คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เลขาที่รัก ตอนที่ ๑๓
ไร่แสอาทิย์
บ้านพ่อเลี้ยอาทิย์
ห้อนอนอเสสิ้า
ริ๊
เสียโทรศัพท์ยามเ้าในห้อนอน็เสสิ้า็ัึ้น ทำให้เสสิ้ารับโทรศัพท์้วยวามหุหิมา ที่เสียโทรศัพท์มาัหารนอนหลับสบายอเธอ แ่พอเธอรู้ว่าใรโทรมาวามหุหิอเธอ็หายไป ลับเป็นวามีใและมีวามสุมาแทน
“ฮัลโหล!!!” เสสิ้าะโนรับโทรศัพท์้วยวามหุหิ แ่พอรู้ว่าใรโทรมาวามหุหิอเธอ็หายไป
“(สวัสีรับ ุเสสิ้า)” แบมแบมทัทายเสสิ้า้วยเสียที่อ่อนหวานและอ่อนโยน
“แบมหรอะ!!! เสีใทีุ่โทรหาเส” เสสิ้าพูับแบมแบมึ้นมา้วยรอยยิ้มที่มีวามสุมาๆอเธอ ถ้าเธอสัเสันิว่าเธอไม่เยให้เบอร์ับแบมแบมเลยสัรั้ ทำไมแบมแบมถึโทรหาเธอไ้
“(รับ วันนี้เสว่าไหม ผมอยาวนเสไปทาน้าว)” แบมแบมพูับเสสิ้า้วยน้ำเสียที่อ่อนโยน
“ว่า่ะ ที่ไหนะ” เสสิ้าถามแบมแบมลับ้วยวามีใสุๆ
“(ที่ห้า ีไหมรับ)" แบมแบมพูับเสสิ้า
“ี่ะ 1 ั่วโม เอันนะะ แบม” เสสิ้าเธอพูับแบมแบม้วยอารม์ทึ่ีใ ื่นเ้น มีวามสุ แล้ววาสายไป รีบวิ่เ้าห้อน้ำไปทันที
1 ั่วโม่อมา
ห้าสรรพสิน้าแห่หนึ่ในัหวัเียราย
เสสิ้าเินเ้ามาในห้าสรรพสิน้า้วยวามรีบร้อน แล้วรีบโทรหาแบมแบม้วยวามื่นเ้นสุๆ
“ฮัลโหล แบมะ แบมอยู่ไหน เสถึห้าแล้ว่ะ” เสสิ้าเธอพูับแบมแบม้วยวามื่นเ้นมาๆ
“(ร้านอาหารี่ปุ่นรับ)” แบมแบมพูับเสสิ้า
“่ะ” เสสิ้าอบลับแบมแบม แล้ววาสายไป รีบเินไปร้านอาหารี่ปุ่นที่แบมแบมบอเธอทันที
ร้านอาหารี่ปุ่น
เสสิ้าเินเ้ามาถึโ๊ะ้วยรอยยิ้มหวาน็พบว่ามีอาหารเ็มโ๊ะ และมีแบมแบมลุึ้นยืน เมื่อเห็นว่าเธอเินมาถึโ๊ะแล้ว แล้วแบมแบม็เินมาเลือนเ้าอี้ให้เธอนั่ พร้อมับส่รอยยิ้มที่อ่อนโยนให้ับเธอ้วย
“อบุ่ะ แบม” เสสิ้าเธอพูับแบมแบม้วยรอยยิ้มหวาน เมื่อนั่เ้าอี้เสร็ แบมแบม็เินไปนั่ที่อนบ้า พร้อมับพูับเสสิ้า
“เสรับ ผมส่อาหารใหุ้แล้ว ุทานไ้เลยรับ” แบมแบมพูับเสสิ้า พร้อมับัอาหารไปวาไว้บนานอเธอ
“อบุ่ะ แบม” เสสิ้าพูับแบมแบมบ เธอ็ัอาหารที่แบมแบมัให้เธอิน้วยรอยยิ้มที่มีวามสุ โยที่เธอไม่ทันสัเเลยว่าแววาอแบมแบมที่มอเธอ้วยสายาที่อ่อนโยนนั้น ไ้เปลี่ยนไปแล้ว
