คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4 จะทำอะไรล่ะก็ดูสภาพเอาเองก่อนที่จะทำเถอะ
ฮิจิโอคิ ฮิจิโอคิ
ฮิจิโอคิ ฮิจิโอคิ
ฟิคในตอนนี้น่าตื่นเต้น น่อ
จะไปยังไงก็ไปดูกันเลย เมี๊ยว
ตอนที่4 จะทำอะไรล่ะก็ดูสภาพเอาเองก่อนที่จะทำเถอะ
ยามกลางคืนในเอโดะวันนี้ดวงจันทร์สีนวลนั้นเปล่งประกายเด่นอยู่บนท้องฟ้าน้ำเงินเข้มนั้นดูเป็นภาพที่สวยงามมาก แต่บางคนนั้นกลับนั่งดูดมะเร็งในห้องมืดๆอยาเดียว
เพียะ..
"ทำไมวันนี้ถึงมียุงนะ"ร่างสูงพูดมามอง(ศพ)ยุงแล้วปัดออกจากแขน
คงไม่ใช่จะเป็นแบบนั้นหรอกนะ
[ไรเตอร์:จากในเรื่องจริงน่อ ตอนนั้นคนในชินเซ็มงุมิล้มป่วยกันหมดแล้วละเมอออกมาว่าเห็นผู้หญิงชุดแดงน่อแล้วก็.....ไปดูกันเอาเองในภาคแรกแล้วกันน่อ]
ร่างสูงคิดก่อนที่จะล้มตัวลงไปนอนบนฟูกที่ปูไว้เรียบร้อยแล้วก่อนที่จะหลับลงไปในที่สุด
ครืด...
แหมหลับสบายเชียวนะไอ้ฮิจิคาตะ ฉันมารับการไถ่โทษจากแกแล้ว
ร่างเล็กเดิน(กระเพก)ไปที่ข้างร่างสูงที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่
เอาอะไรดีฟันคอ แขวนไว้ที่ผนัง แถงให้พรุน หรือวางยาดี ว้าเลือกไม่ถูกเลยแฮะ
ร่างเล็กชักดาบออกจากฝัก
หึ บังอาจแย่งท่านพี่ไปจาก แล้วยัง....ชิ!ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด งั้นแกไปอยู่เป็นเพื่อนท่านพี่ซะเถอะ ฉันจะไม่มีวันลืมแกเลย
"หวา...."
ว่าแล้วโซโกะที่ยกดาบขึ้นจะฟันร่างสูงที่หลับอยู่แต่ล้มลงเพราะแผล ดาบนั้นได้ปักลงข้างๆคนที่จ้องทำร้าย ส่วนโซโกะก็เอามืออีกข้างดันพื้นเอาไว้ทำให้ตัวเขาไปคร่อมร่างสูงเข้าแต่ที่ช็อกกว่านั้นคือเขาเผลอไปจูบร่างสูงตรงหน้าโดยบังเอิญ โซโกะเบิกตากว้างแล้วหรี่ลงเขาเอามือสองข้างมาจับหน้าของฮิจิคาตะไว้แล้วเผลอจูบต่ออย่างเนิ่นนาน รู้ตัวอีกทีเขาก็รีบถ่อยออกจากฮิจิคาตะแล้วเก็บดาบก่อนที่จะรีบออกจากห้องของร่างสูง
บ้าเอ๊ย!เราทำบ้าอะไรของเราไปกันนะ
โซโกะรีบปิดประตูห้องแล้วนั่งลงพิงก่อนที่จะคิดในใจแล้วหน้าขึ้นแดงจัง
ทำไมเราไม่รีบฆ่าเจ้านั่นนะ โอกาสดีๆอุตส่าห์มีครั้งนึง
นี่เรากำลังสับสนอยู่เหรอเนี่ย ไม่จริงน่า
เช้าอันสดใสแสงตะวันนั้นได้ส่องลงมาแยงตาคนที่กำลังนอนให้ตื่นขึ้น
"อะ..อือ"รองปีศาจค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วยันตัวขึ้นนั่งก่อนที่จะหันไปมองรอบข้างก็พบรอยดาบข้างๆ เขามองนิ่งๆก่อนที่จะออกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเตรียมทำงาน
[อีกด้านหนึ่ง]
"ฟี้..ฟี้"
ครืด..
