คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : Chapter 52 NC
งานนี้...พี่ต้องมี...ลูก
Chapter 52
“ เดี๋ยว...วูยอง คุณแทยอนเพิ่งจะออกไปจากที่นี่ได้ไม่นานไปตามเก็บกลับมาให้ฉันหน่อย ”
กยูริเปลี่ยนแผนของเธอขึ้นมากลางครัน ทีแรกก็ว่าจะส่งแค่รูปที่แทยอนกับเธอกอดจูบกันไปให้ทิฟฟานี่ แต่พอลองมาคิดอีกทีมันยังไม่หนักแน่นพอ ถ้าจะจับให้มั่นคั้นให้ตาย มันก็ต้องได้อะไรที่เด็ดกว่านั้น แค่กอดจูบลูบคลำมันจะไปหนักหนาสาหัสอะไร งานนี้มันต้องใช้อะไรที่แทยอนจะปฏิเสธไม่ได้เลยล่ะ
“ แล้วจะให้ผมเอาไปส่งไว้ที่ไหนดีครับ ”
วูยองบอร์ดี้การ์ดคนสำคัญของกยูริเอ่ยถามผู้เป็นนาย ซึ่งเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงที่เขาหลงรัก แม้ว่ากยูริจะดูร้ายกาจมากมายขนาดไหน แต่สำหรับวูยองแล้วเธอก็คือดวงใจของเขา ไม่ว่ากยูริจะสั่งให้เขาทำอะไร จะร้ายแรงเลวทรามแค่ไหน วูยองสมุนผู้ภักดีก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธเลยสักครั้ง ถึงแม้คำสั่งที่ได้รับมามันจะทำร้ายหัวใจของตัวเองก็ตาม
“ รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าต้องเอาสุดที่รักของฉันไปส่งไว้ที่ไหน ยังไงก็เร็วๆเข้าล่ะ ฉันไม่ชอบรออะไรนานๆ ”
“ ครับ...ไม่เกินสามสิบนาที ผมจะพาคุณแทยอนไปส่งให้ถึงที่เลย ผมขอตัวนะครับ ”
แล้ววูยองก็เดินจากกยูริไป เพราะเขาต้องรีบไปให้ทันแทยอน เพื่อที่จะเอาตัวไปให้กับผู้เป็นนาย ส่วนกยูรินั้นก็ออกไปขึ้นรถของตัวเอง โดยที่ยังมีบอร์ดี้การ์ดอีกคนเป็นคนขับรถให้ ก็ไม่รู้ว่าจะมัวมาเอ้อละเหยลอยชายอยู่ที่นี่อีกทำไม เธอควรจะกลับไปจัดเตรียมสถานที่เริงรักของตัวเองดีกว่า เพราะอีกไม่ช้าแทยอนจะไปหาเธอที่คอนโดแล้ว
พอเดินออกมาจากด้านในของสถานเริงรมณ์ได้แล้ว แทยอนก็เดินตรงดิ่งเข้าไปหารถยนต์ของตัวเอง นี่มันเป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าๆ จวนจะห้าทุ่มอยู่แล้ว เขาจะต้องรีบกลับไปหาภรรยาซึ่งกำลังอุ้มท้องลูกคนที่สอง และจะต้องไปดูแลลูกหมาช่วยภรรยาคนสวยอีก ไม่รู้ว่าป่านนี้สองแม่ลูกจะเป็นยังไงกันบ้าง ยิ่งช่วงนี้ทิฟฟานี่กำลังท้องกำลังไส้อยู่ด้วย เขาไม่ควรจะมาเสียเวลาไปอย่างไร้ประโยชน์ เรื่องงานก็สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีแล้ว ส่วนเรื่องอื่นก็อย่าไปเก็บมาใส่ใจอีกเลย ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุด ก็คือคนที่รักกำลังรอเขากลับบ้านอยู่นะ ลูกหมากับแม่หมีคงจะกำลังรอคุณพ่อหมากลับไปนอนที่บ้านอยู่อย่างแน่นอน
“ ฟานี่...ป่านนี้คงหลับไปแล้วมั้ง รอก่อนนะคนดี พี่กำลังจะกลับไปบ้านเดี๋ยวนี้แหละ ”
“ เดี๋ยวครับ...อย่าเพิ่งไปครับคุณแทยอน ”
แทยอนกำลังจะเข้าไปนั่งในรถยนต์ของตัวเองอยู่แล้ว แต่ว่าวูยองก็ตามมาเรียกเขาเอาไว้ได้ทัน ทั้งที่แทยอนกำลังจะได้ไปจากที่นี่อยู่แล้วเชียว วูยองรีบวิ่งออกมาให้ทันก่อนที่เขาจะคลาดกับเป้าหมาย คนสนิทของกยูริจะต้องไม่ทำงานผิดพลาด เพราะนี่มันคือความต้องการของผู้เป็นนาย หากกยูริมีความสุข เขาเองก็จะรู้สึกดีใจด้วย แม้ว่าตัวเองจะต้องเจ็บปวดสักแค่ไหนก็ตาม
“ ครับ...คุณมีอะไรกับผมอย่างนั้นเหรอ ”
