คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 18
งานนี้...พี่ต้องมี...ลูก
Chapter 18
“ วันนี้เราเพิ่งจะได้เจอกันเป็นวันแรก ครูก็เลยอยากให้เรามาทำความคุ้นเคยกันก่อน ด้วยการที่ครูจะวาดรูปให้พวกเธอได้ดูเป็นตัวอย่าง และครูก็อยากได้อาสาสมัครสักหนึ่งคน มีใครอยากจะมาเป็นนางแบบให้ครูบ้าง ”
ยุนอาอยากจะให้นักเรียกไว้ใจในความสามารถของเขาก่อน ก่อนที่จะลงมือสอนกันอย่างเป็นทางการ และเขาก็ต้องการอาสาสมัครหนึ่งคน เพื่อที่จะได้เป็นแบบในการวาดรูปครั้งนี้ สายตาคมกวาดมองไปรอบๆห้องศิลปะ เขากำลังมองหาคนที่จะมานั่งเป็นแบบให้เขาวาด ซึ่งก็คือนักเรียนที่อยู่ในห้องนี้นี่แหละ
“ หนูค่ะ , หนูค่ะคุณครู , หนูค่ะหนู , หนูดีกว่าค่ะหนูสวยที่สุดแล้ว ”
บรรดาเด็กสาวทั้งหลายต่างเสนอตัวของมาเป็นแบบให้ยุนอาวาด มันเหมือนสงครามขนาดย่อมเลย ที่เด็กสาวเหล่านี้ต่างก็แย่งชิงแข่งขันกัน นี่ให้มาเป็นแค่แบบให้เขาวาดรูปเหมือนเฉยๆนะ ยังวุ่นวายกันยกใหญ่ขนาดนี้เลย นี่ถ้าให้มาเป็นคู่ควงด้วยสักวันสองวัน พวกเธอจะไม่ฆ่ากันตายไปข้างนึงหรอกเหรอ นักเรียนหญิงส่งเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว เหมือนพวกเธอกำลังเชียร์งานกีฬาสี เป็นผลให้นักเรียนชายไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่
“ เชอะ...เบื่อจริงๆเลยพวกผู้หญิงเนี่ย ส่งเสียงหนวกหูอยู่ได้ ”
“ เอาล่ะๆ...ไม่ต้องวุ่นวายกันไปหรอกนะ เดี๋ยวครูเลือกเองดีกว่า ”
ยุนอาเห็นถึงความวุ่นวายที่กำลังก่อตัวขึ้น เขาก็เลยตัดปัญหาด้วยการที่จะเป็นคนเลือกนางแบบเอง เพราะถ้าปล่อยให้สาวๆวัยกระเตาะพวกนี้เสนอตัวกันมา คาดว่าเวลาสองชั่วโมงนี้คงจะไม่ได้ทำอะไรหรอก นอกจากจะต้องมาคัดตัวนางแบบกัน ในเมื่อทุกคนต่างก็อยากจะมาเป็นนางแบบให้กับเขา หากเลือกมาคนใดคนหนึ่ง คนที่เหลือก็อาจจะไม่พอใจเป็นได้ ดังนั้นเขาก็เลยตัดสินใจ ที่จะเลือกคนที่ไม่ได้เสนอตัว เข้ามาชิงตำแหน่งนางแบบเลย และในห้องนี้ก็มีแค่คนเดียวเท่านั้น แถมเธอยังเป็นคนเดียวที่เขารู้จักมากกว่าคนอื่นซะด้วยสิ
“ ดานี่...เธอช่วยมาเป็นนางแบบให้ครูหน่อยจะได้มั้ย ”
“ คะ...ครูเรียกหนูเหรอคะ ”
