คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บ้านพักเขาใหญ่
เมื่อบุลารพร้อมเินทา รวีย์แ้ลุสว่าไปวิลล่าอรอบรัวที่เาให่ เพราะานแ่านอเพื่อนพิมพ์น เป็นานเียวันับานลูสาวอเพื่อนพ่ออรวีย์ ึ่โทรมาบอให้ไปร่วมาน เพราะผู้ให่ทั้สอฝ่ายรู้ััน แ่เนื่อาแม่ไม่่อยสบาย ไม่อยาเินทาไล รวีย์้อไปแทน รถแล่นผ่านเมือให่มานระทั่เริ่มเ้าสู่ยามเย็น และสอ้าทาเ็มไป้วยแนวป่าเา ร่มรื่น นระทั่รถเ้าสู่อาเอวิลล่ารเียริไพศาล เมื่อแสอาทิย์ล้อย่ำลทุที แ่ยัมีแสยามเย็นให้เห็น มอเห็นึสีาว รูปทรผสมผสานระหว่าวามเ่าแ่และทันสมัย เ้า้วยันอย่าลัว สร้าอยู่บนเนินสีเียวส สวยส่าามมา รถอลหน้าึสีาว ทุนลารถ สามสาววาามอไปรอบๆ
“สวยมาเลยอ่ะ อนเ้าสวยมา” ปิยภัทรล่าว่อนมอไปยัแสสีส้มที่เริ่มลับอบฟ้าไป
“ไปเถอะทุน เ้าไป้านในัน ืนนี้ทานมื้อเย็น้าหน่อยนะ” รวีย์ล่าว ่อนเินนำไปเป็นนแร ทุนทราบห้อพัอนเอว่าอยู่ั้น 2 ่า็แยย้ายันไป สามสาวพันละห้อัน แ่อยู่ทาฝั่เียวัน ส่วนายหนุ่มและพร ็แยไปอีฝั่ มีลุสว่าและวี พัอยู่้านล่า ึ่ทุนะเอันอีรั้อน 1 ทุ่มรึ่
สามสาวแยย้ายเ้าห้อ หลัาล้าหน้าล้าาันแล้ว็เมาท์มอยันรห้ออรรินทร์
“พิมพ์ านแ่เพื่อนนะ เ้าำหนธีมสีอะไรเหรอ แล้วรินทร์ยัไม่เรียมัวอะไรเลยนะ” รรินทร์ธิาแ้เพื่อนอย่าัวล
“ไม่มีปัหา เราัารให้แล้ว ธีมสีเทา เพราะเ้าสาวอบสีเทา ส่วนปิยา เรา็ัให้แล้ว้า รอสวยอย่าเียวเลย” พิมพ์นบอ
“เราะใส่ไ้เหรอพิมพ์” ปิยภัทรถามอย่าัวล
“อย่าลืมิ้าเรามีใรมา้วย เ้าแม่ารออแบบเสื้อผ้านะะ ลืมไ้ไ”พิมพ์น ่อนที่ทั้สามะหัวเราะพร้อมัน
“ไปเหอะ หิวววว ใล้เวลาทานอาหารเย็นันแล้ว” พิมพ์นบอ ทุนออาห้อและเินรไปยัทาเิน้านหลั ่อนที่ะอุทานพร้อมัน
“สวยั้” สามสาวพูึ้นพร้อมัน ้านหลัเป็นสระน้ำสีฟ้านาลา มีารออแบบให้มีไฟส่อมาา้านล่า ึมอแสไฟระทบับารเลื่อนไหวอน้ำามแรลม ส่อแสเป็นประายสวยามมา ในะที่สามสาวยืนมอวามสวยามนลืมหิว รวีย์และพร ็เินเ้ามาโยที่สามสาวไม่ไ้มอ
“ทาน้าวันรับ” รวีย์พู่อนพยัหน้าให้มีารเสิร์ฟอาหาร เมื่อทุนนั่ลเรียบร้อย
“สระว่ายน้ำสวยมาะเฮีย มาพับ่อยหรือเปล่าะ” พิมพ์นถาม
“เมื่อ่อนบ่อย แ่อนนี้ไม่่อยไ้มาเลย านยุ่นะ” รวีย์อบ่อนะหยิบ้อนและทุนลมือทานอาหารสลับับารพูุยันเป็นระยะ
“ุปิยามาอบรมเี่ยวับเรื่ออะไรหรือรับ” พรถามอย่าอยารู้ โยปิยภัทรมอหน้าพรทันที
“เป็นเรื่อเี่ยวับานพัสุ ารล้อมูลผ่านระบบในารัื้อั้าามระเบียบอทาราารนะะ ้อมีารอบรมพันาบุลารทุปีนะะ เพราะอนนี้เทโนโลยีมีวามทันสมัยมาึ้น”
“ุปิยาทำานเป็นรูไม่ใ่หรือรับ ้อทำานเหล่านี้้วยหรือ เพราะรูแ่สอนหนัสือ็หนัแล้วนะรับ”
“รู็ทำานพิเศษ นอเหนือาานอนทั้นั้น่ะ ปัุบันรูมิไ้ทำหน้าที่แ่สอน..เท่านั้นนะะ”
“ใ่่ะ เท่าที่รินทร์เห็น ็อย่าให้บอเลยะว่ารูทำานอะไรบ้า เพราะเยอะมา หอบานลับมาบ้านประำะ” รรินทร์ธิาพูเสริม
“เหนื่อยันะรับ” พรถามอย่าเห็นใ
“ใระสบายเท่าุพรละะ ทำานไปๆมาๆไ้ื้อบ้านริมลอะั้น เศรษีนะะเนี่ย” รรินทร์ล่าวแว
“แหมุรินทร์ เศรษีัวริอยู่รหน้าุนะรับ อย่ามาอวยผม555” พรล่าวแวยิ้ม
“ผมไม่ไ้รวยรับ แ่พ่อับแม่ผมรวย ผมแ่่วยานท่านเท่านั้น” รวีย์ล่าวอย่าถ่อมน ่อนะถาม่อ
“พรุ่นี้านเริ่มบ่ายใ่มั้ย ่วเ้าวาโปรแรมอะไรไว้หรือยั” รวีย์ถาม
“พรุ่นี้ อนเ้าว่ายน้ำันมั้ยรับุปิยาและทุน” พรถามและมอปิยภัทรอย่า้อารำอบ ำถามอพรส่ผลให้รรินทร์ธิา้มหน้าล ่อนะหน้าแเรื่อึ้นมาทันที เมื่อิถึสระว่ายน้ำที่โรแรม โยมีสายาอรวีย์มอแ้มใสอยู่่อนแล้วและยิ้มเล็น้อย
“เอาิๆนะนะ รินทร์ ปิยา วัน่อนมัวแ่หลับเลยอเล่นน้ำที่โรแรมเลย” พิมพ์นล่าว ึ่ทั้สอสาว็เห็น้วย
“ั้นพรุ่นี้เอันอนเ้านะรับ” พรล่าวยิ้มๆและมอหน้าปิยภัทรบ่อยๆ
“”เล่นน้ำเสร็แล้วผมแนะนำ ไปับโาร์สันมั้ยรับ ไร่ใล้ๆนี่แหละรับ รู้ััน” รวีย์ถาม
“น่าสนุนะะเฮีย เอาไ ไปนะ มาแล้ว็ลุยไปเลย” พิมพ์นล่าว ทั้หมเห็น้วย่อนะทาน้าวและนัุ่ยัน ่อนที่ะแยย้ายันไปนอน
*******************************************************************
ความคิดเห็น