คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Rule 1 กฎของตัวแทนเทพอัศวิน : จงทำทุกอย่างเพื่อทำหน้าที่ให้ลุล่วง
Rule 1 กฎของตัวแทนเทพอัศวิน : จงทำทุกอย่างเพื่อทำหน้าที่ให้ลุล่วง
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูรัวๆดังขึ้นกลางดึกให้ตายเหอะ! ข้ากลับมาจากซื้อของให้เทมเพสได้สองชั่วโมงเองนะแล้วยังเพิ่งจะเข้านอนได้ไม่ถึงสิบห้านาทีอีกด้วย “เข้ามาได้...” ข้าตอบก่อนจะทรงตัวนั้งบนเตียงนอนพลางหาว
“ท่านหัวหน้าแย่แล้วขอรับ!!” เมื่อได้รับอนุญาติอาเดร์ก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้องของข้า ข้าส่งยิ้มให้เขาแม้ว่าจะง่วงจนตาแทบจะปิดแล้วก็ตาม เอาเถอะคนแบบเขาคงไม่มารบกวนข้าดึกๆดื่นๆโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะ
“มีอะไรเกิดขึ้นกับครีอุสอย่างนั้นหรอ?” ถ้าฟังไม่เข้าหูละก็นะ เจ้าเตรียมตัวไปเฝ้ายมบาลได้เลย
“ไม่มีเวลาอธิบายแล้วขอรับ...” เขาพูดก่อนจะลากข้าออกไปจากห้อง เฮ้ๆ อย่างน้อยขอเปลี่ยนชุดนอนหน่อยได้ม๊าย
ในที่สุดอาเดร์ก็พา (ลาก) ข้าจนเข้ามาถึงห้องของครีอุส โอ! องค์มหาเทพ ท่านต้องล้อข้าเล่นแน่ๆเลย สิ่งที่ข้าเห็นคือร่างของศรีอุสที่นอนอยู่บนเตียงของตนเขา ลมหายใจถี่ระรัวแสดงให้เห็นว่าหายใจติดขัด ใบหน้าแดงที่เกิดจากไข้สูง และข้างๆก็มีพระสังฆราชตัวน้อยนั้งอยู่ข้างๆ
ใบหน้าของพระสังฆราชจับจ้องไปที่ศรีอุสแสดงให้เห็นว่าอาการของเขาคงจะหนักมากที่เดียว ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องยุ่งขึ้นแล้วสินะ
“อาเดร์...” หลังจากที่เงียบมานานพระสังฆราชก็เริ่มเปิดปากพูด “เจ้าออกไปก่อนเถอะ”
“ขอรับ” อาเดร์รับคำสั่งและเดินออกไปจากห้องอย่างชั่งใจ
“เฟลม” เขาเรียกชื่อข้าด้วยเสียงเคร่งเครียด “ต่อจากนี้คงต้องฝากเจ้าจัดการแล้วนะ”
“ขอรับ” ข้าโค้ง “งั้นข้าขอตัวไปพักผ่อน...”
“เดี๊ยวก่อน... เจ้าน่ะมีที่ๆต้องไปก่อนไม่ใช่หรอก” คนตัวเล็กจ้องข้าตาไม่กระพริบ ข้ากอดอกตัวเองแน่นรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆแฮะ
เมื่อรุ่งสางมาเยือน เทอร์มิสรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องของอยู่หน้าสองหน้าจึงตัดสินใจเดินไปประตูด้วยตนเอง
“มีอะไร?” เทอร์มิสเอ่ยด้วยใบหน้าที่เฉยชา เจ้าตัวยุ่งที่ตื่นสายประจำเป็นคนมาดักรอเขาหน้าห้องแต่เช้าแบบนี้น่ะ หิมะจะตกรึเปล่าก็ไม่ได้
“พอดีมีเรื่องจะมาบอกน่ะ” เจ้าของเรือนผมสีทองส่งยิ้มให้ใบหน้าที่เย็นชา ทำไมกันนะ? ทั้งๆที่เขาก็เห็นรอยยิ้มนั้นทุกวันแต่วันนี้มันกลับต่างออกไป เทอร์มิสกระตุกคิ้วถ้าคนนอกมาเห็นต้องนึกว่าเขาไปโกรธใครมาเป็นแน่ “หัวหน้าอัศวินเทอร์มิส!!!”