เหมือนว่าเด็กสาวจะเพิ่งตื่นมาจากผวังนะ เพราะเธอตกใจทำหน้าเหรอหราใส่ยุนอา เหมือนกับว่าตลอดเวลาที่เขาทำการสอนมานี้ เธอไม่ได้ใส่ใจที่จะฟังมันเลย ขนาดว่าครูเรียกให้มาเป็นนางแบบแล้ว เธอก็ยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อะไรเลย ให้ตายสิ...นี่เธอจะทำเมินเฉยใส่เขาอีกสักกี่ครั้งกันนะ นักเรียนหญิงคนอื่นๆแย่งกันแทบตายของแค่ให้ได้ใกล้ชิดกับเขา แต่เธอนี่มันใจร้ายมากเลยนะ เธอไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิดใช่ไหมเนี่ย
“ ใช่...ครูเรียกเธอเองแหละ ช่วยมาเป็นนางแบบให้ครูหน่อยสิ เราต้องการนางแบบเพื่อที่จะได้ทำการสอนกันสักที หลังจากที่เธอเหม่อมานานแล้ว ”
“ ค่ะ...หนูขอโทษค่ะ ”
ดานี่ลุกออกจากที่นั่งของตัวเอง แล้วเธอก็เดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่ยุนอาเตรียมเอาไว้ให้ มันเป็นเก้าอี้แบบที่มีพนักพิง ซึ่งตั้งอยู่กลางห้องศิลปะ เด็กสาวนั่งลงตรงหน้าของครูผู้สอน ยุนอารับรู้สึกได้ว่าเด็กสาวคนนี้เกร็งอย่างเห็นได้ชัดเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อย อย่างมากก็ทำได้แค่มองเท่านั้นแหละ ยุนอาหยิบดินสอ2Bขึ้นมา พร้อมกันนั้นเขาก็ทำการร่างโครงหน้าของนางแบบ ดานี่ก็นั่งนิ่งแบบที่ไม่กล้ากระดิกตัวเลย เธอคงจะเกร็งมากจริงถึงขนาดว่านั่งเหงื่อตกกันเลยทีเดียว ยุนอาเห็นนางแบบท่าจะแย่ เขาจึงหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าออกตัวเองออกมาจากอกเสื้อ แล้วก็ยื่นมันให้กับเด็กสาว
“ เอาไปเช็ดหน้าซะสิ ฉันคิดว่าเธอคงจะต้องการมัน ”
“ ขะ...ขอบคุณค่ะ แต่ว่า... ”
เธอไม่กล้ารับผ้าเช็ดหน้ามาจากคุณครูคนใหม่ เพราะมันมีสายตาของใครต่อใครจับจ้องอยู่ ก็เพื่อนนักเรียนทั้งห้องมากองกันอยู่ที่นี่ ขืนเธอรับผ้าเช็ดหน้าของคุณครูมา มีหวังพวกเพื่อนสาวได้ฉีกอกเธอเล่นแน่ๆเลย โทษฐานที่เธอไปรับของสำคัญจากพ่อเทพบุตรสุดหล่อคนนี้ ก็เขาเป็นขวัญใจของผู้หญิงทั้งห้อง หรือไม่ก็อาจจะเป็นขวัญใจของผู้หญิงทั้งโรงเรียนไปแล้วก็ว่าได้
“ รับไปเถอะ เธอจะได้เช็ดหน้าให้มันสะอาดไง แล้วอีกอย่าง...ครูไม่อยากให้นางแบบของครูหมดสวยหรอกนะ ภาพมันจะออกมาไม่ดี ”
ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากให้เด็กคนนี้มาเป็นนางแบบให้นะ ทั้งที่ก็มีนักเรียนที่สวยกว่าอีกตั้งหลายคน แต่เด็กคนนี้นับว่าถูกใจเขาที่สุดแล้ว อาจจะเป็นเสน่ห์อย่างนึงที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนเลยก็ได้ เพราะความที่ไม่สนใจเขาของเธอล่ะมั้ง ที่ทำให้คุณครูต้องเลือกเธอให้มาเป็นนางแบบในครั้งนี้
“ค่ะ...ขอบคุณนะคะ ”
