คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Pandora 13
Chapter 13
ทั้งห้องตกอยู่ในสภาพกดดัน แบคฮยอนนั่งกุมมือตัวเองไว้กับหน้าตัก ส่วนชานยอล....
ToT
จะบ้ากันไปใหญ่ ! ปกติเป็นผู้เสียบมาตลอด อยู่ดีๆ จะให้มายอมคนอื่น ปาร์ค ชานยอล ยอมไม่ด้ายยยยย !
“เอาสิ...”
อ้าว
แบคฮยอนหันหน้าขวับจนเกรงว่าคอจะเคล็ด ก่อนจะฉีกยิ้มอย่างดีอกดีใจให้กับชานยอล
.
.
.
ว่าที่เมีย !!?
“อยากคุมเกม ก็มาตรงนี้ ^^”
ชานยอลไปนั่งพิงกับหัวเตียงมุมเดิม ทอดขายาวเหยียดออกมา แล้วกระดิกนิ้วเรียกแบคฮยอนเข้ามาใกล้ๆ อย่างยั่วยวน
เสร็จแน่....
วันนี้พี่ปาร์คเสร็จน้องแบคแน่เว้ยยยย ! >[]<
ฝ่ายแบคฮยอนพอเห็นว่าอีกคนให้ท่า หน้าเน่อก็แดงแปร๊ดเป็นลูกมะเขือเทศ ปากเล็กๆ เม้มเข้าหากัน แล้วคลานเข้าไปหาชานยอลที่นั่งอยู่
“ยอมจริงหรอ ?”
เหมือนจะไม่แน่ใจเลยลองถามอีกครั้ง มีอย่างที่ไหนอยู่ๆ จะมายอมกันง่ายๆ แบบนี้ มันไม่ค่อยน่าไว้ใจนะ !
“ยอมจริงๆนะ แบคฮยอนอ่า... ให้คุมตลอดทั้งเกมเลย ^^”
“แต่... อื้อ..”
ชานยอลเห็นลีลามาก เลยดึงคนตัวเล็กที่นั่งจุมปุ๊กอยู่ตรงหน้าเข้ามาจูบแรงๆ สักที
เอ๊ะ ! สรุปแล้วใครจะรุกใครจะรับ ชักเริ่มจะไม่แน่ใจ =[]=
“อื้ออ...”
ชานยอลที่ได้ยินเสียงอีกคนครางหวานในลำคอแบบนี้ยิ่งรุกหนัก จัดการซ้อนแบคฮยอนขึ้นมานั่งบนตักแทน แล้วจับมือบางของอีกคนมาไว้ที่กระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตน
ทำไมพี่ปาร์คยั่วเก่งแบบนี้ !
คนตัวสูงถอนริมฝีปากออก แล้วกัดปากตัวเองเอาไว้อย่างคนใสซื่อ หน้าที่แดงอยู่แล้วเริ่มมีเหงื่อซึมออกมาตามไรผมที่เกิดจากความต้องการ
“ปลดกระดุมให้หน่อยสิแบคฮยอนอ่า...”
แกล้งทำเสียงกระเส่าเพื่อจุดอารมณ์ให้คนตรงหน้า อีกคนก็ตายใจนึกว่าคงยอมจริง ๆเลยค่อยๆ ปลดกระดุมอย่างช้าๆ ทีละเม็ด สองเม็ด จนหมด แล้วจัดการดึงออกจากร่างกายอีกคนแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่แยแส
ฝ่ายชานยอลที่เปลือยท่อนบนแล้ว ก็จัดการกับเสื้อยืดสีดำของอีกคนเช่นกัน
แบคฮยอนเริ่มขุดคุ้ยวิธีการทำจากความจำของตัวเอง ว่าต้องทำอย่างไรบ้าง... อันดับแรก ก็หน้าอกสินะ -.,-
“อ๊ะ.. แบคฮยอนอ่า”
เสียงทุ้มครางขึ้นในลำคอเมื่อคนตัวเล็กเริ่มเล้าโลมกับร่างกายของเขา
ทนอีกนิดนะชานยอล.....
