คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ให้กำลังใจ
บทที่8 ให้กำลังใจ
“เอ็น เธอคนนั้นเป็นใคร” คำพูดที่ออกมาจากปากของเธอนั้น ถึงประโยคจะดูสงสัยแต่ว่าทำไมหน้าตาเธอถึงดูหงุดหงิดอย่างนั้นล่ะเนี่ยแถมหน้ายังแดงนิดๆด้วยเมื่มองมาทางผม
“อ้าวๆ นั่นมนุษย์ผู้หญิงที่อยู่กับนายไม่ใช่เหรอนั่นน่ะ อ้อเอ็นนายก็โชว์กล้ามมากไปรึเปล่านั่นน่ะ แต่ข้าก็ใช่ว่าจะไม่ชอบหรอกนะ ฮะฮะฮะ” จู่ๆเทียร์ก็หัวเราะขึ้นมา ผมก็เลยลองมองสภาพของตัวเองในตอนนี้
ขณะนี้เสื้อผ้าผมเหลืออยู่แค่กางเกงขายาวสีดำที่สวมไว้ตลอดมาโดยขาดแหว่งเป็นส่วนใหญ่แต่ก็ไม่ถึงขนาดอนาถแบบที่เสื้อผมหายไปเลย กับขนหมาป่าเงางามที่ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนที่กำลังคลุมไหล่อยู่ก็นะขนเจ้านี่แม้แต่วิชาอะไรนั่นของยัยอลิซยังไม่สามารถทำอะไรเจ้าขนหมาป่าตัวนี้ได้เลยล่ะนะ จากสภาพที่ผมได้กล่าวมาทำให้ผมเกือบจะเปลือยท่อนบนไว้อย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้เผยให้เห็นกล้ามเนื้อและรอยแผลเป็นมากมาย อืมจะว่าไงดีล่ะ จะบอกว่านี่เป็นสาเหตุที่ทำให้อลิซหน้าแดงงั้นเหรอ แล้วทำไมล่ะนั่น
“เอ็น เมื่อไรนายจะตอบคำถามของฉันสักทีเนี่ย” อลิซเอ่ยออกมาโดยแฝงความหงุดหงิดเล็กน้อย เอาไงดีล่ะหว่าจะพูดว่าเป็นสัตว์เทพดีไหมนะเนี่ย หรือจะตอบอะไรอย่างอื่นดีๆ ไม่สินอกจากเหตุผลว่าเธอเป็นสัตว์เทพก็คงหาคำพูดอื่นมาแก้ตัวได้ดีกว่านี้หรอกนะ ไม่สิไม่ได้ถ้าพูดว่าเป็นสัตว์เทพ ต้องสู้กันแหงๆ แล้วก็คงจบด้วยการที่อลิซตายแหงมๆ อ้ากกกกกก เอาไงดีล่ะเนี่ย
ขณะที่ผมกำลังคลั่งอย่างเงียบๆในจิตใจของตัวเองนั้น เทียร์ก็เอ่ยปากออกมา
“ข้าชื่อ เทียร่า...... เทียร่า ชาออส จะว่าไงดีล่ะเผ่าอะไรก็เอาตามที่เธอเห็นว่าใช่ละกัน อ้ออย่าได้มาเรียกข้าว่าเทียร์ละกันไม่งั้นข้าจะ ฆ่าเจ้าทิ้งซะที่นี่” คุณเธอมีขู่ด้วยเรอะ คำพูดนี้ของเทียร์ทำเอาผมเหงื่อแตกพลักๆ ไม่คิดจะปิดบังตัวเองหน่อยเหรอครับคุณเทียร์
“ฉันไม่ได้ถามเธอสักหน่อย เอ็นสรุปเธอเป็นใครกันแน่ทำไมถึงได้มาอยู่บนเกาะที่แน่นหนาที่สุดแห่งนี้ได” อลิซตอกกลับแบบไม่ต้องคิด ท่าทางความสามารถในการเถียงคนอื่นของอลิซคงเป็นมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะนะ
“เอ่อ อืมจะว่าไงดีน้า อ้อจริงสิเธอทำอาหารเสร็จแล้วเหรอ” พยายามเลี่ยงไว้ก่อนแล้วกันนะ
“ก็เสร็จแล้วนะ อ๊ะไม่สิ ไม่ต้องมาเปลี่ยนประเด็นเลยนะ” ไม่สำเร็จแฮะ ว้อยยยยก็กลับมาปัญหาเดิมเลยนี่หว่า บอกความจริงแล้วเราหนีไปไกลๆดีไหมจะได้ไม่ต้องอยู่ในรัศมีการทำลายล้างของพวกเธอ อาใช่แล้วแบบนี้สิดีที่สุด
“คือว่า เทียร์เป็นสัตว์เทพเผ่าพันธ์มังกร น่ะ ฉันแค่มาสู้กับเธอเฉยๆ ดังนั้นต่อจากนี้ถามเจ้าตัวเองดีกว่านะ ลาล่ะ” พอผมพูดจบผมรีบพุ่งตัวออกจาก ณ ที่ตรงนั้นด้วยความเร็วที่สูงที่สุดในชีวิต ทันทีที่ผมเอ่ยจบนั้น ผมก็จับรังสีอำมหิตอย่างแรงทิ่มแทงมาทางผมจากตัวของอลิซได้เลยทีเดียว จากนั้นเพียงไม่นานผมก็มาหยุดอยู่ตรงโขดหินที่อยู่ไกลจากเมื่อสักครู่ ไม่กี่กิโลเมตร
