Messenger ไร้วิญญาณ

ข้อมูลเบื้องต้น

----->

เนื้อเรื่อง

Messenger ไร้วิญญาณ

       เอมเป็นผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่ง  เธอก็เหมือนวัยรุ่นคนอื่นทั่วไป กิน ดื่ม เที่ยวตามสไตล์ของเธอ  แต่เธออาจจะแรงกว่าวัยรุ่นคนอื่นไปหน่อย  เอมเป็นคนที่ทางครอบครัวมีฐานะดี  เธอมักจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ  แต่มีสิ่งเดียวที่เอมขาดไปจากชีวิตไม่เหมือนเด็กคนอื่นทั่วไป  คือ เธอขาดความอบอุ่นจากครอบครัว  ซึ่งพ่อกับแม่ของเอมไม่ได้อยู่ดูแลมาตั้งแต่เด็กแล้ว  โดยได้ให้ญาติที่เมืองไทยดูแลเอมมาตั้งแต่เด็ก  และตอนนี้เอมก็โตแล้วเอมจึงขอย้ายจากบ้านเพื่อมาเรียนต่อ มาอยู่ที่คอนโดเองซึ่งบ้านของเอมที่เคยอยู่มาตั้งแต่เด็กก็มีเพียบพร้อมทุกอย่างบ้านหลังใหญ่โต  พ่อแม่ของเอมเคยอยู่ที่นี่ตอนแต่งงานกันใหม่ๆและได้ย้ายไปดูแลกิจการที่อยู่ต่างประเทศ  และได้ฝากเอมไว้กับญาติซึ่งเป็นพี่สาวของผู้เป็นแม่ของเธอเอง  ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้าของเธอแล้วได้ให้น้าของเธอดูแลอยู่ที่บ้านหลังนี้แต่เอมก็ไม่ได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวที่สมควรจะได้รับ  เพราะน้าของเธอก็ไม่ได้สนใจเธอมากนักสนใจแต่กิจการทางเมืองไทยที่พ่อและแม่ของเธอฝากดูแลไว้และพ่อแม่ของเอมก็ไปดูแลกิจการที่ขยายไปต่างประเทศแทน  เอมจึงไม่มีใครคอยดูแลตักเตือนและคอยอบรมสั่งสอนมากนัก  พอเรียนจบมัธยมปลายเอมจึงขอซื้อคอนโดอยู่คนเดียวและสิ่งเดียวที่คอยดูแลเธอมาทุกๆวันก็คือบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินที่พ่อและแม่ให้ไว้  แล้วเอมก็ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยกินๆเที่ยวๆ ไปวันๆ ตามปกติ  แต่ก้ออย่างที่ว่าเธอขาดความอบอุ่น  เอมจึงมักจะหาความสุขอย่างอื่นเพื่อทดแทนความอบอุ่นที่ขาดหายไปโดยการที่เอมคบผู้ชายไม่เลือกหน้าและผ่านผู้ชายมามาก   แต่ที่ผ่านมาเธอไม่เคยจริงจังกับใครและไม่เคยมีคนไหนเคยจริงจังกับใครเลย   คนพวกนั้นหวังเพียงคบเอมเพื่อเงินและร่างกายของเธอเท่านั้น  แต่เอมเองก็ไม่ได้คิดอะไร  เพราะเธอต้องการเพียงแค่ความสุขชั่วข้ามคืนเท่านั้น  เพราะเอมต้องการความรักความอบอุ่นที่ขาดหายไป  คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตล้วนแล้วแต่เจอกันทางสถานบันเทิงต่างๆ  และเจอกันทางอินเตอร์เน็ต เป็นส่วนมาก 
          แต่เอมก็แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าตัวเองอยากจะเจอความรักที่แท้จริงบ้าง  เพราะที่ผ่านมาไม่มีใครคิดจริงจังกับเธอเลยไม่มีใครเลยที่ไม่หวังอะไรจากตัวเธอ  หลายครั้งที่เอมคิดจะมอบหัวใจให้กับคนๆนั้นแต่สุดท้ายเธอก็ต้องปวดใจกลับมาทุกครั้ง  แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เจอกันทางอินเตอร์เน็ต  เอมคุยกับเขาคนนั้นทุกวันแต่ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้าเอมคุยกับเขาคนนี้มาปีกว่าๆแล้วเขาชื่อว่าเอก  เอมมักจะเล่าเรื่องที่เธอไม่สบายใจหรือเวลาที่เธอมีเรื่องราวต่างๆเธอก็มักจะเล่าให้เอกเสมอ   เธอรู้ข้อมูลเกี่ยวกับชายคนนี้เพียงแค่ว่าเอกมีชีวิตคล้ายกับเธอเอง  โดยที่พ่อแม่ของเขาไม่เคยมาสนใจเขาเลย  เขาอาศัยอยู่ 

