[ Fic snsd ] เพลิงรัก ไฟปรารถนา Yuri

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1

 เพลิงรัก ไฟปรารถนา 

Chapter 1

ความรัก เป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ไม่สามารถจับต้องได้ แต่ทำไมใครต่อใครถึงอยากได้มันมาครอบครองนัก ฉันไม่เคยคิดที่จะอยากมีความรักไว้ในครอบครองเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อน้องสาวของฉันต้องการมัน ฉันก็ต้องไปหาวิธีเอามันมาให้เธอ แม้ว่าจะต้องพรากเอาครามรักที่หอมหวานนั้นมาใครหน้าไหนก็ตาม ฉันยินดีที่จะแย่งชิงมันมาด้วยวิธีที่สกปรก หรือแม้แต่ให้ฆ่าใครทิ้งฉันก็ยังทำได้ เพื่อให้น้องรักของฉันได้สมปรารถนา

ร่างบางในชุดสบายๆเสื้อยืดกางเกงขาสั้น กำลังนอนอ่านหนังสือเรียนอยู่บนเตียงนอน เธอกำลังทบทวนบทเรียนที่เพิ่งจะเรียนมา ภายในห้องพักของตัวเธอเองอย่างเพลิดเพลิน ทิฟฟานี่สาวน้อยผู้มีตายิ้มสดใสละลายใจชาวบ้าน ใครได้เห็นเป็นต้องรักเป็นต้องหลง และรวมไปถึงเขาคนนี้ด้วย ยูริ แฟนที่คบหากันมานาน ตั้งแต่สมัยที่เขากับเธอยังเรียนม.ปลายมาด้วยกัน ทั้งสองคนผูกพันธ์กันและรู้ใจมานาน ดังนั้นมันเป็นเรื่องธรรมดา ที่ในวันหยุดแบบนี้ ยูริจะมาขลุกอยู่ที่ห้องของทิฟฟานี่แฟนสาวของตน

“ ฟานี่ ซอสมะเขือเทศอยู่ที่ไหนอ่ะ ”

ยูริตะโกนเสียงดังออกมาจากห้องครัว เพราะว่าเขาหาซอสมะเขือเทศไม่เจอ

“ ก็อยู่ในตู้เก็บเครื่องปรุงไงคะ ”

ทิฟฟานี่กำลังติดพันอยู่กับหนังสือเรียน เธอจึงแค่ตะโกนตอบกลับไป

“ หาแล้ว ไม่เห็นมีเลย ”

ยูริหาตามตู้ที่ทิฟฟานี่บอก แต่ไม่ว่าจะหาสักเท่าไร เขาก็ยังหาเจ้าขวดซอสมะเขือเทศเจ้าปัญหาไม่เจอสักที

“ ไม่เจอเหรอคะ สงสัยหมดแล้วมั้ง ”

ทิฟฟานี่ยังไม่ลุกออกจากเตียงเหมือนเดิม จะว่าทิฟฟานี่ขี้เกียจทำงานบ้านก็ไม่ใช่ เพราะที่เธอต้อง
อ่านหนังสือมากๆอย่างนี้ ก็เพราะว่าเธอต้องทำให้สถานะนักเรียนทุนของเธอยังอยู่ ทิฟฟานี่ไม่ใช่ลูกคุณหนูผู้ดีมีสตางค์ เธอเป็นแค่เด็กสาวบ้านๆที่ต้องดิ้นรนอย่างมาก เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต เพื่อที่จะได้มาเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ซึ่งส่วนมากจะมีแต่ลูกผู้ดีทั้งหลายมาเรียนกัน ที่ทิฟฟานี่อยากมาเรียนที่นี่ ไม่ใช่เพราะอยากเข้าเรียนในสถาบันที่มีชื่อเสียง โด่งดัง หรืออยากมีหน้ามีตาเหมือนที่ใครต่อใครที่เขาเป็นกัน แต่ที่เธอต้องพยายามเข้ามาเรียนที่นี่ให้ได้ ก็มีแค่เหตุผลเพียงอย่างเดียวนั่นคือ รัก ทิฟฟานี่รักยูริมาก มากจนมันสามารถทำให้เธอสามารถทำทุกอย่างเพื่อตามคนรักของเธอมา ยูริกับทิฟฟานี่รักกันก็จริงแต่ความแตกต่างทางฐานะ เป็นตัวกีดกันทั้งสองคนให้ออกจากกัน พ่อกับแม่ของยูริไม่ค่อยชอบทิฟฟานี่สักเท่าไหร่ โดยมีเหตุผลง่ายๆสั้นๆได้ใจความว่า ทิฟฟานี่ จน พวกเขาจึงต้องจับยูริกับทิฟฟานี่แยกจากกัน ด้วยการพายูริมาเรียนในที่ๆทิฟฟานี่จะไม่สามารถตามมาได้ แต่ด้วยความอุสาหะพยายามที่ทิฟฟานี่มี ทำให้ทั้งสองคนได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

“ หมดแล้ว แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรกล่ะ ปล่อยให้ยูลหาอยู่ได้ ”

ยูริโผล่หน้าออกมาจากห้องครัว เพื่อมาดูว่าแฟนสาวของเขา กำลังทำอะไรอยู่ และยูริก็เห็นทิฟฟานี่กำลังนอนคว่ำหน้า ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างหนัก ยูริเห็นภาพเหล่านี้จนชินตา เมื่อไหร่ที่ทิฟฟานี่มีเวลาว่าง เธอจะเอาหนังสือออกมาอ่านเสมอ จนบางครั้งยูริก็เป็นห่วงกลัวว่าทิฟฟานี่จะเคลียดเอาได้ เพราะฉนั้นแฟนที่ดีอย่างเขาต้องทำให้แฟนสาวผ่อนคลาย ด้วยวิธีการของตัวเอง เมื่อคิดได้อย่างนั้น ยูริก็ค่อยๆย่องเข้ามาหาทิฟฟานี่อย่างช้าๆ ทิฟฟานี่ก็มัวแต่สนใจหนังสือเรียนตรงหน้า จนไม่ได้ให้ความสนใจในสิ่งรอบข้าง เมื่อยูริเข้ามาใกล้มากพอ เขาก็กระโดดขึ้นไปบนเตียง แล้วก็รวบตัวของทิฟฟานี่มากอดเอาไว้ ทำเอาคนที่กำลังเคร่งการเรียนเป็นอันได้หมดสมาธิ

“ ว๊ายย ยูลทำอะไรเนี่ย ปล่อยฟานี่นะ ” ร่างบางดิ้นขลุกขลักไปมาภายในอ้อมกอดของคนร่างสูง ที่เธอเรียกเขาว่าแฟน 

“ ไม่ปล่อยหรอก ถ้าขืนยูลปล่อยฟานี่นะ เดี๋ยวฟานี่ก็จะกลับไปอ่านหนังสืออีกอ่ะ ” ยูริยังคงกอดรัดร่างของแฟนสาวเอาไว้แน่น 

“ ยูลอ่ะ ที่ฟานี่ต้องอ่านหนังสือพวกนี้ให้มากๆ ยูลก็รู้นี่ว่าเป็นเพราะอะไร ”

ใช่ยูริรู้เรื่องพวกนี้ดีกว่าใคร ที่ทิฟฟานี่ต้องอ่านหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตาย ก็เพื่อเขาเพียงคนเดียว เพื่อที่จะยกระดับการศึกษา เพื่อที่จะทำให้พ่อกับแม่ของเขายอมรับ และให้ทั้งสองคนได้แต่งงานกัน ซึ่งนั่นคือความใฝ่ฝันของทั้งสองคน

“ แต่ถึงยังไง ฟานี่ก็ควรที่จะพักผ่อนบ้างนะ แล้วก็ทำสมองให้โล่ง และที่สำคัญให้เวลากับยูลบ้างสิ ”

ยูริจับร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดให้หันหน้ามาสบตากัน แต่มันก็ยังมีสิ่งกีดขวางอีก นั่นก็คือแว่นสายตาที่แม่หมีในร่างนางฟ้าสวมใส่อยู่ ยูริก็เลยเอื้อมมือไปถอดมันออกเองซะเลย แล้วตายิ้มก็ได้สบประสานกับตาคมอย่างที่ใจต้องการ

“ ยูลชอบมองตาของฟานี่จังเลย ”