แทยอนเอ่ยถามคู่สนทนาอย่างสงสัย เขาจำได้ว่าชายคนนี้คือคนเดียวกันกับ ที่เขาเห็นอยด้านหลังของกยูริ ซึ่งแทยอนคิดว่าน่าจะเป็นคนของหญิงสาว เพราะไม่ว่าจะไปไหนมาไหน กยูริก็จะมีชายคนนี้ตามติดไปด้วยเสมอ แต่ว่าทำไมคนของลูกค้าชั้นหนึ่ง ถึงได้ตามเขามาที่ลานจอดรถนี่ล่ะ
“ คือ...คุณลืมของเอาไว้น่ะครับ ผมก็เลยตามเอามาคืน คิดว่ามันคงจะเป็นของสำคัญ ”
วูยองใช้อุบายที่ว่าแทยอนลืมของเอาไว้ในผับ ซึ่งแท้ที่จริงแล้วมันไม่มีอะไรที่เขาลืมเอาไว้เลย แต่แทยอนก็ไม่ได้เอะใจสงสัยอะไร เพราะบางทีเขาอาจจะลืมอะไรทิ้งเอาไว้ข้างในนั้นจริงๆก็ได้ วูยองไม่รีรออะไรให้มันเสียเวล่ำเวลา เขาสาวเท้าเข้าไปหาแทยอนเกือบจะทันที เล่นเอาซะคนที่เป็นเป้าหมายถึงกับตกใจ ที่อยู่ๆชายตรงหน้าก้เข้ามาประชิดตัว
“ นี่ใช่ของๆคุณหรือเปล่าครับ ”
วูยองล้วงมือเข้าไปภายในชุดสูทของเขา จากนั้นก้ดึงเอาปากกาด้ามสีทองท่าทางมีราคายื่นให้แทยอน ปากกาด้ามที่วูยองถืออยู่นั้น มันก็เป็นปากกาของเขาเองนั่นแหละ มันเป็นปากกาที่กยูริซื้อให้เป็นของขวัญเนื่องในวันเกิดของเขา แม้ว่าจะไม่อยากเอาออกมาให้ใคร แต่วันนี้วูยองจำใจต้องเอาออกมาให้แทยอน
“ อ้อ...ไม่ใช่หรอกครับ ผมไม่เคยมีปากกาด้ามทองแบบนั้น คงจะเป็นของคนอื่นน่ะ คุณลองไปหาดูนะครับ เผื่อจะเจอเจ้าของ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมของตัวกลับบ้านก่อนนะครับ โชคดีครับคุณวูยอง อื้อ...”
วูยองรีบเข้าไปรั้งตัวของแทยอนเอาไว้ หลังจากที่อีกฝ่ายหันหลังให้กับเขา มือใหญ่ของชายฉกรรณ์พร้อมกับผ้าเช็ดหน้าปิดเข้าไปที่ปากละจมูกของอีกคน แทยอนไม่รู้ว่าทำไมวูยองถึงได้มาทำร้ายเขาแบบนี้ แต่กระนั้นชายหนุ่มก็พยายามที่จะต่อสู้ดิ้นรน แทยอนพยายามใช้แรงที่เขามีต่อสู้กับวูยอง แต่ว่ายาที่เขาได้รับเข้าไปนั้น มันมีฤทธิ์ที่รุนแรงเกินกว่าที่เขาจะต้านทานเอาไว้ได้ แม้ว่าแทยอนจะพยายามแค่ไหน เขาก็รับรู้ได้แค่ว่าตัวเองกำลังจะหลับ เรี่ยวแรงที่เคยมีก็พลันถอยลดลงไปเรื่อยๆ จนในที่สุดแทยอนก็ทรุดกายลงไปนอนกองอยู่กับพื้นของลานจอดรถ วูยองจึงได้ลากคอของเขาขึ้นมา จากนั้นเขาก็จับร่างของชายผู้ไร้สติ ยัดให้เข้าไปนอนยังเบาะหลังของรถอย่างไม่ใยดี ก่อนที่ตัวเองจะตามขึ้นไปนั่งประจำที่ของคนขับ
“ โชคดีเช่นกันครับ...คุณแทยอน นอนหลับให้สบายนะไอ้หน้าอ่อน ”
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
“ หนูคิดถึงคุณที่สุดเลย ”
ดานี่แทบจะร้องไห้ออกมา เมื่อชายคนที่เธอรักที่สุดได้มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว ตอนนี้หัวใจของเธอได้กลับมาหาแล้ว หลังจากที่ต้องเจ็บปวดและห่างหายกันไปนาน ไม่รู้ว่าเธอจะกลั้นน้ำตาแห่งความปิตินี้ได้นานแค่ไหน เพราะยิ่งอีกฝ่ายนั้นยืนกอดเธออยู่อย่างนี้ สาวน้อยก็ยิ่งรู้สึกว่าบ่อน้ำตามันจะแตกซะให้ได้
“ ฉันรู้...เพราะฉันก็รู้สึกไม่ต่างจากเธอเลย คิดถึงเธอที่สุดเหมือนกันนะคนดี คิดถึงทุกเวลาที่หายใจเข้า คิดถึงนาทีที่หายใจออก ฉันทั้งรักทั้งคิดถึงเธอมากนะ คิดถึงจนใจจะขาดอยู่แล้ว ”
