คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
ใครทำเพื่อนชั้น !! , มันต้องตาย !!!!!
By นามิซัง
แนะนำตัวละคร
นามิซัง
ใครทำเพื่อนชั้น ! เตรียมรับผมกรรมได้เรย!แบร่
โยซอบ
จะให้ผมยอมแพ้ในความน่ารักของเธอเร๊อะ เหอะไม่มี วัน
ดูจุน
เฝ้ามองแต่เธอ
ปิงปอง
TT ฮืออ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ
โออึนฮา
ใช่เรยนี้ละรักแรกพบ
ไม่ ตลกละนะ ! ฮะ’ มาเล่นกับหัวใจของคนอื่นอย่างนี้พี่สาว
By โยซบ
บทนำ
ฮ้า ว ว ว ว ว ว !! ในที่สุดก็ถึงสักที คิดถึงจังเกาหลี จ๋า ><นี้ก็ 4ปีแล้ว สินะ หญิง สาวร่างบาง ก้าวขาออกจากรถ รีมูซีน แล้ว มองไปรอบๆ บ้านเพื่อสังเกตุความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น “สวัสดีคะ คุณหนู “ แม่บ้าน เก่าแก่ประจำตระกูลทำความเคารพ หญิง สาวอย่างนอบน้อมหญิงสาวยิ้มรับ แล้ว”โผลเข้ากอด คิดถึงแม่ นมจัง” ><แต่ เอ๊ะ ! ทัมไม ตัวแม่นมถึงเป็นแผลคะไปทำอะไรมา หรือ ใครทำอะไรแม่ นม ! ใคร บัง อาจ ! หญิงสาวกร้าว กราด หญิง ชรา ได้แต่ ส่ายหน้าไปมา คุณหนูไม่เคยเปลี่ยนไปเรยเธอ เป็นคนที่น่ารัก อยุ่เสมอ และมักจะเอาใจใส่คนรอบ ข้างตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือ น้อยก็ตามหรือใครทำให้ คนที่เธอรัก ต้องเจ็บ ปวด เธอ ก็มักจะแก้แค้น ให้เสมอ และมักไม่นึกถึงผลที่ตาม มา คุณหนู จึงเหมือนเด็ก อยู่เสมอ “ แม่ นม หกล้มเอง คะ ไม่มีอะไรเรย คุณ หนูไป พักผ่อนเถอะคะเดินทางมาเหนื่อยๆ เราได้เตรียมห้องนอน ให้ คุณหนูเรียบร้อยแล้ว “ หญิง สาวร่างบางพยักหน้า “ โอเค คะ รักแม่ นม นะ จุ๊บ อย่าให้รู้นะว่ามีใครรังแกแม่นม “ หญิง สาวสะบัดหน้าและเดิม ตาม สาวใช้ไป
คุณอย่าได้สงสัยไป หญิง สาว ร่างบาง รูปร่าง สูงโปร่งจมูกเชิดๆรั้นๆ และริมฝีปากบางเล็กเป็นกระจับ ผม ที่ยาวสลวยสีดำ ยาวมาถึงสะโพก รวมๆ น่าตาจัดได้ว่าสวยมาก สวยกว่าดาราบางคนด้วยซ้ำไป เธอ มีชื่อว่า ฮันนามิ หรือ ที่คนทั่วไป ชอบเรียก เธอ ว่า น่ามิซัง แต่เธอมักจะแทนตัวเองว่า นามิ เสมอ ๆ
เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูล ฮัน’พ่อของเทอทำงานเกี่ยวกับพวกอสังหาริมทรัยพ์ทั้งหลาย ผู้ที่จัดได้ว่าเป็นคนรวยระดับต้นๆ ของ เอเชียเลยก็ว่าได้ ในอดีตเธอ เคยอาศัย อยู่ที่ เกาหลี แต่ ครอบครัวเธอต้องย้ายไปขยายกิจการที่ญี่ปุ่นเธอจึงต้องย้ายไปตั้งแต่ อยู่ประถมแต่ตอนนี้กิจการที่นั้น เข้าที่แล้วเธอจึงมาเรียนต่อ ไฮสคูลที่นี้ไห้จบ
“ห้องเสร็จแล้วคะคุณหนู ฮัน “
“ขอบคุณนะคะ “ J หญิงสาวพูดและยิ้มไปด้วย ว้า ย ยย เธอ ฉุกคิดได้ ตั้งแต่มาเธอยังไม่ได้ไปเยี่ยมเพื่อนของเธอเรย
“เตรียมรถ ให้หนูด้วย หนูจะไป บ้าน ปอง “ หญิงสาวยิ้มกริ่ม
“ ปิง ปอง ง ง งงง อองๆๆๆๆๆๆๆ “ นามิซังตะโกนเรียกเพื่อน
“ใคร วะ ! มาตั้งแต่ช้าว 0.o’ !“ ดูจุนมอง หญิง สาว ด้วยความตะลึง
“ห่ว ย ย ! รับแขกไม่สุภาพเรยนะ โอปป้า จุนนี้><” ฮันนามิ เหยียดยิ้ม สวย
“ เธอ ! ฮันนามิ ! เธอมาเมื่อไหร่ เป็นไง มั่ง อยู่โน่น โตขึ้นเยอะเลย นะ กลับมาคราวนี้ มานานมั้ย ? : ดูจุน ยิงคำถาม รัวๆ ใส่ฮันนามิ ฮันนามิ ได้แต่ชักสีหน้าใส่
“ โอ้ย ย ยย จะถาม อีกนานมั้ย ! เมื่อย ย ย คะ แล้วที่ถามมานี้ก็ตอบไม่ทันด้วย กลัว ใครแย่งถามยะ ! หลีกไป น้องจะไปหา ปอง ! “ ฮันนามิสะบัดหน้าและเดินหนีไป
“หึ ๆ . . ไม่เปลี่ยนเรยนะเธอ ฮันนามิ “ ดูจุนได้พูดเบาๆกับตัวเอง
“ นายว่า ไร นะ ! ไม่ได้ยิน อะ “ ฮันนามิ ยื่นหน้ามาใกล้ๆ เพื่อ สอบถาม
“ เฮ้ย ย ย !!! ยื่นมา ทำไม ไกล้เนี้ย”
“ แค่นี้เองยะ ! แค่จะแวะมาถามว่า ยัย ปอง ยุส่วนใหน ในบ้าน อย่างพระราชวัง ของนาย ฮันนามิ พูดรัวๆๆ ใส่ ดูจุน ! เอ๊ะ จุนนี้ หน้าแดง ด้วย เฮ้ออ แต่ช่างมันเหอะตอนนี้ขอให้ได้เจอ ยัย ปอง พอแล้วกรี๊ดๆๆคัน ปากอยากเมาท์
“ อยู่ที่สวนหลัง . . . .” ดูจุน พูดยังไม่จบหญิงสาวก็รีบ เดินไปที่หมายอย่างรวดเร็ว
“เหอะ ‘ สงสัยหัวใจต้องทำงานหนัก อีกครั้ง ละ มั้งเรา “ ดูจุนพูดได้แค่นั้น ก็เดินออกจากบ้านไป
“ปิงปอง ง เค้าคิดถึงตัวจัง ง ง ง ง กรี๊ดดดดด “ ฮันนามิพุ่ง เค้ากอด ตัวของปิงปอง ปิงปองหยัดตัวขึ้นด้วยความตกใจ
“ คิดถึงเค้าไม่ตัวเอง งเอ๊ะ ! ปอง ร้องให้ทำไม “ หรือว่ายัยนี้ ดีใจที่เรากลับมา กรี๊ดดด >< ฮันนามิคนนี้ปลื้มค้า เฮ้ย ย ไม่ใช่รุ้สึกว่า ปอง จะร้องให้มานานแล้ว ดู สิ ตาแดงกล่ำเรย ใคร อะ มันช่างกล้า ลาก กล้วย !!!
“ไม่มีอะไร จ้าเป็นไงมาไง เนี่ย โหย ย นามิซัง สวยขึ้น เยอะเรยอย่างงี้หนุ่มๆคงจีบเยอะแน่” ปิงปอง รีบปาดน้ำตาออก อย่างรวดเร็วและรีบเปลี่ยนเรื่อง จะให้ยัย นี้รุ้ไม่ได้ เด็ดขาด ว่าเราทำไมถึงร้องให้ ไม่งั้น เอิ่ม ม ไม่เหลือซากก ! >[]< โฮๆ เอ๊ะ !’ คุณ ผู้อ่านคะ คุณอาจมองยัยนี้ ภายนออกจะเป็นคนนอบน้อมต่อ ผู้ใหญ่น่ารักและร่าเริง อันนี้ก็จริงคะ แต่ยัย นี้เนี้ย แอบหัวรั้น นะคะ ก็ลูกคุณหนูมักถูกเลี้ยงมาแบบนี้นี้เนอะแล้วยังฝีปากอันแรงกล้าของนางอีก ปองละกลัว ToT ท่า นามิซังรู้เรื่องเข้าละก่อ ไม่อยากจะคิด
“ก็ไม่ขนาดนั้น จ้า “ ว้าย ย เขิน อะมีคนชม ^o^ [ยัยนี้ - -] แต่เฮ้ย ย ! นี้ไม่ชั่ยประเด็นเอาใหม่วางมาดคุณหนู ผู้ หน้าเกรงขาม
“อะแฮ่ม ๆ “ กระแอม พอเป็นพิธี
“บอกมาว่าเธอเป็นอะไร อย่าให้ นามิ ผู้นี้ ต้องหา อะไร มาง้าง ปากเธอ ! ยอมบอกมาซะ !
