คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่5 เห็นหน้าเหมือนกับใครอย่าประมาทถ้าจะพามาด้วย
ตอนที่5 เห็นหน้าเหมือนกับใครอย่าประมาทถ้าจะพามาด้วย
[หลายวันผ่าน]
เม็ดฝนนั้นได้โปรยลงมาชะล้างทุกอย่างอาจจะรวมถึงจิตใจคนและลมที่จะพาทุกอย่างนั้นออกไป....
'นี่เทะสึโนะคะ วันนี้ฝนตกหนักที่บริเวณตะวันออกของเอโดะทำให้การจราจรติดขัดเป็นบางช่วงส่วนทางฝั่งกลางจะมีแดดออกอากาศดีมากเลยคะ แต่ลม ฟ้า อากาศนั่นเหมือนจิตใจของเด็กสาวสามารถเปลี่ยนแปลงได้ทุกเมื่อนะคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นอย่ามาโทษกันนะคะ'
"โว้ยยยย!อากาศดีป้าเอ็งสิฝนตกหนักซะขนาดนี้เนี่ย"
"อะไรกันครับคุณฮิจิคาตะ ลม ฟ้า อากาศนั่นเหมือนจิตใจของเด็กสาวนะครับ"
"มันก็ใช่อยู่ แต่ทำไมมันเปลี่ยนได้แรงขนาดนี้ฟร่ะ!!"
รองปีศาจโวยวายในห้องกับเจ้าชายดิสต์ที่นั่งดูทีวีกับแถะขนมไปด้วยอย่างไม่สนใจคนที่กำลังโวยวายอยู่
"เฮ้ โซโกะออกไปซื้อของให้หน่อยซิ่"รองปีศาจเอามะเร็งขึ้นมาสูบแก้เซ็งแล้วหันไปสั่งร่างเล็ก
"คนอื่นมีทำไมไม่ให้ไปล่ะครับ งั่มๆ"
"บ้าเหรอ คนอื่นน่ะเหนื่อยกับการลาดตระเวนกับไล่จับคาสีระนะเฟ้ย อีกอย่างแกก็ไม่ได้ทำงานแถมแผลแกก็หายดีแล้วด้วยขยับตัวบางสิ"
"เฮ่อ เอาอะไรบางล่ะครับ"
"เค้กร้านเดิม เอาอะไรก็ได้"
"ครับๆ"
โซโกะรับแล้วเดินออกไปอย่างว่าง่ายตามคำสั่งทิ้งให้รองปีศาจดูดมะเร็งคนเดียว
โซโกะกางร่มคันสีเหลืองออกแล้วเดินออกจากสำนักงาน ตอนนี้ผู้บนท้องถนนมีไม่มากนักเพราะพากันหลบกันอยู่ทำให้เขาเดินสบายๆไม่ต้องมากังวลอะไรมาก จนถึงจุดหมาย
"ป้าครับ เอากับนี่แล้วก็นี่ครับ อย่างละชิ้นครับ"โซโกะพูดแล้วชี้เค้กในตู้
"จ้า วันนี้นึกว่าจะไปมีใครมาร้านแล้วซะอีก นี่มาซื้อให้คุณฮิจิคาตะเหรอ"
"โดนสั่งให้มาซื้อให้น่ะครับ"
"อ๋อเหรอจ๊ะ ดูพวกเธอสองนี้สนิทกันดีนะ นี่จ๊ะ"
"ไม่ค่อยหรอกครับ ขอบคุณครับ"
โซโกะเอามือขึ้นลงเชิงปฏิเสธแล้วรับกล่องใส่เค้กสีชมพูมีหูถือแล้วจ่ายเงินก่อนเดินกลับชินเซ็นงุมิ
ในระหว่างทาง
โซโกะเหลือบไปเห็นหญิงผมยาวดำถึงต้นคอ หน้าตานั้นดูไม่เหมือนคนยากจนนักเหมือนหลงทางมากกว่า ยูคาตะสีชมพูลายดอกสีเหลืองของเธอตอนนี้เปียกน้ำฝนไปหมดที่นั่งกอดเข่าอยู่ขั้นบันไดเล็กๆที่มีร่มพอกันฝนได้นิดหน่อย
เหมือน..เหมือนท่านพี่
"หนาว..."
