คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : วันที่ 2 ที่ไม่ใช่วันที่สอง
วันที 2
ที่ไม่ใช่วันที่สอง
ข้ามีเรื่องจะบอก...
หลังจากเจ็ดเดือนของบ้านนั้นผ่านไป
บ้านพักปีศาจก็โยกย้ายกัน เปลี่ยนที่ไปอยู่อีกถิ่น...ฮืม บรรยากาศก็เดิมๆนั่นล่ะ แต่สภาพแวดล้อมมันไม่เหมือนเดิม
ไวเหมือนข้ามชาติ...
“ทำอะไรดี...” ข้าถาม
“ไปข้างนอกกันไหม”
“เอาสิ”
อ่า...หลายคนอาจจะยังไม่ทราบ ว่าข้ามีน้องชายลับๆอยู่คนนึง ‘รินคุ’ เป็นน้องชายห่างๆที่สนิทกันจนแทบจะเหมือนน้องจริงๆของคิว
บุคลิกภายนอกเหมือนคิวเกือบทั้งหมด แต่ก็ไม่ทั้งหมดหรอกนะ เส้นผมรินคุดูจะสดใสมากกว่าคิวเล็กน้อย เรียกง่ายๆ หัวของข้ามันดูหม่นหมองน่ะเอง
ส่วนเอ็กซ์น่ะเร๊อะ?
เอ็กซ์เขาไปทำภารกิจต่างเมือง (ขำ) ไม่ค่อยอยู่เท่าไรในช่วงนี้ หนึ่งอาทิตย์จะโผล่มาแค่สองวัน แหม่...เล่นเอาคนในบ้านนี่คิดถึงกันให้ยกใหญ่เลยเชียว
วันนี้ข้ากับรินคุสรรหาที่รื่นเริงบันเทิงใจมาได้อีกแห่งหนึ่ง
ที่นั่นมีชื่อว่า ‘แคว้นเอเลเซีย’
พอเข้าไปถึง...
“ข้าคือ! หัวหน้าหน่วยอัศวิน ผู้อยู่ภายใต้แสงสีเงินแห่งองค์เทพเนลเฟท์สแห่งความเที่ยงธรรม!”
“...”
อย่างแรกที่ข้าเห็นเลยคือ อัศวินสาวคนหนึ่งกำลังประกาศศักดิ์ดา...อะไรสักอย่าง?
เธอชูดาบเรเปียร์ชี้ขึ้นฟ้า ท่าทีของเธอดูมีความเป็นผู้นำดีมากเลยนะนั่น
รินคุย่างกายเข้าไปเป็นคนแรก ข้าเดินตามหลังไปติดๆ “สวัสดีครับ” น้องชายข้าทักอย่างเป็นมิตร
“เรียกรินคุก็ได้นะครับ ยินดีที่รู้จัก”
“ข้าชื่อไมโอ ยินดีที่รู้จักเช่นกัน”
“ผู้ผดุงความยุติธรรมแห่งแคว้นเทวาลัยศักดิ์สิทธิ์เอเลเซีย ตัวแทนของความเป็นธรรมแห่งชาวแคว้น! หัวหน้าหน่วยอัศวิน ชิวัลรีย์ เจ้าผู้อยู่ใต้ทะเลแห่งความมืดทั้งหลายเอ๋ย! จงกลับลงรูใต้ทรายของเจ้าไปซร๊าาาา ข้าจักพิพากษาเจ้าด้วยดาบแห่งความเที่ยงธรรมนี้”
= =” ...เรามาจัดจังหวะอะไรเขาหรือเปล่านะ ใกล้ๆนั้นก็ดูเหมือนจะมี...ปีศาจหอยยักษ์อยู่ด้วย?
ยังไม่ทันปริปากจะถาม อัศวินสาวคนนั้นก็เอียงกายหันไปที่รินคุ
“ข้าคือ ลินิน รันนา เป็นหัวหน้าหน่วยอัศวิน ด้วยประกาศิตแห่งมหาเทวาเนลเฟท์ส จักมิยอมให้สิ่งใด ก้าวพ้นแสงสว่างนี้ไปได้!”
รินคุพยักหน้ารับ ส่วนข้า...
จะไม่แนะนำตัวบ้างก็กระไรอยู่ ข้ายกมืออยู่ห่างๆเป็นเชิงส่งสัญญาณ “ข้า...คิว เอนิกซ์”
“โซรัน” อีกเสียงเปรยขึ้นมา พร้อมทั้งรอยยิ้มบนใบหน้า
ข้าจ้องลินินตาเป็นมัน เหมือนกับอาเจ๊คนนี้มีออร่าเปล่งประกายแปลกๆ
หรือเป็นเพราะข้าชอบพวกที่เจิดจรัสในตัวเองก็อีกเรื่องนึง...
“ถ้าพวกเจ้ายังไม่ได้ฟัง ข้าจะเปรยให้ฟังอีกสักรอบ” ลินินลุกขึ้นไปยืนบนโขดหินใกล้ๆ “อะแฮ่ม ผู้อยู่ภายใต้แสงสีเงินแห่งองค์เทพเนลเฟท์สแห่งความเที่ยงธรรม ผู้ผดุงความยุติธรรมแห่งแคว้นเทวาลัยศักดิ์สิทธิ์เอเลเซีย ตัวแทนของความเป็นธรรมแห่งชาวแคว้น…”
“พอเถอะ” ไมโอมองเจื่อนๆ
“เห็นด้วยกับไมโอ” โซรันลุกพรึบขึ้นมาด้วยท่าทีที่สง่า “...จงเกรงกลัวกับความถูกต้อง”
ลินินหันค้อนควับ เห็นชัดๆว่าตัวเองโดนแย่งซีน
“และก้มหน้ารับความผิดของเจ้าซะ” เขายืนชี้หน้าปีศาจหอยอยู่บนหลังมังกรด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
ขนาดปีศาจหอย..ยังต้องสยบ มันก้มหัวให้โซรันจริงๆ!?
สรุปคือ..ลินินดูไม่น่าเกรงขามพอสินะ...
“โซรันเยี่ยมมาก” เพื่อนของพวกเขาอีกคนที่ชื่อ ‘เรกิ’ เอ่ยเสริม
ลินินคอตก รินคุเห็นอย่างนั้นก็เลยเดินเข้าไปปลอบสักหน่อย “สักวันท่านจะมีออร่านักรบที่สง่างามอย่างแน่นอน”
ได้ยินอย่างนั้น ลินินถึงกับซาบซึ้ง
ไม่อยากบอกเลยว่า ที่นี่สนุกมาก! ฮ่าๆๆ
นี่ก็เป็นเพียงบันทึกสั้นๆของคิว เอนิกซ์ล่ะน่า เอาอะไรมาก (ก้มกราบ) พวกเราจะไปที่ไหนต่ออีกดีนะ!
To be continued…
ความคิดเห็น