คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : Chapter 48
งานนี้...พี่ต้องมี...ลูก
Chapter 48
“ ฟานี่...ตกลงว่ายูริเป็นอะไร ”
เจสสิก้าเอ่ยถามพี่สะใภ้ ถึงอาการของสามีที่นอนหลับอยู่บนเตียงเพราะใจร้อนอยากรู้ว่าสามีเป็นยังไง อยากรู้ว่ายูริป่วยเป็นอะไรกันแน่ ทั้งๆที่เขามีสุขภาพร่างแข็งแรงดีทุกประการ ยูริแข็งแรงกว่าเธอซะอีก แต่ที่น่าแปลกใจก็ตรงที่ทำไม เขาถึงได้ล้มป่วยลงอย่างกระทันหันแบบนี้
“ ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ อาจจะเพราะความเครียดสะสม หรือไม่ก็อาหารเป็นพิษ ”
หลังจากที่คุณหมอคนงามวินิจฉัยโรคให้กับคนไข้แล้ว เธอก็เก็บอุปกรณ์การทำงานของตัวเอง ทิฟฟานี่ยืนยันว่ายูริไม่ได้เป็นอะไรมากมาย เขาอาจจะไม่สบายเพราะความเครียดที่สะสมมาเป็นเวลานาน เรียกง่ายๆว่าเครียดลงกระเพราะ หรือไม่ก็เกิดมาจากอีกหนึ่งสาเหตุนั่นก็คือาหารเป็นพิษ ซึ่งมันก็อาจจะทำให้เกิดอาการคลื่นเหียนเวียนหน้าแบบนี้ได้ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ทั้งหมดของข้อสงสัย ในเมื่อยูริไม่ช่คนที่น่าจะมีความเครียดอะไรมากมาย อันนี้ตัดออกไปได้เลย เขาคงจะไม่ได้เครียดจนต้องมาอาเจียนขนาดนี้ แล้วอีกอย่างที่คิดว่าอาหารเป็นพิษ อันนี้ก็ยังไม่แน่ไม่สามารถฟันธงได้ แล้วก็ยังมีอีกอย่าง นี่คืออย่างสุดท้ายที่ทิฟฟานี่สงสัย เพราะเมื่อก่อนแทยอนเองก็เคยเป็นแบบนี้ เมื่อตอนที่เธอมีลูกคนแรกไง แต่ไม่หนักเท่ากับที่ยูริเป็นอยู่ในตอนนี้หรอก
“ ก็ไม่นี่นา เค้าบอกว่าไม่ได้กินอะไรผิดสำแดงมา แล้วก็ไม่ได้เครียดอะไรด้วย มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้นี่ ”
ยูริบอกกับเจสสิก้าเองว่าเขาไม่ได้ไปกินอะไรที่มันผิดสำแดง ไม่ได้เครียดอะไรเลย เพราะเขาเป็นคนอารมณ์ดีอยู่แล้ว ดังนั้นไอ้เรื่องเครียดตัดทิ้งไปได้เลยนะ แล้วไอ้อาหารเป็นพิษก็อาจจะมีส่วนก็ได้ แต่ยูริบอกแล้วนี่ว่าเขาไม่ได้ไปกินอะไรที่ผิดสำแดงมา เพราะเขากับเธอก็กินเหมือนกันทุกวัน
“ งั้นเหรอ...แล้วแกล่ะ มีอาการอะไรบ้างมั้ย ”
ทิฟฟานี่ตัดเรื่องที่สันนิฐานก่อนหน้านั้นทิ้งไปแล้วและเธอก็เริ่มที่จะสันนิฐานเรื่องใหม่ขึ้นมาแทน นั่นก็คือเรื่องที่เธอเองเป็นคนทำให้มันเกิดขึ้นมา คาดว่าเจสสิก้าน่าจะมีอาการอะไรบ้างแหละ สองเดือนแล้วนี่นา สองเดือนแล้วที่เจสสิก้ากินยาคุมหมดอายุ เพราะฉะนั้นประเด็นที่น่าสนใจในตอนนี้ก็คือเจสสิก้า
“ ฉันเหรอ...ฉันก็...มีปวดหัว แล้วก็เวียนหน้านิดหน่อย แต่ไม่ถึงกับยูริหรอก ทำไม...มีอะไรงั้นเหรอ”
