คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พันธมิตรผนึกกำลัง
ตอน พันธมิตรผนึกกำลัง
บนรถระหว่างทางไปสถานที่รวมพล (ใครนึกภาพไม่ออกไปดูในตอนที่52นะจ๊ะ)
“ยังไงก็ไม่รู้สิ รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะมีสิ่งที่ไม่ดีสุดๆเกิดขึ้น” ลูซี่พูดก่อนจะเอามือทั้งสองกุมหน้าตัวเอง “แต่ว่านะ แผนการณ์อะไรที่ว่านั่น... ทำไมถึงต้องมีเรามารวมอยู่ด้วยละ !?”
“ฉันเองก็เซ็งเหมือนกันนั้นแหละ เลิกคร่ำครวญซักที” เกรยข์บ่นบ้าง
“มันเป็นการตัดสินใจของมาสเตอร์ ! พวกเราควรจะตอบแทนความคาดหวังนั้น ไม่ใช่หรอ ?” เอลซ่าพูดขึ้น
“แต่ว่าถ้าเรื่องต่อสู้ กาซีลกับจูเบียก็น่าจะเหมาะกว่านี่นา” ลูซี่เสนอ
“ทั้ง 2 คนอาจจะทำภารกิจอย่างอื่นกันอยู่ก็ได้นะ” แฮปปี้พูดทั้งๆที่คาบปลาอยู่
“นี่... ยังไม่ถึง... อีกหรอ... เนี้ย ?” นัตซึพูดด้วยเสียงเอื่อยๆเหมือนจะอวกออกมาได้ทุกเวลา
“สุดท้ายก็ลงเอยด้วยสมาชิกหน้าเดิมๆ สินะ” ลูซี่ยิ้มแหย่ๆ
“แบบนั้นก็น่าจะดีอยู่แล้ว ไม่ใช่หรอ ? เพราะวันนี้จะต้องไปวางแผนร่วมกับกิลด์อื่นๆ สิ่งแรกที่สำคัญก็คือต้องสามัคคีกันภายในกลุ่มกิลด์เดียวกันซะก่อน”
“เห็นแล้วละ” แฮปปี้ร้องบอกจากหน้ารถ “สถานที่รวมพล !”
ณ สถานที่รวมพล
แอ๊ด!!!
“เลือกสถานที่ได้น่าสยองจริงๆนะ”
“เป็นบ้านพักตากอากาศของมาสเตอร์บ๊อบจากบลู เพกาซัสน่ะ” เอลซ่าอธิบาย
“หมอนั่นน่ะหรอ...” เกรย์นึกภาพ
บลูเพกาซัส มาสเตอร์บ๊อบ จริงๆแล้วเขาเป็นผู้ชายนะ
“ขะ ขอผ่านแล้วกัน”
“น่าอย่าพูดแบบนั้นสิ ถึงจะเห็นยังงั้น แต่ก็มีความสามารถพอๆกับมาสเตอร์ของเราเลยนะ” เอลซ่าพูดด้วยสัหน้าเอียนๆ
“งั้นหรอค่ะ...”
“ยังไม่ถึงอีกหรอ ?” นัตซึถามด้วยเสียงพะอืดพะอม
“มาถึงแล้วนะ นัตซึ” แฮปปี้บอกนัตซึ
“ไฮ๊ ถึงแล้วครับ”
“ถึงแล้ว !”
“ไฮ๊ ไฮ๊ ไฮ๊ ไฮ๊ !”
“ขอต้อนรับ !”
“แฟรี่...”
“เทล”
“ทุกท่าน” ชายหนุ่มปริศนาสามคนปรากฏตัวขึ้นมากลางห้องโถง (มีสปอตไลท์ส่องด้วย)
“ขอต้อนรับครับ !”
“พวกเราคือ...”
“ตัวแทนที่บลูเพกาซัส”
“ได้เลือกมา...”
“ไทรเมนส์”
“ร้อยราตรี ฮิบิกิ”
“ค่ำคืนศักด์สิทธิ์ อีฟ !”