=[]= บอกแล้วไง ยัย นี้มันนางมารร้าย ชัดๆ แล้วจะเอาไงได้ละคะ ก็ต้อง ยอม เล่าเฮ่อออ
“ ก็ได้จะ ๆ ^^;’ เรื่องมันมี อยู่ว่า . . . . “
อยากรู้รายละเอียดเพิ่มเติมโปรดติดตามเล่ม B2ST Bewitching Princeนะจ๊ะ ]
Come black
กรอดดดดดดดดดด ชั้น ขบกรามแน่น ด้วยความแค้นใจ ยัย ปองนะยัยปอง ไปยอม คบกับพู้ชายอย่างน้านน ทำไม ชึ้ย ! ลากกล้วย ย ยย ย ย อ๊ากกกกกก คนสวยหงุดหงิดคะ จะไม่ให้หงุดหงิด ได้ไงคะ ก็ยัย ปองไปมีแฟนแล้ว แฟนมัน ออกจะควงผู้หญิง ให้มันเห็นอยู่ทุกวี้ทุกวันมันก็ทนไปได้เนอะ เป็น ชั้นคนนี้นามิ นี้ ! ไม่เหลือ ค่ะ เก็บซะเรียบฮึ้ย ! สวยซะเปล่า ยัย นั่น กลวงจริงๆกรี๊ดด ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด ไม่ได้การละ ! จะยอมให้ ผู้หญิงเป็นของเล่น ยอม สังเวยไอ้บ้านี้ไม่ได้ละ ชั้นจะทำให้แกรักชั้นให้ได้ คอยดู๊ ! แบร่ ! เอ๊ะมันชื่อไรนะ !อืม ม ม ม ม ! อ๋อ ยังโยซบ ! เฮอะ ! อยากจะเห็นน้ำหน้านัก แกอยู่ไม่สุขแน่หมูน้อยที่รอวันโดนเชือดอย่างแก อีโยซบ บบ บ บ บ
“ ฮัลโหล เป็นไงมั่ง แกอย่าได้เทร้าซึมไป เดี๋ยวชั้น จัดการเอง หึๆ “ นามิ หัวเราะอย่างชั่วร้าย
“ เธอ จะทำอะไร อะ นา นา มิ ซัง” ปิงปอง พูดด้วยเสียงสั่นๆ เธอกังวล ว่านามิจะเล่นอะไรแผลงๆ
“ เออ น่า นะ :) เดี๋ยวเธอก็รุ้เอง ว่าแต่ว่า เราได้ อยุ่ห้องด้วยกัน ใช่ปะ “ นามิถามพลาง คิดเรื่องสนุกไว้ในหัว
“ จ้าเรา อยู่ห้อง 6B นะ พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอม แล้ว นะ งั้น แค่นี้ก่อนนะ นามิซัง ชั้น ขอไป เตรียม ข้าว ของก่อน “
“ อืม ๆ ยะ แล้วพรุ่งนี้ เจอ กัน “ พอวางสายเสร็จนามิ ก็เข้าสู่ห้วงนิทรา ในบัดดล! เอ๊ะ ! คนเขียนนี้ จะ มาเขียนเรื่องสมัยสงครามโลกหรอ ยะ ดู แต่ละคำพูด เอิ่ม ม = = ;
New school
โรงเรียนแห่งนี้มีชื่อว่า 'ปรินซ์เฟอร์เซส ไฮท์สคูล' ซึ่งคนมีฐานะเท่านั้นที่จะเข้าเรียนโรงเรียนแห่งนี้ได้ .. แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น = ='
เฮ้อออ นั่ง รอ ที่รดจนเบื่อละ ยัย ปองยังไม่มา สักที ฮันนามิได้แต่พูดกับตัวเองในใจ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ยัยปอง ง เธอมาเลต ! ชั้นรอเธอ รากแทบงอกไปมุดหัว ยุส่วนใหน ของโลกมายะ “ ฮันนามิซัง พูดรัวๆๆๆๆ ใส่ ปิงปอง
“เอ้า! ก็ รถเฮง ซวย ! ของ ดูจุนโอ้ปป้ามันยางแตกนี้ จะไห้ชั้นทำยังไง “ ปิงปอง พูดอย่างหัวเสีย
“ยะ ! งั้นก็รีบๆ พา ชั้นไปทัวร์ โรงเรียนได้ละ คนสวย เมื่อย !” ปิงปองก็ พาฮันนามิ เดินชม โรงเรียน
“ นี้ ปิงปอง ทัมไมชะนี พวกนี้มองเราอย่างงี้อะ มันเป็นไครหรอ” เรียกเขาชะนี ! โห่ =[]=’ ฮันนามิ หันไปมอง พวกผู้หญิง กลุ่มหนึ่ง ที่มองมาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
“ พวก นัง ดาว โรงเรียนหนะ ชั้นมีเรื่องกับพวกมัน นิดหน่อย “ ปิงปอง พูด แบบ ขอไปที
“ หน้าอย่างกับ สถุน ! ไปเป็นดาวได้ไงเนี้ย - -‘ ซื้อเสียงอ๊ะป้าว ว “
“ =[]=”” ฮันนามิ เธอ แรง ! ท่าเธอจะฝีปาก จัดจ้านขนาดนี้นะ โอ้วว สงสาร พวกเธอจริงๆเป็นนถึงกับดาว โรงเรียนแต่กลับโดนด่าหน้าอย่างกับสถุน ToT ปิงปองได้แต่พูดอยุ่ในใจ
“ จะไปไหนหรอจ๊ะ น้อง ปิงปอง “ ยัย หน้าสถุล ขว้าแขนของ ปิงปองไว้ได้ ว๊ากกก ชั้นติดคำพูดหยาบๆ มาจากยัย ฮันนามิซัง แน่ นอน ฮืออ TT
“ ปล่อย มือ จากเพื่อน ชั้น “ ฮันนามิ บอกเสียง เย็น
“ น้องเป็นใครคะ ? สงสัยจะเป็นเด็กใหม่พี่ว่าอยู่ห่างๆพี่ดีกว่าท่าไม่อยากเจ็บตัว ! “ ยัย ชะนีหน้าเผือก ยิ้ม เย็น ว้า ยย ย เปลี่ยนชื่อให้เค้าเสร็จ สัพ =[]=’
“ ชั้นจะ ยุ่ง ! ทัมไม โปรด เอา มือสากๆของรุ่นพี่ ออกไปด้วยคะเดี๋ยว แขนอันบอบ บางของเพื่อนน้อง จะเป็นรอยเอาได้” ฮันนามิซังพูดจบ ก็แจกรอยยิ้มหวาน น น ปาน น้ำพึ่ง เอิ่ม ! แล้วจะ เปรียบเทียบเพื่อ ! - - ‘;
“ กิส ส ส ส ส อี เด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง สงสัยวันนี้ชั้น ต้องสั่ง สอน แกให้ รุ้มั่งละ ! “ ฮาร่า [ปองพึ่งแอบกระซิบ บอกชื่อ]เตรียม จะตะหวัด ปลายนิ้วเรียวสวย ของเธอลงบนใบหน้าของ ฮันนามิ นิ้ววเรียวสวยหรอ เหอะ ! นิ้ว ที่เต็มไปด้วยเล็บขบต่างหาก จากนิ้วที่เรียวสวยของคูฮาร่า กลับกลายมาเป็นนิ้วที่มีแต่เล็บขบ เพียงเพราะ อัคติ ของฮันนามิเอง อาเมน TT
“ เฮ้ย ย ยคูฮาร่าพวกปริ้นซ์มา ๆๆ “ พวกลูกกระจ๊อก ของ ยัยชะนีหน้าเผือก รีบบอกอย่าง กระตือ ลือล้น
“ เฮ้ ๆ พอ มาวัน แรก ก็ก่อเรื่องเรยหรอ ยัย ตัวแสบ “ ดูจุนเข้ามา แซวฮันนามิพร้อมกับ ขยี้ผม อย่าเอ็นดู
“ ยุ่ง ! หัวยุ่งหมดแล้วนี้เห็นมะ อีกอย่างนะ พวกนี้เป็น ฝ่ายมาหาเรื่องเราก่อน” ฮันนามิพูดพร้อมกับเอามือปัดมือของดูจุน ที่กัมลังระเลงหัว ของเธอ อย่างเมามัน
“ ปริ้นซ์ คะมาทำอะไรแถวนี้หรอคะ” ยัย ชะนีหน้าเผือก ! ถามอย่าง นอบน้อม ยังไม่เลิกเรียก เขาอย่างนี้อีก เฮ้อออ
“ ทำไม ต้องเรียกคน พวกนี้ว่า ปริ้นซ์หรอ “ ชั้นหันไปกระซิบถาม ปิงปอง
“ ก็ คนพวกนี้คือคนดัง ของ โรงเรียนไงละ หน้าตาอย่างกับเจ้าชายและก็เก่งไปซะทุกอย่างสาวๆเลยเรียกเค้า ว่า ปริ้นซ์หนะ “ ปิงปอง กระซิบ บอก
“แล้วคนที่ ยิ้ม สวยๆ น่าตาน่ารักจิ้ม ลิ้มนั้นหนะคือ frisky princeหรือ โยซบ กรีส ส “ ปิงปองบอกอย่างตื่นเต้น
“ คนที่มันหักอกเธออะหรอ ? “ ฮันนามิถามอย่างหน้าตาย
“ อดีตยะ ! ตอนนี้ชั้นไม่ชอบใครแล้วน่ารักใช่มั้ยละ “ ปิงปอง พูดอย่างร่าเริง
ฮันนามิซัง ได้มองและ สำรวดตามใบด้วย ผู้ชายคนนี้ ผู้ชายคนนี้จัดใด้ว่าเป็นผู้ชายหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม เค้ามีรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์ ปากนิดจมูกหน่อย เหมือนผู้หญิงเรยอะหน้ามอง จริงๆ เป็นคนที่ไม่ สูงมาก แต่ไม่ถึงกับเตี้ย หน้าตาที่น่ารักสดใสของเค้า เข้ากับสีผมสีน้ำตาลแดงของเค้ามากดูผิวเผินเหมือนเน็ตไอดอลเรยอะ ว้า ย ย น่ารัก เฮ้ยๆๆ ไม่ได้ ๆๆ มันคือสัตตรู จำไว้ อึ้ย !
“ ส่วนคนที่ สองเค้าชื่อ ดงอุน เป็น snow prince หนะ “ ฮันนามิ สำรวจ รูปหน้าของเขาไปด้วย จัดได้ว่าเป็นคนหน้าตาดี ตาเฉี่ยวจมูกโด่งเป็นสันจากรูปลักษณ์ภายนอกสีผมสีบอล ทอง ช่างเค้ากับเขา แลดูเค้าออกเป็น คนขรึม ๆ เก็บ เนื้อเก็บตัวออกจะเย็นชาซะด้วยสิ วาง มาด แบบ เจ้าชายเรยแฮะ
“ ส่วนคนนี้ ชื่อว่า จงฮยอน เค้าเป็น B2ST Bewitching Prince” ผู้ชายคนนี้ทำ สีผมน้ำเงิน ถึงแม้ ว่าสีหัวของเค้าจะประหลาดแต่ไม่ได้ทำให้รัศมี ความหล่อเค้าหด หายไปเรย ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะเพลย์บอยเสเพลแต่หล่ออะ >< ใบหน้าที่หล่อ ยั่ว ยวน กริส สพอเหอะ เดี๋ยวเธอก็ได้เขมือบเค้า ผ่านสายตาแบบนี้ละ ขอบคุณคุณ นักเขียน ด้วยความเคารพรักฮันนามิ J
“ ส่วนคนนี้ เค้าชื่อลีกิกวัง ตำแหน่งคือ fickle princeหนะ “ ชั้น ไล่ มอง กวัง น้อย กริสสส เรียกเค้าอย่างสนิทสนม หล่อ ลลากกกกกกกก เคาทำผมสีควันบ่หรี่ ดูกวนๆ แบดบอยๆ ก็หล่ออะ >< ชอบ บ คนนี้แม่ จ๋า หนูจะเอา>< จมูก ที่โด่งเป็นสัน อันสวยงาม >[]< อธิ บายน่าตาผู้ชายตามความคลั่ง ><s] หล่ออ อะๆ พอะละ ยิ่งพูดเลือด กำเดาจะกระฉูดดด >[]<
“ ส่วนคนนี้ เค้าชื่อสวยซึงตำแหน่งคือ romantic prince “ชั้น ไล่สายตามองตามผู้ชาย อุ้ย ! ที่ได้ขึ้นชื่อว่า romantic prince จะโรแมนติก จริงมั้ยน้า น่าลองๆ ว้า ย ย คิดบ้าอะไรเนี้ยไม่ เอา ๆๆ เค้า ทำผม สีแดง เอิ่ม -- ‘ ได้ยินสีแบบนี้แต่เค้าทำมาไม่อัปลักษณ์นะคะ ยิ่งเสริมสร้างบารมีความหล่อ เค้าขึ้นไปอีก โฮกกกกกกกกกกกกกก คนอะไรจะหล่อ ปาน นี้ลากกกล้ว ย ย ย
“ แล้วนี้ก็ พี่ชั้นเอง ละ คงรู้ๆ กันอยู่ ๆๆ “ อ่อ ดูจุนเป็นคนจัดได้ ว่า น่าตาดีมากคนหนึ่ง ตาตี๋ๆ บวกกับหุ่นล่ำๆของเค้า แต่คนนี้ชั้น ไม่พิศวาสยะ เพราะ รู้จัดกันมาตั้งแต่เด็กๆ ปากเป็น กระจับ จมูกเป็นสัน ตั้งตระ หง่านอย่างสวยงาม แก มันพวกบ้า พู้ชา ย ‘ พูดมากยะยัยนักเขียน แบร่ ! ‘
โอเค ๆ ออกจาก พวัง กลับ เข้าสู่ภาวะ ปกติ ได้แล้ว โอเค ‘ ฟุ๊บ !
เข้าสู่สถนาณการอันปัจจุบัน เหล่าปริ้นซ์ ต่างมอง หน้าชั้น คงจะสงสัย กันละสิ ว่า คนสวยๆๆ อย่างชั้น จะ มาทำอะไรที่ โรงเรียนพวกนาย ฮิ้วว วว ยอตัวเอง
“ นี้ ฮันนามิซัง เพื่อน ของปิงปองเอง “ ดูจุนโอ้ปป้าแนะนำชั้นกับเหล่าปริ้นซ์ ยิ่งมองภาพ รวม เค้า ยิ่งจะหลอมระลาย เค้าพึ่งรู้ว่าเป็นโรคร้าย ว่าเค้าแพ้ภูมิ คนหล่อ >[]< โฮ่ ๆ แค่เห็นก็ อ่อนระทวย กิส ส ส >< นักเขียน ว่า พอก่อน เดี่ยว ยัยนี้จะสติแตกไปกันใหญ่ เข้าสู่ สถาณการณ์ปัจจุบัน น น
“ ชื่อน่ารักจังนะคับ “ ฮยอน ซึง เริ่ม พูดจาหยอดชั้นแล้ว แต่ชั้นไม่หลงกลหรอกนะยะ ก็แค่พวกม้อ แบร่ :P
“ ชื่อชั้นรู้ตัวเองดี ขอบใจคะ “ฮันนามิซัง ตอบอย่าเชิด ๆ ‘ และ แสยะยิ้ม
“ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ “ เหล่าปริ้นซ์ ต่างก็หัวเราะเยาะที่ชั้นสามารถ หักหน้า สวยซึง [แอบเรียกอย่างเป็นกันเอง] ทันใดนั้นเอง หัวงาม ๆ ของชั้น ก็ได้บรรเจิดไอเดียในการแก้แค้นคืนให้ ยัย ปิงปอง เพื่อนรัก ได้แล้วหึๆ . . ร่างกาย สั่งการ ไวกว่าสมอง ทันใดนั้นเองชั้นโผล่ เข้าไปเกาะแขน ของ โย ซบ >< เรียกอย่าง คนกันเองอีกละ [ทั้งๆ ที่เค้าไม่ได้อณุญาติ ==’ ]
“ ที่รักละก้อ จำเค้าไม่ได้ หรอ -3- “
“ เฮ้ยยย ย ย ! “ โยซบ กระโดด นี้ด้วยความตกใจ แต่มีหรือ ที่ คนสวยและ แสนเพอร์เฟค อย่าชั้น [หาโอกาสชมตัวเองตลอด]จะปล่อยให้เหยื่อหลุดมือ หึ ๆ ๆ ๆ
“ อะไร อะ ! คืน นั้น เรายังรักกันอยู่ เรย เค่นี้ก็จำไม่ได้นะ ซอบบี้ ><” เรียกอย่าง สนิทสนมเข้าไปอีก 5555 คนสวยสะใจค่า มันจะชมตัวเองทุกบรรทัดคะ ท่านผู้อ่านอย่าได้สน = = ;
“ เฮ้ย ย ย คืน นั้น อะไรฮะ “ โยซบ พูดออกมาด้วยความ งง ๆ
“ จำชั้น ไม่ได้งั้นหรอ TT แล้ว ที่นายบอก ว่าจะรับผิดชอบชั้นก็จำไม่ได้สินะ ฮึก TT โฮ ๆๆๆๆๆๆ” ชั้นปล่อยโฮ ออก มา คนสวยมักเล่น ละครเก่งด้วยคะอย่า สน [เห็นมั้ยคะท่านผู้อ่าน มันจะชมตัวเองทุกบันทัดไป]
“ เฮ้ย ย ย ย ย ย “ ทุกคน ต่างตกใจ >[]<
“แล้วชั้นคิดว่า จะมาทวงสัญญา ที่ คุณให้ไว้คะว่าจะรับผิดชอบ ฮึก Tt[เอาเข้าไป น้ำตาไหลมาเยอะ ๆๆ ฮ่าๆ คนสวยสะใจ] “
.”คือ ชั้น ชั้น [แกล้งทำปากสั่นระริก ๆ ด้วย ความกลัว] ชั้น ชั้นท้องกลับ คุณหนะคะ !”
