愛殤
หนึ่งจอกสุรา หนึ่งเถ้าธุลี
- 9497 -
"ครั้งหนึ่งข้าเคยมีท่านเป็นปราการ"น้ำเสียงที่สั่นเครือไปด้วยความทุกข์ระทมของนาง เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา ดวงตาของนางบอบช้ำจาการร่ำไห้เสียงสะอือดังมาแผ่วๆตามสายลม ชุดสีขาวสะอาดพัดปลิวไปมา
"อู๋ซือซุน....ท่านช่างใจร้ายเหลือเกิน"
ยิ่งนางร้องไห้มากเท่าไหร่หัวใจของนางยิ่งเจ็บมากเท่านั้น ยิ่งมองใบหน้าของเขานางยิ่งปวดร้าว นัยน์ตาสีนิลที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกออกมาของบุรุษตรงหน้า ทำให้นางยิ่งเจ็บแค้นใจตัวเอง หากจะกล่าวโทษคนผิดของเรื่องนี้คงไม่พ้นตัวนางเอง
"หนึ่งชาติภพที่เราได้เจอกัน ข้าขอให้มันเป็นหนึ่งชาติภพครั้งสุดท้าย"นางขยับเท้าทั้งสองเดินก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ สายลมหนาวเย็นจากปลายหน้าผากระทบร่างบางให้หนาวสั่น นางฉีกยิ้มอย่างกล้ำกลืนความเจ็บปวด เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่มีความรู้สึกใดๆแสดงออกมา บุรุษไร้หัวใจผู้นั้นยังคงยืนนิ่งจ้องมองมาที่นาง ดวงตาของเขาช่างเยือกเย็นมิต่างจากหัวใจ
ต่อให้นางทรมานเจ็บปวดเจียนตายต่อหน้าเขา ชายผู้นั้นก็คงไม่มีหัวใจที่จะเข้ามาช่วยเหลือ
เจ็บเหลือเกิน....
นี่หรือความรัก นี่หรือคือสิ่งที่นางปราถนาอยากได้มัันมา โง่เขลาเหลือเกิน.....
"ท่านเคยรักข้าบ้างไหม"
หากนี่มันคือครั้งสุดท้ายที่จะเจอกัน
"ไม่เคย"
ทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว.....
แต่นางก็ยังเป็นแค่คนโง่เขลายอมเจ็บปวดกับเรื่องเดิมๆซ้ำซาก 'พอแล้ว'.....นางบอกกับตัวเองอีกครั้ง และครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ เปลือกตาของนางปิดลงปล่อยให้สายธาราไหลอาบหน้านวล นางยกยิ้มปลอบใจตัวเองอีกครั้งก่อนที่ร่างนั้นจะเอนนอนไปบนอากาศ นางทิ้งตัวลงจากหน้าผาสูงชันผ่านสายลมหนาว หวังให้มันพัดพาตัวนางจางหายออกไป หากชาติหน้ามีจริง....นางขอเกิดเป็นดั่งเช่นนก
โบยบินไปตามกระแสลม ใช้ชีวิตได้อย่างที่ใจต้องการ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น