คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนทึ่7 บางสิ่งบางอย่างสามารถทำให้ที่มองอยู่ไม่พอใจได้
ต้องขอโทษด้วยนะจริงๆครับที่ทำให้เรื่องมันช้าได้ขนาดนี้แถมเป็นชายหญิงอีกต้องขอโทษด้วย
ในตอนนี้ทางไรเอ๋อนั้นได้ใส่ฉากYแบบ PG-13นะครับ ไม่มีค่อยเรทหรอกครับ
แต่ผู้ใดเห็นแล้วรับไม่ได้ก็ออกไม่ก็ข้ามฉากเอาจะดีกว่าครับ อย่าลองของเลย
งั้นถ้าพร้อมแล้วก็ไปเลย//ดึงผ้าออก(เพื่อ?)
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
ตอนทึ่7 บางสิ่งบางอย่างสามารถทำให้ที่มองอยู่ไม่พอใจได้
ในขณะที่ทั้งสามเดินกลับกัน ยามาซากิที่เดินอยู่รู้กลัวเพราะถูกจับได้แน่ๆถึงจะโกหกไปอีกฝ่ายก็คงไม่เชื่อเขาเลยไม่ได้พูดอะไรออกไป ฮานาโกะที่สังเกตสองคนเงียบตลอดจึงไปไม่ได้ชวนคุยอะไนเพราะยังกลัว
จนถึงชินเซ็นงุมิฮานาโกะมองทั้งสองแล้วพูดขึ้น
"วันนี้ขอบคุณนะคะที่พาฉันไปเที่ยว งั้นฉันขอกลับห้องก่อนนะคะ"ฮานาโกะหันไปยิ้มให้ทั้งสอง
โซโกะหันไปพยักหน้าก่อนที่จะเดินออกไป แล้วฮานาโกะก็เดินไปที่ห้องทิ้งให้ยามาซากิยืนเงียบอยู่
ครืด..
"นายเป็นคนส่งยามาซากิไปแอบดูพวกฉันใช่ไหม"ร่างเล็กเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไปอย่างถือวิสาสะ เจ้าของห้องที่นั่งอยู่หันมาทางต้นเสียง
"ใช่ นายรู้ได้ไง"
"คิดว่าผมจะพลาดท่ารึไง"
"ตอบคำถามของฉันมาก่อน"
ร่างบางเงียบแล้วมองหน้าร่างสูงอย่างเคืองๆ
"พวกฉันไปเจอคาสึระเข้า ส่วนยามาซากิก็คงแอบดูห่างๆมั้ง"
"ว่าไงนะแล้วเป็นไงต่อ ว่าเธอคนนั้นเป็นพวกหมอนั่นหรือเปล่า"
"ไปดูเอาเองสิ"
ร่างบางว่าแล้วหันหลังหมายจะออกไปจากห้องแต่ก็ถูกฮิจิคาตะดึงข้อมือไว้ก่อน
"ตอบมา"ฮิจิคาตะมองร่างบางแล้วถามอย่างจริงจัง
"ไม่ ปล่อยผม"
โซโกะพูดแล้วมืออีกข้างแกะมือของอีกฝ่าย ร่างสูงมองแล้วออกแรงบีบมากขึ้น
"ตอบมาแล้วฉันจะปล่อย"ฮิจิคาตะว่า
"ไม่มี...อ๊ะ!"
