ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] Chapter II : No Status (2)
*ยัไม่ไ้รวำผิ่าบบบ
ผมไม่รู้ว่าัวเอลายเป็นไอบ้าโริอนไหนที่มา่อนัวแอบอยู่ใ้ึที่แบฮยอนะมาเรียน รอนัวเล็ว่าะมาโรเรียนยัไ
เอี๊ย.
เสียเบรรถัึ้นพร้อมับใบหน้าหวานที่ผมุ้นเยำลันั่้อนรถมอเอร์ไ์ใรสันที่เาไม่เยเห็นหน้าหรือแม้แ่แบฮยอนะเล่าให้ฟั
ใรันนะ? ผมไ้แ่เฝ้าถามในใัวเอ้ำๆ
“ั้ใเรียนนะไอหมา” นัวสูที่มูโ่ ผมสีบลอนทอทำให้เาูโเ่นไม่น้อยและ้วยหน้าาทีู่ีนเหมือนนายแบบ็ทำานยอลสอสสัยไม่ไ้
“รู้แล้วรับผม!” นัวเล็็้อนาไปหานบนรถอย่าน่ารัพร้อมับยิ้มาหยี
เื่อเถอะว่าอนนี้เาำลัหึ
“ไปแล้วนะเี๋ยวอนเย็นมารับ” พูบนผมบลอน็้มลเอามูัวเอมาถูไถับนัวเล็่อนะสาทรถออไปทันที
และเาิว่าเาะไม่ทนอีแล้ว
ผมเินออมาาอแบๆแล้วเินรมาับ้อมืออแบฮยอนทันที เ้าอัวูุนับารทำอร่าสูแ่็เินามมาอยู่ี
“ใร” านยอลถาม้วยอารม์ไม่สบนั
“ห๊ะใรอ่ะ”
“นที่มาส่เราอ่ะ ใร”
“อ๋อพี่ริส พี่้าบ้านอนเ็ๆผมเอ” นัวเล็ียิ้มาหยีให้นัวสูพลามออย่าาแป๋ว
ไม่ไ้!! ปาร์านยอละใอ่อนให้ไม่ไ้!!
“พี่้าบ้านแ่เอามูมานันเนี่ยนะ พี่ภาษาไหนัน” พูบ็เอาลิ้นันระพุ้เเ้มไปมาอย่าหุหิ ผมหว หวแบฮยอนะายอยู่แล้ว
“พี่านยอลอาา~” แบฮยอนพูเสียอ่อยพลาเอาหัวัวเออมาถูไับหน้าออนัวโอย่าอออ้อน
ผมะไม่ใอ่อน ริริ๊ว้อยย!!!
“พี่านยอลอาาา~ ผมทำผิไปแล้วอโทษนะรับ” นัวเล็ยัไม่หยุยุยิที่ออเาแถมยิ่ทำเสียอ้อนเ้าไปให่
ไม่ไหว! แบฮยอนน่ารัเินไปแล้วนะ!
“อือๆ ั้นอนเย็นเรา้อยอมลับับพี่นะ” ผมีหน้านิ่ใส่นรหน้า
“เอ่อ…”
“อ้าว. ไม่ไ้หรอ” ผมแสร้ีหน้าเศร้าแล้ว้มหน้าลทำให้ัวเอูน่าสสารที่สุ
“ะ..ลับ้วย็ไ้รับ”
“ั้นเอันรับ” ียิ้มว้าให้นัวเล็หนึ่ทีแล้วเินออมาารนั้นอย่าผู้ัยนะ
ปาร์านยอละแพ้ไอ้พี่ริสไรนั่นไม่ไ้!
“พี่ะยืนมอหน้าผมอีนานไหมมม” นัวเล็ถามเสียยานาเมื่อพี่านยอลมาส่เาที่บ้านแล้วลารถมายืน้อหน้าันอยู่หน้าห้อมาเป็นนาที
“แบฮยอน”
“ห..หื้อ” สายาทีู่ริัอพี่านยอลทำเอาแบฮยอน้อสะุ้ัว เเววาที่ไม่มีารล้อเล่นอะไรทั้สิ้น มันูน่าลัวและมีเสน่ห์มาๆในเวลาเียวัน
“อโทษ..”
