หวานรักซาตาน

ลำดับตอนที่ #1 : ของใกล้มือ

"ไปล่อยฉันได้แล้วค่ะ คุณภาคิน "  บัวหรือ บัวชมพูพูดแกมขอร้องให้เขาปล่อยตัวเธอ

จะรีบไปไหนครับคนดี  พี่ยังไม่อิ่มเลย  ขออีกนิดนะ แล้วช่วยแทนตัวเองใหม่ด้วยนะครับที่รัก "   แทนที่เขาจะปล่อยตัวเธอ เขากลับยิ่งกอดเธอแน่น และสูดดมหาความหอมหวานจากร่างกายของเธออย่างไม่รู้จักอิ่ม

"บัวจ๋า.....บัวหอม  บัวหวาน   ไปทั้งตัวเลยรู้ไหม"   เขาเริ่มจะซุกซน   จนเธอไม่รู้จะทำอย่างไรกับเขาดี

เมื่อเธอไม่โต้ตอบทำให้เขาได้ใจเขาจึงมอบความวาบวามให้เธออีกจนเธอแทบทนไม่ไหวจึงสนองตอบกลับเขาบ้างอย่างที่ธรรมชาติสอน

"อือ...น่ารักจังเลย  เก่งขึ้นนะเรา  "  เขายิ้ม อย่างพึงพอใจที่เธอตอบกลับเขาได้แม้สิ่งที่เธอทำมันจะดูเก้ๆ กังๆ ไปสักหน่อยแต่ก็เป็นแบบที่เขาพอใจและรับได้

เมื่อเธอและเขาต่างมอบความสุขให้กันและกันแต่เธอก็ยังอยู่ในอ้อมกอดของเขาจนหลับไป

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเล็ดลอดเข้ามาภายในห้องของเธอเธอจึงรีบลุกขึ้นและมองหาอีกคนทีต่ตอนนี้ไปไหนแล้ว

เขาคงกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนเมื่อคิดได้เช่นนั้นความเหงาก็เข้ามาแทนที่ความอบอุ่นทั้งหมดที่เขามอบให้จึงลุกขึ้นอาบน้ำเพื่อที่จะได้ลืมเรื่องที่ผ่านมา

"ตื่นสายจังเลยลูก "  เสียงคุณภาสินีถามบุตรสาวที่ปกติจะเป็นคนตื่นเช้า

" ขอโทษค่ะคุณแม่  บัวอ่านหนังสือดึกไปหน่อย "  กล่าวออกไปดังนั้นแต่ไม่กล้าสบตาผู้ที่มีเมตตาแก่ตนเองเพราะรู้อยู่ว่าสิ่งที่กล่าวไปนั้นคือการโกหกผู้มีพระคุณแต่จะให้เธอบอกความจริงอย่างนั้นหรือเธอคงทนไม่ได้ที่จะถูกนางรังเกียจ ที่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ได้

"ยาใจ ไปตามคุณคินสิ "  ทำไมไม่ลงมาสะทีนะเมื่อได้คำตอบจากบุตรสาวที่นางเลี้ยงมาแม้จะไม่ใช่สายเลือดแต่นางก็รัก เอ็นดู อีกฝ่่ายอย่างจริงใจไม่เคยว่าให้เจ็บซ้ำน้ำใจสักหนบุตรชายของนางทำไมวันนี้เหลวใหลนะไม่ลงมาสักทีว่างัยล่ะยาใจนางถามย้ำไม่ยังไม่ได้คำตอบจากสาวใช้สักที

"เออ... คุณคินออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะคุณผู้หญิง "  แม่น้อมรีบบอกกล่าวแก่นายใหญ่ของบ้าน

"มันจะรีบไปไหนของมันแต่เช้าเชียว "   เมื่อได้คำตอบ นางก็บ่นต่ออีกหน่อย

"เห็นคุณคินว่าจะไปรับคุณแพทตี้ที่สนามบินนะค่ะ " น้อมกล่าวอีกครั้งถึงสิ่งที่ได้รับรู้มาจากเจ้านายน้อยของเธอ

"แม่น้อมว่ามันไปรับใครนะ " นางถามเมื่อไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน  

"ออ  คุณแพทตี้ นะค่ะ"  แม่น้อมรีบตอบแกนายอีกครั้ง

"อ่าวหนูแพทตี้ กลับมาแล้วหรือ "  นางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ติดกังวลเล็กน้อย เพราะมีบางสิ่งที่นางจะต้องจัดการก่อนที่อีกฝ่ายจะรับรู้  ซึ่งนางกับรู้สึกสงสารสาวสวยตรงหน้าอย่างมาก  นางเองไม่รู้จะทำอย่างไร

แพทตี้  หรือ  พิญชยาภา   คู่มั่นคู่หมายของบุตรชายที่นางกับฝ่ายโน้นเมื่อครั้งที่บุตรชายมาบอกแก่นางว่ารักแพทตี้มากจนอยากจะจับจองเธอไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะไปศึกษาต่อยังต่าง

ประเทศ  ซึ้งนางเองก็รักและเอ็นดูแพทตี้มาก ทั้งความสวย ฉลาดและปราดเปรียว ในทุกเรื่อง  แต่ตอนนี้นางจะทำอย่างไรดีกลับพ่อตัวแสบที่ก่อเรื่องแต่ยังไม่ยอมปริปากบอกใคร ๆ  

"อิ่มหรือยังล่ะบัว  " นางเลิกให้ความสนใจกับบุตรชายมาถามคนตรงหน้า  ซึ้งตอนนี้นั้งหน้าซีด  ไม่มีสี  ดวงตาแดง ชอบกล

"ค่ะคุณแม่" ตอบมารดาแต่ไม่ยอมมองหน้า  สบตา เพราะกลัวท่านจะรู้ว่า เธอรู้สึกอย่างไรตอนนี้

อยากจะร้องไห้  อยากเล่าให้ใครสักคนได้รับรู้ปัญหาที่คับอกตอนนี้   เธอจะกล้าบอกใครล่ะ  มันน่าอายเกินไป    ที่จะบอกใครๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา