ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic reborn B.C. เรื่องนี้ถูกปิดเป็นความลับ

    ลำดับตอนที่ #2 : { Chapter I } :: ปฐมบทแห่งความตาย

    • อัปเดตล่าสุด 5 ส.ค. 56


    { Chapter I } :: ปฐมบทแห่งความตาย

    เสียงของหยดน้ำที่ตกลงมาจากเพดานก้องสะท้อนอยู่ในหัวของร่างบาง หญิงสาวค่อยๆใช้มือยันตัวเองลุกขึ้นแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างเพียงบานเดียวใน ห้อง ซึ่งแทบมองไม่เห็นแสงเดือนแสงตะวัน ดูสวยงามขึ้น สำหรับเธอแล้วทิวทัศน์ที่เห็นอยู่ตรงหน้าช่างงดงามเหลือจะเอ่ย

    แกร๊ก!

    เสียงไขกุญแจดังขึ้น ทำให้หญิงสาวแอบขมวดคิ้วเล็กน้อยที่โดนขัดอารมย์ แต่เธอก็รู้ดีว่าเธอคงจะได้กลับมาที่นี่จนกว่าเธอจะพอใจอยู่แล้ว ร่างบางจึงยอมหันไปหาต้นเสียงแต่โดยดี

    “เอ้า! เธอน่ะออกมาได้แล้ว” ชายหนุ่มผมสีควันบุหรี่ผู้มียศเป็นถึง ผู้พิทักษ์แห่งวายุของวองโกเล่แฟมมิลี่ โกคุเดระ ฮายาโตะ พูดขึ้นอย่างหัวเสีย เหมือนทุกครั้งที่เขามาตามเธอไป ห้องสอบสวนร่าบางเยียดยิ้มเล็กๆก่อนจะก้าวขาออกจากที่ๆเธอเรียกว่าห้องซึ่งมีสภาพไม่ต่างอะไรจาก คุกซักเท่าไร

    แกร๊ก!

    ร่างสูงใส่กุญแจมือให้หญิงสาวเพื่อป้องกันไม่ให้เธอก่อเรื่อง ซึ่งในความคิดของร่างบางกุญแจมือที่ใส่อยู่ก็เสมือนแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่เธอจะเอาออกเมื่อไรก็ได้ หากเธอต้องการ ทั้งสองเงียบตลอดทางที่มาห้องสอบสวนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา

    แอ๊ด!

    ชายหนุ่มผลักประตูไม้บานเก่าที่มีแต่ตะไคร้น้ำเกาะแรงๆด้วยท่าทางขยะแขยง ทำให้ร่างบางแทบกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ ก่อนจะก้าวขาเข้าไปในห้องอย่างช้าๆแล้วนั้งลงบนเก้าอี้ไม้เก่าๆ แล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะด้านหน้าด้วยความเหนื่อยหน่าย

    ภายในห้องสอบสวน ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับห้องที่ใช้สืบสวนนักโทษเดนตายนัก แต่หญิงสาวก็ไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวหรือรังเกียจหนูและเชื้อราที่อยู่ในห้องเลยแม้แต่น้อย

    “เดี๋ยวรุ่นที่ 10 จะเข้ามาสอบสวนเธอ ทำตัวดีๆหน่อยละ” ผู้พิทักษ์วายุกล่าวทิ้งท้ายไว้ก่อนจากไป ไม่รู้ว่าเขาพูดแบบนี้กับเธอมากี่รอบแล้ว แต่ดูเหมือนนอกจากร่างบางจะไม่สนใจจะจำแล้วยังไม่คิดจะปฏิบัติตามอีกด้วย

    ประตูอีกฟากถูกเปิดออกด้วยมือของผู้ที่กุมอำนาจของวองโกเล่แฟมมิลี่ตั้งแต่อายุยังน้อย ซาวาดะ สึนะโยชิการมาของชายหนุ่มทำให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นมามอง

    “คราวนี้จะรับสารภาพได้รึยังล่ะครับ” ท่าทางสง่าผ่าเผยกับใบหน้าอันหล่อเหลา จนไม่เหลือเค้าความเป็นสึนะจอมห่วยเลยซักนิดทำให้สาวน้อยใหญ่ต่างพากันหลงใหลกันไปตามๆ แต่ก็คงยกเว้นหญิงสาวตรงหน้าเขาไว้สักคน

    ร่างบางถอนหายใจเล็กๆก่อนจะพูดประโยคที่เธอพร่ำอธิบายให้ชายหนุ่มฟังมาตั้งไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว “ฉันไม่ได้รู้เรื่อง”

    บอสหนุ่มยักไหล่เหมือนทุกที “เมื่อไรคุณจะเลิกปากแข็งซักทีละครับ” สำหรับหญิงสาวคำพูดและท่าทางของเขาราวกับเป็นเดจาวูที่แสนน่าเบื่อวนซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้จักจบ

