คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : PCY BADBOY 35
๊อ
๊อ
านยอลที่นั่เหม่ออยู่บนเีย็้อสะุ้หลุออาวามิัวเอทันทีเมื่ออยู่ๆประู็ถูเปิออ
เามอามไปทาประู็เห็นว่าเป็นเฮุนับลู่หานนั้นเอ
“มึโอเนะ” เฮุนเอ่ยถามเพื่อนสนิทออไปเมื่อเาเินมาหยุอยู่ที่้าเียอนป่วย
“ไม่โอเว่ะ”
“มึเป็นอะไร เ็บรไหนวะ ทำไอ่ะ
ใหู้เรียหมอให้ป่ะ” เฮุนเอ่ยถาม้วยวามร้อนใ
“ลู่หาน
นายปลุแบฮยอนแล้วพาไปในที่ห้อหน่อยสิ ันลัวว่าะนอนไม่สะว”
“ห้ะ…อ๋อ
อืมๆ”
ลู่หานเินไปที่โฟาแล้วัารปลุุแม่ัวเล็ให้ื่นเพื่อที่ะไ้พาลับไปนอนที่ห้อพัามที่านยอลบอ
ลู่หานสะิเรียแบฮยอนอยู่ไ้ไม่นาน ุแม่็ัวเียื่นึ้นมา้วยวามุน
“แบฮยอน นายลับไปนอนที่ห้อนะ เี๋ยวันะอยู่เป็นเพื่อน”
“หื้อ…ทำไมละ”
“ลับไปพัที่ห้อ่อน
เี๋ยวเย็นๆันะเินไปหา” เป็นานยอลนั้นเอที่พูึ้นมา
“ทะทำไ…..”
“ไปนอนที่ห้อ” านยอลเผลอะอเสียัึ้น
นทำให้แบฮยอนใ ส่วนลู่หานและเฮุนเอ็ใไม่แพ้ัน
“อ่ะ…อื้ม”
แบฮยอนำใทำามที่านยอลบอ ่อนะลุึ้นเินออไปาห้อโยมีลู่หานเป็นนประอแนพาเินออไป านยอลใ้สายาสัเมอแบฮยอนั้แ่หัวรเท้า
หัวใ็รู้สึวูบอีรั้ เพราะที่หน้าท้ออแบฮยอนนั้นมันนูนออมาริๆ และูยัไ็มอออว่าแบฮยอนนั้นำลัั้ท้ออยู่
แ่ทำไมเาถึไม่ิและไม่สัเ ทั้ๆที่เา็อยู่ับแบฮยอนลอเวลา
“เป็นไรวะ ะอทำไม”
“ูไม่รู้ว่ะเฮุน….”
“มึเป็นอะไร บอูไ้” เฮุนเอ่ยปาถามออไป
เพราะเาเห็นสีหน้าอานยอลแล้ว เหมือนับำลัมีเรื่อให้ิมา
“มึ!!!”
“อะไร” เฮุนอบออไป
“แบฮยอนท้อ…..”
“ูรู้่อนมึอี!!!!”
านยอลหันหน้าไปมอเพื่อนสนิทเมื่อไ้ยินำอบที่ออมาาปาอเฮุน
รู้่อนเาั้นหรอ แล้วทำไมเา้อมารู้ทีหลันอื่น ลว่าแบฮยอนนั้นท้อ
แล้วท้อับใร ถ้าท้อับเา ทำไมแบฮยอนถึไม่บอ เ็บเียบมาทำไมั้สี่เือน
“ทำไม…..”
“ู็ะลับมาบอมึนี่แหละ”
“มึรู้หรอ…..”