เด็กสาวรับผ้าเช็ดหน้ามาจากมือของคุณครูคนหล่อ ซึ่งมีสายตาของนักเรียนทั้งหลายจับจ้องกันอย่างอิจฉา โดยเฉพาะนักเรียนหญิง ส่วนนักเรียนชายก็ไม่เท่าไหร่ ยกเว้นคนที่ชอบนางแบบคนนี้อยู่ หนุ่มน้อยหน้ามนทำสีหน้าไม่พอใจครูคนใหม่อย่างเห็นได้ชัด เขายืนกำหมัดกัดฟันแน่นจนกรามเด่นนูนขึ้นมา ใช่ว่ายุนอาจะไม่เห็นการกระทำของเด็กหนุ่มคนนั้น เขาคิดว่าเด็กนั่นคงจะชอบนางแบบของเขาอยู่นะ แต่เชื่อได้แน่ว่าดานี่ไม่ได้สนใจเด็กหนุ่มคนนั้นหรอก เพราะเจ้าตัวเคยบอกกับเขาแล้ว ว่าเธอน่ะมีแฟนที่รักมากแล้วน่ะสิ แล้วเด็กหนุ่มคนนี้ก็คงจะรักดานี่อยู่ข้างเดียว
ดานี่ยกผ้าเช็ดหน้าที่ยุนอายื่นให้มาเช็ดหยดเหงื่อตามใบหน้าเนียนของตัวเอง กลิ่นน้ำหอมของเขาลอยมาเข้าจมูกโด่งของเธออย่างไม่ได้ตั้งใจ เด็กน้อยก็แอบสูดเข้าปอดไปอย่างลืมตัว ก็กลิ่นหอมนี่เธอไม่คุ้นเลยนี่นา มันเป็นกลิ่นหอมแบบอ่อนๆ ไม่แรงเหมือนที่เพื่อนผู้ชายใช้กัน กลิ่นหอมจางๆแต่มันตราตรึงเข้าไปในใจของเด็กสาว แบบที่เจ้าตัวก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ว่า คุณครูคนนี้เป็นคนที่น่าทึ่งซะจริงๆ เขาดูน่าหลงใหลเหมือนอย่างที่เพื่อนสาวของเธอบอกเลย
“ ไม่เป็นไร ถ้าเสร็จแล้วก็มาวาดรูปกันต่อเลยนะ เดี๋ยวจะหมดชั่วโมงเรียนไปซะก่อน ”
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
“ นี่ยัยเจส พี่ขอร้องอะไรหน่อยสิ ”
แทยอนเดินเข้ามาในห้อทำงานของเจสสิก้า ซึ่งเธอกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองอยู่ หลังจากที่การประชุมของผู้บริหารเสร็จสิ้นลงไป เจสสิก้าก็กลับมาทำงานที่ค้างอยู่ของตัวเองต่อ เพราะงานของเธอมันเยอะซะเหลือเกิน แค่หายไปแต่งงานไม่กี่วัน งานก็มากองเต็มโต๊ะซะแล้ว ถ้ารู้ว่าแต่งงานแค่ไม่กี่วัน จะทำให้งานเยอะแบบนี้ รับรองได้ว่าเธอจะไม่แต่งงานหรอก
“ อะไรล่ะ ถ้าจะให้ช่วยทำงานของพี่แทนะ ไม่ต้องมาขอให้ช่วยเลย เพราะงานของเค้าก็ท้วมหัวอยู่แล้วเนี่ย ”
ใครบอกว่าฉันจะเอางานมาให้แกทำให้ล่ะ คนอย่าง คิม แทยอน คนนี้ ไม่โยนงานของตัวเองไปให้ใครทำให้หรอก มันเสียชื่อของรองประธานหมดน่ะสิ แล้วอีกอย่างนะ เห็นงานของน้องแล้วพี่คงจะไม่ให้มาช่วยเคลียร์เอกสารหรอก ฉันสงสารแกว่ะ คุณผู้จักการ
“ เปล่าหรอก ไม่ใช่เรื่องงานหรอก ว่าแต่แกรับปากก่อนสิว่าแกจะช่วยพี่อ่ะ ”
