ลำดับตอนที่ #70
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : Chapter 70
งานนี้...พี่ต้องมี...ลูก
Chapter 70
“ อ่ะ...นี่ค่าจ้างของนาย ขอบใจสำหรับรหัสผ่าน ออกไปแล้วอย่ากลับมาอีกล่ะ คอยดูต้นทางเอาไว้นะ ถ้ายัยเด็กนั่นมาที่นี่เมื่อไหร่ นายก็โทรมารายงานฉันด้วย ”
“ ครับผม...ไม่ว่าคุณจะบัญชาอะไรมา ผมก็ยินดีจะรับใช้อยู่แล้วครับ...คุณผู้หญิง ”
ชายคนที่ซอฮยอนยิ้มให้ในร้านกาแฟเอ่ยขึ้นมา พร้อมกันนั้นเขาก็โค้งคำนับรับคำสั่งจากซอฮยอน แล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องพักของยุนอา ซอฮยอนมองตามหลังของชายคนดังกล่าวจนลับสายตา เธอใจชื้นขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นชายคนที่เธอจ้างมาแฮ็ครหัสประตูห้องของยุนอา ไม่ใช่ว่าคนทุกคนจะสามารถทำได้ง่ายๆ เพราะเธอไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้ง รู้แค่เพียงว่ายุนอาพักอยู่ที่ห้องไหน แล้วก็ให้ผู้เชียวชาญในการถอดรหัสมาทำงานให้ ไม่อย่างนั้นเธอก็เข้าห้องของยุนอาไม่ได้แน่ๆ
พอคนที่เปิดประตูห้องออกไปพ้นจนลับตา ซอฮยอนเดินไปดูให้แน่ใจว่าประตูปิดสนิทดีแล้ว เพื่อความปลอดภัยว่าจะไม่มีใครตามมาขวางเธอได้ มันก็ต้องตรวจเช็คความเรียบร้อยกันให้ถี่ถ้วน เธอไม่ได้กลัวว่าดานี่จะขึ้นมาเจอเธอกับยุนอาอยู่ด้วยกัน ไม่ได้กลัวว่าใครหน้าไหนจะเข้ามาขัดจังหวะอะไรหรอกนะ หากแต่เธอกลัวว่ายงฮวาจะตามเธอมาต่างหาก แม้ว่าเขาจะออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วก็ตามที แต่ความหวาดระแวงนี้ก็ยังไม่เคยหายไป เนื่องจากยงฮวาดูนิ่งเกินไป ปกติเขาจะถามเธอเสมอว่าวันนี้จะออกไปไหน ไปหาใคร ไปทำอะไร แล้วจะกลับเมื่อไหร่ แต่วันนี้เขาไม่เอ่ยถามเธอแบบนั้นเลย มันจึงได้เพิ่มความหวาดระแวงให้ซอฮยอนอยู่อย่างนี้ไงล่ะ
เมื่อแน่ใจว่าทางสะดวกดีแล้ว ซอฮยอนก็เดินย้นกลับเข้ามาใหม่ เธอเดินไปทั่วๆบริเวณห้องของยุนอา นั่นก็เพื่อทำการสำรวจสภาพแวดล้อมในห้องๆนี้ นี่น่ะหรือห้องที่เธอไม่เคยได้เข้ามาเลยสักครั้ง แม้แต่จะขอตามขึ้นมาจนถึงหน้าห้องยุนอาก็ไม่อนุญาต ก็เคยสงสัยอยู่หรอกนะว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ทั้งที่ตอนนั้นทั้งสองคนคบหากันฉันฑ์คนรักแท้ๆ น่าแปลกดีนะที่คนเป็นแฟนกันแต่ไม่มีโอกาสได้เห็นที่อยู่อาศัยของอีกคนเลยสักครั้ง และแล้วโชคชะตาฟ้าก็เป็นใจจนได้ ในที่สุดซอฮยอนก็ได้เข้ามาอยู่ในห้องนี้ เธอได้เข้ามายืนอยู่ในที่ที่เธออยากจะเข้ามาสัมผัสนานแล้ว
“ สวยดีนี่...ถึงว่าสิ...คุณถึงไม่เคยให้ฉันเข้ามาเลย คุ้มกับการรอคอยจริงๆเลยนะคะยุนอา ไม่ผิดหวังจริงๆที่ได้เข้ามาในวันนี้ ห้องสวยขนาดนี้ทำไมคุณถึงได้หวงนักก็ไม่รู้ ปล่อยให้ฉันเข้ามาดูซะตั้งต่แรก ฉันก็ไม่ทำแบบนี้กับคุณหรอกนะคะ...ที่รัก ”
สวยตาเจ้าเล่ห์กวาดมองไปรอบๆบริเวณห้องพักของคนรัก ซอฮยอนเดินตรงไปที่บาร์ซึ่งเจ้าของห้องน่าจะเป็นคนจัดตกแต่งเอง ขายาวก้าวเข้าไปยังบริเวณนั้น ซอฮยอนยืนมองพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลากหลายชนิด ที่เจ้าของห้องได้ซื้อหาเอามาจัดเก็บไว้ ดวงตาคู่สวยจับจ้องไปยังแชมเปญมียี่ห้อขวดหนึ่ง ซอฮยอนเป็คนที่มีรสนิยมสูงพอตัว ดังนั้นเธอจึงเลือกในสิ่งที่เธอคิดว่ามันดีที่สุด แชมเปญขวดงามถูกดึงออกมาจากชั้นวาง พร้อมกันนั้นแก้วหนึ่งใบก็ถูกหยิบออกมาด้วยเช่นกัน ซอฮยอนเปิดขวดแชมเปญแล้วรินน้ำใสๆที่อยู่ข้างในออกมา เธอค่อยๆเทให้มันลงไปอยู่ภายในแก้วใบสวย จากนั้นหญิงสาวก็ยกขึ้นมาจิบเล็กน้อย แบบที่คนมีระดับเขามักจะทำกัน