ยุนอาค่อยๆวางคางแหลมๆของตัวเองให้ไปก่ายเกยอยู่บนไหล่ของคนที่อยู่ด้านหน้า ริมฝีปากสวยกระซิบแผ่วเบาอยู่ข้างๆใบหูเล็กๆของเด็กสาว ถ้อยคำที่พร่ำรำพันออกไปนั้นล้วนแล้วออกมาจากใจของชายหนุ่ม เขาทั้งรักและคิดถึงเด็กสาวคนนี้อยู่ตลอดเวลา แค่สองเดือนที่ผ่านมาก็ทรมานใจของเขาจนเกินจะทน แต่วันนี้เขาก็ทนก้าวผ่านมันมาได้
ยุนอารั้งร่างแน่งน้อยให้เข้ามาแนบชิดกับตัวเองมากยิ่งขึ้น เขาอยากจะให้ดานี่รู้ว่าหัวใจของเขานั้น ตอนนี้มันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว ก่อนหน้านี้มันไม่ได้เต้นระรั่วแบบนี้เลย หัวใจของเขายังเต้นเป็นปกติ แต่ตอนที่ได้มาเจอคนที่รักแล้ว มันกลับเปลี่ยนจังหวะเต้นอย่างรวดเร็ว หัวใจของเขามันเต้นแรงกว่าที่ควรจะเป็น เชื่อว่าดานี่เองก็จะต้องรับรู้มันได้เช่นกัน
แผ่นหลังเล้กของเด็กสาวแนบสนิทกับแผงอกกว้างของชายผู้เป็นที่รัก เธอจับจังหวะได้ว่าหัวใจของยุนอานั้น มันเต้นแรงและเร็วมากมายแค่ไหน ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากเขาเลย เด็กสาวแสนน่ารักยกมือขึ้นมาทาบที่หน้าอกของตัวเอง เพราะเธอก็อยากจะสัมผัสหัวใจของตัวเองด้วยเหมือนกัน อยากรู้ว่าหัวใจของเธอสั่นเท่ากับหัวใจของอีกคนไหม
ยุนอามองการกระทำของดานี่อยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะยิ้มหวานให้กับคนที่อยู่ในอ้อมกอด อยากจะบอกเธอเหลือเกินนะว่า เธอช่างดูน่ารักไร้เดียงสาสมกับวัยของเธอจริงๆ ไม่ว่าดานี่จะทำอะไรในตอนนี้หรือตอนไหน เธอก็ไม่เคยที่จะดูมีพิษมีภัยอะไรเลย เด็กสาวคนนี้ยังดูบริสุทธิ์ ไร้มารยาและจริตจะกร้านเกินควร ที่เขาหลงรักเธอก็คงจะเป็นเพราะแบบนี้ล่ะมั้ง
จมูกโด่งของคนที่อยู่ด้านหลัง ได้กดฝังลงไปสูดไซร้ที่ซอกคอขาวของเด็กสาว ยุนอาไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าสุดดมเอากลิ่นกายสาวจากอีกคนเลย หากเป็นตอนที่เขาอยู่กับคู่ขาทั่วๆไป ป่านนี้ก็คงจะไปจบกันที่เตียงแล้วล่ะ แต่ว่ากับดานี่เขายังพอยับยั้งชั่งใจของตัวเองได้อยู่ ถึงแม้ว่าแท้ที่จริงแล้วเขาอยากจะทำมากกว่าที่เคยทำก็ตามที แต่ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ของอีกฝ่าย มารร้ายผู้ชอบพรากความสาวก็จำยอมสยบให้อย่างไม่มีข้อแม้ ยังอยากจะถามตัวเองอยู่นะว่า หากเขาไม่ได้รักดานี่อยู่เหมือนตอนนี้ เขาจะปล่อยเธอเอาไว้ไหม
“ ใจสั่นเหมือนกันล่ะสิ อยากลองจับหัวใจของฉันดูบ้างมั้ย เผื่อเธอจะได้รู้ว่าใจของฉันมันเต้นเป็นยังไงบ้างน่ะ ”
ดานี่ไม่ได้ตอบอะไรกับชายที่กำลังยืนกอดเธออยู่เลย อย่างมากที่ทำก็แค่พยักหน้า เป็นเชิงบอกว่าเธออยากจะลองทำดูบ้าง อยากจะจับหัวใจของอีกฝ่ายดูเหมือนกัน อยากรู้ว่าใจของเขาจะสั่นเท่ากับใจของตัวเองไหม แขนแกร่งค่อยๆคลายตัวออกจากการเกาะกอดร่างอรชร จากนั้นร่างบางก็หมุนตัวหันหน้าเข้าหาอีกคน
ดานี่มองตรงไปที่ระดับหน้าอกของยุนอา ดวงตาแวววาวสุกใสจับจ้องตรงไปที่ตำแหน่งหัวใจของชายคนรัก ก่อนที่เธอจะตัดสินใจยกมือน้อยๆของตัวเองขึ้นไปแตะที่อกข้างซ้ายของเขา มือขวาของดานี่กดลงไปสัมผัสกับอกของยุนอา เธอรับรู้ได้ว่ามีอะไรที่เต้นกระทบกับฝ่ามือของตนอย่างเป็นจังหวะ คงจะไม่มีอะไรอีกแล้วล่ะ นอกจากหัวใจของชายคนรักเท่านั้น ที่มันเต้นเป็นจังหวะที่บอกว่าเขาดีใจ ที่ได้เจอกับเธอ