=[]=’ ‘’ [ใบหน้าทุกคน]
“ ไม่จริงฮะ เธอโกหก “ โยซบ พยายามแก้ต่างให้ตัวเอง แต่มีหรอ ชั้นจะปล่อยโอกาส ทองพลาดไปวะฮะ ๆๆ
“ คุณ คุณ จะไม่รับผิดชอบใช่มั้ย ? ฮึก TT ไม่เป็นไรชั้นจะเอา เด็กออก !! “ ดรา ม่าต่อ cryyyyyyyyyyyyyyyyy
“ เฮ้ย ย ย แก ไอ้ ซบ แกไม่ชั่ยลูกผู้ ชาย ใอ้ ลูกหมา “ เหล่า ปริ้นซ์ ด่าทอ ว๊ะ ฮะ ๆๆๆๆๆๆ
“ แกจะยอมให้สายเลือดแก ตายจริงๆหรอวะ “ ด่าต่ออีก ด่า เร้ย ย ชอบ บบ ฮ่า ๆๆๆ แต่เอ๊ะ ! ไม่ได้ต้องเป็นคนดีเข้าไว้ ฮี่ๆ
“ อย่าว่าเค้าเรย คะ เป็นเพราะชั้นเอง ที่ ดื่มจนขาดสติจนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ ฮือออ “ รางวัล ตุ๊กกะตาทอง ขอนะ ปีนี้ ฮ่าๆ
“ อย่ารุมเค้าสิคะ TT สงสานโยซบ ผู้ที่เป็นถึงปริ้นซ์ โรงเรียน งั้น หนูขอตัวนะคะ“ น้ำตาไหลเป็นสายเลือดละคะท่านผู้อ่าน น น ><
“ เดี๋ยว เธอมาวางระเบิดแล้วก็จะไปเนี้ย นะ “ หน้าตา โยซบ ดูหาเรื่องมากกก ฮันนามิ เริ่มเหงื่อแตก TT;’
“ ตกลง ชั้น จะรับผิดชอบเธอเอง” โยซบตอบอย่างมาดมั่น
“ หา !!! =[]=’ “ ใบหน้าอันแสนงาม ของชั้นเอง คะไหง มาง่ายเช่นนี้
“ ชั้นจะรอ ลูกเกิดแล้วเราไปตรวจ DNA กันท่า ไม่ใช่ชั้นขอฟ้องร้องเธอนะ หึ ๆ ระหว่างนี้เธอ ต้องไปอยู่ใน ความดูแลของชั้น เผื่อเด็กนี้เป็นลูกชั้นจริงๆ ชั้นไม่ยอมให้ลูก ต้อง อดอยากปากแห้งหรอกนะ ดังนั้น เธอต้องไปอยู่บ้าน ชั้น จนกว่าเด็กจะเกิด !! “ โยซบประกาศซเสียงกร้าว =[]= ช็อคสามวิ คะ TT
“ นี้ ! บ้านชั้นก็ มีปัญ ญาเลี้ยงยะ บ้านชั้นไม่ได้ถึงขั้นจน นะ ยะ ชั้นแค่ต้องการพ่อเฉยๆ ไม่ต้องมาดูแลทั้ง นั้นไม่ต้องกา น น “ เอ๊ะ ! แต่เดี่ยวนะนี้ก็เท่ากับว่าชั้นต้องไกล้ ชิดเขาแล้วทำให้เขาหลงรักแล้วก็หักอกดังเป๊าะ ง่ายๆ เรยหนะสิ 555 กริส สส ฉลาดดดด
“ แต่ คิดไปคิด มาตอบตกลงก็ได้คะ “ ชั้นเช็ดน้ำตา
=[]= ใบหน้าทุกคน
“ โอเค ตามนี้นะคะ เดี๋ยว เย็นนี้ชั้นจะขนของไปบ้านคุณไปกันเถอะ ปอง ลั้ลล ลา “ ชั้นลากยัย ปองที่ยังอึ้งไม่หายออกมา จาก วงการสนทนา
“ กิส สส สส ส ส ปริ้นซ์จริงหรอคะที่นังนั่นว่า “ อุ้ย ! ชั้น ได้ยินเสียงแว่ว ๆจากชะนีหน้าเผือก ลอยเข้าหูมาด้วย ว๊ากกกก นางถูกลืมไป เซี้ยววินาที สม แบร่ :P
“ เธอ เล่นอะไรอีกแล้วเนี้ยย นามิ!!! “ ปิงปองถาม ฮันนามิ เวลาเธอจริงจังหรือโกดมักจะเรียก ชื่อชัน้แบบนี้ละคะ เฮ่ออ
“ เปล่า น้า ลั้นน ลา “ ชั้นยังทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อไป “ เอ๊ะ เค้าทำอะไรกันหนะ เหวือออ ชั้นเห็น ว่า กัมลังมี พวกชะนี ฝูง หนึ่ง รุม เด็ก ผู้หญิง ตัวน้อยน่ารัก ๆ อยู่ เป็นฝูง รุม ผู้หญิงคนเดียวย้ำ!
“เฮ้ ! ทำไรหนะ เล่นแบบนี้มันจะไปสนุกอะไร จ๊ะ เป็นฝูงแต่กลับรุม ผู้หญิง คนเดียวอ่อน” ชั้นพูดพร้อมกับกวาดสายตา มองหน้า ทุกคนที่ทำร้าย ผู้หญิง คนนั้น โห่ หน้าเธอ มีแต่ รอยแดงๆ น่าสงสาร จัง ปิงปองกระตุก แขนชั้นให้ตื่นจาก พวัง เธอบอก อ้อม ๆว่า อย่าเข้าไปเรย แต่มีเหรือ นามิซัง ! คนนี้จะถอย หึ ๆ
“คน นอก อย่าเจ๋อ ! ” ยัยชะนีหน้าวอกตะโกน แต่งชื่อให้เค้าอีกละ - -‘
“ อยาก เจ๋อมี ไรมะ “ ชั้นถามพลาง ทำหน้ายียวน
“ จัดไห้ ! “ พวกชะนีมารุมชั้น หน้า หนึ่งคนหลัง หนึ่ง ข้าง หนึ่ง ประกบกันเข้าไป คนหนึ่งเข้ามาล๊อกตัวชั้นไว้ได้ แล้วอีกคนหวังที่จะมาตบแต่ ขอโทษ ตีนชั้น ไวกว่า มือมันหนะ ชะนีตัวนั้นเรย ถูดสอยคางและ นอน แพงกิ้งอยู่กลับพื้น
“ เพี๊ยะ !!! “ ยัยชะนีหน้าว๊อกกก วอกกก ตบหน้า ชั้นจนหน้าหัน มันมาตอนทีเผลอ อะคะ เมื่อได้รับถึงกลิ่นคาวเลือด นามิ คนนี้ ก็โกดจนเลือดขึ้นหน้า เริ่มจาก ตัวที่ จับ ชั้นไว้ก่อนละกัน ว๊ากกก เรียกเป็นตัว >[]< ชั้นสะบัด มือที่ยัย นั่น ล็อคชั้นไว้ทีแรกแล้วจัดการจิกหัวมันขึ้นมาอย่าง สะอิดสะเอียน เพราะ หัวมันเหมือนไม่ได้สระเรยอะเป็นกลีบๆ อิ๊ แล้วจัดการตบมันไปฉาก สองฉากปิดท้ายด้วยลูกถีบที่โค้ตสวยงาม
“ จึกกก “ “ โอ้ย ย ย “ ยัยชะนีที่ ตบหน้าชั้นตั้งแต่คราวแรก มันจิกหัวชั้นค้า ยอมไม่ได้ลากกกล้ว ย ย ย ย ย ชั้นจิกมัน ตอบสิคะ แล้วยังไม่พอเล็บ ที่ดูแลมาอย่าง ดี สวยหรู ชั้น ก็สมมนาคูณมันด้วยการข่วนเข้าอย่าง แรงที่ไปหน้า
“ กรีส ส ส ส สสสส สสสสส ส ส “ เอาเรยสิ กริส สร้อง เข้าไป ชั้นยิ่งสะไจ หลังจากนั้นชั้นจึงตะหวัดสายตาไป มอง คนที่เหลือ พวกมันดูหวาดกลัว นามิคนนี้มากก กลัวอะไรชั้นออกจะบอบ บาง เหรออออออออออออออ จ๊า = = ‘ ชั้น จึงหันไปสนใจ ผู้หญิง คนนั้นแทน
“เป๊นอะไรมั้ย ? “ ชั้นถาม พร้อมกลับ ยื่นมือไป ฉุดเธอขึ้นมาด้วย
“ขอบคุณคะ ” เธอ พูดอย่างนอบน้อม เป็นคนอ่อน แอก็ งี้ละนะ เฮ้ออออ
“รีบไปทำแผลเถอะ” หน้าเธอ คงแย่มากก เพราะ คงจะโดนไปหลายฉาดด อึ้ย !
