คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 เวลางีบอย่าให้คนเขาจับได้
ตอนที่1 เวลางีบอย่าให้คนเขาจับได้
ภายใต้นภาสีครามอันกว้างใหญ่ แสงตะวันยามเที่ยงส่องลงมา ณ.ดาดฟ้าโรงเรียนแห่งหนึ่งและได้สองกระทบกับเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่มองทิวทัศน์จากบนดาดฟ้า เด็กหนุ่มนั้นก็ได้มองออกไปไกลแสนไกลเหมือนทิวทัศน์ที่เขากำลังมองออกไป....
ปังงงงงง!!
เสียงประตูเปิดดังขึ้นอย่างดังขึ้นประมาณว่าตำรวจบุกเข้าบ่อนได้
"พวกแกบังอาจอ่านนิยายในเวลางานเหรอ ห๊า!"พวกลูกน้องที่สุมหัวกันอยู่4คน วงแตกกันทันทีเมื่อได้ยินเสียงผู้ที่เปิดเข้ามา
"ระ...รองหัวหน้า!!"พวกลูกน้อง(ที่วงแตก)พูดเป็นเสียงเดียวเมื่อเห็นบุรุษที่ใส่เครื่องแบบดำที่คล้ายพวกเขาตรงอย่างตกใจ(ตื่นแบบสุดๆ)
"พวกแกรู้ใช่ไหมถ้าฝ่าฝืนกฎจะเป็นยังไง"ฮิจิคาตะพูดขึ้นทำให้ลูกน้อนั่งกันอยู่พากันหน้าซีด
"หืม ว่าไง"ฮิจิคาตะมองลูกน้องที่กำลังมองเขาอย่างกลัวๆยังมิวายเลิกรอฟังคำตอบที่ตนและคนในชินเซ็นงุมิต่างก็รู้ดี
'ทำไงได้ล่ะกลัวจนไม่กล้าขยับปากแล้ว แกตอบไปสิ'ลูกน้องคนหนึ่งเริ่มส่งกระแสจิตให้คนข้างๆ
'แกก็ตอบไปสิว่ะไอ้บ้า เฮ้ยรีบๆตอบรองไปเซ่'พวกลูกน้องเริ่มส่งกระแสจิตกันไปมาภายใต้ความเงียบ
"ควะ...คว้านท้องครับ"เสียงหนึ่งดังออกมาทำลายความเงียบจนทุกคนหันไปมองคนผู้นั้น
"รู้แล้วก็ดี แกยามาซากิในฐานะที่ตอบฉันจะให้แกเป็นคนแรกเลย"ว่าแล้วฮิจิคาตะก็เดินไปลากคอยามาซากิออกมาจากวง
"ระ..รองหัวหน้าผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ"พวกที่เหลือโบกมือลายามาซากิอย่างเศร้าโศกแล้วชิ่งหนีอย่างเร็วไว ส่วนยามาซากิที่รู้ชะตากรรมก็น้ำตาไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่ถูกลากออกไป
"อย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย เดี๋ยวฉันทำให้ไม่เจ็บมากหรอก"ฮิจิคาตะที่กำลังลากคอยามาซากิออกมาก็หยุดชะงักแล้วก็ปล่อยมือจากคนที่ตนลากอยู่แล้วเขาเดินไปห้องที่พวกลูกน้องวงแตกกันเมื่อกี้ ยามาซากิมองฮิจิคาตะอย่างงงๆแต่เมื่อรู้ว่าตนรอดแล้วจึงวิ่งหนีออกไป
''เจ้าพวกนี้ถ้าจะชิ่งก็อย่าลืมของสิฟร่ะ''มือหนาหยิบหนังสือที่พื้นขึ้นมาแล้วมองสันหนังสือSunshine
'ชื่อเห่ยชะมัด เดี๋ยวค่อยมาเอาไปคืนเจ้าพวกนั่นทีหลังดีกว่า'เขาเอาหนังสือ
นั้นวางไว้แล้วเดินตรงไปที่ต้นเหตุที่ทำให้เขาหยุดเมื่อกี้ นั่นก็คือเสาต้นหนึ่งที่พอจะลับตาคนแล้วก็ไปเจอคนกำลังนั่งงีบอยู่ที่พื้นพอดี
"เฮ้ นี่เวลางานนะเฟ้ยตื่นได้แล้ว"ดวงตาสีดำมองคนแอบงีบในเครื่องแบบเดียวกับเขาที่ปิดตาด้วยผ้าปิดตาสีแดงที่เป็นเอกลักษณ์ของคนนั้นอย่างโมโหนิดๆ
"อะไรกันครับแม่นี่มันวันอาทิตย์นะ"ร่างที่นั่งอยู่ดึงผ้าปิดตาลงมาที่คอแล้วทำหน้ารำคาญก่อนที่จะถูกกระชากคอเสื้อ
"วันอาทิตย์บ้านแกสิหัดตั้งใจทำงานหน่อยได้ไหม โซโกะ"เขาก็ไม่สนใจคำพูดของร่างสูงแถมแทบจะมองไปที่อื่นอย่างไม่รู้ไม่ชี้อะไรอีกด้วย ร่างสูงเมื่อเห็นก็ถอนหายใจ
"อย่าถูกงานสิ"เขาพูดต่ออย่างเรียบๆ
"สิ่งที่ผมดูถูกก็มีแต่คุณฮิจิคาตะเท่านั่นแหละ"ด้วยคำพูดของร่างสูงตรงหน้าทำให้เขาตอบกลับอย่างไว
"เออ เอาสิชักดาบออกมาเลย!!"ฮิจิคาตะพูดออกมาอย่างเหลืออดแล้วพร้อมจะชักดายออก แต่...