“ ขอดื่มให้กับนาทีที่น่าจดจำของเราสองคนนะคะ...ยุนอา ”
ซอฮยอนยกแก้วแชมเปญขึ้นมาให้มันอยู่ในระดับใบหน้าของเธอ มันเป็นเหมือนการให้เกียรติอีกคน ตอนนี้เธอกำลังให้เกียรติยุนอาซึ่งเป็นเจ้าของห้อง เธออาจจะทำเหมือนกำลังเคารพและให้เกียรติอีกคน แต่ความจริงแล้วเปล่าเลยสักนิด นี่ไม่ใช่การเคารพหรือว่าให้เกียรติ หากแต่มันเป็นการเหยียบย่ำความรักและศักดิ์ศรี ไม่ใช่แค่ซอฮยอนกำลังทำลายศักดิ์ศรีของยุนอาเท่านั้น เธอยังไม่ให้เกียรติและยังทำลายศักดิ์ศรีของตัวเองลงไปด้วยเช่นกัน แต่ซอฮยอนคงไม่นึกถึงเรื่องความเสียหายของตัวเองหรอก หากเธอคิดได้ก็คงจะไม่ทำอะไรแบบนี้เป็นอันขาด
เมื่อเธอจิบเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ไปได้ครึ่งแก้ว ซอฮยอนก็เดินมุ่งหน้าตรงไปยังห้องนอนของยุนอา เธอไม่ลืมที่จะถือแก้วใส่แชมเปญติดมือเข้าไปด้าย ไม่แปลกอะไรหรอกที่เธอจะติดใจในรสชาติของเจ้าน้ำสีใสนี่ ก็มันเป็นของที่มีราคาค่อนข้างแพงพอสมควร รสชาติดีเป็นที่ติดใจไม่น้อย ดังนั้นหากซอฮยอนจะถือเข้าไปจิบต่อก็คงไม่ใช่ปัญหาอะไร ดีซะอีกที่เธอจะได้มีเครื่องดื่มย้อมใจเวลาที่จะต้องจับใครทำสามี ปกติเธอไม่เคยเลยที่จะมาทำแบบนี้ แต่วันนี้เธอจะต้องทำ แม้จะอ้างว่าทำไปเพื่อช่วยน้องของสามีอย่างดานี่ เพื่อช่วยให้เธอได้ไปเรียนต่ออย่างสบายใจไม่มีอะไรต้องค้างคาใจอีก แต่ความเป็นจริงนั้นซอฮยอนลงมือทำไปเพื่อตัวของเธอเองนั่นแหละ แค่ต้องการจะเอายุนอามาครอบครองเท่านั้นเอง
หญิงสาวเดินหน้ามุ่งตรงเข้าไปหายุนอาที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียง ชายหนุ่มไม่มีวันรู้หรอกว่าตัวเองกำลังจะเจอกับอะไร เมื่อคนที่เขาไว้ใจกลับกลายมาเป็นคนที่กำลังจะทำลายชีวิตของเขาเสียเอง แม้จะไม่เหลือเยื่อใยอย่างคนรัก แต่ยุนอาก็ยังให้ความเป็นเพื่อนกับซอฮยอนเหมือนเดิม แต่ว่าเพื่อนของเขานั้นกลับคิดไม่ซื่อ ซอฮยอนไม่ได้มีใจรักที่บริสุทธิ์เหมือนอย่างที่เธอเคยเป็น หญิงสาวที่จิตใจดีและอ่อนโยนในวันวาน บัดนี้เธอมีแต่ความต้องการเอาชนะอยู่เต็มหัวใจ ตอนนี้จิตใจของซอฮยอนนั้นได้เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนๆละคน คนที่เคยมีเหตุและผลบัดนี้มีแค่ความเอาแต่ใจ
แก้วแชมเปญถูกยกขึ้นมาจิบอีกครั้ง พร้อมด้วยสายตาที่จิกไปยังคนหลับใหลไร้สติ ริมฝีปากสวยแตะกับขอบแก้วอย่างอ้อยอิ่ง ซอฮยอนยังคงตรงดิ่งเข้าไปหายุนอา อยากบอกจริงๆนะว่าเธอเองก็มยางอายอยู่เหมือนกัน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยสักครั้ง คนที่ถูกอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดี ไม่มีทางที่จะทำตัวแบบนี้กับใครอยู่แล้ว นั่นมันเป็นเมื่อก่อน ก่อนที่เธอจะมารู้ว่ายุนอากำลังคบอยู่กับใครคนใหม่ เพาะด้วยใจที่ยังรักไม่จางหาย วันนี้เอจึงยอมได้ที่จะเอาตัวเองเข้ามาเสี่ยง ไม่ว่าผลสุดท้ายมันจะออกมาเป็นยังไง เธอก็ยินดีที่จะรับมันเอาไว้แค่เพียงคนเดียว