ยูริบอกกับทิฟฟานี่อย่างหลงใหล ยอมรับเลยว่าเวลาที่ทิฟฟานี่สวมแว่นตาก็ดูน่ารักไปอีกแบบ แต่ถึงจะน่ารักยังไงยูริก็ยังอยากจะถอดมันออกอยู่ดี เพราะเขาชอบตอนที่ทิฟฟานี่ไม่สวมมันมากกว่า 

“ ฟานี่ก็ชอบมองตายูลเหมือนกัน ”

ทิฟฟานี่ก็รู้สึกไม่ต่างกัน ยูริทั้งหน้าตาดี นิสัยก็ดี ตั้งแต่ที่คบกันมา ไม่เคยมีสักครั้งเลย ที่ยูริจะล่วงเกินเธอมากไปกว่าการกอดจูบลูบคลำ ยิ่งเรื่องบนเตียงยิ่งไม่เคยมีเลย เพราะยูริเคยบอกกับทิฟฟานี่เอาไว้ว่า เขาและเธอจะทำแบบนั้นก็ต่อเมื่อได้แต่งงานกันแล้วเท่านั้น ไม่ใช่ว่ายูริไม่รู้สึกรู้สาอะไร เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะที่จะได้ไม่มีความรู้สึก เขาก็มีความรู้สึกและมีความต้องการ แบบเดียวกับที่คู่รักคู่อื่นๆเขามีกัน แต่ยูริเลือกที่จะห้ามใจเอาไว้ ทั้งที่คนตรงหน้านี่ยั่วใจเขาเหลือเกิน

“ ฟานี่ ”

“ คะ ยูลมีอะไรเหรอ ”

“ สัญญากับยูลได้ไหม ”

“ สัญญาอะไรคะ ”

“ สัญญาว่า ฟานี่จะไม่ทำแบบนี้กับใครอีก จะไม่สบตาหวานๆแบบนี้กับใคร จะไม่ให้ใครมากอด จะไม่ให้ใครมาจูบอย่างที่ยูลทำ ”

ไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้ยูริต้องพูดออกไปแบบนั้น รู้แต่ว่ายูริเกิดความหวั่นใจ แต่หวั่นทำไมอันนี้เจ้าตัวเองก็ไม่สามารถรู้ได้

“ ทั้งตัวทั้งใจของฟานี่ มีให้ยูลคนเพียงเดียวเท่านั้น ได้ยินไหมคะ ฟานี่รักยูล ”

ทิฟฟานี่ยิ้มหวานให้ยูริอย่างอ่อนโยน ซึ่งยูริก็ยิ้มตอบเธอมา

“ ยูลก็รักฟานี่เหมือนกัน รักมากที่สุดด้วย ชีวิตของยูลก็เป็นของฟานี่นะ ”

แล้วยูริก็ยื่นหน้าเขาไปใกล้ๆกับหน้าของทิฟฟานี่ จากนั้นปากสวยได้รูปก็ประทับจูบ ลงไปที่ปากสวยที่แต่งแต้มด้วยลิปกรอสสีมันวาว ต่างคนต่างมีความต้องการซึ่งกันละกัน แต่ต้องห้ามใจของตัวเองเอาไว้ ต่อให้รักกันมากแค่ไหน แต่ศีลธรรมที่มีอยู่ในใจของทั้งสองคนมันมีมากกว่า ความสุขชั่วครู่ชั่วยามที่ขาดการยับยั้งใจ และสุดท้ายก็ต้องมานั่งเสียใจกันในภายหลัง

###############################################################################################

“ เจสสิก้าเป็นยังไงบ้าง เค้ายอมทานอาหารบ้างไหม ”

แทยอน เอ่ยถามหมอประจำตัวของเจสสิก้า เพราะเป็นห่วงอาการของน้องสาว เขามีแค่เจสสิก้า และเจสสิก้าก็มีแค่เขาเท่านั้น ทั้งสองคนเป็นกำพร้า พ่อกับแม่ต่างก็พากันจากลาไปอย่างไม่มีวันกลับ ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เชื่อไหมว่าต่อให้เขาร่ำรวยแค่ไหน เขามีเงินทองมากมาย แต่มันไม่มีประโยชน์อะไร เมื่อมันซื้อชีวิตของพ่อกับแม่ของเขาเอาไว้ไม่ได้ แต่มันจะช่วยชีวิตของน้องสาวสุดที่รักของเขาเอาไว้ และเขาจะใช้มันเพื่อซื้อความสุขนั้นให้เจสสิก้า