แล้วจะยอมให้ไอ้หมาน้อยนี่คุมทั้งเกมเลยคอยดู !
อีกฝ่ายเริ่มลุกชานยอลหนักขึ้น ปากเล็กๆนั่นกำลังบำเรออยู่ที่หน้าอกของชานยอลอย่างไม่หยุดหย่อน มืออีกข้างก็ทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง
“แบคฮยอน... ถอดกางเกงสิ จะได้ ‘ทำ’ สักที”
“อ่ะ.. อื้อ .////.”
จะบ้ากระมัง จะเป็นฝ่ายทำเอง ดันเขินสะเอง ไม่ไหวนะแบคฮยอน แบบนี้พี่ปาร์คต้องติวเข้มแล้วล่ะ หึหึ
แบคฮยอนก็บ้าจี้ไปตามน้ำ ลุกขึ้นถอดกางเกงขาสั้นสีดำของตัวเองออก ไม่เหลือแม้กระทั่งชั้นในตัวจิ๋ว ( นี่จะโดนแบนมั้ยฟะ !)
ชานยอลเองก็จัดการตัวเองเสียเรียบร้อย ? แล้วนอนราบลงกับเตียงตามแรงดันจากอีกคนที่ดันมา แล้วตามมาทาบทับไว้
“แบคฮยอนอ่า....”
“หะ ?”
เสียงอู้อี้ตอบกลับมาแต่ไม่ได้เงยหน้ามาสบตากับอีกคนแต่อย่างใด เพราะมัวแต่ซุกไซ้อยู่กับซอกคอของคนที่นอนอยู่เบื้องล่างของตน
“จะคุมจริงๆ หรอ ?”
“อือออ....” นี่ครางหรือตอบรับวะ !
“ทั้งคืนเลยได้ป่ะ ?”
“.......”
สรุปแล้วอีหูกางนี่มันเคะหรือเมะวะ ขอกูทั้งคืน นี่ครั้งแรกกูเลยนะอีดอก !
แบคฮยอนบ่นอุบอิบในใจ แต่ลึกๆ ก็แอบระริกระรี้อยู่นะ ก็นี่มันครั้งแรก... ที่จะได้ทำ >////<
“อย่าร้องล่ะ ในเมื่อเป็นคนขอเอง....”
“......”
“กูก็พร้อมสนองนี้ดให้ ^^”
“ชะ... ชานยอล !!!!!”
ฉากดุ๊กดิ๊กตัด !
มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ.... ไม่ใช่แบบนี้ T^T
สรุปเมื่อคืนแบคฮยอนได้คุมทั้งเกมจริงๆ ตั้งแต่ 2 ทุ่ม จนถึงตี 2 แต่มันผิดความคาดหมายไปหน่อยนะ คำว่าคุมเกมของแบคฮยอน กับ คุมเกมของปาร์คชานยอล มันไปคนละความหมายเลยล่ะ
คนละโลก !
ไม่ใช่ว่าชานยอลไม่รู้.. แต่ก็แค่อยากแกล้งไอ้ตัวเล็กที่ริอาจจะมาเปิดซิงสามีตัวเอง
“แบคฮยอน... เป็นไงบ้างครับ ความรู้สึกของคนคุมเกม ? ได้คุมทั้งคืนเลย ^^”
“มึงแกล้งกูอ่ะ ชานยอล ! -///-“
“ไม่เรียกว่าแกล้งนะ ก็มึงอยากคุมเกมไม่ใช่หรอ ก็ได้คุมแล้วไง... รึมันยังไม่พอ ?”
“พอแล้ว !!”
แบคฮยอนหน้าแดงหูแดง นอนหันหลังให้อีกคน
ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ ! คุมบ้าอะไรให้เขาไปอยู่ข้างบนทั้งคืน จะหยุดก็ไม่ยอม กระเง้ากระหงอดอยู่นั่นแหละ แล้วผลเป็นยังไง ไปมหาลัยไม่ได้ แถมเหมือนจะไข้ขึ้นอีก !
จะบ้าตาย....
