าเลยว่าใร พร้อมับโเฟ เมื่อแบมแบมรวสอบศพเสร็เรียบร้อยแล้ว แบมแบม็รีบเินไปที่รถันเิเหุ แบมแบมถามเ้าหน้าที่นหนึ่ที่ยืนอยู่ว่า
“อนทีุ่่วยเาออมาไ้ลิ่นน้ำมันบนัวเ้าไหม” แบมแบมถามเ้าหน้าที่
“ไ้ลิ่นนิหนึ่รับ” เ้าหน้าที่อบลับแบมแบม
“หัวหน้ารับ!!! ผมพบวน้ำมันับไฟแ็รับ” เ้าหน้าที่นหนึ่พูับหัวหน้าอน
“ไม่ใ่อุบัิเหุ” แบมแบมมอหน้าเ้าหน้าที่ที่ำลัหยัหน้ามอนอย่าเห็น้วยับำพูน
เ้าหน้าที่เินาไปทำานอนามเิม มาร์เินมาหาแบมแบม แล้วถามแบมแบมว่า
“แบมเออะไรไหม” มาร์ถามแบมแบม
“ไม่ใ่อุบัิเหุรับ” แบมแบมอบลับมาร์
สำนัานำรวอปราบปราม
ห้อันสูร
แบมแบมสำรวศพที่ไหม้ พร้อมับันสูรศพอย่าละเอีย พร้อมับเอาีเอ็นเออไป้นหาในาน้อมูล แล้วแบมแบมที่ลับมาสำรวศพ แบมแบม็พบับรหัวไหล่อศพมีลอยสัรูปเลสิบเ็อยู่ พร้อมับมีโเฟยืนถ่ายรูปอยู่้าๆ
ห้อประุม
มาร์นัู่้อมูลอบอย พร้อมับ เบี แ็สัน ยูยอม พร้อมับินยอที่้นหา้อมูลอบอยอยู่ แล้วินยอ็เอาลิปที่มีผู้ายึ้นรถึ้นอ
ทุน็หันไปมอภาพที่ินยอเ้าึ้นอ พร้อมับแบมแบมที่เ้ามาในห้อพอี แล้วแบมแบม็พูึ้นมาว่า
“ผู้ายนนี้รับร่าที่ไหม้” แบมแบมพู
ำพูอแบมแบมทำให้ทุนหันไปมอแบมแบมันทันที ้วยวามสสัย ินยอ็พูว่า
“สันิ วราัย เษมสัน์ อายุ 65 ปี เป็นนสวนในบ้านอเม เยแ่านมาแล้วสอรั้ อนนี้หย่าร้าับภรรยาทั้สอนไปแล้ว มีลูับภรรยานแรหนึ่น มีลูับภรรยานที่สอ สามน” ินยอพูอธิบายประวัิอผู้ายที่ับรถอบอย
บำพูอินยอ แบมแบม็พูึ้นมาว่า
“ศพมีอายุ 60-70 ปี แล้วีเอ็นเออศพมีวามสัมพันธ์ทาสายเลือเียวับบอย และมีรอยสัเลสิบเอ็้วย ” แแบมแบมพู
“ินยอสอบสวน้อมูลอทั้สอนให้ละเอีย เบี แ็สัน ยูยอมามหาบอย่อไป” มาร์พูับินยอ เบี แ็สัน และยูยอม
“รับ/รับ/รับ” ินยอ แ็สัน ยูยอมอบลับมาร์ แล้วเินออไป
บ้านอแม่อบอย
แม่อบอเอาน้ำมาเสิร์ฟให้มาร์และแบมแบม พร้อมับนั่ร้ามับมาร์ แล้วถามึ้นมาว่า
“มีอะไรหรือเปล่าะ” แม่อบอยถามมาร์และแบมแบม
“ุรู้ัสันิ วราัยไหม” มาร์ถามแม่อบอย
“รู้ั่ะ เาเป็นแฟนเ่าอัน เราเยบันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย นั้ท้อลูายึ้นมา ลูมาในอนที่เรายัไม่พร้อมเลย แ่เราทั้สอน็พยายามูแลลูในท้ออเราันอย่าีที่สุ หลัลอลูายเราสอนยัไม่มีอะไรเลยเป็นิ้นเป็นอันเลยและยัไม่พร้อมันทัู้่ที่ะเลี้ยูลูายไ้ และไม่อยาให้ลูาย้อลำบาไป้วย อนนั้นเรา่า็ยัเ็เินไปที่ะเลี้ยูลูไ้ เราทั้สอนยัเป็นเ็ันอยู่ เราเลยัสินใมอบลูายอายุหนึ่เือนอเราให้เป็นลูบุธรรมให้นอื่นไป ทั้ๆที่เราทัู้่ไม่อยามอบลูายให้ับนอื่นเลยแม้แ่น้อย แ่ว่าในอนนั้นเราทัู้่ไม่มีทาเลือเลย” แม่อบอยพูับมาร์และแบมแบม้วยทั้น้ำา้วยวามเ็บปวที่ิถึเรื่อราวในอนนั้น และเ็มไป้วยวามรู้สึผิเป็นอย่ามาที่น้อปล่อยลูายไปในอนนั้น
“…” มาร์นั่ฟัอย่าเียบๆ
“…” แบมแบมนั่ฟัแม่อบอยพู
“เมื่อไม่มีลูายแล้ว เราสอ็น็ัสินใเลิราันไป แ่ว่าเมื่อแปปี่อน ันที่มีพร้อมทุอย่าแล้ว ็ัสินใามหาลูายอีรั้ เพราะอยามอบวามรัให้ับเาอีรั้” แม่อบอยพูับมาร์ แบมแบม ้วยรอยยิ้มอย่าื่นเ้นที่นอยาเอลูายมาๆ
“ุไ้ิ่อับุสันิไหม” มาร์ถามแม่อบอย
“ไม่่ะ มีอะไรหรือเปล่าะ หรือว่าุหาเาเอแล้วหรือะ พวเาอยู่ที่ไหนะ ลูายอันสบายีไหมะ” แม่อบอยถามมาร์และแบมแบม พร้อมับมอหน้ามาร์และแบมแบม้วยวามสสัย อย่าิถึลูายและื่นเ้นมาที่นะไ้เอลูายอน ที่เธอามหามาลออีรั้
“…” มาร์มอหน้าแม่อบอยอย่าพูไม่ออ
“…” แบมแบมมอหน้าแม่อบอยอย่าพูไม่ออ เมื่อไ้ยินำพูอเธอ
“เิอะไรึ้นะ!!!” แม่อบอยพูึ้นมาอย่าเริ่มร้อนรนที่เห็นวามเียบอมาร์และแบมแบม
“ุสันิเสียีวิแล้วรับ ส่วนลูายอุ เรายัหาลูายอุไม่เอ แ่ลูายอุเป็นผู้้อสสัยในารเสียีวิอภรรยา” แบมแบมพูับแม่อบอย
“ไม่ริ ฮึ ฮืออออออ” แม่อบอยพูอย่า็อร้อไห้ออมาอย่าหนัอย่ารับไม่ไ้ับำพูอแบมแบม
4.2.2024
เป็นำลัใให้เรา้วยนะะ ❤️
โปรรอิาม่อไปและรอิามอน่อไป้วยนะะ ➡️
ความคิดเห็น