เจสสิก้าสงสัยว่าทำไมทิฟฟานี่ถึงได้มาถามเธอล่ะ ในเมื่อคนป่วยมีแค่ยูริคนเดียวเท่านั้น แต่เธอไม่ได้ป่วยด้วยซะหน่อยนะ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องมาถามกันเลย พี่สะใภ้นี่มันยังไงของมันก็ไม่รู้ คนที่มันควรจะไปถามหรือเป็นห่วงก็คือคนป่วย ซึ่งกำลงนอนหลับหลังจากที่กินยาไปแล้ว ไม่ใช่คนที่ยังดูสบายดีแบบเธอ
“ ก็มีนิดหน่อย แต่ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ ”
ทิฟฟานี่ต้องการอะไรที่มันมากกว่าอาการปวดหัวหรือเวียนหน้า เธอต้องการอะไรที่มันมัดน้องสาวของสามีให้ดิ้นไม่หลุดอย่างเช่นว่าให้เจสสิก้าเผยอาการของเธอออกมาเอง โดยที่ทิฟฟานี่ไม่ต้องไปบีบเค้นบังคับให้น้องของสามียอมรับ เจสสิก้าจะต้องรู้ด้วยตัวเองว่าเธอกำลังเป็นอะไร และยูริสามีของเธอเป็นอะไร
“ อะไรที่บอกว่าไม่แน่ใจ ”
“ เปล่า...ไปหาอะไรกินกันดีกว่ามั้ย ฉันหิวแล้วล่ะ ขอสั่งมากินที่นี่นะ ฉันขี้เกียจออกไปข้างนอก อ้ออีกอย่างนะ...ฉันต้องเป็นคนเลือกอาหารด้วย เพื่อหลานน้อยของแกเลยนะเนี่ย ”
ทิฟฟานี่สั่งเจสสิก้าให้จัดการเรื่องของกิน แต่เธอต้องเป็นคนเลือกเองว่าจะกินอะไร ทั้งหมดนี้ก็เพื่อลูกน้อยที่อยู่ในท้องของตน และเพื่อลูกน้อยที่คิดว่าอยู่ในท้องของเพื่อนสาวด้วยเช่นกัน หากว่าเธอตั้งท้องแล้วสองเดืนแล้ว เจสสิก้าก็ไม่น่าจะรอดไปได้หรอก ก็เจอยาคุมหมดอายุเข้าไปแล้วนี่นา ถ้ารอดมาได้ก็แสดงว่ายูริไร้น้ำยาจริงๆ
“ ย่ะ...เชิญตามสบายเลย อยากจะกินอะไรก็สั่งเอา เดี๋ยวฉันจะดูยูริสักหน่อยแล้วจะตามออกไป ”
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
“ พักหลังๆมานี้เป็นยังไงบ้างคะ เค้ายังมาหาดานี่อยู่อีกมั้ย ”
“ ก็มีมาหาบ้าง แต่อยู่ได้แค่รั้วบ้านเท่านั้นแหละ เพราะท่านนายพลไล่ตะเพิดไปตลอด แถมยังให้คนมาคอยเฝ้าไว้ด้วย นายคนนั้นก็เลยเข้าไม่ถึงตัวน้องน่ะ จะมีโทรมาหาบ้างนะ แต่ก็ถูกท่านนายพลดักจับได้อยู่ดี ”
คิม มินจูพูดกับหลานสะใภ้ ซึ่งซอฮยอนเองก็รับฟังอย่างตั้งใจ ที่เธอมาหาญาติของสามีในวันนี้ก็เพราะว่า เธออยากจะรู้ถึงควมคืบหน้าในเรื่องของยุนอากับดานี่ ไม่คิดเลยว่าสองคนนี้จะแน่วแน่ต่อกันได้นานขนาดนี้ ทีแรกเธอก็คิดว่ายุนอาจพแค่เอาดานี่มาประชดเธอ เขาจะมาทำให้เธอหึงหรือไม่ก็แค่เอามาทำให้เจ็บใจเล่นเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้วเขากลับจริงจังกับเด็กคนนี้ ให้ตายเถอะไม่นึกว่าตัวเองจะต้องมาสู้รบปรบมือกับเด็ก แถมเด็กคนนั้นยังได้ชื่อว่าเป็นน้องของสามีอีกด้วย งานนี้อาจจะเป็นเรื่องยาก ที่จะทำให้อะไรต่อมิอะไรมันเข้าที่เข้าทาง
“ แล้ว...คุณอาวางใจหรือยังล่ะคะ ”