แบมแบมนั่มอเสสิ้าที่ทานอาหาร้วยสายาที่เย็นา เมื่อเสสิ้าเยหน้าึ้นมามอน น็ลับไปมอเสสิ้า้วยสายาที่อ่อนโยนเหมือนเิม
เมื่อทานอะไรันเสร็เรียบร้อยแล้ว แบมแบม็พาเสสิ้าเินเที่ยวื้อระเป๋า เสื้อผ้า รอเท้าไป้วย พร้อมับมีเสสิ้าวแนนไป้วย สำหรับแบมแบมทุสิ่ทุอย่าที่เิึ้นือแผนาร แ่สำหรับเสสิ้าทุสิ่ทุอย่าที่เิึ้นในวันนี้ือวามรัและวามสุทั้ห้วใอเธอที่มอบให้ับผู้ายที่ื่อแบมแบมเพียนเียว
ไร่แสอาทิย์
แบมแบมับรถมาอบ้านพ่อเลี้ยอาทิย์ เพราะมาส่เสสิ้า
“อบุมานะะ แบม วันนี้เสมีวามสุมาริๆ” เสสิ้าพูับแบมแบมึ้นมา้วยรอยยิ้มหวาน พร้อมับหอมแ้มแบมแบม แล้วลารถไป เินรเ้าบ้าน ส่วนแบมแบมมอเสสิ้าที่เินเ้าบ้านไป้วยสีหน้าเย็นา แล้วับรถออไป
ห้อนอนอเสสิ้า
เสสิ้าเินเ้ามาให้ห้อ้วยรอยยิ้มที่มีวามสุอเธอ ็พบว่าเวนี้นั่อยู่ที่ปลายเียนอนอเธอ
“พี่เส พี่ทำอะไร ทำไมุแบมถึมาส่พี่ไ้” เวนี้ถามเสสิ้า้วยวามสสัย
“พี่ไม่ไ้ทำอะไร แออไปไ้แล้ว วันนี้พี่มีวามสุมา พี่ไม่อยาทะเลาะับแ” เสสิ้าเธอพูับเวนี้ พร้อมับันหลัให้เวนี้ที่หันหน้าหันหลัะพูับเธอให้ไ้ให้ออไปาห้อเธอ เมื่อเธอันหลัเวนี้ให้เินออไปาห้อเธอแล้ว เธอ็ปิประูใส่เวนี้ทันที
วัน่อมา
รีสอร์ทมนน
เสสิ้าเินเ้ามารีสอร์ท้วยอารม์ที่มีวามสุ พร้อมับมอหาแบมแบมไปรอบๆรีสอร์ท็ไม่พบ ่อนะรีบเินรไปหาผู้ัารรีสอร์ทอย่าพีระพษ์ที่ำลัยืนุยานในเอสารับพนัานหิอยู่
“ุ” เสสิ้าเรียพีระพษ์
“รับ” พีระพษ์อบรับที่เสสิ้าเรียน
“เห็นแบมแบมไหม” เสสิ้าถามพีระพษ์
“ุแบมอยู่ที่ห้อรัวร้านาแฟรับ” พีระพษ์อบลับเสสิ้า
เมื่อเสสิ้ารู้ว่าแบมแบมอยู่ที่ไหน เธอ็เินออไปทันที ไม่สนใพีระพษ์อีเลย
ระหว่าที่เธอเินไปหาแบมแบมนั้น เธอ็ไ้ยินพนัานำลัพูถึมาร์และแบมแบมึ้นมาทำให้เธอหยุเินทันที พร้อมับยืนฟัพนัานุยัน
“เมื่อเ้าุมาร์มาทำาน้วยอารม์ทีู่หุหิมา แถมยัสั่พนัานแ้านนแทบะายเลยและไม่มีใรเ้าหน้าุมาร์ิเลยสัน ส่วนุแบมมาทำาน้วยาบวมบวม ไม่รู้ว่าทะเลาะันหรือป่าว” พนัานหินที่หนึ่
“ั้แ่ทำานับุมาร์และุแบมมา นี่เป็นรั้แรเลย ที่เอบรรยาาศแบบนี้อุมาร์และุแบม” พนัานหินที่สอ