“เป็นอะไรรึป่าวโอฮานิพี่เป็นห่วงแทบแย่” แฮก ๆ เหนื่อย ย
“ไม่เป็นไรมากคะพี่โออึนฮาพอดีมีพี่สาวคนสวยคนนี้ช่วยไว้”เธอยิ้มและผายมีมาที่ชั้น
>[]< ใบหน้าของ โออึน ฮา ได้ยิน โอฮานิพูดหนะฮ่าๆๆ โอ๊ะ แล้วก็ชื่อโอฮานิก็ได้ยิน โออึนฮาพูดอีกที == ‘ ซับ ซ้อน 55
“หน้าชั้นมีอะไรติดอยู่รึป่าว”
“ อ่า เปล่าว คับ “ โออึนฮา รีบตอบ
“ อืม งั้นไปละ แล้วนี้เธอหนะ หัดดูแลตัวเองซะมั่งไม่ชั่ย จะให้ใครมาดูแลเธอ ใคร เค้าจะไปมีเวลาว่างขนาดนั่น “ ฮันนามิ พูดจบก็เดินออกมาเรย”
“โคตรเท่ห์” โออึนฮาหลุดปากชม เขาซึ่งไม่เคยชมใครเรยแม้กระทั่ง ผู้ชายด้วยกัน ก็ตาม
“งะ T^T หนูจะพยายามนะคะออนนี ”
“เป้นไงมั่ง” ปิงปองถาม พลางเดินเอาอุปกรณ์ ทำแผลมา
“ก็เป็นอย่าง ที่เห้นเนี้ยละแก แก ไปมุดหัวไหนมา ๆๆ ย้ะ ไม่มา ช่วยชั้นเห็นมะโดนตบเรย”
“โห่ย ชั้นห้ามแกแล้วไม่รุ้ละ ก้ไปเอาอุปกรณ์มาไง เล่า !” แล้ว ปิงปองก็เริ่มทำแผลให้ฮันนามิ
“นามิซัง เธอจะไปอยู่กับ โยซบ จริงๆหรอ” ปิงปอง ถาม
“ก็จริงเดะ ! สนุกแน่เรื่องนี้ หึๆๆๆๆ” สาวสวยยิ้มแพรวพราว
หลังเลิกเรียน
“ปิงปอง ง งโทรหาพี่เธอเดะ อยุ่ไหนละ ” ฮันนามิ พูดแกมสั่ง
“จ้า ๆๆ”
“พี่เค้าบอก อยู่สานามบอล เล่นบอลกันอยู่ อะ” ปอง มาบอก หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ
“ปะ” ชั้นลากยัยปอง ออกมา
“ปะ ปะ ไปไหน น น น น” ปิงปองถามอย่างวิตก
“สนามบอลไง ”นามิยิ้มอย่างสดใส
สนามบอล
“เฮ้ !!! ไอ้จุนอย่ามัวแต่ทำเท่ห์อวดสาวดิ วะส่งมา ๆๆ”เสียงพวกปริ้น ดังยั้วะเยี้ยะไปหมด บรรยาย ไปอย่างหน้า เกลียด - o – ‘
“ฮันนนี้จ๋า กลับบ้านกัน เค้ากับลูกมารอละเนี้ย” ฮันนามิพูกพราง ยิ้มหวานหยดย้อน
“=[]=’” หน้าทุกคน ชั้นฉวย โอกาสตอนทุกคนกำลังอึ้งวิ่งปเกาะแขน โยซบอย่างน่ารัก น่ารักหรอ - -‘
“ปะคะไปเก็บเสื้อผ้าบ้าน นามิกัน” เอาแล้วไงเริ่มแผน ว๊ากกก ฮ่าๆๆ แค่คิดก็หนุกหนาน
“เฮ้ย ย ย ย เอาจริง” โยซบ ถามอีกครั้ง เพื่อ ความแน่ใจ แต่ชั้นไม่ตอบคะ สวยหยิ่งอะมีปัญหามะ ชั้นลากกกก เค้ามาที่รถ เรยคะแล้วยัดเค้าไปในรถ เรยโฮ๊ะๆ
“ออกรถ” คนสวยสั่ง ฮ่าๆๆ
“อย่าคิดว่าชั้นรู้ไม่ทันเธอ ชั้นรู้ว่าเธอโกหก” อึก =[]=; สะอึก เรยคะ
“แต่ชั้นจะลองเล่นตามเกมของเธอดูก็ละกันเพราะตอนนี้ชั้นกำลังเบื่อ อยู่พอดี” โยซบ พูดอย่างมาดมั่น โฮๆๆๆๆ cryyy
…….. เงียบ คะไม่ตอบ ฮ่าๆๆๆ ไม่ชั่ยหยิ่งนะ เถียงไม่ออกอะ -3-
ชั้นมองภาพคอนโด สูงตระหง่านตา ดูจากสายตา น่าจะมีราคาแพงระยิบ เหยียบ สิบล้าน ได้มั้ง และนี้คือคอนโดของเค้าคะ โยซบ ห้องของเค้า เป็นห้องชุดสีสัน เจิดดมากกกกก แบบว่า ดูก็รู้เรยเจ้าของหองต้องเป็นคนร่าเริงสนุกสนาน
“นี้ เรามาทำข้อตกลงกันดีมั้ยฮะ ” โยซบปลุกชั้นออก จากพวัง
“ข้อตกลงอะไรของนาย” ชั้น ถาม
“ผมจะทำเหมือนกับคุณเป็นแม่ของลูกของผมจริงๆ จนกว่าลูกจะคลอดหรือจนกว่าความจะแตกหึๆ ” โย ซอบยิ้ม
“’งั้นเรา มารุ้จักกันดีกว่านะฮะ ”โยซอบพูดขึ้นมาอย่างร่าเริง
“อือ ว่าไง ว่ากันสิ” ชั้นตอบไปแบบส่งๆ
“งั้นอย่างแรกผมขอเรียก คุณว่านามิ ก็ ละกันนะฮะ เป็นกันเองดี นามิ ก็สามารถเรียกผมว่า ซบ หรือ ซอบบี้ก็ได้ ฮะ ”
“อือ ชั้นตอบรับแบบง่ายๆ”
“แล้วนามิ อายุเท่าไหร่แล้วฮะ”
“พูดมากจัง !! 17 ยะ” น่ามิเริ่มหัวเสีย
“ฮะๆๆอย่าพึ่งหัวเสียสิครับพี่สาว” ซอบบี้ยิ้มร่า
“พี่สาว งั้นเร๊อะชั้นอยู่ชั้นเดียวกับนาย นะยะ ” นามิพูด
“ก็ผม ย้าย มาเรียนต่อที่นี้หนะฮะ ตะก่อนผมอยุ่ที่เมกา ผมเรยเรียนไวกว่าพี่สาว” โยซบยิ้มร่า“
“เออๆๆ ” จะว่าไปชั้นหนีมา อยุ่กับผู้ชายกริส ส ไม่ชั่ยหนีสิเค้าเรียกว่าหอบผ้าหอบผ่อน อยากจะบอกว่าไม่แตกต่าง ! = =’ โทร ไปบอก ป๊ะป๊ากับ มี๊ >< หน่อยดีกว่า
“ป๊ะป๊า ไม่ต้องเป็นห่วงนามินะ นามิขอลองใช้ชีวิตด้วยตนเองสักเดือนสองเดือนนะคะ ป๊าคงไม่ว่ากัน ก็นามิหนะ อยุ่แต่ในความดูแลของทั้งสองท่านมาตลอดไม่ชั่ย หรอเรยอยากออกมาผเชินโลกมั่งไม่ว่ากันนะคะ ขอบคุนคะ จุ๊บ”
“นี้ซอบบี้ ชั้นหิว !” ฮันนามิบอกอย่างเอาแต่ใจ
“อุปกรณ์มีฮะเชิญพี่สาวตามสบายอยากกินอะไร”โยซบบอก
“ทำไห้หน่อยทำไม่เป็น”
“ลอง อ้อนผมดูดิท่าอ้อนถูกใจก็จะทำ ”*o* หนอย ย ยอีเด็กนี้ ฮึ้ยๆ ท่าไม่หิวไม่ง้อนะยะ
“โปรดทำอาหารให้หน่อย คะ !!” ชั้นพูดพลางงกัดฟันกรอดดดด
“ไม่เอาน่า งี้ไม่ ค่อยน่ารักเรยงั้นพูดตามผมนะฮะ ซอบบี้คะ พี่สาวคนนี้อยากลอง ชิมนายเอ้ยไม่สิ ชิมอาหารฝีมือนายจังได้โปรด ทำให้กินด้วยเถอะคะ ” โยซอบ ยิ้มกวน น่างี้ลอยไปลอยมาเชี้ยว ว ว วุ้ย ยย หงุดหงิดหิวด้วย
“ฮึ้ ยย !ซอบบี้คะ พี่สาวคนนี้อยากลอง ชิมอาหารฝีมือนายจังได้โปรด ทำให้กินด้วยเถอะคะ” ชั้นพูดอย่างเข็ญใจ TT โยซบย้มมุม ปาก กริส ส ชั้นเห็นนะยะ งืออๆๆ แล้วเค้าก็รีบไปทำอาหารให้ชั้น
“เป็นไงมั่งฮะ อร่อยมั้ย” โยซอบถาม
“ก็ดี” ไครบอกมันก็ดีกันละอร่อยยยย มากกกเรย ละแต่ไครจะบอกแบร่ :P
“หึๆ ”
“หัวเราะแบบนั้นแปลว่าอะไรยะ”หนอย ๆๆ
“ป่าว ฮะ” กินๆๆไปนี้แหน่ พอชั้นกัมลัง จะอ้าปากด่าซอบบี้ก็คีบอาหารยัดปากชั้นในทันทีหนอย ย ย ย .)))((((. เขากำลังจะ หัวหัวเราะ ชั้น ในขณะที่เค้าอ้า ปากหัวเราะนั้นชั้นก็ได้คีบอาหารยัด ไส่ปากเค้ามั่ง ฮ่าๆๆ
“อ๊อก !!!พี่สาวเล่นบ้าไรเนี้ย ย”
“กร๊ากกกกกกกฮ่าๆๆก็นายทำชั้นก่อน อะ”
“ ฮ่า ๆๆๆ “ สองคนช่ายหญิง ต่างผลัดกันหัวเราะ
และอาหารมื้อ เย็นนี้ก็ได้ จบลงพร้อมกับเสียงหัวเราะ ที่ดังครืออยู่เต็มห้องครัวแห่งนี้
“เฮ้ ๆ ซอบบี้ ชั้นต้อง นอนไหน อะ” ฮันนามิถามพร้อมกลับ กวาดสายตาไป รอบๆห้อง ห้องนี้มีห้องนอนเพียงแค่ห้องเดียว ก็เป็นห้องชุด อะ
“สงสัยคืน นี้เราต้องขึ้นเตียงด้วยกันละ ฮะ” โยซบ ยิ้ม อย่างเจ้าเล่ห์
“นี้ !! แค่บอก ว่านอนเตียงเดียวกันมัน จะตายหรอยะ ดูใช้ศัพท์ดิ๊ แสลงหู -- ‘ นี้นาย ก็ไปนอนโซฟา ดิ ” ฮันนามิ ใช้สายตาออดอ้อน
“ผมเกรงว่าจะไม่ได้ฮะ พี่สาว ” โยซบยิ้มทะเล้น
“ก็ไหนพี่สาวบอกว่า เราเคยมีอะไรกันเล้วไง ก็ถือว่าเราเป็นสามี ภรรยากันแล้ว” พูดจบโยซบ ก็โปรยยิ้ม ต่อ
“=[]=’” เถียงไม่ออกคะ โฮ ๆๆ
“’สามีภรรยา ก็ย่อมนอนเตียงด้วยกันได้ ใช่มั้ยฮะ” โยซบ รุก ต่อ
“……..” พูด ไม่ออกT^T ฮือ ๆๆๆ แปล ว่าชั้นต้องยอมรับ ชตากรรมเร๊อะ
“ปะ พี่สาว ขึ้นเตียงกันฮะฮ่า ๆ” ดูมัน ดูม้าน น น น ยิ้มยียวน มากกก ฮืออออ
“นี้ อย่าล้ำเส้นดิ !” ชั้นพูดพร้อมกับเอาเท้าเขี่ยมือของโยซบไปด้วย ย้ำ เท้าคะ - -
“…..” เงียบไม่มีเสียงตอบรับ เอ้อผู้อ่านคงจะสงสัย ว่าไปแบ่งเตียงกันตอนไหน ฮ่าๆๆ ฮันนามิคนนี้เองคะเป็นคนออก กฎ นี้มา โดย อ้างว่า ท่าเค้าระเมอ เอามือหรือเท้ามาโดน ลูก [ลูกที่อยุ่ในท้องคะ] ลูก อาจจะได้รับความกระทบกระเทือนและบลาๆๆ โฮ๊ะๆ สวยมีสมอง
“นอน ได้แล้วพี่สาว เดี๋ยวลูกไม่แข็งแร็งนะ” โยซบ พูดพร้อมกับ เอื้อม มือมากอด ตัวชั้นไว้อย่างถือ วิสาสะ
“ปล่อย ย ย ยอีเด็กนี้ !’