โซโกะที่แกะมืออยู่ตอบแล้วร้องออกเมื่อร่างสูงตรงหน้าเมื่อจู่ๆจับไหล่ของเขาแล้วกดลงไปที่พื้นก่อนที่จะขึ้นคร่อมแล้วรวบข้อมือเล็กไว้เหนือศรีษะของคนข้างล่างอย่างไว
"ทำอะไรน่ะ"ร่างบางตวาดใส่ขึ้นบนตัว
"อย่าลวดลาย ตอบมาได้แล้ว"
"หึ อย่างคุณจะทำผมได้"
"จะลองไหมล่ะ"ฮิจิคาตะพูดแล้วขยับมุมปากแล้วมองคนใต้อย่างหื่นกระหาย(พี่แกแกล้งทำไปงั้นแหละ) แต่มันทำให้เจ้าชายs(sadist)ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ
หมอนี่เคยหื่นแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย หึ!แกล้งทำไปงั้นแหละไอ้หมอนี่
โซโกะคิดแล้วยิ้มขึ้นมา
"เอาสิ อย่างคุณจะทำอะไรได้"
ฮิจิคาตะที่ฟังทำหน้าเฉยแล้วเอามือไปถอดเสื้อดำแขนยาวตัวนอกของร่างบางออกแล้วไปจัดการเสื้อกั๊กสีดำแล้วค่อยๆเอามือล้วงเข้าไปใต้เสื้อของโซโกะอย่างช้าๆ
"อึก"ร่างบางเริ่มเสียวสันหลังแล้วหน้าเริ่มขึ้นสีฮิจิคาตะที่รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายเกร็งอยู่ไม่ได้พูดอะไร
แล้วเขาเอามือออกแล้วไปแกะกระดุมเสื้อของอีกฝ่าย
"อ๊ะ..อย่านะ"โซโกะที่หน้าแดงแจ๋ท้วงขึ้นมาเมื่อร่างสูงเริ่มล้วงเข้ามาในเสื้อช้าๆ
"อะไรกัน บอกให้ปล่อยก็ได้นะแต่ตอบฉันมาก่อน"
ร่างสูงกระซิบข้างหูทำให้คนฟังถึงขนลุก
"ถ้าบอกจะปล่อยแน่นะ"ร่างบางพูดอย่างโกรธๆ แต่มันกลับทำให้คนฟังนั้นยิ้มออกมา
"คงไม่ได้แล้วล่ะ"เขาหยุดพูดแล้วเป่าหายใจอุ่นอยู่ข้างหูร่างเล็ก
"เพราะฉันเริ่ม มี อารมณ์ แล้ว"ร่างสูงกระซิบแถมงับใบหูของร่างบาง แล้วเขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอของร่างบางอย่างรวดเร็ว
"นี่นาย อ๊ะ!อย่า.."โซโกะร้องท้วงขึ้นมาแล้วพยายามดิ้นออกให้จงได้แต่ก็ไม่เป็นผล
สถานการณ์ตอนนี้ถ้าไม่มีใครเดินผ่านมาก็จะดีมาก และมันก็....ไม่เป็นไปตามนั้นน่ะสิ
ยามาซากิที่ตอนนี้ตัวอ่อนยวบ หน้าแดงแจ๋+กำเดาไหลเป็นแม่น้ำสายเล็กๆและเริ่มฟิน(รู้สึกดี)จนสติหลุดออกไปแต่ด้วยสันญาณของสปาย ยามาซากิละสายตาออกจากห้องฮิจิคาตะมาดูลาดเราแล้วเจอฮานาโกะที่เดินมาพอดี
เธอกำลังจะทักคนที่นั่งอยู่แต่เขาบอกให้เงียบก่อน เธอจึงเดินมาใกล้ๆยามาซากิที่เห็นจึงรีบปิดประตูทันที
"มีอะไรกันเหรอคะ"ฮานาโกะถามคนข้างๆเบาๆ
"อย่านะ!!อ้า!"ไม่ทันไรเสียงจากในห้องก็ดังออกมาทำให้ทั้งสองได้ยินซะเต็มหูเลย
เหยดโด้ ทำไงดีว่ะ<<ยามาซากิ
เสียงคุณโอคิตะนี่ เกิดอะไรขึ้นน่ะ<<ฮานาโกะ
"ไม่มีอะไรหรอกครับ เดี๋ยว!"ยามาซากิตอบพลางเอามือปัดไปปัดมาแต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของอีกฝ่ายทำให้เธอเปิดพอให้ได้เห็นคนในห้อง และแล้วก็เจอกับฮิจิคาตะที่ไซร้คอโซโกะ
ฮานาโกะที่เห็นแบบนั้นจึงรีบลุกพรวดไปเปิดประตูออก ยามาซากิที่อยู่ข้างๆก็รีบห้ามแต่ไม่ทันเสียแล้ว
"พวกคุณกำลังอยู่น่ะ!"
