คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ความมืดมิด
สายลมแห่งความเหงาพัดผ่านบนลำตัวของสาวน้อยผมยาวลอนและดวงตาที่เศร้าสร้อยของเธอ
“นี้.......มิกิ...ฉันควรจะทำยังไงดีนะ...” เด็กสาวพูดขึ้นพร้อมมองไปยังแมวของเธอ
“ฉันควร....จะไปดีมั้ย?...”เธอได้ถามคำถามที่เธอจะถามกับแมวของเธอเป็นประจำ
‘ไปสิ...นั้นคือความฝันของเธอนะ’ความคิดของแมวไม่อาจส่งผ่านมายังเด็กสาวได้ แต่แมวตัวนี้ยังคนตอบเธอแบบนี้ทุกครั้งที่เธอถาม
“ถ้าแกพูดได้...แกคงจะตอบฉันว่า ให้ฉันไปสินะ”
“เหมี๊ยว~”
“’งั้นก็ถึงเวลา.....ที่เราจะออกเดินทางแล้วสินะ...ซากุระ” เสียงเข้มของเพื่อนสนิดของเธอดังขึ้นที่ริมหน้าต่าง
“นางิ..เธอมาช้านะ...แล้วคนอื่นๆละ”
“พวกนั้นรออยู่หน้าบ้านน่ะ จะไปกันรึยังละ”
“จ๊ะ”
พรึบ! ตูม!
“นั้นมันอะไรน่ะ!”
เด็กสาวทุกคนร้องขึ้นเพราะอยู่ๆความมืดมิดก็ค่อยๆกลืนกินโลกของพวกเธอทีละนิดๆ
เสียงเด็กร้องไห้เพราะกลัว เสียงกรีดร้องและเสียงรถดังมายังโซนประสาทของเด็กสาวทุกคน
“หรือว่า...นี้นะเป็น”
“พวกเดสงั้นหรอ”
ซากุระกับนางิพูดขึ้นพร้อมกับกางเวทย์ปกป้องเพื่อนๆของพวกเธอที่อยู่ในระยะไม่เกิน2เมตร
“ไม่ไหว...พลังมันเยอะเกินไป”รินะพูดพลางช่วยชีวิตของคุณยายที่โดนความมืดกลืนกินไปทั้งตัว
“นี้! ปล่อยไว้แบบนี้พวกที่อยู่นอกวงเวทย์จะต้องโดนกลืนกินแน่”เรนพูดพร้อมกับพาทุกคนที่อยู่ในวงเวทย์เข้าไปในคฤหาสน์องพวกเธอ
“ไม่ไหวหรอกซากุระ นางิ พวกเธอต้องเข้ามาในคฤหาสน์เดี๋ยวนี้!”รันตะโกนบอกซากุระกับนางิให้เขาไปหลบพลังของพวกเดส
“นางิ...เธอยังจำเรื่องที่ฉันบอกเธอได้มั้ย?”ซากุระหันไปหานางิพร้อมแววตาที่เศร้า
“อะไรละ....องค์หญิง”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป.....เพราะงั้น...ไม่ว่าต่อจากนี้ฉันจะเกลียจเธอขนาดไหน แต่ในส่วนลึกแล้วความสัมพันธ์ของเราจะยังไม่หายไป”เด็กสาวพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มอันแสนเศร้ามาให้นางิ
“อย่าบอกนะ...ว่าพระองค์จะ...”
“ลาก่อนนะ....นางิ”เด็กสาวพูดพร้อมกับผลักนางิในเข้าไปในคฤหาสน์จากนั้นเธอก็วางวงเวทย์ลงแล้วปล่อยให้ความมืดมิดกัดกินเธออย่างทรมาณ...
“ไม่นะ...ซากุระ..ไม่นะ!”
“ไม่ได้นะนางิ เธออย่าให้การเสียสละของซากุระสูญปล่าวไม่สิ.....ฉันเชื่อว่าซากุระจะไม่เป็นไร ดังนั้นรีบเข้ามาเร็ว!”รินรีบดึงมือของนางิในเข้าไปในคฤหาสน์ก่อนจะโดนความมืดกัดกินไปอีกคน
ก่อนที่ประตูจะปิด เด็กสาวเห็นซากุระกำลังนั้งร้องไห้เพราะความเศร้าโศกของตนรวมกับความเหงาและหว้าเหว่ของความมืดมิด
ความคิดเห็น