Spring day ฤดูที่รอคอย - นิยาย Spring day ฤดูที่รอคอย : Dek-D.com - Writer
×

    Spring day ฤดูที่รอคอย

    ผู้เข้าชมรวม

    85

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    85

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 ส.ค. 61 / 15:45 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    'ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ'ขณะมี่ผมบ่นกับตัวเองก่อนนี้มันเกิดเหตุการณ์ที่ผมไม่ค่อยชอบใจนักเรื่องอะไรน่ะหรอ หึ!!~~


    "เดือนหน้าฉันจะให้แกย้ายไปเรียนที่ญี่ปุ่น"


    เสียงเข้มของพ่อผมที่จะให้ผมไปย้ายไปเรียนที่ญี่ปุ่น


    "ห๊ะ!... ว่าไงนะพ่อจะให้ผมไปเรียนที่ญี่ปุ่น..ผมไม่ไปหรอกพ่อ"


    ยังไงผมก็ไม่ไปหรอกให้ตายผมก็ไม่ไป ผมก็ยังปฏิเสธท่านเสียงเเข็ง


    "หึ" เสียงของพ่อที่เหมือนกำหัวเราะในลำคอให้ผม

    "ชั้นให้เวลาแกเตรียมตัวหนึ่งเดือนก่อนที่จะย้ายไป หรือไม่แกก็ย้ายไปซะพรุ่งนี้เลย"


    พอพ่อพูดจอพ่อก็เดินหนีผมไปเลยให้ผมยืนงงอยู่คนเดียว


    'โถ่โว้ยยยยยยยกุจะทำยังไงดีวะ กูไม่อยากไป'





    วันที่1 เดือนธันวาคม ปีxx



    ณ สนามบินxx



    ตอนนี่ผมอยู่บนเครื่องบินละ เฮ้อ!!~~~นั้งเครื่องบินมา3ชั่วโมงกว่าๆล่ะ

    มันเป็นอะไรที่โครตน่าเบื่อเลย




    Trrrrrrrrrrrrrr rrrrrrrrrrr


    "โหล ว่าไงพ่อ" เสียงผมดังขึ้นทันทีที่ผมรับโทรศัพท์


    "หึ~ เสียงแกดูเหมือนไม่อยากรับโทรสัพท์ชั้นเลยนะ" ปลายเสียงดังขึ้นเหมือนตัดพ้อ


    "ใครมันอยากจะไปรับวะพ่อ พึ่งโดนบังคับในสิ่งที่ผมไม่อยากทำเลยนะพ่อ เฮ้อ~" ผมบ่น


    "เออๆ ฮ่าๆๆ.. ยังไงแกก็ขึ้นเครื่องไปแล้วนี่" เสียงพ่อหัวเราะผม


    "พ่อแค่นี้นะเครื่องจะลงแล้วอะ" ผมต้องหยุดคุยกับพ่อก่อนเพราะเครื่องจะลงแล้ว


    "เออๆ แกก็อย่าคิดมากแล้วกัน" พ่อพูดเหมือนจะปลอบผม


    "ครับๆ" ผมก็ตอบพ่อไปเพราะตอนนี้ผมต้องโทรหาแม่ตอนนี้



    Trrrrrrrrrrrrrrrrr rrrrrrrrrrrrrrr


    "Hello baby Arrived at really???"

    (เฮลโล!! เด็กน้อย มาถึงแล้วหรอ)


    "มาถึงแล้วคับแม่" ผมตอบแม่ของผมไป


    "โอ๊ะ!!!!........ดูเหมือนว่าจะเป็นลูกแม่จริงๆ ฮ่าๆๆ" ปลายเสียงของแม่พูดจบแม่ก็เราะผมก็ขำแม่ผมจู่ๆพออะไรเนี่ย ฮ่าๆๆ...


    "โถ่แม่ผมก็ วาโย ลูกของแม่คนเดิมล่ะคร้าบบบบบ" ผมลากเส้ยงยาวจนอีกคนหัวเราะผมอีก


    "ว่าแต่ลูกอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย" แม่ถามผมขึ้น ขณะที่ผมกำลังตอบแม่แม่ก็พูดว่า


    "แม่เจอลูกแล้ว แม่วางสายนะ" แม่พูดขึ้น


    "อาาา~~ คับ" พอผมพูดจบแม่ก็วางสายไป

    ผมนั่งนั่งอยู่สักพักก็มีเสียงดังขึ้นมี่ข้างหลังของผม


    "peekaboo What are you doing?? Baby" 

    (จ๊ะเอ๋ ทำอะไรอยู่หรอจ๊ะ)

     เสียงของแม่ผมนี่เองเฮ้อดีนะไม่ใช่พวกวิ่งราว 555


    "ก็นั่งรอแม่อยู่ไงคร้าบบบ" ผมพอจบแม่ก็เอามือมาลูบหัวผมแล้วเราก็กอดสักพักนึง


    "กลับบ้านเรากันเถอะโย" แม่พูดขึ้น


    "ครับ ผมไม่ได้ญี่ปุ่นนานแล้วนี้นะเปลี่ยนไปเยอะเลย ^^" ผมพูดเพราะอะไรๆที่ญี่ปุ่นก็เปลี่ยนไปเยอะจริง


    "แหม่!!!เด็กขนาดนั้นจำได้ด้วยหรอจ๊ะ" แม่พูดเหมือนจะเย้ยผม


    "จำได้สิคับ" ผมตอบไปแบบมั่นใจหน่อยเพราะมันนานแล้วนี้เนอะ


    "เอ๊ะ!! พ่อบอดว่าเราไม่อยากมาที่นี้หรอ มำไมไม่อยากมาหรอ" แม่ถามผมดูเหมือนคนน้อยใจหน่อยๆ


    "เปล่านี่ฮะผมแค่กลัวไม่มีเพื่อนน่ะ" ผมก็แถไปงั้นๆแหละแต่ดูเหมือนว่าแม่จะรู้ก็เลนไม่ถามผมต่อ



    ---ณ บ้าน ของวาโย


    "ไม่ได้มาตั้งนานบ้านก็เปลี่ยนผรอเนี่ย ^^" 

    ก็บ้านเปลี่ยนไปจากตอนที่ผมเป็นเด็กมาแน่ผมก็จำได้เรือนรางนะว่าอะไรเป็นอะไรก็ตอนนั้น ผมยัง5ขวบอยู่เลย ผมจำได้ก็สมองดีขนาดไหลละ 55


    "จ้า ไปนั้งก่อนสิโย" แม่บอกให้ผมนั่งแล้วบอกให้แม่บ้านไปเอาน้ำมาให้ผม


    "ครับแม่" ผมตอบแม่แล้วนั้งลง


    "นี่ทุกคน...." แม่พูกขึ้นก่อนจะพูดต่อ


    "นี่ลูกชายคนกลางของชั้นเอง ชื่อ วาโย อายุ 17 ปี ต่อไปนี้จะมาอยู่กับพวกเรานะจ๊ะ"


    แม่แนะนำผมให้ทุกคนรู้จักแล้วผมก็ยิ้มใผ้ทุกคน


    "ครับ/ค่ะ" เสียงของแม่บ้านและพ่อบ้านตอบพร้อมกัน





    ================================

    อิSull

    แฮร่บทพูดเยอะเลยอ่านตอนแรกยังไม่รู้เลยว่าตัวเอกจองเราชื่อไร55 รอติดตามกันด้วยนะคะ เรื่องแรกของไรท์เองฝากด้วยนะจ๊ะ

    " Thanks for reading "

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น