แบคฮยอนอยากบ้าตายยยยย ToT
อีกคนก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนห่าอะไรเลย นอนฮัมเพลงสบายใจเฉิบ แถมยังมากอดแบคฮยอนจากทางด้านหลังไว้อีก ฮึ่ย
“ชานยอล...”
อย่าให้แบคฮยอนไม่ทนนะ
“ปล่อยกู”
อย่าให้กูต้องใช้กำลังนะ
“ไม่ปล่อย ^^”
เป็นของกูสะเถอะ ย้ากกกกก !!
แบคฮยอนรวบรวมพละกำลังทั้งหมดแล้วจัดการผลักชานยอลให้นอนหงายแล้วกระโดดขึ้นคร่อมอีกที เล่นสะไอ้หูกางหน้าเหวอกับปฏิกิริยาแบบนี้... อะไรของมัน !
“ในเมื่อกูขอดีๆ มึงไม่ชอบ งั้นกูต้องใช้กำลังกับมึงแล้วล่ะชานยอล !”
ป๊อก !
“ไอ้เหี้ยยย ! เจ็บอ่ะ หงิง T^T”
ชานยอลจัดการดีดหน้าผากอีกคนจนเสียงดังป๊อก เล่นสะแบคฮยอนหงายเงิบลงไปนอนพังพาบลงกับเตียงแล้วกุมหน้าผากตรงที่ถูกดีดไว้
“สมน้ำหน้ามึง ไปอาบน้ำป่ะ”
“กูไม่อาบ ! จะนอนแล้ว..”
“หืม.... จะไปอาบดีๆ หรือจะต้องเล่นเกมกันอีกสักรอบก่อนไปล่ะแบคฮยอน ^^”
แล้วดูเหมือนว่าชานยอลจะพูดจริงๆ จนแบคฮยอนต้องลุกขึ้นมาแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ พอเห็นว่าชานยอลเตรียมจะกดเขาลงอีกครั้ง
แค่นี้กูก็จะตายแล้วห่า !
ไม่น่าเลย ไม่น่าจริงๆ นะแบคฮยอน แงงงง T^T
.
.
.
“ฮัดชิ้ว !”
“......”
“ฮะ... ฮัดชิ้ว ! ฟืดดด...”
“ - - “
“แค่ก...”
ชานยอลที่นอนอ่านหนังสืออยู่ข้าง ๆแบคฮยอนหันมามองหน้านิ่งๆ ใส่อีกคน ที่กำลังใช้เสื้อเขาในการเช็ดน้ำมูกใสที่ไหลออกมา แถมยังมาไอใส่อีก
เกิดเป็นสามีแบคฮยอนนี่ ต้องยอมมันทุกอย่างใช่มั้ย !?
“ไม่สบายหรอ ?”
“ไม่รู้อ่า... แค่ก แค่ก”
ชานยอลถามแล้วเอื้อมมือไปอังกลับหน้าผากของอีกคน แต่คงกลัวว่าจะไม่ชัดเจนล่ะมั้ง เลยใช้หน้าผากของตัวเองไปแทนมือ
ฟู่วววว !
ความร้อนตีขึ้นจากภายในของอีกคนจนหน้าแดงขึ้นมากยิ่งกว่าเดิม แถมอุณหภูมิก็สูงขึ้นจนชานยอลตกใจ
“เห้ย ! ทำไมตัวร้อนขนาดนี้ ?ไปหาหมอเปล่า ?”
“ไม่ไปอ่ะ ไม่อยากกินยา =A=”
แบคฮยอนคลานกระดึ๊บๆ ลงจากเตียง แล้วเดินไปหยิบถุงใส่ยาของชานยอลออกมาจากกระเป๋า
คือไม่เข้าใจว่าถ้าไม่กินแล้วจะเอามาให้เปลืองยาของโรงพยาบาลทำไม !
“ทำอะไรวะแบคฮยอน ?”