ซอฮยอนอยากรู้ถึงความรู้สึกของอีกคน เพราะมันจะมีผลต่อแผนการยิ่งชิงยุนอาคืนมาของเธอ หากมินจูวางใจกับเรื่องนี้แล้ว มันจะทำให้เธอทำงานลำบากขึ้น เพราะนั่นหมายความว่าคนในบ้านนี้เริ่มที่จะตายใจ แล้วยุนอากับดานี่ก็จะมีโอกาสได้เข้าหากันอีก ซึ่งเธอจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้
“ ก็ยังไว้วางใจอะไรไม่ได้หรอกนะ มันมีความพยายามมาก อาก็เกรงอยู่ว่ามันจะกลับมาอีก บอกตรงๆเลยว่าอาไม่ชอบผู้ชายคนนี้ เท่าที่ได้ศึกษาประวัติของนายยุนอานี่แล้ว อาบอกเลยว่ารับไม่ได้จริงๆ ผู้ชายอะไรมักมาก นอนกับผู้หญิงไม่ว้ำหน้า นี่ยังคิดอยู่เลยว่ามันจะมาหลอกลูกสาวของอา แม้ดานี่จะเสียท่าให้ไอ้หมอนั่นไปแล้ว แต่อาก็ไม่อยากให้ลูกต้องไปเสียท่าอีกครั้งหรอกนะ เพราะมองไม่เห็นอนาคตของนายคนนี้เลย ”
มินจูบอกหลานสะใภ้ไปตามตรง เธอคิดยังไงก็บอกไปอย่างนั้น ได้รับรู้ข้อมูลอะไรมาก็เชื่อตามที่ตัวเองได้รู้ไปหมด ที่มินจูพูดมามันก็มีส่วนที่ถูก แต่มันก็ใช่ว่าจะไม่มีผิดพลาดไปเลย จริงอยู่ที่ยุนอาทำตัวเหลวไหล เขาทำตัวไม่น่าเชื่อถือหรือไว้วางใจ แต่นั่นไม่ใช่ตัวตนจริงๆของชายคนนี้ ความจริงแล้วเขาเป็นคนดีมาก รักใครรักจริงและรักหมดใจ มีไหร่เขาจะเทใจให้กับคนๆนั้นหมดเลย และตอนนี้เขากำลังจะเทใจให้กับดานี่ หรือบางทีเขาอาจจะเทมันให้กับเด็กนั่นไปหมดแล้ว
“ หนูก็คิดแบบนั้นนั่แหละค่ะ เราจะวางใจไม่ได้ หากว่าทุกอย่างมันยังไม่จบ ”
“ จบ...หมายความว่ายังไงจ๊ะหนูซอ อะไรที่หนูว่ามันยังไม่จบ ”
มินจูไม่เข้าใจในความในหมายของหลานสะใภ้ ไม่เข้าใจว่าซอฮยอนหมายความไปถึงอะไร อะไรที่บอกว่ามนยังไม่จบ ในเมื่อฝ่ายนั้นก็เข้ามาหาดานี่ไม่ได้อยู่แล้ว ยังไงซะท่านนายพลก็คงจะไม่ยอมปล่อยให้ยุนอาเข้าหาดานี่ได้อีก ดีไม่ดีดานี่อาจจะถูกจับแต่งงานกับใครไปเลยก็ได้ แล้วเรื่องมันยังจะไม่จบยังไงอีกล่ะ
“ ก็ถ้าคุณอาจะส่งน้องไปเรียนที่อังกฤษ แม้จะเป็นโรงเรียนประจำ ซึ่งบุคคลภายนอกที่ไม่ใช่ญาติ ไม่สามารถเข้าไปได้ก็จริงนะคะ แต่ถ้าดานี่ยังตัดกับยุนอาไม่ขาด ยังไงซะทั้งสองคนก็คงจะต้องหาทางออกมาหากันอีกจนได้ แล้วสิ่งที่คุณอาทั้งสองหวังเอาไว้ มันก็จะไม่เป็นผล จับแยกกันยังไงก็คงจะแยกไม่พ้น ถ้าเราไม่จัดการให้ดานี่เป็นคนตัดใจไปเอง ”
“ หมายความว่า...ถ้าเราแค่จับทั้งคู่แยกกัน มันก็แค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น แต่ไม่ได้ตลอดไปสินะ แต่ถ้าดานี่กับยุนอาผิดใจกัน แล้วแยกกันไปเอง มันก็จะเป็นการแยกตลอดไป โดยที่เราไม่ต้องมาลำบากกันใช่มั้ยจ๊ะ ”