O_o!<<ฮิจิคาตะ
O[ ]O!<<ยามาซากิ
ทั้งสองในห้องหันทางต้นเสียงอย่างตกใจ
สภาพของโซโกะนั่นเสื้อนั่นถูกปลดกระดุมหมดแถมยังหายใจถี่ๆ+หน้าแดงจากการเหนื่อย ส่วนฮิจิคาตะเหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ครบและตอนนี่ก็ยังจับข้อมือของโซโกะไว้อยู่
"เอ่อ..ไม่ใช่อย่างคุณคิดนะครับ"ฮิจิคาตะเดินมาบอกสาวหญิงที่ช็อกค้างพลางเหงื่อตก
"ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย!"ว่าแล้วเธอก็เสยคางร่างสูงอย่างอัตโนมัตอย่างไม่ออมแรงแล้วจะเดินไปตื้บซ้ำแต่โดนยามาซากิล็อกตัวไว้ก่อน
"ใจเย็นก่อนครับคุณฮาเด..."คนที่ได้ยินไม่ค่อยชัดรีบหันควับทันที
ฮิจิคาตะและโซโกะก็หันไปมองฮานาโกะอย่างสงสัย
"ฮานาโกะคะไม่ใช่ฮาเอเดะ"เธอรีบแก้ชื่อตัวเองแล้วเพิ่งรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป
"อ่าครับ ผมว่าพวกเรากลับห้องกันก่อนเถอะครับ แฮ่ะๆ"ยามาซากิพูดแล้วพาเธอกลับห้องโดยไม่รอช้า ปล่อยให้ทั้งสองอยู่ในห้องเหมือน
ฮิจิคาตะมองทั้งสองที่ออกไปเมื่อกี้อย่างไม่ทันระวังตัวอะไร
เพียะ!
หน้าของฮิจิคาตะหันไปตามแรงตบของร่างบางกะจะต่อว่า(ตามสไตล์)แต่ก็เห็นน้ำตาที่เอ่อล้นของมาจากนัยน์ตาสีแดงนั่นทำให้เขาอึ้งกับอากัปกริยาที่ไม่น่าจะเห็นกันง่ายๆแบบนี้กับเจ้าซาดิสต์ผู้นี้
"ไปตายซะ ไอ้มะเร็งปอดหื่นกาม!!"ว่าแล้วร่างบางก็ถีบคนตรงหน้าอย่างแรงแล้วรีบวิ่งออกจากห้องนั้น ฮิจิคาตะที่นั่งอยู่บนพื้นกะจะลุกไปตามร่างบางแต่ก็ช้าไปแล้ว
อีกด้านหนึ่ง
"ทำไมคุณถึงรู้จักชื่อฉันล่ะคะ"
"อะ..ตอนที่ผมไปส่งงานเอกสารพอดีได้ยินเข้าเลยรู้น่ะครับ"
"อ๋อ"
อันที่จริงเป็นเช่นนี้:
ฮานาโกะที่กำลังจัดการห้องตัวเองอยู่ จู่ๆก็มีคนโทรเข้ามาเธอที่กำลังเผลอไปกดรับแล้วมือก็ไปโดนปุ่มเปิดลำโพงทำให้เสียงนั้นออกมา
'ฮานาโกะ เมื่อไหร่จะมาเนี่ยฉันคิดถึงนะ'ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ
"นี่ฮานาโกะ...ฮาเดชิโอะคุง"ฝ่ายที่ได้ชื่อจริงๆของตนรีบหันควับแล้วไปคุยโทร.ส่วนยามาซากิที่แอบดูได้ยินแต่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ก็เฝ้าจับตาดูต่อ
ก็เป็นอย่างที่ว่า
อีกด้าน
ชายผมดำยาวสลัวนั่งอยู่พลางลูบแก้มเนียนที่ตอนนี้เป็นรอยแดง สัตว์เลี้ยงที่เห็นจึงชู้ป้ายถาม
[ทำโดนอะไรมาล่ะครับนั้น]
"โดนชกในซอยนั่นน่ะสิ"
[หา?ผู้หญิงคนนั้นชกแรงขนาดนั้นเลยเหรอครับ]
"อืม แต่ฉันว่าฉันได้ยินเสียงผู้ชายนะตอนนั้นอย่างกับไซโกะไม่มีผิด โอ้ย!"
