ลู่เหนี่ยวอ้าย

นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น“ เป็นต้น 

หมวยเล็กสิ้นใจเพราะรับเอาของที่มีอาถรรพ์ มาจากคนรู้จักที่ต้องการตัวตายตัวแทน

คิดว่าเธอจะยอมหรือ ไม่มีทาง กรรมของใครคนนั้นก็รับไปสิ

“เจ้าปีศาจตาไฟ ไปจับเจ้าสาวแกเอาเองเลยฉันไม่เกี่ยว”

หลงทางในนรกอยู่ดี ๆ ดันหลงเด็กจนลืมคำพูดของหลวงพ่อ ที่มาชี้ทางให้เธอ

สรุปเธอเข้าร่างเด็กคนหนึ่งที่ชื่อลู่เหนี่ยวอ้าย  โชคดีอีกครั้งคือเด็กนั่นมอบของขวัญให้ อย่างเนตรสรรพสิ่ง และตำราเล่มหนึ่ง นับว่าคุ้มค่าอยู่

ส่วนเธอต้องมาสู้ชีวิตต่อ ในโลกที่มีแต่ความแฟนตาซีที่สนุก และตื่นเต้น 

หากไม่ได้เนตรสรรพสิ่งและตำรา นางคงม่องเท่งไปนานแล้ว

ต้องขอบคุณเทพธิดาสรรพสิ่งด้วยไหม? ที่เอาเธอมาผจญภัยที่นี่!!

“เด็กไม่ดีหนีไปเลยนะ” ลู่เหนี่ยวอ้ายไล่เด็ก ๆ ที่ซุกซนไป ส่วนตัวนางในชุดเก่า ๆ ขาด ๆ ที่ปะแล้วปะอีก ไม่ได้หนีไปไหนแต่เอาใบหน้า ไปแนบที่แผ่นไม้แตก เป็นร่องเล็ก ๆ เพื่อดูว่าด้านในทำอะไรไปถึงไหนกันแล้ว

นี่มันความบันเทิง ในโลกไร้เทคโนโลยี่เพียงหนึ่งเดียว

ส่วนเด็กคนอื่น ๆ อยากดูบ้าง แต่เจ้าเด็กกำพร้าอย่างลู่เหนี่ยวอ้ายแข็งแรงยิ่งนัก 

เป็นอันธพาลที่ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ จึงทำเพียงแอบย่องไปอีกด้าน ไม่ให้คนในบ้านร้างรู้ตัว และห้ามให้เจ้าลู่เหนี่ยวอ้ายรู้!!

เรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง หาได้มีเจตนาลบหลู่หรือดูหมิ่นใด ๆ ทั้งสิ้น ทั้งสถานที่และตัวบุคคลไม่มีอยู่จริง  

รอรัก