“ไม่อยาใหุ้มาร์และุแบมมีปัหาันเลย เพราะทัู้่เป็นู่รัที่น่ารัมา” พนัานายนที่สาม
“นั้นสิ” พนัานายนที่สี่ พูึ้นมาอย่าเห็น้วยับเพื่อทั้สามน
บำพูอพนัานทั้สี่น เสสิ้า็เินไปหาแบมแบมที่ร้านาแฟ
ร้านาแฟ
ห้อรัว
เสสิ้าเินเ้ามาในห้อรัว็พบว่าแบมแบมำลัยืนแ่หน้าเ้อยู่ น็เอ่ยทัแบมแบมึ้นมา
“แบม” เสสิ้าเอ่ยเรียแบมแบม้วยรอยยิ้มหวาน พร้อมับเินรเ้าไปหาแบมแบม
“เส” แบมแบมเยหน้ามอเสสิ้า้วยรอยยิ้มหวาน
ทำให้เสสิ้าหัวใเ้นแรอย่ามา พร้อมับหยิบผ้าเ็หน้าเ็ที่แ้มอแบมแบมที่เปื้อนเลอะรีม พร้อมับเยหน้าอนเ้าไปใล้ริมฝีปาอแบมแบมมาึ้น แ่แบมแบมลับถอยห่าเสสิ้าทันที ที่เธอเ้าใล้นมาึ้น ส่วนเสสิ้าเมื่อไ้สิเธอรีบหันไปมอเ้ที่วาอยู่้าๆนอย่าหน้าแๆ แล้วพูับแบมแบมไป้วย
“แบมสอนเสแ่หน้าเ้บ้าสิ” เสสิ้าเธอพูับแบมแบม
“ไ้สิ” แบมแบมอบลับเสสิ้า พร้อมับสอนเสสิ้าแ่หน้าเ้ไป้วย
นเวลาผ่านไปไ้สัพั แบมแบมและเสสิ้า็แ่เ้นเสร็ เสสิ้ามอแบมแบมที่เ็บเ้เสร็เรียบร้อยแล้ว น็เอานิ้วที่เปื้อนรีมป้ายหน้าอแบมแบมทันที ทำให้แบมแบมถึับะั เมื่อไ้สิแบมแบม็เอานิ้วนิ้มไปที่ถ้วยรีม แล้วเินเ้าไปหาเสสิ้า นเสสิ้า้อวิ่หนี พร้อมับมีแบมแบมวิ่าม นบรรยาาศในห้อรัวเ็มไป้วยวามสนุสนานอแบมแบม และวามสุเ็มหัวใอเสสิ้าที่เธอไ้อยู่ับนที่เธอรั ทำให้ินยอและยอแที่แอบูอยู่้อเบะปาับบรรยาาศสีมพูในห้อรัวอแบมแบมและเสสิ้า
บ้านอมาร์และแบมแบม
แบมแบมเินเ้ามาในบ้าน้วยวามเหนื่อย แล้วรไปออ้อนมาร์ที่นั่รอนูทีวีอยู่ที่โฟา ส่วน็มาร์็ึแบมแบมมานั่ัน พร้อมับที่แบมุบออ้อนมาร์ไป้วย และที่สำัมาร์และแบมแบมไม่ไ้ทะเลาะอะไรันเลย เพราะทุอย่าือแผน เวลาอยู่้านอในสายาอนอื่นมาร์และแบมแบมทะเลาะัน แ่เวลาอยู่ในบ้านทั้สอน็รัันีและหวานันเหมือนเิม
“พี่มาร์ แล้วารัล่ะ” แบมแบมถามถึลูสาวที่มัะวิ่มาหานเสมอ เมื่อเห็นน
“หลับแล้ว” มาร์อบแบมแบมที่เยหน้ามอน
“ทำไมลูหลับเร็วั พึ่ะทุ่มเอนะ" แบมแบมถามมาร์ พร้อมับมอนาฬิาไป้วย