ซอฮยอนเดินเนิบนาบเข้ามาหายุนอา เธอค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งที่ขอบเตียงอย่างอ้อยอิ่ง ก็ไม่รู้ว่าจะรีบร้อนไปทำไมกัน ในเมื่ออีกไม่นานแผนการณ์ชั่วร้ายของเธอก็จะสำเร็จอยู่แล้ว นี่ก็กำลังคิดอยู่นะว่าจะให้ดานี่มาเจอเธอกับยุนอา นอนอยู่ด้วยกันในสภาพไหนดี การที่จะทำให้ดานี่ใจสลายมันก็ต้องเป็นฉากที่เรียกได้ว่าเรทสุดๆ ฉากไหนล่ะที่จะเรทและเด็ดได้ใจ คงไม่มีฉากไหนอีกแล้วนอกจากเลิฟซีน แล้วต้องเป็นฉากรักที่ไม่ต้องการเสื้อผ้าด้วยสิ แบบนี้ใครได้เห็นก็ต้องเป็นอันใจสลาย ถ้าดานี่เห็นเธอกับยุนอากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันจะๆ แล้วแม่เด็กน้อยยังสามารถทนต่อไปได้ ดานี่ก็กคงจะถึกและหนาเกินคนแล้วล่ะ เพราะขนาดว่าเป็นตัวเธอเองก็คงทนไม่ไหนเช่กัน งานนี้จัดหนักจัดเต็มกันให้สุดฤทธิ์ มาดูสิว่าพี่สะใภ้กับน้องของสามี ใครที่จะทนได้มากกว่ากัน วันนี้คือวันชี้ชะตาชีวิตของคนทั้งคู่เลยล่ะ
“ รู้มั้ยคะยุนอา เวลาที่คุณนอนหลับแบบนี้ คุณดูมีเสน่ห์มากเลยนะคะ ฉันอยากจะรู้จริงๆเลยนะว่า ดานี่ติดใจอะไรในตัวคุณนักหนา เขาบอกว่าสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่ทำลงมือทำ ดังนั้นเรามาลองกันสักครั้งนะคะ...ที่รัก ฉันขอตัวไปอาบน้ำสักครู่นะคะ แล้วฉันจะกลับมาทดสอบคุณภาพของคุณเอง ”
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
“ ที่นี่นะเหรอดานี่ ”
จียองเอ่ยถามเพื่อนสาวของเธอทันที ที่ได้มาเห็นสถานที่นัดหมายระหว่างดานี่กับยุนอา ทั้งสองคนนัดมาเจกันที่คอนโดหรูในย่านของคนมีตังค์ นัดกันมาเจอในสถานที่แบบนี้มันหมายความว่ายังไงล่ะเนี่ย งานนี้จะมีหนังสดให้เยาวชนของชาติได้ดูใช่ไหม แบบว่ายุนอาก็เคยเป็นครูมาก่อน ดังนั้นมันก็เป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหม ที่ครูจะต้องมีอะไรมาสอนนักเรียนบ้าง แม้ว่าจะหยุดพ้นจากการเป็นครูไปแล้วก็ตามที แต่ยุนอาก็ยังมีความเป็นครูที่ดีอยู่ในตัวนะ ดังนั้นลูกศิษย์คนนี้จึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่า คุณครูน่าจะมีสอนอะไรเพิ่มเติมบ้าง อย่างเช่นเรื่องเพศศึกษาไงล่ะ
“ อือ...ที่นี่แหละ ฉันก็ไม่ค่อยได้มาเท่าไหร่อ่ะนะ แต่ก็พาเธอมาถูกที่แน่นอนจ้ะ ”
ดานี่บอกกับเพื่อนสาวด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม คงไม่ต้องพูดอะไรมากมายสำหรับอาการของสาวน้อยคนนี้หรอกนะ ว่าทำไมเธอถึงได้ยิ้มอย่างมีความสุขแบบนี้ ก็วันนี้มันช่างเป็นวันดีๆของเธอเสียเหลือเกิน จะออกมาจากบ้านทางก็สุดแสนจะสะดวก แม่ก็ไม่มีความสงสัยแครงใจอะไรกับเธอเลย แถมยังบอกให้จียองดูแลเธอให้ดีๆอีก แล้วที่สำคัญวันนี้ก็ไม่มีคนของพ่อตามมาประกบด้วย คงต้องยกความดีความชอบนี้ให้กับจียอง ถ้าไม่ได้เพื่อนสาวคนนี้มาเป็นไม้กันหมา คาดว่าวันนี้ดานี่คงจะไม่ได้ออกมาจากบ้านแน่นอน แต่นั่นมันก้คือความคิดของเด็กสาวแค่เพียงฝ่ายเดียว
“ แหม...ไม่ค่อยได้มาสักเท่าไหร่ แต่ว่าจำได้ขึ้นใจเลยสินะ แล้วจำได้ป่ะล่ะว่าท่าไหนเด็ดสุด ”