เห้อ ถ้าเมิ่อกี้พุ่งออกมาช้ากว่านี้มีหวังศพไม่สวยแหงๆ เอ๊ะแล้วทำไมผมต้องหนีด้วยล่ะในเมื่อสัตว์เทพเป็นฝ่ายที่ยอมจำนนไม่น่าจะเป็นอะไรนี่น่า หรือว่ามันเป็นสัญชาตญาณของเราล่ะเนี่ย เอาเป็นว่ามาอยู่ตรงนี้ก็รู้สึกปลอดภัยกว่าล่ะนะ ผมค่อยๆนั่งลงบนยอดโขดหิน
“เห้อรอดแล้วเรา” ผมพึมพำออกมาโดยไม่รู้ตัว
“แน่ใจแล้วเหรอเอ็น ทำไมต้องหนีพวกข้าด้วยล่ะ” เอ๊ะเสียงใสๆ วิธีการพูดรูปแบบเฉพาะตัวแบบนี้นี่มัน
“นั่นสิน้าฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนี่น่า” ชักจะไม่ดีแล้วสิวิธีการพูดแบบกระแทกกระทั้นแบบนี้ ผมรีบหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว
“ตามฉันมาได้ไงล่ะเนี่ยยยยย” ผมตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงพลางเอามือชี้ไปที่พวกเธออย่างหวาดผวาที่ตอนนี้พวกเธอกำลังยืนเคียงคู่กันอยู่ คนนึงผมสีดำเงางาม กับอีกคนผมสีขาวสว่างไสว อา ถ้าเป็นในสภพยามปกติผมคงเอ่ยปากชมไปแล้ว แต่ทว่าตอนนี้ผมกลับรู้สึกอยากจะหนีไปจากตรงนี้ให้พ้นๆไปเสียมากกว่าเพราะว่า ผมสังเกตเห็นไอสีดำมืดลอยออกมาจากตัวของเทียร์ และไอสีแดงฉานที่ลอยออกมาจากตัวของอลิซ
“ข้าก็แค่แหวกมิติมาเท่านั้นเองนี่น่า”
“ฉันก็แค่เดินเข้าไปในมิติตามเทียร์เท่านั้นเอง” น่ากลัว....น่ากลัวเกินไปแล้วสองคนนี้ ตอนนั้นเองที่อลิซชักดาบออกจากฝักแล้วชี้มาที่ผม
“เดี๋ยวๆ เธอจะทำอะไรน่ะ” ผมรีบพูดออกไปก่อนที่เธอจะง้างดาบแล้วฟันหัวผมซะก่อน
“อะไรน่ะเหรอฉันก็แค่อยากจะรู้ว่านายมีความสัมพันธ์ยังไงกับเธอคนนี้ก็เท่านั้นเอง”
“อ้าวๆ จะฆ่ากันเหรอ ข้าก็ใช่ว่าจะไม่ชอบหรอกนะ ข้าขอรอดูการแสดงอยู่ตรงนี้ก็แล้วกันนะ” เทียร์พูดออกมาพลางเดินถอยหลังไปสองก้าวแล้วผายมือออก เหมือนกับจะบอกว่าต่อได้เลยอะไรทำนองนั้น
นี่คุณเธอไม่คิดจะมาช่วยกันหน่อยเลยงั้นเหรอครับ
“ถ้าฉันบอกเธอ เธอจะทำอะไรฉันไหมล่ะ”
“ก็ขึ้นอยู่กับว่าคำตอบจะเป็นอย่างไรล่ะนะ”
“ซาดิสม์ตัวแม่กับกระสอบทราย” สิ้นคำพูดที่ผมเอ่ยออกมา ผมก็ถูกหมัดซัดปลิวลงไปกองกับพื้น ทว่านั่นไม่ใช่มือของอลิซ แต่เป็นอะไรที่แข็งกว่านั้น เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมา ผมก็เห็นสิ่งที่น่ากลัวมากๆ......เทียร์ ที่กำลังง้างหมัดเตรียมปล่อยออกมาอีกครั้ง โดยที่อลิซยังคงอยู่ในท่าเดิมซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวเองก็คงกำลังตกใจในความเร็วของเทียร์อยู่เหมือนกัน
“แหมๆ ข้าไม่ใช่ซาดิสม์ตัวแม่นะจ๊ะเอ็น คนอื่นน่ะข้าไม่เคยให้กำลังใจใครเหมือนที่ให้เจ้าหรอกนะ เจ้าควรจะยินดีสิที่ข้าให้กำลังใจเจ้าน่ะ งั้นข้าจะให้กำลังใจเจ้าอีกนะ วงเวท4ชั้นซ้อน สายฟ้าดำ” สิ้นเสียงที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงอันราวกับนางฟ้า ก็ปรากฏวงเวท 4 วงที่ล้อมรอบตัวผมเอาไว้ จากนั้นก็ผมเห็นสายฟ้าสีดำนับสิบเส้นพุ่งผ่านตัวผมไปเป็นอย่างสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลงไป อา นั่นทุ่งดอกไม้นี่น่า
ว่าแต่นี่คือการให้กำลังใจของเธอสินะ
ความคิดเห็น