“ูแอบยืนฟัอยู่หน้าห้อแบฮยอนอ่ะ
ูไ้ยินุหมอบอ ลู่หานเป็นนถามเรื่อเ็ในท้อ”
“เาไม่บอู สี่เือนแล้ว” านยอลพูออไป้วยิใที่วูบสั่นไหวรู้สึเ็บที่หน้าอไปหม
“มึรู้ไ้ไวะ”
“พยาบาลบอว่ะ”
“มึอย่าเพิ่ิอะไรมาานยอล
ยัไแบฮยอน้อบอมึอยู่แล้ว แ่มันยัไม่ถึเวลา” เฮุนพยายามพูปลอบใเพื่อนสนิท
“อืม”
ใน่วเย็น านยอลลุออาเียเพื่อที่ะเินไปนัวเล็ที่ห้อพั
เพราะเาบอแบฮยอนไว้แล้ว ว่าเย็นๆเาะเินไปหาที่ห้อเอ
านยอลเินมานถึหน้าห้อพัที่มีป้ายื่อเียนเอาไว้ว่า บยอน แบฮยอน
่อนะลมือเาะประู่อน แล้วึเปิประูเ้าไป
แอ๊……..
“แบฮยอน”
เียบ……
านยอลมอไปที่เีย็เห็นับ
้อนลมๆปุ๊ลุ๊ ำลัหลับอยู่บนเีย โยนอนหันหลัให้ทาประู
านยอลมอหาลู่หาน็ไม่เอ สสัยะออไปิน้าวับเพื่อนสนิทอเา
านยอลัารเลื่อนเ้าอี้มานั่ที่้าเีย
่อนะเอื้อมมือให่ไปึผ้าห่มออาหน้าอนัวเล็ เพราะลัวว่าะหายใไม่ถนั
“อื้อ…..” แบฮยอนยับัวทันทีเมื่อรู้สึว่าำลัถูรบวนารนอนอยู่
“อืม”
นัวเล็่อยๆลืมาึ้นมาอย่า้าๆ
นในที่สุเา็ปรับโฟัสสายาไ้อย่าัเน
นเห็นว่ามีร่าสูุ้นานั้นำลันั่้อมออยู่รหน้า
และรับรู้ไ้ทันทีเลยว่าเป็นใร แบฮยอนไม่รอ้าัารพลิัวแล้วนอนหันหลัให้านยอลทันที
“แบฮยอน”
เียบ….
“นีหันหน้ามาุยันหน่อยรับ”
เียบ….
“ไม่ิถึันหรอ หืม…..”
เียบ….
“ว่าะมาให้อนะเนี่ย ั้นลับีว่า”
“โอ๊ยยยยย…...”
านยอลร้อออมา้วยวามเ็บปว
เมื่อนัวเล็ที่นอนหันหลัให้เมื่อี้ พลิัวมาแล้วึเาเ้าไปออย่าเ็มแร
านยอลลอบยิ้มออมา้วยวามล แ่ทว่า สัพัเาลับไ้ยินเสียร้อไห้สะอื้นออมาานัวเล็ในอ้อมออเา
่อนะไ้ยินเสียพูอู้อี้ออมา
“ฮึ…ฮือ….อย่าะอใส่เราอีนะ…ฮึ…านยอลนิสัยไม่ี เราะไม่พูับานยอล”
“โอ๋ อโทษนะ”
นี่สินะ อาารอนท้อ เพราะ
่วหลัๆมานี่แบฮยอนร้อไห้บ่อยมา พูแหย่อะไรนิๆหน่อยๆ หรือเผลอะอเ้าให้
แบฮยอน็ร้อไห้ออมา านยอลอาศัยัหวะที่แบฮยอนร้อไห้นั้น
เา็เอื้อมมือไปสัมผัสเ้าับหน้าท้ออแบฮยอน และเา็รู้สึไ้ว่า
หน้าท้อแบฮยอนแ็และนูนออมามา ือรู้เลยว่าแบฮยอนท้อริๆ ุพยาบาลไม่ไ้โหเา
“แบฮยอน”
“หื้ม…..”