คำพูดของจียองเล่นเอาดานี่ถึงกับหุบยิ้มลงทันที มันมีหลายความรู้สึกปะปนกัน นั่นก็คือความรู้สึกอายที่ถูกเพื่อนสาวแซวเล่น มันธรรมดานั่นแหละที่คนเราจะเอียงอายกับเรื่องแบบนี้ ก็ช่างถามมาได้นะว่าท่าไหนเด็ดสุด นั่นน่ะสินะท่าไหนเด็ดสุด นี่ก็เป็นอีกความรู้สึกนึงที่ดานี่มี เธอไม่เคยจำอะไรได้เลยสักครั้ง แม้ว่าจะมานอนค้างกับยุนอาแล้วถึงสองหน แต่ก็ไม่เคยจะมีเลยที่เธอได้มันได้ ไม่ว่าจะตอนไหนๆก็จำไม่ได้เลย แค่เขาบอกกับเธอว่าทั้งคู่มีอะไรกันแล้ว เธอได้ตกเป็นเมียของเขาแล้วเรียบร้อย แค่นั้นดานี่ก็เชื่อจนสนิทใจ เธอเชื่อโดยที่ไม่ต้องรอการพิสูจน์อะไรเลยสักอย่าง
“ ไม่รู้หรอก...เรื่องนั้นฉัน...ฉันจำไม่ได้ ว่าแต่ว่าถามอะไรแบบนี้ เดี๋ยวใครได้ยินเข้าก็จะหาว่าเราสองคนเป็นเด็กใจแตกหรอก ”
ไม่อยากจะมาต่อความยาวสาวความยืดสักเท่าไหร่ ยิ่งเรื่องอย่างว่าก็ยิ่งต้องพยายามเงียบเอาไว้ มันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเปิดเผยเท่าไหร่นั่นแหละ เรื่องแบบนี้มันต้องคุยกันในสถานที่ลับๆสิถึงจะถูกต้อง แล้วอีกอย่างนะ การที่เด็กวัยแค่นี้มาคุยกันในด้านที่ล่อแหลม มันก็ดูจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของตัวเองอยู่ไม่น้อย เกิดใครผ่านไปผ่านมาได้ยินเข้า มีหวังได้เสื่อมเสียขายขี้หน้ากันทั้งตระกูลแน่ๆเลย ใช่ว่าจะมีแค่เธอเท่านั้นที่พ่อกับแม่มีหน้ามีตา จียองเองก็ใช่ย่อยซะที่ไหนกันล่ะ พ่อกับแม่ของเจ้าหล่อนเองก็มีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ ถ้ามีใครเอาไปนินทาคงได้งามหน้ากันทั้งคู่เลยล่ะนะงานนี้
“ ก็ถามดูเฉยๆเองอ่ะ เห็นว่ามีประสบการณ์ก็เลยอยากเรียนรู้จากเพื่อนเอาไว้ เผื่อสักวันได้ใช้กับเขาบ้าง ”
“ ยัง...ยังไม่เลิกอีกนะจียอง เข้าไปข้างในได้แล้ว แต่เดี๋ยวฉันขอโทรบอกคุณยุนอาก่อนนะว่าเรามากันแล้ว ”
ว่าแล้วดานี่ก็ล้วงมือลงไปในกระเป๋าพกใบเล็กเพื่อเอาโทรศัพท์ของเธอออกมา จากนั้นเด้กสาวก็จิ้มลงไปที่หน้าจอแบบสัมผัส กดลงไปแค่ไม่กี่ครั้งดานี่ก็เอามันมาไว้แนบกับใบหน้าและหู เด็กสาวยืนโทรศัพท์หาคนรัก เธอใจจดใจจ่ออยู่กับยุนอา หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะรับสายของเธอเร็วๆ แต่จนแล้วจนรอดยุนอาก็ไม่ยอมรับสายของเธอเลย ไม่แน่ใจว่าเขากำลังยุ่งอยู่หรือว่าติดธุระอะไรไหมนะ ดานี่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้เลย เธอจึงได้พยายามโทรหายุนอาใหม่อีกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็อีกเช่นเคย นั่นคือยุนอาไม่รับสายของเธอ
“ ว่าไง...คุณยุนอาไม่รับสายอีกเหรอ ”
“ อือ...สงสัยว่าอาจจะยังอยู่ในห้องน้ำก็ได้มั้ง เรานั่งรออยู่ข้างล่างก่อนมั้ย พอคุณยุนอาโทรกลับมาเราค่อยขึ้นไปหา ”
เพราะยังเกรงอกเกรงใจเจ้าของห้อง ดานี่ก้เลยหาทางเลี่ยงอย่างที่คนมีมารยาทเขาทำกัน นั่นก็คือรอให้เจ้าของห้องเชื้อเชิญมาก่อนแล้วค่อยขึ้นไปหา แต่สีหน้าของเธอนั้นมันแสดงออกมาชัดเจนเลยว่าเธอดูกังวล จะกึงวลเรื่องอะไรนั้นจียองก็ไม่สามารถที่จะรู้ได้ แต่เด็กสาวมั่นใจว่าเพื่อนต้องมีอะไรในใจแน่ๆ ดานี่เป็นคนที่เก็บอารมณ์ได้แต่ไม่ใช่ว่าจะเก็บจนมิด แล้วอีกอย่างจียองก็เป็นเพื่อนกับดานี่มานาน ดังนั้นเธอจึงมองออกว่าเพื่อนของตนเป็นอะไรไป