[ ! เดี่ยวผมไปเอาที่ประคบมาให้]
"ไม่ต้องหรอกอลิซาเบธ เธอพักเถอะ"
คืนนี้มีไปที่ไหนบ้างนะ
คาสึระคิดขณะลูบแก้มที่แดงแล้วหันออกไปทางนอกหน้าต่าง
เธอเป็นใครกันแน่
ตกเย็น ณ.ชินเซ็นงุมิ
แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องลงมากระทบกับร่างเล็กที่นอนเล่นอยู่ในห้องของตน
ร่างเล็กในห้องเอานิ้วมาแตะขอบตาของตนก็พบว่าคราบน้ำตาของเขานั้นยังไม่แห้งสนิทซักเท่าไหร่ เขามองประตูที่คนมายืนหน้าห้องของเขา
"เฮ้..โซโกะ อยู่ในนั้นใช่ไหม"คนที่ถูกเรียกชื่อไม่ตอบเพราะรู้ดีว่าเป็นใคร
"เฮ่อ ฉันขอโทษ"ร่างบางที่นอนอยู่ตาเบิกกว้างกับคำพูดของร่างสูงแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร คนที่อยู่นอกห้องเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วเดินออกไป
เจ้าคนบ้า!
ตกกลางคืน
รถของชินเซ็นงุมิออกมาวิ่งตามถนนในยามค่ำ ไม่ใช่รั่วๆอย่างที่**ทามะปกติทำกันแต่ว่ามันมากกว่านั้น
"มาให้จับซะดีๆคาสึระ"ว่าแล้วเจ้าชายแห่งชินเซ็นงุมิก็ยิงบาสูก้าไปใส่รถคันที่ไล่ตามอยู่เข้าให้ คนในรถรีบหน้ากันออกมาจากรถอย่างเร็วก่อนที่รถนั่นจะระเบิด
"ถ้าไม่ใช่ผมฝีมือดีคงยิงไม่โดยเพราะคนขับห่วยนี่แหละ เนอะคุณฮิจิคาตะ"โซโกะพูดขณะมองรถที่ตอนนี้เละไปแล้ว
"คนขับก็ฉันนี่หว่า หน่อยเอ็ง!"ร่างเล็กไม่สนใจคนในคนแล้ววิ่งตามพวกคาสึระไปตามด้วยลูกน้องอีกหลายคน
"คิดว่าจะจับฉันได้เหรอ ไอ้พวกนิยมสาวดุ้นเอ๋ย"คาสึระบนหลังคาพูดออกมา พวกชินเซ็นงุมิพากันทำหน้างง
หรือว่าจะเป็นฮานาโกะ จะว่าไปตอนนั้น..แต่เราได้ยินเสียงผู้ชายนี่
โซโกะคิดถึงเหตุการณ์ตอนกลางวัน
ไม่มีทางน่า..
