ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Grief love 1
INTRO
แซ่ก....แซ่ก
เสียงพงหญ้าที่แหวกออกเพราะแรงกระทำของมนุษย์กลุ่มหนึ่ง กำลังวิ่งล่ากันอย่างดุเดือด
โด คยองซู เหยื่อตัวน้อยผู้โชคร้ายดันไปเดินผ่านหน้าพวกอันธพาลแถวซอกตึกเข้าแล้วคิดหรือว่าน่าตาน่ารักๆอย่างนี้จะไม่ตกเป็นเป้าหมาย
โด คยองซู เหยื่อตัวน้อยผู้โชคร้ายดันไปเดินผ่านหน้าพวกอันธพาลแถวซอกตึกเข้าแล้วคิดหรือว่าน่าตาน่ารักๆอย่างนี้จะไม่ตกเป็นเป้าหมาย
คนตัวเล็กวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ความกลัวเริ่มเกาะกุมหัวใจดวงน้อยๆทีล่ะนิดๆ....
"แฮ่กๆ...." คยองซูวิ่งมาจนมาถึงกลางป่า ซึ่งกลางป่าแห่งนี้มีตำนานเกี่ยวกับ 'ปีศาจ' อีกด้วย ร่างเล็กหันควับกลับหวังจะหาที่ซ่อน แต่อันธพาลกลุ่มนั้นก็มาดักเขาไว้เสียแล้ว
"ไง...คนสวย นายหนีไม่ได้แล้วนะ ฮ่าๆๆ"หนึ่งในนั้นหัวเราะลั่นป่า ทำให้ร่างเล็กที่กลัวอย่างสุดขีดถึงกับขาทรุดล้มพับลงทันที
"ยะ....อย่าทำอะไรคยองซูเลยนะ..คะ..คยองซูกลัวแล้ว"คนตัวเล็กอ้อนวอนต่อคนพวกนั้นอย่างน่าสงสาร แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...
"คิดว่าพวกเราจะปล่อยนายไปให้โง่หรอคยองซู ไม่มีใครอยากจะปล่อยว่าที่เมียไปอยู่แล้วหนิ ฮ่าๆๆ" คนที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าในนั้นหัวเราะออกมาอีกครั้งพร้อมกับกระชากเสื้อของคยองซูจนขาดวิ่น แล้วซุกไซร้ผิวขาวๆทันที
คยองซูตกใจจนร้องไห้โฮลั่น มือเล็กๆไร้เรี่ยวเเรงพยายามผลักไสอีกคนออกอย่างรังเกียจ ทันใดนั้นมันก็ร้องขึ้น
ฉวั๊ะ
"อ๊ากกกก!!!"
เลือดสีสดทะลักออกมามากมายจากบาดแผลของผู้เคราะห์ร้าย กลิ่นคาวเลือดเหม็นคล้ะคลุ้งไปทั่ว คยองซูมองตามต้นเสียงขึ้นไปด้วยความอยากรู้
ดวงตาสีเลือดที่สะท้อนกับแสงจันทร์ เงารูปร่างคล้ายคนนั่นแสยะยิ้มให้เห็นเขี้ยวแหลมคม พลางโยนบางสิ่งไปให้คยองซูที่หลับตาปี๋ด้วยความกลัว
ความรู้สึกเปียกๆที่คยองซูสัมผัส ร่างเล็กจึงลืมตาขึ้น โอ้พระเจ้า!!! หัวคน!!
ร่างเล็กกลัวจนตัวสั่น หน้ามืดเริ่มโงนเงนจนในที่สุดทุกอย่างก็ดับมืดไป...
'คิดถึงเจ้าเหลือเกิน...โอเดนเลีย...'
"แฮ่กๆ...." คยองซูวิ่งมาจนมาถึงกลางป่า ซึ่งกลางป่าแห่งนี้มีตำนานเกี่ยวกับ 'ปีศาจ' อีกด้วย ร่างเล็กหันควับกลับหวังจะหาที่ซ่อน แต่อันธพาลกลุ่มนั้นก็มาดักเขาไว้เสียแล้ว
"ไง...คนสวย นายหนีไม่ได้แล้วนะ ฮ่าๆๆ"หนึ่งในนั้นหัวเราะลั่นป่า ทำให้ร่างเล็กที่กลัวอย่างสุดขีดถึงกับขาทรุดล้มพับลงทันที
"ยะ....อย่าทำอะไรคยองซูเลยนะ..คะ..คยองซูกลัวแล้ว"คนตัวเล็กอ้อนวอนต่อคนพวกนั้นอย่างน่าสงสาร แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...
"คิดว่าพวกเราจะปล่อยนายไปให้โง่หรอคยองซู ไม่มีใครอยากจะปล่อยว่าที่เมียไปอยู่แล้วหนิ ฮ่าๆๆ" คนที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าในนั้นหัวเราะออกมาอีกครั้งพร้อมกับกระชากเสื้อของคยองซูจนขาดวิ่น แล้วซุกไซร้ผิวขาวๆทันที
คยองซูตกใจจนร้องไห้โฮลั่น มือเล็กๆไร้เรี่ยวเเรงพยายามผลักไสอีกคนออกอย่างรังเกียจ ทันใดนั้นมันก็ร้องขึ้น
ฉวั๊ะ
"อ๊ากกกก!!!"
เลือดสีสดทะลักออกมามากมายจากบาดแผลของผู้เคราะห์ร้าย กลิ่นคาวเลือดเหม็นคล้ะคลุ้งไปทั่ว คยองซูมองตามต้นเสียงขึ้นไปด้วยความอยากรู้
ดวงตาสีเลือดที่สะท้อนกับแสงจันทร์ เงารูปร่างคล้ายคนนั่นแสยะยิ้มให้เห็นเขี้ยวแหลมคม พลางโยนบางสิ่งไปให้คยองซูที่หลับตาปี๋ด้วยความกลัว
ความรู้สึกเปียกๆที่คยองซูสัมผัส ร่างเล็กจึงลืมตาขึ้น โอ้พระเจ้า!!! หัวคน!!
ร่างเล็กกลัวจนตัวสั่น หน้ามืดเริ่มโงนเงนจนในที่สุดทุกอย่างก็ดับมืดไป...
'คิดถึงเจ้าเหลือเกิน...โอเดนเลีย...'
*อย่าแบนน้าาาาาาาาาาาา ฝากโหวตติชมและตำหนิได้นะค่าาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น