“ อย่ามาทำตัวเป็นนางเอกละครตอนนี้เลยน่า ขึ้นไปหาเลยดีกว่านะ ทำเซอไพรส์ไงล่ะ ”
ว่าแล้วจียองก็เดินอ้มไปด้านหลังของดานี่ เด็กสาวใช้มือดันหลังของเพื่อนสาวให้ก้าวขาเดินออกไป แต่ดูเหมือนว่าดานี่ยังคงพะว้าพะวัง ไม่ยอมออกตัวเดินไปข้างหน้าสักที ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากจะขึ้นไปหายุนอาบนห้อง เพราะเพราะเธอรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอไม่พร้อมที่จะขึ้นไปหาเขา มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกอยู่เหมือนกันว่าทำไม อาจจะบอกได้ว่ามันเป็นสัญชาตญาณของเธอล่ะมั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงยังอยากอยู่ด้านล่างต่ออีก ทั้งที่ยุนอาก็อยู่ห่างจากเธอแค่ไม่กี่ชั้นเองนะ ขึ้นลิฟท์ไปหาเดี๋ยวเดียวก็ถึงแล้ว
“ แต่ว่า... ”
“ ไม่มีต่งมีแต่อะไรทั้งนั้นแหละ เราอุตส่าห์มากันถึงที่แล้วนะ จะมานั่งรออะไรอีกล่ะ คิดถึงเขาไม่ใช่เหรอ คิดถึงก็บึ่งขึ้นไปหาสิยะ จะมานั่งเล่นเป็นนางเอกMVอยู่ทำไม ”
รู้สึกรำคาญกับความไม่เอาไหนของเพื่อนเสียเหรอเกิน อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจเลยสักย่าง นี่ขนาดว่าเธอลงทุนมาเป็นเพื่อนแล้วยังจะอะไรนักหนาก็ไม่รู้ กลัวนั่นเกรงนี่เยอะแยะเต็มไปหมดเลย แล้วแบบนี้มันจะได้เจอหน้ากันเมื่อไหร่ล่ะ อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรับสาย ส่วยยัยเพื่อนก็เป็นนางเอกมารยาทดีเกินไป เห็นแล้วรู้สึกหงุดหงิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย นี่ถ้าไม่เห็นว่าดานี่เป็นเพื่อนนะ สัญยาได้เลยว่าเธอจะถีบส่งให้เพื่อนเข้าลิฟท์ไปแบบใช้การว๊าบกันเลยทีเดียว แบบว่าวิ่งหน้าไถเข้าลิฟท์จนมองตามกันไม่ทันนั่นแหละ แต่นี่เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนหรอกนะ จียองก็เลยทำได้แค่ดันหลังของดานี่เท่านั้นแหละ
“ เอางั้นเหรอจียอง ”
“ ไม่เอาอย่างนี้แล้วจะเอายังไงอีกล่ะ ป่ะ...ขึ้นไปหาสามีสุดที่รักของเธอได้แล้ว ก่อนที่เวลามันจะหมดลงไปในทุกวินาที ”
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
“ รอนานมั้ยคะที่รัก ”
ซอฮยอนเอ่นถามคนที่นอนคลุมโปงอยู่บนเตียง ตอนที่ออกมาจากห้องน้ำก็แปลกใจอยู่นะ ว่าทำไมยุนอาถึงได้นอนคลุมโปงห่มผ้าซะมิดชิด บางทีมันอาจจะเป็นนิสัยส่วนตัวของเขาก็ได้ มันก็มีใช่ไหมล่ะที่คนเราเวลานอนแล้วชอบปกปิดร่างกายให้มิดชิด บางคนอาจจะรู้สึกอึดอัดหายใจได้ไม่ทั่วท้อง แต่กับยุนอามันอาจจะเป็นวิธีที่จะทำให้เขาหลับสบายก็เป็นได้ คนเราก็ชอบมีพฤติกรรมการอนที่แปลกประหลาดกันทั้งนั้นแหละ
“ แหม...มีถอดเสื้อผ้ารอด้วยเหรอคะยุนอา ฉันชอบเวลาที่คุณนอนหลับจริงๆเลยนะ ขนาดหลับยังรู้หน้าที่ของตัวเองดีเลย ”
จำเป็นต้องเอ่ยทักเพราะเห็นว่าเสื้อผ้าของชายหนุ่มที่เธอหิ้วขึ้นมานั้น มันได้ไปกองรวมกันอยู่ที่พื้นห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ยักรู้เลยว่ายุนอาจะมีนิสัยชอบถอดเสื้อผ้าในขณะที่เขานอนหลับ แบบนี้ก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่เลยล่ะ เพราะเธอไม่จำเป็นต้องออกแรงจับเขาถอดให้เสียเวลา มันเป็นอะไรที่ดีเอามากๆเลยนะสำหรับงานในวันนี้ ในเมื่อยุนอาถอดเสื้อผ้าเพื่อรอให้เธอโดดขึ้ไปหา แล้วมีหรือที่ซอฮยอนจะไม่ทำตามนั้น