ร่างเล็กขมวดคิ้ว ส่วนฮิจิคาตะมองไปที่คาสึระแล้วหันมาที่โซโกะอย่างสงสัย
"อะไรของแกน่ะ ห๊า"รองปีศาจหันไปถามถามอย่างหงุดหงิด
คาสึระยิ้มที่มุมปากและใช้ช่วงที่อีกฝ่ายเผลอปาระเบิดควันลงพื้นแล้วหนีไป
"ชิ!หนีเก่งซะจริงนะ"โซโกะว่า
เช้าวันต่อมา
วันนี้เป็นวันหยุดราชการที่เหล่าชินเซ็นงุมิออกไปfly fly flyข้างนอกได้ยกเว้นแต่..
"นี่ช่วยเลิกเข้าใจผิดเถอะนะ"คนหนึ่งในสามที่ยังอยู่ในชินเซ็นงุมิพูดขึ้น
"ไม่มีทางหรอก โจงแจ้งซะขนาดนั้นใครเข้าจะไม่เข้าใจผิดกัน"หญิงสาวที่ทำกอดอกอยู่พูดขึ้น
"ดูสิเพราะคุณแท้เลยทำให้ผมและยามาซากิไม่ได้ออกไปเที่ยวกับเขา"
"เงียบไปเลยเอ็ง!จะต้องทำยังไงถึงเลิกเข้าใจผิดล่ะ"ฮิจิคาตะเริ่มอ้อนวอน
"พาฉันไปเที่ยวสิ ที่ไหนก็ได้"ฮานาโกะยิ้มขณะพูดทั้งสามคิด
"งั้นเอาที่นั้นแล้วกัน"ฮิจิคาตะเอ่ยขึ้น ทั้งสามหันมาด้วยความสงสัยแล้วฮิจิคาตะกระซิบสองหน่อข้างๆเหลือให้ฮานาโกะนั่งงงอยู่คนเดียว
ในเวลาต่อมา..
หนุ่มน้อยหน้าเคะนั้นยืนฟังเพลงในดาบอยู่อย่างเงียบ พลางมองนาฬิกาเรือนใหญ่ตรงหน้า
"พวกคุณฮิจิคาตะทำอะไรอย่านะ"ร่างบางเอ่ยกับตัวเอง
"รอนานไหมคะ อ้าว?คุณฮิจิคาตะล่ะคะ"
ฮานาโกะในชุดยูคาตะสีชมพูวิ่งมาหาโซโกะเหมือนดังการ์ตูนผู้หญิงทั่วไปทำกัน ก่อนที่จะมองหาอีกสองคนที่เหลือ
"เฮ่อ..ไม่ต้องหรอกเสียเวลา"โซโกะมองหาด้วยเช่นกันแล้วชวนฮานาโกะเข้าไปข้างใน
"ว้าว!นี่เหรอสวนสนุก เห็นแต่รูปนะเนี่ย"หญิงสาวยืนมองตื่นตาตื่นใจเหมือนกับเด็กน้อยที่เพิ่งเคยมาไม่มีผิด
"จะไปเล่นอะไรบางล่ะ"โซโกะพูดขณะดูแผนที่สวนสนุกที่ถืออยู่ ฮานาโกะมองแล้วชี้ถามโซโกะจากนั้นทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน
"รองครับปล่อยให้คนนั้นไปด้วยกันจะดีเหรอครับ"
"เอาน่า หมอนั่นไม่ทำอะไรพิเรนๆหรอก"น้ำเสียงร่างสูงดูเรียบเฉยแต่กลับมีออร่าดำแผ่ออกมารอบตัว
"แต่ไว้ใจไม่ได้หรอกน่อ"
"นั่นสิ เจ้านั่นมันก็ซาดิสต์เข้าเส้นอยู่ด้วย แล้วไหง่ตูมากับพวกเอ็งด้วยฟร่ะ!!"คนหัวหยักศกสีเงินพูดแล้วปาหมวกที่ใส่อยู่ลงพื้น