“ ยังเลยครับ เธอไม่ยอมทานอะไรเลย ทั้งที่เราก็พยายามแล้ว ”

หมอประจำตัวบอกกับแทยอนอย่างอ่อนใจ เขาพยายามทำทุกอย่างแล้ว แต่คนไข้ไม่ยอมรับอาหารอะไรเลย นอกจากน้ำเปล่าเท่านั้น ที่เจสสิก้าพอจะกลืนมันลงคอไปบ้าง แต่ก็ยังน้อยกว่าที่คนส่วนใหญ่ดื่มกัน

“ หมอออกไปได้แล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะดูแลสิก้าเอง ”

แทยอนเอ่ยปากไล่หมอออกไปจากห้องของน้องสาวตน เมื่อหมอออกไปพ้นแล้ว แทยอนก็นั่งลงข้างๆเตียงของเจสสิก้า เขายื่นมือไปปัดปลอยผมที่ปรกหน้าผากเนียนๆออกไป เพื่อให้เจสสิก้ารู้สึกสบายขึ้น เจสสิก้ารับรู้ได้ถึงสัมผัสอันอบอุ่นของพี่สาวของตน แต่เธอก็ยังนอนหลับตานิ่งสนิทเหมือนเดิม

“ ทำไมน้องของพี่ถึงเป็นแบบนี้ บอกพี่ได้ไหม ว่าใครที่ทำให้สิก้าต้องมาเศร้าแบบนี้ ”

เมื่อได้ยินเสียงทุ้มนุ่มหูที่คุ้นเคยของผู้เป็นพี่เอ่ยถาม เจสสิก้าก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาสบตากับคนที่นั่งอยู่ข้างกายเธออย่างช้าๆ

“ สิก้าต้องการเค้าคนนั้น เค้าคือคนที่ทำให้สิก้าเป็นแบบนี้ สิก้าคิดถึงเค้า สิก้ารักเค้า ”

เจสสิก้าพูดออกมาพร้อมน้ำตาที่ใหลนองหน้า เธอคิดถึงคนๆนึงที่เธอรักนักรักหนา รักจนหมดหัวใจ รักมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แต่เขาคนนั้นไม่เคยตอบกลับความรักของเธอเลยสักครั้ง แค่ให้ชายตามองเขายังไม่เคยทำเลย ขนาดที่ว่าเธอกับเขาเคยมีอะไรกันแล้ว เขาก็ไม่เคยที่จะมารับผิดชอบหรือเหลียวแลเธอเลยสักนิด ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะเผลอปล่อยตัวปล่อยใจให้กัน เจสสิก้ายินยอมเป็นของเขาด้วยความเต็มใจ แต่เขาคนนั้นเผลอใจไปกับเธอเพราะความเมาเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าเคยมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับเจสสิก้า เขารู้แต่เขายังคงทำเฉยเมย เหมือนไม่เคยมีเรื่องอะไรพวกนี้เกิดขึ้นมาก่อน ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่หรอกเพราะเขามีแฟนแล้วนี่ และแฟนของเขาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็รุ่นพี่ที่มหาลัยเดียวกันกับเธอนั่นแหละ

“ สิก้ารักเค้ามากอย่างนั้นเลยเหรอ ”

แทยอนก็รู้ว่าเจสสิก้าเคยมีความสัมพนธ์กับเขาคนนั้น แต่เขายังปล่อยมันเอาไว้เพราะไม่อยากทำร้ายใจของน้องสาว  แต่นี่มันมากเกินไป เขาเคยติดต่อถามถึงความรับผิดจากคนๆนั้น แต่เขาปฏิเสธเสียงแข็ง และไม่ยอมรับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น เพราะเขาอ้างว่าคนที่มอมเหล้าเขาคือน้องสาวของแทยอนเอง เขาไม่ได้ข่มขืนหรือบีบบังคับเจสสิก้าเต็มใจเป็นของเขาเอง แทยอนก็รู้เรื่องนี้ดีเขาจึงยังทำเฉย แต่ตอนนี้น้องสาวของเขาถึงขนาดไม่ยอมกินข้าวกินปลา เขาก็คงจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว 