“วันนี้เบี แ็สันและยูยอมพาไปเล่นเมส์โรลัพาัวและเมส์เอาัวรอเวลาโนลัพาัวมา ลูเหนื่อยนะ ็เลยหลับเร็ว” มาร์อบแบมแบมที่เยหน้ามอน พร้อมับุ๊บหน้าผาแบมแบมไป้วย
“…” แบมแบมไม่พูอะไร แ่พยัหน้ารับำพูอมาร์แทน พร้อมับหลับา้วยวามเหนื่อยอยู่บนออมาร์ พร้อมับเล่าเรื่อวันนี้อนและเสสิ้าให้มาร์ฟัไป้วย
บำพูอแบมแบม มาร์็เอ่ยึ้นมา้วยน้ำเสียหุหิ
“เธอูบแบม” มาร์พูับแบมแบม้วยวามหุหิไม่พอใ
“ไม่ไู้บและไม่มีวันไู้บ้วย เพราะนที่ะไู้บแบมไ้็ือพี่มาร์นเียวเท่านั้น” แบมแบมพูับมาร์ พร้อมับูบปลายาอมาร์ แล้วเลื่อนหน้านมาที่ริมฝีปาอมาร์ูบไป้วย แ่ยัไม่ทันที่แบมแบมะถอยริมฝีปาอนออามาร์ มาร์็ส่ลิ้นอนเ้าไปในปาอแบมแบม แล้วทั้สอ็ูบันอย่าูื่ม พร้อมับที่มาร์ันัวแบมแบมให้นอนราบไปบนโฟา พร้อมับร่อมัวอแบมแบมไป้วย ส่วนแบมแบม็หลับารับสัมผัสอมาร์ แล้วโอบอมาร์ไป้วย
1 เือน่อมา
ูเหมือนว่าในสายาอทุนมาร์และแบมแบมะไม่ืนีันเลย และในสายาอทุนอนนี้ือวามสัมพันธ์อแบมแบมและเสสิ้าูเหมือนะพันาไปไ้สวย เพราะพนัานทุนะับาูวามสัมพันธ์อแบมแบมและเสสิ้าหนัมา เพราะเสสิ้ามัะมาหาแบมแบมและใ้เวลาอยู่ับแบมแบมทุวันเลยลอเวลาหนึ่เือน
“แบม วันนี้ไปทาน้าว้านอัน” เสสิ้าเธอพูับแบมแบม้วยรอยยิ้มหวาน
“วันนี้ผมไม่ว่า ้ออยู่ับารันะ” แบมแบมพูับเสสิ้า แล้วเินออไปทันที
ทำให้เสสิ้ายืนำมือแน่นอย่าไม่พอใ ที่รู้ว่าารัือ้นเหุให้แบมแบมไม่สามารถอยู่ับเธอไ้ เธอ็เลยหยิบโทรศัพท์โทรหาใรบานที่ะัารับมารหัวนอย่าารัทันที เพราะเธอมั่นใว่าถ้าไม่มีมารหัวนอย่าารัแล้ว แล้วเธอับแบมแบมะมีวามสุ้วยัน เพราะลอเวลาหนึ่เือนที่ผ่านมาเธอใ้เวลาร่วมับแบมแบมทำให้เธอิว่าแบมแบม็รัเธอเหมือนัน เพราะแบมูแลและใส่ใเธอเป็นอย่าี หลัาที่เธอัารารัเสร็ น่อไปที่เธอะัาร็ือมาร์ ้วน ศัรูหัวใเบอร์หนึ่อเธอ
ใรบานที่เธอโทรหานั้นะเป็นุเปลี่ยนทุอย่าในสิ่ที่เธอาไม่ถึแน่นอน แ่เธอไม่รู้เลยว่าสิ่ที่เธอะทำะทำให้เธอเสียใและสูเสียไปลอีวิ
13/3/2021
เป็นำลัใให้เรา้วยนะะ ❤
…สปอย…
ใรบานที่เสสิ้าโทรหาะเป็นนที่เธอาไม่ถึ และ เธอะเสียสูเสียในสิ่ที่เธอไม่สามารถย้อนเวลาลับมาแ้ไไ้อี
โปริาม่อไป ➡
ความคิดเห็น