มินจูเข้าใจในสิ่งที่หลานสะใภ้ต้องการจะบอกแล้ว ที่แท้ก็ต้องทำให้ดานี่กับยุนอาผิดใจกัน แล้วมันจะต้องเป็นการผิดใจที่ร้ายแรงซะด้วย ดานี่ถึงจะยอมตัดใจไปจากยุนอา ส่วนยุนอาก็จะไม่สนใจดานี่อีกต่อไป ความคิดของซอฮยอนนี่ล้ำเลิศมาก จับทั้งคู่แยกออกจากกัน โดยที่ให้ยุนอากับดานี่เป็นคนทำมันเอง ถ้าทั้งคู่ไม่ถูกกันอีก มันก็จะเป็นอะไรที่วิเศษมากทีเดียวเชียวล่ะ
“ ค่ะ...เราจะต้องให้สองคนนั้นผิดใจกัน แล้วก็เลิกรากันไปเอง โดยที่เราไม่ต้องไปตามวิ่งไล่หรือสะกัดกั้นอะไรอีกแล้ว ”
“ แล้วเราจะเริ่มกันเมื่อไหร่ล่ะ จะทำยังไงให้ดานี่เลิกกับยุนอาไปเอง ก็ในเมื่อลูกสาวของอา มันรักมันหลงผู้ชายคนนั้นจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว ”
แม้ว่าแผนที่ซอฮยอนบอกมา มันจะดูดีและฟังเข้าท่า แต่ว่าจะทำยังไงให้ดานี่ผิดใจกับยุนอา ในเมื่อลูกสาวคนนี้ออกจะรักจะหลงยุนอาซะขนาดนั้น นี่มันยังเด็กอยู่เฉยๆหรอก ก็เลยยังไม่แผลงฤทธิ์อะไร แต่ถ้าดานี่โตกว่านี้ก็คงจะไม่แน่ ไม่แน่ว่าเธอจะกระทำการอันอื้อฉาวยิ่งกว่าเดิม กลัวดานี่หนีตามยุนอาจริงๆ
“ อย่าห่วงไปเลยค่ะ เอาไว้ให้ดานี่กลับมาจากทัศนะศึกษาก่อน แล้วเราจะเริ่มกันเลย คุณอาไม่ต้องให้ท่านนายพลส่งคนไปตามประกบหรอกนะคะ ปล่อยให้ดานี่ไปกับเพื่อนๆนั่นแหละคะ ”
“ แต่ว่าถ้าทำแบบนั้น นายคนนั้นจะไม่ตามไปหาเหรอ ”
“ นั่นแหละค่ะที่เราต้องการ ให้ยุนอาไปหาดานี่ ไปบอกรักกันให้มันชุ่มปอด เอาให้รักกันปานจะกลืนกิน แล้วหลังจากนั้นดานี่จะเป็นฝ่ายที่จะเขี่ยยุนอาทิ้งไปเอง เชื่อหนูเถอะนะคะ ปล่อยให้สองคนนั้นได้ใกล้กันอีกสักครั้ง ก่อนที่จะไม่ได้ใกล้กันอีกเลย ”
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
“ ดานี่...มีอะไรอยากจะพูดบ้างมั้ย อยากจะระบายอะไรก็พูดออกมาได้นะ พี่ไม่ว่าอะไรหรอก ”
ยงฮวาเอ่ยถามน้องสาวอย่างเป็นห่วง เพราะตั้งแต่ที่มีข่าวของเธอกับยุนอา น้องสาวของเขาก็ดูจะเป็นทุกข์อยู่ทุกวัน เด็กสาวที่ชอบยิ้มร่าเริงสดใส วันนี้กลับดูเศร้าหมองไปถนัดตา ก็พอจะเข้าใจนะว่ามันทำใจยาก ไหนจะเรื่องนั้นเรื่องนี้ที่เข้ามาในชีวิต ทั้งที่เธอเองก็ยังเด็กอยู่แท้ๆ แต่ปัญหาหลายอย่างต่างก็เข้ามารุมเร้า วันนี้เขาจึงอยากช่วยให้น้องสาวยิ้มได้อีกครั้ง แม้ว่ามันอาจจะทำให้เขาเองที่ถูกตำหนิ
“ อยากเจอยุนอาอีกงั้นเหรอ ”
คราวนี้ดานี่หันไปให้ความสนใจกับคนที่กำลังพูดอยู่กับตัวเองแล้ว จริงอย่างที่ยงฮวาว่ามานั่นแหละ เธอกำลังคิดถึงยุนอา ตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่องงามหน้าขึ้นที่บาน เธอก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย แม้แต่ในที่แห่งนี้ ที่ๆซึ่งเขาและเธอจะต้องมาเจอกัน แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในสถานะของคนรัก แต่ก็ต้องเจอกันในฐานะของครูกับนักเรียน แล้ววันนี้หรือแม้ตลอดสองเดือนนี้ ยุนอาไม่ได้กลับมาสอนที่โรงเรียนแห่งนี้อีกเลย ไม่ทราบว่าเพราะเหตุอันใด แต่ที่แน่ๆเธอและนักเรียนทั้งห้องก็ได้ครูประจำชั้นคนเก่ากลับมาแล้ว บางทีอาจจะเป็นฝีมือของพ่อก็ได้ ที่ทำให้คนรักของเธอต้องออกจากตำแหน่งครูไป ทั้งๆที่มันยังไม่ถึงกำหมดเวลาของเขาเลย
“ ค่ะ...หนูอยากเจอคุณยุนอาอีก อยากจะเจอก่อนที่หนูจะต้องจากไปไกล อยากได้เห็นหน้า อยากพูดจาอะไรกับเค้าบ้าง แม้ว่าหนูจะไม่ได้อยู่กับเค้าอีก อย่างน้อยก็ขอแค่ให้เราได้พบกันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่อะไรๆมันจะเปลี่ยนแปลง ”
“ ดานี่...พี่เข้าใจเธอนะ แต่ว่ามันเป็นเรื่องที่ยากพอดูเหมือนกัน แล้วมันก็ยังเสี่ยงที่จะถูกจับได้อีกด้วย ดีไม่ดีเราเองนั่นแหละที่จะลำบาก ”
ยงฮวาก็อยากจะช่วยให้ดานี่ได้เจอกับยุนอาอยู่เหมือนกัน แม้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะเป็นศัตรูหัวใจของเอาเอง แต่ถ้าจะมาคิดอีกทีมันก็ดีไม่ใช่เหรอ หากดานี่กับยุนอาลงเอยกัน มันก็จะเป็นผลดีต่อเขา ซอฮยอนก็คงจะตัดใจจากยุนอาได้จริงๆสักที แม้ว่าพักหลังๆในรอบสองสามเดือนมานี้ ซอฮยอนจะอยู่กับเขาตลอดมา แต่ก็ยังรู้สึกได้ว่าเธอแกล้งทำ
“ หนูรู้ค่ะ หนูรู้ถึงผลที่จะตามมา แต่หนูคิดถึงคุณยุนอาจริงๆ แม้แต่โทรหาหนูก็ยังทำไม่ได้ ทั้งที่คุณยุนอาก็พยายามมาหาหนูอยู่ตลอด แต่หนูก็ไม่เคยทำอะไรเพื่อเขาเลย จะพยายามสักนิดก็ไม่มี ”
“ ก็เธอไม่อยู่ในฐานะที่จะทำอะไรได้เลยนี่นา พี่อาจจะช่วยอะไรเธอไม่ได้ แต่ว่ามีคนๆนึงที่สามารถช่วยเธอได้นะ ไปหาจียองสิเห็นว่าเค้ามีวิธีที่จะช่วยทำให้เธอได้เจอกับยุนอานะ พี่ช่วยได้แค่นี้แหละ ”
ยงฮวาบอกดานี่ไปแล้วว่าควรจะไปหาใคร เพื่อที่เธอจะได้เจอกับยุนอาอีกครั้ง จากนั้นยงฮวาก็เดินจากดานี่ไป เขาปล่อยให้เธอได้มีเวลาคิดทบทวนดูว่าอยากจะทำอย่างที่เขาบอกจริงๆไหม หากอยากจะเจอยุนอาอีกครั้ง ดานี่จะต้องได้รับความช่วยเหลือจากจียอง ซึ่งก็คือเพื่อนร่วมห้องคนสนิทของดานี่เอง
“ ขอบคุณค่ะ หนูจะไปหาจียอง ”
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
“ กินเยอะจังเลยนะยัยหมี ”
เจสสิก้าเห็นพี่สะใภ้กินนั่นกินนี้ไม่หยุดปาก แถมยังกินแบบน่าเอร็ดอร่อยอีก มันช่างแต่กต่างจากเธอมากนัก ทิฟฟานี่กินอะไรต่อมิอะไรได้เรื่อยๆ แต่เธอสิกลับกลืนอะไรไม่ค่อยจะลง ไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่เอา แบบว่ามันกระเดือกไม่ลงคอจริงๆ แม้แต่ของที่ตัวเองคิดว่าชอบ เธอก็ยังกินมันไม่ได้ สรุปแล้วไอ้ที่ตัวเองสั่งมา ก็กลายเป็นอาหารเลี้ยงปากท้องของทิฟฟานี่ไปโดยปริยาย ส่วนตัวเองก็กินได้แต่อะไรที่มันเป็นผักกับผลไม้เท่านั้น หมู,เห็ด,เป็ด,ไก่แตะไม่ลงเลย
