คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : Chapter 27 NC
งานนี้...พี่ต้องมี...ลูก
Chapter 27
“ เฮ๊ย...อะไรวะ ตายหรือเปล่านั่นน่ะ ”
“ ยุนอาคะ เมื่อกี้ คุณชนคนหรือเปล่าคะ ”
“ ใช่...เดี๋ยวคุณนั่งรออยู่ที่นี่นะ ผมจะออกไปดูซะหน่อย ”
ยุนอารีบลงมาจากรถยนต์ของตัวเอง หลังจากที่เขานั่งตั้งสติมาได้สักพักแล้ว ชายหนุ่ยเดินย้อนกลับไปยังร่างเล็กที่นอนอยู่ข้างถนน ไม่รู้ว่าจะเป็นพวกสายโจรหรือเปล่า ถึงได้วิ่งทะเล่อทะล่าออกมาให้รถเฉี่ยวแบบนี้ ด้วยความที่เขาไม่ไว้ใจใครหน้าไหน ยุนอาก็เลยหยิบเอาปืนที่ซ่อนไว้ในรถออกไปด้วย ส่วนแม่สาวคู่ขาที่เขาควงมาก็ให้นั่งเฝ้ารถเอาไว้
ยุนอาค่อยๆเดินเข้าไปหาร่างที่นอนเหมือนไร้สติ เขาดูคุ้นตากับร่างแน่งน้อยนี่เหลือเกิน เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน แต่เพราะตอนนี้มันมืดแล้ว บวกกับสถานที่แห่งนี้มันค่อนข้างที่จะเปลี่ยว ความคุ้นเคยจึงไม่ค่อยจะมีผลกับคนที่ไม่ไว้ใจใครอย่างยุนอามากนัก หรือจะบอกว่ามันไม่มีผลอะไรกับเขาเลยด้วยซ้ำ
“ เฮ้...เธอ นี่...เป็นอะไรหรือเปล่า ”
ยุนอาเรียกให้คนที่นอนอยู่รู้ตัว แต่ดูเหมือนว่าเด็กสาวคนนี้จะไม่รู้สึกอะไรเลยนะ เพราะเธอยังนอนนิ่งอยู่ข้างถนนเหมือนเดิม มารยาเยอะเกินไปหรือเปล่านะ คนสมัยนี้ยิ่งไว้ใจกันไม่ค่อยจะได้อยู่ด้วย ถึงจะเป็นเด็กแต่ก็ไม่น่าไว้ใจอยู่ดี เด็กนี่แหละอันตรายนัก เพราะไม่รู้ว่าจะมาดีหรือมาร้ายนี่น่ะสิ ดูยากเอาการเหมือนกันนะ
“ นี่เธอ...ตายหรือเปล่าเนี่ย...”
เมื่อเห็นว่าร่างบางนั้นไม่กระดิกตัวแล้ว ยุนอาก็เลยย่อตัวลงไปหา แล้วก็จับร่างที่นอนแน่นิ่งนั้นให้หันมา เพื่อที่เขาจะได้หน้าของแม่หนูน้อยนี่ให้ชัดๆ มือใหญ่จับไหล่ของคนหมดสติให้พลิกขึ้นมา แต่ว่าผมที่ยาวสลวยของเธอเธอ มันได้บดบังใบหน้านวลนั่นเอาไว้ เขาก็เลยใช่นิ้วเขี่ยมันออกไปให้พ้นๆ เพื่อที่จะได้ยลโฉมของเด็กสาว แล้วยุนอาก็ได้เจอกับใบหน้าที่เขาคุ้นเคย แม้ว่าจะมีโคลนตมติดอยู่ตามใบหน้า ยุนอาก็ยังจำได้อยู่ดี ว่าคนที่นอนนิ่งอยู่ข้างถนนนี่เป็นใคร
“ ดานี่...ดานี่ ฟื้นสิ...ดานี่ ”
ยุนอาพยายามปลุกเด็กสาวให้ฟื้นคืนสติ แต่ทว่าดานี่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบสนองเขากลับมา เด็กสาวยังคงนอนนิ่งไม่ไหวเลย ในเมื่อปลุกแล้วดานี่ก็ยังไม่ยอมฟื้น ยุนอาก็เลยตัดสินใจที่จะพาเธอไปจากที่แห่งนี้ แขนยาวรวบรัดกอดประคอง ช้อนเอาร่างบางขึ้นมาจากพื้น เขาอุ้มเด็กสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมอก แล้วก็พาเธอเดินตรงไปยังรถยนต์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว
“ ยุนอาคะ คุณไปพาเด็กไร้หัวนอนปลายเท้าที่ไหนมา ทิ้งเอาไว้ข้างถนนไม่ดีกว่าเหรอคะ ไม่น่าจะเอายัยเด็กสลัมนี่มาด้วยเลย สกปรกออก ไม่รู้ว่าเป็นพวกขายบริการแล้วมาทำเป็นอ่อยหรือเปล่า ”
