Pink diary ไดอารี่สีขมพู

"มิกิอะไรเปื้อนแขนแกอ่ะ

"เอ๊ะ อะไร? "

"ละเลือดดดดดด????"

(ซะเมื่อไหร่หมึกปากกาแดง)

แว้กกกกฉันรู้นะว่าไอ้พวกผู้ชายห้องเนี๊ยะมันดื้อ มันซน มันมึน และเล่นอะไรที่พิเรนจ์มากกกเพราะนี่คือห้องศิลป์4/7

มันคือห้องสุดท้ายและท้ายสุดของสายม.4ทั้งหมดแต่นี่มันเกินไป๊คนบ้าอะไรทําหมึกปากกาแดงเลอะโต๊ะเรียน

เอ่อเราว่าไม่ใช่คนล่ะ "ลิง"ชัดๆ

"เราว่าแกรีบไปล้างดีกว่านะ"

ไอ้เพื่อนตัวแสบของเราว่าเออๆแต่เราต้องเข้าเรียนอีกคาบก่อนนะคาบนี้เป็นคาบแนะแนวของครู"ปาริตา"ด้วยพอฉันเดินเข้ามาห้อง

แม่เจ๊า!??!

"มิกิแขนไปโดนอะไรมา

"มิกิ ป.จ.ดเปื้อนหรอ"

"มิกิๆล้มหรอ"

แล้วก็อีกหลายๆมิกิถามเราเต็มเลย

"เอ่อหมึกปากกาแดงเปื้อนแขนอ่ะ"

"ขณะนี้เวลาxxนาฟิกาxxนาทีหมดเวลาเรียนคาบที่xxxxx"

เฮ่อหมดเวลาซะทีจะได้หนีไปจากพวกนี้ ถามได้ถามดีรู้นะว่าเป็นห่วงและสงสัยแต่นี้เกินไป๊เล่นถามหลายๆครั้งแบบนี้กูก็อาย

เป็นนะเฟ้ย.  ว่าแล้วเราก็วิ่งไปล้างแขนที่ก๊อกนํ้าดื่มดูๆไปก็เหมือนป.จ.ด.เหมือนกัน แต่ดีนะที่เป็นชุดโปโลอ่ะไม่งั้นเหมือนป.จ.ดแน่แต่ดีนี่เป็นกาง

เกงวอร์มมันจึงไม่เห็น แหมเปื้อนตั้งแต่แขนยังกางเกงเลยนะ

"มิกิๆเราพาอีฟไปจองกางเกงวอร์มที่ห้องพละนะ"

"เครๆเดี๋ยวเราตามไป"

เราพูดโต้ตอบกับยัยอิ้งค์ในขณะที่ล้างหมึกไปด้วย

ยัยอิ้งค์ผู้มีรูปร่างตัวเล็ก ตาโต ปากและจมูกก็พอดี ผิวสีนํ้าผึ้ง ตัดผมม้าและไว้ผมบ็อบสั้นกําลังพายัยอีฟซึ่งมีรูปร่างอ้วนกลมผิวขาว. ตาโต จมูกปากพอดี   ีไว้ผมยาวเท่าหลังสลวย(แต่ปัจจุบันมันตัดสั้น)และยัยเหมียวผิวคลํ้า.  รูปร่างก็ดีแต่ผอมมาก  เรื่องหน้าตาก็ดูดีน่ะเอาหล่ะกลับมาที่เหตุการ์ณปัจจุบันทําไมล้างยากอย่างนี้ฟร่ะล้างก็ไม่ออกฮึ่ยยยยยอย่างนี้ต้องขูดๆๆๆๆๆๆๆขูดจนแขนแดงไปหมดล่ะ  แล้วมันก็็ไม่ออกอยู่ดีเอาหล่ะช่างหัวมันเหอะแล้วฉันก็ก้าวเท้าฉับๆๆๆไปที่ห้องพละนี่เราว่าเราช้าแล้วนะยัยพวกนี้ยังช้ากว่าอีก

"อ้าวนั่นใครอ่ะ"

ผู้ชายผิวสีขาว รูปร่างผอม   ตาตีบๆหน่อย ปากเป็นรูปกระ จับ ผมเกรียนสั้นบางๆ. หน้าใสไร้สิว ว้ายยยยนี่มัน. มัน  เคะชัดๆ หน้าเคะมากกกเจ้าข้าาาน่าหาคู่จิ้นมากกกก  วายก็มา  ความวายบังเกิด!!! เอายัยนี้่ไปกินยาสลายมโนด่วนนว่าแต่ นายคนนี้เป็นใครฟร่ะ