“ ก็แกไม่กิน ฉันก็ต้องกินเองสิ สั่งมาตั้งเยอะ ถ้าจะปล่อยทิ้งไว้ก็เสียดายของ อีกอย่าง...ฉันต้องกินเผื่อลูกของฉันด้วย ”
เพราะว่าตัวเองกำลังอุ้มท้อง ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าจะออกมาเป็นลูกหมาหรือลูกหมีอยู่ ดังนั้น...การกินอาหารเยอะๆมันก็จะช่วยทำให้เธอกับลูกอิ่มท้อง แต่ใช่ว่าจะกินแบบไม่เลือกนะ อะไรที่กินได้ก็กิน ส่วนอะไรที่ไม่ควรกินก็ลดไปซะ หรืออาจจะมีแอบแบ่งมากินบ้างนิดๆหน่อยๆ เอาแค่หายอยกก็พอ เพราะบางทีมันก็ไม่ได้มีประโยชน์กับเจ้าตัวน้อยหรอก
“ เออ...งั้นก็เชิญตามสบายเลยนะ กินมันให้หมดนี่แหละ ”
“ แล้วแกไม่กินเหรอ ถึงได้ประเคนมาให้ฉันเนี่ย ”
ทิฟฟานี่ก็สงสัยในพฤติกรรมของน้องสามีอยู่นะ ปกติแล้วเจสสิก้าจะกินพวกเนื้อสัตว์มากกว่าผักซะอีก แต่ว่าวันนี้น้องสามีกลับไม่แต่เนื้อสัตว์เลย จะแตะบ้างก็มีแต่ผักกับผลไม้นิดๆหน่อยๆ ไม่รู้มันจะอิ่มหรือเปล่านะ อาการของเพื่อนสาวน่ะ มันขัดกับอาการของเธอเอามากๆเลย
“ กินไม่ลงอ่ะ รู้สึกพะอืดพะอมยังไงบอกไม่ถูก รู้แต่ว่าไม่อยากจะกินเลย ”
เจสสิก้าทำหน้าพะอืดพะอมตามที่ตัวเองรู้สึก แบบว่าพอเธอเห็นของพวกนี้แล้วมันเก็บอาการไม่ค่อยอยู่ รู้สึกคลื่นเหียนเวียนเกล้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่อยากจะคิดว่าตัวเองเป็นอะไรมากมาย แบบว่าเธออาจจะเป็นแค่ไข้หวัด หรือไม่ก็อหารเป็นพิษ แต่พอเบือนหน้าหนีของพวกนี้เธอก็จะรู้สึกดีขึ้นมาอย่างท่ว่าไม่ต้องพึ่งยาอะไรเลย มันน่าแปลกจริงๆนะ ไอ้อาการเบื่ออาการที่กำลังเป็นอยู่นี้น่ะ
“ เวียนหัว พะอืดพะอม ไม่ชอบอะไรที่เคยชอบ กินอะไรก็ไม่ค่อยจะได้ งั้นแกลองกินนี่หน่อยมั้ย เผื่อไอ้อาการที่เป็นอยู่มันจะหายไปบ้าง ”
ว่าแล้วคุณพี่สะใภ้ผู้ใจดี ก็เลื่อนจานใส่ผลไม้มาให้น้องของสามี เจสสิก้าก็มองตามที่ทิฟฟานี่เลื่อนมาให้ดู ในจานใบนั้นมันมีผลไม้อยู่หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นแอปเปิล ส้ม องุ่น มะม่วงดิบ และอื่นๆอีกมากมาย เจสสิก้ามองผลไม้ที่อยู่ตรงหน้าอย่างชั่งใจ ไม่รู้ว่าตัวเองอยากจะกินอะไรก่อนดี เพราะมันมีให้เลือกเยอะแยะเหลือเกิน แต่แล้วเธอก็ตัดสินใจที่จะเลือกหยิบเอามะม่วงขึ้นมา หญิงสาวกินผลไม่ที่ตัวเองเลือกอย่างเอร็ดอร่อย ทิฟฟานี่ก็ถึงกับยิ้มร่าเลยที่เห็นเจสสิก้ากินมะม่วง แทนที่จะเป็นผลไม้ชนิดอื่น งั้นไอ้ที่เธอคิดเอาไว้มันก็คงจะเป็นจริงแล้วล่ะนะ