หญิงคู่ขาที่ยุนอาควงมาพูดจาได้น่าหมั่นไส้มาก เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเด็กที่ตัวเองเรียกว่าเด็กสลัมไร้หัวนอนปลายเท้าเลยสักนิด เด็กคนนี้น่ะไม่ได้ไร้หัวนอนปลายเท้า ไม่ได้อยู่ในสลัม หากแต่เธอเป็นถึงลูกสาวคนเดียวของท่านนายพลผู้มีชื่อ ผู้หญิงที่ชอบวิ่งแจ้นแล่นเข้าหาผู้ชายอย่างเธอทำไมถึงไม่รู้จักนะ หรือว่าจะสนเฉพาะคนที่เธอคั่วด้วยเท่านั้น
“ มันเรื่องของผม คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาพูดอะไรทั้งนั้น ”
ยุนอาเปิดประตูรถตรงคนขับออกมา จากนั้นเขาก็วางร่างของดานี่ลงไปบนเบาะ ที่เขาใช้นั่งตอนขับรถมานั่นแหละ การกระทำของยุนอาสร้างความสงสัยให้กับหญิงสาวที่มากับเขา คืนนี้หล่อนหมายมั่นเอาไว้ ว่าจะต้องไปหาความสุขกับชายหนุ่มคนนี้ให้ได้ แต่มาดูตอนนี้สิ เขาดันไปเก็บเอายัยเด็กสกปรกมอมแมมนี่มาจากข้างถนน แล้วก็ยังพามานอนในรถอีกด้วย แบบนี้มันหมายความว่ายังไง
“ แต่ฉันมากับคุณนะคะ ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะรู้หรือจะถามอะไรบ้างสิ ”
“ อยากรู้มากเลยงั้นเหรอ งั้นก็ลงมาจากรถสิ แล้วฉันจะบอกว่าทำไม ”
หญิงสาวลงมาจากรถสปอร์ทคันงาม เธอเดินออกมายืนรอฟังคำตอบจากคนที่หิ้วเธอมาด้วย ยุนอาก็เดินเข้าไปหาเธอ พร้อมกับล้วงมือเข้าไปในเสื้อสูท แล้วก็หยิบเอาธนาบัตรหลายใบออกมา จากนั้นก็ยัดมันใส่ในมือของอีกฝ่าย หญิงสาวได้แต่ยืนมองหน้าของเขาอย่างสงสัยเป็นเท่าทวี นั่นเพราะเธอไม่เข้าใจว่าทำไมยุนอาถึงได้ให้เงินเธอแบบนี้ ทั้งที่เขาก็ยังไม่ได้นอนกับเธอเลยด้วซ้ำ
“ นี่มันอะไรกันคะ คุณทำแบบนี้หมายความว่ายังไง ”
“ หมายความว่า...ผมไม่ต้องการคุณแล้วน่ะสิ ลาก่อนนะ หวังว่าคืนนี้คุณคงจะหาคู่นอนใหม่แทนผมได้ ”
ว่าแล้วยุนอาก็โบกรถแท็กซี่ให้กับหญิงสาว จากนั้นเขาก็ดันให้เธอเข้าไปนั่งในรถแท็กซี่ พร้อมกับสั่งให้เขาไปส่งหล่อนด้วย พอรถแท็กวี่คันนั้นแล่นออกไป ยุนอาก็เดินไปเอาร่างที่ไร้สติของดานี่ มาไว้ยังเบาะอีกฝั่งที่อยู่ในตำแหน่งข้างคนขับ ชายหนุ่มวางเด็กสาวลงอย่างระมัดระวัง แล้วเขาก็ขับรถออกไปยังจุดหมายซึ่งนั่นก็คือคอนโดของเขาเอง
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
“ หม่าม๊า ทามมายป๊ะป๋าถึงม่ายมานอนกับเราล่ะ ”
ยูบินเอ่ยปากถามเจสสิก้า หลังจากที่หนูน้อยนอนมองยูริอยู่นานแล้ว แบบว่าหนูน้อยสงสัยอย่างแรงเลย ว่าทำไมคุณป๊ะป๋ายูลถึงได้นอนอยู่ข้างล่าง หมายถึงนอนที่พื้นห้องอ่ะนะ ทำไมคุณป๊ะป๋าถึงไม่ขึ้นมานอนบนเตียงกับหมาม๊าล่ะ หรือว่าทั้งสองคนกำลังโกระกันอยู่ แต่ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ทะเลาะกันเลยนี่นา มันน่าสงสัยนะว่าไหม
