คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 5
บทที่ 5 {นักเรียนใหม่...}
....ตึก ตึก ตึก ตึก...
ตั้งแต่เดินเข้ามาในโรงเรียน ฉันก็รู้สึกเสียววาบที่หลัง...ขนลุกทั้งขา และ แขน...จามมา 3 ถึง 4 ครั้ง...
นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย!?....
ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน บ้างก็ซุบซิบ นินทา ...และสักพักก็…
“นี่!! เธอน่ะ...ทำเรื่องอะไรไว้รู้ตัวบ้างรึปล่าว!” มีผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาค่อนข้างดี...
...ไม่สิ ดีมากเลยทีเดียวล่ะ...
“ ? ” ซึ่งเธอส่งเสียงเรียกฉัน และ ตั้งคำถามที่ฉันไม่เข้าใจนัก
“ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ!...ทีหลังอย่ามายุ่งกับผู้ชายคนนั้นอีก เขาเป็นของฉัน!”
“อะ...เอ่อ มีอะไรเหรอ ฉันทำอะไรเธอ?”
“หรือว่า....เธอไม่รู้”
“อะไรเหรอ?”
“เฮ้อออ...ฉันไปนะ ถ้าเธอรู้แล้ว ก็อย่ามายุ่งอีกล่ะ” อะไรของเขาเนี่ย ...
เมื่อฉันเข้าห้องเรียน ก็...เหมือนเดิม ยังโดนทุกสายตามองมาเหมือนเดิม อะไรกันนักหนาเนี้ย
“ รัน! รู้รึยัง...เธอเป็นคนดังไปซะแล้ว” อยู่ๆ พีมก็เข้ามาพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น
“ เรื่องอะไร?”
“ ก็เรื่องที่เธอไปทานข้าวกับเร็นมาสองต่อสองไง....เป็นข่าวคราวใหญ่แล้ว”
“ ฮะ!...”
…………
“...ทุกคน นั่งที่ได้แล้ว วันนี้เรามีนักเรียนใหม่มาสองคนนะ.....อ่ะออกมาแนะนำตัวหน่อยสิ”
ฮือฮาๆ.... ...."น่ารักจังงง"...
“ อันยองฮาเซโย...ผมชื่อ คิมจีฮวอก ครับ เป็นคนเกาหลี ฝากตัวด้วยนะ...ผมเป็นคนตรงๆ ยกตัวอย่าง เช่น...เอ่อ....ผมชอบคนๆนั้นครับ!...” อึก..ฉะ ฉันเหรอ ฉันเนี้ยนะ!....เขาชี้นิ้วมาทางฉัน…เนี้ยนะ!
…..เฮ้อ( =o= )..ฮือ...(O_O)
โอ้ววววว...เธอคนนี้นี่ ใช่...
“ Hello…สวัสดีค่ะ...ฉันชื่อซาเวียร์ บีฟเฟ่อร์ เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษค่ะ ขอฝากตัวด้วยนะ” =[]= ใช่เลย...
คนที่เมื่อตอนเช้ามาด่าฉันปอยๆๆ...
“นะ...น่ารักกกกก! >o<” ไอ้ผู้ชายข้างหลังฉันมันเห็นคนสวยเป็นไม่ได้...-_-
“และฉัน....ก็รู้จักกับเร็นมาก่อนนานแล้วด้วยค่ะ....”
อึก....( -_-^) <<< เร็น
“ จะ....จ๊ะ...คือ ครูไม่ได้ถามเรื่องรักๆชอบๆกันนะจ๊ะ ^^ ” อาจารย์คะ...แปะมือเลยค่ะ
“งั้น...ซาเวียร์จ๊ะ ไปนั้งข้างหลังเร็นนะ ส่วนคิมจีฮวอก ก็นั้งข้างหน้ารันนะจ๊ะ ”
ทั้งสองทำหน้ายิ้มแปล้ โดยเฉพาะนายเกาหลีนี่ หน้าบานหว่านเสน่ห์มาหาฉันเลย ( -_- )….
“งั้นมาเริ่มบทเรียนที่ห้ากันเลยนะจ๊ะ ^^ …..”
พักกลางวัน
"มีชุดแล้วเหรอ....."เร็นถามซาเวียร์
"อื้ม....พึ่งไปรับที่อาจารย์มาน่ะ ^^"
เร็นโดนยัยคนสวยซาเวียร์ลากไปทานข้าวด้วย....ดี ! เพราะฉันคงไม่ต้องเป็นไม้กันหมาของนายแล้วล่ะ...
“นี่! รัน รู้เรื่องแล้วสินะ” พีมวิ่งมาหาฉัน…คงเป็นเรื่องข่าวฉาวของฉันกับเร็นใช่มั้ย ทั้งภาพและพยานรู้เห็นก็ถูกส่งลงเว็บโรงเรียนหมดแล้ว.........เฮ้อออออ
“นี่....ดูสิ! หล่อชะมัด ไปที่ไหนก็มีแต่สาวๆมอง ฉันว่าเราโชคดีแล้วล่ะ” ระหว่างเดินลงจากอาคารไปยังโรงอาหาร ก็บังเอิญเดินผ่านเร็นที่มีหนุ่มสาวทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องมุงให้ตวามสนใจ สงสัย หนีซาเวียร์มาแหงๆ เหงื่อออกเชียว -_-
ว่าแต่ ทำไม...นายนั้นทำตัวปกติจังนะ
ความคิดเห็น