แต่ก่อนที่เธอจะขึ้นไปนอนบนเตียงกับชายหนุ่ม หญิงสาวไปเดินไปดูที่โต๊ะข้างๆหัวเตียง ซอฮยอนยื่นมือลงไปหญิงเอาโทรศัพท์ของยุนอาขึ้นมาดู เธอใช้นิ้วแตะลงไปที่หน้าจอขนาดใหญ่ แล้วมันก็ปรากฎข้อความที่บอกว่ามีสายที่ไม่ได้รับ ซอฮยอนมันใจว่าเหยื่ออารมณ์ของเธอกำลังจะขึ้นมาในไม่ช้า ดานี่คงจะมาถึงคอนโดแห่งนี้แล้วแน่ๆ แต่แม่เด็กน้อยโทรมาหายุนอาก่อนตามมารยาทนั่นแหละ อีกเดี๋ยวก็คงจะขึ้นมาหายุนอาอย่างแน่นอน ดีเลยล่ะ เพราะเธอก็อยากจะให้ดานี่ขึ้นมาหายุนอา เธอรอเวลานี้จนใจจะขาดอยู่แล้ว
“ มาเร็วๆนะดานี่ พี่กำลังรอเธออยู่พอดีเลยเด็กน้อย มารับของวัญก่อนไปเรียนต่อเถอะนะ รับรองว่าพี่จะทำให้เธอประทับใจจนลืมไม่ลงเชียวล่ะ ”
อีกด้านดานี่กับจียองก็ขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นที่เป็นห้องของยุนอา ดานี่เหมือนจะไม่ค่อยอยากออกมาจากลิฟท์สักเท่าไหร่ แต่ด้วยความที่มีเพื่อนเป็นวัยรุ่นใจร้อนอย่างจียอง ดานี่ก็เลยต้องเดินออกมาจากลิฟท์ตามแรงฉุดกระชากของอีกฝ่าย จียองตัวโตกว่าดานี่เป็นไหนๆ มันจึงไม่แปลกหากเด็กสาวจะต้านทานแรงฉุดของเพื่อนไม่อยู่ ไม่รุ้ว่าจียองเป็นอะไรนักหนา ตั้งแต่ที่มาถึงที่นี่เพื่อนสาวก็คะยั้นคะยอเธอเหลือเกิน ทั้งที่ความจริงแล้วเธอเป็นคนชวนเพื่อนมานะ แต่ทำไมเพื่อนทำเหมือนเป็นคนพาเธอมาก็ไม่รู้เหมือนกัน
“ เร็วๆหน่อยสิดานี่ อย่ามาทำเป็นอ้อยอิ่งอะไรตอนนี้นะ ใกล้จะถึงแล้วไม่ใช่เหรอห้องของสามีเธอน่ะ ”
ไม่อยากจะให้เพื่อนเรียกแบบนี้เลย มันรู้สึกเขินอายยังไงก็ไม่รู้สินะ มีอย่างที่ไหนเด็กวัย ม.ต้น ดันมีสามีทั้งที่ยังเรียนไม่จบแบบนี้ หากใครเขามาได้ยินเข้ามันคงจะงามหน้าอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ เป็นใครมาได้รู้ได้เห็นก็ต้องคิดว่าเธอกับจียองเป็นเด็กใจแตก ที่ชอบปล่อยตัวปล่อยใจให้ใครๆได้ลองเล่นเป็นนิสัย แต่ว่าจียองก็ไม่ได้พูดผิดอะไร เพราะเธอเองก็ยอมรับแต่โดยดีว่ายุนอาเป็นสามีของเธอแล้วจริงๆ
“ จ้า...รู้แล้วว่าใกล้ถึง แต่ไปช้าๆหน่อยก็ได้นี่จียอง เผื่อคุณยุนอากำลังโป๊อยู่ล่ะ เท่ากับเราไปรบกวนเขานะ ”
“ ไม่รบกวนหรอกน่า ใครกันจะเดินแก้ผ้ามาเปิดประตูรับแขก เขาก็ต้องแต่งตัวให้สุภาพก่อนมาเปิดสิ คิดมากน่าดานี่ ”
คงไม่มีใครที่จะเดินแก้ผ้ามาเปิดประตูรับแขกเหมือนอย่างที่จียองพูดจริงๆนั่นแหละ ยกเว้นว่าคนๆนั้นจะเป็นพวกวิตถาร ประมาณว่าชอบอวดชอบโชว์ แต่กับยุนอาคงจะไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน เขาออกจะเป็นคนที่ค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัวอยู่พอสมควร ดูจากการที่เขาไม่เข้าใกล้ใครถ้าไม่จำเป็น ยิ่งเป็นผู้หญิงแล้วด้วยเขาก็ยิ่งทำเป็นเย็นชา ซึ่งตัวเธอเองก็เคยเจอยุนอาในโหมดเย็นชามาแล้วเหมือนกัน
“ งั้น...ก็ได้ ตามฉันมาละกัน ฉันว่าฉันจำห้องไม่ผิดหรอก ”
“ มานอนที่นี่บ่อยเลยล่ะสิท่า มากกว่าสองครั้งล่ะมั้งเนี่ย ”