เจสสิก้าเอียงคอมองพี่ชายอย่างสงสัย ไม่ว่าแทยอนจะมาขอร้องให้เธอช่วยอะไรก็ตาม เรื่องนั้นมันต้องเป็นอะรี่สำคัญพอตัวเลยล่ะ ไม่อย่างนั้นเขาจะมาขอความช่วยเหลือจากเธอทำไมกัน แล้วก็คาดว่าครั้งนี้พี่ชายจะเอาอะไรมาให้ปวดหัวแน่ๆเลย เพราะทุกครั้งที่แทยอนมีเรื่องให้เธอช่วย เขาจะต้องเอาเรื่องปวดหัวนี่มาด้วยทุกครั้งไป
“ ถ้าเค้าบอกว่าไม่ล่ะ พี่จะทำไม ”
“ ฉันจะเอาเรื่องที่แกมีเมียไปบอกพ่อกับแม่ ”
นี่...นี่มันเล่นขู่กันอย่างนี้เลยเหรอ ไอ้พี่บ้า ไอ้พี่เลว ไอ้พี่ชั่ว ทำไมถึงได้เอาเรื่องส่วนตัวของน้องมาขู่กันแบบนี้ ทำไมจะต้องเอาเรื่องที่น้องมีเมียออกมาขู่กันด้วย ไอ้พี่เลวเอ๊ย ที่ฉันยอมแต่งงานกับไอ้หื่นนั่นก็เพราะว่าไม่ต้องการให้พ่อกับแม่จะรู้เรื่องนี้ แล้วนี่แกยังจะเอามาขู่น้องสาวอีกเหรอ เดี๋ยวเถอะ...เดี๋ยวแม่จะให้ทิฟฟานี่เปล่ากะหมองซะเล่นนี่ ไอ้พี่แทบ้า
“ ไม่ได้นะ พี่จะเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อกับแม่ไม่ได้นะ ”
ก็ฉันรู้ว่าแกไม่ยอมให้ฉันบอกยังไงล่ะ ฉันถึงได้เอามันมาขู่แกไง ฮ่าๆๆ...ให้มันรู้กันไปสิน้อง ว่าแกจะไม่ยอมช่วยเหลือพี่ งานนี้สำคัญและยิ่งใหญ่มากกว่างานไหนๆเลยนะ นี่ถ้าพี่ไม่ได้ออกไปพบลูกค้าข้างนอกล่ะก็ พี่แทสุดหล่อและจิตใจดีคนนี้ ก็จะไม่มารบกวนน้องเลยสักนิด แต่ครั้งนี้มันสุดๆจิงๆนะ แบบว่าพี่ไว้ใจใครได้แล้ว นอกจากน้องสาวสุดที่รักคนนี้เท่านั้น
“ งั้นแกก็รับปากฉันมาสิ ว่าแกจะช่วยพี่คนนี้น่ะ ”
“ เออ...ก็ได้ ฉันจะช่วยพี่ก็ได้ ว่าแต่มีเรื่องอะไรให้ช่วยอ่ะ ”
แทยอนได้แค่ยิ้มหวานส่งไปให้น้องสาว จากนั้นเขาก็ออกไปจากห้องทำงานของเจสสิก้า ซึ่งมันทำให้เจ้าของห้องถึงกับงง ไม่รู้ว่าพี่ชายต้องการอะไรจากเธอ แค่มาขอร้องให้ช่วยแล้วกมาเดินจากไปแบบนี้น่ะเหรอ มันผิดวิสัยของแทยอนอยู่นะ ช่างเหอะ...ไม่ว่าแทยอนจะทำอะไร เธอก็ดีใจนะที่เขาไปจากตรงนี้ซะได้ เพราะเธอจะได้ทำงานที่กองเป็นภูเขาเลากานี่สักที
“ อ่ะ...นี่ไงเรื่องที่พี่อยากให้แกช่วยอ่ะ ”
“ จ๊ะเอ๋...อาเจส ”
เจสสิก้าถึงกับอ้าปากพร้อมกับทำตาเหลือกไปทันทีเลย เธอไม่คิดว่าเรื่องที่แทยอนอยากให้ช่วย จะเป็นเรื่องของแม่หลานตัวน้อยที่น่าร๊ากคนนี้เลยสักนิด แล้วนี่ไอ้พี่หมาบ้ามันพาลูกหมามาที่ทำงานด้วยทำไมเนี่ย มันคิดว่านี่คือสถานรับเลี้ยงเด็กหรือไง ไอ้พี่แทบ้า...นี่แกคิดอะไรของแกกันเนี่ย แล้วๆๆ...ทำไมไม่เอาไปให้เมียของตัวเองเลี้ยงล่ะ ทำไมจะต้องเอามาให้เป็นภาระของน้องด้วยแว๊...