“จะโทรหาพี่อี้ชิง... จะโทรไปอ้อนพี่ชายคนสวยยย >///<”
“มาอ้อนกูก็ได้มา ^^” แบคฮยอนหันไปมองค้อนอีกคน ก่อนจะกดเบอร์โทรศัพท์ที่มีบนถุงยาของโรงพยาบาล แล้วกดโทรออก ถือสายเพียงไม่นานก็มีนางพยาบาลรับโทรศัพท์
“ฮัลโหลฮะ.. ขอคุยกับคุณหมออี้ชิงฮะ”
[ ถือสายสักครู่นะคะ ตู๊ด... ตู๊ด... ]
ชานยอลค่อยๆ คลานลงจากเตียงตามอีกคนลงมานั่งที่พื้น แล้ววาดแขนไปโอบเอวของอีกคนไว้ก่อนจะวางคางที่ไหล่เล็กของแบคฮยอนเพื่อแอบฟังการสนทนา
[ ฮัลโหล.. ว่าไงครับแบคฮยอน ^^ ] สักพักก็ได้ยินเสียงหวานของคุณหมอคนสวยแทรกออกมา
“พี่อี้ชิงงง ! แค่กๆ ...แบคฮยอนไม่สบายอ่า ไอ้ชานยอลมันปล่อยหวัดใส่ งื้อออออ”
ส่วนแบคฮยอนก็ไม่ต่างกัน ทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่คุณหมอจนชานยอลหมั่นไส้ เลยจับอีกคนให้หันหน้ามา แล้วแกล้งซุกใบหน้าลงไปกับซอกคอขาว..
[ อ้าวๆ ไปทำอะไรมาล่ะ ถึงได้ติดหวัดกันเนี่ย ? ]
“อ่า.... ชานยอลมันแกล้งแบคฮยอนอ่ะพี่อี้ชิง โอ๊ย !” ชานยอลแกล้งเม้มปากแล้วดูดแรงๆ จนขึ้นรอยสีแดงตรงไหล่เนียนของแบคฮยอน แล้วดึงโทรศัพท์ออกจากมือของอีกฝ่าย
คุยอะไรกันนักกันหนา ทำเสียงหวานใส่กันอยู่ได้ !
กูหึง !!
“ชานยอล เอามะ... อะ ฮัดชิ้ว !”
“อ้ากกกก ! แบคฮยอน สกปรกว่ะมึงอ่ะ อี๊..... เปื้อนเสื้อกูเลย =____=”
[ เอ่อออออ.. พี่ว่าเรามาโรงพยาบาลเถอะ เดี๋ยวพี่ฉีดยาให้ ]
“......” ชานยอลได้ยินแบบนั้นก็ก้มมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้แบคฮยอน จนอีกฝ่ายเริ่มรู้สึกหวาดระแวง
“ไม่ต้องหรอกครับพี่หมอ เดี๋ยวผมฉีดยาให้มันเอง... เฮ้ ! ไอ้หมาอยู่เฉยๆ สิ”
“พี่อี้ชิง อย่าไปฟังมานนนนน !! อื้ออออ อ่อยอู๊ววว !!”
ชานยอลใช้มือปิดปากของอีกคนที่กำลังดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมกอด หึ ! อยากอ้อนมากนักก็มาอ้อนกูก่อนละกัน !
บนเตียงนะ...
[ โอเคๆ ถ้าไม่ดีขึ้นก็โทรมาบอกพี่ละกัน ]
ติ๊ด !
“ปาร์ค ชาน ยอล !! ปล่อยยย”
ชานยอลอุ้มคนตัวเล็กขึ้นแล้วเดินไปวางลงที่เตียงนอนของทั้งคู่แล้วทาบทับร่างของแบคฮยอน
“ชะ.. ชานยอล ลุกไปดิ -///-“
“อ้าว.. แบคฮยอนไม่อยากคุมเกมแล้วหรอ ? กูว่ากู....”
Rrrrrrrr
ใครโทรมาจัง.... กูก็กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย -____-
“โทรศัพท์มาน่ะมึง รับดิไอ้หูกาง !”