มือเล็กลูบไล้ที่อกข้างซ้ายของชายหนุ่มอย่างลืมตัว ยุนอาก้มหน้าลงไปมองการกระทำของแม่กระต่ายน้อย เขาต้องลอบยิ้มออกมาอย่างพอใจ เพราะดานี่ผู้ไม่ประสีประสาอะไร กำลังแสดงอาการหลงใหลเขาอยู่ แม้ว่าเธอจะไม่ล่วงรู้ตัวก็ตามที มือใหญ่ของชายผู้มากประสบการณ์ ยื่นออกไปรั้งเอาร่างแน่งน้อยที่อยู่ตรงหน้า เข้ามากอดประชิดตัวอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเชยคางแหลมของหญิงผู้เป็นที่รักให้เงยหน้าขึ้นมา
ดวงตาคมที่ฉายแววของผู้ทรงเสน่ห์ มองตรงเข้าไปยังดวงตาใสบ้องแบ๊วของหยิงผู้เป็นที่รัก เขากำลังจ้องมองให้ลึกลงเข้าไปในจิตใจของอีกคน ดานี่จะรู้บ้างไหมว่าเขารักเธอมากแค่ไหน รักอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อนเลยด้วย นี่เป็นรักที่บริสุทธิ์ที่สุด เท่าที่เขาจะเคยมีรักให้กับใครเลย ใครจะไปคิดล่ะว่า ชายผู้ที่เคยไร้ซึ่งหัวใจ วันนี้กลับมีความรักมากมายจนล้นปรี่ รักจนแทบจะไม่มีคำใดๆมาอิบายถึงความรู้สึกมากมายที่เขามีได้แล้ว
“ หัวใจของฉัน มันเต้นเป็นชื่อของเธอนะ รู้สึกมั้ยว่ามันเต้นเป็นจังหวะ ที่ฟังคล้ายชื่อของเธอ...ดานี่ ”
แล้วใบหน้าของชายร่างสูงก็ค่อยๆโน้มลงมาหาดวงหน้าเล็กๆของเด็กสาว ดานี่รู้ว่ายุนอาจะทำอะไรต่อไป เธอจึงได้หลุบเปลือกตาลงอย่างช้าๆ แล้วมันก็เป็นเหมือนอย่างที่เด็กสาวคาดการณ์เอาไว้จริงๆ ยุนอากำลังจะจูบเธอเหมือนอย่างที่เขาเคยทำ ริมฝีปากสีระเรื่อของเด็กสาว ค่อยๆเผยอออกเล็กน้อย เมื่อริมฝีปากของชายหนุ่มกดลงมาประกบที่ริมฝีปากของเธอ
ไม่มีถ้อยคำใด หรือว่าเสียงไหนๆที่ดังลอดออกมา เมื่อยุนอาประกบปากของตัวเองเข้ากับปากของอีกคน มือใหญ่ข้างที่เชยคางแหลมของสาวน้อย บัดนี้ได้แปรเปลี่ยนไปเป็นเกาะจับที่ฝ่ามือของอีกคน ยุนอาลดมือลงมาแตะที่บ่าของดานี่ จากนั้นเขาก็ค่อยๆลูบไล้มือลงไปจามเรียวแขนเล็กของเธอ จนในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่การสอดประสานนิ้วเรียวเข้าหากัน
ยุนอาประสานมือของเขาเข้ากับมือของดานี่ให้มั่น จากนั้นก็กระชับกายของเด็กสาวให้เข้ามาแนบชิดกันมากกว่านี้ ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออกมาจากดานี่อย่างน่าเสียดาย คนที่ถูกถอนจูบออกก็ยังคงหลับตาพริ้มอยู่เหมือนเดิม ยุอาเห็นว่าดานี่ยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมาสักที เขาก็เลยจุ๊บลงไปที่หน้าผากของเธอเบาๆอีกครั้ง และคราวนี้ดานี่ยอมลืมตาขึ้นมามองหน้าของเขาแล้ว
“ สอบเต้นรำผ่านหรือยัง ”
อยู่ๆยุนอาก็ถามอะไรที่ดานี่ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนรักถึงได้หยิบยกเอาเรื่องนี้ขึ้นมาถาม ทั้งที่ก็มีเรื่องอื่นอีกมากมายหลายหลากแท้ๆ อย่างเช่นเรื่องที่ว่าเอจะไปเรียนต่อเมื่อไหร่ หรือว่าเรื่องที่เธอกับเขาจะได้เจอกันอีกไหม ยุนอากลับไม่เอ่ยถามเรื่องพวกนั้น แต่เขากลับมาถามเอาเรื่องการสอบเต้นรำของเธอแทน แปลกคนจริงเชียว
“ ผ่านแล้วค่ะ แต่แบบคาบเส้นนะ ”
ก็จะเอาอะไรกับคนที่เต้นไม่เก่ง ดานี่ไม่ถนัดกับเรื่องที่ต้องใช้สรีระร่างกายมากเท่าไหร่ เธอก็เลยทำได้แค่เส้นยาแดงผ่าแปด คือเอาแค่ให้ผ่านพ้นไปได้แค่นั้นก็พอ ไม่ต้องถึงกับดีเลิศประเสริฐศรีอะไรมากมายนัก แค่เท่านี้เธอก็ซ้อมจนข้อเท้าระบมไปหลายวันแล้ว ไหนจะเรื่องเคล็ดขัดยอกนั่นอีก กว่าร่างกายจะเข้าที่เข้าทางนะ เธอก็ต้องทนทรมานอยู่หลายวันเลยทีเดียวล่ะ