แซวเพื่อนเล่นไปอย่างนั้นเองแหละ ความจริงก็คือแค่สองครั้ง เพราะดานี่ไม่เคยเลยที่จะปิดบังอะไรจียอง ดานี่มานอนที่คอนโดแห่งนี้แค่สองหนเท่านั้น แต่ล่ะครั้งก็ไม่ได้มีความยินยอมพร้อมใจเลยสักนิด ไม่รู้ว่าชะตาชีวิตมันเล่นตลกอะไรกับเธอนักหนา ผิดหวังจากการไปหาแฟนแล้วก็มาถูกแท็กซี่ลวนลาม ตามมาด้ายการตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนเปลือยกายอยู่บนเตียงกับชายที่ไม่ใช่คนรัก ซ้ำหนักเขายังบอกออกมาด้วยว่าเธอนั้นเป็นเมียของเขาแล้ว เมื่อหนีหลักฐานที่มันมัดตัวไม่ได้ สุดท้ายดานี่ก็ต้องมาตกอยู่ในสถานะเมียของคนที่เธอเพิ่งจะรู้จัก แถมตอนนี้เธอก็ยังหลงรักเขาจนหมดใจแล้วด้วยสิ
“ ไม่เลยนะ แค่สองครั้งเท่านั้นแหละ นี่ไงห้องของคุณยุนอา ขอกดเรียกก่อนนะ เผื่อเจ้าของห้องจะยังไม่สะดวก ”
จียองพยักหน้าเพื่อแสดงให้เพื่อนได้รู้ว่าตัวเธอเข้าใจแล้ว ดานี่ก็เลยกดเรียกให้ยุนอามาเปิดประตูให้ เด้กสาวกดเรียกให้เจ้าของห้องรู้ตัวถึงสามหน แต่คนที่อยู่ด้านในกลับไม่ยอมออกมาเปิดประตูให้ ดานี่หันไปหาจียองแล้วส่ายหน้าเบาๆให้อีกคนรับรู้ว่าไม่มีใครอยู่ จียองไม่ยอมก็เลยยื่นมือไปกดเรียกยุนอา และในตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ของดานี่ส่งสัญญาณเตื่อน เด็กสาวดูที่โทรศัพท์ของตัวเอง เธอเห็นข้อความจากยุนอา เขาบอกกับเธอว่าให้เข้ามาข้างในได้เลย ตอนนี้ยังไม่สะดวกที่จะมาเปิดประตูให้ แถมบอกรหัสปลดล็อคประตูให้อีกด้วย จียองเห็นดังนั้นก็จัดให้ตามที่ยุนอาขอมา
เด็กสาวทั้งสองได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้องแล้ว จียองก็ไม่รอช้าเธอลากแขนของเพื่อนเข้าไปในนั้นทันที ดานี่ก็ไม่เคยทัดทานจียองได้เลยสักครั้ง ทั้งคู่ได้เข้ามาอยู่ในห้องของยุนอาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จียองมองสำรวจไปรอบๆบริเวณนั้น แล้วก็ถือวิสาสะไปนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาตัวนุ่มของยุนอา มันอาจจะเป็นการเสียมารยาทอยู่บ้างก็จริงนะ แต่ในเมื่อเจ้าของห้องไม่ออกมาต้อนรับแขกแบบนี้แล้ว แขกก็ต้องดูแลตัวเองสิจริงไหม ดังนั้นที่จียองทำถือว่าไม่ผิดแต่ประการใดเลย
ส่วนดานี่ก็มองหายุนอาตามระเบียบ แต่ก็ยังพะว้าพะวังไม่กล้าทำอะไรมากมาย นอกจากการชะเง้อมองหาบุคคลอันเป็นที่รัก แต่แล้วมันก็ไม่มีวี่แววของยุนอาเลย ดานี่ก็คาดว่าเจ้าของห้องคงจะยังแต่งตัวไม่เสร็จ ดังนั้นเด็กสาวจึงได้เดินมานั่งอยู่ข้างๆจียอง แล้วในตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ของดานี่ส่งสัญญาณเตือนอีกครั้ง ข้อความในนั้นบอกมาว่าให้ดานี่เดินเข้าไปในห้องนอน เพราะว่ายุนอามีของขวัญรอให้เธอไปเอาในนั้น จียองพยักหน้าบอกให้เพื่อนเข้าไปหาสามี ส่วนตัวเองจะนั่งรออยู่ที่โซฟาตัวใหญ่นี่เอง
ดานี่นั่งทำใจยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะเดินไปยังห้องนอนของยุนอา มือเล็กจับลูกบิดประตูเอาไว้มั่น จากนั้นเธอก็ปลดล็อกแล้วผลักประตูเข้าไปอย่างช้าๆ ดานี่มองตรงไปยังเตียงนอนของเจ้าของห้อง เด็กสาวเห็นคนนอนคลุมโปงอยู่บนเตียง เธอก็รู้ได้เลยว่านั่นต้องเป็นชายคนรักของเธอแน่ๆ ไม่รู้ว่ายุนอามีอะไรให้เธอกันแน่ แต่วันถ้าเขาทำแบบนี้มันจะต้องเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นแน่นอน จะมีสักกี่คนกันนะที่ได้มาเห็นด้านขี้เลนของคนขี้เก๊กคนนี้ แต่ที่แน่ๆก็มีเธอคนนึงแหละที่ได้เห็นมัน