“มีอะไร?” นัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายจับจ้องเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อนของข้า ‘เขารู้ตัวรึเปล่าว่าพูดซ้ำน่ะ’ ข้าคิดในใจ
“จ้องอะไรของเจ้าน่ะ? หลงเสน่ข้ารึไง?” ข้าแสร้งยิ้มเจอเล่ห์ให้เขา
“หึ! จ้องเจ้างั้นหรอ? หลงตัวเองไปหน่อยมั๊ง” เขาหัวเราะในหัวคอเบาๆ ชิ แกล้งไม่เห็นสนุกเลย “แล้วตกลงมีอะไร?”
“ฝ่ายโคลด์บลัดยังไม่รู้สินะว่าข้าโดนพระสังฆราชกักบริเวณให้อยู่แต่ในห้องสักพัก” ข้าพูดยิ้มๆ
“...” เทอร์มิสเงียบราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ทำให้บรรยากาศน่าอึดอัดขึ้น
“งั้นข้าไปก่อนนะ...”
หมับ!
ข้าจ้องข้อมือของตัวเองสลับกับใบหน้าของเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อนอย่างไม่เข้าใจ “จับแขนข้าทำไมหรอ?”
“เจ้า... ไม่ใช่ครีอุสสินะ” !!!
“พ... พูดอะไรของเจ้าน่ะ? เทอร์มิส” ซวยแล้วความแตกได้ไงเนี้ย!
“หยุดโกหกได้แล้วน่า” เขาจับข้อมือทั้งสองของข้าเอาไว้แล้วดันร่างข้าให้ไปชิดกำแพงเพื่อให้ข้าไม่สามารถหนีได้ “เจ้าคือเฟลมใช่ไหม?” ถ้าเขาถามแบบนี้แปลว่ายังไม่แน่ใจสินะ นัยน์ตาสีดำสนิทจ้องข้าไม่วางตา
“ไม่ใช่” ข้าตอบเสียงแข็งและพยายามสลัดให้หลุดจาการพันธนาการ
“ถ้าไม่หยุดโกหกข้าจูบเจ้านะ” เจ้าไม่กล้าหรอกน่า แหวะ เล่นมุกพิลึกแบบนี้เจ้าใช่เทอร์มิสตัวจริงรึเปล่าเนี้ย? (เจ้าก็เป็นครีอุสตัวปลอมไม่ใช้รึ?)
“ข้าไม่ อุบ!” ยังไม่ทันที่ข้าจะพูดจบดี เทอร์มิสก็ประกบริมฝีปากลงมา เขาใช้ลิ้นตวัดหาความหวานในปากข้าอย่างคล่องแคล้ว ก่อนที่ข้าจะผลักเขาให้ออกห่างจากตัวเอง เราทั้งสองจ้องหน้ากันแต่ไม่ได้สบตา
“ข้ากลับห้องก่อนนะ” ข้าเอ่ยเบาๆแล้วหันหลังให้ร่างสูง
“เดี๊ยวก่อน!”
“มีอะไรงั้นหรอ?” ข้าหันไปมองเขาเล็กน้อย
“ข้า... ข้าขอโทษ”
“ไม่สมกับเป็นเจ้าเลยนะเทอร์มิส” ข้าแกล้งหัวเราะๆและเดินจากไป
หลังจากที่เจ้าของเรือนผมสีทองเดินจากไปเทพอัศวินเทอร์มิสใช้มือขวาสัมผัสที่ริมฝีปากของเขาเบาๆพลางทบทวนความรู้สึกเมื่อครู่ ‘หวาน...’
เดี๊ยวมาต่อนะ
ความคิดเห็น