เมื่อได้ยินยูบินพูดแบบนั้น เจสสิก้าก็เลยแอบดูสามีบ้าง เธอก็เห็นยูรินอนขดตัวเหมือนคนกำลังไม่สบาย แล้วไอ้ตัวที่เขากอดไว้แนบอกนั่น ถ้าทายไม่ผิดก็คงจะเป็นน้องมิกกี้ที่เธอเอาให้แน่ๆเลย คนอะไรโตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังจะมานอนกอดตุ๊กตาอีก แต่ก็ดูน่ารักดีนะ เห็นแบบนี้แล้วคิดถึงตอนที่เธอเอาเจ้ามิกกี้ให้เขาใหม่ๆเลย ตอนนั้นจำได้ว่ายูริกอดรัดฟัดเหวี่ยงมันเหมือนเด็ก จนกระทั่งถึงทุกวันนี้เขาก็ยังกอดรัดเจ้ามิกกี้อยู่
“ ยูบินก็ลองไปถามป๊ะป๋าดูสิคะ จะได้รู้ว่าทำไมป๊ะป๋าถึงไม่มานอนกับเรา ”
ทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าตัวเองเป็นคนให้เขาไปนอนอยู่ที่พื้น แต่ก็ยังจะมาทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ก็จะให้บอกเด็กไปได้ยังไงล่ะ ว่าเอไล่สามีให้ลงไปนอนแบบนั้นเอง เสียหน้าแย่เลยนะว่าไหม หลอกให้ยูบินไปถามเขาเองดีกว่า อยากรู้อะไรก็ถามกันให้หมดๆซะ แล้วจะได้หลับได้นอนกันสักที
เมื่อได้ยินคุณแม่จำเป็นบอกแบบนั้น ยูบินก็กลิ้นตัวหลุนๆไปยังขอบเตียง จากนั้นก็ค่อยๆขยับก้นให้ถอยหลังลงไป ขาสั้นๆถูกหย่อนลงมาจากเตียงก่อน ปลายเท้ายื่นเขย่งให้ได้สัมผัสกับพื้น พอลงมาเหยียบพื้นได้เต็มเท้า ยูบิยก็พุ่งพรวดเข้าไปกอดยูริหมับเลย เล่นเอาคนที่กำลังจะเคลิ้มหลับได้ตื่นเต็มตา เอเขารู้สึกได้ว่ามีตัวอะไรมานอนทับ แถมยังรู้สึกว่าไอ้ตันั้นมันกำลังจะแย่งเอาน้องมิกกี้ไปด้วยล่ะ
“ อื๊อ...ยูบิน ”
“ ป๊ะป๋า ป๊ะป๋ายูลมานอนตรงนี้ทามมาย ไปนอนกับหนูนะ ไปนอนกับหม่าม๊าน๊า ”
ยูบินกับกอดหมับนอนทับแปะแหมะอยู่บนตัวของยูริ พร้อมกันนั้นลูกหมาน้อยมันยังอ้อนให้เขาขึ้นไปนอนบนเตียงกับตัวเองด้วย ยูริชำเลืองมองไปยังเจสสิก้า ซึ่งตอนนี้เธอก็กำลังนอนมองเขาอยู่ ยูริมองหน้าของภรรยาอย่างต้องการคำตอบ ว่าเธออยากให้เขาขึ้นไปนอนด้วยอีกคนไหม แต่เจสสิก้าไม่ได้ส่งสัญญาณอะไรที่เป็นแนวทางว่ายินยอมเลย
“ ป๊ะป๋าขึ้นไปนอนกับหนูไม่ได้หรอกครับ ยูบินขึ้นไปนอนกับหม่าม๊าเถอะนะ ”
“ มะอาว หนูจานอนกับป๊ะป๋า จานอนตรงนี้ก็ด้าย ”
ว่าแล้วยูบินก็ทิ้งตัวให้หลุ่นตุ๊บลงไปกับที่นอนปิ๊กนิคของยูริ จากนั้นหนูน้อยก็ดันไอ้น้องมิกกี้ให้ออกไปจากอ้อมกอดของเขา แล้วก็แทกตัวเองเข้ามาอยู่แทน ตอนนี้ยูบินกลายเป็นตีกตาให้ยูริกอดแทนน้องมิกกี้แล้ว หนูน้อยใช้แขนสั้นๆของตัวเองกอดหมับเข้าที่แขนแกร่งของยูริ แถมยังเกาะแน่นติดหนึบอีกต่างหาก
“ นอนด้วยกานน๊า ”
หัวน้อยๆมุดเข้าไปใต้คางของคุณพ่อ พร้อมกันนั้นลูกหมามันก็ขยับตัวยุกยิกให้คนที่กอดรู้สึกจั๊กจี๋ น่ารักน่าชังขนาดนี้เลยนะเด็กน้อย มิน่าล่ะคุณพี่เมียถึงได้รักนักรักหนา ก็เพราะว่าเด็กน้อยนี่ให้ความสุขกับใครต่อใครได้มากแบบนี้ยังไงล่ะ ถึงเขาจะไม่ใช่พ่อจริงๆของยูบิน เขาก็รู้สึกรักเด็กคนนี้มากเลยนะ อยากมีลูกแบบนี้จัง ชีวิตนี้คงจะมีความสุขมากเลย