    “จะถามอีกกี่ครั้ง ฉันก็ตอบเหมือนเดิมน่ะแหละ” ท่าทีของร่างบางทำให้ชายหนุ่มชงักไปชั่วครู่

    “งั้นก็ได้ผมจะใช้คุณดูอะไรก็แล้วกัน” บอสหนุ่มล้วงรูปใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วยื่นให้หญิงสาวดู “ผู้หญิงในรูปนี้คือคุณสินะครับ”

    เธอเง้อหน้ามองรูปใบนั้นสลับกับมองหน้าชายหนุ่มอย่างงๆ ก่อนจะตอบคำถามของเขา “ไม่ใช่ฉันแน่นอน ผู้หญิงอะไร ดำก็ดำ ปากก็ยื่น ขนก็เยอะ หางก็ยาว”

    “คนหรือหมาล่ะครับนั่น?”

    “แล้วนายเอารูปนี้มาให้ฉันดูทำไมล่ะ!?” หญิงสาวใช่มือทั้งสองยื่นรูปให้สึนะดู

    “อุบ! หยิบผิด” ชายหนุ่มรีบร้อนเก็บรูปใบแรกเข้ากระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบรูปใบที่ 2 ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้เธอดูอีกรอบ “ที่จริงคือใบนี้ครับ”

    หญิงสาวจ้องมองรูปจนตาแทบจะไม่กระพริบ หากแต่ไม่ใช่เพราะเห็นตัวเองอยู่ริมซ้ายของภาพ แต่เป็นเพราะเธอสนใจสาวผมสีน้ำตาลที่อยู่ขอบรูปต่างหากละ

    “ว่าไงละครับ” เสียงของสึนะเรียกสติของร่างบางให้กลับมา “มีอะไรจะแก้ตัวไหมครับ?” บอสหนุ่มเริ่มเผยรอยยิ้มเจ้าเลห์ออกมา

    “นี่สินะธาตุแท้ของซาวาดะ สึนะโยชิ” เธอหัวเราะในลำคอ “ใช่แล้ว ฉันยอมรับว่าฉันอยู่ที่นั่น แต่ฉันไม่ทำอะไร”

    ตึง!!!

    ชายหนุ่มตบโต๊ะอย่างหมดความอดทน “อย่ามาก็โกหก!” คำพูดของเขาทำให้ร่างบางสดุ้งเล็กน้อย “เธอเป็นคนทำชัดๆเลย! เอาคืนมานะ! เอาเคียวโกะจังคืนมา!” เสียงของสึนะดังไปถึงข้างนอกทำให้โกคุเดระและยามาโมโตะเข้ามาห้าม

    “รุ่นที่ 10 ใจเย็นๆก่อนครับ”

    “สึนะใจเย็นๆน่า”

    “นี่ไอ้บ้าเบสบอลพายัยนั่นกลับไปห้องไปสิ!”

    “ปล่อยฉันนะโกคุเดระคุง”

    “ฮะ ฮะ ไว้ใจได้เลยไปกันเถอะ” ผู้พิทักษ์พิรุณดึงมือของเธอเบาๆ หญิงสาวจึงลุกขึ้นแล้วเดินตามยามาโมโตะไปซึ่งตลอดทางไปทั้งสองก็เงียบตลอดทาง

    แกร๊ก! แกร๊ก!

    เสียงไขกุญแจมือและประตูห้อง (ขัง) ดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน ร่างบางตรงหรี่เข้าไปที่หน้าต่างแล้วมองออกไปนอกโดยไม่สนใจอย่างอื่นเหมือนเดิม

    อีกด้านหนึ่ง ณ ฐานทัพของ Black Code Family ความวุ่นวายโกลาหลที่ได้ก่อตัวขึ้นเมื่อ 55 ชม. ก่อนไม่มีทีท่าว่าจะลดลงไปเลย

    “นี่ๆๆ เรารีบไปช่วยมิสะกันเหอะนะ” สาวน้อยผู้กระตือรือร้นที่สุดในที่แห่งนี้ เอ่ยขึ้นอย่างร้อนร้น ในขณะที่พิรุณสาวกำลังใจจดจ่อกับแผนพังของสิ่งต่างๆ

    “ใจเย็นๆก่อนสิเอนะ” สาวอรุณเตือนเพื่อนของตนที่กำลังร้อนร้นไปแบบไร้ประโยชน์

    “นั้นสิปานนี้ยัยนั่นคงได้รับการดูแลแบบแขก VIP แล้วล่ะมั๊ง~~~ งั่ม น่าอิจฉาๆ 555 การ์ตูนนี่สนุกชมัดเลย!”  วายุแห่ง Black Code กินขนมไปอ่านหนังสือการ์ตูนไปอย่างมีความสุข

    “ทำไมถึงพูดจาเย็นชาแบบนั่นล่ะซาเอะ!!!” อัสนีสาวตะโกนใส่หูซาเอะจนแทบหูหนวก

    “ไม่ได้เย็นชาซักหน่อย!!!