ถ้าจําไม่ผิดนี่นายคนนี้เป็นเพื่อนร่วมห้องเรานี่มาทําอะไรที่ห้องพละ เออช่างเหอะเดี๋ยวต้องรีบไปดูเพื่อนก่อน

"เดี๋ยวจะไปไหนอ่ะ"เสียงนายคนที่ยืนอยู่หน้าห้องพละถาม ถ้าเดาไม่ผิดนายนี่น่าจะชื่อลีโอ

"อ๋อจะไปหาเพื่อน".

"อยู่นี่แหละ'

"เออๆก็ได้'

ทําไมถึงเชื่อฟังคนง่ายด้วยฟร่ะ  ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันแท้ๆแต่กลับทําตามที่เค้าสั่ง  แง้ๆยัยมิกิคนเดิมไปหนายย.   บทสนทนาของเราจบกันแค่นี้และก็ยืนรอยัยอีฟอิ้งค์และยัยเหมียวร่วมชั่วโมงได้  โอ้ยทําไมนานอย่างนี้้เนี่ยขืนยืนนานกว่านี้มีหวังคนคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันแน่เลย. ไม่ได้ๆเราต้องไปจากที่นี่ว่าแล้วฉันก็เดินไปนั่งพิงที่โคนต้นไม่ต้นหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากห้องพละเฮ่อค่อยยังชั่วหน่อยที่ได้นั่งอีกอย่าง

ถ้าเรายืนต่ออีกเราก็ยังรู้สึกเขินๆยังไงก็ไม่รู้สินั่นพอเรามานั่งปุ๊ปนายนี่ก็เดินมานั่งข้างๆปั๊ปเอ่อจะข้างๆก็ไม่เชิง

หรอกมันคืออีกฝั่งของต้นไม้น่ะถ้าไม่ติดตรงที่มีต้นไมกั้นไว้หล่ะก็มันก็เหมือนนั่งข้างกันนั่นแหละแล้วเราก็นั่งเขินๆไปอีกนานมากกกกกว่าที่พวกยัยนี่จะ

ออกมาก็ปาไป20นาที

23 ก.ย.เวลา22:16นาที

ตึ้ง!!!!!!!!!!!!!

เอ๊ะใครส่งสติ๊กเกอร์มา???•คนจะหลับจะนอน????

รูปสติ๊กเกอร์กระต่ายสีขาวเคลื่อนไหวไปมาเราดูแล้วก็อมยิ้มเบาๆ555

เฟสบุ๊คของนายลีโอนี่ส่งมาอะไรดึกๆดื่นๆฮ้าวเดี๋ยวค่อยตอบหลับก่อนดีกว่า

24 ก.ย.เวลา09:07นาที

เราส่งสติ๊กเกอร์ตอบไปเป็นรูปสติ๊กเกอร์ตัวสีเหลืองขมวดคิ้วแล้วนายนี่ก็หายเงียบไปเลยจะส่งมาเพื่ออะไรเนี่ย???????????? เออช่างมันเหอะ

29ก.ย.เวลา20:28นาที

ตึ้ง!!!!!!!!!!!!!!!

อีกล่ะเป็นสติ๊กเกอร์ตัวเดิมแต่คนละท่าทางนายนี่ตั้งใจจะกวนบาทาเรารึไงเนี่ยได้ เดี๋ยวกวนคืนให้ดู

3ต.ล.

whee.  เราส่งสติ๊กเกอร์รูปม้าสีขาวไป.    ไม่มีการตอบรับ สงสัยตอนนี้จะเลิกส่งมาจรืงๆแล้วหล่ะ

หลายๆวันต่อมา

ฮ้าว ฉันบิดขี้เกียจก่อนที่จะ(จําใจ)ขึ้นห้อง327

เพื่อไปเรียนอังกฤษของครู "กัลยา" ฉันเลือกที่จะนั่งแถวหน้าเพราะไม่รู้ว่าอาจารย์คนนี้จะใจร้ายหรือใจดีกันแน่จึงลองเสี่ยงดู  อ้อฉันลืมบอกนี่มันเทอม2แล้วแล้วมันก็เพิ่งเปิดเรียนนะส่วนชีวิตเทอม1นะหรอเรียนอย่างเดียวความทรงจําอะไรจึงไม่ค่อยจะมีน่ะ