“มีอะไร้อบอันทุเรื่อเ้าใไหม”
“ห้ะ…อื้ม”
๊อ
๊อ
“แบฮยอนนายเห็นไอ้าน…..อ้ะอ้าว”
“อันลมเียวน้า…..” ลู่หานเอ่ยแวออไปเพราะทันทีที่เาเินเ้ามา็เอับู่พระนาำลันั่อันอยู่
“เออทำไมวะ อันไม่ไ้ไ” านยอลพูแวะออไป
่อนะันแบฮยอนให้ออาอ้อมอ
“ไปไหนันมาหรอ”
“ไปื้ออินมา เยอะแยะเลย
ุหมอบอพวนายินอาหารธรรมาไ้นะ พวเราเลยื้อมาเผื่อ”
“อบในะ ินันเลยไหม เราหิวแล้ว” แบฮยอนพูออมาพลาเอื้อมมือไปลูบที่หน้าท้อเพื่อบอให้รู้ว่าเานั่นหิวแล้ว
ลู่หานและเฮุนัารเรียมหาถ้วยานออมา
่อนะเทับ้าวและอาหารทุอย่าลในานาม พวเาพาันออไปเินลาหน้าโรพยาบาลมา
ที่ริั้ใะออไปินอาหารันสอนแล้วให้แบฮยอนับานยอลทานอาหารอโรพยาบาล
แ่ทว่า พอเินลาัน็เห็นอาหารที่านยอลและแบฮยอนอบันทั้นั้น นึึ้นไ้พวเาึัารื้อลับมาินันที่ห้อพัพิเศษ
เพราะเมื่อรั้่อน ุหมอบอว่า ทั้สอนนั้นสามารถทานอาหารธรรมาไ้
พวเาึไม่รอ้าัสินใื้อลับมาินในทันที
“มาแล้ววววว”
“ว๊าว น่าทานั”
รื
รื
“แม่มึโทรมาานยอล” เฮุนล้วระเป๋าออมาู็เห็นว่าเป็นแม่อเพื่อนสนิทนั้นเอที่โทรเ้ามา
“เอามา เี๋ยวุยเอ”
ผ่านไปสอั่วโม หลัที่ทานอาหารันเสร็
และุแม่อานยอลที่แวะมาเยี่ยมลูาย็ไ้ลับฤหาสน์ไปแล้วเรียบร้อย
“ะสามทุ่มแล้ว นายวรนอนพันะแบฮยอน
เี๋ยวืนนี้ันนอนเป็นเพื่อนอี” ลู่หานบอออไป
“้า”
“ส่วนนายเฮุน ไปนอนับานยอล”
“รับเมีย”
“เี๋ยวเหอะ” ลู่หานพูู่
หลัาที่พูุยันเสร็เรียบร้อย
เฮุน็พยุแนานยอลแล้วพาเินออาห้อไป เพราะนี่็สามทุ่มว่าๆแล้ว
นป่วยวรไ้นอนพัผ่อนัที ไม่ั้นานเ็บป่วยนี้ไ้มี่อยาวอีเป็นอาทิย์แน่ๆ
“นอนะมึ” เฮุนเอ่ยบอเพื่อนสนิททันทีเมื่อพยุานยอลมาถึที่เีย
๊อ
๊อ
“อ้าว ลุหมอสวัสีรับ”
เฮุนและานยอล่าล่าวทัทายุหมอที่เินเ้ามาในห้อ
“ไ ไอ้ี้ื้อ”
“โห…ลุหมอ
ผมไม่ไ้ื้อนะรับ”
“โอเยัล่ะ” ลุหมอเอ่ยถาม
“รับ…แล้วลุรู้ไ้ไว่าผมอยู่โรพยาบาล” านยอลเอ่ยถามออไป้วยวามสสัย
“ุหินายไโทรบอว่าลูายัวี
นอนรัษาัวอยู่ที่นี่ ลุเลยแวะมาเยี่ยม”
“อบุรับุลุ”
“ลุหมอรับ ลุเป็นหมอสูินรีแพทย์ใ่ไหมรับ” เฮุนเอ่ยถามึ้น