"ใจเย็นก่อนสิครับคุณกิน"น้องแว่นโอตาคุรีบห้ามปรามคนข้างๆ
"ก็ให้พวกนายช่วยกันดูไงเล่า ยามาซากินายไปเที่ยวตามสบายเลยทางนี้พวกฉันจะจัดการเอง"
"ครับ"ซากิ(ยามาซากิ)ตอบแล้วเดินออกไปจากวงเหลือให้สี่หน่อจับตาดูกันต่อ
ต่อมา ทั้งสองก็ชวนกันมานั่งพักอยู่ที่คาเฟ่ในโซนนั้น ไอติมมาคนละถ้วยและทั้งสองก็กินกัน
"ไอติมเลอะปากน่ะคะ"ฮานาโกะที่นั่งกินอยู่ทักขึ้นมา น้องเคะ(ไม่ใช่แระ)หยิบทิชชู่ข้างๆมาเช็ดแล้วนั่งกินต่อ
มากันสองคนแบบนี้ยะกะเดทเลยแฮะ
ฮานาโกะหลุดยิ้มออกมา เธอคิดไปอยู่ดีๆโซโกะเงยหน้าขึ้นมาอย่างที่เธอไม่ทันตั้งตัว ทำเธอแทบเหวอเลยทีเดี๋ยว
"ฉันขอชิมไอติมของเธอได้ไหม"
"ได้สิคะ"ฮานาโกะตอบ
"งั้นป้อนหน่อยสิ"
เอ๋!?
"จะดีเหรอคะ"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า"
ฮานาโกะเขินแล้วยื่นช้อนที่มีไอติมอยู่ป้อนโซโกะแล้วกลับมากินไอติมต่อ
และทางด้านที่แอบส่องอยู่
เฮือก!อั๊วยังไม่เคยป้อนไอติมผู้ชายคงไหนแบบลื้อมาก่อนเลยน่อ! คางุระคิด
อยากกินจัง คุณกินคิดแล้วเลียปากตังเองบ่งบอกถึงความอยากน้ำตาลกระทันหัน
ชินปาจิมองทั้งสองข้างๆอย่างอย่างหน่ายใจแล้วหันไปสนใจคนอีกข้างที่ตอนนี้ออร่าดำเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนชินปาจิถึงกับกลืนน้ำลาย
ยามเย็น ทั้งสอง(ที่ดูเหมือน)คู่เดทนั่งอยู่บนชิงช้าสวรรค์ โซโกะที่มองฮานาโกะที่ดูวิวข้างล่างเงียบๆ
"นี้แบบนี้คงเลิกเข้าผิดแล้วใช่ไหม"โซโกะถามขึ้นทำให้อีกฝ่ายหันมามองเขา
"อย่างสุดท้ายนายต้องพิสูจน์"
"พิสูจน์?"
"อะไรก็ได้ที่จะบอกว่านายยังเป็นผู้ชายอยู่"ฮานาโกะพูด โซโกะที่นั่งคิดอยู่ซักพักก็ค่อยๆมาใกล้ๆหญิงสาวทำเธอเริ่มหน้าแดงแจ๋ขึ้นมา
"อัยย่ะ ทำไงดีน่อสองคนนั้นจะ...แล้วน่อ"น้องหมวยที่อยู่ข้างล่างหันมาพูดกับคุณกินที่อยู่ข้างๆ
"ทำไงได้ ฮะ..เฮ้ย!!"คุณกินพูดขึ้นเหลือบไปเห็นปีศาจสีดำที่ออกมาจากคนข้างๆ
"มีอะไรบ้าง"
"เอ๋?"