วี้ วีดวิ้ว นั่งข้างกันด้วย

 ยัยเพื่อนพวกนี้แซวฉันกับนายลีโอ เพราะอะไรน่ะหรอ ร้อยวันพันปีนายนี่ไม่ได้นั่งหน้าแต่วันนี้กลับมานั่งข้างเราซะงั้นแล้วยัยพวกนี้ก็หยุดแซวเมื่ออาจารย์เข้ามาสอน

พอหมดคาบ.  ขณะนี้เวลาxxนาฟิกาxxนาทีหมดเวลาคาบที่xx

"มิกิไปกินแหนมกันเถอะเดี๋ยวแถวยาว "

"เครๆ

"ป่ะกินแหนมกัน"เสียงเนี่ยเป็นเสียงของนายลีโอพูดพูดอย่างเดียวเราไม่ว่าหรอกแต่นี่มองหน้าฉันด้วยหมายความว่าไงเนี่ยเหมือนว่าชวนเรามากกว่าชวนเพื่อนอีก

"อะไรนะ"ฉันถามนายนี่กลับไปบ้าเอ้ยเขินชะมัด

"555555ล้อเล่น"

บ้าเอ้ยอย่าล้อเล่นแบบนี้อีกนะ. อันเนี่ยฉันคิดในใจ อ้าวเรามัวแต่เขินแล้วเพื่อนเราหายไปไัหนเนี่ยอ๋อมายืนส่องกระจกอยู่นี่เองโชคดีนะที่ยัยพวกนี้

ี้ล่วงหน้ามาก่อนไม่อย่างนั้นได้เห็นบทสนทนาเมื่อกี้และเอาไปแซวอีกแน่ว่าแต่ทํา

ไมตอนนายลีโอพูดเมื่อกี้ทําไมเราร้อนๆหนาวๆว่ะรู้สึกแปลกๆ

หรือว่า......

เรา

จะ

ชอบ

นาย

ลี

โอ

เข้า

แล้ว

บ้า..  คนอะไรชอบคนง่าย

บ้าน่าเป็นไปไม่ได้

ในเวลาหลายวันกลุ่มของฉันที่ประกอบไปด้วยยัยอีฟยัยอิ้งค์ยัยเหมียวและฉันได้เริ่มสนิทกับกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งซึ่งมีนายทวินป๋าตั้มและนายลีโอพวกเราได้เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ

เรื่อยๆ

เรื่อยๆ

และเรื่อยๆ

ไม่รู้ว่าวันไหนที่ฉันตกหลุมรักนายลีโอ อาจจะเป็นการใกล้ชิดแต่ไม่รู้สิทั้งๆที่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่ากับนายป๋าตั้มที่เริ่มสนิทกับยัยอีฟเพราะว่าสองคนนี้เป็นร.ด.ด้วยกันจึงไม่แปลกที่เราทั้งสองกลุ่มจะสนิทกัน

"เธอจะรู้รึเปล่าว่ามีคนใกล้ตัวรักเธอรักมานานแต่เธอไม่รู้ไม่เคยรู้หัวใจ 

 #เพลงคนใกล้ตัว OST สะใภ้จ้าว

เพลงนี้คือเพลงประกอบละครเรื่องหนึ่งที่ฉันชอบมากนั่นคือเรื่อง"สะใภ้จ้าว" ฉันฟังแล้วรู้สึกเคลิบเคลิ้มและอินไปกับมันฟังทีไรนึกถึงคนนี้ นายลีโอ. เฮ้อคิดถึงตอนที่เราคุยกันในแชทจัง ฉันได้เข้าไปดูแชทเดิมๆ สติ๊กเกอร์เดิมที่เราเคยคุยกัน ทําไมช่วงนี้เราไม่ได้คุยกันในแชทนะ.ทั้งๆที่ก่อนจะสนิทกันนายนี่ก็ส่งสติ๊กเกอร์มากวนบาทาแล้ว. เรานี่น้าาาา. ยัยมิกิเอ้ย

และตื้ดดดดดดด.    เฮ้ยเราไปกดโทรออกทางเฟสเมื่อไหร่กันเนี่ย

ปิดๆๆๆๆๆๆ ปิดเซ่   เฮ้ออออออ???????? ลืมไปว่าไอ้โทรศัพท์ของเรามันโทรทางเฟสเอง.  เมื่อตอนที่คุยกับยัยอิ้งค์มันก็โดนหลายทีแล้วสงสัยต้องขว้างทิ้งแล้วนะ. Leo.  ไม่ได้รับสายจากคุณ.   เสียงข้อความบนแชทฉันเข้ามา. เออไม่ได้รับน่ะดีแล้ว

ตึ้ง!!!!