“ ครับ นอนด้วยกันก็ได้ ”
“ ไม่ได้...นายจะให้หลานนอนกับพื้นแบบนั้นได้ยังไง ยูบินขึ้นมานอนกับอาเร็ว มามะ...มาหาอานะคะ ”
เจสสิก้าลุกพรวดขึ้นมานั่งดูสามีกับหลานน้อย ซึ่งตอนนี้ทั้งคู่กำลังนอนกอดกันกลมเลย ไม่รู้ว่ายูบินจะติดใจอะไรกับยูรินักหนา มันห่างกันไม่ได้เลยหรือยังไงนะ พอไม่เห็นหน้ากันก็ถามหา แล้วตอนนี้ก็ยังจะมาทำตัวให้น่าสงสารกันเข้าไปอีก ให้ตายเหอะ...ไม่ทราบว่าไอ้พี่แทมันสอนลูกยังไง เด็กมันถึงได้เป็นแบบนนี้
“ หึ...หนูจาอยู่กะป๊าป๋ายูล ”
ยูบินหันหน้าหนีเจสสิก้า หนูน้อยมุดหน้าเข้าไปซบกับอกของคุณอาผู้ใจดี เจสสิก้ามองหน้ายูริอย่างต้องการให้เขาช่วย แต่ว่าเขากลับทำเป็นเมินไม่รู้ไม่ชี้อะไรสักอย่าง สงสัยว่าจะเอาคืนที่เธอเมินใส่เขามั้ง ถึงได้ไม่ให้ความร่วมมือกันแบบนี้ ได้...ในเมื่อขอความช่วยเหลือไม่ได้แล้วล่ะก็นะ ฉันจัดการเองก็ได้ เรื่องแค่นี้เอง
“ ควอน ยูริ พาหลานมานอนบนเตียงเดี๋ยวนี้เลย ”
ยูริมองเจสสิก้าอีกที แบบว่าไม่ค่อยอยากจะเชื่อหูตัวเองเท่าไหร่ นี่เมียคนงามเรียกให้เขาพาหลานน้อยขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยอย่างนั้นเหรอเนี่ย เชื่อใจได้ไหมนะ ไม่ใช่ว่าพอพายูบินขึ้นไปนอนแล้วเธอก็จะถีบเขาลงมานอนข้างล่างคืนหรอกนะ อะไรที่มันแน่นอนก็คือความไม่แน่นอนนี่แหละ
“ อะไรนะครับ ให้พี่พายูบินขึ้นไปนอนด้วยจริงๆน่ะเหรอ ให้นอนแต่ยูบินคนเดียวหรือว่าให้พี่นอนด้วยล่ะ ”
“ ก็...ก็มานอนด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละ อย่ามัวแต่พูดมากอยู่เลยน่า รีบพาหลานขึ้นมานอนได้แล้ว ”
“ ปะยูบิน...เราเริ่มแผนกันได้เลยนะ โอเค๊ ”
ยูริกระซิบกับยูบินเบาๆ เอาแบบที่ได้ยินกันแค่สองคน แล้วหนูน้อยก็ขยิบตาให้คุณอาสุดหล่อ พร้อมกับทำท่าทำทางให้อีกคนรับรู้ว่าตัวเองพร้อมที่จะเริ่มแผนการแล้ว อาหลานช่างเข้ากันได้ดีจริงๆเลย
“ โอเช... ”
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
“ เธอไปทำอะไรข้างนอกนั่นนะ ”
ยุนอานั่งบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง หลังจากที่เขาพาร่างไร้สติของเด็กสาวมาไว้ที่ห้องนอนของตัวเองแล้ว สงสัยเหลือเกินว่าทำไมเด็กตัวเล้กๆอย่างดานี่ ถึงได้ออกไปไหนมาไหนข้างนอกมืดๆคนเดียว แล้วที่เธอเคยบอกว่ามีแฟนน่ะ แฟนของเธอหายไปไหน ทำไมถึงได้ปล่อยให้คนรักของตัวเองออกมาเพียงลำพัง มันรักกันจริงๆเหรอถึงได้ไม่ดูแลกันแบบนี้ หรือว่าเธอเพิ่งจะออกหักจากแฟนที่มีอายุมากกว่าคนนั้น น่าสงสารจริงนะเด็กน้อย
ยุนอาเดินวนไปวนมารอบๆเตียง กำลังชั่งใจอยู่ว่าจะเอายังไงกับเด็กสาวคนนี้ดี จะพาไปส่งที่คอนโดซึ่งเขาเคยไปส่งเธอก็จะดูยังไงอยู่นะ ถึงพาไปก็เข้าห้องไม่ได้ ดีไม่ดีอาจจะไปทำให้เธอกับแฟนเข้าใจกันผิดไปอีก จะไปส่งที่บ้านนั่นก็ยิ่งหนักหน้าเข้าไปใหญ่ ไม่รู้จะทำยังไงก็เลยต้องพามาที่คอนโดของตัวเองนี่แหละ เธอคือผู้หญิงคนแรกที่เขามาพานอนที่นี่เลยนะ