“ เจส...แก...ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ”
“ อะไร...ไม่นี่ ก็อร่อยดี ทำไม...หรือแกว่ามันไม่อร่อยเหรอ ”
เจสสิก้าสงสัยว่าทำไม พี่สะใภ้ถึงได้ถามอะไรแปลกๆ ก็เพราะเธอไม่รู้สึกอะไรนอกจากรู้สึกว่า มะม่วงที่ตัวเองกำลังกินอยู่นี้ มันอร่อยมากกว่าอาหารพวกนั้นซะอีก ถ้าจะให้บอกว่ามันอร่อยมากขนาดไหน ก็คงจะประมาณว่าข้าวเปล่ากับพิซซ่านั่นแหละนะ สรุปแล้วว่า ณ เวลานี้ มะม่วงอร่อยมากที่สุด อร่อยมากจนหยุดกินไม่ได้เลย
“ เปล่า...มันอร่อยสิ สำหรับคนท้องแล้วมันอร่อยมากนะ ”
คำพูดของทิฟฟานี่ ทำให้เจสสิก้าถึงกับกรามค้างไปเลยทีเดียว เล่นเอาซะเจ้าตัวเคี้ยวมะม่วงไม่ได้เลยล่ะ เจสสิก้ามองดูมะม่วงที่ยังอยู่ในมือ จากนั้นก็ค่อยๆวางมันลงไปในจานข้าวของตัวเอง ให้ตายเหอะ...ทิฟฟานี่พูดอะไรฟังไม่เข้าท่าเลย มะม่วงมันอร่อยมากสำหรับคนท้อง ก็ไม่เห็นต้องท้องยังอร่อยได้เลย อย่างเธอนี่ไง...ไม่ได้ท้องซะหน่อยยังกินอร่อยเลย
“ พูดอะไร ถึงไม่ท้องก็กินอร่อยได้นี่นา ”
“ ประจำเดือนแกขาดบ้างมั้ย ”
คราวนี้ทิฟฟานี่เล่นถามถึงรอบเดือนเลยอ่ะ แบบว่า...ความจริงมันก็มีขาดไปนะ ขาดไปแค่สองเดือนเอง มันก็คงจะไม่แปลกอะไรหรอกมั้ง บางทีอาจจะเป็นเพราะผลข้างเคียงของยาคุมไง แบบที่ว่ากินไปนานๆแล้วระบบต่างๆในร่างกายมันก็อาจจะทำงานไม่ปกติไง อย่ามาชวนให้คิดเรื่องอื่นเลยน่า
“ ก็มีบ้าง ”
“ กี่เดือนแล้วล่ะ ตั้งแต่เดือนที่แล้ว หรือว่าเพิ่งจะเป็นเดือนนี้ ”
ทิฟฟานี่พยายามจับผิดเจสสิก้าเข้าไปอีก เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นพวกผู้น้ายปากแข็ง ไม่ชอบยอมรับอะไรออกมาง่ายๆ ถ้าคิดที่จะทำให้เจสสิก้าคายความจริงออกมา ก็ต้องต้อนให้จนมุมให้ได้ ไม่อย่างนั้นอย่าฝันว่ายัยน้องสามี มันจะยอมปริปากรับความจริงเลย
“ เอ่อ...ฉัน...ฉันจำไม่ได้ ”
ทำไมเธอจะจำไม่ได้ล่ะ ว่าประจำเดือนของตัวเองขาดไปเมื่อไหร่ สองเดือนแล้วนะ สองเดือนแล้วที่รอบเดือนไม่มา แต่มันก็ยังไม่แน่หรอกว่าเธอจะเป็นอย่างที่ทิฟฟานี่สงสัย มันไม่น่าจะเป็นไปได้เลย ก็ในเมื่อเธอกินยาคุมกำเนิดอยู่ทุกวัน กินแบบเสม่อเสมอเลยด้วย ไม่มีลืมไม่มีขาดแล้วแต่เม็ดเดียว เพราะฉะนั้นมันจต้องเป็นผลข้างเคียงของการกินยาคุมแน่ๆ ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้หรอก...ไม่มีทาง