"มีอะไรบ้างที่จะหยุดชิงช้าสวรรค์นั้นได้!"ฮิจิคาตะที่เข้าโหมดปีศาจเต็มร้อยพูดขึ้น ทำให้ทั้งสามรีบหาอุปกรณ์ของตนในตอนนี้อยู่จนมาที่คุณกิน
"พอดีฉันพกมันมาด้วย"คุณกินยื่นระเบิดที่เพิ่งเอาออกมาจากเสื้อ ฮิจิคาตะไม่รอช้าก็ดึงและรีบคว้างระเบิดไปใส่ชิงช้าสวรรค์อย่างไว
โซโกะค่อยๆโน้มตัวลงมาเรื่อยๆทำเอาฮานาโกะหลับตาปี๋
ตู้ม!!
ทั้งสองดีดตัวออกจากกัน จากนั้นชิงช้าสวรรค์ก็หยุดลง
"อาตี๋ ลื้อรีบลงมาได้แล้วน่อ"คางุระเปิดประตูออกอย่างร้อนรน ทำให้ฮานาโกะทำหน้างง
"อะไรของเธอน่ะ ยัยหมวยแสบ"
"ออกมาก่อนน่อ"ว่าแล้วคางุระก็รีบดึงแขนทั้งสองออก แล้วรีบพาโซโกะออกมาจากที่นั่นปล่อยฮานาโกะยืนงงต่อไป
หนุ่มหน้าหวานในตอนนี้ถูกดึงโดยรองปีศาจ งานนี้มีเคลียร์
"ทำอะไรของคุณน่ะ"คนถูกลากตพูดอย่างมึน งง
"ฉันต้องแกมากกว่าว่าแกจะทำอะไรเธอ"
"ก็เธอให้พิสูจน์ผมเลยจะพิสูจน์"
"พิสูจน์บ้าอะไรฟร่ะ"ฮิจิคาตะหันไปต่อว่า
"แต่ไม่บ้าเท่าคนที่ระเบิดชิงช้าสวรรค์อย่างคุณหรอกน่า"
รู้ด้วยเหรอ
"ถ้าไม่เล่นอะไรแบบนั้น"
"เล่นเหรอ?ผมเอาจริงนะ ก็คิดว่าเธอเป็นท่านพี่ก็จบหน้าตาก็เหมือนกันด้วย"
"นั่นคือเหตุที่แกพาเธอมาใช่ไหม"ร่างสูงผลักอีกฝ่ายให้ติดกำแพงแล้วเข้าประชิดตัวอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเอามือดันกำแพงเอาไว้แขนหนึ่ง
"และที่แกเดทด้วยตลอดวันคงคิดว่าเธอเป็นมิสึบะสินะ"
"ใช่"ร่างเล็กตอบ
แกเนี่ยนะ
ร่างเล็กเริ่มหงุดหงิด จับดาบหมายจะแถงคนตรงหน้า แต่อีกฝ่ายเอาดาบปักลงพื้นซะก่อน
"ชิ"
"หึ ยังจะไปขโมยจูบจากคนอื่นอีก แล้วแอบลักหลับคนอื่นน่ะ"ร่างสูงเว้นช่วงแล้วกระซิบข้างๆหู
"มันไม่ดีนะ"
มันรู้ตัว
"รู้ตัวด้วยเหรอ"ร่างสูงไม่ตอบทำให้ร่างเล็กหงุดหงิดเล็กน้อย
น่าหมั่นไส้!