ฮิจิคาตะในชุดชินเซ็นงุมิเปิดประตูข้างหนึ่งออกแล้วพบลูกแมวน้อย(?)ที่นั่งหลับอยู่ที่ประตู เขามองหน้าเจ้าชายซาดิสท์เงียบๆ
ตอนหลับดูไร้พิษสงผิดกับตอนตื่นชะมัด
ว่าแล้วฮิจิคาตะก็ค่อยๆอุ้มในท่าอุ้มเจ้าหญิงโซโกะขึ้นแล้วเดินไปที่ฟูก
"อะ..อือ"
ร่างเล็กค่อยๆลืมตาช้าๆแล้วเงยขึ้นมองคนที่กำลังอุ้มเขาอยู่
ทำไมไอ้ฮิจิคาตะมันมาอยู่นี่ แล้วไหงเราดูเหมือนตัวลอยๆอยู่ เอ๊ะ!
"ปล่อยฉันนะ!"
"อ้าวตื่นแล้วเหรอ"
"หนอย แกจะอะไรน่ะ"
โซโกะเมื่อรู้ตัวแล้วก็รีบดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแต่ก็ไม่เป็นผลอะไรเลยเริ่มโวยวายออก ฮิจิคาตะไม่ได้สนใจอะไรแล้วค่อยๆวางร่างเล็กลงบนฟูกอย่างเบามือ
"ฉันไม่ใช่แกนะเฟ้ยที่ชอบเล่นแผลงๆตอนคนอื่นเผลอน่ะ"
"คนที่ผมทำแบบนั้นด้วยก็มีแต่คุณฮิจคาตะเท่านั้นแหละ"
"เห็นฉันเป็นคนสำคัญเหรอ นายเลยจ้องมากกว่าใครๆ"
คำพูดของรองปีศาจนั้นดูเรียบๆดูไม่ได้คิดอะไรมากแต่มันกลับทำร่างเล็กตรงหน้าขึ้นสีโดยไม่รู้ตัว
"ใครเห็นนายเป็นคนสำคัญ อย่าสำคัญตัวเองผิดไปหน่อยเลย"
โซโกะที่หน้าขึ้นสีลุกขึ้นกระทืบฮิจิคาตะ(ด้วยความซึน)จนหน้าติดพื้นห้องอย่างไม่ยั้งเท้า
"เฮ้ย ใจเย็นก่อนเซ่"
จะเย็นได้ไงเล่า
"คุณฮิจิคาตะชอบท่านพี่ไหมครับ"โซโกะที่เข้าโหมดสาดิสท์ยิ้มโหดแล้วพูดขึ้น
"ถามบ้าอะไรฟร่ะเนี่ย"
"แสดงว่าชอบสินะครับ ^^"
"แกจะทำอะไรฟร่ะ"คนใต้เท้าเริ่มเหงื่อออกจากใบหน้า ทำให้คนที่เหยียบอยู่ออกแรงเหยียบเพิ่มขึ้น
"จะได้ส่งไปเป็นเพื่อนท่านพี่ไงล่ะครับ ^^"
โซโกะเอาบาสูก้าออกมาจ่อคนใต้เท้า สภาพของฮิจิคาตะดูเสียเปรียบมากแต่ด้วยความฉลาด(?)ในเรื่องนี้เขาจึงกระชากข้อเท้าอีกข้างของอีกฝ่ายทำให้โซโกะล้มลงแล้วฮิจิคาตะก็รีบมาคร่อมตัวร่างเล็กเอาไว้
หนอย แรงเยอะชะมัด
โซโกะผลักฮิจิคาตะออกไปแต่ไม่เป็นผล รองปีศาจกระตุกยิ้มอย่างมีชัยแล้วมองอีกฝ่ายที่พยายามผลักตนออกไป
ชิ หงุดหงิดชะมัด เราไม่ยอมเสียท่าให้เจ้านั่นหรอก
เจ้าชายซาดิสท์คิดแล้วก็เอาเท้ายันคนบนร่างแต่ก็พลาดเพราะอีกฝ่ายเอาเท้าเหยียบต้นขาของเขาพอให้ยกขึ้นไม่ได้
"มุขเดิมๆใช้ไม่ได้ผลหรอก"
รองปีศาจพูดแล้วยิ้มขึ้นแล้วมองโซโกะที่เริ่มหมดแรงจากการผลักเขา
ยิ่งมองแล้วยิ่งสะใจ
จะทำไงต่อดีจะแกล้งเหรอหรือปล่อยไปดีๆไม่ได้ๆงั้นให้หมอนี่ร้องขอให้เราปล่อยดีกว่า หึๆๆ
รองปีศาจคิดแล้วยิ้ม(โฉด)อย่างสะใจ
"เอา..."
ครืด
"รองหัวนะ..."
