คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 00 . intro / ps.
INTRO
00
ชื่อ : คณิน วรโชติธนัน
ชื่อเล่น : คุณท่าน
วันเกิด : 4 เมษายน 25XX
กรุ๊ปเลือด : B
กำลังศึกษายู่ที่ : Standwell University
คณะ : บริหารธุระกิจ
สิ่งที่ชอบ : บิ๊กไบค์ (ไม่ใช่ไส้กรอกนะอย่าเข้าใจผิด) ความท้าท้าย
สิ่งที่ไม่ชอบ : ความเงียบ การจู้จี้จุกจิก
สีที่ชอบ : สีแดง
อาหารที่ชอบ : อะไรก็ได้ที่ไม่มีกระเทียม
สเป็กสาว : ผู้หหญิงที่ดูแลตัวเองดี
อาชีพที่อยากทำเมื่อเรียนจบ : นักแข่งบิ๊กไบค์
คติพจน์ประจำตัว : อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
‘วรโชติธนัน’ ตระกูลชื่อดังที่ยิ่งใหญ่ติดอันดับต้น ๆ ของประเทศ ผู้คนในระดับคนดังหรือไฮโซเซเล็บต่างก็รู้จักตระกูลนี้ดี ไม่ว่าคนไหนตระกูลจะเดินทางไปไหน อยู่ที่แห่งหนใดของประเทศก็จะมีคนเข้ามาทักทาย เพราะพวกเขาเป็นตระกูลใหญ่ที่มีธุรกิจอยู่ทั่วทุกมุมโลก ทายาทแต่ละคนต่างช่วยกันสร้างชื่นเสียงที่ดีเสริมให้วงศ์ตระกูลดูเด่นดัง ตระกูลนี้ผลิตทายาทช่วยสานต่อธุรกิจมาแล้วหลายต่อหลายรุ่น จนมาถึงทายาทรุ่นปัจจุบันที่จะสืบทอดธุรกิจของครอบครัวด้วยความสามารถและสติปัญญา หลานชายของเจ้าสัวใหญ่แห่งตระกูลวรโชติธนัน พวกเขาทั้งห้าคนที่จะมาสืบทอดความยิ่งใหญ่ของตระกูลต่อจากคุณพ่อ
แหมะ
ผมโยนแม็กกาซีนที่มีคอลัมน์ถึงตระกูลวรโชติธนัน ที่แสดงถึงความยิ่งใหญ่และทรงค่า เหอะ ! บางทีพวกนักข่าวก็เขียนอะไรเวอร์เกินความเป็นจริงไปนะ ถามว่าทำไมผมถึงว่าพวกนักข่าวเขียนเวอร์เกินความเป็นจริงรู้ได้ยังไง ? ก็ผมนี่แหละครับหนึ่งในทายาทรุ่นปัจจุบันแห่งตระกูลวรโชติธนัน จริง ๆ ก่อนหน้านี้ผมก็ถูกเรียกให้ไปสัมภาษณ์เหมือนกันแต่ผมก็ไม่คิดอะไรมากเพราะคิดว่าคงเอาไปลงคอลัมน์ของหนังสือพิมพ์มหาลัยเท่านั้น แต่นี่มันเอามาลงแม็กกาซีนชื่อดังที่อยู่ในเครือของวรโชติธนันถ้าพ่อเห็นผมคงต้องตายแน่ ๆ ... ก็ในนั้นมันมีคำถามที่ว่าอยากทำอะไรเมื่อเรียนจบผมตอบไปว่าอยากเป็นนักแข่งบิ๊กไบค์ แต่พ่อผมอยากให้ผมไปสืบทอดธรุกิจบ่อน้ำมันอะไรก็ไม่รู้อยู่กับน้ำมันหน้าก็มัน เหนียวเหนอะหนะใครจะอยากไปทำ !