“ ยะ...ยูบิน นี่พี่อย่าบอกนะว่า...จะให้เค้าเลี้ยงลูกให้อ่ะ พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเค้าไม่ชอบเด๊ะ... ”
เจสสิก้าพูดต่อไปไม่ออกแล้ว เมื่อเธอเจอเข้ากับสายตาออดอ้อนเว้าวอนของลูกหมาตัวน้อย นี่ก็เป็นอีกมารยาที่ยูบินได้รับถ่ายถอดมาจากผู้เป็นพ่อ ก็แทยอนกะล่อนตอแหลเก่งจะตายไป ลูหมาตัวน้อยมันก็เลยได้รับการถ่ายทอดความกะล่อนตอแหลนั้นมาจากพ่อเต็มๆ ลูกหมาตัวน้อยค่อยๆเดินเข้าไปหาผู้เป็นอา ซึ่งนั่งทำหน้าแบบว่าเหมือนกำลังจะกลั้นใจตาย แทยอนก็รู้ว่าเจสสิก้าไม่ถูกโรคกับเด็ก ( เด็กที่มีอายุไม่เกินแปดขวบ ) แต่เขาก็ยังเอาเด็กน้อยวันกำลังซนมาให้น้องสาวคนสวยเลี้ยงแทน ถ้าจะทำกันแบบนี้ สู้แกมาฆ่าฉันเลยจะดีกว่าไหม ไอ้หมาบ้าเอ๊ย...
“ อาเจส...เลี้ยงหนูหน่อยน๊า ”
“ เห็นมั้ยว่าลูกหมามันอยากอยู่กับแกน่ะ แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะ พี่คนนี้ได้เตรียมผู้ช่วยมาให้แกแล้วล่ะ เอ้าเข้ามาสิคุณผู้ช่วย ”
พอสิ้นเสียงเรียกของแทยอน ผู้ช่วยที่พี่ชายหามาให้ก็เดินเข้ามา พร้อมกับฉีกยิ้มหวานอย่างเจ้าเล่ห์ และทรงเสน่ห์ส่งมาให้กับพี่เลี้ยงอย่างเจสสิก้า ชายหนุ่มยิ้มหวานแบบที่ว่าใครเห็นเป็นต้องละลาย ส่งไปให้กับคุณผู้จัดการคนสวย แต่ดูเหมือนว่าเจสสิก้าจะไม่ได้ละลายเลยนะ เธอกับยิ่งตกใจมากกว่าตอยที่เจอหน้าหลานน้อยซะอีก ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะ เพราะคนที่พี่ชายหามาให้นั้น ดันเป็นสามีของเธอซะเองน่ะสิ งานนี้คงจะวุ่นกันยกใหญ่ เด็กน้อยก็จ้องแต่จะเล่นด้วย ส่วนสามีก็จ้องแต่จะกด แบบนี้มันเหนื่อยยิ่งกว่าการไปวิ่งผลัดสี่คูณสี่ร้อยอีกนะ โปรดฆ่าน้องให้ตายไปจากโลกนี้เสียเถิดนะพี่ อย่าทำให้น้องต้องมาทรมานแบบนี้เลย
“ ยูริ...นี่พี่จะให้ไอ้หื่นน่มาเลี้ยงหลานช่วยเค้าเหรอ ”
“ อื้อ...นี่แหละขวัญใจของยูบินเลย ลูกหมา...หนูอยู่กับอาเจสแล้วก็อายูลดีๆนะ อย่าดื้นนักล่ะ เดี๋ยวป๊ะป๋าจะซื้อตุ๊กตามาฝาก เฮ้น้องเขย...นึกซะว่าซ้อมก่อนที่จะมีลูกละกันนะ พี่ไปล่ะน้อง ”
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
“ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน คุณก็ยังคงลืมผู้ชายคนนั้นไม่ลงเลยล่ะสินะ ”
ชายหนุ่มหน้าหล่อกำลังพูกอยู่กับคนซึ่งได้ชื่อว่าภรรยา เขาหงุดหงิดที่หญิงผู้อยู่ข้างกายคนนี้ ไม่สนใจใยดีเขาสักเท่าไหร่ ทั้งที่เขากับเธอแต่งงานอยู่กินด้วยกันมานานนับปี ก็พอจะรู้อยู่หรอกนะ ว่าเธอไม่ได้รักเขาตั้งแต่แรก เธอรักไอ้หนุ่มคนนั้น คนที่เคยเป็นคนรักของเธอ แต่นั่นมันเมื่อก่อน นั่นมันก่อนหน้าที่เธอจะได้แต่งงานกับเขา จากแฟนกันก็เปลี่ยนไปเป็นแฟนเก่า และเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอกลับไปคนๆนั้นเป็นอันขาด ในเมื่อเขารักเธอไปแล้ว และยังรักหมดทั้งใจอีกด้วย
