ลุ้นรัก ผีพุดดิ้ง ~

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 แผนกำจัดเสี้ยนหัวใจของพุดดิ้งจัง

หาววว ทำไมต้องเช้าด้วยเนี่ย ...! (รินะ)

อรุสวัสดิ์จ้ารินะจัง (ยูยะ)

จ๊ะ (อ๊ายย ไม่เห็นยัยนั่นแล้วสดชื่นจัง) (รินะ)

แต่วันนี้ก็ได้ไปโรงเรียน ภูตผีอะไรนั่นน่ะ ไม่มีทางไปเรียนได้หรอกน๊ะ ต้องมีแอบสวีทกับยูยะคุงบ้างล่ะ อ๊างงง ♥ (รินะ)

ทุกคน นี่คือนักเรียนใหม่ของห้องเรานะ (คุณครู)

ฉันชื่อ อุจิดะ รินะ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักน๊ะค๊ะ (รินะ)

ยะ ... ยัยพุดดิ้ง ! (รินะ)

พุดดิ้งมาโรงเรียนได้เหรอค๊ะคุณครู? ไม่...(รินะ)

โรงเรียนเราไม่จำกัดว่าจะเป็นภูตหรือคนน๊ะจ๊ะ ที่สำคัญ พุดดิ้งจังเป็นนักเรียนของเราตั้งแต่ ม.1 แล้วจ๊ะ อยู่บ้านเดียวกับพุดดิ้งจังไม่ใช่เหรอ เขาไม่เล่าให้ฟังหรือไง (คุณครู)

(คิดในใจ ม่ายยยย ม๊ายยยเจร๊งงงงง T^T<รินะ>)

(คิดในใจ ฮึ ขำยัยรินะจังเลยฮ่า ๆ <พุดดิ้งจัง>)

นี่อุจิดะ (จีนะ เพื่อนประจำชั้น)

หืม (รินะ)

ระวังไว้นะ พุดดิ้งจังน่ะร้ายสุด ๆ เลย แต่ก็ไม่มีใครเกลียดพุดด้งจังหรอกน๊ะจ๊ะ เพราะว่าเวลาดึ๋ง ๆ ก็น่ารักดี แถมน่าหม่ำอีกต่างหากล่ะจ๊ะ (จีนะ)

(คิดในใจ ก็แค่พุดดิ้ง <รินะ>)

มืดแล้วจ้า

เฮ้อ ถ้าเป็นอย่างนี้เราก็คงไปได้ไม่สวยกับยูยะหรอกน๊ะ ขืนยัยพุดดิ้งอยู่ต่อไปแบบเนี๊ยะ (รินะ)

(คิดในใจถึงความหลังที่ยูยะและจีนะเล่าให้ฟัง ยูยะ : พุดดิ้งจังน่ะ แค้นที่ไม่มีใครกินเขา จึงไม่ยอมไปเกิดใหม่ไงล่ะ จีนะ : แถมยังน่าหม่ำอีกต่างหากล่ะ <รินะ>

อ๋อ เข้าใจแล้ว งั้นก็แค่กินส่วนของพุดดิ้งจังไปก็สิ้นเรื่อง (รินะ)

หึหึ (รินะ)

ย่อง ย่อง (ไปห้องพุดดิ้ง)

อ๊ะตายแล้ว ยังไม่หลับอีก (รินะ)

อ๋อ ที่แท้ก็ยืนหลับ แต่ทำไม... (รินะ)

อ๋อ ไม่งั้นก็เล๊ะน่ะสิ (นึกภาพที่พุดดิ้งเล๊ะ แบระ)(รินะ)

อ๊ะ เสียงใครเดินเข้ามา (รินะ)

นาโอยะน่ะเอง (รินะ)

พุดดิ้งจัง ... (นาโอยะ)

หลับปุ๋ยเลย (นาโอยะ)

อา ... ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ ยามวันนึงถ้าฉันไม่ได้ดูใบหน้าของเธอยามหลับ 30 นาที ฉันคงนอนไม่หลับ (นาโอยะ)

30 นาที ! (ทำหน้าเหมือนจะตาย) (รินะ)

รีบออกไปเร็ว ๆ เซ่ตะหื่นเอ้ย (รินะ)

สบายใจล๊ะ ไปแล้วนะพุดดิ้งจัง (นาโอยะ)

โอย ... ปวดขาชิ (รินะ)

ไม่ใช่เวลามาดีใจนะ ! ต้องรีบกินล๊ะ ง่ำ ! ... (รินะ)

อะ ... อะ ... อร่อย ! ไม่หวานไปไม่เลี่ยนไป แต่กลมกล่อม ฮึ แค่ถังน้ำถังเดียว กินหมดอยู่แล้ว (รินะ)

ซะเมื่อไหร่ ... = =(รินะ)

รสชาติกลมกล่อมแบบนี้แป๊ปเดียวก็อิ่มแล้ว กินไม่ถึง 1/3 เลยอ้ะ (รินะ)

โชยุ !! (รินะ)

อา รสชาติหอมเม่น นี่แหละ (รินะ)

ผ่านไป 30 นาที

โอยย ... ทรมาน (รินะ)

เหลืออีกชิ้นเดียว ชิ้นเดียว ! ง่ำ (รินะ)

อ๊า พุดดิ้งจังไปเกิดซะน๊ะ บ๊ายบาย (รินะ)

.............................................
.....................................อ้าว (รินะ)

ทำไมไม่ไปเกิดใหม่ล่ะ (รินะ)

อ๊ะ ร่างกายขยับได้ ดะ เดี๋ยว จะไปไหนน่ะ ! (รินะ)

ก็เห็นมาทางนี้นี่นา ไปไหนน๊ะ (รินะ)

เอะ เอ๋ !!? กะ ... กำลังทำหัวใหม่ (รินะ)

เสร็จแล้วจ้า (พุดดิ้งจัง)

หึ แค่เขมือบแค่นี้ ไม่เป็นไรหรอก พุดดิ้งไปฝึกวิชามาแล้วล่ะ (พุดดิ้งจัง)

แล้วชั้นจะทรมานไม่เพื่ออาร๊ายยยยยยย (รินะ)