....................

นายลีโอทํา....มา สงสัยมันจะงงว่าโทรมาทําไม

ขอโทษนะพอดีโทรศัพท์รวนมันโทรหาคนเองมันเป็นทีนึงแล้ว

ตอนคุยกับอิ้งค์น่ะ

เงียบ. ...... 

ไม่มีการตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก(อันนี้เติมเอง)

ว่าแล้วก็โดนไปหลายคนแล้วเหมือนกันกับการโดนโทรหาเองเนี่ยพรุ่งนี้ต้องโพสต์บอกทุกคนแล้ว. เห็นนายนี่ไม่อ่านข้อความเดี๋ยวก็เข้าใจผิดหรอก

ซอกแซกๆจ้อกแจ๊กจอแจบลาๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่ต้องตกใจเนี่ยเสียงห้องของเราเอง4/7ไง คาบนี่น่ะครูชลดาสอนท่านใจดีห้องเราจึงเสียงดังได้ถ้าเป็นครูใจร้ายๆเหี้ยมๆโหดๆน่ะหรอ อย่างหวังเลยว่าจะเจอแบบนี้เพราะห้องเราน่ะเป็น

"ลิงหลอกจ้าว"ชัดๆ

"ครูครับหิวข้าว"และห้องเราไม่ดื้ออย่างเดียวด้วยขี้เรียกร้องอีกต่างหาก

"เอาหล่ะคําว่าหิวข้าวแปลว่าอะไรถ้าทายถูกจะปล่อยไปทานข้าว"

อาจาร์ยนี่ก็ร้ายใช่ย่อยนะเนี่ย ยังมีที่โทรศัพท์มีเน็ตอยู่ แต่อ้าว แบตจะหมดซะงั้นเอาไปชาร์จก่อนดีกว่า"หิวข้าวภาษาจีน. " อ้าวฉันลืมบอกไป เนี่ยเป็นวิชาจีน. ได้แล้วเอาไปตอบดีกว่า. เอาโทรศัพท์วางไว้นี่ก่อนดีกว่าชาร์จแบตไว้ เดี๋ยวค่อยปล่อยให้หน้าจอมันดับเอง.  

"ครูขาๆใช่คําว่าxx. มั้ยค่ะ. "

"ไม่ใช่นั่นคําว่าข้าวเฉยๆ"

"อ้าว"

และฉันก็นั่งแช่อย่างนั้นแหละให้คนอื่นตอบไปว่าแต่โทรศัพท์ชารจ์ได้กี่℅แล้วนะ

"เอ๊ะใครไปป้วนเปี้ยนอยู่แถวโทรศัพท์เรานะ"ไอ้เจเจชายหนุ่มผู้มีส่วนสูงพอดีแต่รูปร่างผอมหน้าแหลมตาคม

(แต่ฟันหลอ)เนี่ยแฟนของยัยอิ้งค์เพื่อนในกลุ่มเราเองกับไจแอนท์นายเนี่ยหล่อขาวๆตาตีบๆแต่

.....อ้วน55555. ก็ไจแอนท์สมชื่อเนาะนี่เล่นโทรศัพท์เราด้วยอย่างนี้ต้องย่องๆๆๆๆๆๆ

แล้วก็.........

"อ๊ากกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!"

เสียง(โหยหวน)ของไอ้เจเจกับไจแอนท์ดังขึ้นไม่ต้องตกใจว่าใครทําฉันบิดหูพวกมันเองแหละแล้วรู้มั้ยว่ามันทําอะไรมันเข้าไปในแชทของเรากับไอ้ลีโอแล้วเอาไปพิมพ์คําว่าxxxx อยากรู้ใช่มั้ยว่าคําว่าอะไรไม่ต้องรู้อ่ะดีแล้วเอาเป็นคําที่อุบาทมากและก็เป็นคําที่ไม่ควรพูดหรือพิมพ์หรือเขียนออกมาเดี๋ยวเขา

ว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายโรคจิต!!!!!!!!!!!!