กับยายมาตั้งแต่เด็กโดยทีพ่อแม่ของเขาไม่เคยแม้ที่จะส่งข่าวมาและตั้งแต่ที่ทิ้งเอกไว้กับยายตั้งแต่เด็กแล้วหายสาบสูญไปไม่เคยส่งข่าวกลับมาอีกเลย  จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่งยายของเอกได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ  พ่อแม่ของเอกก็ไม่เคยส่งข่าวกลับมาและเอกเองก็ไม่รู้จะติดต่อกลับไปอย่างไร  ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นครอบครัวเลยไม่มีในจิตรใจของเขาเลยแม้แต่นิด  เอกจึงเป็นคนที่มีชีวิตคล้ายๆกับชีวิตของเอมทั้งสองจึงต่างเข้าใจกัน  เอกและเอมมักจะเปิดอกคุยกันเสมอในทุกๆเรื่อง  และเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก  วันนี้เอมรู้สึกเศร้ามากเธอผิดหวังกับความรักอีกครั้งแล้วหรือ  นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เธอปวดใจและเอมก็ต้องมานั่งผิดหวังอยู่เพียงลำพังที่ห้องของเธอเอง  เธอรักผู้ชายคนนี้มากเพราะเธอคบกับเขาคนนี้มานานที่สุดเท่าที่เคยคบมาแล้วเพราะพักหลังๆเอมรู้สึกเบื่อๆกับชีวิตเลยอยากจะจริงจังกับใครสักคนขึ้นมาบ้างจึงยอมให้ทุกอย่างกับชายคนนี้ทั้งเงินและร่างกาย  ครั้งนี้เอมรู้สึกเศร้ามาก  และเหมือนเดิมเอมจะเล่าระบายให้เอกฟังทุกครั้งทาง msn และคืนนี้เอมรู้สึกว้าเหว่มาก จึงอยากจะนัดเจอเอกคนที่คอยให้คำปรึกษาเขามาตลอด  เอมคิดว่าเขากับเอกก็คุยกันมานานมากแล้วและเอกก็เป็นคนที่เอมไว้ใจมาก  เอมจึงนัดเอกไปพบกันที่บาร์แห่งหนึ่งในคืนนี้  แต่เอกได้ปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าเขาไม่สบายขอนัดเอมมาที่บ้านของเขาแทน  และเอมจึงตกลงที่จะไปพบกับเอกที่บ้านเองเพราะเธอไม่สบายใจมากการที่เอมถูกคนรักบอกเลิกและที่น่าเศร้ามากกว่านั้นเอมได้ตังท้องกับแฟนที่เป็นคนบอกเลิกเธอเองเอมจึงค่อนข้างที่จะเสียใจมาก  ถึงแม้ที่ผ่านมาเอมจะไม่ค่อยจริงจังกับความรักสักเท่าไหร่แต่ก็มีจิตรใจที่ดีอยู่ภายใน  และคืนนี้

เอมก็ขับรถไปบ้านของเอกในทันที  ตามที่เอกบอกที่อยู่อย่างชัดเจนซึ่งไม่ไกลมากจากที่เอมอยู่สักเท่าไหร่  และเอมก็ได้ขับรถมาถึงหน้าบ้านหลังที่เอกบอกบ้านเลขที่ชัดเจนพร้าทั้งบรรยายลักษณะบ้านให้นึกภาพออกนิดหน่อย  เอมมาถึงหน้าบ้านของเอกแล้วโดยข้อมูลที่เอกบอกมาอย่างชัดเจน  แต่ลักษณะบ้านหลังนี้เก่ามาก  เอมจึงลงจากรถหน้าประตูรั้วหน้าบ้านเธอมองดูประตูรั้วเก่าๆจนแทบมองไม่ออกว่าเป็นสีอะไร  และสังเกตเห็นว่าประตูรั้วนั่นได้แง้มอยู่แล้วนิดหน่อย เอมจึงเปิดเข้าไปและมองดูตัวบ้านเป็นบ้านสองชั้นหลังไม่ใหญ่มากนักดูๆแล้วเก่าๆ  เหมือนไม่มีคนดูแลมานานแต่เอมก็ไม่ค่อยคิดอะไรมากนักเพราะคิดว่าผู้ชายคงง่ายๆสบาย  และเธอก็เดินเข้าไปใกล้ตัวบ้านและได้รู้สึกถึงกลิ่นเหม็นเน่าที่ออกมาจากข้างใน  เอมได้กลิ่นนี้ตั้งแต่ตอนเปิดประตูรั้วก็ว่าได้และยิ่งเข้าไปใกล้ยิ่งมีกลิ่นแรงขึ้นเรื่อยๆ  แต่เอมเองก็ไม่ได้แสดงอาการรังเกียจอะไรมาก

