คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ep.2
SF HONGMARK
Mark Talk
สวัสีรับ ผมื่อ มาร์ลีนะรับ วันนี้วันรบรอบ3ปีอผมับฮวอนรับ
ย้อนลับไปเมื่อ3ปีที่แล้วที่ผมับฮวอนไม่รู้ััน
วันนั้นเราเอันที่หน้าโรเรียนอผมเอรับ ในวันนั้น
ผมำลัะเินทาลับบ้าน็ไ้เินนใรนนึ
ุ๊บ!
“โอ๊ย!”
“เฮ้ย เป็นอะไรมาป่ะว่ะมึ”
“็เ็บิว่ะ”ผมพูพร้อมเอามือลูบ้นัวเอพร้อมยืนึ้น
“ูอโทษนะเว้ย”
“เออ”
ผมพูพร้อมเินลับบ้าน
วันถัมา
“ไอ้มาร์โว้ย”ไอ้นี้แม่เสียัิบหาย
“เี่ยอะไรอมึยุนโฮ”
“ไปแปิ้ย่าัน”วนแอีแล้วไอ้พะยูน!
“มึแนลมแล้วนะไอ้สัส”
“ปาหมา”เอ้า ห่าูอี
“ริๆนะมึ ่อไปมึลิ้ไ้”ริๆนะรับทุนไอ้ยุนโฮแม่มันลมริๆ
“ฟั”
ร้านปิ้ย่า
ผมับไอ้ยุนโฮมาถึที่นี้ประมา10นาทีไ้แล้วรับ
อนนี้ผมับยุนโฮำลัินันอยู่รับ แ้มไอ้ยุนโฮนี้ลมเลยรับ
“เฮ้ย ไอ้ฮวอน!”
“อ้าว ไอ้ยุนโฮ”ใรสันที่ผมรู้สึุ้นๆหน้าเหมือนเยเห็นมาไม่นานที่ยมือโบไปมาเพื่อให้ไอ้ยุนโฮเห็น
นนั้นเินเ้ามาแล้วรับ
“อ้าว ไอ้หัวทอ”WTF อะไรอมันือทัูไอ้หัวทอ…
“ูื่อมาร์ลี”
“เออมะลิ”มะลิเี่ยอัลไลอมัน
“มะลิบ้านแป๊ะมึสิ”ผมับไอ้หมีเถียันนานนับั่วโมไ้
“ูลับแหละ”ผมพูพร้อมลุะเินออไป
“เี๋ยว่อนิ มะลิ”
“อะไร”ผมหันมามอมันพร้อมทำเสียนิ่
“อาเาหน่อย”
“เออ”มันยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ผม็หาาเาัวเอ
แล้ว็ยื่นให้มัน
“ถึบ้าน เี๋ยวทัไปนะมะลิน้อย”
“เออ สัส”ผมพูพร้อมเินออไป
ผ่านมา5เือนแล้ว ที่ผมับไอ้หมีุยันแบบสถานะลุมเรือ
วันนี้ไอ้หมีมันะมารับผมที่หน้าโรเรียนรับ อยาให้ถึเวลาเลิเรียนเร็วๆัรับ
เวลาเลิเรียน
อนนี้ผมมายืนรอฮวอนหน้าโรเรียนแล้วรับ นั้นไ
ฮวอนำลัมาแล้ว มันมาหยุที่หน้าผม แล้วพูว่า
“เป็นแฟนันนะไอ้มะลิน้อย”มันเอาอุหลาบสีแมายื่นให้ผม
“็ไ้ ไอ้หมีอ้วน”ผมรับอุหลาบสีแมา
เราทั้สอนยิ้มออมาพร้อมัน แล้ว็อัน
รบรอบ1ปีที่เราบัน
“มะลิ”ฮวอนพูพร้อมมาอทา้านหลัผม
“อะไรหมี”ผมพูพร้อมหันหน้าไปหาฮวอนพร้อมหยิแ้มเบาๆ
“อยู่้วยันไปนานๆนะรับ อย่าเบื่อไอ้หมีอ้วนนนี้เลยนะรับ
รัหมีัวนี้ให้มาๆนะรับ รัมะลิมาๆนะรับ”
“มะลิ็รัหมีอ้วนเหมือนันนะ อยู่้วยันไปนานๆเลยนะ”
ผมับฮวอนพูออมาพร้อมยิ้มให้ัน ฮวอนประอใบหน้าอผม และ้มหน้าลมาเล็น้อย
ริมฝีปาอฮวอน็ประบริมฝีปาอันเล็และูึเบาๆ พร้อมแลลิ้นันไปมา
สุท้ายเราสอน็ไปบันที่เีย
รบรอบ2ปีอเราสอน
มัน็เหมือนที่ผ่านๆมาอเราสอน
เราสอน็ยัใ้ีวิันเหมือนเิม ิน้าว้วยัน นอน้วยัน แปรฟันพร้อมัน
และไ้ทำอะไรหลายๆอย่า้วยัน
และที่าไม่ไ้เลยือวามรัอเราสอนที่ยัมีให้ันทุวัน
่อนรบรอบ3ปีอเราสอน
ฮวอนเปลี่ยนไป
เปลี่ยนไปเหมือนนละนที่ผมเยรู้ัมา่อน ฮวอนเริ่มทำัวเสเพลมาึ้น
เริ่มลับห้อึหรือไม่็ไม่ลับเลย าที่เยใส่ใันมา ็เริ่มไม่ใส่ใัน เราทะเลาะันบ่อยมาใน่วเวลาเหล่านั้น
“ฮวอน!”
“อะไรว่ะ!!”
“นี้รอยลิปสิใร ห้ะ!”ผมพูพร้อมูเสื้อสีาวที่ิรอยลิปสิสีแรอเสื้อเพื่อให้ฮวอนเห็น
“ะอะไรนัหนาว่ะ แม่!!!”
“ฮวอนมาุยันให้รู้เรื่อนะ!!!”ผมพูพร้อมึัวฮวอนให้มาหันุยันีๆ
“น่าเบื่อ!!!”ฮวอนพูพร้อมผลัผมลไปบนพื้น เหมือนเ็มนับหลายอันที่มาทิ่มันบนหัวใผม
ไหนนที่เยบอรัผม ไหนนที่เยบอว่าะสนใผมแ่นเียว
ไหนนที่เยบอว่าะไม่เปลี่ยนไป ทำไมนๆไหนหายไปไหนแล้ว ฮวอนเินออไปพร้อมปิประูเสียั
พอฮวอนเินออไป น้ำาผม็ไ้ไหลออมาาาู่นี้อผม ไหนนที่เยบอะไม่ทำให้ผมร้อไห้
มันไม่มีแล้วริๆ
ผ่านไป1สัปาห์
ผ่านมาหลายวันแล้วที่ฮวอนยัไม่ลับห้อ
ผมยัรอเ้าอยู่เสมอ ผมให้อภัยเ้าไ้ทุอย่าริ ืนนี้ฝน ฟ้าร้ออย่าหนั
ผมนั่รอไปสัพั โทรศัพท์ผม็ัึ้น แล้วเห็นรายื่เป็นฮวอน
ฮวอนโทรมาหาผมผมรู้สึีใริๆ ผมรับทันที
“ฮัลโหลฮวอน”
“ฮํลโหลรับ”
“นี้ใรรับ”
“ผมเป็นำรวนะรับ พอีเราเอโทรศัพท์อผู้ประสบอุบัิเหุนะรับ
็เลยเห็นเบอร์ุเป็นนแร ุใ่าิเาไหมรับ”