คำพูดออกมาเบาๆจากริมฝีปากซีดเพราะความหนาว
ทำไงดีล่ะ
โซโกะมองไปที่หญิงสาวก่อนจะเดินไปหาก่อนจะเอาร่มมากางให้
"เธอน่ะทำไมมานั่งหนาวอยู่ที่นี่ล่ะ หรือว่าไม่มีร่ม"โซโกะถามขึ้น
"พอดีฉันมาจากที่อื่นเลยหลงทางน่ะคะ แล้วไม่รู้จะไปหลบฝนที่ไหนด้วย"เธอพูดแล้วยิ้มแหยะๆให้
"กลับกับฉันก่อนไหมล่ะ"
"เอ๊ะ"
เธอรีบเงยหน้าขึ้นมองหน้าโซโกะอย่างไม่เชื่อคำพูดนิด โซโกะมองท่าทีของหญิงสาวก่อนจะพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรน่า ฉันเป็นตำรวจนะ"
"แต่คนที่แอบอ้างชื่อว่าเป็นตำรวจก็มีเยอะถ่มไปนะคะ"
เธอแย้ง โซโกะหันไปล่วงกระเป๋ากางเกงแล้วเอาบัตรตำรวจให้หญิงสาวดู
"ถ้ามีหลักฐานแบบนี้ก็ค่อยเชื่อได้หน่อย"
เธอหยิบข้างของข้างๆตัวขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นแล้วเข้าร่มขอ
โซโกะจากนั้นทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน
[ไรเอ๋อ:หน่อยๆๆให้มันน้อยๆหน่อยยัยหัวดำ//เอาปากกาจิ้มแก้มอย่างหึ้งหวง
หญิงสาว:ก็คุณแต่งมาแบบนี้เองนะคะ ฉันก็แค่ตัวละครของคุณไม่ใช่เหรอ QAQ//โดนจิ้มแก้ม
ไรเอ๋อ:ชิชะ!]
"กลับมาแล้วครับ"
"ทำไมนานจังฟร่ะ แล้วไหนมายองเนสล่ะ..."
ฮิจิคาตะที่เปิดฝากล่องเค้กที่ร่างเล็กมาวางไว้ตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะหันไปพูดกับร่างเล็กแต่ก็ถึงชะงักไป
"ใครน่ะ"
"พอดีผมไปเจอเข้าเลยเก็บมาน่ะครับ"
"คนนะเฟ้ยไม่ใช่สัตว์"
ฮิจิคาตะมองหญิงสาวที่หลบอยู่ข้างหลังโซโกะแล้วมองเขามาที่อย่างกลัวๆ
"เอ่อ ขอโทษนะครับคือว่าเจ้านี่มันพูดแบบนี่น่ะครับก็ขอโทษด้วยนะครับ"
"ไม่เป็นไรคะ ฮ่ะๆ^^"
"เสื้อผ้าเปียกเดี๋ยวเป็นหวัดหรอกครับ เดี๋ยวพาไปเปลี่ยนเสื้อนะครับ"
ฮิจิคาตะพูดแล้วเดินไปทางเธอแต่เธอกลับทำหน้ากลัวแถมไปหลบหลังโซโกะมากขึ้น
"อย่าเข้ามานะ"
=[ ]= <<ฮิจิคาตะคิดในใจ
"อะ...เอ่อ งั้นโซโกะพาเธอไปเปลี่ยนชุดหน่อยสิ"ฮิจิคาตะพูดขึ้นก่อนจะเดินไปใกล้ๆโซโกะทำให้หญิงสาวถอยออกมาจากหลังโซโกะมาที่ข้างๆแทน
"แกอย่าทำอะไรแผลงๆกับล่ะเธอ เข้าใจไหม"รองปีศาจกระซิบก่อน(แอบลักไก่)กัดใบหูของร่างเล็ก
"เข้าใจแล้วน่า ปล่อยนะ>//.//O"
ฮิจิคาตะก็ปล่อยโซโกะเป็นอิสระจากนั้นโซโกะพาหญิงสาวไปเปลี่ยนชุด
"คนเมื่อกี้เนี่ยเพื่อนเหรอคะ"เธอถามขึ้นระหว่างเดิน
"แค่ตัวเกะกะน่า อย่าไปสนใจอะไรมากเลย"
โซโกะตอบแล้วหยุดลงหน้าของเขาก่อนจะเข้าไปเลือกชุดให้เธอแล้วเดินออกมาก่อนที่จะยื่นให้
"เอานี่ อาจจะตัวใหญ่ไปนะ เปลี่ยนที่นี่แหละ"หญิงรับมาแล้วพยักหน้าก่อนจะเดินไปเปลี่ยนในห้องนั้น
ครืด...
หญิงสาวเปิดประตูออกมาในสภาพใส่ยูคาตะสีขาวทั้งตัวที่มักไว้ด้วยเชือกโอบิสีแดง(ไรเอ๋อ:น่าท่อนลงจะเป็นสีแดงเนาะ)พูดง่ายๆก็คือชุดทำพิธีสาปแช่งฮิจิคาตะของโซโกะนั่นเอง
"พอดีเลยแฮะ นี่เธอตัวใหญ่จนใส่ชุดของผู้ชายได้เลยเหรอเนี่ย"โซโกะพูดแล้วมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
ถึงจะเพิ่งจะรู้จักกันก็เถอะแต่ขอหน่อยเถอะ เอ็งตัวเล็กเองต่างหากbaka!!