“จุ๊ๆๆ นอนเถอะฮะ” โยซบพูดพร้อมกับปิดไฟ
“ปล่อยช้า น น น ” ไมมีเสียงตอบรับ จาก หมายเลข ที่ท่านเรียก ตู๊ด ๆ T^T แปลว่าชั้นต้องนอน ในสภาพนี้สินะ โฮๆ
“นามิ นามิ ฮะ”
“……”
“หลับแล้วสินะ” โยซบมองใบหน้า ของหญิง สาวที่อยู่ในอ้อมกอดเค้า เค้าลากสายตาตั้งแต่ ดวงตาคู่สวยสีดำ มีมนต์สะกด และขนตายาวเป็นแพ เรียงกัน อย่างสวยงาม จมูกเชิดรั้น ที่แสดงถึงนิสัยที่ดื้อดึง ของเจ้าตัว และปากเป็นกระจับสีชมพูระเรื่อ ที่ยาก ยิ่งนักท่าหาก มองแล้วจะไม่อยาก ลองสำผัสดูสักครั้ง
“ฝันดีนะ ฮะ” โยซบกล้มไปจุมพิต บนหน้าผากของฮันนามิ
“ตึกตัก ๆ “ เสียงหัวใจบ้า อย่าดังน้า เงียบๆไว้ ฮันนามิซึ่งยังไม่ได้ เข้าสุ่ห้วงนิรา ได้แต่ข่มตาหลับ ได้แต่ห้ามปรามเสียงหัวใจ ของตัวเอง ที่ดังและเร็วขึ้นกว่าปกติ
By นามิซัง
แนะนำตัวละคร
นามิซัง
ใครทำเพื่อนชั้น ! เตรียมรับผมกรรมได้เรย!แบร่
โยซอบ
จะให้ผมยอมแพ้ในความน่ารักของเธอเร๊อะ เหอะไม่มี วัน
ดูจุน
เฝ้ามองแต่เธอ
ปิงปอง
TT ฮืออ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ
โออึนฮา
ใช่เรยนี้ละรักแรกพบ
ไม่ ตลกละนะ ! ฮะ’ มาเล่นกับหัวใจของคนอื่นอย่างนี้พี่สาว
By โยซบ
บทนำ
ฮ้า ว ว ว ว ว ว !! ในที่สุดก็ถึงสักที คิดถึงจังเกาหลี จ๋า ><นี้ก็ 4ปีแล้ว สินะ หญิง สาวร่างบาง ก้าวขาออกจากรถ รีมูซีน แล้ว มองไปรอบๆ บ้านเพื่อสังเกตุความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น “สวัสดีคะ คุณหนู “ แม่บ้าน เก่าแก่ประจำตระกูลทำความเคารพ หญิง สาวอย่างนอบน้อมหญิงสาวยิ้มรับ แล้ว”โผลเข้ากอด คิดถึงแม่ นมจัง” ><แต่ เอ๊ะ ! ทัมไม ตัวแม่นมถึงเป็นแผลคะไปทำอะไรมา หรือ ใครทำอะไรแม่ นม ! ใคร บัง อาจ ! หญิงสาวกร้าว กราด หญิง ชรา ได้แต่ ส่ายหน้าไปมา คุณหนูไม่เคยเปลี่ยนไปเรยเธอ เป็นคนที่น่ารัก อยุ่เสมอ และมักจะเอาใจใส่คนรอบ ข้างตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือ น้อยก็ตามหรือใครทำให้ คนที่เธอรัก ต้องเจ็บ ปวด เธอ ก็มักจะแก้แค้น ให้เสมอ และมักไม่นึกถึงผลที่ตาม มา คุณหนู จึงเหมือนเด็ก อยู่เสมอ “ แม่ นม หกล้มเอง คะ ไม่มีอะไรเรย คุณ หนูไป พักผ่อนเถอะคะเดินทางมาเหนื่อยๆ เราได้เตรียมห้องนอน ให้ คุณหนูเรียบร้อยแล้ว “ หญิง สาวร่างบางพยักหน้า “ โอเค คะ รักแม่ นม นะ จุ๊บ อย่าให้รู้นะว่ามีใครรังแกแม่นม “ หญิง สาวสะบัดหน้าและเดิม ตาม สาวใช้ไป
คุณอย่าได้สงสัยไป หญิง สาว ร่างบาง รูปร่าง สูงโปร่งจมูกเชิดๆรั้นๆ และริมฝีปากบางเล็กเป็นกระจับ ผม ที่ยาวสลวยสีดำ ยาวมาถึงสะโพก รวมๆ น่าตาจัดได้ว่าสวยมาก สวยกว่าดาราบางคนด้วยซ้ำไป เธอ มีชื่อว่า ฮันนามิ หรือ ที่คนทั่วไป ชอบเรียก เธอ ว่า น่ามิซัง แต่เธอมักจะแทนตัวเองว่า นามิ เสมอ ๆ
เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูล ฮัน’พ่อของเทอทำงานเกี่ยวกับพวกอสังหาริมทรัยพ์ทั้งหลาย ผู้ที่จัดได้ว่าเป็นคนรวยระดับต้นๆ ของ เอเชียเลยก็ว่าได้ ในอดีตเธอ เคยอาศัย อยู่ที่ เกาหลี แต่ ครอบครัวเธอต้องย้ายไปขยายกิจการที่ญี่ปุ่นเธอจึงต้องย้ายไปตั้งแต่ อยู่ประถมแต่ตอนนี้กิจการที่นั้น เข้าที่แล้วเธอจึงมาเรียนต่อ ไฮสคูลที่นี้ไห้จบ
“ห้องเสร็จแล้วคะคุณหนู ฮัน “
“ขอบคุณนะคะ “ J หญิงสาวพูดและยิ้มไปด้วย ว้า ย ยย เธอ ฉุกคิดได้ ตั้งแต่มาเธอยังไม่ได้ไปเยี่ยมเพื่อนของเธอเรย
“เตรียมรถ ให้หนูด้วย หนูจะไป บ้าน ปอง “ หญิงสาวยิ้มกริ่ม
“ ปิง ปอง ง ง งงง อองๆๆๆๆๆๆๆ “ นามิซังตะโกนเรียกเพื่อน
“ใคร วะ ! มาตั้งแต่ช้าว 0.o’ !“ ดูจุนมอง หญิง สาว ด้วยความตะลึง
“ห่ว ย ย ! รับแขกไม่สุภาพเรยนะ โอปป้า จุนนี้><” ฮันนามิ เหยียดยิ้ม สวย
“ เธอ ! ฮันนามิ ! เธอมาเมื่อไหร่ เป็นไง มั่ง อยู่โน่น โตขึ้นเยอะเลย นะ กลับมาคราวนี้ มานานมั้ย ? : ดูจุน ยิงคำถาม รัวๆ ใส่ฮันนามิ ฮันนามิ ได้แต่ชักสีหน้าใส่
“ โอ้ย ย ยย จะถาม อีกนานมั้ย ! เมื่อย ย ย คะ แล้วที่ถามมานี้ก็ตอบไม่ทันด้วย กลัว ใครแย่งถามยะ ! หลีกไป น้องจะไปหา ปอง ! “ ฮันนามิสะบัดหน้าและเดินหนีไป
“หึ ๆ . . ไม่เปลี่ยนเรยนะเธอ ฮันนามิ “ ดูจุนได้พูดเบาๆกับตัวเอง
“ นายว่า ไร นะ ! ไม่ได้ยิน อะ “ ฮันนามิ ยื่นหน้ามาใกล้ๆ เพื่อ สอบถาม
“ เฮ้ย ย ย !!! ยื่นมา ทำไม ไกล้เนี้ย”
“ แค่นี้เองยะ ! แค่จะแวะมาถามว่า ยัย ปอง ยุส่วนใหน ในบ้าน อย่างพระราชวัง ของนาย ฮันนามิ พูดรัวๆๆ ใส่ ดูจุน ! เอ๊ะ จุนนี้ หน้าแดง ด้วย เฮ้ออ แต่ช่างมันเหอะตอนนี้ขอให้ได้เจอ ยัย ปอง พอแล้วกรี๊ดๆๆคัน ปากอยากเมาท์
“ อยู่ที่สวนหลัง . . . .” ดูจุน พูดยังไม่จบหญิงสาวก็รีบ เดินไปที่หมายอย่างรวดเร็ว
“เหอะ ‘ สงสัยหัวใจต้องทำงานหนัก อีกครั้ง ละ มั้งเรา “ ดูจุนพูดได้แค่นั้น ก็เดินออกจากบ้านไป
“ปิงปอง ง เค้าคิดถึงตัวจัง ง ง ง ง กรี๊ดดดดด “ ฮันนามิพุ่ง เค้ากอด ตัวของปิงปอง ปิงปองหยัดตัวขึ้นด้วยความตกใจ
“ คิดถึงเค้าไม่ตัวเอง งเอ๊ะ ! ปอง ร้องให้ทำไม “ หรือว่ายัยนี้ ดีใจที่เรากลับมา กรี๊ดดด >< ฮันนามิคนนี้ปลื้มค้า เฮ้ย ย ไม่ใช่รุ้สึกว่า ปอง จะร้องให้มานานแล้ว ดู สิ ตาแดงกล่ำเรย ใคร อะ มันช่างกล้า ลาก กล้วย !!!
“ไม่มีอะไร จ้าเป็นไงมาไง เนี่ย โหย ย นามิซัง สวยขึ้น เยอะเรยอย่างงี้หนุ่มๆคงจีบเยอะแน่” ปิงปอง รีบปาดน้ำตาออก อย่างรวดเร็วและรีบเปลี่ยนเรื่อง จะให้ยัย นี้รุ้ไม่ได้ เด็ดขาด ว่าเราทำไมถึงร้องให้ ไม่งั้น เอิ่ม ม ไม่เหลือซากก ! >[]< โฮๆ เอ๊ะ !’ คุณ ผู้อ่านคะ คุณอาจมองยัยนี้ ภายนออกจะเป็นคนนอบน้อมต่อ ผู้ใหญ่น่ารักและร่าเริง อันนี้ก็จริงคะ แต่ยัย นี้เนี้ย แอบหัวรั้น นะคะ ก็ลูกคุณหนูมักถูกเลี้ยงมาแบบนี้นี้เนอะแล้วยังฝีปากอันแรงกล้าของนางอีก ปองละกลัว ToT ท่า นามิซังรู้เรื่องเข้าละก่อ ไม่อยากจะคิด
“ก็ไม่ขนาดนั้น จ้า “ ว้าย ย เขิน อะมีคนชม ^o^ [ยัยนี้ - -] แต่เฮ้ย ย ! นี้ไม่ชั่ยประเด็นเอาใหม่วางมาดคุณหนู ผู้ หน้าเกรงขาม
“อะแฮ่ม ๆ “ กระแอม พอเป็นพิธี
“บอกมาว่าเธอเป็นอะไร อย่าให้ นามิ ผู้นี้ ต้องหา อะไร มาง้าง ปากเธอ ! ยอมบอกมาซะ !