เด็กสาวที่นอนสลบใสลก็ยังไม่ได้รู้อะไรเลย เธอยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงใดๆ ตอนที่ยุนอาอุ้มเธอมาจากข้างถนนก็ว่ามอมแมมมากแล้ว แต่พอมาถูกแสงไฟในห้องก็ยิ่งดูสกปรกมอมแมมเข้าไปใหญ่ ยังไงก็ต้องจัดการกับเสื้อผ้าของเธอก่อน เขาจึงตัดสินใจเรียกให้แม่บ้านมาเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำความสะอาดตัวให้กับเด็กสาว ส่วนตัวเองก็ออกไปนั่งจิบวายพร้อมกับนั่งดูทีวีไปพรางๆ
ไม่นานนักแม่บ้านก็ออกมาจากห้องนอนของเขา ยุนอาให้ค่าเสียเวลากับแม่บ้านคนนั้น พร้อมกับสั่งให้เอาเสื้อผ้าของเด็กสาวไปซักด้วย แล้วเขาก็เข้ามาดูความเรียบร้อยในห้องนอนของตัวเอง จากเด็กสาวที่มีสภาพไม่ต่างไปจากเด็กในสลัม ตอนนี้ดูเป็นผู้ดีขึ้นมาเยอะเลย แม่บ้านแค่มาทำความสะอาดให้กับร่างบางนี้ แต่ว่าไม่ได้สวมอะไรให้เธอเลย นอกจากเอาผ้านวมผืนใหญ่มาคลุมกายให้เท่านั้น
ชายหนุ่มยังยืนมองร่างเปลือยที่นอนอยู่บนเตียงกว้างของตัวเอง มือก็พรางยกแก้วที่ใส่วายขึ้นมาจิบ กี่ครั้งกันแล้วนะที่เขาจะต้องมาตามช่วยเหลือเด็กคนนี้ ไม่รู้ว่ามันเป็นเวรเป็นกรรม หรือว่าเป็นเพราะพรหมลิขิตกันแน่ แถมวันนี้ดูจะหนักหนากว่าทุกครั้งอีกด้วย เพราะเจ้าหล่อนทำให้เขาต้องเสียคู่ขาไปโดยที่ไม่จำเป็นอะไรเลย ความจริงเขาไม่ต้องให้ความสนใจหรือใส่ใจเธอก็ได้นะ แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้เขาต้องสนใจเธอ ถึงขนาดที่ว่ายอมทิ้งผู้หญิงที่ควงมาได้อย่างหน้าตาเฉย
“ คืนนี้เธอทำให้ฉันต้องเสียคู่นอนไปนะ เธอจะรับผิดชอบยังไงล่ะดานี่ ”
ยุนอากระดกซดวายที่อยู่ในแก้วหมดภายในรวดเดียว จากนั้นเขาก็เริ่งปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองทีละเม็ดๆจนหมด เสื้อเชิ้ตสีดำถูกถอดออกไปจากกายของชายร่างสูง เขาโยนเสื้อที่ติดกลิ่นสุราและนารีลงไปในตะกร้าเสื้อผ้า แล้วก็เดินตรงไปหาร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียง ยุนอานั่งลงข้างๆกายของเด็กสาว เขานั่งสำรวจร่างแน่งน้อยอย่างพิจารณา เธออาจจะไม่ได้ขาวเท่าไหร่ แต่ว่าก็ไม่ได้ดำอะไรมากมาย ดูน่าหลงใหลอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ
มือใหย่ลูบไล้ไปตามโครงหน้าของเด็กสาว ใบหน้าเกลี้ยงเกลาเนียนใสน่ารัก ไม่แปลกใจหรอกหากไอ้คนที่เธอเรียกว่าแฟนยังต้องการ ก็เล่นน่ารักน่าชังซะขนาดนี้ ยอมรับว่าเขาก็กำลังคิดไม่ซื่อกับเธออยู่เหมือนกัน เขาไม่ใช่พ่อพระผู้มีจิตใจดอบอ้อมอารีย์ ไม่ใช่คนดีของสังคม และไม่สนใจอะไรกับใครทั้งนั้น แล้วเขาก็ไม่สนด้วยว่าผู้หญิงที่เขาควงเข้าโรงแรมนั้น จะเป็นลูกเป็นเมียของใคร สนแค่ว่าคืนนี้เขาจะทำอะไรดี