“ คุณก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าฉันคิดยังไงกับยุนอา แล้วคุณยังจะถามฉันอีกทำไม ”
หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เธอยอมรับอย่างเต็มปากเลยว่ายังรักแฟนเก่าอยู่ ถึงแม้ความจริงนั้นเธอก็รู้ ว่าเธอนั้นแต่งงานมีสามีแล้ว หากแต่ใจที่ยังรักกับแฟนเก่ายังมั่นคงอยู่ จึงไม่สามารถทำให้เธอลืมเขาไปได้อย่างง่ายดาย คิดว่าผู้หญิงหลายๆคนก็คงจะคิดแบบเดียวกัน คงจะไม่มีใครลืมรักครั้งแรกลงไปได้ง่ายๆหรอกนะจริงไหม
“ ที่ผมต้องถามคุณแบบนั้น ก็เพราะว่าผมรักคุณไง ผรักคุณซะขนาดนี้ ผมยอมคุณทุกอย่าง ว่าอะไรที่คุณอยากได้ ผมก็หามาให้ แต่ทำไมคุณถึงไม่รักผม เหมือนอย่างที่คุณรักเค้าคนนั้นบ้างล่ะ ”
“ ก็ฉันไม่ได้รักคุณตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี่นา จะมาขอให้รักกัน...มันก็ไม่ได้หรอกนะ ฉันยังลืมยุนอาไม่ได้ เหมือนกันกับที่ฉันรักคุณไม่ลง ”
หญิงสาวลุกจากเก้าอี้นวมตัวใหญ่ แล้วก็เดินตรงไปนั่งยังเตียงกว้าง เพื่อหวังจะใช้เป็นที่เอนหลัง และเธอจะใช้ช่วงเวลานั้นพักสมองและสองตาไปด้วย ดวงตาคู่สวยถูกปิดลงอย่างเชื่องช้า เธอรู้สึกเหน่อยล้ากับการพูดคุยในตอนนี้ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าสามีรักเธอมากแค่ไหน แต่ก็อย่างว่านั่นแหละนะ คนไม่รักก็คือไม่รัก ส่วนคนที่รักก็รักจนฝังใจ
“ แล้วคุณจะต้องให้ผมทำยังไง คุณถึงจะแบ่งใจมาให้ผมบ้าง ”
“ ฉันไม่รู้...เพราะฉันไม่ได้คิดจะแบ่งใจไปให้ใครอยู่แล้ว ”
พอได้ยินเมียพูดแบบนั้น ชายหนุ่มก็เดินเข้าไปหาเธอที่เตียง มือใหญ่ของเขาทำการปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของตัวเอง จากนั้นเขาก็ขึ้นไปนอนทาบทับอยู่บนเรือนร่าง ของหญิงสาวผู้ซึ่งเป็นภรรยา ชายหนุ่มกดริมฝีปากลงไปประกบกับเรียวปากบางของเมียคนงาม ซึ่งเธอก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธเขาเลยสักครั้ง แม้จะไม่ได้รักใคร่อะไร หากแต่ก็ไม่ขัดขืนการมีสัมพันธ์ทางกายเลยสักนิด
“ วันนี้คุณอาจจะยังไม่ได้รักผม แต่สักวันผมจะใช้ความดีเอาชนะใจของคุณให้ได้ ”
ถึงแม้ว่าเธออาจจะยังไม่ยอมยกใจให้กับเขา แต่เชื่อเถอะว่าร่างกายนี้เป็นสมบัติของ จอง ยงฮวา คนนี้คนเดียว อิม ยุนอายังไม่เคยได้ครอบครองเรื่อนร่างอันน่าหลงใหลนี่เลยสักครั้ง เรื่องนี้ผู้ชายด้วยกันจะรู้ดี ว่าผู้หญิงที่ตนอยู่ด้วยนั้น เคยเป็นของใครมาก่อนหรือไม่
“ คุณพยายามมากี่ครั้งแล้วล่ะคุณยงฮวา แล้วมันสำเร็จสักครั้งมั้ย ”
“ ไม่ว่าจะอีกกี่ครั้ง ผมก็ยังจะเดินหน้าทำให้คุณรักผมจนได้นั่นแหละ คุณ ซอ จูฮยอน ”
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
Talk………………
ไม่รู้จะพูดอะไรค่ะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ เช่นเคยค่ะ เค้ารักรีดเดอร์นะ จุฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ความคิดเห็น