=[]= บอกแล้วไง ยัย นี้มันนางมารร้าย ชัดๆ แล้วจะเอาไงได้ละคะ ก็ต้อง ยอม เล่าเฮ่อออ
“ ก็ได้จะ ๆ ^^;’ เรื่องมันมี อยู่ว่า . . . . “
อยากรู้รายละเอียดเพิ่มเติมโปรดติดตามเล่ม B2ST Bewitching Princeนะจ๊ะ ]
Come black
กรอดดดดดดดดดด ชั้น ขบกรามแน่น ด้วยความแค้นใจ ยัย ปองนะยัยปอง ไปยอม คบกับพู้ชายอย่างน้านน ทำไม ชึ้ย ! ลากกล้วย ย ยย ย ย อ๊ากกกกกก คนสวยหงุดหงิดคะ จะไม่ให้หงุดหงิด ได้ไงคะ ก็ยัย ปองไปมีแฟนแล้ว แฟนมัน ออกจะควงผู้หญิง ให้มันเห็นอยู่ทุกวี้ทุกวันมันก็ทนไปได้เนอะ เป็น ชั้นคนนี้นามิ นี้ ! ไม่เหลือ ค่ะ เก็บซะเรียบฮึ้ย ! สวยซะเปล่า ยัย นั่น กลวงจริงๆกรี๊ดด ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด ไม่ได้การละ ! จะยอมให้ ผู้หญิงเป็นของเล่น ยอม สังเวยไอ้บ้านี้ไม่ได้ละ ชั้นจะทำให้แกรักชั้นให้ได้ คอยดู๊ ! แบร่ ! เอ๊ะมันชื่อไรนะ !อืม ม ม ม ม ! อ๋อ ยังโยซบ ! เฮอะ ! อยากจะเห็นน้ำหน้านัก แกอยู่ไม่สุขแน่หมูน้อยที่รอวันโดนเชือดอย่างแก อีโยซบ บบ บ บ บ
“ ฮัลโหล เป็นไงมั่ง แกอย่าได้เทร้าซึมไป เดี๋ยวชั้น จัดการเอง หึๆ “ นามิ หัวเราะอย่างชั่วร้าย
“ เธอ จะทำอะไร อะ นา นา มิ ซัง” ปิงปอง พูดด้วยเสียงสั่นๆ เธอกังวล ว่านามิจะเล่นอะไรแผลงๆ
“ เออ น่า นะ :) เดี๋ยวเธอก็รุ้เอง ว่าแต่ว่า เราได้ อยุ่ห้องด้วยกัน ใช่ปะ “ นามิถามพลาง คิดเรื่องสนุกไว้ในหัว
“ จ้าเรา อยู่ห้อง 6B นะ พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอม แล้ว นะ งั้น แค่นี้ก่อนนะ นามิซัง ชั้น ขอไป เตรียม ข้าว ของก่อน “
“ อืม ๆ ยะ แล้วพรุ่งนี้ เจอ กัน “ พอวางสายเสร็จนามิ ก็เข้าสู่ห้วงนิทรา ในบัดดล! เอ๊ะ ! คนเขียนนี้ จะ มาเขียนเรื่องสมัยสงครามโลกหรอ ยะ ดู แต่ละคำพูด เอิ่ม ม = = ;
New school
โรงเรียนแห่งนี้มีชื่อว่า 'ปรินซ์เฟอร์เซส ไฮท์สคูล' ซึ่งคนมีฐานะเท่านั้นที่จะเข้าเรียนโรงเรียนแห่งนี้ได้ .. แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น = ='
เฮ้อออ นั่ง รอ ที่รดจนเบื่อละ ยัย ปองยังไม่มา สักที ฮันนามิได้แต่พูดกับตัวเองในใจ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ยัยปอง ง เธอมาเลต ! ชั้นรอเธอ รากแทบงอกไปมุดหัว ยุส่วนใหน ของโลกมายะ “ ฮันนามิซัง พูดรัวๆๆๆๆ ใส่ ปิงปอง
“เอ้า! ก็ รถเฮง ซวย ! ของ ดูจุนโอ้ปป้ามันยางแตกนี้ จะไห้ชั้นทำยังไง “ ปิงปอง พูดอย่างหัวเสีย
“ยะ ! งั้นก็รีบๆ พา ชั้นไปทัวร์ โรงเรียนได้ละ คนสวย เมื่อย !” ปิงปองก็ พาฮันนามิ เดินชม โรงเรียน
“ นี้ ปิงปอง ทัมไมชะนี พวกนี้มองเราอย่างงี้อะ มันเป็นไครหรอ” เรียกเขาชะนี ! โห่ =[]=’ ฮันนามิ หันไปมอง พวกผู้หญิง กลุ่มหนึ่ง ที่มองมาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
“ พวก นัง ดาว โรงเรียนหนะ ชั้นมีเรื่องกับพวกมัน นิดหน่อย “ ปิงปอง พูด แบบ ขอไปที
“ หน้าอย่างกับ สถุน ! ไปเป็นดาวได้ไงเนี้ย - -‘ ซื้อเสียงอ๊ะป้าว ว “
“ =[]=”” ฮันนามิ เธอ แรง ! ท่าเธอจะฝีปาก จัดจ้านขนาดนี้นะ โอ้วว สงสาร พวกเธอจริงๆเป็นนถึงกับดาว โรงเรียนแต่กลับโดนด่าหน้าอย่างกับสถุน ToT ปิงปองได้แต่พูดอยุ่ในใจ
“ จะไปไหนหรอจ๊ะ น้อง ปิงปอง “ ยัย หน้าสถุล ขว้าแขนของ ปิงปองไว้ได้ ว๊ากกก ชั้นติดคำพูดหยาบๆ มาจากยัย ฮันนามิซัง แน่ นอน ฮืออ TT
“ ปล่อย มือ จากเพื่อน ชั้น “ ฮันนามิ บอกเสียง เย็น
“ น้องเป็นใครคะ ? สงสัยจะเป็นเด็กใหม่พี่ว่าอยู่ห่างๆพี่ดีกว่าท่าไม่อยากเจ็บตัว ! “ ยัย ชะนีหน้าเผือก ยิ้ม เย็น ว้า ยย ย เปลี่ยนชื่อให้เค้าเสร็จ สัพ =[]=’
“ ชั้นจะ ยุ่ง ! ทัมไม โปรด เอา มือสากๆของรุ่นพี่ ออกไปด้วยคะเดี๋ยว แขนอันบอบ บางของเพื่อนน้อง จะเป็นรอยเอาได้” ฮันนามิซังพูดจบ ก็แจกรอยยิ้มหวาน น น ปาน น้ำพึ่ง เอิ่ม ! แล้วจะ เปรียบเทียบเพื่อ ! - - ‘;
“ กิส ส ส ส ส อี เด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง สงสัยวันนี้ชั้น ต้องสั่ง สอน แกให้ รุ้มั่งละ ! “ ฮาร่า [ปองพึ่งแอบกระซิบ บอกชื่อ]เตรียม จะตะหวัด ปลายนิ้วเรียวสวย ของเธอลงบนใบหน้าของ ฮันนามิ นิ้ววเรียวสวยหรอ เหอะ ! นิ้ว ที่เต็มไปด้วยเล็บขบต่างหาก จากนิ้วที่เรียวสวยของคูฮาร่า กลับกลายมาเป็นนิ้วที่มีแต่เล็บขบ เพียงเพราะ อัคติ ของฮันนามิเอง อาเมน TT
“ เฮ้ย ย ยคูฮาร่าพวกปริ้นซ์มา ๆๆ “ พวกลูกกระจ๊อก ของ ยัยชะนีหน้าเผือก รีบบอกอย่าง กระตือ ลือล้น
“ เฮ้ ๆ พอ มาวัน แรก ก็ก่อเรื่องเรยหรอ ยัย ตัวแสบ “ ดูจุนเข้ามา แซวฮันนามิพร้อมกับ ขยี้ผม อย่าเอ็นดู
“ ยุ่ง ! หัวยุ่งหมดแล้วนี้เห็นมะ อีกอย่างนะ พวกนี้เป็น ฝ่ายมาหาเรื่องเราก่อน” ฮันนามิพูดพร้อมกับเอามือปัดมือของดูจุน ที่กัมลังระเลงหัว ของเธอ อย่างเมามัน
“ ปริ้นซ์ คะมาทำอะไรแถวนี้หรอคะ” ยัย ชะนีหน้าเผือก ! ถามอย่าง นอบน้อม ยังไม่เลิกเรียก เขาอย่างนี้อีก เฮ้อออ
“ ทำไม ต้องเรียกคน พวกนี้ว่า ปริ้นซ์หรอ “ ชั้นหันไปกระซิบถาม ปิงปอง
“ ก็ คนพวกนี้คือคนดัง ของ โรงเรียนไงละ หน้าตาอย่างกับเจ้าชายและก็เก่งไปซะทุกอย่างสาวๆเลยเรียกเค้า ว่า ปริ้นซ์หนะ “ ปิงปอง กระซิบ บอก
“แล้วคนที่ ยิ้ม สวยๆ น่าตาน่ารักจิ้ม ลิ้มนั้นหนะคือ frisky princeหรือ โยซบ กรีส ส “ ปิงปองบอกอย่างตื่นเต้น
“ คนที่มันหักอกเธออะหรอ ? “ ฮันนามิถามอย่างหน้าตาย
“ อดีตยะ ! ตอนนี้ชั้นไม่ชอบใครแล้วน่ารักใช่มั้ยละ “ ปิงปอง พูดอย่างร่าเริง
ฮันนามิซัง ได้มองและ สำรวดตามใบด้วย ผู้ชายคนนี้ ผู้ชายคนนี้จัดใด้ว่าเป็นผู้ชายหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม เค้ามีรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์ ปากนิดจมูกหน่อย เหมือนผู้หญิงเรยอะหน้ามอง จริงๆ เป็นคนที่ไม่ สูงมาก แต่ไม่ถึงกับเตี้ย หน้าตาที่น่ารักสดใสของเค้า เข้ากับสีผมสีน้ำตาลแดงของเค้ามากดูผิวเผินเหมือนเน็ตไอดอลเรยอะ ว้า ย ย น่ารัก เฮ้ยๆๆ ไม่ได้ ๆๆ มันคือสัตตรู จำไว้ อึ้ย !
“ ส่วนคนที่ สองเค้าชื่อ ดงอุน เป็น snow prince หนะ “ ฮันนามิ สำรวจ รูปหน้าของเขาไปด้วย จัดได้ว่าเป็นคนหน้าตาดี ตาเฉี่ยวจมูกโด่งเป็นสันจากรูปลักษณ์ภายนอกสีผมสีบอล ทอง ช่างเค้ากับเขา แลดูเค้าออกเป็น คนขรึม ๆ เก็บ เนื้อเก็บตัวออกจะเย็นชาซะด้วยสิ วาง มาด แบบ เจ้าชายเรยแฮะ
“ ส่วนคนนี้ ชื่อว่า จงฮยอน เค้าเป็น B2ST Bewitching Prince” ผู้ชายคนนี้ทำ สีผมน้ำเงิน ถึงแม้ ว่าสีหัวของเค้าจะประหลาดแต่ไม่ได้ทำให้รัศมี ความหล่อเค้าหด หายไปเรย ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะเพลย์บอยเสเพลแต่หล่ออะ >< ใบหน้าที่หล่อ ยั่ว ยวน กริส สพอเหอะ เดี๋ยวเธอก็ได้เขมือบเค้า ผ่านสายตาแบบนี้ละ ขอบคุณคุณ นักเขียน ด้วยความเคารพรักฮันนามิ J
“ ส่วนคนนี้ เค้าชื่อลีกิกวัง ตำแหน่งคือ fickle princeหนะ “ ชั้น ไล่ มอง กวัง น้อย กริสสส เรียกเค้าอย่างสนิทสนม หล่อ ลลากกกกกกกก เคาทำผมสีควันบ่หรี่ ดูกวนๆ แบดบอยๆ ก็หล่ออะ >< ชอบ บ คนนี้แม่ จ๋า หนูจะเอา>< จมูก ที่โด่งเป็นสัน อันสวยงาม >[]< อธิ บายน่าตาผู้ชายตามความคลั่ง ><s] หล่ออ อะๆ พอะละ ยิ่งพูดเลือด กำเดาจะกระฉูดดด >[]<
“ ส่วนคนนี้ เค้าชื่อสวยซึงตำแหน่งคือ romantic prince “ชั้น ไล่สายตามองตามผู้ชาย อุ้ย ! ที่ได้ขึ้นชื่อว่า romantic prince จะโรแมนติก จริงมั้ยน้า น่าลองๆ ว้า ย ย คิดบ้าอะไรเนี้ยไม่ เอา ๆๆ เค้า ทำผม สีแดง เอิ่ม -- ‘ ได้ยินสีแบบนี้แต่เค้าทำมาไม่อัปลักษณ์นะคะ ยิ่งเสริมสร้างบารมีความหล่อ เค้าขึ้นไปอีก โฮกกกกกกกกกกกกกก คนอะไรจะหล่อ ปาน นี้ลากกกล้ว ย ย ย
“ แล้วนี้ก็ พี่ชั้นเอง ละ คงรู้ๆ กันอยู่ ๆๆ “ อ่อ ดูจุนเป็นคนจัดได้ ว่า น่าตาดีมากคนหนึ่ง ตาตี๋ๆ บวกกับหุ่นล่ำๆของเค้า แต่คนนี้ชั้น ไม่พิศวาสยะ เพราะ รู้จัดกันมาตั้งแต่เด็กๆ ปากเป็น กระจับ จมูกเป็นสัน ตั้งตระ หง่านอย่างสวยงาม แก มันพวกบ้า พู้ชา ย ‘ พูดมากยะยัยนักเขียน แบร่ ! ‘
โอเค ๆ ออกจาก พวัง กลับ เข้าสู่ภาวะ ปกติ ได้แล้ว โอเค ‘ ฟุ๊บ !
เข้าสู่สถนาณการอันปัจจุบัน เหล่าปริ้นซ์ ต่างมอง หน้าชั้น คงจะสงสัย กันละสิ ว่า คนสวยๆๆ อย่างชั้น จะ มาทำอะไรที่ โรงเรียนพวกนาย ฮิ้วว วว ยอตัวเอง
“ นี้ ฮันนามิซัง เพื่อน ของปิงปองเอง “ ดูจุนโอ้ปป้าแนะนำชั้นกับเหล่าปริ้นซ์ ยิ่งมองภาพ รวม เค้า ยิ่งจะหลอมระลาย เค้าพึ่งรู้ว่าเป็นโรคร้าย ว่าเค้าแพ้ภูมิ คนหล่อ >[]< โฮ่ ๆ แค่เห็นก็ อ่อนระทวย กิส ส ส >< นักเขียน ว่า พอก่อน เดี่ยว ยัยนี้จะสติแตกไปกันใหญ่ เข้าสู่ สถาณการณ์ปัจจุบัน น น
“ ชื่อน่ารักจังนะคับ “ ฮยอน ซึง เริ่ม พูดจาหยอดชั้นแล้ว แต่ชั้นไม่หลงกลหรอกนะยะ ก็แค่พวกม้อ แบร่ :P
“ ชื่อชั้นรู้ตัวเองดี ขอบใจคะ “ฮันนามิซัง ตอบอย่าเชิด ๆ ‘ และ แสยะยิ้ม
“ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ “ เหล่าปริ้นซ์ ต่างก็หัวเราะเยาะที่ชั้นสามารถ หักหน้า สวยซึง [แอบเรียกอย่างเป็นกันเอง] ทันใดนั้นเอง หัวงาม ๆ ของชั้น ก็ได้บรรเจิดไอเดียในการแก้แค้นคืนให้ ยัย ปิงปอง เพื่อนรัก ได้แล้วหึๆ . . ร่างกาย สั่งการ ไวกว่าสมอง ทันใดนั้นเองชั้นโผล่ เข้าไปเกาะแขน ของ โย ซบ >< เรียกอย่าง คนกันเองอีกละ [ทั้งๆ ที่เค้าไม่ได้อณุญาติ ==’ ]
“ ที่รักละก้อ จำเค้าไม่ได้ หรอ -3- “
“ เฮ้ยยย ย ย ! “ โยซบ กระโดด นี้ด้วยความตกใจ แต่มีหรือ ที่ คนสวยและ แสนเพอร์เฟค อย่าชั้น [หาโอกาสชมตัวเองตลอด]จะปล่อยให้เหยื่อหลุดมือ หึ ๆ ๆ ๆ
“ อะไร อะ ! คืน นั้น เรายังรักกันอยู่ เรย เค่นี้ก็จำไม่ได้นะ ซอบบี้ ><” เรียกอย่าง สนิทสนมเข้าไปอีก 5555 คนสวยสะใจค่า มันจะชมตัวเองทุกบรรทัดคะ ท่านผู้อ่านอย่าได้สน = = ;
“ เฮ้ย ย ย คืน นั้น อะไรฮะ “ โยซบ พูดออกมาด้วยความ งง ๆ
“ จำชั้น ไม่ได้งั้นหรอ TT แล้ว ที่นายบอก ว่าจะรับผิดชอบชั้นก็จำไม่ได้สินะ ฮึก TT โฮ ๆๆๆๆๆๆ” ชั้นปล่อยโฮ ออก มา คนสวยมักเล่น ละครเก่งด้วยคะอย่า สน [เห็นมั้ยคะท่านผู้อ่าน มันจะชมตัวเองทุกบันทัดไป]
“ เฮ้ย ย ย ย ย ย “ ทุกคน ต่างตกใจ >[]<
“แล้วชั้นคิดว่า จะมาทวงสัญญา ที่ คุณให้ไว้คะว่าจะรับผิดชอบ ฮึก Tt[เอาเข้าไป น้ำตาไหลมาเยอะ ๆๆ ฮ่าๆ คนสวยสะใจ] “
.”คือ ชั้น ชั้น [แกล้งทำปากสั่นระริก ๆ ด้วย ความกลัว] ชั้น ชั้นท้องกลับ คุณหนะคะ !”