“ ข้อหาพรากผู้เยาว์นี่มันติดคุกกี่ปีกันนะ...ดานี่ ”
ยุนอาเอ่ยถามคนที่กำลังนอนหลับอย่างไม่รู้เรื่อง ก็เด็กมันหลับอยู่น่ะ มันจะลูกขึ้นมาตอบเขาได้ไหมล่ะ คนถามก็ช่างถามมาได้ แล้วคนตอบมันจะไปรู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วย หากคิดที่จะพรากผู้เยาว์ ก็อย่าได้ไปคิดถึงไอ้เรื่องติดคุก จะกี่ปีกก็ช่างสิหากจะทำก็ทำซะ ต้องคิดแบบนี้สินะถึงไม่รู้สึกผิด แต่ถ้ายังคิดก็ต้องรู้สึกผิดมากแน่ๆเลย
“ ถ้าเธอไม่ตอบ ฉันจะถือว่า...เธอไม่ได้สนใจฉัน งั้นก็...นอนซะนะ ฉันจะไปอาบน้ำก่อนละกัน ”
แล้วยุนอาก็เดินจากเด็กสาวไป เขาเดินไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวแล้วก็เลยเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้ดานี่นอนหลับอย่างไร้กังวล ส่วนตัวเองก็เล่นน้ำอย่างสบายใจ ชายหนุ่มใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพอสมควร ก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง ดานี่ก็ยังนอนหลับไม่กระดุดกระดิกตัวอีกเช่นเคย ไม่รู้ว่าเธอหลับหรือว่าตายกันแน่ หลับได้ลึกมากเลยนะเด็กน้อย แบบนี้ถ้าลักหลับเธอก็คงจะไม่รู้สึกตัวหรอกมั้ง จะจัดให้สักยกสองยกดีไหมน้อ ก็เธอทำให้เขาต้องอดกินเนื้อสดไปนี่นา กินเธอแทนได้ไหมน้องหนู ตอนนี้ไม่มีคุณครูผู้ใจดีหรอกนะ จะมีก็แต่เสื้อผู้หญิงที่ชอบกินเนื้อสาวๆเท่านั้น และเขาก็ต้องการเนื้ออยู่นะ แต่ว่าใครกันล่ะที่จะมาอยู่ให้เขากิน
ยุนอาเดินไปแต่งตัวให้เรียบร้อย เขาสวมชุดนอนแล้วก็เดินกลับมายังเตียงกว้างของตัวเองอีกครั้ง ชายหนุ่มทิ้งตัวลงไปนอนอยู่ข้างกายของสาวน้อยที่อยู่ในสภาพเปลือย จากนั้นยุนอาก็ดึงเอาผ้านวมผืนใหญ่ที่มีอยู่ผืนเดียวมาห่มให้กับตัวเอง ตอนนี้เขากับดานี่ห่มผ้าผืนเดียวกัน ซึ่งแน่นอนว่าจะทำอะไรกับเด็กสาวคนนี้ก็ย่อมได้ ในเมื่อไม่มีอะไรที่จะมาปิดกั้นอีกแล้วนี่นา ช่วยไม่ได้จริงๆนะ ก็เขาเป็นเจ้าของเตียง ย่อมมีสิทธิ์ที่จะขึ้นมานอนบนเตียงของตัวเองอยู่แล้ว
เหมือนฟ้าเป็นใจหรือว่านรกกลั่นแกล้งก็ไม่รู้ อยู่ดีๆดานี่ก็ขยับเข้ามาหาเขา เธอพยายามขยับเข้ามาหา พร้อมกับขดตัวเบียดกายเข้าใกล้กับร่างของชายหนุ่ม ยุนอามองหน้าของคนที่เข้ามาหา เธอยังหลับตาพลิ้มอยู่เลย ดูจากอาการแล้วเธอน่าจะหนาวอะนะ ก็เล่นไม่ได้ใส่อะไรเลยมันก็น่าจะหนาวอยู่หรอก ยุนอาหยิบเอารีโมทขึ้นมาปรับอากาศให้มันอุ่นขึ้น แต่เขากลับรู้สึกร้อน จะทำให้มันกลับไปเย็นเหมือนเดิมก็ไม่ได้ จึงตัดสินใจถอดเสื้อของตัวเองออกไปแทน ดานี่ก็หยุดขยับตัวแล้ว นั่นหมายความว่าเธออุ่นขึ้น ส่วนเขาก็นอนแบบไม่ใส่เสื้อนี่แหละ อาจจะรู้สึกร้อนบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าจะปล่อยให้ดานี่หนาว ไม่นานทั้งคู่กับหลับไปอย่างไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีก
