คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
เฮ้อ!!! ในที่สุดก็จบการสอบเลื่อนชั้นซะที เบื่อชะมัด
“เฮ้!!! รัน!! ไปสยามกันมั้ยอ่ะ เครียดชะมัดข้อสอบยากชะมัดเลยอ่ะ”
แหม เสียงแป๋นเชียวนะยัยพีมเพื่อนฉัน
“ ไม่รู้ดิ แต่ถ้าคนน้อยก็ OK อ่ะ ” อันที่จริงก็อยากไปมากเพราะปิดเทอมทั้งทีก็อยากเต็มที่หน่อย
“เออแก ข้อสอบยากป่ะ?”
โห!!! ยัยนี่ ถามงี้ได้ไง หยามกันชัดๆ รู้ก็รู้ว่า “ยากมากๆ ยิ่งวิชาฟิสิกค์นะ โห!! โค- ตะ- ระ ยากเลย
ไม่รู้ว่าเจ๊จงจอหอเอามาจากดาวลูกไก่ รึปล่าว” -_- ( เจ๊สมจิตหน่ะ.... ก็สมจิตจงจอหอไง! >[]<^)
“เออ....ว่ะ! ยากชิป” ฮึ...พีมเห็นด้วยอ่ะ!
“เอ่อ…..แก..ไปเหอะคนไปจะหมดแล้ว” ฉันสังเกต
“เออ ไปๆ!” พีมกล่าวอย่างเห็นด้วยอีกครั้ง
หลังจากเราปากปราศรัยกันมานาน เราก็มาถึงบ้านของยัยพีม ซึ่งเป็นลูกเศรษฐีก็ว่าได้เลยแหละค่ะ
ที่ต่างกับฉันที่อยู่ทาวโฮมทาวเฮ้าธรรมดาๆ
“แก..จะเข้าไปเปลี่ยนชุดก่อนมั้ย?” พีมถาม
“อืม....ก็ได้” ฉันตอบ
เมื่อฉันเปลี่ยนชุดเสร็จ ฉันก็ออกมาจากห้องและบ่นกับพีมว่า “นี่!!! ยัยพีม ทำไมชุดแกมันรัดอย่างนี้เนี่ย!” ToT
“ก็แกเป็นคนเลือกเองไม่ใช่เหรอ...แกจะบ่นฉันทำไม”
“ก็ฉันเลือกดีสุดแล้วนะ...ก็ชุดแกมีแต่กระโปรงแล้วก็เดรสนี่นา จะให้เลือกดีสุดสำหรับฉันมันไม่มีหนิ
ก็อยู่บ้านฉันใส่เสื่อยืด กางเกงเจเจก็พอนะ” --^--
“ก็เพราะเป็นแกไง” -_- ^ พีมพูดอย่างเซ็งโลก หรือเซ็งฉันหว่า???
“ชิ ( - ^-)” ฉันอยากจะงอนยัยพีมจริงๆ แต่กลัวว่ามันจะไม่พาไปสยาม
“เอาเถอะ ไปกันได้แล้ว”
“ .....จ้า.....” เฮ้อออ...ก็เงี้ยแหละ
ความคิดเห็น