“ แกจำไม่ได้หรือว่าไม่อยากจะจำ ไม่เป็นไร...วันนี้ฉันง้างปากของแกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ถ้าภายในอีกสองวัน อาการของยูริยังไม่ดีขึ้น เอานี่ไปใช้นะ คงไม่ต้องให้ฉันบอกวิธีใช้งานมันหรอกใช่มั้ย ฉันคิดว่าแกท้องนะยัยเจส แกท้องกับยูริ แล้วไอ้อาการป่วยของยูริน่ะ ก็น่าจะเป็นแพ้ท้องแทนแก ไม่ใช่อย่างงั้นอย่างงี้นะ พี่แทเองก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน ตอนที่ฉันอุ้มท้องยูบินไง พี่แทก็แพ้ท้องเกือบตายแบบนี้แหละ แกเอาเจ้าเครื่องนี้ไปใช้ ถ้ามันขึ้นมาเป็นสีแดงสองแถบเมื่อไหร่ แกก็ไปรับยาบำรุงครรภ์จากฉันได้เลย ”
ทิฟฟานี่ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ายาของตัวเอง แล้วก็หยิบเอาอะไรบางอย่างออกมา จากนั้นก็ยื่นมันให้กับเจสสิก้า แต่อีกฝ่ายไม่ยอมรับเอาไป ทิฟฟานี่ก็เลยจับยัดใส่มือของเพื่อนสาวมันซะเลย เครื่องมือตรวจการตั้งครรภ์ด้วยตัวเอง อยู่ในมือเจสสิก้าแล้ว เอมองมันอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ทิฟฟานี่ฟันธงว่าเธอท้อง ก่อนหน้านี้เธอมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ท้อง แต่พอมาเจอสถานะการณ์นี้แล้ว มันก็เริ่มที่จะมีหวั่นใจกันบ้างแหละ แต่ก็ยังพยายามปลอบใจของตัวเองอยู่ ไม่จริง...เธอไม่ได้ท้อง ไม่ได้ท้อง แล้วยูริก็ไม่ได้แพ้ท้องแทนเธอด้วย เขาแค่ป่วย แค่ไม่สบายเท่านั้นแหละ
“ ล้อเล่นน่าฟานี่ ฉันไม่ได้ท้องซะหน่อย ”
“ ลองใช้ดูสิ ลองทดสอบดูก็คงจะไม่เสียหายอะไรใช่มั้ยล่ะ ยัยเจส...ในฐานะของพี่สะใภ้ แล้วก็ในฐานะของหมอ ฉันมั่นใจว่าอาการของยูริ กับอาการที่แกกินอะไรไม่ได้อยู่ในตอนนี้ มันเป็นอาการของคนท้อง ลองทดสอบดู ถ้าไม่ขึ้นแถบสีดงสองแถบ ก็ถือว่าแกรอดไป แต่ถ้ามันขึ้นมาสองแถบเลย อันนี้ฉันขอให้แกไปตรวจที่โรงพยาบาลได้เลยนะ เพราะบางทีเครื่องมันก็ไม่แน่นอนเหมือนอย่างที่หมอจะตรวจให้แกหรอก ฉันกลับล่ะ...ไว้วันหลังจะมาหาใหม่ ”
“ เดี๋ยวฟานี่...ทำไมแกถึงมั่นใจว่าฉันท้องนักล่ะ ในเมื่อฉันก็กินยาคุมที่แกให้มาอยู่ตลอด ฉันกินยาคุมทุกวันไม่เคยขาด ”
“ หึๆๆ...ที่ฉันมั่นใจ ก็เพราะว่าฉันจ่ายยาหมดอายุให้แกยังไงล่ะ คราวนี้เชื่อหรือยังว่าแกน่ะท้องแล้วจริงๆ ถ้าไม่เชื่อก็เชิญจัดการได้เลย ตรวจให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเลยนะ ได้เรื่องยังไงบอกฉันด้วยล่ะ จะได้ให้เพื่อนที่โรงพยาบาลรับฝากท้องให้ ”
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
TALK………………………
น้องซอมาแล้วนะเออ แล้วนางก็จะทำให้คู่รักครูกับนักเรียนได้น้ำตาตกกันอีกครั้ง ส่วนสิก้าก็โกหกตัวเองไปเรื่อยๆนั่นแหละค่ะ แต่พอมารู้ว่าทำไมพี่สะใภ้ถึงมั่นใจว่าตัวเองท้อง งานนี้ถึงกับช็อคกันไปเลย เจอกันตอนหน้านะคะ มาดูกันว่าหญิงสิกจะตรวจหรือไม่ตรวจกันน้อ สุดท้ายก็ยังรักรีดเดอร์นะคะ จุฟฟฟฟฟฟฟฟ
ความคิดเห็น