ชานยอลพลิกตัวลงไปนอนข้างคนตัวเล็กแล้วหยิบโทรศัพท์มา ส่วนมืออีกคนก็คอยรั้งไม่ให้เด็กดื้อข้างๆ นี่หนีไปไหน
“เออ ว่าไงเซฮุน”
[ วันนี้ไม่มาเรียนหรอมึง ? เป็นไร ? ช้ำในไม่หายหรอวะ ฮ่าๆ ]
“ไม่ไปว่ะ เมียไม่สบาย..”
[ หืมมม... แต่เมื่อวานก็ยังเห็นมันดีๆ อยู่นะ ]
“เมื่อคืนมันเสือกเล่นเกมแล้วนอนดึกอ่าดิ”
ชานยอลก้มลงมายิ้มให้แบคฮยอนที่นอนซุกอยู่กับอก พอแบคฮยอนรู้ตัวว่าโดนมองอยู่ก็เงยหน้ามามองแล้วแยกเขี้ยวใส่จนคนตัวสูงหลุดขำเบาๆ
[ แล้วนี่ทำอะไรกันอยู่ ? ]
“กูก็ทำอะไรกันอยู่นั่นแหละ แค่นี้แหละ ฝากจดงานให้กูด้วย”
[ ฮิ้วววววววววว !!! ] ชานยอลได้ยินเสียงของฝูง ? เพื่อนตะโกนเข้ามาในสายก็รู้ทันทีว่าเซฮุนคงเปิดสปีกเกอร์โฟนอยู่แน่ๆ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่แล้ว ผิดกับคนตัวเล็กที่ดิ้นกระแหง๋วๆ นี่สิ ไม่รู้ว่าหน้าแดงเพราะพิษไข้หรืออะไรกันแน่...
“ชานยอล ! มึงพูดบ้าอะไรเนี่ย อื้ออ.. อย่าจูบเดี๋ยวติดหวัด” แบคฮยอนผลักหน้าของคนตัวสูงออกเมื่อมีท่าทีว่าจะก้มลงมากดปากของเขา
“เออน่า... กูแข็งแรง”
“ไม่เอา แค่ก.. หิวน้ำอ่ะชานยอล ไปเอาน้ำให้หน่อย”
“กินน้ำกูก่อนได้มั้ยล่ะ หือ ?”
“ไอ้เหี้ยชานยอล !! >///<” ชานยอลหัวเราะออกมาพอเห็นว่าอีกคนทำหน้ายู่ใส่ ทั้งน่ารัก ทั้งน่าหมั่นไส้จริงๆ...
เห็นว่าไม่สบายเลยไม่อยากรังแก
ว่าจะไม่แล้วนะ.....
แต่อดใจไม่ไหวแล้วล่ะ -..-
“อ๊ะ! อื้อ...”
คงไม่ต้องบอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้.. รู้แค่ว่าชานยอลหวังดีอยากรักษาอาการป่วยของแบคฮยอนด้วยวิธีที่อี้ชิงแนะนำแค่นั้น หึหึ
แต่เหมือนมีสิ่งหนึ่งที่ชานยอลลืมเสียสนิท...
ลืม...
ลืมวางสายของเซฮุน =_____=
[ เฮ้ยพวกมึง ! ไอ้ชานยอลมัน.... -///- ]
[ เออ กูได้ยินแล้ว... ]
สงสัยว่างานนี้แบคฮยอนคงจะหายไข้จริงๆ...
T0 be continued...
ครบ 100% สั้นนิดนึงนะคะ อย่าพึ่งกระทืบไรท์ !! ว่าหายไปนานทำไมได้แค่นี้ T^T ขอประทานอภัยมา ณ ที่นี้เจงๆ T^T สาระคือช่วงนี้พี่ลู่มารับไลท์ไปดินเนอร์บ่อยมากจนไม่ค่อยมีเวลา ขอโทษจริงๆนะคะ *วิ่งหลบรองเท้ารีด
ส่วนเรื่องดราม่า.... ไม่ต้องห่วงเพราะมีแน่ 55555 เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ให้ดีไรท์ขอบอกๆ
.
เฮ้ออออ คุมเกมเหนื่อยจัง 555555
ความคิดเห็น