“คุณหนูคะ ... คุณท่านเรียกไปพบที่ห้องรับแขกค่ะ”
นั่นไงผมกะไว้แล้วเชียว ... วันนี้ผมต้องเถียงกับพ่อเรื่องนี้อีกแล้วใช่ไหม ผมเถียงกับพ่อตั้งแต่เรื่องที่ผมจะเรียนต่อในมหาวิทยาลัยแล้วตอนนั้นผมอยากเรียนนิเทศมาก แต่พ่อไม่ยอมจะให้ผมเรียนบริหารธุรกิจ ตัวผมเองก็ไม่ยอมเหมือนกันจะเรียนอะไรมันก็สิทธิ์ของผมไม่มีใครบังคับได้ แล้วถามว่าผมมาเรียนบริหารธุรกิจได้ยังไง ... พ่อบอกว่าถ้าผมยอมเรียนพ่อจะซื้อบิ๊กไบค์คันใหม่ให้ผมสองคัน แล้วมีหรือว่าคุณท่านคนนี้จะไม่ยอม
ผมเดินมาถึงห้องรับแขกก็ได้ยินเสียงคุยกันอย่างสนุกสนาน เสียงหยึ่งผมจำได้ว่าเป็นเสียงของพ่อส่วนอีกเสียงผมรู้สึกคุ้นเคยแต่จำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของใคร ...
“พี่ธีร์ !” เมื่อผมมองเข้าไปในห้องรับแขกผมถึงได้รู้ว่าอีกเสียงหนึ่งคือใคร ... เขาเป็นลูกชายอีกคนหนึ่งของพ่อผม หรือก็คือพี่ชายของผมนั่นเอง
“ว่าไงน้องชาย” ผมวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายที่กลับมาจากอเมริกาด้วยความคิดถึง ... จริง ๆ แล้วพี่ธีร์ไม่ได้เป็นลูกของคุณพ่อกับคุณแม่หรอกแต่เป็นลูกที่พ่อกับแม่ผมรับมาเลี้ยงพ่อบอกว่าตอนนั้นแม่ไม่ยอมท้องสักทีท่านถอดใจเลยไปรับเด็กจากมูลนิธิมาเลี้ยง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็รักพี่ธีร์เหมือนพี่ชายแท้ ๆ คนหนึ่ง ส่วนพ่อกับแม่น่ะเหรอรักพี่ธีร์มากกว่าผมอีก
“รู้แล้วว่าคิดถึงกัน แต่ช่วยไปกอดกันไกล ๆ ได้ไหมจะเหยียบหัวพ่ออยู่แล้วเนี่ย !!”
“ขอโทษครับ” ผมกับพี่ธีร์พูดขึ้นพร้อมกัน
“คุณพ่อครับผมขอออกไปคุยกับคุณท่านข้างนอกได้ไหมครับ” พี่ธีร์พูดพร้อมกับหันมายิ้มให้ผมเล็กน้อย
“ไป ๆ อย่าคุยนานนักล่ะ เดี๋ยวแกต้องไปบริษัทกับพ่อไปแนะนำตัวกับคนอื่น ๆ หน่อย”
“ครับ”
“พี่ธีร์มีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมถามออกไปเมื่อเราเดินมาถึงสวนด้านหน้าบ้าน แวบนึงที่พี่ธีร์หันมาผมเห็นสีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อยจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นหน้าที่เปื้อนไปด้วยร้อยยิ้มเหมือนเดิม
“ก็ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่อยากจะให้นายช่วยอะไรนิดหน่อย”
“ครับ บอกมาได้เลยคุณท่านคนนี้พร้อมทำทุกอย่างให้พี่ชาย”
“พี่อยากจะให้นายทำยังไงก็ได้ให้ผู้หญิงคนนี้รักนาย”
TBC.
ps .
สวัสดีค่าาา วันนี้มาอัพอินโทรนิยายเรื่องใหม่ แนวนี้เป็นแนว
ที่ไม่เคยแต่งมาก่อน ปกติคือจะแต่งแต่ฟิคเด็กกัซแต่พี่สาว
ชวนก็เลยตกลง >< ก็นิยายเรื่องนี้จะมีห้าเรื่องราว ของห้าหนุ่ม
ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องในเครือญาติเดียวกัน ถามว่าอ่านแยกได้ไหม
จะรู้เรื่องหรือเปล่า ตอบได้เลยว่ารู้เรื่องเพราะเนื้อเรื่องไม่ได้
ต่อกันเพียงแค่จะมีตัวละครมาพบปะกันเท่านั้น แต่แนะนำให้อ่าน
หมดทั้งห้าเรื่องค่ะ แซ่บทุกเรื่อง อ่านแล้วรับประกันความสนุก !
ความคิดเห็น