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
“ ยูริ นายขยับออกไปหน่อยสิ มันอึดอัดนะ ”
เจสสิก้าขยับตัวไปมา เพื่อให้สามีรับรู้ว่าเธอรู้สึกไม่สบายตัวเอาซะเลย ไหนจะหลานที่นอนดิ้นไปดิ้นมา แล้วไหนจะสามีที่ขยับเข้ามาเบียดเธอจากด้านหลังแบบนี้ นี่สินะที่ใครเค้าพูดเอาไว้ว่า มีลูกกวนตัว มีผัวกวนใจ แบบนี้ใช่เลยล่ะ ถึงไม่มีลูกก็มีหลานนี่ไงที่กวนตัว ส่วนผัวน่ะกวนทั้งตัวกวนทั้งใจเลยล่ะ
“ อึดอัดที่ไหน พี่ยังไม่เห็นจะอึดอัดเลย ”
ว่าแล้วยุริก็วาดแขนไปกอดเอวของแม่คนสวยหมับ แบบว่านี่สิจ๊ะที่เค้าเรียกว่าอึดอัดจริงๆ เจสสิก้าก็พยายามที่จะดิ้นขัดขืนการเกาะกอดของสามี ถึงแม้ว่าเธอจะยอมอะไรเขามามากมายหลายครั้ง แต่ว่าวันนี้ไม่ได้มีอารมณ์เลย อย่ามากอดจะได้ไหม คนจะหลับจะนอนนะ แล้วอีกอย่างช่วยถ่างตาดูด้วยว่าบนเตียงนี้มันมีแค่นายกับฉันไหม ยังมีไอ้ลูกหมาที่นอนดิ้นอย่างกับไส้เดือนอยู่ด้วยนะยะ
“ ยูริ...อย่ามากอดฉัน มันร้อนนะ ”
“ ร้อนเหรอครับ งั้นพี่จะถอดเสื้อผ้าให้ จะได้ไม่ร้อน ”
ว่าแล้วยูริก็จับชายเสื้อกล้ามของเจสสิก้าให้เลิกสูงขึ้นมาเหนือสะดือ พอสามีจะแก้ผ้าของตัวเอง เจสสิก้าก็มทั้งตีทั้งปัดมือของเขาออก อะไรมันจะหื่นจัดขนาดนั้น นี่ขนาดว่าหลานน้อยนอนอยู่ด้วยนะ ไอ้หื่นนี่มันยังจะมาแก้ผ้าของเธอโชว์หลานอีก สุดยอดไปเลยนะแก อยากจะถอดนักทำไมไม่ถอดเสื้อผ้าของตัวเองล่ะ มาถอดของฉันทำไม
“ นี่...นายจะอะไรกับฉันกันนักกันหนาห๊า ”
เจสสิก้ากัดฟัดพูด เพื่อไม่ให้เสียงดังลอดออกมา แล้วทำให้ยูบินตื่น ส่วนยูริก็ยังคงกอดรัดเธอเอาไว้แน่นเหมือนเดิม ก้แค่อยากจะแกล้งเมียเล่นไม่ได้เหรอ แบบทีเล่นทีจริงน่ะ ได้ก็เอา ไม่ได้ก็จะเอา เอ๊ะมันยังไงกัน สรุปก็คือเขาจะกดเจสสิก้าให้ได้ อุตส่าห์ห็ยูบินช่วยให้เขาขึ้นมานอนบนเตียงได้แล้วนี่นา อย่าปล่อยให้โอกาสดีๆแบบนี้มันเสียเปล่าสิ
“ ก็พี่อยากมีลูกนี่นา มีลูกกับพี่สักคนสองคนนะ ”
“ จะบ้าเหรอ ฉันก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากจะมีลูก นายก็เข้าใจดีแล้วไม่ใช่เหรอ ”
เจสสิก้าพยายามที่จะแกะมือปลาหมึกของยูริออก หากแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้เอทำได้ง่ายๆ ในเมื่อเธอเล่นไม่ซื่อแอบกินยาคุมไว้ เขาก็จะไม่ละความพยายามที่จะมีลูกเป็นอันขาดเลย มือใหญ่จับรวบแขนเรียวเล็กทั้งสองข้างของเจสสิก้าเอาไว้ ยูริรวบแขนของแม่คนงามขึ้นไปไว้เหนือศรีษะ แล้วก็ใช้แขนที่เหลืออีกข้างของตัวเอง รั้งเอาแม่เอวบางให้ถอยห่างมาจากหลานยน้อย ซึ่งตอนนี้กำลังหลับอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
“ ควอน ยูริ นี่นายคิดจะทำอะไร อายหลานบ้างสิ ”
“ จะอายทำไมล่ะครับ ยูบินหลับไปแล้ว ก็เหลือแต่พี่กับน้องเจสนี่แหละที่ยังไม่หลับกัน รู้มั้ยว่าคืนนี้พี่ต้องได้รางวัลจากเธอแล้วนะ ”
