สำหรับชนุ่นวิจารณ์ฉบับย่อ จะเขียนวิจารณ์สั้นๆ ให้พอให้คนในเฟซอ่านแล้วเข้าใจ ไม่เกริ่นถึงหนังสือเล่มก่อนหรือผู้แต่งให้ยากนัก
อเลซซานโดร บาริกโก: ไร้เลือด (Senza sangue)
บอกเลยว่าผมเป็นสายยืมหนังสือห้องสมุดมาวิจารณ์ที่แท้จริงมาก เรื่องนี้เล่าเกี่ยวกับสงครามและฉากอยู่ในอิตาลี กลุ่มแนวคิดของคนที่เข่นฆ่าผู้อื่น เรื่องยังพูดถึงความรู้สึกผิดของตัวละครในเรื่องและจริยธรรมต่าง ๆ ถ้าให้จัดแนวก็คงเป็นสะท้อนชีวิตกึ่งๆ อิงประวัติศาสตร์ ซึ่งเนื้อหาทั้งสองตอนไม่มีอะไรมากเลย และพล็อตก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไร ไม่หักมุมพลิกล็อกอะไรมากมายขนาดนั้น แต่การบรรยายและมุมมองการเล่าของตัวละครเอกเพียงแค่สองตัวทำให้น่าสนใจขึ้นได้ (ซึ่งถ้าอ่านแค่ตอนหนึ่งแทบจะไม่รู้เลยว่าใครเป็นตัวเอก)
สิ่งหนึ่งที่ชอบคือการบรรยาย ตามที่เขาอวยมาจากปกหลังก็ถือว่าดี ใช้คำสั้น ๆ ง่าย ๆ ตรงไปตรงมา และเล่ารายละเอียดเยอะแถมจำเป็นพอสมควรแถมบางส่วนผมว่าก็เข้าใจยากมากด้วย แต่คนอ่านที่ไม่รู้จักวัฒนธรรมอิตาลีในช่วงยุค 70 ดีแบบเราก็อาจมึน ๆ ไปบ้าง (ซึ่งไปดูมาก็เห็นว่าเขียนเป็นนิยายภาพแล้ว มโนภาพในหัวผมจึงชัดเจนขึ้นมาก) แต่ก็ไม่ทำให้การอ่านสะดุดเพราะเราจะสนใจทำไมกับแค่แผงขายล็อตเตอรี่
อาจจะวิจารณ์ไม่สมบูรณ์เพราะผมอ่านเพื่อความเพลิดเพลินและตื่นตาตื่นใจกับการบรรยายแบบใหม่มากกว่า ซึ่งที่จริงเป็นนิยายแนวสงครามที่สนุกใช้ได้ ส่วนในตอนจบผมรู้สึกว่ามันเหมือนเป็น “การยุติสงคราม” ทั้งสงครามจริง ๆ และสงครามในจิตใจของตัวละครยังไงยังงั้น
(อยากสปอยล์นะแต่กลัวโดนตื้บมาก 555)
ความคิดเห็น