=[]=’ ‘’ [ใบหน้าทุกคน]
“ ไม่จริงฮะ เธอโกหก “ โยซบ พยายามแก้ต่างให้ตัวเอง แต่มีหรอ ชั้นจะปล่อยโอกาส ทองพลาดไปวะฮะ ๆๆ
“ คุณ คุณ จะไม่รับผิดชอบใช่มั้ย ? ฮึก TT ไม่เป็นไรชั้นจะเอา เด็กออก !! “ ดรา ม่าต่อ cryyyyyyyyyyyyyyyyy
“ เฮ้ย ย ย แก ไอ้ ซบ แกไม่ชั่ยลูกผู้ ชาย ใอ้ ลูกหมา “ เหล่า ปริ้นซ์ ด่าทอ ว๊ะ ฮะ ๆๆๆๆๆๆ
“ แกจะยอมให้สายเลือดแก ตายจริงๆหรอวะ “ ด่าต่ออีก ด่า เร้ย ย ชอบ บบ ฮ่า ๆๆๆ แต่เอ๊ะ ! ไม่ได้ต้องเป็นคนดีเข้าไว้ ฮี่ๆ
“ อย่าว่าเค้าเรย คะ เป็นเพราะชั้นเอง ที่ ดื่มจนขาดสติจนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ ฮือออ “ รางวัล ตุ๊กกะตาทอง ขอนะ ปีนี้ ฮ่าๆ
“ อย่ารุมเค้าสิคะ TT สงสานโยซบ ผู้ที่เป็นถึงปริ้นซ์ โรงเรียน งั้น หนูขอตัวนะคะ“ น้ำตาไหลเป็นสายเลือดละคะท่านผู้อ่าน น น ><
“ เดี๋ยว เธอมาวางระเบิดแล้วก็จะไปเนี้ย นะ “ หน้าตา โยซบ ดูหาเรื่องมากกก ฮันนามิ เริ่มเหงื่อแตก TT;’
“ ตกลง ชั้น จะรับผิดชอบเธอเอง” โยซบตอบอย่างมาดมั่น
“ หา !!! =[]=’ “ ใบหน้าอันแสนงาม ของชั้นเอง คะไหง มาง่ายเช่นนี้
“ ชั้นจะรอ ลูกเกิดแล้วเราไปตรวจ DNA กันท่า ไม่ใช่ชั้นขอฟ้องร้องเธอนะ หึ ๆ ระหว่างนี้เธอ ต้องไปอยู่ใน ความดูแลของชั้น เผื่อเด็กนี้เป็นลูกชั้นจริงๆ ชั้นไม่ยอมให้ลูก ต้อง อดอยากปากแห้งหรอกนะ ดังนั้น เธอต้องไปอยู่บ้าน ชั้น จนกว่าเด็กจะเกิด !! “ โยซบประกาศซเสียงกร้าว =[]= ช็อคสามวิ คะ TT
“ นี้ ! บ้านชั้นก็ มีปัญ ญาเลี้ยงยะ บ้านชั้นไม่ได้ถึงขั้นจน นะ ยะ ชั้นแค่ต้องการพ่อเฉยๆ ไม่ต้องมาดูแลทั้ง นั้นไม่ต้องกา น น “ เอ๊ะ ! แต่เดี่ยวนะนี้ก็เท่ากับว่าชั้นต้องไกล้ ชิดเขาแล้วทำให้เขาหลงรักแล้วก็หักอกดังเป๊าะ ง่ายๆ เรยหนะสิ 555 กริส สส ฉลาดดดด
“ แต่ คิดไปคิด มาตอบตกลงก็ได้คะ “ ชั้นเช็ดน้ำตา
=[]= ใบหน้าทุกคน
“ โอเค ตามนี้นะคะ เดี๋ยว เย็นนี้ชั้นจะขนของไปบ้านคุณไปกันเถอะ ปอง ลั้ลล ลา “ ชั้นลากยัย ปองที่ยังอึ้งไม่หายออกมา จาก วงการสนทนา
“ กิส สส สส ส ส ปริ้นซ์จริงหรอคะที่นังนั่นว่า “ อุ้ย ! ชั้น ได้ยินเสียงแว่ว ๆจากชะนีหน้าเผือก ลอยเข้าหูมาด้วย ว๊ากกกก นางถูกลืมไป เซี้ยววินาที สม แบร่ :P
“ เธอ เล่นอะไรอีกแล้วเนี้ยย นามิ!!! “ ปิงปองถาม ฮันนามิ เวลาเธอจริงจังหรือโกดมักจะเรียก ชื่อชัน้แบบนี้ละคะ เฮ่ออ
“ เปล่า น้า ลั้นน ลา “ ชั้นยังทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อไป “ เอ๊ะ เค้าทำอะไรกันหนะ เหวือออ ชั้นเห็น ว่า กัมลังมี พวกชะนี ฝูง หนึ่ง รุม เด็ก ผู้หญิง ตัวน้อยน่ารัก ๆ อยู่ เป็นฝูง รุม ผู้หญิงคนเดียวย้ำ!
“เฮ้ ! ทำไรหนะ เล่นแบบนี้มันจะไปสนุกอะไร จ๊ะ เป็นฝูงแต่กลับรุม ผู้หญิง คนเดียวอ่อน” ชั้นพูดพร้อมกับกวาดสายตา มองหน้า ทุกคนที่ทำร้าย ผู้หญิง คนนั้น โห่ หน้าเธอ มีแต่ รอยแดงๆ น่าสงสาร จัง ปิงปองกระตุก แขนชั้นให้ตื่นจาก พวัง เธอบอก อ้อม ๆว่า อย่าเข้าไปเรย แต่มีเหรือ นามิซัง ! คนนี้จะถอย หึ ๆ
“คน นอก อย่าเจ๋อ ! ” ยัยชะนีหน้าวอกตะโกน แต่งชื่อให้เค้าอีกละ - -‘
“ อยาก เจ๋อมี ไรมะ “ ชั้นถามพลาง ทำหน้ายียวน
“ จัดไห้ ! “ พวกชะนีมารุมชั้น หน้า หนึ่งคนหลัง หนึ่ง ข้าง หนึ่ง ประกบกันเข้าไป คนหนึ่งเข้ามาล๊อกตัวชั้นไว้ได้ แล้วอีกคนหวังที่จะมาตบแต่ ขอโทษ ตีนชั้น ไวกว่า มือมันหนะ ชะนีตัวนั้นเรย ถูดสอยคางและ นอน แพงกิ้งอยู่กลับพื้น
“ เพี๊ยะ !!! “ ยัยชะนีหน้าว๊อกกก วอกกก ตบหน้า ชั้นจนหน้าหัน มันมาตอนทีเผลอ อะคะ เมื่อได้รับถึงกลิ่นคาวเลือด นามิ คนนี้ ก็โกดจนเลือดขึ้นหน้า เริ่มจาก ตัวที่ จับ ชั้นไว้ก่อนละกัน ว๊ากกก เรียกเป็นตัว >[]< ชั้นสะบัด มือที่ยัย นั่น ล็อคชั้นไว้ทีแรกแล้วจัดการจิกหัวมันขึ้นมาอย่าง สะอิดสะเอียน เพราะ หัวมันเหมือนไม่ได้สระเรยอะเป็นกลีบๆ อิ๊ แล้วจัดการตบมันไปฉาก สองฉากปิดท้ายด้วยลูกถีบที่โค้ตสวยงาม
“ จึกกก “ “ โอ้ย ย ย “ ยัยชะนีที่ ตบหน้าชั้นตั้งแต่คราวแรก มันจิกหัวชั้นค้า ยอมไม่ได้ลากกกล้ว ย ย ย ย ย ชั้นจิกมัน ตอบสิคะ แล้วยังไม่พอเล็บ ที่ดูแลมาอย่าง ดี สวยหรู ชั้น ก็สมมนาคูณมันด้วยการข่วนเข้าอย่าง แรงที่ไปหน้า
“ กรีส ส ส ส สสสส สสสสส ส ส “ เอาเรยสิ กริส สร้อง เข้าไป ชั้นยิ่งสะไจ หลังจากนั้นชั้นจึงตะหวัดสายตาไป มอง คนที่เหลือ พวกมันดูหวาดกลัว นามิคนนี้มากก กลัวอะไรชั้นออกจะบอบ บาง เหรออออออออออออออ จ๊า = = ‘ ชั้น จึงหันไปสนใจ ผู้หญิง คนนั้นแทน
“เป๊นอะไรมั้ย ? “ ชั้นถาม พร้อมกลับ ยื่นมือไป ฉุดเธอขึ้นมาด้วย
“ขอบคุณคะ ” เธอ พูดอย่างนอบน้อม เป็นคนอ่อน แอก็ งี้ละนะ เฮ้ออออ
“รีบไปทำแผลเถอะ” หน้าเธอ คงแย่มากก เพราะ คงจะโดนไปหลายฉาดด อึ้ย !