(ศัพท์ญี่ปุ่นแปลว่า โง่หรือบ้า)
เธอคิดในใจแล้วมองโซโกะที่ยืนเงียบอยู่เธอจึงพูดออกมา
"เอ่อคือว่า..."
"เธอมาที่นี่ทำไมเหรอ"
ทีฉันให้เอ็งพูดทำไมเอ็งเงียบ ห๊า
"เพื่อนสนิทชวนมาทำงานที่นี่น่ะคะเลยอยากลองมาทำดูคะ"
หญิงสาวที่โดนขัดฝืนยิ้มตอบ โซโกะพยักหน้าก่อนที่จะเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อนคะ แล้วจะให้ฉันไปอยู่ที่ไหนเหรอคะ"
"งั้นก็มาด้วยกันสิ"
โซโกะหันมาพูดกับเธอแล้วหันไปเสียบหูฟังที่ที่จับดาบแล้วเดินไปโดยมีหญิงสาวนั้นเดินตาม
ตอนค่ำ(ผู้อ่าน:ไว้จัง ไรเอ๋อ:ขี้เกียจแต่งต่อคิดไม่ออก x-x)
"วันนี้เธอพักอยู่ห้องนี้ก่อนแล้วกันนะ"โซโกะพาเธอมาที่ห้องหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากห้องเขามากนักก่อนจะพูดขึ้น
"คะ ดูพวกคุณนี่ตกใจกันใหญ่เลยนะคะเนี่ย คิกๆ"เธอพูดอย่างร่าเริง
"อ๋อ พวกนั้นก็เป็นแบบนั่นอยู่แล้วล่ะอย่าสนใจอะไรมากเลย"
"คิกๆแต่ก็สนุกดีนะคะที่ได้คุยกับพวกเขาดูถูกคอกันดีด้วย"
"งั้นก็ดีแล้วล่ะ"เขาพูดก่อนที่เดินออกไป
[ย้อนไปช่วงบ่าย]
ร่างเล็กเปิดประตูห้องของคอนโด ที่ตอนนี้เขานั่งดื่มชาอย่างเศร้าหม่อง
โดนคุณโอทาเอะถีบส่งออกมาแน่เลยแบบนี้
"คุณคอนโดครับ"
"มีอะไร"คอนโดที่นั่งคอตกเอ่ยออกมาเบาๆ
"คือว่ามีคนหลงทางน่ะครับแถมฝนตกด้วยผมเลยอยากให้เธอพักอยู่ที่นี่ก่อนน่ะครับ
"ได้สิ ไหนดูหน้าหน่อยสิ"คอนโดค่อยๆเงยหน้าขึ้นคนหมดอะไรตายอยากแต่ก็ติดสตั้นทันทีเมื่อเห็นคนที่โซโกะพามา
ไอ้โซโกะพาผู้หญิงมา O[ ]O!!
โซโกะเอียงคอกับท่าทางของคอนโด คอนโดที่อึ้งก็รีบจัดเบาะ ชงชา บลาๆก็ว่าไปตามมารยาทก่อนที่จะพูดขึ้น
"เอ่อคือใช่คนที่นี่รึเปล่าครับ"
"ไม่คะ ฉันมาจากต่างจังหวัดน่ะคะ"
"อ๋อมิน่าล่ะ มาที่นี่ทำไมเหรอครับ"
"เพื่อนสนิทชวนมาทำงานที่นี่น่ะคะ"
"งานอะไรเหรอครับ"
"นั่นสิคะเหมือนจะเป็นสาวเสิร์ฟน่ะคะ"
"เชื่อใจหรือเปล่าครับ ที่นี่ก็มีอันตรายไม่น้อยเลยนะครับ......"