“ งั้น...เดี๋ยวฉันจะติวเพิ่มให้เอามั้ย เผื่อครั้งต่อไปได้เข้างานสังคม เธอจะได้ไม่ต้องไปขายขี้หน้าใครไง ”
ว่าแล้วยุนอาก็เริ่มที่จะขยับขาของเขา ซึ่งแน่นอนว่าดานี่ก็ต้องขยับตาม ดวงตาคมจ้องมองไปยังดวงตาสุกใส ดานี่เองก็ไม่ได้ละสาวตาไปจากใบหน้าของคนที่รักเลยสักนิด ยุนอาก็ค่อยๆขยับตัวเคลื่อนกายไปตามจังหวะที่เขารู้จัก ดานี่เองก็ขยับตามอีกคนไปอย่างจิดใจจดจ่อ ไม่ว่ายุนอาจะพาเด็กสาวเต้นท่าอะไร เธอก็จะเต้นตามเขาไปอย่างไม่มีลดละ ตอนที่สอบดานี่เต้นด้วยความมุ่งมัน แต่ในวันนี้เธอเต้นมันด้วยใจ แถมยังใช้จังหวะเดียวกันกับที่ยุนอาใช้สอนเธออีกด้วย
เมื่อเต้นไปเต้นมาอยู่หลายท่าแล้ว มันก็มาถึงท่าที่ดานี่จะต้องหมุนตัว ยุนอาปล่อยมือข้างนึงออกจาการโอบเอวของคู่เต้นรำ แต่ว่ามืออีกข้างยังคงจับรั้งอยู่กับมือของอีกคน พอได้จังหวะที่เหมาะสมแก่การณ์นั้นแล้ว ดานี่ก็สะบัดตัวหมุนอยู่สามรอบ ก่อนที่เธอจะเสียหลักเซเข้าไปซบกับอกกว้างของชายคนรักอย่างไม่ตั้งใจ
“ นี่น่ะเหรอที่ว่าสอบผ่าน ฉันว่าเธอติดสินบนครูคนนั้นมากกว่ามั้ง ”
“ ก็คุณทำให้หนูตื่นเต้นนี่นา หนูก็เลยไม่มีสมาธิน่ะสิ ”
“ โอเค...ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเสียสมาธิ งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ ฉันจะให้เจ้านี้กับเธอก็แล้วกัน ”
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
“ ยูริ...ควอน ยูริ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ นายยังไม่ได้อาบน้ำเลย ลุกขึ้นมาอาบน้ำเดี๋ยวนี้ ”
เจสสิก้าพยายามปลุกสามีให้เขาลุกขึ้นมาจากเตียงนอนของเธอ หลังที่ยูริได้กินนมกับเธอยู่เป็นนานสองนานแล้ว เขาก็แอบมานอนในห้องนอนของผู้เป็นภรรยา เจสสิก้าก็ทั้งดึงทั้งฉุดให้ยูริลุกขึ้นมา แต่ว่าอีกคนนั้นตัวโตกว่าเธอเยอะเลย ดังนั้นสิ่งเดียวที่เจสสิก้าทำได้ก็คือ เธอจะต้องใช้เสียงแหลมๆของตัวเองเท่านั้น
“ ยูริ...ลุกขึ้นมานะไอ้ดำ ลุกขึ้นมาอาบน้ำเลย ”
“ โอ๊ย...เจสสิก้า เธอจะร้องใส่หูของพี่ทำไม พูดดีๆก็ได้นี่นา พี่ฟังภาษาคนรู้เรื่องนะ ”
ยูริร้องลั่นห้อง เมื่อเขาถูกเจสสิก้ากรอกเสียงแปดหลอดเข้าไปในหู นี่เธอจะรู้บ้างไหมนะ ว่าเสียงของเธอนี่มันจะแหลมลึกลงไปเสียบแทงเอาแก้วหูของเขาให้สั่นไหวน่ะ แบบว่าแม้แต่ขี้หูก็ยังสั่นทะท้านไปด้วยเลย จะปลุกกันดีๆหน่อยก็ไม่ได้ มาพูดกรอกหูแบบนี้มันดูจะเกินไปหน่อยนะ
“ ก็ถ้านายฟังภาษาคนรู้เรื่อง นายก็น่าจะลุกขึ้นมาอาบน้ำได้แล้ว ไม่ใช่มานอนเอกเขนกอยู่บนเตียงอันแสนนุ่มของฉันอยู่แบบนี้นะ ”
“ เตียงนอนอันแสนนุ่มของน้องเจสคนเดียวซะที่ไหน นี่มันก็เป็นเตียงของพี่เหมือนกันนะ ”
ก็เพราะว่าเจสสิก้าออกแนวหวงข้าวของ ยูริก็เลยแกล้งยั่วเมียของตัวเองเล่น ก็รู้ว่าช่าวงนี้เจสสิก้าจะมีอารมณ์แปรผันอยู่บ่อยๆ ไอ้ความไม่ซึ่งเหตุและผลของเธอมันก็มีเพิ่มขึ้นตามมาด้วย พอรู้สึกได้ว่าเมียออกอาการหวงที่นอน ยูริก็เลยอ้างสิทธิ์ความเป็นเจ้าของอีกคนขึ้นมา
