ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
มือที่หนาเกาะกุมมือเล็กพร้อมกับจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากที่ซีดเย็นของร่างบางซึ่งนอนหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วยแล้วค่อยๆหย่อนตัวนั่งลงข้างๆเก้าอี้ข้างเตียงผู้ป่วยในห้องพยาบาล แล้วมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดเบาๆกับร่างที่หลับใหล
“ฟิล์ม ตลอดเวลาที่ผ่านมา 15 ปี ที่ผ่านมานายมองฉันเป็นเพียงแค่เพื่อนเท่านั้นเหรอ ทั้งๆที่ฉันรักนาย แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันรู้ว่านายรักใคร และรู้ไหม ตลอดเวลาที่มาฉันก็รักนายเหมือนกัน นายเป็นคนที่ฟ้าส่งมาพบฉัน ทำไม...ทำไม...ทำไมไม่ให้นายรักฉัน ฉันหวังแม้จะไม่มีหวัง ขอแค่นายกับฉันได้มีวันเวลาที่ดีที่อยู่เคียงนายแม้จะเป็นแค่ความฝันเพียงเท่าฉันก็พอใจแล้ว” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมน้ำตาที่ไหลรินอาบสองแก้ม
ก๊อกๆ ก๊อกๆ ชายหนุ่มหันไปทางต้นเสียงที่ดังขึ้น เป็นภาพของหญิงวัยกลางคนที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมปิ่นโตเถาไมเล็กไม่ใหญ่จนเกินไป
“สวัสดีครับป้านุช” ชายหนุ่มกล่าวกับหญิงวัยกลางคน
“ไหว้พระเถอะ พ่อชิน ตาฟิล์มยังไม่ฟื้นอีกหรือ คุณหมอเค้าว่ายังไงบ้างป้าสงสารเค้าเหลือเกิน”นางกล่าวเสียงด้วยน้ำเสียงเครือๆ
“ครับป้า เห็นคุณหมอบอกว่า สมองของเค้าได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักถ้าโชคดีอาจจะแค่ความจำเสื่อม แต่ถ้า...แต่ถ้า”
“แต่ถ้าอะไร พ่อชิน”
“แต่ถ้าหนักกว่านั้นเค้าจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา จะไม่พื้นอีกเลยตลอดชีวิต”ชายหนุ่มกล่าวพร้อมน้ำตาลูกผู้ชายที่หลั่งริน
พอนางได้ฟังคำตอบแล้วก็ทรุดนั่งลงที่โซฟา
“ไม่จริง ใช่มั้ย บอกป้าที !”
“ป้าครับผมก็อยากให้มันเป็นเรื่องโกหกเป็นแค่ฝันร้ายเท่านั้น แต่มัน...แต่มันกลับคือความจริงที่โหดร้าย...ผม หากเป็นไปได้...ผมไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเค้าเลย.....เพราะผม...ผม...” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเศร้า...แต่เสียงที่ดังก้องสะท้อนในใจ คือคำว่าผมรักเค้า คือคำที่ชายหนุ่มไม่สามารถพูดออกไปได้.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น