“เป็นอะไรรึป่าวโอฮานิพี่เป็นห่วงแทบแย่” แฮก ๆ เหนื่อย ย
“ไม่เป็นไรมากคะพี่โออึนฮาพอดีมีพี่สาวคนสวยคนนี้ช่วยไว้”เธอยิ้มและผายมีมาที่ชั้น
>[]< ใบหน้าของ โออึน ฮา ได้ยิน โอฮานิพูดหนะฮ่าๆๆ โอ๊ะ แล้วก็ชื่อโอฮานิก็ได้ยิน โออึนฮาพูดอีกที == ‘ ซับ ซ้อน 55
“หน้าชั้นมีอะไรติดอยู่รึป่าว”
“ อ่า เปล่าว คับ “ โออึนฮา รีบตอบ
“ อืม งั้นไปละ แล้วนี้เธอหนะ หัดดูแลตัวเองซะมั่งไม่ชั่ย จะให้ใครมาดูแลเธอ ใคร เค้าจะไปมีเวลาว่างขนาดนั่น “ ฮันนามิ พูดจบก็เดินออกมาเรย”
“โคตรเท่ห์” โออึนฮาหลุดปากชม เขาซึ่งไม่เคยชมใครเรยแม้กระทั่ง ผู้ชายด้วยกัน ก็ตาม
“งะ T^T หนูจะพยายามนะคะออนนี ”
“เป้นไงมั่ง” ปิงปองถาม พลางเดินเอาอุปกรณ์ ทำแผลมา
“ก็เป็นอย่าง ที่เห้นเนี้ยละแก แก ไปมุดหัวไหนมา ๆๆ ย้ะ ไม่มา ช่วยชั้นเห็นมะโดนตบเรย”
“โห่ย ชั้นห้ามแกแล้วไม่รุ้ละ ก้ไปเอาอุปกรณ์มาไง เล่า !” แล้ว ปิงปองก็เริ่มทำแผลให้ฮันนามิ
“นามิซัง เธอจะไปอยู่กับ โยซบ จริงๆหรอ” ปิงปอง ถาม
“ก็จริงเดะ ! สนุกแน่เรื่องนี้ หึๆๆๆๆ” สาวสวยยิ้มแพรวพราว
หลังเลิกเรียน
“ปิงปอง ง งโทรหาพี่เธอเดะ อยุ่ไหนละ ” ฮันนามิ พูดแกมสั่ง
“จ้า ๆๆ”
“พี่เค้าบอก อยู่สานามบอล เล่นบอลกันอยู่ อะ” ปอง มาบอก หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ
“ปะ” ชั้นลากยัยปอง ออกมา
“ปะ ปะ ไปไหน น น น น” ปิงปองถามอย่างวิตก
“สนามบอลไง ”นามิยิ้มอย่างสดใส
สนามบอล
“เฮ้ !!! ไอ้จุนอย่ามัวแต่ทำเท่ห์อวดสาวดิ วะส่งมา ๆๆ”เสียงพวกปริ้น ดังยั้วะเยี้ยะไปหมด บรรยาย ไปอย่างหน้า เกลียด - o – ‘
“ฮันนนี้จ๋า กลับบ้านกัน เค้ากับลูกมารอละเนี้ย” ฮันนามิพูกพราง ยิ้มหวานหยดย้อน
“=[]=’” หน้าทุกคน ชั้นฉวย โอกาสตอนทุกคนกำลังอึ้งวิ่งปเกาะแขน โยซบอย่างน่ารัก น่ารักหรอ - -‘
“ปะคะไปเก็บเสื้อผ้าบ้าน นามิกัน” เอาแล้วไงเริ่มแผน ว๊ากกก ฮ่าๆๆ แค่คิดก็หนุกหนาน
“เฮ้ย ย ย ย เอาจริง” โยซบ ถามอีกครั้ง เพื่อ ความแน่ใจ แต่ชั้นไม่ตอบคะ สวยหยิ่งอะมีปัญหามะ ชั้นลากกกก เค้ามาที่รถ เรยคะแล้วยัดเค้าไปในรถ เรยโฮ๊ะๆ
“ออกรถ” คนสวยสั่ง ฮ่าๆๆ
“อย่าคิดว่าชั้นรู้ไม่ทันเธอ ชั้นรู้ว่าเธอโกหก” อึก =[]=; สะอึก เรยคะ
“แต่ชั้นจะลองเล่นตามเกมของเธอดูก็ละกันเพราะตอนนี้ชั้นกำลังเบื่อ อยู่พอดี” โยซบ พูดอย่างมาดมั่น โฮๆๆๆๆ cryyy
…….. เงียบ คะไม่ตอบ ฮ่าๆๆๆ ไม่ชั่ยหยิ่งนะ เถียงไม่ออกอะ -3-
ชั้นมองภาพคอนโด สูงตระหง่านตา ดูจากสายตา น่าจะมีราคาแพงระยิบ เหยียบ สิบล้าน ได้มั้ง และนี้คือคอนโดของเค้าคะ โยซบ ห้องของเค้า เป็นห้องชุดสีสัน เจิดดมากกกกก แบบว่า ดูก็รู้เรยเจ้าของหองต้องเป็นคนร่าเริงสนุกสนาน
“นี้ เรามาทำข้อตกลงกันดีมั้ยฮะ ” โยซบปลุกชั้นออก จากพวัง
“ข้อตกลงอะไรของนาย” ชั้น ถาม
“ผมจะทำเหมือนกับคุณเป็นแม่ของลูกของผมจริงๆ จนกว่าลูกจะคลอดหรือจนกว่าความจะแตกหึๆ ” โย ซอบยิ้ม
“’งั้นเรา มารุ้จักกันดีกว่านะฮะ ”โยซอบพูดขึ้นมาอย่างร่าเริง
“อือ ว่าไง ว่ากันสิ” ชั้นตอบไปแบบส่งๆ
“งั้นอย่างแรกผมขอเรียก คุณว่านามิ ก็ ละกันนะฮะ เป็นกันเองดี นามิ ก็สามารถเรียกผมว่า ซบ หรือ ซอบบี้ก็ได้ ฮะ ”
“อือ ชั้นตอบรับแบบง่ายๆ”
“แล้วนามิ อายุเท่าไหร่แล้วฮะ”
“พูดมากจัง !! 17 ยะ” น่ามิเริ่มหัวเสีย
“ฮะๆๆอย่าพึ่งหัวเสียสิครับพี่สาว” ซอบบี้ยิ้มร่า
“พี่สาว งั้นเร๊อะชั้นอยู่ชั้นเดียวกับนาย นะยะ ” นามิพูด
“ก็ผม ย้าย มาเรียนต่อที่นี้หนะฮะ ตะก่อนผมอยุ่ที่เมกา ผมเรยเรียนไวกว่าพี่สาว” โยซบยิ้มร่า“
“เออๆๆ ” จะว่าไปชั้นหนีมา อยุ่กับผู้ชายกริส ส ไม่ชั่ยหนีสิเค้าเรียกว่าหอบผ้าหอบผ่อน อยากจะบอกว่าไม่แตกต่าง ! = =’ โทร ไปบอก ป๊ะป๊ากับ มี๊ >< หน่อยดีกว่า
“ป๊ะป๊า ไม่ต้องเป็นห่วงนามินะ นามิขอลองใช้ชีวิตด้วยตนเองสักเดือนสองเดือนนะคะ ป๊าคงไม่ว่ากัน ก็นามิหนะ อยุ่แต่ในความดูแลของทั้งสองท่านมาตลอดไม่ชั่ย หรอเรยอยากออกมาผเชินโลกมั่งไม่ว่ากันนะคะ ขอบคุนคะ จุ๊บ”
“นี้ซอบบี้ ชั้นหิว !” ฮันนามิบอกอย่างเอาแต่ใจ
“อุปกรณ์มีฮะเชิญพี่สาวตามสบายอยากกินอะไร”โยซบบอก
“ทำไห้หน่อยทำไม่เป็น”
“ลอง อ้อนผมดูดิท่าอ้อนถูกใจก็จะทำ ”*o* หนอย ย ยอีเด็กนี้ ฮึ้ยๆ ท่าไม่หิวไม่ง้อนะยะ
“โปรดทำอาหารให้หน่อย คะ !!” ชั้นพูดพลางงกัดฟันกรอดดดด
“ไม่เอาน่า งี้ไม่ ค่อยน่ารักเรยงั้นพูดตามผมนะฮะ ซอบบี้คะ พี่สาวคนนี้อยากลอง ชิมนายเอ้ยไม่สิ ชิมอาหารฝีมือนายจังได้โปรด ทำให้กินด้วยเถอะคะ ” โยซอบ ยิ้มกวน น่างี้ลอยไปลอยมาเชี้ยว ว ว วุ้ย ยย หงุดหงิดหิวด้วย
“ฮึ้ ยย !ซอบบี้คะ พี่สาวคนนี้อยากลอง ชิมอาหารฝีมือนายจังได้โปรด ทำให้กินด้วยเถอะคะ” ชั้นพูดอย่างเข็ญใจ TT โยซบย้มมุม ปาก กริส ส ชั้นเห็นนะยะ งืออๆๆ แล้วเค้าก็รีบไปทำอาหารให้ชั้น
“เป็นไงมั่งฮะ อร่อยมั้ย” โยซอบถาม
“ก็ดี” ไครบอกมันก็ดีกันละอร่อยยยย มากกกเรย ละแต่ไครจะบอกแบร่ :P
“หึๆ ”
“หัวเราะแบบนั้นแปลว่าอะไรยะ”หนอย ๆๆ
“ป่าว ฮะ” กินๆๆไปนี้แหน่ พอชั้นกัมลัง จะอ้าปากด่าซอบบี้ก็คีบอาหารยัดปากชั้นในทันทีหนอย ย ย ย .)))((((. เขากำลังจะ หัวหัวเราะ ชั้น ในขณะที่เค้าอ้า ปากหัวเราะนั้นชั้นก็ได้คีบอาหารยัด ไส่ปากเค้ามั่ง ฮ่าๆๆ
“อ๊อก !!!พี่สาวเล่นบ้าไรเนี้ย ย”
“กร๊ากกกกกกกฮ่าๆๆก็นายทำชั้นก่อน อะ”
“ ฮ่า ๆๆๆ “ สองคนช่ายหญิง ต่างผลัดกันหัวเราะ
และอาหารมื้อ เย็นนี้ก็ได้ จบลงพร้อมกับเสียงหัวเราะ ที่ดังครืออยู่เต็มห้องครัวแห่งนี้
“เฮ้ ๆ ซอบบี้ ชั้นต้อง นอนไหน อะ” ฮันนามิถามพร้อมกลับ กวาดสายตาไป รอบๆห้อง ห้องนี้มีห้องนอนเพียงแค่ห้องเดียว ก็เป็นห้องชุด อะ
“สงสัยคืน นี้เราต้องขึ้นเตียงด้วยกันละ ฮะ” โยซบ ยิ้ม อย่างเจ้าเล่ห์
“นี้ !! แค่บอก ว่านอนเตียงเดียวกันมัน จะตายหรอยะ ดูใช้ศัพท์ดิ๊ แสลงหู -- ‘ นี้นาย ก็ไปนอนโซฟา ดิ ” ฮันนามิ ใช้สายตาออดอ้อน
“ผมเกรงว่าจะไม่ได้ฮะ พี่สาว ” โยซบยิ้มทะเล้น
“ก็ไหนพี่สาวบอกว่า เราเคยมีอะไรกันเล้วไง ก็ถือว่าเราเป็นสามี ภรรยากันแล้ว” พูดจบโยซบ ก็โปรยยิ้ม ต่อ
“=[]=’” เถียงไม่ออกคะ โฮ ๆๆ
“’สามีภรรยา ก็ย่อมนอนเตียงด้วยกันได้ ใช่มั้ยฮะ” โยซบ รุก ต่อ
“……..” พูด ไม่ออกT^T ฮือ ๆๆๆ แปล ว่าชั้นต้องยอมรับ ชตากรรมเร๊อะ
“ปะ พี่สาว ขึ้นเตียงกันฮะฮ่า ๆ” ดูมัน ดูม้าน น น น ยิ้มยียวน มากกก ฮืออออ
“นี้ อย่าล้ำเส้นดิ !” ชั้นพูดพร้อมกับเอาเท้าเขี่ยมือของโยซบไปด้วย ย้ำ เท้าคะ - -
“…..” เงียบไม่มีเสียงตอบรับ เอ้อผู้อ่านคงจะสงสัย ว่าไปแบ่งเตียงกันตอนไหน ฮ่าๆๆ ฮันนามิคนนี้เองคะเป็นคนออก กฎ นี้มา โดย อ้างว่า ท่าเค้าระเมอ เอามือหรือเท้ามาโดน ลูก [ลูกที่อยุ่ในท้องคะ] ลูก อาจจะได้รับความกระทบกระเทือนและบลาๆๆ โฮ๊ะๆ สวยมีสมอง
“นอน ได้แล้วพี่สาว เดี๋ยวลูกไม่แข็งแร็งนะ” โยซบ พูดพร้อมกับ เอื้อม มือมากอด ตัวชั้นไว้อย่างถือ วิสาสะ
“ปล่อย ย ย ยอีเด็กนี้ !’
“จุ๊ๆๆ นอนเถอะฮะ” โยซบพูดพร้อมกับปิดไฟ
“ปล่อยช้า น น น ” ไมมีเสียงตอบรับ จาก หมายเลข ที่ท่านเรียก ตู๊ด ๆ T^T แปลว่าชั้นต้องนอน ในสภาพนี้สินะ โฮๆ
“นามิ นามิ ฮะ”
“……”
“หลับแล้วสินะ” โยซบมองใบหน้า ของหญิง สาวที่อยู่ในอ้อมกอดเค้า เค้าลากสายตาตั้งแต่ ดวงตาคู่สวยสีดำ มีมนต์สะกด และขนตายาวเป็นแพ เรียงกัน อย่างสวยงาม จมูกเชิดรั้น ที่แสดงถึงนิสัยที่ดื้อดึง ของเจ้าตัว และปากเป็นกระจับสีชมพูระเรื่อ ที่ยาก ยิ่งนักท่าหาก มองแล้วจะไม่อยาก ลองสำผัสดูสักครั้ง
“ฝันดีนะ ฮะ” โยซบกล้มไปจุมพิต บนหน้าผากของฮันนามิ
“ตึกตัก ๆ “ เสียงหัวใจบ้า อย่าดังน้า เงียบๆไว้ ฮันนามิซึ่งยังไม่ได้ เข้าสุ่ห้วงนิรา ได้แต่ข่มตาหลับ ได้แต่ห้ามปรามเสียงหัวใจ ของตัวเอง ที่ดังและเร็วขึ้นกว่าปกติ
ความคิดเห็น