“ เตียงของนาย...เฮอะ...เอาอะไรมาพูดยะ นี่มันคอนโดของฉัน เตียงนี่ก็เตียงของฉัน ของทุกอย่างที่อยู่ในห้องนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นของฉันทั้งหมด แล้วนายจะมาอ้างสิทธิ์ได้ยังไง ”
มันก็จริงอย่างที่เจสสิก้าว่ามาทั้งหมดนั่นแหละ เธอเป็นคนที่ซื้อคอนโดแห่งนี้ เตียงนี้ก็เป็นของเธอเอง แม้แต่ข้าวของที่อยู่ภายในห้องนี้ก็ยังเป็นของเจสสิก้าทั้งหมด อันนี้ยูริไม่เถียงอะไรเลย เพราะที่เธอพูดมานั้นมันก็ใช่หมดเลยอ่ะนะ แต่ดูเหมือนว่าเจสสิก้าจะลืมคิดถึงเรื่องอะไรไปหรือเปล่านะ ในเมื่อเธอและเขาได้แต่งงานกันไปแล้ว ดังนั้นสมบัติของสามีก็เหมือนสมบัติของภรรยา สมบัติของภรรยาก็เหมือนสมบัติของสามี สรุปแล้วตอนนี้ของทุกอย่างที่เคยเป็นของเจสสิก้า มันก็จะเป็นของๆยูริด้วยเหมือนกัน
“ ก็พี่เป็นสามีของเธอไง สามีก็ย่อมมีสิทธิ์ในสมบัติของภรรยา ดังนั้นเตียงนอนนี่ มันก็ต้องเป็นเตียงของพี่ด้วยเหมือนกัน ”
“ ไม่ได้นะ ไม่ใช่ซะหน่อย ลุกขึ้นมาเลย นี่มันเตียงของฉัน ถ้านายจะนอนก็ต้องไปนอนที่โซฟานู่น...ไป๊ ”
เจสสิก้าไล่ให้ยูริไปนอนยังโซฟาที่อยู่ในห้องรับแขก เธอกระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียง เคียงข้างร่างที่ยังนอนเหยียดตัวยาวของสามี เจสสิก้าทั้งผลกทั้งดันให้ยูริออกไปจากเตียงนอนของเธอ แต่ว่าคุณพ่อคนรูปหล่อหน้ามึนอย่างยูริ มีหรือที่จะยอมลงไปจากเตียงนุ่มนี้ง่ายๆ ไม่ว่าเจสสิก้าจะทำยัง เขาก็ยังคงใช้มือทั้งสองข้างเกาะกับหัวเตียงเอาไว้มั่น
“ ไม่...พี่จะไม่ยอมลงไปจากเตียงนี่อย่างแน่นอน พี่บอกแล้วไง ว่าสมบัติของเธอมันก็เป็นของพี่ด้วย เพราะฉะนั้นพี่ไม่ลง ”
ยูริก็ยังคงยืนยันหนักแน่นว่าเขาจะไม่ลงไปจากเตียงเจ้าปัญหานี่ มันก็ยิ่งทำให้เจสสิก้าผู้มีอารมณ์เอาแน่เอานอนไม่ได้ ถึงกับรู้สึกเดือดดาลขึ้นมาอย่างระงับเอาไว้ไม่อยู่ เธอรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกหงุดหงิดที่ถูกขัดใจ รู้สึกไม่ดีที่อีกฝ่ายทำอะไรไม่ได้ดั่งใจของเธอ ร่างบางลุกออกไปจากเตียง แล้วก็เดินตรงไปยังห้องน้ำ ยูริก็มองตามอย่างสงสัย ไม่รู้ว่าทำไมเจสสิก้าถึงได้ถอดใจง่ายนัก ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอยังจะกินเลือดกินเนื้อเขาอยู่เลย
และแล้วไอ้ว่าที่คุณพ่อหน้าหล่อก็กระจ่างแก่ใจของตน เมื่อเขาหันไปมองเห็นว่าภรรยาคนสวย ได้ถือถังใส่น้ำออกมาด้วย เขารีบกระโดดลงมาจากเตียงอย่างร้อนรน เพราะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเจสสิก้าคนงามจะทำอะไร ชายหนุ่มยิ้มแหยๆให้กับผู้เป็นภรรยา พร้อมกันนั้นเขาก็ค่อยๆเดินถอยห่างออกไปจากเตียง
“ น้องเจสครับ ใจเย็นๆก่อนนะ ถ้าทำอะไรลงไป มันจะทำให้ข้าวของเสียหายนะจ๊ะคนดี ”
“ ก็ไหนว่ามันเป็นของๆนายเหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจใช่มั้ยล่ะ ไม่ว่าอะไรจะเสียหายไป ยังไงนายก็ต้องเป็นคนจ่ายเงินซื้อมาใหม่อยู่ดี เพราะฉะนั้น...ฉันไม่สน ”
ว่าแล้วเจสสิก้าก็วิ่งเข้าใส่ยูริทันที โดยที่เธอเองก็ลืมไปแล้วว่าตัวเองน่ะ กำลังอุ่มท้องอ่อนๆอยู่เลย ยูริเองก็ลืมเรื่องเมียกำลังท้องไปเหมือนกัน เขาก็รีบวิ่งหนีเจสสิก้าออกไปจากห้องนอน ชายหนุ่มวิ่งตรงไปยังครัว เจสสิก้าที่กำลังมีน้ำโหก็วิ่งตามสามีไป เธอพยายามที่จะสาดน้ำใส่สามีให้ได้ แม้ว่ามันจะทำลายข้าวของราคาแพงไปด้วยก็ตาม