ทั้งสองหันไปทางต้นเสียง ทางด้านคนที่เปิดเข้ามานั้นก็(ติดสตั้น)ช๊อคกับภาพตรงหน้าที่รองหัวหน้าที่แสนเคารพรัก(?)ของตนคร่อมหัวหน้าหน่วยที่น่าไม่เสียท่าให้ใครง่ายๆแถมหัวหน่ายหน่วยยังทั้งหน้าแดงกับเหงื่อออกอีกถ้ายูคาตะถูกดึงลงมานี่ใช่เลย!(what?)
"มะ..มีอะไรเหรอ ยามาซากิ"
"เอ่อ...คือว่าผมมาตามรองไม่เห็นอยู่ที่ห้องเลยมาหาที่นี่น่ะครับ แต่ต่อเลยก็ได้ครับผมไม่รีบ"
"เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิแก"
ร่างสูงรีบลุกพรวดออกมาจะคุยกับผู้มาเยือนดูเหมือนจะถูกเข้าใจผิดซะได้ส่วนโซโกะที่เป็นอิสระรีบหยิบบาสูก้าแล้วปรับให้ชาร์จซะจนเต็มที่
"ตายซะเถอะ ไอ้คุณฮิจิคาตะ"ร่างเล็กพูดขึ้นแล้วยิงกระสุนมรณะใส่ร่างสูงที่ไม่ทันรู้ตัว
"เฮ้ย!ยามาซากิหลบไป!!"ฮิจิคาตะรู้สึกตัวแล้วรีบผลักลูกน้องให้หมอบลงแล้วเขาก็หมอบหลบได้อย่างเฉียดฉิว
"แกจะทำบ้าอะไรฟร่ะเนี่ย!!"ฮิจิคาตะหันไปโวยกับร่างเล็กเจ้าของห้องแต่ร่างเล็กตัวดีนั้นก็หนีออกไปก่อน
"เสียงอะไรน่ะ"คอนโดกับลูกน้องอีกหลายคนรีบเปิดประตออกมาตอนจบเรื่องพอดี
ยามาซากิ:แงๆ แม่จ๋าหนูเกือบโดนฆ่าด้วยแล้วไง T^T
ฮิจิคาตะ: = ="
เฮ่อ เกือบจะสำเร็จแล้วไง ชิ!ตายยากนักนะเจ้าฮิจิคาตะ!
เจ้าชายซาดิสท์ค่อยโผล่ออกมาจากกำแพงพลางดูลาดเลาแล้วค่อยๆย่องออกมาจากกำแพง
"จะไปไหนน่ะ โซโกะ"
!!
"แผลหายดีแล้วเหรอ"
คอนโดเดินมาหาโซโกะที่ดูเหมือนกลัวนิดหน่อยแล้วยิ้มให้
"มาสิ เดี๋ยวฉันทำแผลให้"คอนโดยิ้มก่อนที่จะเดินไปตามด้วยร่างเล็ก
"เริ่มหายแล้วนี้ เดี๋ยวได้กลับมาทำงานแล้วล่ะนายคงเบื่อแย่เลยสิท่า"
คอนโดพูดขึ้นในระหว่างถอดผ้าพันผ้าออกแล้วเปิดกล่องอุปกรณ์ข้างๆตัวออก อีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไรแล้วมองผู้ที่เลี้ยงดูเขาแทนมิสึบะตอนออกไปฝึกฝนดาบ
"นี่โซโกะ"
"ฉันอยากสนิทกับโทชิเข้าไว้นะ"คอนโดพูดพลางเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดแผลของโซโกะเบาๆ
"หา?กับคุณฮิจิคาตะน่ะเหรอ ไม่มีทาง"
"เหรอ ถึงไม่สนิทก็รักกันเข้าไว้ล่ะนี่มันก็ผ่านมานานแล้วด้วยที่เราอยู่ด้วยกัน"
คอนโดค่อยๆพันแผลที่ข้อเท้าของโซโกะจนเสร็จแล้วเก็บอุปกรณ์
"ขอบคุณครับ"
โซโกะพูดก่อนจะออกไปจากห้องของคอนโด
ไม่ไปเปลี่ยนเลยนะ
คอนโดมองเด็กที่วิ่งออกไปแล้วยิ้ม
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
เสร็จไปอีกตอนแล้วน่อ เดี๋ยวจะมาอัพอีกน่อ(ถ้าว่าง)
ขอขอบคุณที่ติดตามนะ เมี๊ยว
ไปเป็นยังไงต่อไปติดตามชมตอนหน้า น่อ/เมี๊ยว
ลงตอนยามาซากิติดสตั้นซักหน่อย
Cd.จากexteenน่อ
แอร๊ย น่ายัก >//w//<
ความคิดเห็น