“ฮวอนเป็นอะไรรับ”ผมพูพร้อมเสียที่มันสั่นออมา
“เ้าประสบอุบัิเหุนรถอีันรับ อนนี้อยู่ที่โรพยาบาลxxxรับ”
หลัานั้นผมเหมือนนหูอื้อไปนานึ
มือผมสั่นไปหม แล้วน้ำาผม็ไ้ไหลออมาอีรอบ ทำไมเป็นแบบนี้
โรพยาบาล
อนนี้ผมไ้อยู่ที่ห้อุเิน ใผมสั่นไปหม
ลัว อนนี้ผมมีแ่ำว่าลัวไปหม พระผู้เป็นเ้า่วยให้นรัอลูฟื้นึ้นมา้วยเถิ
ถ้าพระผู้เป็นเ้ายัรัลู็อให้นที่ลูรัฟื้นมาอยู่ับลูเหมือนเิม้วยเถอะ
ผ่านมา3ั่วโม
ุหมอไ้ออมาผมรีบเินไปหาุหมอทันที
“ุหมอรับ ฮวอนเป็นไบ้ารับ”
“…”
“ุหมอรับ บอผมสิ”
“หมอสียใ้วยนะรับ นไ้เสียีวิแล้วรับ”
อนนี้สิผมเหมือนไม่อยู่ับเนื้อับัวแล้ว
ไม่ริใ่ไหม ุหมอโหผมใ่ไหม ไม่ริ ฮวอนยัไม่าย
ไหนนที่เยบอะอยู่ับผมลอไป ทำไม ฟ้า้อทำร้ายหัวใผมแบบนี้้วย
ทำไม้อพรานที่ผมรัไป้วย ทำไมฟ้า้อลั่นแล้ผม
ทำไมพระผู้เป็นเ้าไม่่วยผม ทำไม้อทำับผมแบบนี้ พรานที่ผมรัมาที่สุไป
ทำไมัน
“ฮวอน!!!!!!!! ไม่ริ”ผมะโนออมาอย่าบ้า พร้อมเสียรี๊ออมา้วย
หลัานั้นผม็ไม่รู้อะไรอีแล้ว
เ้าวัน่อมา
ุำรวไ้ให้ระาษอันเล็ๆที่อยู่ในระเป๋าเสื้อฮวอนมาให้ผม
ผมอ่านไปและร้อไห้ไป
TO.มะลิที่รัอู
ูรัมึนะเว้ยมะลิ
อโทษสำหรับหลายเรื่อทีู่ทำมึเสียใ ทำมึร้อไห้มาหลายรั้เพราะนเลวๆแบบู
ูอโทษริๆ่อไปูะเป็นนที่ไม่ทำให้มึเสียใ ร้อไห้อีแล้ว อยาไปอมึั
รอู่อนนะ อยู่้วยันลอไปนะมะลิ รันะมะลิน้อยอู
FROM.หมีอ้วน
และในวันนี้ผมไ้มาที่ที่ไว้ฮวอนอผม
ผมมาพร้อมอุหลาบสีาวที่ะให้ฮวอน ผมิถึเ้าเสมอ ผมยัรัเ้าเสมอ ถึเ้าะอยู่ที่ห่าไลาผม
็ไม่มีใรแทนที่ฮวอนอผมไ้
หวัีนะทุน เรามาแล้ว
ือไม่รู้ะเียนเนื้อเรื่อยัไีเพราะมันเป็นฟิสั้นเนอะ
แ่ือแบบอยาลอแ่แนวราม่าู แ่เรารู้สึไม่อินแล้วอ่า
ยั็ฝาิามัน้วยนะ เม้นันหน่อย็ีเนอะ ิเราไ้นะ
อยาไ้เนื้อเรื่อแบบไหนบอไ้นะ สุท้ายๆ ฝาฟิเราไว้ในอ้อมออ้อมใทุน้วยนะ
อย่าลืมเม้น้วย5555
ความคิดเห็น