“คืนเงียบสงัด เรน”
“บลูเพกาซัส ไทรเมนส์ !? ทะ เท่จัง แล้วก็นะ ฮิบิกิ คนนั้นน่ะ ติดอันดับท๊อปของ ‘ผู้ที่คุณปรารถนาอยากเป็นแฟน’ จากนิตยสาร Sorcerer ตลอดเลยด้วยนะ! ฮิบิกิ เลทิส คนนั้นอ่ะ !”
“ชิบหาย ! ลืมใส่เสื้อมาเฉยเลย !”
“ทางนี้เทียบไม่ติดเลย...” ลูซี่ถอนหายใจ
“ความงดงามสมดั่งคำร่ำลือ...”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ทิทาเนีย”
“ครับทางเชิญทางนี้ครับ” เรนพาเอลซ่าไปนั้งบนโซฟา
“ผ้าเย็นครับ”
“หิวรึเปล่าครับ ?”
“เปล่า”
“เอาเค้กมาให้ ดีไหม?”
“ไม่ดีกว่า”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี้ย” ลูซี่บ่น
“เธอก็ไปนั้งด้วยกันสิ” เรนพูดพลางโอบเอวลูซี่เอาไว้ “แต่ว่านะ... เธอนี่ดูน่ารักเกินไปแล้วนะ”
“อะไรของมันฟะ เจ้าพวกนั้น” เกรย์สถบอย่างไม่สนอารมย์
“ใครรึนั่น เจ้าพวกนั้นน่ะ” นัตซึที่พึ่งจะหายจากเมารถพูดงงๆ
“เอาล่ะ ก็คงจะเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางมาพอสมควร (เหนื่อยกับพวกแกมากกว่าอีกย่ะ- -”) คืนนี้พวกเรา... จะอยู่กับคุณไปตลอดเอง...”
พัวะๆๆ
“เมื่อพวกนายจะเลิกใช้มุกแบบนั้นสักทีนะ ไม่เห็นหรอว่าพวกเขากำลังลำบากใจน่ะ...” หญิงสาวเรือนผมสีเขียวผู้ใช้กระเป๋าถือใบงามๆตบกะบานของหนุ่มๆไทรเมนส์ พูดอย่างมีน้ำโห ก่อนจะหันมาพูดกับลูซี่และเอลซ่า “ต้องขอโทษพวกคุณด้วยจริงๆนะค่ะ ฉันมาจากบลู เพกาซัส ชื่อ เชน นะค่ะ”
“ว่าแต่ทำไมเธอถึงไม่อยู่เฝ้ากิลด์ละเนี้ย” เรนถามเพื่อนสาวที่เขาชวนไปทำภารกิจที่ไรก็บอกว่าไม่ทุกทีจนจะกลายเป็นเจ้าที่ประจำกิลด์อยู่แล้ว
“มาสเตอร์วานมาน่ะสิ ให้มาคุมไม่ให้พวกนายก่อเรื่อง” ร่างบางถอนหายใจก่อนจะถอดเสื้อโค้ทสีขาวที่ตนใส่ประจำออก แล้วยื่นให้เกรย์ “ฉันให้ เอาไปใส่ซะสิ”
“ขอบใจนะ” เกรย์รับเสื้อโค้ทมาใส่
“ไหนเธอว่ามันเป็นของสำคัญไม่ใช่หรอ” เรนสะกิดไหล่ของหญิงสาว
“ไม่เป็นไรหรอก นั้นไม่ใช่เสื้อของฉันหรอกนะ” มือเรียวหยิบเสื้อโค้ทอีกตัวออกจากกระเป๋าถือ (ยัดเข้าได้ไง) มาสวม แล้วโยนกระเป๋าทิ้งไปอย่างไม่เสียดาย
“พวกคุณทุกคน... เลิกเล่นอะไรแบบนั้นกันได้แล้ว” ชายหนุ่มพูดพลางเดินลงบันได
“อะไรกันเนี้ย เสียงหวานๆแบบนั้น” ลูซี่พูด
“ท่านอิจิยะ”
“อิ อิจิยะ” เอลซ่าถึงกับเหงื่อตก
“ไม่เจอกันนานเลยนะ คุณเอลซ่า”
“ระ หรือว่านี่... นายจะมาเข้าร่วมด้วย...”
