[reborn]รักนี้แด่นายคนเดียว

เนื้อเรื่อง

"วันนี้ หึมะตกสินะ"ร่างเล็กพูด และถอนหายใจออกมา 'สึนะ'หนุ่มน้อยที่มารับชะตากรรม เป็นรุ่นที่10ของวงโกเล่ เขามองผ่านหน้าต่างบานใหญ่ที่มีลูกกรงสีดำกั้นอยู่ เขาจ้องไปยังหิมะที่กำลังตกลงอย่างช้าๆ..ทำให้เขานึกถึงอดีตในวันวาน

ย้อนอดีต

"...หิมะ.."เด็กชายพึมพากับตัวเอง เขากลับมานั่งบนโซฟานุ่มๆที่กำลังจะพาสึนะเขาสู่ภวังค์ของความฝัน...

จากนั้นไม่นานนัก

'เอี๊ยด'

เสียงเปิดประตูดังขึ้น ชายร่างสูง เดินเข้ามาในบ้านหลังน้อยๆและปิดประตู'ฮิบาริ'จ้องมาไปยังร่างเล็กที่อยู่บนโซฟา

"นี่นาย-"เขาพูด แต่แล้วเมื่อเขาสังเกตุว่า สึนะกำลังนอนอยู่ เขาเข้าไปใกล้ๆ

"นอนอยู่งั้นหรอ"ฮิบาริพูด และเผยรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์ออกมา ก่อนที่จะวางของและไปเอาผ้าห่ม

"ถ้านายไม่ดูแลตัวเอง ฉันจะซัดนายแน่.."ฮิบาริพูดหลังจากที่ห่มผ้าให้สึนะเสร็จ ร่างเล็กกลับพูดบางอย่างออกมาซึ่งทำให้ฮิบาริต้องหยุดนิ่ง

"ฮะ..ฮิบาริ..คุง.."สึนะพึมพำออกมาเบาๆ แต่เมื่อเทียบกับในห้องที่เงียบกริบแล้ว..เสียงนั่นได้ยินอย่างชัดเจน ฮิบาริจ้องมองไปที่สึนะ

"ละเมองั้นหรอ?"ฮิบาริพูด และประทับจูบที่หน้าผากของสึนะเล็กน้อย

"แล้วฉันจะกลับมา...รอฉันด้วยล่ะ"ฮิบาริพูดและเดินออกบ้านหลังนั้น มันอาจเป็นวันที่น่าจดจำแต่มันดันเป็นฝันร้ายของสึนะ...เพราะหลังจากวันนั้น....ฮิบาริไม่เคยกลับมา สึนะได้แต่รอวันเวลาที่จะมีเสียงเคาะประตูและคนๆนั้นคือฮิบาริ แต่ไม่ว่าจะหวังมากเท่าไหร่ มันก็ไม่เคยมาถึงสักทีจนในวันนึง

ผ่านไป2ปี ปัจจุบัน

"จะไม่รอแล้วหรอ"รีบอร์นพูด และจ้องมองสึนะที่กำลังเก็บข้าวของ

"เขาคง..ลืมสัญญาที่ให้ไว้น่ะ"สึนะพูดเหมือนไม่คิดอะไรแต่ในใจกลับร้อนรุ่ม และคิดเช่นเดิม

"นี่นายจะยอมแพ้แล้วหรอ รอไปอีกวันเถอะน่า"รีบอร์นพูด

"รีบอร์น!ลองคิดดูสิ!2ปีที่ฉันรอมาตลอด คิดแต่จะรอวันพรุ่งนี้ สุดท้ายก็ผ่านมาเป็นปี!"สึนะพูดด้วยความโมโหก่อนที่จะยกกล่องสีน้ำตาลไปไว้ข้างนอก

"งั้นขอวันนี้เป็นวันสุดท้ายนะ"รีบอร์นพูด

"ถ้านายบอกว่าวันสุดท้าย..ก็ได้ เพราะเราคงเก็บของไม่ทัน"สึนะพูดก่อนที่จะล้มตัวนอนบนโซฟาตัวเก่า

"ฉันนะ..รอมานานมากแล้วนะ รีบอร์น.."สึนะพูดก่อนที่จะทำคอตก

"นั่นสินะ แค่วันสุดท้าย"รีบอร์นพูด

วันถัดมา

'เอี๊ยด'เสียงเปิดประตูดังขึ้นในเวลา6:34น. ร่างเล็กได้ยินเสียงจึงลุกจากเตียงและเปิดประตูห้อง

"รีบอร์นหรอ"สึนะถาม แต่แล้วเมื่อสึนะเปิดไฟ ร่างสูงใหญ่ ผมสีดำ และดวงตาคมกริบ ฮิบารินั่นเอง แต่สภาพของฮิบาริกลับเจ็บหนัก

"ฮิบาริคุง..."สึนะพูด น้ำตาอาบแก้มของร่างเบ็กก่อนที่จะปล่อยโฮออกมา แม้ฮิบาริจะเจ็บหนัก แต่ก็ยังมาหาสึนะพร้อมพูดว่า

"ฉันกลับมาแล้วนะ"ฮิบาริพูด สึนะโอบกอดร่างที่พันไปด้วยผ้าพันแผล

"ขอบคุณที่รอฉันนะ"ฮินาริพูดและซับน้ำตาของสึนะ แต่ทว่าสึนะกลับ ดึงฮิบาริประทับจูบที่ริมฝีปากของฮิบาริ

"ฉันรักนายนะ ฮือๆ"สึนะพูดพร้อมน้ำตา แม้ฮิบาริจะอึ้งเล็กน้อย แต่ก็แอบอมยิ้มอยู่

"ฉันก็เหมือนกันล่ะน่า...ขอบคุณที่ยัง..รักฉันมาตลอดนะ"

 

 

✄THE ORA