“ สามีคะ เมียจ๋ามารับของขวัญแล้วค่ะ ”
ดานี่ยิ้มร่ารอรับของขวัญที่สามีเตรียมเอาไว้ให้ แต่แล้วเธอก็ต้องหุบยิ้มลงทันที่ที่ได้เห็นหน้าของใครบางคน ใบหน้าขาวๆของสาวสวยนางนึงค่อยๆโผล่ออกมาจากชายผ้าห่ม ดานี่ยืนมองคนบนเตียงด้วยใจที่สั่นไหวอย่างหาจังหวะไม่ได้ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวเพราะความที่คาดไม่ถึง เด็กสาวน้ำตาคลอเบ้าอยู่สักพัก แล้วน้ำใสๆนั้นมันก็ได้ไหลรินออกมา เมื่อเอเห็นหน้าของผู้หญิงที่โผล่ออกมาจากผาห่มอย่างชัดเจน คนๆนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนเลย ผู้หญิงคนนี้คือพี่สำใภ้ของเธอนั่นเอง ซอฮยอนมานอนกับยุนอาได้ยังไง แล้วยงฮวาล่ะ พี่ชายของเธอรู้หรือไม่ว่าพี่สะใภ้มานอนกับชายอื่น
ขาทั้งสองข้างของดานี่มันแข็งทื่อจนก้าวไม่ออก เด็กสาวรู้สึกได้เลยว่าขาของตัวเองมันอ่อนล้าราแรง จะให้เดินหนีก็ทำไม่ได้เดินไม่ไหน จะให้ยืนมองภาพบาดตาต่อไปมันก็ยากเกินฝืนใจมองจริงๆ อยากจะทิ้งกายให้ทรุดลงไปตรงหน้า แต่ทว่าเธอก็ไม่อยากจะอยู่ตรงนี้นานๆ มันเป็นการทำลายหัวใจของตัวเองชัด จะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี ตอนนี้มันคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น อยากเดินหนีแต่ไม่มีแรงพอ อยากอยู่ต่อแต่ก็ทนมองไม่ได้ ยุนอานอกใจเธออย่างนั้นเหรอ ทำร้ายจิตใจกันมากมายเลยนะ ใจร้ายกันทั้งคู่เลยด้วย หากอยากจะรักกันก็ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาเห็นหรอก แบบนี้ใครมันจะไปทนไหว
“ ไงจะดานี่...พี่ไม่ยักรู้ว่าเธอก็มาอยู่ที่นี่ด้วย ไม่งั้นพี่คงจะกลับไปเร็วกว่านี้อ่ะนะ ขอโทษด้วยนะจ๊ะแต่ว่ายุนอาน่ะสิขอต่อ พี่ก็เลยกลับไปไม่ทัน อย่าว่ากันเลยนะจ๊ะ...น้องรัก ”
ดานี่ยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองเอาไว้ เด็กสาวยืนมองพี่สะใภ้ที่นอนเปลือยกายเหยียดยิ้มให้เธอ ทั้งสองคนมองหน้ากันแต่ต่างความรู้สึก ดานี่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งจะได้รับมา นี่น่ะหรือคือของขวัญที่ยุนอาต้องการจะมอบให้เธอเป็นที่ระลึก มันเจ็บปวดไปทั้งใจ เจ็บจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้จริงๆ ในขณะที่ซอฮยอรกลับรู้สึกสะใจกับท่าทีของน้องสามี แทนที่จะรู้สึกสลดและอับการกับการกระทำของตัวเอง หญิงสาวกลับยิ้มกริ่มอย่างได้ใจแทนซะงั้น ดานี่ทนมองภาพตรงหน้าต่อไปไม่ไหว เด็กสาวจึงได้วิ่งน้ำตาไหลพรางออกจากห้องนอนไปอย่างน่าสงสาร
“ เดินทางปลอดภยนะจ๊ะดานี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะไปส่งเธอด้วยนะ ”
“ แน่นอนอยู่แล้วล่ะซอฮยอน คุณจะต้องไปส่งดานี่ที่สนามบินพร้อมกับผมนี่แหละ ”
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
TALK…………………………
กลับมาแล้วนะจ๊ะรีดเดอร์ ไรท์กลับมาพร้อมกับอะไรก็ไม่รู้ ทนๆเอาหน่อยนะคะเดี๋ยวมันก็จะจบเรื่องแล้วล่ะ 55555555555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น