เธอรีบเข้าไปที่ประตูบ้านแล้วเคาะประตูเรียกเอกบ่งบอกว่าเธอได้มาถึงแล้ว  ก็ไม่ได้มีเสียงตอบรับใดๆ เอมจึงเปิดประตูเข้าไปพบว่าในบ้านมีข้าวของและเฟอร์นิเจอร์ไม่ค่อยหรูหรามากแต่ถูกจัดไว้อย่างมีระเบียบ  แต่เต็มไปด้วยฝุ่นอะไรมากมาย  เอมคิดว่าผู้ชายคงไม่ค่อยรักความสะอาดะไรมากเหมือนกับผู้หญิงสักเท่าไหร่  จึงไม่ค่อยเอะใจไรมาก

แล้วก็ส่งเสียงเรียกเจ้าของบ้านอีกทีก็ไม่มีเสียงตอบรับเหมือนเดิม  แต่คราวนี้เอมได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเหมือนกำลังสัมผัสกับพื้นไม้ลากไปมา  เอมคงคิดว่าเอกจะไม่สบายมากจึงไม่มีแรงลุกออกมาจากห้อง  ด้วยความที่เอมกับเอกค่อนข้างที่จะสนิทกันเมจึงเดินตรงไปที่บันไดพบว่ามีห้องหนึ่งห้องอยู่ชั้นบนของบ้านและคิดว่าเอกอยู่ในห้องแน่นอนเธอจึงตะโกนเบาๆบอกว่าเธอกำลังจะเข้าไป  แล้วเอมก็เปิดประตูบานเก่าๆนี่เข้าไปและภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้เธอเกือบล้มทั้งยืนเอมเห็นร่างที่ไร้วิญญาณอย่างแน่นอนของชายคนหนึ่ง  นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้นบริเวณรอบๆมีขวดยาและเม็ดยาตกกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นเต็มไปหมด  สภาพศพค่อนข้างเน่ามีหนอนชอนไชตามจมูก ตา ปาก ผิวหนังแห้งรอยช้ำเน่าตามเนื้อตัวสีเขียวอ่อนๆเป็นบางจุดให้เห็นว่าคงเสียชีวิตมานานมากแล้ว  และบริเวณนั้นอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะคอมฯ  เอมตั้งสติแล้วรีบวิ่งออกจากบ้านหลังนี้และขับรถกลับคอนโด  มาถึงคอนโดของเธอรีบเข้าไปแล้วล็อกห้องอย่างสนิท  เอมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของเธอแล้วหลับตาลงอย่างช้าๆคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่  สักพักเสียงเตือนmsn ดังขึ้นเอมตกใจลืมตาขึ้นคิดได้ว่าเธอไม่ได้ offline ก่อนออกไปเอมจึงเดินเข้าไปที่โต๊ะคอมช้าๆ แล้วเธอต้องตกใจอีกครั้ง  เอกนั่นเองเป็นไปได้อย่างไร  เอมตัดสินใจอ่านข้อความที่เอกส่งมาแม้ในใจก็นึกกลัวอยู่ลึกๆก็ตาม

  (01.04) เอก : ขอบคุณเอมมากนะที่มาหาผม ผมอยู่คนเดียวแบบนี้มาปีกว่าๆแล้ว

  (01.05) เอก : ขอบคุณมากที่ตลอดปีกว่าที่ผ่านมาเอมเป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมคุยด้วย

                        ต่อไปนี้คุณคงไม่เจอผม online เพราะผมคงไม่อยู่ที่นั่นแล้วหละ
  (01.06) เอก : ขอบคุณมากนะที่คุณคือคนที่ มาปลดปล่อยผมจากที่นี่เสียที

  (01.07) เอก : คงจะถึงเวลาแล้วที่ผมต้องไป

  (01.08) เอก : ผมรักคุณนะครับ

เอมร้องไห้ออกมาน้ำตาไหลอาบแก้มครั้งแล้วครั้งเล่าเธอทรุดตัวลงนั่งข้างล่าง

นึกถึงเรื่องราวเก่าๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต  คนที่เคยให้คำปรึกษาเธอทุกเรื่องและคอยเป็นกำลังใจให้เธอมาตลอด  และเข้าใจเธอทุกเรื่องและมาทดแทนความอบอุ่นที่ขาดหายในชีวิตของเธอมาตลอดคือ เอก  ร่างที่ไร้วิญญาณนั่นหรอ 

(02.02) เอม : เอมก็รักเอกนะ

                                                ………Offline…….