ความคิดที่ไม่อาจลืมเลือน

อย่า คิดว่าตัวเองเกิดมาเเล้วน่าเบื่อ ทุกคนเกิดมาต้องภูมิใจที่ได้เกิดมานะเพราะเค้า....เพราะเค้าคิดว่าถ้าเกิดมา ก็ต้องตายไป มีเรื่องทรมานมากมาย ถ้าตายเเล้วเเต่มีความชั่วมากจะตกนรกเเล้วมันก็จะทรมานก็จริง ถึงครูบอกว่าให้ทำความดี เเต่ก็ทำไมไม่รู้อยู่ๆคิดว่า ความดีทำยังไง !?! ถึงจะรู้เเต่มันรู้สึกว่าสับสัน อีกอย่าง เค้าน่ะ เป็นคนบ้ารึเปล่าไม่รู้ สมมุติรูปมันสวย ก็บอก ไม่สวย ในรูปของเค้า เค้าคงเป็นมารร้ายล่ะมั้ง คงมีความชั่วมากสินะ พูดตรงๆก็ไม่ได้ จะโกหกรึไงกัน คนอย่างเค้านี่ก็บ้าๆที่สุด ถึงจะระบายไปเเล้ว คนนั้นก็ช่วยบอกมาๆ ทำให้สบายใจขึ้น เเล้วสักพักมันก็มาอีก ทุกครั้งที่พูดหรือพิมพ์ก็ตาม ก็จะร้องไห้ออกมาเสมอ เหมือนตอนนี้ด้วย เค้าเป็นคนหลงตัวเองสินะ สมมุติบอกว่าจะตกนรก เเต่กลับคิดว่า ถ้าพูดเเบบนี้จะขึ้นสวรรค์ เค้านี่บ้าซะจริง ทำไมเค้าถึงเกิดเป็นคนเเบบนี้ล่ะ ขอโทษที่ระบายให้นะคะ เเต่มันอั้นไม่ไหวเเล้ว บอกครอบครัวก็ไม่ได้ คิดว่า คงพูดเหมือนครูน่ะเเหละค่ะ เเต่ฉันมาระบายกับคนที่ไม่เคยเจอกันเลย นี่นะ....ขอโทษค่ะ นี่คือสิ่งที่เค้าอดกลั้นที่บ้านเเละโรงเรียน สถานที่อื่นๆ เเต่ทำไมกันนะ ทั้งเป็นคนที่ไม่รู้จัก เเต่บางครั้งทำให้เค้าลืมเลือนเรื่องนั้นได้ ขอบคุณนะคะ นี่คงเป็นความทรงจำที่ดีของเค้าอย่างนึง ที่มีเพื่อนดีๆหรือพวกพี่ดีนะคะ