รางวัล...รางวัลอะไรล่ะ ก็ไม่ได้ไปสัญยงสญญาอะไรกับเขาเอาไว้เลยนี่นา แล้วจะให้เธอมอบรางวัลให้เขาเนื่องในโอกาสอะไรมิทราบ ท่าจะบ้าไปกันใหญ่แล้วนะ มาทวงเอารางวัลอะไรล่ะ ในเมื่อเขาไม่ได้ทำอะไรที่น่าจะมอบรางวัลให้เลยสักนิด เออถ้าเกิดว่านายทำความดีความชอบให้แนก็ว่าไปอย่าง
“ รางวัลเนื่องในโอกาสอะไรล่ะ อย่ามามั่วหน่อยเลย แล้วก็...ปล่อยฉันด้วย ”
“ ไม่ปล่อยหรอก ให้รางวัลพี่ก่อนสิ ”
ยูริไม่ยอมปล่อยมือจากเจสสิก้า ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามดิ้นมากแค่ไหนก็ตาม เขาอยากได้รางวัลจากเธอก่อน ไม่ได้หวังอะไรมากมายไปกว่าการได้ฟีทเจอริ่งหรอกนะ ใครบอกให้เธออยากกินยาคุมล่ะ ถ้าไม่กินซะก็จะมีลุก แล้วเขาก็จะไม่ซ้ำเธอบ่อยๆแบบนี้หรอก ในเมื่อเธออยากจะคุมมากนัก งั้นพี่ก็จะเป็นคนทำให้มันเกิดเอง ด้วยการซ้ำบ่อยๆไง ซ้ำไปซ้ำมาเดี๋ยวเด็กมันก็ติดเองแหละ
“ อะไรล่ะ รีบๆว่ามา ฉันง่วงแล้วนะ ”
“ ขอยานอนหลับให้พี่หน่อยสิ ไม่เอาไอ้ที่เป็นเม็ดหรือเป็นน้ำหรอกนะ พี่อยากได้มันจากร่างกายของเธอ คืนนี้ยอมพี่อีกสักครั้งนะ ให้รางวัลพี่เนื่องในโอกาสที่มีงานทำไง พี่หางานได้แล้วนะ อาจจะไม่ได้มีหน้ามีตาอะไร แต่ยังไงมันก็เป็นงานแหละ ขอพี่เหอะนะครับ...ได้โปรด ”
ยูริทำตาใสวิ๊งแบบว่าอ้อนวอนกันสุดฤทธิ์ เจสสิก้าก็ว่าจะด่าเขาอยู่นะ แต่พอได้รู้ว่าเขาหางานทำแล้ว มันก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น นี่นายจอมหื่นยอมไปหาการหางานทำได้ด้วยแหละ ก็ถือว่าดีขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะ นี่นายคงกำลังจะพัฒนาตัวเองใช่ไหม กำลังจะเปลี่ยนแปลงตัวเองงั้นสินะ แต่ว่านายทำเพื่อใคร
“ นายได้งานแล้วงั้นเหรอ งานอะไรล่ะ ”
“ ยอมพี่ก่อนสิแล้วพี่จะบอก ”
“ ก็ได้ ในเมื่อนายทำตัวดีขึ้น ฉันก็จะยอมนาย คราวนี้บอกฉันได้หรือยังว่านายได้งานอะไร คงจะไม่ใช่ผู้ชายขายตัวหรอกนะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ฉันจะหย่ากับนายก่อนกำหนดห้าเดือน ”
“ เปล่าหรอกครับ พี่ไม่ได้ไปเป็นผู้ชายขายตัว แต่พี่ได้งานเป็น...คนขับรถ เอาล่ะพี่ขอรางวัลของพี่นะ สัญญาว่าจะเงียบไม่รบกวนหลานเลย ”
NC *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* NC
YULSIC
NC *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* NC
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
Talk………………
วันนี้มาพร้อมกับตัวสีแดงๆ หากใครที่อยากจะไปหื่นและฮา ก็กรุณาเม้นท์อะไรที่มันเป็นสาระนิดนึง หากใครที่เบื่อกับตัวสีแดง แบบว่ามันมามากจนเกินไป ก็ขอบอกท่านเลยนะว่า เค้าไม่เบื่อที่จะแต่งมันเลย และจะบอกว่ามันจะมีมาแบบนี้เรื่อยๆ 555
ทิ้งที่อยู่ของท่านเอาไว้ แล้วเราจะส่งไปรษณีย์ให้เน้อ
ความคิดเห็น