โป๊ก..โป๊ก..
"นี่พวกนายงานการไม่มีหรือไง ห๊า!"เสียงสวรรค์ดังขึ้นเพราะมาห้าม ทั้งสองกุมหัวเพราะกำปั้นที่ประทับลงหัวเมื่อกี้ ก่อนที่ฮิจิคาตะจะเงยหน้าขึ้นมา
"ก็แค่บอกให้เจ้าจอมอู้งานไปทำงานก็เท่านั้นเอง"ฮิจิคาตะพูดพลางลูบหัวตัวเอง โซโกะที่ได้ยินก็รีบเงยหน้าขึ้นมามองฮิจิคาตะอย่างฉุนๆ
"ก็บอกไปดีๆสิโทชิ แล้วทะเลาะกันทำไมเนี่ย"คอนโดมองทั้งสองอย่างหนักใจนิดๆ'เจ้าพวกนี้ไม่เปลี่ยนไปเล้ย'
"ก็บอกไปดีๆแล้วแต่เจ้านั่นไม่ยอมฟังเลยเนี่ยสิ แถมยังมากวนอีก"
"หน่อย เงียบไปเลยนะไอ้ฮิจิคาตะ"
ทั้งสองเริ่มจะเปิดยกกันอีกรอบ คอนโดที่เห็นจึงแยกสองคนนั้นไว้ก่อน
"ถ้าว่างมากที่จะทะเลาะกันก็เอาเวลาไปทำงานได้แล้ว"คอนโดเตือนทั้งสองแล้วเดินจากไป ฮิจิคาตะและโซโกะที่เห็นคอนโดเดินออกไปซักพักก็หันกลับมามองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใครจนตากระแสออกมาปะทะกัน
"หน่อยไว้วันหลังมีเคลียร์"ฮิจิคาตะพูดขึ้น
"หึ ฉันก็เหมือนกัน"โซโกะก็ตอบอย่างไม่ย่อมร่างสูง
จากนั่นทั้งสองก็แยกย้ายออกไปจากตรงนั้น
ตกเย็น ทุกคนในชินเซ็นงุมิก็มากินข้าวรวมกันแล้วพูดคุยตามประสาคนทำงานร่วมกันและรวมถึงที่โต๊ะหนึ่ง
"เฮ้อ เกือบโดนรองหัวหน้าฆ่าแล้วไหมล่ะ"ลูกน้องคนหนึ่งพูดขึ้นมาระหว่างนั่งกินข้าวกับอีก3คนที่นั่งโต๊ะเดียวกัน
"นั่นสิ"คนข้างๆตอบออกไปแล้วตักข้าวเข้าปากแล้วถามคนที่นั่งตรงกันข้าม"ยามาซากินายโดนทำไรบ้างล่ะ"
"ไม่นี่ โชคดีนะที่รองเขาปล่อยฉันไปก่อน"ยามาซากิอย่างโลงอกทำให้พวกที่เหลือทำหน้างงกัน
"นี่พวกแกอยู่ด้วยกันอีกเหมือนเดิมเลยนะ"เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังทำให้ทั้ง4คนหันไปมองต้นเสียง นั่นก็คือ...
"รองหัวหน้ามีอะไรเหรอครับ"คนที่อยู่ใกล้ที่สุดถามขึ้นแล้วมองฮิจิคาตะอย่างกลัวๆ
"เปล่าหรอกแค่เอาหนังสือมาคืนให้"เขาพูดแล้ววางหนังสือไว้ที่พวกลูกน้องนั่งอยู่
"วันหลังอย่าทำอีกล่ะ ไม่งั้นเจอดีแน่"ฮิจิคาตะพูดจบแล้วเดินออกไปก่อนที่ลูกน้องที่โต๊ะจะพูดอะไร
ร่างสูงเดินไปที่ห้องของตัวเองแต่ก็เดินสวนกับใครบางคนเข้าจึงหยุดเดินกลางคันแล้วดูเหมือนอีกฝ่ายก็หยุดเดินเหมือนกัน
"ที่พูดเมื่อกลางวันเนี่ยจะเอาเลยไหมครับ"ร่างเล็กที่หันหลังอยู่พูดขึ้น
"หึ ไว้วันอื่นเถอะ"ฮิจิคาตะพูดแล้วเดินต่อ
"แล้วจะรอนะครับ"โซโกะหันพูดและหันไปยิ้มให้ร่างสูงที่เดินออก
"เอ่อ โซโกะคืนนี้นายจะไปตรวจคนที่แหกคุกออกมาวันก่อนเหรอ"ร่างสูงหยุดเดินแล้วหันไปมองร่างเล็กที่หันหน้ามาทางเขา ร่างเล็กทำหน้าตามปกติแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ
"งั้นก็ไปเตรียมตัวไป๊"
"ครับๆ"โซโกะตอบแล้วหันหลังไปเดินต่อ ฮิจิคาตะมองร่างเล็กในเครื่องแบบที่กำลังเดินออกแล้วเดินไปที่ห้องของต่อ
♣♣♣♣♣♣♣♣♣TBC♣♣♣♣♣♣♣♣♣
เย้ๆ =_=
ไรเตอร์::ขอขอบคุณผู้อ่านด้วยนะครับ
แมวพิทักษ์คีบอร์ด::อย่าลืมเม้นล่ะ เมี๊ยว :3
พบกันตอนหน้าครับ/เมี๊ยว ^o^
แปะซักนิด ฮาาาาาา
ความคิดเห็น