แล้วทั้งสองก็คุยกันอย่างถูกคอเหลือแต่โซโกะที่หลุดวงโคจรออกไปไกลอย่างสิ้นเชิงที่นั่งฟังอย่างเงียบๆ
[ตกเย็น]
คนในชินเซ็นงุมิหันมามองโซโกะที่เปิดประตูเข้ามาแถมพาผู้หญิงแปลกหน้ามาที่นี่ แต่ล่ะคนอ้าปากค้างกันไปหมดส่วนฮิจิคาตะก็หันไปมองแล้วหันไปนั่งดูดมะเร็งต่อ
"เธอคนนี้จะมาพักอยู่ที่นี่ซักคืนนะ"คอนโดพูดขึ้น
"เฮ้ยๆแฟนคุณโอคิตะหรือเปล่าว่ะ"
"เอาเวลาที่ไหนไปจีบเนี่ย หรือว่าคุยกันทางเน็ตว่ะ"
"ก็อาจจะใช่นะวันก่อนยังเห็นนั่งเล่นคอมอยู่เลย"
"จริงเหรอว่ะไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย"
พวกลูกน้องข้างๆกันพากันซุบซิบเสียงเซ็งเซ่เหมือนพวกที่กำลังนินทากันออกรสออกชาติกันเลยทีเดียว
พวกแกคุยบ้าอะไรกันฟร่ะที่เปิดคอมเล่นเนี่ยฉันนั่งเล่นเกมส์เฟ้ย
โซโกะคิดใจใน ทันใดนั้นพวกลูกน้องก็เงียบลงเพราะคอนโดหยุดไว้
"ก็ดูแลเธอดีๆหน่อยแล้วกันนะ"
"คร้าบ ^o^"เนื่องด้วยความเข้าใจผิดทุกคนที่นั่น(ไม่ร่วมฮิจิคาตะ)ตอบออกมาอย่าง(โครต)เต็มใจ คอนโดที่เห็นนั่นก็ยิ้มออกมาจากนั้นพวกเขาก็พาเธอไปคุยเล่นกันจนค่ำ
[กลับมาปัจจุบัน]
ร่างเล็กเดินมาที่ห้องของตนแต่ในระหว่างทางนั้นก็เจอกับฮิจิคาตะที่ยืนพิงเสาอยู่พอดี
"ดูเหมือนเจ้าพวกนั้นจะเข้าใจผิดกันยกใหญ่เลยนะ"
"นั่นสิครับ"
"แล้วเธอเป็นใครกันล่ะ"
"นั่นสิ รู้แต่ว่ามาจากต่างจังหวัดก็เท่านั้นแหละครับ"
ร่างสูงที่ได้ฟังก็เผอะตัวออกจากเสาแล้วเดินมาหาโซโกะ
"อย่าประมาทจะดีกว่า อาจจะเป็นพวกของคาสึระก็ได้"
"เรื่องนั้นผมรู้อยู่แล้วน่า"
"งั้นก็ดี"
ฮิจิคาตะพูดจบก็เดินกลับห้องตัวเองไป ส่วนโซโกะก็มองฮิจิคาตะที่เดินไปก่อนที่จะกลับห้องของตัวเองเช่นเดียวกัน
ด้านหญิงสาว
เธอหยิบโทรศัพท์ในยูคาตะออกมาแล้วกดเบอร์ก่อนที่เอาไว้ที่ข้างหู
"นี่เธองานที่ว่าเนี่ยทำอยู่ตรงเนี่ย"
'อ้าวเธอทำไมไม่ถามคนที่นี่ดูล่ะ'
"จะบ้าเหรอย่ะเกิดถูกหลอกขึ้นมาจะว่าไง"
'ฮร้า ก็ดีแล้วล่ะแล้วตอนนี้เธออยู่ไหนหนิ'
"ที่ชินเซ็นงุมิล่ะมั้ง"
'ต๊าย ไปทำไงให้ไปอยู่ที่นั่นได้ย่ะ'
"ก็คนของที่นั่นไปเจอฉันแล้วให้มาอยู่ก่อนน่ะ"
'อ๋อเหรอ งั้นค่อยคุยกันใหม่นะฮานะโกะ(hanako)'
"นี่พวกหลอนตั้งชื่อให้ฉันแล้วเหรอเนี่ย โอเคๆค่อยคุยกันนะ"
ว่าแล้วเธอก็วางสายโทรศัพท์แล้วเอาไปข้างตัวก่อนที่จะนอนลง
ผู้ชายคนนั้นถูกใจเราชะมัด ไปตีสนิทด้วยดีกว่า ^^
♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
ครับสวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน
ในตอนนี้การแต่งอาจจะดูแปลกๆและงงไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะครับพอดีเบลอๆ
ตอนนี้มีชายหญิงก็อาจจะไม่ค่อยถูกใจสาวกYและสาวกฮิจิโอคิเท่าไหร่ต้องขออภัยด้วยครับ พอดีคิดมุขไม่ออกเลยแต่งเป็นแบบนี้
แต่ว่าเห็นแต่งชายหญิงแบบนี้อย่าเพิ่งหยุดติดตามนะครับของดีก็มีอยู่ในตอน หึๆ
Yก็Yอยู่วันยังค่ำครับๆไม่ต้องห่วง
ขอขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามจนมาถึงตอนนี่ ขอบคุณครับ
โซโกะ::ติดตามตอนต่อไปนะ เหล่าสาวกทั้งหลาย
ถ้าไม่เม้นล่ะก็เจอดีแน่ หึๆๆ
(ล้อเล่นขำๆครับ แฮะๆ)
ความคิดเห็น