    “ก็เย็นชาอยู่เห็นๆ” เอนะกับซาเอะเริ่มเปิดฉากเทลาะกัน

    “ด...เดี๋ยวก่อนสิทั้งสองคน” ในขณะที่เมมิไม่รู้จะทำยังไงดี

    ปัง!

    เสียงปืนดังขึ้นดึงความสนใจจากทุกคนที่อยู่ในฐานทัพแห่งนี้

    “เลิกบ้ากันซะทีจะได้ไหม!!!” ร่างบางประกาศกร้าวก่อนจะเป่าปากกระบอกปืนไรเฟิลของตน “ไอ้ของแบบนี้อ่ะนะ” หญิงสาวเว้นวรรคเล็กน้อย “ใจเย็นไม่ได้มันต้องลุยโล้ด!

    “โอ!!!X3

    “เดี๋ยวสิ” เสียงแหลมๆจากร่างเล็กทักท้วงขึ้น “แล้วจะไปลุยกันเนี้ยมีแผนรึยัง” สาวผมทองส่งสายตาเชือดเชือนไปหาเมฆาสาวซึ่งเจ้าตัวนั้น...

    “มีอยู่เล้น~~~” ไม่ได้รู้สึกด้วยเลย~

    “รู้สึกถึงรังสีอำมหิตแฮะ” ชิโอริกอดตัวเองด้วยความเสียวสันหลังก่อนจะก้มหน้าก้มตาอ่านแผนผังต่อ

    “แผนก็คือให้ชิกะใช่สายหมอกให้เราปลอมตัวเข้าไปไง”

    “เฮ้ๆ ไม่ไหวหรอกนะเหนื่อยตายเลย อีกอย่างฉันก็ขี้เกียจด้วย”

    “นี่ทุกคนฟังฉันก่อนนะ...”

    “งั้นก็ลุยซึ่งๆหน้าเลย”

    “เพ้ออะไรออกมาเนี้ย”

    “อยากตายก็ไม่ว่าหรอกนะ 555 เล่มนี้ก็มันส์แฮะ”

    ชิ้ง

    ชิโอะใช้ดาบน้ำแข็งฟันเอกสารแผนการของเรย์ขาดกระจุย!!!

    “รีบไปใส่เครื่องแบบแล้วไปรวมกันที่ห้องประชุมซะ!!!

    “รับทราบ” X5

    ห้องประชุม

    “ต่อไปนี้เราจะเริ่มภารกิจช่วยเหลือมิสจังกัน... ซึ่งภารกิจในครั้งนี้เราคงจำเป็นจะต้องขอความช่วยเหลือจาก...” ภาพของหญิงสาวผมสีเมทิสถูกขังอยู่ในคุกปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

    “ข้อคัดค้าน ฉันไม่เห็นด้วยหรอกนะที่จะไปให้ยัยนั่นช่วยน่ะ” เรย์ออกปากเสียงแข็ง

    “แต่ว่าพลังของชิกะมีจำกัดนะจะใช้ตลอดไม่ได้หรอกนะ” ชิโอริตีน่าเครียด

    “ก็เค้าไม่อยากร่วมมือด้วยนี่นา” เรย์ทำปากเบ้

    “เอาเถอะถ้าชิโอริออกปากขนาดนั้นจะไม่ทำก็ไม่ได้หรอก เนอะทุกคน” ชิกะ

    “อืม จ๊ะ” เมมิ

    “ถ้าชิโอริกับชิกะว่างั้นจะยอมไปก็ได้” ซาเอะ

    “ถ้าชิโอริว่างั้นเค้าก็ Ok” เอนะ

    “บู่ๆ เค้าไม่อยากไปนี่นา” เรย์ว่าก่อนจะโดนชิกะเขกหัว “โอ๊ย เจ็บน้า ชิกะ”

    “เลิกเล่นแล้วไปกันได้แล้ว” ชิกะ “เป้าหมายแรกของพวกเรา... ปราการเหล็กวินดิเช่”

    “ภารกิจ Start!!!



    โอเย้ อัพเสร็จแล้ว
    คนที่ถูกขังอยู่ในคุกวินดิเช่คือใครกันแน่?
    ภารกิจของพวกชีจะรอดพ้นสายตาของวองโกเล่ได้รึไม่?
    เกิดอะไรขึ้นกับเคียวโกะกันแน่?
    ติดตามได้ในตอนต่อไปนะจิ^^

    :)  Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×