“อโทษที่พี่ไม่ัเนับเราสัที” แบฮยอนที่ำลัะอ้าปาถามแ่ไม่ทันะพูอะไรนัวโ็ิพู่อะ่อน
“พี่ว่าพี่อบเรา” อนนี้แบฮยอนำลัอ้าปา้า อะไรนะ!! พี่านยอลอบเาั้นหรอ นี่มันบ้าะมั เาไม่ไ้ฝันใ่ไหม อิว่านี่ือวามฝันไ้เลยแอบหยิแนัวเอเบาๆ
“ย๊า! นี่ไม่ใ่วามฝันหรอนะ” นัวโหัวเราะในลำอับวามื้อบื้ออนรหน้าที่ำลัหยิเเนอัวเอเพราะิว่าทั้หมอนนี้ือวามฝัน แ่ิว่าแนเล็ๆะเียวเา็เป็นยิ่อยาับแบฮยอนมาึแ้ม ้อหาที่ทำให้เาเป็นห่วัวเล็มานานี้
“อืออ” แบฮยอนอบในลำอแล้ว้มหน้าุๆ่อนใบหน้าที่เห่อร้อนับรอยยิ้มว้าๆ
“แบฮยยอน..”
“ห..ห๊ะ”
“เป็นแฟนับพี่นะรับ”
“อือ” ผมอบรับในลำอ เมื่อวามร้อนบนหน้ายัไม่หายไปเลย ทั้ๆที่มันนี้อาาศเือบะิลบแ่ทำไมหร่าายแบฮยอนร้อนแบบนี้นะ
“อือนี่ือยัไรับ ุบยอน” พี่านยอลับาผมไว้เหมือนะพยายามะให้ผมเยหน้าไปสบา้วย แล้วัืนไ้ะที่ไหนนอาะเยหน้าไปมอร่าสูรหน้า
“ลไรับ” นัวเล็ยู่ปาใส่นัวโที่ำลัหัวเราะเาในลำอเพราะแล้แบฮยยอนไ้สำเร็
เหมือนระยะทาระหว่าผมับพี่านยอลมันะหายไปเรื่อยๆนหน้าอเราอยู่ใล้นไ้ยินสียลมหายใอันและัน ไม่มีเสียบ่นุ้ิ้อแบฮยอนและเสียทุ้มๆอานยอล อนนี้มีเพียแ่เสียลมหายใและเสียอัราารเ้นอทั้สอน
นฝีปาหนาเลื่อนมาประทับอวัยวะเียวันออีน ูบที่ไม่มีารรุร้ำใๆทั้สิ้น านยอลอยาทำใหู้บแรอเาและแบฮยอนเป็นสิ่ที่น่าำถึแม้ว่าอยาลิ้มรสวามหวานโพรปาอนรหน้ามาแ่ไหน็เถอะ
“อื้ออๆๆ” เสียร้อท้วอาาศหายใในลำอแบฮยอนทำให้านยอล้อผละปาสีเอรี่อย่าน่าเสียาย
ไม่รู้ว่าเาเป็นโริอะไรรึป่าว แ่เาอวเห็นอนแบฮยอนหน้าแไม่ว่าะอนเป็นหวั แพ้อาาศหรือแม้ระทั่อนที่ผมูบแบฮยอน มันน่ารันอยาเินเ้าไปย้ำๆแล้วลืนลท้อไม่ให้ใรไ้เห็นอีเลย
ไม่รู้ว่าอนนี้ที่แบฮยยอนหน้าแเพราะาอาาศหายใหรือเินันแน่ แ่มันน่าหมั่นเี้ยวนนัวสูอเเล้ไม่ไ้ ้มลไปใล้ๆใบหูอีนแล้วระิบเบาๆ้วยน้ำเสียที่ิว่าอบอุ่นที่สุ
“ปาร์านยอลรับยอนแบฮยอนนะรับ”
ปั!!
“ไอ้หน้าไหนมันูบน้อู!!!!” แบฮยอนะไม่พูถึแล้วันว่าหลัานี้ะเป็นยัไ
END
_____________________________
• Talk •
เย่ะบแล้วววว
อโ๊ที่อหลายวัน พิมพ์ในโทรศัพท์ำผิน่าะบานเบอะ ยัไม่ไ้รวำผิเลยㅠㅠ ไว้ะเ้ามาวสอบอีทีน้าา
อบุทุนที่ิาม่าา~♡
1 อมเม้น์ = 1 ำลัใ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น