“ สิก้าไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อนเลยนะคะ คนนี้เป็นคนแรก และเป็นคนเดียวที่สิก้าจะรัก ”

เจสสิก้ายังยืนยันมั่งคงในความรักของเธอที่มีต่อคนๆนั้น คนแรกที่พรากเอาความสาวไปจากเธอ

“ ถ้าสิก้ารักเค้าขนาดนั้น พี่ก็จะพาเค้ามาหาสิก้าเอง ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่พี่บอก เจสสิก้าก็ถึงกับยิ้มร่าด้วยความดีใจ ที่พี่จะพาคนที่เธอรักมาหาเธอ

“ จริงๆนะคะ พี่แทจะพาเค้ามาหาสิก้าจริงๆนะ ”

เจสสิก้ายื่นมือไปจับแขนพี่เพื่อขอคำยืนยัน

“ จริงจ๊ะ แต่ตอนนี้น้องรักของพี่แทต้องทานข้าวก่อนนะ ”

แทยอนอ่อนโยนกับเจสสิก้าเป็นอย่างมาก ก็เจสสิก้าเป็นน้องของเขานี่นา ถึงแม้ว่าเจสสิก้าจะเป็นแค่เด็กกำพร้า ที่พ่อแม่ของเขาขอมาเลี้ยง ตั้งแต่เจสสิก้ายังเด็กอยู่ก็ตาม แม้จะไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่แทยอนก็รักและเอาใจใส่ เหมือนเป็นน้องแท้ๆไม่มีผิด

“ ไม่ทานไม่ได้เหรอคะ ” 

“ ถ้าไม่ทานข้าว พี่ก็จะไม่พาเค้ามาหาสิก้าหรอกนะ ”

แทยอนต้องหาข้อเสนอมาต่อรองกับเจสสิก้า ที่ดูอ่อนหวานและบอบบาง แต่ทว่าบทจะดื้อก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

“ งั้นสิก้าจะยอมทานก็ได้ค่ะ แต่ว่าพี่แทต้องเป็นคนป้อนสิก้าเองนะ ”

ทั้งพี่ทั้งน้องต่างก็มีเงื่อนไขพอๆกัน

“ ตกลง เอ้าลุกขึ้นมา พี่จะได้ป้อนข้าวเธอได้ ”

แล้วเจสสิก้าก็ยันตัวลุกขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง เพื่อให้แทยอนป้อนข้าวเธอได้อย่างสะดวก แทยอนใช้ช้อนตักข้าวต้มขึ้นมาแล้วยื่นมันไปจ่อที่ปากของเจสสิก้า และเจสสิก้าก็อ้าปากเพื่อรับข้าวต้มเข้ามาในปากของตน แทยอนใช้เวลาป้อนข้าวให้เจสสิก้าไม่นานเท่าไหร่ เขาก็ออกมาจากห้องของน้องสาว และตรงไปยังห้องทำงานส่วนตัวของเขา

“ ฉันจะทำยังไงกับแกดีนะ ควอน ยูริ ”

แทยอนเอ่ยชื่อของบุคคล ที่น้องสาวของเขาต้องการออกมา พร้อมกับนั่งครุ่นคิดอย่างหนัก ว่าเขาควรจะใช้กำลังไปบังคับให้ยูริมาอยู่กับเจสสิก้า หรือว่าจะต้องไปขอร้องอ้อนวอน แต่คนหยิ่งยโสอย่างแทยอนทำอย่างหลังนั้นไม่เป็น เมื่ออยากได้อะไรก็ต้องได้ ในเมื่อเขารวยล้นฟ้าอย่างนี้ เขาก็จะใช้สิ่งที่เขามีนั่นแหละ ทำให้ยูริยอมมาสยบอยู่กับน้องของเขา เงินอาจจะชุบชีวิตของคนที่กำลังจะตายไม่ได้ แต่มันสามารถชุบชีวิตของเจสสิก้าได้ดีทีเดียว เพราะพี่คนนี้ยินดีทำทุกอย่างเพื่อน้องผู้เป็นที่รัก แม้จะต้องเอาเงินไปฟาดหัวใคร เพื่อแลกกับการให้น้องของเขาสบายใจก็เป็นพอ