ยูริหนีเจสสิก้ามาจนถึงทางตั้ง สาวเจ้าก็ยิ้มร่าทันที ที่เห็นว่าสามีจนมุมแล้ว เธอยิ้มกร่มอย่างเลือดเย็น ดวงตาคู่สวยฉายแววอำมหิตออกมาอย่างเห็นได้ชัด ยูริถึงกับต้อยอมสยบให้กับภรรยาคนงามแบบเที่เลี่ยงไม่ได้เลย นั่นเพราะเขาหมดหนทางที่จะไปแล้วนี่นา ตอนนี้ก็ทำได้เพียงคอยหาทางประณีประนอมก่อนก็แล้วกันนะเออ
“ หึๆๆ...ยูริ ตอนนี้นายจนมุมแล้วสินะ ยอมมาอาบน้ำซะดีๆเลยนะ...ที่รัก ”
แม้ว่าเธอจะเรียกยูริว่าที่รัก หากแต่แววตาและน้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้น มันไม่ให้ความรู้สึกว่าเธอรักเขาเลยนะ ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกได้ว่าเจสสิก้ากำลังจะฆ่าเขาเลยอย่างนั้นแหละ ทั้งน้ำเสียงที่เชือดเฉือนไร้ความปราณี แล้วไหนจะสายตาอำมหิตพิชิตมารนั่นอีกล่ะ ท่าทางเมียคยสวยจะเอาจริงแฮะ
“ เอ่อ...พี่ว่าพี่ไปอาบน้ำเองดีกว่านะ ท่าทางในห้องน้ำจะสะดวกกว่าเยอะเลย ”
“ ไม่จำเป็นหรอก เพราะฉันจะบริการอาบน้ำให้ฟรีเลย ”
ช่า...!!!
ยูริก้าวขาหนีไปไหนไม่ทันแล้ว เมื่อเจสสิก้าสาดน้ำใส่เขาจนเหมดถัง ยูริมีสภาพเปียกปอนไปหมด ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่มีตรงไหนที่เขาจะไม่เปียก ช่างทำกันได้ลงคอนะคนสวย รู้บ้างไหมว่าสามีไม่ได้เอาเสื้อผ้าติดตัวมาเลยนะ แล้วนี่เปียกหมดแบบนี้จะให้ทำยังไงอีกล่ะ เขาคงจะเลี่ยงการถอดไปไม่ได้ล่ะสินะ
“ เฮ้...นั่นนาย นายถอดเสื้อทำไมอ่ะ ”
เจสสิก้าร้องทัก เมื่อเธอเห็นว่าสามีกำลังถอดเสื้อยืดของเขาออก ก็มันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ในเมื่อเจสสิก้าทำให้เขาเปียกปอนไปหมดทั้งตัว แถมเขายังไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนอีกด้วย ก้ไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาเล่นน้ำแบบนี้สักหน่อยนี่นา เขาก็เลยไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าสำรองมาด้วย
“ ก็...ถอดเสื้อเพื่อปล้ำคนยังไงล่ะ ทำพี่เปียกไปหมดทั้งตัวแบบนี้ รับผิดชอบมาเลยนะ รู้มั้ยว่าเสื้อผ้าพี่ไม่มีใส่แล้ว ”
“ อะไรของนาย ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่านายไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนน่ะ ให้ยืมชุดของฉันเอามั้ย ฉันมีเสื้อยืดกับกางเกงวอร์มอยู่นะ เอาไปใส่สิ แล้วก็ไปอาบน้ำด้วยล่ะ ฉันไปนอนก่อนนะ บาย ”
ว่าแล้วเจสสิก้าก็วางถังน้ำลงที่พื้น จากนั้นเฌธอก็หมุนตัวเตรียมที่จะเดินเข้าห้องนอน แต่ยูริยื่นแขนยาวๆของเขาออกไปรั้งข้อมือของเธอเอาไว้เสียก่อน เจสสิก้าก็เลยยังไปไหนไม่ได้ ไม่ใช่แค่รั้งเอาไว้แค่นั้น ยูริยังออกแรกกระตุกแขนเล็กของภรรยาเบาๆ แต่ดูเหมือนเธอจะเซเข้ามาปะทะร่างของเขาซะแรงเชียว ก็เลยกลายเป็นว่าเจสสิก้าถลาเข้ามาอยู่ในอ้อมอกของยูริซะงั้น
“ จะรีบไปไหนล่ะ ไหนว่าจะอาบน้ำให้พี่เอง นี่เธอยังอาบให้ไม่เสร็จเลยนะ แล้วจะหนีไปนอนมันใช้ได้ที่ไหนกัน ”
“ ก็ฉัน...ฉันก็อาบให้นายแล้วไงล่ะ อย่ามาเรื่องมากน่า ปล่อยฉันเลย ฉันจะไปนอนแล้ว ”