“คิดถึงเสมอ มายฮันนี่ ชายที่อุทิศตัวเพื่อคุณ อิจิยะครับผม” ระยิบระยับ
“มายฮันนี่ !?” ลูซี่กับแฮปปี้พูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“เอลซ่า...”
“กำลังตัวสั่น”
“ไม่คาดคิดเลยว่า...”
“จะได้พานพบอีกครั้ง”
“ยินดีด้วย”
“แฟนของท่านอิจิยะงั้นหรือครับ ?” ไทรเมนส์พูดพร้อมกับตบมือ “ต้องขออภัยที่เสียมารยาทเป็นอย่างสูง”
“ขอปฏิเสทเต็มพิกัด”
“แล้วพวกนายน่ะเก็บกวาดได้แล้วที่นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นนะ” เชนชี้หน้าสั่งทั้งสาม
“ไม่เอาละ”
“ไม่เอาละครับ”
“ไม่เอาด้วยหรอก”
“ฮัลโลมาสเตอร์เหรอค่ะ ช่วยประกาศหาสมาชิกใหม่ของเพกาซัสไทรเมนส์ไว้เลยนะค่ะ”
“รับทราบครับ” X3
“เฮ้อ ต้องให้ใช้กำลังบังคับอยู่เรื่อย”
“ก็เคยได้ยินเรื่องของพวกคุณมาบ้างน่ะนะ คุณเอลซ่า , คุณลูซี่... และคนที่เหลือ Perfume ช่างดีเหลือ” Perfume ก็หมายถึง ‘กลิ่น’ นั้นแหละ
“รู้สึกขนลุกยังไงก็ไม่รู้” ลูซี่พูดสั่นๆ
“โทษนะ... ฉันเองก็ไม่ค่อยถูกกับหมอนั่น” เอลซ่าก้าวถอยหลังไปก้าวสองก้าว “ถึงจะเป็นนักเวทที่เก่งมากแต่ว่า...”
“พวกแก๊งแห่งบลูเพกาซัส ฟังไว้ให้ดี ! ช่วยเลิกสร้างความรำคาญให้กับเจ้าหญิงของเรา สักที่จะได้ไหม ?”
“กลับไปก็ได้นะพวกผู้ชายน่ะ”
“ขอบคุณที่อุสาสละเวลามาครับ”
“ส่งไอ้พวกนี้มาทำภารกิจสำคัญแบบนั้น ! ตั้งใจจะไปสู้บ้างรึเปล่าฟะ !?”
“อยากลองทดสอบดูไหมครับ ?”
“พวกเราเองก็แข็งแกร่งนะ”
“พอกันสักทีได้ไหมพวกนายน่ะ”
“คุณเอลซ่า... ไม่เปลี่ยนเลยนะครับ กลิ่นช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน”
“ไปให้พ้น !” อิจิยะกระเด็นจากลูกตบของเอลซ่า
“ชาย~”
“เอาเข้าจนได้”
“ชาย...” อิจิยะถูกแช่แข็งด้วยมือของชายปริศนาที่เพิ่งเข้ามาใหม่
“รู้สึกว่าจะทักทายกันได้ดีเหลือเกินนะ พวกแกตั้งใจจะหาเรื่องลาเมียร์สเกลงั้นหรอ ?” ผู้ชายคนนี้ก็คือ ริออน บาสเทีย มีอาจารย์คนเดียวกับเกรย์ และเขาก็คือศิษย์พี่...
“ริออน !”
“เกรย์”
“นี่นาย ไปเข้าร่วมกิลด์แล้วหรอ ?” นัตซึถาม
ริออนไม่ตอบแต่ขว้างอิจิยะไปทางเกรย์
“ทำบ้าอะไรฟะ !?” เกรย์หลบได้
“คนที่เริ่มก็คือทางนั้น ไม่ใช่รึไง !?”
“แต่ว่านะ ทำอะไรยังงั้นกับหัวหน้าของพวกเรา...”
“ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ” เชนโค้งให้ริออนเล็กน้อยก่อนจะได้ยินเสียงฮิบิกิทักทวง
“เชนไม่จำเป็นจะต้องขอโทษหรอก แล้วพวกผู้ชายน่ะกลับไปให้หมดเลยได้ไหม”
“ตายจริง มีผู้หญิงด้วยนะค่ะ ตุ๊กตาจู่โจม: Carpet Doll!” พูดไม่ทันขาดคำพรมก็เข้าจู่โจมลูซี่
“ทำไมต้องหนู~ เดี๋ยวนะเวท แบบนี้ เชอรี่ เธอเองก็อยู่ลาเมียร์ สเกล งั้นหรอ” ผู้หญิงคนนี้คือ เชอรี่ เบลนดี้ เป็นหนึ่งในพรรคพวกของริออน และรักเขามาก
“ดิฉันไม่ยอมให้ลืมกันหรอกนะค่ะ แล้วก็ช่วยลืมตัวตนของดิฉันในอดีตไปซะนะค่ะ”
“เอาไงแน่ ?”
“เพื่อความรักแล้ว ดิฉันจึงได้กลับมามีชีวิตใหม่ค่ะ”
“ขะ ขอสูดกลิ่นที่ชวนหลงใหลนั่นสักครั้งเถอะนะ !”
“อย่าเข้ามา” เอลซ่าถือหอกไว้ในมือ “ฟันจริงๆนะ”
“ริออน”
“เกรย์...”
“เข้ามาเลย !”
“แต่รักเธอไม่ลง”
“ฉันก็เกลียดเธอย่ะ”
ภายใต้ความเงียบหญิงสาวได้เอ่ยบางสิ่งออกมาอย่างแผ่วเบา “สายลมจงกลายเป็นเครื่องพัธนาการ...”
กึก
“ขะ ขยับไม่ได้” เกรย์พูดขึ้น
“เวทแบบนี้รึว่า...”
“พูดคุณเนี้ยพูดกันดีๆไม่เป็นสินะค่ะ” เชนส่ายหัวอย่างหน่ายๆ
“พอกันได้แล้ว !! พวกเรามาก็เพื่อผนึกกำลังกันโค่นโอราเชี่ยน เซส ไม่ใช่เวลามาห่ำหันกันเอง !”
“คุณจูร่า”
“จูร่า ?”
“เจ้าหมอนี่ อยู่ระดับแนวหน้าของลาเมียร์ สเกล ผาเหล็ก จูร่า !”
“ใครน่ะ” นัตซึถาม
“หนึ่งในจอมเวทศักดิ์สิทธิ์สินะค่ะ” เชนตอบพลางเดินไปอยู่ตรงหน้าจูร่า “ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ”
“อะ อืม”
“ว่าแต่คุณเชนครับเมื่อไรจะปล่อยพวกเราสักทีล่ะครับเนี้ย” อีฟถาม
“อ้าว ยังแก้กันไม่ได้อีกหรอค่ะ” เชนเอียงคอเล็กน้อย
“ใครมันจะแก้ได้ล่ะฟะ” เกรย์สถบ
“ใจร้อนกันจังนะค่ะ งั้นก็ช่วยไม่ได้...” เชนถอนหายใจก่อนจะเริ่มนับ “3 2 1 0...”
“ขยับได้แล้ว” ริออนพูด
“ตอนนี้ 3 กิลด์ก็มากันพร้อมเพรียงแล้ว”
“เหลือก็เพียงแคทเซลเตอร์สินะค่ะ แต่เรียกว่า ‘พวก’ คงจะไม่เหมาะ... เพราะได้ยินว่ามาคนเดียวนะค่ะ”
“คนเดียวงั้นหรอ”
“ภารกิจที่อันตรายถึงขนาดนี้... แต่กลับส่งมาคนเดียวงั้นหรอ”
“ดะ เดี๋ยวนะ... คนที่ส่งมาจะน่ากลัวแค่ไหนเนี้ย ?”
ตุบ!!!
พรึบ
“เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ” เชนยื่นมือให้เด็กสาวผมสีน้ำเงิน
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”
‘เร็วมาก’ ทุกคนยกเว้นคนของเพกาซัสคิด
“หนูมาจากแคทเซลเตอร์ค่ะ เวนดี้นะค่ะ”
ความคิดเห็น