"อยากรู้คำตอบไหมล่ะ"ร่างสูงประชิดตัวเข้ามาอีก ทำให้น้องเคะของเราเริ่มเสียเปรียบ
"นาย..อุ๊บ"ไม่ทันได้พูดจบคนผมดำก็ประกบปากร่างเล็ก เล่นทำให้อีกฝ่ายหน้าแดงแจ๋
น่ารัก น่ารักจริงๆ
ร่างสูงจูบติดต่อกันจนอีกฝ่ายหายใจแทบจะไม่ทัน รสจูบอันหวานและร้อนเร่าไปในตัวทำให้ร่างเล็กเคลิ้ม แต่เขาเริ่มรู้ถึงการคุกคามของร่างสูงทำให้เขาใส่เข่าอัดฮิจิคาตะน้อยทำให้สติกระเจิงออก
อกัปกริยาของทั้งสองถูกแอบมองอยู่ห่างๆโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว
ยามเช้าวันต่อมา ฮิจิคาตะเดินเกาหัวแกละๆเดินผ่านห้องโซโกะแล้วมองเข้าไปเห็นพบว่าร่างเล็กนั้นกำลังอ่านอะไรซักอย่างอยู่ ฮิจิคาตะที่สงสัยเดินเข้าไปถาม
"ทำอะไรน่ะ"
"ทำ ใจ"ร่างเล็กตอบ
"หืม?"ร่างสูงเอากระดาษในมือโซโกะมาดู แล้วก็พบว่า
'ขอบคุณนะคะสำหรับที่พักและทุกๆ ฉันฮานาโกะที่จริงแล้วชื่อ'ฮาเดชิโอะ' ฉันต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกอะไรพวกคุณมากนัก ที่บอกว่าเพื่อนชวนมาทำงานเป็นเรื่องจริงคะแต่เพราะฉันเผลอแอบชอบใครซักคนเข้าเลยยังไม่ได้ไปทำงาน แต่ก็รู้แล้วเขานั่นมีคนอื่นอยู่แล้ว
ฉันจึงตัดสินใจแล้วโทรบอกเพื่อนให้มารับแต่เช้าแล้วล่ะคะ ที่ที่ฉันทำงานด้วยอยู่ที่คาบุกิคะเป็นบาร์ที่มีเจ้าของชื่อไซโกะ ถ้าว่างๆมาช่วยอุดหนุนกันหน่อยนะ ฮร้าาาาาา'
ปล.คนที่ฉันแอบชอบนั้นอยู่ที่หน้าหลังของกระดาษ
ร่างสูงอ่านพลิกอีกด้านก็เฮือกไปพักนึงแล้วเงยหนึ่งมามองอีกฝ่ายที่นั่งก้มหน้าอยู่
"เฮ่อ จะเอาใครมาก็อย่าเอามามั่วอีกแล้วกัน"
"อ่า"
คนๆนั้นคือใครผู้อ่านคงจะรู้แล้วถ้าอ่านดีๆนะ ฮร้าาาาาา//โดนตบ
และเรื่องพิสดารกับตอนนี้ที่แสนยาวก็จบลงเพียบเท่านี้
จบ.บทเฉลย
ยังไม่หมด ยังไม่หมด ขอถามคำถามก่อน
1.เหล่าสาวกน้องเคะโซโกะทั้งหลายอิจฉาฮานาโกะไหม
2.คิดว่าในตอนหน้าๆ(ซึ่งไม่รู้ว่าจะตอนไหน)ควรมีบุคคลที่สามร่วมด้วยดีไหม ไม่ขอบอกว่าใคร คิก
3.ให้มีบทของนักรับจ้างสารพัดมาร่วมด้วยอีกดีไหม
ตอบด้วยนะ ฮร้าาาาาา(ไม่เลิก)
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
จบแล้ว จบแล้ว จบแล้ว
เย้ๆในที่สุดก็แต่งเสร็จแล้ว
แต่ตอนที่แล้วแถมดูเหมือนจะเรตติ้งตกด้วย
แต่ก็จะวายให้เต็มที่ครับ งั้นขอให้ช่วยติดตามฟิคเรื่องนี้ต่อด้วยนะครับ
แต่ตอนนี้ก็เล่นเอาซะโทรมเลยแฮ่ะ
มีอะไรก็แสดงความคิดเห็นมาได้เลยนะครับ แต่อย่าด่า พูดกันดีๆนะครับ
แจกก่อนๆ
แล้วเจอกันใหม่ครับ
ความคิดเห็น