เจสสิก้าเปลี่ยนจากโหมดดหดร้าย กลายมาเป็นเด็กงอแงแล้ว นี่ล่ะน๊าที่เค้าว่ากัน ว่าคนท้องนั้นมันจะอารมณ์เปลี่ยนแปลงแปรปรวนได้ง่ายๆ เคยแต่ได้ยินคนอื่นพูดจากัน ก็เพิ่งจะเคยเห็นกับตัวเองก็ตอนนี้แหละ เมียคนสวยนี่อารมณืเปลี่ยนได้ง่ายจริงๆ ก่อนหน้านี้ยังเป็นนางยักษ์ขมูขีอยู่เลย แล้วมาดูตอนนี้สิ...น่ารักเป็นบ้า
“ ยังไม่ให้ไปนอนหรอก มาอาบน้ำให้พี่ก่อนแล้วค่อยนอนก็ได้ ”
ยูริยกตัวของเจสสิก้าขึ้นมา แขนของเขารัดเข้าที่หน้าท้องของเจสสิก้า เจ้าตัวรู้สึกได้ว่าแน่นหน้าท้อง จึงพยายามแกะมือของสามีออก แต่ยูริไม่ยักรู้สึกสะทกสะท้าน เขายังคงเดินยกตัวของเจสสิก้าเข้าไปในห้องนอน แม่คนงามก็ยังดิ้นรนเพื่อให้สามีปล่อยตัวเองอยู่ ก็เธอไม่ยอมบอกยูรินี่ว่าเป็นอะไร เขาก็เลยไม่สนใจเธอเลยน่ะสิ
“ ยูริปล่อย...เดี๋ยวลูกก็แท้งหรอก ”
พอทนไม่ไหวแล้ว เจสสิก้าจึงยอมเปิดปากบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป นั่นมันทำให้ยูริยอมวางเธอลงกับพื้น เขาเองก็ลืมไปเลยว่าเมียกำลังท้องอยู่ ก็มัวแต่เล่นสนุกกันจนลืมเรื่องลูกไปเลย พอสำนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป เขาจึงยื่นมือของตัวเอาเข้าหาหน้าท้องของภรรยา มือใหญ่ลูบที่หน้าของของคนรักอย่างรักใคร่และห่วงใย
“ เจสสิก้า...พี่ขอโทษนะ ลูก...พ่อขอโทษนะที่ทำให้หนูกับแม่ต้องเจ็บ ”
“ ไม่เป็นไร แต่คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก รักนักรักหนาไม่ใช่เหรอ ถนุถนอมกันหน่อยสิ เด็กคนนี้เป็นลูกของนายนะ ”
เจสสิก้าก้มลงไปมองที่ท้องตัวตัวเองด้วยเช่นกัน ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกห่วงใยเด็กที่อยู่ในท้องของตัวเองนัก ทั้งๆที่เธอเองก็บอกออกไปแล้วว่าไม่ได้รัก ไม่ได้สนใจอะไรกับเด็กคนนี้เลย แต่ว่าทำไมเธอถึงได้นึกถึงเด็กน้อยที่อยู่ในท้องขึ้นมาได้นะ ความจริงจะปล่อยให้ยูริแกล้งเธอต่อไปก็ยังไง แต่ก็เลือกที่จะห้ามปรามสามีเอาไว้ แทนที่จะสนับสนุนให้เขาทำต่อ
“ ครับ...ลูกรัก พ่อขอโทษนะ งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ พ่อจะทำให้หนูร่างกายสมบูรณ์มากกว่านี้อีก ไปต่อแขนต่อขาให้ลูกของเราดีกว่านะจ๊ะ...เจสสิก้า ”
“ ไม่เอา...แค่นี้ก็สมบูรณ์แล้ว ”
“ ยังหรอก เมื่อกี้พี่ทำลูกของเราบอบช้ำ ดังนั้นต้องซ่อมแซมให้ด่วนเลย ไหนๆพพี่ก็ถอดเสื้อผ้าแล้ว ก็อย่าให้มันเสียเที่ยวเลยน่ะ จัดกันอีกสักยกสองยกคงไม่เป็นไร ถือว่าได้บริหารร่างกายให้ลูกด้วย มามะคนดี คืนนี้ขอจัดหน่อยนะ ”
NC *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* NC
YULSIC
NC *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* NC
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
TALK……………………….
กลับมาแล้วเน้อ หลังจากที่ได้ไปพักสมองมา เค้าก็เลยรู้สึกว่าหัวมันโล่ง คิดอะไรไม่ออกแล้ว จึงได้บังเกิดตัวสีแดงๆขึ้นมา ( เค้าไร้ซึ่งความคิดสร้างสรรค์แล้วอ่า ) ดังนั้นหากใครต้องการไปต่อแขนต่อขาให้เด็กน้อย ก็ช่วยทิ้งหลักฐานเอาไว้ด้วยนะจ๊ะ แล้วเค้าจะส่งตามไป ( หากแต่งเสร็จแล้วนะเออ ) สุดท้ายก็ยังรักกันเหมือนเดิมนะคะ จุฟฟฟฟฟฟฟฟ
ความคิดเห็น