“อืม ใ่ ทำไมหรอ”
“โป๊ะเะ!! ไอ้ยอล ถามเรื่อแบฮยอนสิ
แบฝารรภ์โรพยาบาลนี้”
“เอ่อ…ลุพอุ้นนไ้ที่ื่อแบฮยอนไหมรับ” านยอลถามออไป้วยิใที่ไม่อยู่ับเนื้อับัว
“นไ้ลุั้เยอะ ำไม่ไ้หรอ”
“ไอ้ยอล รูปๆเอารูปให้ลุู”
านยอลที่ไ้ยินำพูาปาเพื่อนสนิท
ึเอื้อมมือให่ไปหยิบโทรศัพท์ออมา ่อนะเ้าแอพพลิเั่นัวเอฟสีฟ้าเพื่อหารูปอนัวเล็
“นี่รับลุ”
“อ๋อ…ใ่ เามาฝารรภ์ับลุเอ”
“เอ่อรับ”
“ทำไม”
“เปล่ารับลุ ยัไผมอฝาลุหมอูแลให้หน่อยนะรับ”
“มันเป็นหน้าที่อหมออยู่แล้ว
ั้นลุอัว่อนนะ หายไวไวล่ะไอ้หลานาย”
“รับลุ”
Chanyeol Part
หลัาที่ลุหมอลับไปแล้ว ผม็เอาแ่นอนิเรื่ออแบฮยอน
ผมเฝ้าิอยู่ลอทั้วัน ว่าทำไมแบฮยอนไม่บอผมเรื่อท้อ
หรือริๆแล้วเ็ในท้อไม่ใ่ลูอผม เพราะถ้าเป็นลูอผมริๆแบฮยอน้อบอผมสิ
แ่นี่แบฮยอนไม่ยอมพูอะไรเลยสัำ และถ้าเป็นลูผมริๆแ่ทำไมอนนี้ผมลับไม่รู้สึีใอย่าที่วระเป็น
เพราะอะไรหน่ะหรอ เพราะผมเสียใรับ เสียใมาริๆ
ที่เาไม่ิะพูหรือบออะไรผม อย่าน้อยถ้าเาบอผม ผม็ะไ้รู้ ไู้แล
ไ้พามาพบหมอ และเรา็ะไ้เป็นรอบรัวันสัที ทาผมเอ็พร้อมที่ะรับผิอบเาทุอย่า
แ่อนนี้ผมผิหวัรับ ทั้ผิหวัและเสียใ หัวใผมมันเ็บปวไปหม
“ไอ้านยอล มึร้อไห้หรอวะ”
“ฮึ…เฮุน
ูเ็บ” ผมบอออไป เพราะผมรู้สึแบบนั้นริๆ
“มึ ใเย็น”
“ู้อทำยัไวะ…ฮึ เาถึะบอูเรื่อที่เาท้อ
หรือเาไม่รู้ว่าเ็ในท้อเป็นลูอใร…ฮือ”
“มึอย่าิอะไรไปเอ
ูเื่อว่านั่นหน่ะลูอมึแน่ๆ”
“ู็มั่นในะว่าเาือลูอู แ่แู่อยาไ้ยินาปาอแบฮยอนเอ
อยาไ้ยินว่า นั่นือลูอเรา ลูอูับเาสอน…ฮึ”
“านยอล ูไม่รู้ะ่วยมึยัไ
แ่มึ้อรอ รอให้เาพูเอ อนนี้เายัไม่พร้อม และมึ้อิ้วยนะไอ้ยอล
ว่าทุวันนี้มึับเาเป็นอะไรัน และที่มึืนใเาอนแรละ มึเยบอสถานะมึับเาไหมว่าอนนี้เป็นอะไรัน
มึเยพูหรือยัว่ามึรัเา านยอล มึ้อิในเรื่อพวนี้้วย”
“ทุวันนี้มันยัไม่ัเนใ่ไหมมึ
ู้อทำยัไวะ แ่ที่แน่ๆ ือู้อรอใ่ไหม”
“ใ่!!!”
ัภาพมาที่.......
_______________________________
อบุที่อ่านนะะ
ฝาเม้นและิแท๊ #PCYBADBOY ่ะ
ิ่อไ้ที่ Twitter : @maybaekk
ความคิดเห็น